뜻

1. 섭리

1. providence

예문

• Tum Velleius fidenter sane, ut solent isti, nihil tam verens quam ne dubitare aliqua de re videretur, tamquam modo ex deorum concilio et ex Epicuri intermundiis descendisset, Audite inquit "non futtilis commenticiasque sententias, non opificem aedificatoremque mundi Platonis de Timaeo deum, nec anum fatidicam Stoicorum Pronoeam, quam Latine licet Providentiam dicere, neque vero mundum ipsum animo et sensibus praeditum rutundum ardentem volubilem deum, portenta et miracula non disserentium philosophorum sed somniantium. (M. Tullius Cicero, De Natura Deorum, LIBER PRIMUS 18:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, 18:1)

• Pronoea vero si vestra est Lucili eadem, requiro quae paulo ante, ministros machinas omnem totius operis dissignationem atque apparatum; (M. Tullius Cicero, De Natura Deorum, LIBER PRIMUS 20:4)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, 20:4)

• sed fuit quaedam ab infinito tempore aeternitas, quam nulla circumscriptio temporum metiebatur, spatio tamen qualis ea fuerit intellegi potest, quod ne in cogitationem quidem cadit ut fuerit tempus aliquod nullum cum tempus esset) - isto igitur tam inmenso spatio quaero Balbe cur Pronoea vestra cessaverit. (M. Tullius Cicero, De Natura Deorum, LIBER PRIMUS 21:4)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, 21:4)

• ex quibus tanta percipitur voluptas, ut interdum Pronoea nostra Epicurea fuisse videatur, atque eae ne caperentur quidem nisi hominum ratione atque sollertia; (M. Tullius Cicero, De Natura Deorum, LIBER SECUNDUS 160:5)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, 160:5)