장음표시 사용
121쪽
iatam qui redem forsa, quoad hostis cis Euphrasemitiis,m ex uiariis, honore veri, me in cuius exercisu Spemi ius exercitas habuit irim non a sequi edecus euioS- Irum' et sub finem epistolae siue eram per urbamS, Se , n nihi mago opere meream, Parthi faciunc qui repensi Bibulum semivisum reliquerunIV Quae verba non sine ira et studio a Cicerone prosecta esse Sati constat; nam quod Bibulus se cum infirmo suo exercitu moenibus Antiochiae continuit, eo nomine consilii prudentiam potius laudandam, quam inertiam vituperandam arbitror. Pressit nimirum vestigia Cassii, et quatuor annis post ipse Cicero, ut cognovit Cornificio Syriam provinciam esse tributam. amicum incitavit, ut idem consilium Sequeretur ad Fam. XII. 19. . . De Par hic biata suspicione quod scribis. Sane me commovit Ouid costarum, haberes, cum ipse coniectura consequi soleram sum ex suisViueris o novi: I aque, si, ne Se tua Ens movear sempore, dum a Ie seriones eae perducan ur quas audio duci. Guod Sisa
res copias ad con i enaeum non Aabebis, non te fugiet uti consilio M. Bibuli, qui se munitissimo et copio- Sinimo Iam tu enuis, quam diu in provincia Paruiitie n Quod ad ignaviam attinet, ioculare est eam
criminationem audire ex ore hominis, quem longius ab hoste remotum horror non minus perfuderit. Ceterum causa horum criminum haud obscura est. Id temporis erat inter eos frigus et occulta simultas Bibulus, ut in provinciam venit, cavebat Ciceronis familiaritatem vere batur, ne si illum negotiis sui immisceret, eidem se exponeret invidiae et obtrectationi, qua Cicero Cassium
erat persecutu nullum sere Xercebat cum e commercium litterarum, adeo ut, cum magnus Antiochiae metus esset belli, vel litteram miserit numquam, et dicere Soleret,
quidvis se perpeti malle, quam videri eguisse Ciceroni
122쪽
auxilio Hoc imperator noster moleste se sene simulabat I)
Accedebant aliae querimoniae quod Bibulus in litteris
ad senatum, quidquid boni cum Cicerone esset CommUne, sibi soli attribuisset quidquid mali suum esset proprium. id cum illo communicasset. Ne multa sic Cicero animo erat affectus, ut haud alienum mihi videatur eum odio
et ira adductum iusto iniquius de Bibulo tulisse iudicium.
Quod ut credam, facilius adhuc moveor decreto SenatuS,
qui de Bibuli rebus gestis certior factus amplissimam ei attribuit supplicationem viginti dierum; a quamvis enim
Ciceronis exemplum perspicue doceat, tunc temporiS gratulationem caruisse pristino pretio et dignitate, saepeque eam Viris indignis contigisse, id certe unusquisque mihi concedet, quod res ipsa Clamat, neceSS ESSE, Ut
aliquid saltem a Bibulo bene gestum sit, neque fieri poSSe, ut talem prodens ignaviam et desidiam, qualem Cicero ei imputet, honorem huiuscemodi consecutus sit. )Quidquid autem Parthis, cum ab Antiochia recederent,
I CL ad Fam. II. 2. Intimo pectore aliud eum sensisse apparer ex epistola ad Att. I. s. Q , sed, quo ero maxime delectabar, Bibulus molestus mihi non erat, de omnibus rebus scribebat me sotius, et mihi decessionis dies λεληθοτως obremebat a Ciceroni ut ad aures pervenit, Bibulo ampliorem quam ibi honorem contigisse, eumque vel de triumpho adniti, excandescit ira. s. ad Att. VII. a. : , Cato in me turpiter fuit malevotas. dedi inte ritatis, iustitiae, clementiae,sdei mihi uestimonium, quod non quaerebam quod fostulabam, ne vis I his idem Bibulo dierum viginti ignosce mihi. non fossum haec ferre nec feram. Id indignatus Cicero se quoque ad triumphum petendum motum esse declarat, ne Bibulo inserior videretur. Nec dubium est, quin honore esset potitus, nisi turbulenta reipublicae tempora intercessissent. s. ad Att. VI. 6. 4;
sam esse putat, quod Cassii victoria Bibuli auspiciis esset reportata. Cui opinioni adversatur locus in Ciceronis epistola ad Att. VII. a. 6. o cie age Sta es Sent, quae scripsit, gauderem et honor averem V Unde iure colligere mihi videor, eum supplicationem et triumphum postulasse propterres, quas ipse bello gesserit. Ceteroquin non negandum censeo, ideo fortasse senatum lavore proniorem suisse in Bibulum, ut Caesar inimici honore offen
123쪽
causae fuit, sive id ad Bibuli merita, seu ad turbas civiles reserendum iudicas, id quidem constat, inde a Bibuli Proconsulatu Romanos in decem annos otium a Parthis habuisse, ut iure Di bellum anno O consectum SSedixerit Semel iterumve se Syriae rebus et factionum contentionibus immiscebant, sicuti Caecilio Basso ad-Versu Caesaris legatos, et Cassio adversus Dolabellam auxilia suppeditarunt, sed ad summam per totum hoc
temporis spatium nulla commemoratur magna eorum expeditio, quae perniciem Romanorum provinciis minaretur, donec anno O Labienus Parthorum armis usus
est ad patriam suam debellendam, eosque aliquantisper totius Syriae Asiaeque dominos reddidit.
124쪽
Parum constanter in epistoli Commemoratur temPuS, quo Cicero de Parthorum adventu certior factus est. Ipso die, quo nuntium accepit, scripsit ad Catonem ad Fam XU. 3)venisse ad sese legatos in casIra ad conium a. d. V. Non. Sept. Contra in pistola ad Appium Claudium, scripta secundum viro doctos pr. al. Sept. legimus ad Fam. II 6h: ca/tra movi ab Iconio pridie Kalendas Septembres Sed non hic subsistit rei dissicultas augetur etiam eo, quod in litteris datis mense Ianuario anni proκimi scripsit ad Catonem ad Fam. XU. 4. 3.) interim Cum exercitu lustrato iter in Ciliciam sacere CoepisSem Kal. Sept. legati a rege Commageno ad me misSi pertumultuose, neque tamen non vere, Parthos in Syriam
Hanc quaestionem viri docti, aliter alius, sed omnes ruStra solvere conati sunt olim anulius legere proposuit in p. ad Fam. XU. venisse legatos a. d. II Kal. Sept. V itidemque in ep. Fam. V. A. VI K Sest legati nuntiaverunt. V Hanc mutationem alter et ayse in textum
receperunt, Sed vereor ne temere, nam Si quoque remanet
dissicultas, quod tertius locus aperte obloquitur. Caspar Har tun de proconsulatu Ciceroni Ciliciensi, pag. vi rePugnante verborum et ordine et sententia, vocabula Kal. Ses sep ad Fana XV. 4 coniungit cum participio missi. Neque
125쪽
magis proficimus interpretatione viri doctissimi Hosmann Aus gewahite Bries vo Cicero pag. 4O), qui Xercitum quidem
Kal. Sept. Castra movisse Ciceronem ipsum usque ad a. d. ΙΙΙNon. Sept. ad Iconium remansisse opinatur. Μihi, in hancreminquirenti, haec in mentem venerunt, quae haud scio an lucis aliquid quaestioni afferre poSSint. Iam primum nemo non mihi concedet minoris momenti esse, quod Secunda epistola ad Catonem ad Fam XV. 4.ὶ cum prima repugnet; est enim data post quatuor mensium intervallum itaque fieri potuit, ut Cicero tanto intermisso tem pore in memoriae errorem delapsus exercitum duobus diebus ante abiisse Scripserit, quam re vera profectus est. Id autem permirum et incredibile accidit, ut Cicero a. d. II Non. Sept. nuntium de arthorum adventu in castra ad conium perlatum eSSe tradat, cum tribus diebus ante scripserit se iam castra inde movisse. Num igitur altero utro loco fraudem admisisse censendus est Μinime vero. Quid enim causae Xcogitari poteSt, quod ad tam apertum mendacium eum incitaverit Nelongus sim, nemo nisi librarius Confusionis auctor esse videtur id mo luculente apparebit, postquam epistolam ad Appium Claudium paulo diligentius inspeXerimuS. Scripta est eo Consilio, ut Appius, quocum decedente colloqui cupiit, non esset
neSCiuS, quo loco se Convenire posset. Hi vero moleste ferebat Ciceronem sibi successisse. Recens erat memoria vehementium Contentionum, quas CiCero Cum eius fratre Clodio, ne post caedem
quidem intermissas habuerat offendebatur Ciceronis institutis inprovincia gubernanda, et Suarum rationum dissimilitudine i); erante amicis qui ei insusurrarent, idcirco Ciceronem bene audire velle, ut Appius male audiret. Quid multi oderat Ciceronem,
et omnem dedit operam, ut eius CongresSui e Subduceret.
Iam in itinere Brundisii Cicero quaesiverat e Phania, Appii liberto, in quam provinciae partem proficiscens maxime Appio
gratum esset facturus qui quum respondiSset, ad Sidam esse navigandum, eo enim Appium esse venturum, Cicero Certe morem gessisset, nisi CorCyrae a L. Clodio certior esset iactus. Laodiceae Appium muccessori adventum XSpectare. in
I CL ad Att. IV. I. a. Quid enim fores esse tam dissimile quam illo ferante exhaussam esse sun Itibus e lacruris frovinciam, nobis eam obtinentibus nummum nullum esse erogatum nec frivatim nec sublice '' et CL ad Fam. III. 5. 6.
126쪽
Itaque iter ad Laodiceam direκit Sed antequam eo pervenit, nuntium accepit, citerum Appium cursum itineris CommutasSe. ad Fam. III. 6. 4. ac mihi tanae antequam in provinciam veni, redditae sunt a te litterae, quibus eui te Tarsum prof-cisci demonstrabas. tamen mihi non dubiam spem mei conveniendi asserebas Haec spes in vanum abiit Ad Ciceronis indventum Appius transiit Taurum, et forum egit Tarsi iisdem diebus quibus Cicero conventum habuit cim oppidis Phrygiae G Cicero interea cotidie eum exspectabat; sed ne litteras quidem villas accepit, quae docerent, ubi eum SSet visurus. Tandem indignabundus scripsit eam epistolam, de qua hic agitur, plenam querelarum et exposuit Appio sui itineris rationem et consilium ad Fam ΙΙI. 6. 6. VI habere rationem fossis, sui loco me Salva lege Cornelia convenias, oin provinciam meni pridie Kalendast iter in Ciliciam facio fer Cappadociam castra movi 4, Iconio Iridie Kalenda. Septembres Nunc tu e ex diebus et ex ratione citineris, si putabis me esse conveniendum, connitu , quo loco id commodissime seri possit et quo die Le Cornelia
de provinciis ordinandis sanxit, ut tricesimo die, postquam in Provinciam venisset suCCeSSor, provinciae praeSes decederet. 23 At vero iam mensis intercesserat, ecquo Cicero in provinciam pervenit. Quo pacto ergo fieri potuit, ut Appius successorem conveniret salvi lexe Cornelia, . . intra diem tricesimum, siquidem revera haec epistola pridie Kal. Sept. data est Ιam mihi Concedes, Opinor, neceSSe esse, ut epiStola nostra aliquanto ante scripta sit, et mendum latere in verbis is castra movi ab
Iconim pridie Aa Septembres Haec si cui ad suspicionem movendam non sussiciant, is mihi inspiciat epistolam sequentem ad Fam. III. 7 et omnis tolletur dubitatio. Appius Ciceroniim crimet dederat mom eum sibi decedenti obviam prodisse, quod crimen hunc in modum ille refutat a Pausania, Lenmutiberto, accenSo meo, audivi, cum diceret, u Secum erae quotum,
quod tibi obviam non prodissem. Scilicet conte Si te, necfos Ileri me quicquam superbius tum puer mus ad me secunda
1 CL ad Fam. III 8 6 ad Att. V. 6. PM7. . a CL ad Fam. III. . . non modo ibi non fuisti, ubi me quam rimum videre fosses, sed eo Acrasisti, quo ex se ne fersequi quidemsonem tu i ii mi ad Lei qui tibi ad decedendum eo tis opinor. Comelia constituti essent.'
127쪽
ere vigilia venisset, isque te ante lucem conium mihi ven-
Iurum nuntia et incertumque, utra via, cum enent duae, altera
Varronem tuum familiarissimum, altera Q. LesIam praefectum fabrum meum, ubi obviam misi Mandavi utrique eorum, ut ante ad me ea currereuc ut tibi obviam rodire possem currens esta enit mihique nuntiavi te iam castra praetergre S Sum S Se ConfesDm Iconium veni Cetera iam tibi nota sunt.' Quodsi vero, ut perspicue inde apParet, Appius Praetervectus est CiCeronem, adhuc castra ad conium habentem, omnisque igitur spes colloquii praecisa eratiam antequam Cicero iter ab Iconio ingredi coepit, quis tandem erit, qui in animum Sibi inducat, ut castra movens vel poStmota castra Cicero epistolam nostram ad Appium mittere potuerit Accedit alia res, quae non minus sententiam meam confirmat. Quo die castra ab Iconio. movit, Sciebat arthos Euphratem transiisse ). Attamen ne verbo quidem hic nuntius in epistola ad Appium Commemoratur. Omnia, ni fallor, sana et Salva erunt, Si levi mutatione legeris scastra movebo ab Iconio prid. Kal. Sept. '' et si mecum statueris litteras nonnullis diebus ante esse datas, Circiter a. d. VI Kalendas, quo die in castra pervenit. Quod si seCimuS, hic rerum ordo evadit. nique serens nondum se Appium vidisse, Cicero, ut castra attigit, per litteras ei notam facit totam itineris rationem, ut Sciret, ubi et quando Salva lege Cornelia . . ante prid. al. Sept. Sese adire posset; docet
Cum se prid. al. Sept. CaStra SSe moturum. Itaque a. d.
III Kal. lustrat exercitum ad Att. V. O. 2ὶ Sed die constituto non proficiscitur, quod Appius nusquam apparet diem e die exspectat, done Cognovit Appium noctu Castra praetergreSsum spem colloquii elusisse. Ad hanc lucem intelligi potest, qui factum sit, ut legati Antiochi Commageni a. d. III Non. Sept. Ciceronem ad Iconium invenirent, quamvis tribus diebus ante inde discedere propositum habuisset. 2 Quod attinet ad alteram
I ad Att. V. 2Ο. .: ex his castris, cum graves de Parshis nuntii veniren ferrexi in ciliciam.' ad Fam XV. 3. I. ad me te si missi ab Antiocho Commageno venissendi in casI ad Iconium a. d. HI Kal. Sessi iique mihi nunsiassent, Sqq.
a Quod Cicero aliquot dies protulit prosectionem, id ne nimis miremur. Idem fecerat in oppidis Phrygiae. Scripsit Trallibus ad Appium ad Fam. III.
5. M.): ego tibi meum consilium exponam r. Kal. Sext. fuso me Laodiceae
128쪽
epistolam, quam Cicero post multum tempus ad Catonem misit ad Fam XV 4.3, iam supra diX minus me moveri discre- Pantia, quae memoriae errore optime excusari possit. Itidem errore Scriptum puto, quod ibi dicit, se iam iter in Ciliciam sacere coepisSe, Cum lagati advenerint maiore enim fide dignum est, quod scripsit in priore epistola ipso nuntii accepti die. Quod praeterea confirmatur alio testimonio in epistola ad Att V. O. ex his castris, cum graves de Parthis nuntii vcnirent ferrexi in Ciliciam
fore deinde iser faciam ad exerci tim, ut circiter Idus Sextiles suum me ad Iconium fore. V Revera erat ad Iconium non ante a. d. VII al. Sept.