장음표시 사용
241쪽
coneesse; saepius quotannis Duci Veneto, Rom. Politisset, & Remni Episco- lpis adclamabatur. Vide Cl. Senatorem CORNELIUM Cretae Sacr. P. II.
p. II. seqq. Ad GREGORII X. tempora, nempe ad idem saeculum XIII. Romae laudes novimus decantatas. Hodie fieri solent Domino Papae eodem fere ritu in die dumtaxat suae coronationis. Adelamationes in Synodis quoque , antequam dimittantur , locum habent i qua de re vide CATALANUM T. I. Concit. in Prolegomenis cap. XXXI. , & infra V. LITANIAE
ob finem. Laudes porro quae osseti divini pars sunt, inde nomen habuere, quoa
laudem Divinam aperte sonant. De iis haec tradit FRUCTUOSUS Braea-
rensis Reg. e. Duodenis iterum eantatis psalmir, adeunt cubilia , pauliumque quiescenter , gallicinio jam δεηante , reeitatis tribus psalmis eum Laude , o' Bene dictione sua Matutinum ineipiant metum. Nomine autem Laudum hete veniunt tres posteriores psalmi, Laudate Domiηum de coelis, caatate Dominoeanticum novum, Laudate Dominum in sanctis ejus, quos speciali nomine veteres appellabant Laudes , eo quod ad reddendas Domino grates nos frequenter invitant ; & nomine Benedictionis venit Canticum Benedicite omnia opera i
Domini Domino. Ceterum quod heie FRUCTUOSUS tradit, id apud om- ines Monachos viguit , ut nocturnae Vigiliae propria oratione concluderen- tur, atque etiam a Nocturnis laudes, & tempora sejungerentur, immo Se idistincto aeris eampani sonitu significarentur. Laudes igitur olim offieium s erant a nocturnis separatum . Vigiliat implevimus, inquit GREGORIUS Tu- iνοηeηsis de mir. S. MARTlNI lib. I. c. .r., mane autem facto , signo ad Matutinas commoto, reversi fumus dormitum ι & mortem S. GALLI deseribens r I 're Psalmo quinquetesmo , O beaedictione deeantata , llelujatuo cum eapiteselo expleto, eo jummavit totum ossicium temporis Matutini. Haec enim vera est Laudum notio, Matutinum scilicet offeium , sive ut veteres Scripto res loquuntur, Matutinae Laudes . Haee de Occidentali Eeelesia ς nam aliter erat apud Orieηtales . Ait enim CASSIANUS Iib. s. de Instit. Coeno cap. q. Haee Matutina solemnitas c Landes in Galliae quidem Monaneriis, expletis Nocturnit Psalmis , O' Orationibus, pis modicum temporis intervallum folita est eelebrari, sed in orientis partibur eam quotidianis vigiliis pariter eo summatur. Quum vero dividuntur Laudes a Nocturnis, eis praemittendae
sunt oratio Dominica, & Salutatio Angeliea, exeepta Nocte Nativitatis Domini, in qua Laudes absolute inchoantur, eo quod Missae uniantur iamis autem suerit Romae Laudum ordo, patefacti Regula S. BENEDICTI ,
qui Eeelesiae Romanae morem hae in re sequutus est. Canticum a Prophetis excerptum singulis diebus canebatur: cantieum unumquodque die suo ex Propbetis, sicut psallit Eeelsa Romana. Psalmus sexagesimus sextus sine Antiphona dicebatur: inde Laudate, Lectio, Hymnus, sive Ambrosianum Teneum, Versiculus, canticum de EOangelio, se ilicet Benedictus pro Matutino tempore, Litania, sive Κyrie; O completum est: tandem oratio Dominica . Mutabantur quoque Prophetarum Cantiea singulis Hebdomadie diebus , uti hilae temporibus fieri solet. In Oficio Μοηurabieo loco Benedictas varia sunt Canti ea , & Natali Christi die, atque Festis Beatissimae Virgiuis ad Laudes dicitur Magnificat; Festo tamen S. JΟΗ ANNIS BAPTISTAE eantatur
242쪽
Benedinus. Lectionem , seu eapit ultim , memoriter reeitabat Celebrans, qui ii diceret Iiιbe ι quia quum pro suo arbitrio officium ordinare posset, alter iuxvenia opus non habebat . S. BENEDICTUS nullam antiphonam ad Bene iactus designavit 3 atque diu Romae mos servatus est, ut ad Benedictur, de Ma-gη eat Antiphonae ex Evangelio essent petitae pro ratione Festi , quod incidisset. Psalmus Miserere ante A MALARII aetatem in Laudes insertus est , & ad haec tempora reeitatur tribus ante Pascha diebus ad Horas omnes , Laudes, & Vesperas, omnibusque majoribus Feriis. Tandem preces, seu Obsecrationes , dicebantur pro Ecclesia , Rege, & populo, quae festis,& solemnibus diebus praetermittebantur. V. LAUDA. LAVELLUM , sepulerum , lapis sepulcralis. 7 avellam , Labellum idem sunt . Condiderunt illud in marmoreo lavello infra oratorium B. Dei Genit risis Mariae. In Vita S. AN SELMI abbatis 'Nonantvl. Saec. . Benedict. p. I. A pud PURI CELLLIM quoque in Monum. Eecl. Ambros legas p. 9I . Hoe est feriptum super lavello , sit e monumento, ubi legitur, edi eantatur Epi Ola , σEvangelium in Ecclesia S. AMBROSII . Sepaltus est in Melesia S. AMBROSII in uno Lavello , quod erat dictorum comitum de Iulexio , O illa eorpora dictorum comitum, seu Rerum extra dictam Lavellum fuerant posita: er super dictum Lavellum cantaueatur Evaetelium , oe Epistola. Noe porro Lavellum eleganti iasi me , suis , de apprime erudite describit P. Τοθρb ALLEGRAN ZR ex Ord. Praedicat. in libro, eui Tit. Splegarioni , e risessioni dei P. Glusene Allegran-xa Dpra aleuηi sacri monumenti aηrichi di Milano aηη. I 737. LAUs ANGELICA. Vide GLORIA IN ExCELSIS. LECTICA lignea, seu area, in qua defunctorum eorpora antequam tumularentur collocabantur . In Chronico centule si lib. q. eap. 31. de NITHARDO Abbate haee habentur: In eodem, quo pausaverat, sarcopba go invenerunt Lecticam ligηeam eortatam corio se ilicet coopertam a Domia
LECTIO. Ab ipsis Eeelesiae ineunabulis in Missa reeitata fuit Lectio
& antequam legeretur, indieebatur adstantibus silentium. Quando Lector dieit : Haee dicit Dominur, O stant Diaconas silentio indicto omnibus os obstruit, non Lectori bonorem habeηr hoc Deit, sed ei, qui per illum omnibus loquitur. CHRYSOST. homiI. I. in 1. Thessalon. Lectionum tamen varius in Ecclesiis ritus fuit. Nam apud Gotho-Hispaηor, ut ex S. ISIDORO ep. ad Laudi'. Ee Missali Μο arabum, Lectiones tres e Saera Seriptura cunctis diebus Domini eis, & festis, & serialibus per annum in Misa legebantur: una e veteri Scriptura, quam Prophetiam appellabant; binae e e Novo Testamento, quarum una dieebatur Epistola, aut . epostolus, altera Esauelium: diebus vetro Dominicis dempta prima, Ee serialibus .adragesimae, diebusque Jejunii, quatuor in Missa reeitabantur Lectiones, binae e veteri, binae e n vo foedere. Est tamen notandum , quod a Palilia te ad Pentecosten nullae sunt Lectiones e Seriptura veteris Testamenti , sed prima Lectio ex . Oca-bpsi depromitur, quae ex Decreto Concilii IV. Tolerant ea η. 17. hoc tempore legitur. Gallos quoque tres olim in Missa legisse lectiones diebus Domi-
243쪽
nicis, & serialibus per annum , quarum usta ex antiquo Testamento, binaee novo, suadent Lictionari iis Gallicanus, di Sacramentarium Bobiaηum , a nunquam satis laudando MABILLONIO edita. Consuetudo quoque Gallorum erat, pro veteri Scriptura, Apocalypsim tempore Paschali Iegerer solebant etiam diebus sestivis Sanctorum , pro prima Lectione , acta eorum legerethi ne in Lectionario Luxoviens huiusmodi diebus binae plerumque adsignantur lectiones. Haec satis constant: minus certum est, an diebus Ieiunii reos Eeelesiae Gallisanae suetit tres lectiones in Missa legendi, an potius quatuor mae autem, paucis quibusdam diebus exceptis, duas tantum in Missa lectas esse lectiones vetusta omnia Lectionaria , & Capitularia comprobant . Excepti dies erant Sabbatha in XII. Lectioηibus, se dina , quos olim his Sabbathis XII. Lectiones in Ecclesia Romana, sex videlicet Graece, di sex Latine legerentur. Lectionaria edita a Cardinali THOMASIO praeserunt semper ad praestituta sabbatha titulum in duodecim Lectionibus , quamvis semper sex Lectiones Latinae indicentur , praeter quam sabbatho Sancto Paschae , quo duodecim Latinae Lectiones designantur. Vulgatus ALCUINUS de sabbatho in XII. Lectionibus haec memorair Lectiones duodeeim propter duodecim Le.ctores dicuntur , quia ab antiquis ROMANIS bis legebantur , hoe es GRAECE , O' LATINE sex enim tantammodo funt , nisi fallor, duas ob causas. Uηa,
quia aderant O GRAECI, quibus ignota erat Lingua Latinar aderant oe L Α-TINI, quibus ignora erat Graeear altera eaussa propter unanimitatem utriusque populi . Qui mos apud CPOLIM tibique hodie servatar. Eadem habet AMALARlUS de Eceles ine. lib. II. e. r. De numero tamen Lectionum in Sababatho Sancto vetustis libris Missa libus non satis eonvenit. Nam in Missali Toletano sunt Lectiones quinque, in Gregoriano P. AMELII, Et in comite THO. NASII sex ι in Gregoriano MENARDI octo, in Missali Morarabum, de in Sacramentario Gelasiano deeem; in orationali Gothieo, in Sacramentario B hiano, in Missali Gallo. gothieo , 8e in Lectionario Luxoviensi duodecim; demum in Missali Gallieaηo lunt tredeeim. Legebantur Lectiones in ambone a Lectoribus I in Sacramentario Gelasiano , in orationali Gothico, & in Missali Morarabum Lechionibus oratio praemittitur, non item in Sacramentariis Gregoria ηis. Ritu Ambrosiano in Missa solemni semper recitatur Lectio, &Epistola r illa ut plurimum de veteri Testamento, cui per Lectorem prae mittitur hae e vox t Lectios Epistola vero semper de novo; & ex Apostolo,
praevio hoe Tit. Epiriola B. PAULLI Oe. De Lectionibus porro offieii haec sunt adnotanda. THEODEM ARUS cas 4ensis in epis . ad CAROLUM M. adserit, Romae non nisi ex B. GREGORII M., aut HONORII institutione Seripturas legi coepisse. At fallitur. Nam, ut recte animadvertit M AB ILLONIUS in disquisiit. de Cursu GaIlie. η. ., GELASIUS I. definiens in Coneilio Roma ηo , qui libri legendi essent, quive non legendi, id de lectione eorum publica in Ecclesia decrevisse videtur. Praeterea GREGORIUS MAGNUS
in Synodo Romana statutum edidit, ne in posterum Diaconi Cantorum OL seio fungerentur; at solum Evangelium in Missa eant arent; reliquae vero lictiones a Subdiaconis persolverentur: Qua de re, inquit, praesenti De-ereto eonflituo, ut in Sede hae Deri Altaris Ministri eantare non debeant, δε-
ιamque Evangelicae lictionis oscium inter Misarum solemnia ςxsolvant, Psalmo
244쪽
ero . ae reliquat Lectisner te eo per subdiaeoηor . vel si neeet ta3 exlait , per minarer ordines exhiberi. Porro S. GREGORIUS prohibens, ne Diaconi in- posterum lectiones canant, & morem super hac re introductum arguens , manifestum facit, Lectiones iam ante sua tempora in Ecclesia Romana fuisse usi tatas. Dum autem Romae haec consuetudo coepit, executioni mandatus fuit Leodicensis Concilii Canon tertius praeseribens, fieri lectionem per singulos Psalmos , quod in conventu Fidelium nequaquam Psalmos eontinuare con-υediat , sed per intervallum , idest per Psalmor singulos rece eri debeaηt Lectiones . Unde Romae Festis illis, quae matutinis novem Psalmos habent, novem quoque lectiones adsignatae sunt. Lectiones illae e Scriptura Sacra tantum peti solebant, quod ad haec tempora in officio Feriali servatur. Ubi vero plures Nocturni fuere instituti, is invectus est ordo, quem tres ante Pascha dies praeserunt, additique Patrum sermones. In tertio Nocturno novum Testamentum, non autem Evangelium legebatur, quia Mi Liae lectioni erat destinatum . Verum post hae tertii Nocturni ordo mutatus suit; de satius visum fuit, ad nimiam ossicii prolixitatem vitandam, ut Evangelii initium ad tertium Nocturnum legeretur atque Homilia , sive cujusdam Patris explicatio illi adjiceretur, ut quemadmodum Lectiones se- eundi Nocturni explicatio Patris cujusdam Lectionis in primo Nocturno recitatae , atque e Veteri Testamento petitae, censebantur; ita etiam tertii Nocturni Lectiones explicationem quamdam Evangelii a quodam Patre traditam coinplecterentur. Vetus tamen mos tribus ante Pascha diebus sui tretentus. Tria autem haec Lectionum genera Domini eis tantum, Festisque diebus erant destinata 3 quum Feriis juxta antiquum morem ni bit, nisi e Scripturis Saeris excerptum, legeretur; nec nisi post S. PlI V. tempora Homitiae in Evangelium tam Quadragesimae, quam vigiliarum diebus legi eoeperunt . Ad Asia Sanctorum quod spectat, ubi illa io se eundo Nocturno legi Ecclesia perini sit, sapientissime voluit, ut nonnisi tres haberentur lectiones ex eorum gestis depromptae. Olim tamen duodecim Lectiones de Vita, & Transitu S. BENEDICTI in Nocturnis ejus Festi legebantur a Monachis eiusdem alumuis: duodecim pariter a Monachis Diovsianis de Passione S. HIPPOLYTI in ejus Festo; duodecim itidem refert ordo Tullensis ii Festo s. MARTINI: & in ossicio S. FRANCISCI apud Minorer novem e. rant Lectiones per totam octavam . V. MARTr RuM Acra . Ubi antiquitus libri inscriptio semel perlecta suerat, sequentibus diebus minime repetebatur 3 hine sine titulo libri leguntur lectiones ISAIΛE ad primum Nocturnum Natalis diei Christi r Capita etiam sine titulo recitantur, quia olim continuatio erant illorum, quae ad Matutinum dicta suerant; vel quod ex Epistola Missae exeerpta sint , quae numquam sine inseriptione legitur . Dum Prophetae legebantur , dici ad finem solebat: naec diciι Dominus , eonvertiamini ad me, σ salvi eritis; qui mos etiamnum apud caritasianor viget, α
risiis Adventus tempore suit restitutus. V. LECTOR Es..
LECTIONARIUS , liber lectiones continens, quo spectant praeter librum comitis ide quo V. Coussa Homiliaria, Passionalia Mis. passim in bibli thecis obvia . V. etiam Biblioth. Risualem T. I. p. 3I.
245쪽
LECTI UN LΑ . lectio brevis in Divinis ossielis e taetIs Bibliis re
LECTORES . Nihil aeqne post S. CORNELII Romani Pontifieis episto-
Iam ad FABIUM Aniisehenum A. D. asi . seriptam, in qua Lectores Romanae Eeelesiae eum ostiariis, &Exoreistis quinquagiηta duos memorat , nOmen Lectorum ejusdem Ecclesiae eonfirmat, quam EUSEBIUS WreellerssEpiscopus. Is Natu Sardur, quum a teneris annis ex Insula Sardiniae I ο- a matre circa A. D. 3II. adductus esset, ae S. EUSEBIO Romano Pontifici traditus qui saero illum, ut sertur, Baptismate abluit, atque EU SEBI Inomine donavit , tum , teste S. HIERONYMO, EX LECTORE URBIs ROMANAE Hercellensis Episcopus creatus est , praeeratque Vereellensi Ecclesiae a. 3s . Eodem saeculo duo illustres ejusdem Romanae Ecelesiae Leoctores, qui eamdem postea Pontifices rexerunt, DAMASUS , & SIRICIUS. Qui tenera aetate saeris ministeriis addiei petebant , ii in Lectorum ossicio usque ad annum vicesimum permanere tenebantur. Hue ejusdem SIRICII iam Romaηi Pontificis verba ad ΗIMMERIUM Taνraeonensem faeiunt: auicumque, inquit, D Ecelesiae vovit obsequiis, a Da i ratia , ante pubertatis annos baptirari, σ LECTORUM debet millinerio Deiari. In Africana quoque Beelesia instituti fuere Lectores ab initio propagatae in eas regiones Fidei. Neminit inprimis de Lectorihus TERTULLIANUS in libro de Praescriptionibus adversus haereticor i Hodie , verba ejus sunt , Diaeoηur, qui eras Lector . Lectores autem in ea Ecelesia cypriani aevo non solum Lectiones in Missa , sed etiam Evangelium legebant. Vide ejusdem CYPRIANI epistolam XXXIII. edit. Oxon . Id hodieque in Ambrosiana Eecresia servatur. Lect rum porro munia alia erant in divina Psalmodia persolvenda, alia in Ni iasarum solemniis. De Lectorum offeto in divinis lavdibus selectissima quaedam protulit Venerabilis Dei servus Card. Iosephus Maria THOMASIUS in aurea praefatione RespoUoriali, & Antiphonario Romanae Ecelesiae praefixa. Nos ex eo haee delibavimus. Quoties aliquis Psalmus eantandus erat, Lector praemonebat , cujus esset Psalmus ille . Si Psalmus Davidis erat, pro--neiabat hune titulum: Psalmis David. Alius in Africa mos suit in tituli pronuntiatione. Psalmi exordium a Lectore itidem de codice legendo, eantandoque prorunciabatur, isque praecinebat singulos, ut verbis ΤΗΟMΑ-SII utar , totosque omnino versus Psalmi , quos sigillatim interealari responsione plebs universa una cum Episcopo , di et ero repetendo succinebat e Lectiones, quae in Missa quandoque a Lectoribus reeitabantur, absque eantulegebantur. In quibusdam Ecelesiis saeculo IX. mos adhuc perseverabat , ut quandoque Lectores Epistolas ad Missam legerent, frequentissime autem Subdiaconus, A MALARIo teste lib. II. de Meles. O . eap. II. Saepe Lectores e superiori loco, ut Deilius ab universis audirentur, Lectiones prae . Ietebant: aut funestam adscendunt, ait Concilium Laodise e , vel Iuper am-honem legentes , uti fert Nicaenum II. Hi vero suggestus Iabe vocabantur , unde ortum est Iube, quod vel hodienum superest , dum lecturus benedictionem petit his verbis: Iube Domne foedicere. Iube autem, sive venia legendi a Lectore petita demonstrat, missione opus esse a Praepositis data,
ot docendi alios, atquc crudiςadi munus eatreeri possit. Iliae Iube Domης
246쪽
dieitur, bon-Celebrantem, non Deum adloquendo; ad finem vero
dicitur, Tu autem Domine , sermone ad Deum ipsum converso, veniam de peecatis inter legendum admissis petendo, vel ut in ejus nomine divini ver- 'hi lectionem absolvere lieeat a quare universi ad Deum convertuntur, gra- .
tias illi pro verbo siro agentes, Deo gratias. Aliud sensit MERATUS, qui quum, inquit , olim prolixae essent Lectiones , quae recitabantur in Nocturni, AURELIANI siquidem Regula praescribit, ut tres, vel quatuor paginae legantur ι S. CAESARIUS , tres paginas ad singulas lectiones; unde Iibii cujusque jectio , donee absolutus esset, perdurabat, & ideo integra tein igebatur Sacra Scriptura in cursu Divini Offeti quum, inquit, prolixae essent sacrae lectiones, pertinebat ad eum, qui Choro praefidebat , jubere it ut lectio eessaret, dicendo , Tu autem, respondente Lectore, Domine miserere nobis: Chorus autem dieebat, Deo gratiar. Monaehus S. GALLI in Vita CAROLI MAGNI ait, Imperatorem illum signum Lectori, ut desineret, sibilo quodam linguae dedisse . Primus Lectorum , qui alicui Ecclesiae adis i. scripti erant, Primicerius Lectorum dicebatur. In Actis sneeris S. POLLIO.NIs Eeelesiae cibaliensis in Africa primi Lectoris, & aliorum Martyrum ΑἰD. so . interfectorum , haec dignitas agnoscitur. Nam interrogante Prae fide POLLIONEM, quodnam ossietum gereret: POLLIO responditi Primi ocerius Lectorum t ac rurius interrogante , quorum Lectoram e POLLIO ν ροπῆdit: qui eloquentiam divinam populis legere eo ueverunt. Hue facere nobis vi- , detur , quoniam de Lectoribus martyrium passs mentio injecta est , ab EU- SEBI o litteris eoasgnarum , in persequutione Diocletiaηi, earceres olim homia eidis , ae sepuIerorum expilatoribus deputatis, rane Dinopis, Pre10teris, Diaco nis , LECTORIBUS , atque Exoreciis completos fuisse, adeo at iis, qui ob eri mina coηdemηati fuerant, nullus jam locus superesiet. Porro Ecelesiae Romanae exemplo in aliis quoque Eeclesiis stholae Lectorum institutae , aut re
stitutae fiant. LEIDRADUS Archiepiscopus Ludunensis in Epistola ad CΑ-ROLUM MAGNUM seribit, se in Eeclesa Lugdune e psallendi, & canendi ordinem instaurasse, juxta ritum Saeri Palatii, in quo ritu Romano diis vina Psalmodia persolvebatur, deinde prosequitur r Praeter haee vero babeosCHOLAs LECTORUM die. Etiam Mediolanensis Ecclesia scholam habet Lectorum, quae quindecim Lectoribus eum eorum Primicerio eonstat. Ex his quinque dicuntur de Phaeudo Majori , reliqui vero de Pheudo Minori cAlmutias gerunt, cappamque nigram, serico viridi in interiori parte tectam
LECTORIUM , Lectoriale , Lectrisium, plutei, seu fulcimenti genus, in
quo libri ad Iegendum, vel eanendum collocantur, vulgo EUHo. Duo ejusmodi Lectoria ex argento dono dedit LEO III., alterum Basilieae LIBE-
de quo idem ibid. p. 1 gr. Porro quando, di quomodo hoe Baslieae V Α-TICANAE Lectorium XII. saeeulo ornaretur, doeent exeerpta ex libro Petri MALLII apud MABILLON Muset Ital. T. II. p. rys. Apud Claniateηses Sabbatho ante ramos Palmarum festivo ornabatur velamine. Vetus discipia
LECTUS, LECTULUS aliquando altare signifieat, ut in Actis S. Am
247쪽
ST RUDIs Abbatisiae Lautii sir num. 33. , plerumque tumulum I ut apud s.
GREGORIUM Turon. lib. a. de Mirae. S. MARTlNI eap. sy. , δέ apud Α- NASTASIUM sub finem Vitae STEPHANI V. T. III. p. 27s. , ubi indicat Oratorium beati GREGORII, ubi oue lectur habetur.
LEGENDA, LEGENDARIUM, Sanctorum Vitae, aut liber, In quo deseriptae sunt. Hine JACOBI DE VIR AGINE eelebris Lependa aurea, quam a LUDOVICI VIVES, & ERAS MI maledictis Iohannes BOLLANDUS vi
dicavit Praef. gen. in Tom. I. Ianaar. LEVARE CALICEM. ordo Rinmanur IV. post finitam orationem e Vobis quoque ene. His erigeηr D Archidiaconus veηit, involvent ealicem mappala, levat illum eoηtra domnum Papam ι idest amovebat plicam eorporalis , qua calix tegebatur, eum collocabat in faeiem Ponti fieis supra hostiam s& velo serieo, seu lintea mappula per ansas, seu aures eircumdabat. LEVARE CORPUS. Quarto iam saeeulo Christianis familiare erat e verbo uti ad primam non Sanctorum modo, sed etiam aliorum sepulturam designandam. Nimirum idem erat Levire ramur, quod esserre , scilicet supra fossariorum humeros eadavera extollere ad sepulturam deportanda . Luculentum hanc in rem AMBROSII loeum lib. de Tob. reeitat MAZZOCHIUS , quem vide T. III. in Kal. 2 eap. p. sor. Quincto tamen saeculo ad Sanctorum Reliquias, quae publico cultui addieerentur, denotandas transferri coepit. IX. demum ac sequentibus saeculis mos obtinuit, ut Levari Sanctorum Corpora dicerentur, quando ex prosundioribus locis eruta supra pavimentum honorifice colloeabantur; quod tune erat legitimae eanonizationis ritus. Adi eumdem MAZZOCHIUM T. I. p. XXXI. seq.LEVARE, de elevare Planetam. Duplex hujus elevationis ratio fuit Nune enim elevabatur ad scapulas , nune eum sinu . ordo Rom. I. num. 31. Igitur Diaeones quando Pontifex dixerit di Per omnia saecula saeculorum , post Gloria in excelsis Deo, levant Planetar in scapular Similiter I vaηt er Subdiaconi, sed eum sau. Sermo hete proculdubio est de planeta vetere, indumento amplo, rotundo, undique clauso , instar hodiernae cap pae Romanae, quam Cardinales, & Canonici gestare solent. Quamobrem elevare planetam cum sinu, uti doctissimus Card. THOMASi Us T. V. Oper.
Reyxos. edit. p. XI. docet, idem erat, quod retrahere planetam supra utrumque brachium, exertis manibus, ita tamen, ut ante pectus sinus ejusdem Planetae convolutus remaneret. Contra levare Planetam in Dapulas tunc dicebatur, quum, ut ait HONORIUS Augustoduηensis lib. I. eap. 2 7., errabundus limbas PLinetae uisimque in bravia sublevatur ; in pectore , er inter humeror duplicatur; in utroque brachis triplieatur. Vide GARAM PIUM in Gar-
fagη. Diti. p. 1 6. LEVITA , sive Levites signifieat aliquem de Tribu Levi , unde solummodo antiquitus sumebantur Sacerdotes. In Ecelesia Christiana Diaconum
figmfieat . PRUDENTIUS in hymno de S. LAURENTIO
se ii Raκt ad aram proximi , LEVlΤΑ , sublimis gradu ,
248쪽
Idem desioat reosilia, apud MARTE NE lib. V. de axt. Moxaeb. ritib. cap. II. Unus ex LEVITICIs remaηeat, O legat Pasonem Domini fecundum quatuον Evangelisias dispositam. LEGITIMUM. Canon Missae. Vide Euc HARIsTIA LEGITIMA LIBELLATICI. Vide L Aps I. LIBELLUS Anathematis , sub anathemate obligatio, Libellus fidei, fidei prosessio. Libellus poenitentiae interdum fidei professionem, interdum aut Iibrum poenitentialem , aut rerum male gestarum confessionem , ac detestationem significat. Est etiam Libellus abiolute a GREGORIO Turonensi indicatus pro libro, in quo Missae aliquot e Sacramentario excerptae eontinebantur . Vide Bibliothecam Rutvalem T. I. p. 7y. LIBER DIURNUS I 'manorum Pontificum, in quo praeter formulas quasdam scribendi , quibus sexto, septimoque , di octavo saeculo , atque etiam nono Summi Pontifices uti solebant , continentur insuper ordinationes Summi Pontificis, & Episcopi suburbicarii, eum suis omnibus adjunctis, professiones fidei, privilegia , praecepta , concessiones, aliaque ejusmodi non pavea . Confer Biblioth. Miual. T. I. p. I 7. , praesertim vero nostram de eo libro dissertationem eiusdem Bibliothecae Ritualis T. III. p. c XXIX. LIBER ad oleandum, in quo scilicet ritus extremae uactionis exhibetur. Fide Bibliotb. Miuar. T. I. p. 1 8. LIBER omnium OFFERENTIUM apud Mota raber inseribitur Missa leminus, orationes quasdam ,& alia nonnulla continens, quae communiter ab omnibus Sacerdotibus, Missae Sacrificium offerentibus, diei solenti &hine fortasse denominationem sortitus est. Liber hie, dum Evangelium legitur, in altari a cornu Epistolae ponitur, atque, ut opinatur Pls Α, o malam offerentium dictus est ab illis voeibus, quae in oblatione ea licis dicuntur, σomnium offerentium pereata indulge . LlBER VITAE, Necrologiuin , seu etiam Martyrologium, in quo ad calcem defunctorum nomina scribebantur. GUIDO Discip. Farf. cap. 38. LIBlTINARII. V. Co PIATAE . LILIA, & Lilii pro lilia, epistylia marmorea liliorum instar fabre facta , interdum ex argento, & columnis imposita. Horum non semel meminit liber Pontificalis. LIMlNA APOSTOLORUM. obtinuit usus antiquus, ut prae revere tia, ac religiosa quadam observantia ipsae Basilicae Apostolorum Limina v carentur e moris enim erat eas adeuntibus, ante ingressum ad limina proincumbere , postes deosculari, ae preces landere: uti hodie adhue fit a plebeis, quando, manibus ad altaria, vel imagines admotis, eas deinde osculantur. FORTUNATUS Poeta Christianus iFusus humi supplex Sanctorum limina lambe. Et CLAUDIANUS i
249쪽
cultu saηctor. disi. n. LINEA, vestis illa ex lino, quae postmodulo Rochetli nomen obtinuit.
Ejm mentio in Actis S. CYPRIANI: Et quum se dalmatica s Cyprianus expoliasset, O' Diaconibus tradidisset, in LlNEA stetit, O coepit Dieulatorem δε- sinere. ΑDo etiam VI. Kal. Decembris de S. ALEXANDRO Epila. &Mart. sub ANTONINO Imp. Facto signo crueis expoliavit se beatus Martyr TUNICA, O in LINEA STANS texit sibi de orario oeulor, deis positis genibor safeepit gladium. Vide GEORGIUM lib. II. de lit. R. P. e. 1.LI NOSTIMA palla , eujus mentio est in libro Ponti fleali , ubi de sILVESTRO , & ZOSIMO, stola diaeonalis erat, quae in humero sinistro
a Diaeonis defertur ad differentiam Sacerdotalis ante pectus a eollo pendentis. Ita VICECOMES lib. II. de Missae appar. e . t s. in BoNA Rer. Lia tuet. lib. I. cap. 2 . S. 6. At GAVANT Us, & GEORGIUS lib. I. de liti R. P. c. 2 o. n. 13. lnanipulum potius interpretantur; quos tamen SALAT. II. p. 119. refellit. Godcumque intelligas , Liηinimum dictum erit, quia, inquit Isidorus lib. X X. E mοι cap. 11., in stamiae Imum, in trama lanam habet.
LINTEAMEN, Velum superhumerale subdia eoni in Missa solemni .
vulgo continentia. -bdiaconus inde secedens, atque reverenter iηeedens, ct lintea. men de patena revolvent, manuque linteaminir parte inυoluta, ipsam leaens , par- rem ejusdem linteamisis pendere ex ladustria facit, ut Diaeoηώs quoque eum diaritis mediis linteamine Avolutis σe. MARTE NE . Vide etiam DOMIN lcALE . .
LINTEUM AMA LARIO lib. I. eap. is. corporale. Erat & Linteum ob latilium, seu mappa, qua hostiae ad Missas offerebantur. Vide FANON. LIPSANA , Reliquiae, passim apud Auctores non solum Graecos, sed etiam Latinos; unde Liusηotheea, Reliquiarum conditorium. LIQUAMEN, oleum Sanctum Infirmorum. ΕΚΚEHARDUS Iustis in Vita B. NOTΚHERI BALBULI: convioeatis fratribus, eoram eis munitus en Hatita saerosum Usterii corporis, oe sanguinis Christi, atque anctis e diviai Iiquaminis illinitus, valedieens omnibus benedixit eis. LIQUOR . Consuetud. Divionen. e. st . agentes de ser. sexta in Para laeve haec habent. Magister Saerim aliqaot in Ecelesia de honenioribus retiset Sacerdotibus, qui cuncta altaria aqua, is viηo diligeηtius abluant, qui tamen non ealceatis, sed nudis pedibus boe explent. Quidquid autem liquoris in majori altari fusam fuerit, Dauiis colligitur, indeque expressam in Paerariis recondiatur. Liquoris ergo nomine veniunt aqua, & vinum, queis altaria lota fuerunt. Hic mos adhuc observatur pluribus in loeis, sed ritibus diversis , ut Romae in raticana Basiliea, in qua seria V. in Coena Domini absoluto sequentis diei Matutino, altare Confessionis iam nudatum a Ciero vino, &aspergiliis abluitur. Vide BENEDICTUM XIV. lib. f. de Fest. eap. G. η. ., ubi etiam ex BAYTTELo eap. s. monet, in quibusdam Ecclesiis alistarium ablutionem fieri solitam feria VI. Huius ritus meminere etiam San
250쪽
eap. p. statuit, ut in nocturnis officiis σ versus stipplicatio Litacatae, iden Drie eleison dicantur, O M Aηiantur vigiliae nocturnae. Litaniam , Dris elei η appellat, proue hoe nomine donatur in ordine Romano I. ,& in Graecis Ss. IACOBl, BASILII , CHRYSOSTUMI Liturgiis, quod jam a Cardinali BONA est observatum in Libris de Divina Ffalmodia , eap. XIV. S. q. t. Significat preces publieas, & solemnes supplicationes. Ex his eelebriores duae sunt, majores scilicet, & minores. Illae sunt, quae sunt in Festo S. MARCI, atque a pluribus S. GREGORIO M. veluti Auctori
tribuuntur, quamquam ipsemet, ut recte monet CATALANUS in caerem. S. R. E. T. II. p. 18 . , satis indicet, annuam illam celebritatem jam antea institutam fuisse . Vide MORETUM in ιucubr. de Presbi. p. II s. seqq. Litaniae minores sunt illae, quae ritu Romaηo fiunt in triduo ante Adscenis sonem Domini. Quis primus illas instituerit , variant Auctores. Plerique s MAMERTO Viennensi Episcopo tribuunt s sunt, qui saltem quod ad Italiam spectat, S. LAZARUMNediolanensem Archiepiscopum auctorem velint. Vide S AXIUM de Archiepise. Mediolan. ubi de eodem S. LaZaro. Certum illud est , quod olim simul eum jejun.o celebrabantur , ut ex Conei l. Aurealianensi I. cap. 29. Quo triduo omnes ahstineant, o Quadragesimalibur cibis utantur. S. LEO Tertius ex ANASTASIO , eonstituit, ut ante tres dies A Iseensionis Dominieae Litaniae eelebreηtur. Litaηiae porro istae ritu Ambrosia no celebrantur primis tribus diebus post Dominieam immediate subsequeniatem Adseensionem Domini, & quidem cum rigoroso jejunio ,& abstinentia . Ad hoc Litaniarum genus eae spectant, quas SERGIUS Papa ANASTASIO teste constituit e hic nempe sanxit , ut diebur A unetatioηir, Nativitatis, o dormitionis Sanctae Dei genitrieis Letania exeat a S. ADRIANO, ad S. MARIAM populus occurrat. Hue multo magis spectat Litania septifor- .mis , quam S. GREGORIUS M. non semel indixit, anno primum yso. ad finem vergente, antequam die s. Septembris Pontifex ordinaretur, ob dirissimam pestem, quae Rymae grassabatur, deinde aliis de eaussis, quae Dei auxilium maxime postulabant, ut recte B RONIUS monet ad ann. yso. n. aa. Hanc septiformem Litaniam nonnulli perperam cum majore confundunt , quam idem GREGORIUS anno sos. ut MERATUS adserit , vel potius ut P. O RUBEIS diff. de saer. ForoisI. Ristb. p. eonjicit , 192. indixit. Cur autem septiformis dicta fuerit, discimus ex ipso S. GREGO-Blo lib. II. eps. 1. Proinde , inquit , fratrex carissimi, eontrito eorde , correctis operibus erastina die primo dilueuιo ad septiformem Litaniam Iuxta distria butionem inferius designatam devota mente eum lacrymit veniamus Quatenus ad Sanctae Geηitrisis Domini Ecelesiam Gavolenter , qui simul omηex peccavimux , smul omner mala , quae Dei mus , deploremus Litania clericorum exeat ab Ecelesia B. JOHANNIS BAPTISTAE ι Litania Virorum ab Ecclesia B. Martyris MARCELLI; Litania faemiηarum conjugatarum ab Ecclesia B. primi Martyris STEPHANI. Litania Viduarum ab Ecelesia Beati Martyris VITALIS . Litania pauperam , O infantium ab Ecclesia Beatae Martyris CAECILIAE. Ea cur septiformis appellata sit : quia nempe a septem diversis personarum generibus diverso e loco prodeuntibus publica illa supplicatio habebatur. Ea dem vero, ut BARONII verbis utar, sive Litanias, sive Processiones dicere veι-