Punicorum libri septemdecim;

11쪽

ubi, ab omni tam publicae, quam priuatae bibliothecae usu Xclusus, nullum tere librum, si theologicos et vulgares illos, qui in scholis legi atque

tractari solent, exceperis, mutuo petere, ne praeter eos, quos ipse mihi comparaui, alios consulere possum. In tanta autem paucitate salariorum, quibus bonarum artium magistri vulgo sustentantur, fieri non posse, ut hi suo aere omnem, qua Opus sit, supellectilem librariam congerant, facile intelligitur. Illustris quidem HEYNE, Fautor aeternum mihi colendus, qui tam multis variisque modis de me Silioque me promeritus est, mihi etiam non rogare auso, quae generosa eius liberalitas est, vltro librorum, quibus carerem, sum obtulit. Sed omnem meam operam lectoribus minus probari, eorumque voti ac postulatis haudquaquam respondere malui, quam, quoties Viri Summi, O atque tam grauibus negotiis districti, ope indigerem, ad Ipsum confugere; cuius otio et beneuolentia neve eo abulus sim, quod aliquoties ab Illo consilia, quibus numquam mihi defuit, petierim, magnopere vereor. Nec tamen distiteor, hanc, qua laboro, praesidiorum inopiam, cum reliquis, supra commemoratis, disti cultatibus, quibus consilium meum premebatur, coniunctam, ita saepe animum mihi fregisse, ut penitus eum despondissem, et inchoatum deseruissem opus, nisi non verecundia

A tantum

12쪽

tantum obstitis et, quo minus a via, quam suadente ipso HEINio ingredi ausus sum, recederem, fidemque Illi et tot aliis tantisque Viris datam fallerem, sed ipsa etiam grauitas ac multitudo eorum, quae conatibus meis inpedimento es ent, ad certam me iucundamque spem veniae ac indulgentiae virorum eruditorum ereXisset quibus et plura et meliora forte tam nunc, quam antea dedissem, si contigisset mihi es e tam felici, ut et usum bibliothecarum, ad quas iis, qui scholasticis muneribus funguntur, aditus plerumque non patet, et plus otii haberem; quarum rerum iucundissima spes praesentis fortunae solatium est.

Hae pauca non nam ob causam praemonenda censui, priusquam ad ipsum commentationis argumentum progrederer, in qua primum de ipso Silio, et quidem de eius genere, nominibus, studiis, honoribus, vita ac morte disputabo deinde in carminis indolem conuiniuria ac lonteS, e quibus poeta hausisse videatur, inquiram tum de praestantia illius, et de utilitate, quae ex eius lectione

percipi possit, X ponam; quo facto codice MSS. atque editiones Silii recensebo denique quale Onsilium post virorum doctorum conatus in hac ditione molienda secutus sim, declarabo.

SECTIO

13쪽

uum haec, quae ad ipsum poetam nostrum pertinent iam satis accurate tractauerit, et, quantum de iis Constet, e paucis, quae huc spectant veterum scriptorum locis testimoniisque diligente eruerit Cellarius, ne huius scrinia compilasse, vel operam perdidisse videar, dissertationem ius de C. Silio Italiso, si ta Confulari a Chr. DCXC1 scriptam, et Ol-leetioni dissertationum illius Academicarum, Lips. IIIa . .

prelo excusae, insertam. Cum lectoribus Ommunicare malo. quam easdem res aliis verbis exponore. Ut a1nen Chartae parcerem nonnulla recidi quae vel superuacansa, vel minus

accurate di et videri possint, nec nisi pauca in notis adieci. Haec itaque sunt verba Cellarii, in epitomen redacta: Genus Siliorum ut antiquissimunia ita nobilissi mrim Omnino fuit, quamuis non negemus Originem illorum, ut in ali gentibus non paucis, quae ad summam nobilitatem perus nerunt, plebeiam et humilem aestitisse quod Fulvius Ursinus de familiis Romanis pag. 6 . ex Liui lib. U. C. s probauit. Ibi nim quaestoriis comitiis plebem ait ita ultum uisse inituriam in trihuniciis adceptam, ut inter quatuor quaistores unum tantummodo ex patrici Ordine Crearst, ure autem ios Q. Silium, P. Aelium et P. Pium, clarismarum familiarum iuuenibus Arcetulerit. Sed quum semel huic familia ad honores via patefacta fuit, clarum liquo O myta Con-1equuta progressu emporum, ad summae nobilitatis gradum adsccndit. Ut ob multis tantum num ex Omplum ad ram US, sub August. C. Erit tertium consul fuit, eo anno, quo is testum Prum condidit hoc in proximo antequam ex vita demigraret, aue Ore Suetoni c. CI.

Eius quoque meminere si militum, ex Caes. B. G. III, 7 A. et Appianus. forte etia Vellei Pat. Silius ex Cic. ad Att. XII, 24 sis q. I l. 83. U . Inipp. Noti praeter P. Silius, praetor . U. 694. et Pro- ei Silii P. et M. Ii ibuni plebis e praetor Bithyniae carciit a. U. OLSext. ''ompeii Fragm. Farne fiano ex Cic. ad Div. UIl rii. IX, i 6. Xlii, T. Silius, piaeiectus vel tribunus q7. I q. ad quem forsan rese-

14쪽

X COMMENTATIO RaIici nomen plus negotii nobis sacessit ab aliis alia interpretatione expositum. Sunt qui fuisse Hispanum adfirment, ex Italica Baeticae urbe, ' Traiani patria, oriundum, quam sententiam Petro Crinito et Ludovico Carrioni aus queius tribuit, quamquam prior dubitanter id stulerit. Nec vero peregrinitas inpedimento erat, quo minus Hispania elegantiores poetas proferret. Etsi enim Ciceronis et Luculli aetate Cordubae nati poetae pingue Aiddam atque peregri-1itim sonarent, ut Cicero pro Arch. C. Io extr. tradit tamen alia cultura prouinciae fuit post Augusti tempora, ut Lucanio utriusque Senecae ingenii manifestum est. Habet vero Daus queius quae principi commentarii in Silium huic opinioni demispanica patria obponat. Qui ex His auiae, in

quit, talica, ITALICEMVS audiebat, aut ITALICENSIS.

Stophanus de Urbibus 'gς 'Iταλικη πολις Ιβηρίας το ἐθνικον Ιτα Hκησιος Gellius Och Att. XVI, 13. D. Hadrianus in oratione, quam dea alicensebus, vade De ortus fuit iutaenatu habuit. Addit antiquum inscriptionem, quam etiam

Quod si ergo ex Hispania hoc nomen esset, Italicen em potius, quam laticum . adpellandum Silium suisse autumat. Est quidem discrimen huiusmodi terminationum , ut

alius Hi panus sit, alius Hi paui nyis Martialis epistola ad

Priscum, quam libro XII pra fixit, extroma Ne iam se in Dion

Hispaniensem librum mittamus, sed Hispanum. Sosipater Cha

renda etiam loca fellei II, 83 et9o. 9 C. Silius, eius filius, Consul P. Silius ervi, Consul a. U. 78 I. a. U. Ol. a. Chr. 8. a Messalina A. Chr. 28. e Plin. VIII 4O. Sol in amatus, et quum in suspicionem c. I S. et ac Aim IV, 68. vhi v. regni adfectati caderet, occisus, ex Erue sit et, quem hic 'idat aeri Tac. A. I S. I 2. I 3. 26. 27 32 3ῆ.eton Epist. ad Helias Coll. urna. Non minus dubitanter de eo T. lU. p. 6O Silius dile, vi Con disputat, a Fabricio a in laudatus, sulci. U. I9. . Chr. 6. ex ac Nic. Antonius riblioth. His p. vet. An n. XV, 48. ubi l 'eriet oti ius. I. ip lib. V. p. 8 sqq. sius et Noli sinc in p. Conlulari e J ImαM, α tol et Strab. III. p. fastis et lapidibus Silusius reponere I l. Plin. III I. Caes. D. C. II. 2O. iubent S lius, superioris Ger in urnis Augusti, 1 ALICA Tibertianiae legatus a. U. 67. m. Chr. ii N. v N. ITA L. et MuN ITALIC FO-Iq. qui, propter Germanici amici sterior aevo Talea dicta est v Actat iam crimenque sibi a Seiano in Eruditorum . Tt9. p. 78 nostrotcntatum . . . PT T. a. C. qq. in autem Moestu la eja Hispali vel Ilii uentem dat alioueata voluntario receiviori Seu illae proxima. Conf

fine praeuertit, ex ac Ann. I, 8 I. Hor. S.

15쪽

DE GILII NITA AET CARMINU. XI risu lib. I p. 84 potest interpretis loco osso. Qimm dicimus inquit. DISPANVS, nomen nationi os limi S qui ι au-rpui HISPANIENSES, cognomen eo; lim, qui prociinciam Hispaniam coirent. Vi non sunt Hispani. Tacito etiam Di panienses Xgrcitus sunt Annal. I. 3. qui in Hispania militant ex aliis nationibus conscripti. Festus Pompeius quoque in Corinthii vjc non dissimiliter ait Romanet S et Hlypanim fes, et Siciligi h negotiatorcs dicimus, qui in lienis ciuitisti sseegotiantur nil in voce allinis ambiguitas inest quae extra Hispaniam ciuitates significet. Nam quod Charisius discrimen docet, nequaquam est perpetuum et Plinius quoque Hibya

nil iij moenuum dixit lib. XXXVl I. io qui Hispaniam adluit: et sumam argenti Hisponienses XXX ill 6. eglexit ita

que Plinius, quam Grammatici inculcant disterentiam, ut adeo, si ceterum constet de origine ex Hispania, vice eo illa conuelli possit, quod Italicus noster non Italicentis adpelletur. Italicioli nominis, quod puro Graecum est, nulla habetur ratio. Si fuit autem in Hispania natus , non tamen et barbarus, aut ex antiquis Hispanis fuit quia L alica colonia Romana erat, Scipionis pus, qui in illam debiles ac vulneratos exercitus sui milites collocauit, eamque ab Italia fa- Iicam adpellauit, quia Itali erant, quos in coloniam illam deducebat ' Huic se Silii ortu sententiae et altera propius quodammodo adcedit, quam itidem Petrus Crinitus comm morauit. Sunt alii, inqist, qui e suo maiores omni vin

Iui se dicant sed generis initium traxi se ab Hispanis, hoc

est maiores Silii ex illa Hispaniensi colonia fuistis, ipsum vero vel Homae, vel in alio Italico municipio tisatum et ducatum osse, ut ita nihilominus Italici Oinen ab lati a Hispaniae habuerit. )Ab his sententiis, quae vel nostrum Silium, vel maiores eius, ex Hispaniensi colonia deducunt, discedit illorum opinio longius, qui eiusdem Italicum nomen ex Corfinio, Peligno-

Appian de rebus Hispanicis, si Aelius Hadrianus Imperator,

c. 38. Tom. l. p. 4 S. 46. d. Cl. in eadem Mispaniae Baeticae urbe Scr eigharis. ' Σκιπιω θλίγο eos natus. stirpis halicae fuisse dicitur

16쪽

Polignorum in Italia urbo principΡ, elidiunt. 7 Vossius et

Dausquoius in primis illorum numerantur. Isto tam de Poetis quam de Historicis Latinis nam in horum etiam, quamvis poetam, censum refert id clare profitetur, gemin argumento induebis quae antequam dispiciamus, de Corfinii nomine nouo aliquid ei erendum est. Quod saepe ab Italiae populis postulatum uerat ut in ciuitatis Romanae societatem reciperentur suspius autem ab Romanis abri gatum id Sex.

Julio Caesare et L. Marcio Philippo COSS. in bellum funestumeria Dit, quod Marti Ism inobatur, quia Mars populi cum Pic ritibus et Pelignis praecipui et primi auctore erant: et Sociale, quia, qui Romam inpugnabant, societatis foedus inter se inierant et Italicum, quia uniuersa Italia contra Romam arma ceperat Qui itaque a Romae commercio secessionem perrant Corsinium elegerunt quod caput Italorum, abdicata Roma, esset, cui nomen ILaiacae inpositum voluere.

nium, Peligno .um curet, communem omnibus I alis loco Romae, Them de liguauerunt, bellique arcem, et I TALI CAELoinen indiderunt. Praeter hunc et Velleium paterculum, de quo postea dicemus non habemus, qui huius nouae adpellationis mensionem fecerint.')Primum ossi argumentum est idem, quod supra ad tulimus ab Hispanica urbe Italicensem potius, quam palicum, di ondum suisse, quod Gellius dicto loco Italicetisses eius colonos adpellaret. Salua tanti viri auctoritate inuerti, quod obiicit, et ab altera etiam parte usurpari post videtur. Si enim ab Italica Hispalmae non licet Italicu formare sed tantum modo Italicen lis qua lege constitutum est, ut ab Italica Italiae, quod plane idem nomen est non Idalicen sis, sed Lia licus dicamusa aut si aliti rum de Pelignorum urbe non inprobandum est, cur non idem liceat de urbe Baeticorum Atusum ita ferre inquiunt, qui instar legis ab Omnibus censeatur. Est ita ut a Baetica urbe Italicens et Gellius d. l. et

audio belli Hispaniensis et Africani siue Hirtius fuit, siue Oppius, quod malunt alii; et laudata inscriptione ipsi prouin

Romae natum tradat. Cf. Gruner. 8 Mentio eius etiam fit in Dio si Victor. l. c. dori Excerptis a XXXVII. p. ho-ti uiri in Bihlioth. p. 638 6 9. Cf. 7 CD ad Sil. VIII, 2O. Sigon ite atrii l. ius. Ital. III. 1.

17쪽

DE SILII NITA ET . ARMINE. XIIIbus exemplis quae contra sunt, non sust e t ostendisse. De

Pelignorum autem urbo nullus usus, nullum Xemplum adserri potest, utrum Jhaticus, un Italicesuli e ea d flexum m rit et si des Baetica probatum satis it Lialicci suos, non Italicos ud poliasso, idem otium de Peligna urbe acilius,

quam alteram formam, Dailicas, crediderim.

Deinde urgetur a Istudato Glsi I, i ii pant Lybit tSiliaιs non hoc nos ignorare ui se Dyy auus Martialis qui Ja ius ad eum scribit, ut examicum. Nou hoc retica se quod ad Hispaniae sitae decus magnosere perti;taret. Utique latemur, non leuiter hoc argumento probari, in Hispania non natum Silium nostram fuisse et credimus ipsi Martialem, tot Italico epigrammata inscribentem non praeteriturum fuisse, quod sibi et suae patriae non vulgaren laudem adferre potuis: et Non autem exinde id sequi putamus, quod existimauit ossius, Pelignum fuisse Italicum, quia non fuerit Hispanus. Potuit enim e maioribus esse qui in Hispanica illa urbe habitauerint, ipse forte in quovis Italiae ioco, extra Pelignorum agrum, in lucem oditus potuit etiam Italici nomen e casu quodam vel suo vel maiorum habuisse, ut soloniae in aliis quam plurimis cognomentis est. Sententiae quoque clarimmorum Virorum repugnat cum breuitus illius Socialis belli, tum adpellationis nouae raritas, quae tentata potius, quam conseruata in urbe Pelignorum fuit. Strabo quidem μετονομασθεισαν ita ex adpellatam dixit: aliter Velleius Paterculus, qui propius res Italicas cognouit, quam Amasiensis Strabo , homo Asiaticus quanariis diligentissimus in ceteris rebus Is autem lib. II. c. I 6. ait Caputiinperii sui Corsrairun legerant, quod adpellarent Italicum. ' Quum dicit adpellarent, conatum et propositum signiscat,

non quod in sum illud transductum receptumque fuerit, quod quidem nec potuit facile si breuem moram belli seu tumultus intuemur. utropius lib. U. c. a. Quadriennio, inquit hoc bellum tractum e s quinto demum anno Lm adcepit. Quod ergo in tantillo spatio tentatum nouum nomen suit, vix receptum aut usu retentum post victoriam videtur, quum is euentus belli esset, ut Romani, non Itali, vicisse censerentur. Ouis ergo crederet, inuisum victoribus nomen et ad ignominiam illorum, durante bello inuentum, post victoriam a victis conseruatum et in posteritatem suisse traditum praesertim quum statim, nondum inito bello, desierit esse rerum sedes' Fuerunt, qui halicam inendarent. sed vulgata lectio non solli.

citanda videtur.

18쪽

XIV COMMENTATIO sedes urbs Corfinium, quod Diodorus Sic lib. XXXVII. ut in

excerptis eius libri est perspicue ostendit. T. καιναν ἐκλεί-πκω πολιν ο', ορψ ιον Nouam inquit, urbίm Corsutum dea serunt, translati sedibus in Sa innitiun urbem Aese iam Unde est, quod Caesar de Civili bello Corfinium saepe num Η-ro memorauit, et Cicero in epistolis sed cognomen Italicuiu ne semel quidem adtigerunt, quod nec posteriores Plinius. Ssneca, Frontinus, Lucanus, Ptolemaeus et quotquot Corfinii meminerunt, agnoscunt, nec ipse, qui inde nomen suum habuisse ingitur, poeta noster Italicus, qui lib. VIII, seto. Corfinium laudat, sed quod patriam suam vel suorum proderet, nilii omnino adiicit, neque ullum vestigium ostendit Italici cognominis. Quare ita sentimus atque ita animum inducimus, Silium poρtam neque in Hispania natum fudie, quia Martialis, ubi maxime poterat, nihil memorauit neque in Pelignorum urbe Cori nio, cuius Italicum nomen incertum, quamdiu durauerit, aut an umquam deuenerit in sum populorum sed ex quocum aue alio casu vel causa potuisse Italici cognomen ha-bore ab Italia potius, quam a singulari aliquo oppido deductum quamquam iis qui maiores poetae ex Baetica derivant, nolimus repUgnare, nec Vero, quod dubium est, pro certo adfirmare ψ . Satis de ipso cognomine faciliores in praenomine sumus, quo aliis Publius est ut Modio in Novantiquis, et Glandorpio in Onomastico Hist Romanae nobis Caius, quia hoc frequens in gente Siliorum fuit, quod Dausqueio etiam. vi certius, adprobatur, qui initio Commentariorum potest

consuli ἔ). Studia ergo Italici nostri contemplamur, de quibus Martialis pigr. II 6 3.

Sacra cothurna: non adtigit ante Maronis, Inplebit nagni quam Cicero xi OFuS. Magna

IQx Italici fiant Itali genere , tu coniectura crebrioris us, et quod provinciis negotiantes, vel fixa etiam plures iique rerum veterauri peritiorer Jede ibi coinn ἰον rites. Spartian. vii id tenuisse deprehenderim. Sed cons H di . c. a. quae verba in Fabricii sup not. i. Ceterui idein Dausq. Bibl. at T. I l. p. IT iam laudata l. c. monet, Silas . Silios. Silones, reperio. Silunculos pernotuisse ex nasi figura aut supercitus. et credibile es II DI hi non grauiora arguimenta, Silo aliquo Siliorum tribum apud sed haec verba inuenies: Ego Silio .iv. et est. λ oriam atque propa Cati praenomen aes se autmno ea Satam.

19쪽

Magna sane haec laus est, non sibi sapere, aut artem ex suo contingere ingenio, spreti veterum tam praeceptis quam exemplis sed ducto ror Optimum sequi et quod alii bono cessit, imitari, quia, etsi in philosophia ingenium valeat et

nouitas inuentorum ametur, dispar tamen res Oratoriae est, nec in ea proficitur bene, nisi e imitatione antiquorum Silii aetate praestantes oratores non defuerunt, quos ita coluit aestimauitque, ut Omnibus tamen Ciceronem, qui praecellerat, anteferret. Quo onsequutus est, ut summus Oratore underet ipse, multum in foro, multum in centumuirali iudicio cum gloria versatus Martialis dicto epigr. de eodem: Hunc miratur adhuc centum grauis hasta virorum, Hunc loquitur grato plurimus Ore cliens. Poeticen iuuenis didicit senior, defunctus consulatu, magis excoluit. Virgilium prae ceteris innitando, non minus principem in ligata oratione, quam Cicero sui in soluta. Hei ergo etiam, qui Optimus erat, quam alium, sectari maluit, egregio exemplo admonens, quales ad imitandum auctores eligere conueniens It An adsequutus Maronem fuerit. noltrum non est iudicare. Plinius lib. III epist. 7. Scrib bat, inquit carmina maiore cura quam ingenio. Nec vero idcirco

ingeniosus parum fuit sed Martiale iudice epigr. XI, SI Maronis villa coemtu,

Silius et vatem, non minor Ufe, coli'. v Lips lib. I. Quaest epistol. cap. s. emendat, argum sane prae illo vulgato et vatem non minus Ufe ιιsit - .Honores et multos et amplos gessisse Silium, non est quod dubitemus, quia consul Romanus fuit, ad quam dignitatem ordinatim et per gradus adscendebatur. Plinius lib. II. epist. 7. Vt nouissimus a Nerone factus est coiit I, ita postre-3Iin ex Omnibus, quo confulas fecerat, decessit. Illud etiam notabile visimus ex Dronianis consularibus obiit, Eo consule Nero periit. Ex quo et annum satis aporis intelligimus ' . Semel a ter Consul fuerit, non levicula disputatione dubitatur Petrus Crinitus de Silio Ter consul fuit De et tu pri

mum eius confulatum quod laetissimum fuit ausissimanique

y N. Hε insus ad Sabini Epist. IJ Nero periit a. U. 8 I. i.

II, O hunc et anteced. versu in qui Chr. 68. non minus contaminatus isti ex

codicum vetustorum vestigiis ita Ut laidam putant, A. Chr. restituit et emendauit Silius Antii. 68. cum . Galerio Turpiliano A. Zetae succin1e e censisit umbrae Silιus Is loco Domitiani cum T. Aa- n vatem, non minor ipsc colit. f. relio Fulvio, et A. sq. cum Sex-ιNOX not. 8. tilio at Statilio Laterano.

20쪽

XVI COMMENTA Τ Io P. R. saeui sim teterrimique Neronis mors uspicatis'me ἐκ-cidit. Adcinunt Iulius ipsius et O. Livineius, uterque in Plinii Panegyr. cap. 8. Cuius verba, rat in senatu ter con- . qu/ιm tu tertium cori relatani e fabas, de duio Italico in torpretantur. Livineius haud dubitabundus Potius it ut C. Silium Italicum vicinus qui tertium consul ex cal. Iuliis

iis sinas cum Statilio aderano. Ad Fosios. Quod ad Ἀ- os adtinet, ipse Lipsius in h. l. fatetur Reuera par haec Fn torum in I: Ucris consulibus tenebro a nec acie ingemi absque momm sntis sit,facile illuseranda. Variant enim, lac ri inconstante sunt, Et quo Vidimus Laterano, ex Cal.

Iul. subfecto. Nonium Asprenatem, non Silium, collegam dant. Quod si ter fuisset consul, id Plinius, qui vitam et rnortem eiu describit, nec quidquam laudis praetermittit. utique non tacuisset. Quin potius Martialis epigr. VII. Q. post consulatum, quem quum Nero periret, gesserat, a republica

recessisse et otio se honesto dedit 1 adseu rat Verba sunt: Postquam bis senis ingentem fascibus annum Rex rat. st orto qui sacer orbe fuit: Empnitos Musis et Decio trajidit unos, Proque suo celabra nunc Helicona foro. De quouis igitur alio, quam de Silio, Plinii panegyricum interpretandum ducimus. Causa vero quae doctissimos viros in istam opinionem adduxit, ex alio Martialis epigrammate natam esse existimamus, quod LXVI. est h. VIII in quo trium consulatuum sit mentio, sed ita distributorum, ut primus patris Silii fuerit alter filii maioris, qu0 Plinius quoque dicta epistola forentem et consularem dixit: tertius voto a poeta praesumitur Pr minore filio, qui vero non consequutus est, sed ante patrem decessit. Hi maxime versus,

Opinamur, errorem induxerunt:

Lis pnos iubet en redire fasces

Nam ovi I . id est, filio consule ubi quidam libri, sed minus castigati. inops consule, quasi de patre, non de filio intelligatur. Nos vero malumus incentio Collesio, nobili imo iuris consulto, quam Liuinei aut Liplio, adcedere, qui ante hos XIV annos ad hoc epigramma Commentatus est Silius pater eme tantum confusuit. O anno quo Feriit Nero. Sic bene Martiali cum Plinio conuenit, nec sine causa illo addidit, Si ius freqAenteS