장음표시 사용
211쪽
GABAτA, savata. Gabatarum saepius apud ANASTASIUM mentio
Braneebilais quoqire Regina Fraηcorum per manus Desiderii Epist. Αatimodorensis dedit Basili eae S. GERMANI Gabatas II. ab latus litiatas parides , peras. ιι b. VIII. unc. II. S. ISIDORUS Hispaleas. lib. XX. elymia. eap. 4. Lauem GAVATAM eam dieit, quae quasi eavata sit, g. pro e. litteraposita. Hiae σ coaeba , sed illa ea vata, im coaeavat M oe Graeci haee tu cupant. Non ergo Gabatae lychni pensiles sunt, inserne rotundi instar patinarum, ut PAPEBROCHI Us existimavit, sed laneis, seu disti genus ad eulogias recipiendas Eeclesiis offerri ac destinari solitum. GALILAEA. Galilaeam Graeci vocabant totum illud tempus, quod mediat inter Pascha , de Ascensionem. Monachis nostris tum elaustri porticus L n his Galieria , tum inserior pars Ecclesiae erat, quam Navem dicimus. Fiat moesis extra clauRrum , per Galilaeam. MARTE NE lib. IV. eap. 8. , crιib. III. eap. s. Ad exitum Galilaeae Moxoerii sint praeparati no famuli eleemosinarii m- GALILAEI. Ita olim dicti per contemptum Christiani a quod notne Christianum IULIANO Apostatae adeo erat exosum, ut edicto sanxerit, nequis Christi sectatores Christianos, sed Galilaeos nuneuparet. CHRYSO- STOMUS orat. eontr. rent. Hinc ipse moriens, ex inflicto vulnere sanguinem in auras spargens, blasphemando clamabat: Misisti, Galilaee , visim 1 ira voeans Christum per am emptum, quia ex Galilaeae Civitate Harareth se
GALLICINIUM, Galli eant usi hoe nomine apud veteres Monachos intelligebatur hora surgendi ad Vigiliasse cirea enim mediam noctem Galli
GAMBUCA , baeulus Pastoralis. v. CAMEUCA. GAMMULAE, & GAMULAE , characteres aliquot, qui plerumque r, i liasque Graeeas litteras exprimebant, vestibus, & aliis veterum indumentis intexi solitus. V. ANASTAS . in BENEDICTO II. T. I. lib. Pont. p. 29I. Propterea eaedem vestes ab eodem libro Pontificali in LEONE III. num. s. ει pluries deinceps gammadiae appellantur. Confer CIAM PINIUM Her.
GASTRA, ex MARTENE in Onomastico, Vasa rotunda fictilia. V.
GAZOPHYLACIUM . Erat olim in Templis locus, qui Gazophylacium dicebatur, quo recondebantur eleemosynae in pauperes erogandae. Frequens ejus mentio in sacris litteris . CHRYSOSTOMUS de diviersis novi Testamenti locis Hom. XXII. de eleemosyna σ collatione in sanctos, postquam populum Antiochenum monuit , ut privatim quaedam pro pauperibus sepone
212쪽
ra ubiaeio σ secretario, unde altari neeessaria inseruntur , aliquando in Eeelsa loqueas admonebati quod etiam beat fimum ΛMBRGaIUM Ie praesea te in Ee- cIesia tractavisse, nobis aliquando retulerit. Concilium carthaginense IV. can. ss. Oblationes dissuentium fratrum , neque in Deraris , neque in garopblaeis r eipiantur. Gatophylacium hoc PAULLINus epist. XXXIV. mensam quoque appellat. TERTULLIANO area dicitur . Olatet. eap. XXXIX. Etiamsi quod areae genas est, ηοn de ordillaria summa, quasi redemptae religionis eo gregatur , uti de AUGUSTINO Ioeo citato. CYPRIANO eorbona est lib. de opere O' Eleem. cap. s. Dominicum eelebrare te credis , quae corbonam zon respicis e ubi etiam rartophylacium vocat.
fecit amar argentear n. , quae praecedunt per omnes stati es , peU. libras XIII. sevbor ειυ , pens. singuli lib. X. Gem miliones mI. pens fetuli lib. II. E tordine quoque Rom. I. num. s. habemus, ad stationes deserri consuevisse gemelliones argeηteos una eum aliis saeris ministeriis . ONUPHRIUS eenset , gemelliones esse urceos ad infundendam aquam in manus Pontificis, de miniuro m, sed observat MABILLONIUS in Notis ad Romanum ordinem, ab amis , seu urceis distietui gemmilionea in Vita GREGORII IV. MACRI Usitem Gemiliones de ureeolis adcipit, & ita dictos, arsute, si vis ita, eonjicit , quia gemisi ad Missam praepara auit, & ratione consimilitudinis , quasi gemelli. GENICULATIO, genuflexist , inelinatio dce. cum reverenti geniculatione euletur. Consuetud. s. GEMINIANI &e. GENU FLEXIo. omnino vetustus Ecclesiae mos genua in oratione fi ctere. Nimirum omne genu Domino Eectendum scripturae monent, et f. XX. Diae XLV. m. XIV. Philipp. II. Ephesia III. Moris autem huj iis locupletes
doxor , TERTULLIANUM ad Scapalam cap. 4. , & advers Marcion. lib. III. c. t 8. , Η1ERONYMUM is V . eap. f., de in c. s. ad Ephes. Hine EU- SEBIUS lib. V. HM. EMI. eap. s. refert, milites, is ipsa acie contra boRMinoirum , genibus humi positis , At nobis quum oramus in more est, se ad pre ces Deo adhibendar coavertisse. Et quidem hie ritus toto anni tempore iooratione servabatur, exceptis emen Dominicis, de tempore Pascha inter& Pentecosten medio', ut ex TERTULLIANO de coro militis eap. HIERONYMo prooemio in epis. ad Ephes , O Dialog. adv. Lucifer. cap. q. s& AUGUSTI No epist. vet. edit. xis. e. a s. distimus: immo id an ipso quoque NICAENO Conei Iio caη. 2 o. statutum suit, ac repetitum a Cone illo CARTHAGINENSI VI. can. xo. Ciussis vero hujus exceptionis has adserunt Patres, quod dies Dominicus idemque die de tempore inter Patacha & Pentecosten9 signum fit, & designatio Resurrectionis. Vide JUSTINUM, & AUGUSTINUM IOe. eit., praesertim vero BASILIUM ιib. de Sp. Sancto cap. 17. , quem sere ex Ieripsit ANASTASIUS Nisaeaus q. q. lasacr. scrip. q. 9t. Ad Apostoliea tempora hujusce mutationis originem idemps EUDΟJUSTINUS refert. Rod tamen PAULLUs legitur Act. XX. positis genibus orasse tempore later Pascha, & Pentecosten , BARONlUS
213쪽
a. r. I. .d .an. 18. Eitilliinat; nondum tune Irivaluisse eam genuum illo
tempore non flectendorum consuetudinem; sed paullo post . Verum LORINUS in eum Actorum locum nil obstare sentit, quin dictus eo etiam tempore jam receptus ritus fuerit, in publicis tamen, solemnibusque preeibus, quales non videntur fuisse, quae fusae sunt in littore Tyri. Vide supr
pulsantur . co uet. Germaniae.
GLORIA IN EXCELSIS, Graecis magna doxoluta , ut a Gloria Patri ἀquod parvam doxologiam appellant, secernatur; latinis Hymnux . euelisus, e coelo ad nos Angelorum voce ad ea verba hominibus bonae voluntatis derivatus est . Cetera Patres Concilii Toletani IV. Ecclesiasticos doctoier composui
se ajunt Can. ra. Codex chimaar IX. saeculi apud SALAM Tom. III. in Boη. par. 8 . versiculum , mi sedes , JACOBO Fratri Domini , reliqua ad finem CYRILLO Alexandrino tribuit. Alii auctorem volunt TELES PHORUM , alii Pictaviiensem HILARIUM. Hoe certum, integrum hune hymnum extare in constitutionibur Apostolicis lib. 7. eap. . TELES PHORUS in Missa tantum Nativitatis Dominicae cantari illum deere verat , si INNOCENTIO III. & SIGEBERTO eredimus: SYMMACHUS vero praecepit,
ut omni die Dominico, & in Natalitiis Martyrum diceretur. Constietudine vetusta in H;Jaaia canebatur Hymnus Angelicus, ut Concilium Toletu num IH can. I x. aperte innuit: canebatur autem non solum dumiηicis diebus , sed quibuDAmque naivitatibus , ut ETHERIUS & BEATUS lib. I. adv. Elip. scribunt: quare recentioris instituti apud Morarabes est , quod tempore Αdventus , di adragesimae diebus Dominieis Hymnus Angelicus omittatur. Hymnus Angelicus canebatur pariter in Gallia, ut ex Sacramentario Bobiaηs pag. 1 gr. γ 18M constat, ubi integer legitur, & adduntur binae orationes, quarum una de more post hymnum recitabatur. In publicis praeterea gratiarum actionibus adhibi ius fuit, ut ex sexto Concilio Oecumenico iaadloquutione ad CONSTANT. PQοηatum Imp., 3e ex Concilio Toletano VIII. constat. Α Graecis in matutinis laudibus recitatur : ad Iaudes quoque toto tempore Paschali S. VALERIANUS Arelat , & S. TE RADIUS in suis r rulis dici jusserunt . olim a presbyteris nonnisi die Paschatis in Missa reeictari poterat; illum dicere Episcoporum tantummodo erat ex S. GREGORII M. Sanctione. Sequioribus temporibus inserti huic hymno quidam versiculi.
GLORlΑ, LAUS, ET HONOR. Hymnus est notissimus, sed diu
post eversum Gotho. Hispanorum Regnum compositus. Anonymus quidam a pud MENARDUM in not. ad saeram. Greg. pag. 39. hunc hymnum, tam
quam auctori , tribuit RAINALDO qui potius RE NARDUS, aut HUGO appellandus suit Episcopo LingoneV anno MLXXXV. extincto, viro graece , de latiae docto c Gallia chria. edit. Maur. Tom. V. col f so. 361. I sed quum LUPUS Ferrariensis , qui ducentis de amplius annis ante RENARDUM Lingonensem vixit, epes. o. edit. 3alu ., auctorem hujus celebris hymni citet
214쪽
hi eitet THE DULpΗUM , & hymnus ipse loquatur apud degavor compositum esse Vide SIRMUNDUM ia Notis ad THEODULPH. earm. 3. lib. 1. O BALUZIUM in Notis ad ep. xo. LUPI Ferrarie . 9 non est , cur a Tecepta Opinione recedamus, quae autumat, THEODULPHUM ob eonjura-aionem initam eum BERNARDO Italiae Rege contra Imperatorem LUDOVICUM PIUM, sententia Episcoporum depositum, Andegavi, ubi iacustodia detinebatur, hune hymnum anno DCCCXVIII. composuisse : nec tamen ea de caussa, ut vulgo fertur, libertati pristinae restitutus est a id enim aliquot annis postea eontigit , quum ob nuptias LOTHARII eum IR NEN GARDA LUDOVICUs Augustus Pius anno DCCCXXI. in Conventu ad Theodori ratam coniuratis poenam omnem condonasset , cujus amnestiae hene fieto THEODULPHΟ ad Ecelesiam suam redire permissum suit . GLORIA PATRI, Graecis doxologia, seu hymnus glorificationis ab A. postolis traditus, ut ostendunt BONA de divina Psalmod. eap. 6. S. 6., dc SALA Tom. III. pag. 33. Primus, qui hunc hymnum mutavit, AETIUS fuisse dieitur Antiochenae Eeelesiae Diaconus, sic eani instituens: Gloria Patri per Filium in Spiritu Sancto . Additamentum die sicut erat Hieaenis Patribus B RONIUS, alii DAMASO tribuunt. Existimant alii , antiquissimum esse, eoque reserunt , quae apud TERTULL. de Dectae. cap. 13. leguntur. Graeci paullo aliter doxologiam exprimunt, nempe Gloria Patri, σ Filio, o apiritui Sancto S. BASILIVS eam spiritu Sancto ajebat, quam ejus formulam ab aliquibus reprehensam ipse in lib. de spiritu Sancto defendendam suscepit nunc O semper σ in saecula saeculorum . Amen . Hispani vero dicebant e Gloria edi honor Patri, Filio, Spiritui Sancto in faecula saeculorum .
GRADALE, GRADALIs, GRADUARIUS, Antiphonarius ad Misain.
seu Psalmi ad Missam eanendi in gradibus cum notis cantus ex antiphonari O , an unum volumen posteriore aevo relati, quum tamen prius respousoria Gra-dalia peculiarem , ab aliisque distinctum librum conficerent. Gradale, Gradaale appellati quoque hi Psalmi sunt, seu Responsorium , quod, dum perlecta epistola praeparat se Diaeonus ad legendum Evangelium, chorus concinit sse dictum a gradibus sive Sanctuarii, ut aliqui putant, sive ambonis, ubi
GRADUS ARAE. In gradibus arae stitieet principis, quae una fere in antiquissimis Eeelesiis exstabat Episcopi sedentes in eathedra tribunali soncionari solebant. SIDONIUS Carm. XVI. ad FAUSTUM Ruensem Episc. Seu te eo pisuis graditat venerabilis araeconesonaturum plebs sedula circumsistit. PRUDENTIUS de S. HIPPOLYTI Eeelesia . Fronte sab aduersa tradibus sublime tribunal Tollitur, μηtistes praedicat unde Deum Quod ritualium quoque librorum Auctores docent. Eumdem etiam Grauis morem fuisse , & hodiernus eorum mos ostendit, & quod de CHRYSOSTONO a SOCRATE , & aliis, ut peeuliare proditum est , illum in ambone conscendisse, ut a pluribus audiretur. Concionabantur ergo pro gradibus1rao, intra cancellos , qui βημ', seu δερα iis, hoc est tribunal, sive sa- . I. Y crvisim
215쪽
erarium dirimebant a eapso , quod illi appellabant. Hune enim lo. cum indieat GREGORIUS Theologus, quum de coηstantinopolitanis concioni- bus tuis loquens in oratione ad Hiscopos c L. eancellos ab auditorum se se impellentium turba vim passos scribit.
GREMIALE, pannus, qui in Gremio Episcopi celebrantis ponitur,
quum sedet, & ordiaes consert. V. PRAECINCTORIUM .
GREMIUM Basilicae, pars ejus media, nobis nave di . GYRO, seu Giro, lacinia, seu pars extrema vestimentorum, seu i gae, quae laxior fit, & in parte suprema contracta largius in ima se expliis eat, se dicta , quod hae parte giret vestis, & ei reuli figuram effetat. inde abstrahens sparsorium c aspersorium mox eum sininra maηu gyroses Albae ae-eipienr, O ante se teneηs , spargit primum de aqua benedicta supeν pavimentur, majorit altaris, o exiens per januam ferream Oe. Consuetud. claniacens.
HAGIOGRAPHUS, Saeer Scriptor, ideoque omnes Canoni eae scripturae Hagiographae dicuntur. HANAPPUS, & sne adspiratione, immo & anapus , anaphus , GREGORIO Turοη. de mirae. S. JULIAN. eap. g. anax. In Vita S. ANSEGIS IAbbatis Fontanellensis, de in Chronico Fontanellensi habetur, S. ANSEGISUM obtulisse Luxovien fi eoenobio sacra dona, ac inter cetera ha pum argenteum optimo opere factum , habentem limaeer aureor quatuor, in fundo exterius sibi adnexos. In Vita S. GILBERTI Abb. 38. Febr. Incestoria argentea auro para- a, quatuor: hamapi argentei super aurati tredeeim . Idem ergo videtur Ha napus fuisse, quod Acerra, seu vas, in quo thus pro laetificio poni consuevit. Vide ΑNAx . HASTA, pertiea , arundo, supra quam tres eandelae in sabbatho sancto post ignis benedictionem poni solent. Pos Nonam induatur Abbas , vel Prior , vel Saeerdos hebdomadarius alba Iola , ct manipulo, simulque Diaconus O Subdiaeoxus eum manipnlir Diaconas inter thuribulum, O eandelabra ferentes , ferat hastam eum tribur eereis. Consuetud. Becten. Pertica autem appellatur a Benigniaηis , de Dionysianis. HEBDOMADA . Adnotandi singularis quaedam apud Neapcilitanos hujus nominis signifieatio, qua Praebendae Hebdomadariorum denotantur. ConserMAZOCHIUM in Differt. histor. de Cathedr. Eecl. Neap. vicibus p. 176. HEBDOMADA ultima Quadragesimae , dicta Maior, in ea enim re coinluntur Maiora nostrae Redemptionis Mysteria; Hebdomada Iasustentiae , illis enim diebus peccatores reeone iliabantur ι Hebdomada Dacta a sanctioribus ossiciis , quae in ea celebrantur ι Poenosa, ratione poenarum, quas pro nobis Christus sustinuit ι Authentiea ritu Ambrosiano. Hujus hebdomadae dies celebriores sunt feria V. in Coena Domini, Parasceve, & Sabbathum Sanctum, de quibus suis Iocis . Vide AUT HENTICA .
HEBDOMADARIUS. Monactis hoe munus debemus. Est enim Hebdomadarius is Frater, seu Monachus, qui suas vices in ministeriis Nonasti cis
216쪽
ias per hebdomadam exsequitur, ut optime MAZOCHIUS lii e Itala nuper
dissertatione p. I x. ex FRESNlo in Glossario definit. Regula Ss. Patrum eap. 12. Debet is qui praeest ὀ κγουμ ενος Graecis, Latinis Abbas disponere hebdomadarios , o ordinem essest, quo sibi invicem succedunt ad mlamrax dum .
Idem FRES NIVS ad hoe, HIERONYMI, CASSIANI, de Coneilii AQUIS-GRANENSIS loea erudite agglomerat. Itaque quot erant in monasteriis si .e ad victam , sive ad chorum, sive ad ceteras monasterii necessitates peristinentia ossicia, totidem & Hebdomadarii in orbem redibant i verbi gratia Hebdomadarius eoquinae, chori, Psalterii, Invitatorii, item Hebdomadarius Lector, Cantor, majoris mi Iae , atque hujus generis sexcenta. Hinc qui hebdomadam compleverat, egredi dicebatur D septimana, ut in Regula XXXV.
s. BENEDICTI, & apud S. HILDEGARDEM in explicatione Regulae . A Nonachis igitur ad Cathedrales di Collegiatas Ecclesias haec appellatio manavit; in quibus Praefectus Chori novo Hebdomadario, sive is si, qui lectiones Matutinorum legit, sive qui alia eum ad ossicium, tum ad Mi Glam , ceteraque id genus spectantia peragie, Hebdomadam adsignat. Hebdomadarii quoque dicebantur Lateranensis Ecclesiae Cardinales Episcopi. V.
HEpTATEUCHUS. Ut Pentateuchum veteres appellarunt quinque liis Mos MOSIS , ita & Triteuchum tres, qui proxime sequuntur , IOSUE , JUDICES, & RUTH. Sie enim ATHANASIUS ad MARCELLINUM o utrosque vero simul junctos Octateuchum. Ita CASSIODORUS eao. x divinarum Iasti ionum, & Graeci omnes, quorum scripta leguntur, τta Ome χον. Quia autem Hebraei, ut EPIPHANIUS & HIERONYMUS observant , hi- notiam RUTH unum in librum cum Judicibus compingant, inde fictum est , ut Heptateuchum plerique dixerint pro Octateuebo, ut HIERONYMUS epist. NI. O XXoII., Ee SIDONIUS tib. V. ep. XV. HICINARIUS . Legimus, DESIDERIUM Episcopum . utisodorersem donasse HICINARlOS II. anoseos pensantes lib. IV. O une. III., item HlCINARIOS anacteos pensantes lib. V, ICHINARIOS columellatos III. Hie voces ignotae sunt ipsi CANGIO, neque de iis aliquid profert. Si conjecturis quid adsequi lieet, legerem utrobique s inquit GEORGIUS in disquisit. de Dor. miηιβ. e. XXII. 9 laeuηarior: nam laeuntaria apud ISIDORUM in originibus sunt pendentia lumina, quasi lueanaria, idest in aere lueentia. HIRMOLOGIUM, liber est, quo omnes octoecbi, sive cantus initiales Christi, & Dei parae sestivitatum, totiusque anni apud Graecos usitati co tinentur . Vide Biblioth. Ris l. r. I. p. 83. HISTORIA, lectiones Saerae Scripturae, seu initium alleuius libri ejusdem Sacrae Seripturae , in choro legendum inter horas Canonicas. Tres versus primi R. ponsorii primae historiaὸ adventus dieuntur ab hebdomadaris , o a duobus senioribus , qui prioribus funt in ordine . Consuetud. Lyreηθι , & Rituale corboense loquens de Proeessione, quae fit in festo Corporis Christi. d praedictam processionem eantor incipiet primum O fecuηdum respoUoriam de historia eum versu . Apud nonnullos Antiores historia quoque a deipitur pro ipso Responsorio, quod canitur post L ctiones. Raesponsoria ad tintim diem sertinentia vocantur historia. RADULPHUS lib. de callοη. observant. eap. II. V x , HOMI-
217쪽
ΗΟMILIA, lat Ille eolloquium , confabulatio, eollatio . est proprie semmo , qui in coetu habetur. Habebant illum Episcopi vel in ambone , vel in gradibus arae. Vide GRAnus ARAE. In tertio ossieti nocturno leguntur Patrum homiliae. Siquid vero ex Patribus in seeundo nocturno Iegendum fit,
non homilia , sed sermo inseribitur, quia nihil ibi, ut in homiliis, ex Evangelio explieatur , sed solum sermo tempori eonveniens prosertur. Id lporro antiquissimi moris est. Resert enim S. GREGORIUS lib. ro. epist.21. Ravennae Moralia sua in JOB Iecta fuisses quam epistolam ad JOHANNEM Subdiaeonum Ravennatem dedit, in qua MARINIANUM ejusdem Urbis Episcopum monet, ut Patris cujusdam explicationes legi iubeat: Neque enim volo, inquit, dum in hac earae fum , siquae me dixisse e tingit, ea Deile hominibus innotescere. Nuperrimis etiam temporibus, qui postremam Breviarii Ecclesiae Lexoviensis editionem fieri curavit, in illud Homilias CLEMENTIS XI. Pontifieis adhue in vivis inseruit. ΗΟMILIARIUM , volumen est, in quo olim homilias in ossieto Iegenis das Majores nostri habebant. Conser a me dicta Biblioth. Rituai. T. r. p. s ΗΟMOUSIOs c Martyrologium a s. Julii latiae consubstantialis. ὀμωunus, idem, vove substantia, quasi unius substanti aer sed addita litterulae, ομοιγ' similis, quemadmodum Ariaηi Christum volebant, non unius de ejusdem . sed similis substantiae , homistinion i Catholici autem homousion diceribant .s sic una litterula tantum turbarum in Ecclesiam invexit.
HORAE CANONICAE . offetum id nominis sortitum est sive ex eo . quod Majores nostri tempus, & horas, quibus offetum est persolvendum, Ecclesiasticis canonibus definierint; sive quia ossicium a Canonibus, vel regulis, atque legibus Ecelesiae fuit praescriptum. Septem sunt , de quibus ΗΟNORIUS in Gemma animae lib. II. e. septem horar canonicar in die, quasi ex debito eanimus , pro septem aeraribus , quos a septiformi Spiritu suscepimus. Formam autem habemur ab Apostolis , aliis Saactis, at septier in die
Salvatorem nostrum laudemus. V. BENEDICTIO. l
HOROLOGIUM, liber est apud Graecos, in quo horae diurnae, ut
offeta , eontinentur. Conser Bibliotb. Rutuat. Vol. I. p. 91.
HORREARIUS. Varios inter Ecclesiae Ministros & hie Saeeulo VI. in Ravennate Ecclesia occurrit, nempe horret eustos ob tritici copiam , quam ex Siculo patrimonio Ecclesia illa quotannis referebat. Hinc in veteri chamea scripta quo tempore avennatibus praeerat Λrchiepiscopus S. ECCLESIIS, memoratur Laureetius Horrearius. iΗΟSANNA, sumptum ab aeelamatione, qua Hebraei Christum Hierusalem ingredientem susceperunt, Matth. XXI. eanentes: Hosanηa filio David HILARI Us Caη. XXL in Malib., quem AMBROSIUS sequutus est, hanc vocem interpretaturi Redemptio domus Davi r quod reprehendit HIERONYMUS . EUTHYMIUS ZIGABENUS eam explicat: 'ranus filio David
Rectius HIERONYMO est e salvum fac, salva quaesio , Domine, non nos, ut multi putarunt, sed Christum ipsum advenientem, ut doctissimus MALDo- NATUS pluribus in eum locum ostendit. Unde sequitur ἔν benedictus, qui venit in nomine Domini, idest prosper sit ejus adsentus . Hosanna in excelsir ,
quod sequitur, ejusdem acclamationis iteratio est ex vehementi affectu pr sectas
218쪽
, eaque explicandar Salva, Domine, de exeelsis, seu de eoelis. Itaque erat haec solemnis gratulantium formula , & fausta acclamantium , qualis a-pi id nos est , Io triumphe, vivat Rex , bene sit Prixeipi. Hine Ecclesia Praefationes Missarum eadem Hrmula elaudit, illud spetians, ut Sacerdotes ex intimo corde Regi omnium Christo applaudant, & gratulentur , bonaque omnia imprecentur, exemplo illius apocalypticae precationis, Apoe. VII. et Maedictio , O claritas , O sapientia, oe gratiarum actio , hoηον , O virtus fortiιudo Deo nostro ia saecula sareatorum. HOSTIAE pro missis destinatae , quo ritu, qua diligentia Ze munditie conficerentur a Monachis , explicat MARTENE Lib. II. cap. s. a η. I. Ur.
HOSTIARIA , eaplata , in qua eonservantur hostiae eonseerandae . Disa eοηur latinus aeeipiens ires hostias ex hisiaria, poηιt eas ordinatim super pate
HYMNARIUM liber est Hymnorum, eujusmodi verus ille Codex a Vena Card. THOMASlo Romae evulgatus a. MDCLXXXIII. Vide Biblioιb. D
HYMNODIA, laudatio Dei, quae fit eantu. V. ΗΤMMys. ΗYMNOLOGIA, Hymnorum cantus. Sigηo dato eum fratribur eonvec ηkηr , borarum laudes persolvebat υmnologiarum . Hist. M emens de S. REMI-Glo loquens e. xy. Ηymnologia etiam sumitur pro Tract. de Hymnis Quare HYMNOLOGIUM , Graecorum liber instar mmmetrii Latinorum, qui continet hymnos in omnia festa totius anni eum antiquis notis Mit sicis, Me-ηaei, & Menelogii instar in XII. menses digestos. Vide Biblioth. Rituati Tom. I. pax. 8y. Η MNUS. 'mηur sitis quid est e ciatus est eam laude Dei. si Iaadas Deum, O non eantas, non dieis hymnum . Si cantas σ ηοη laudas Deum , non dicis hymnum. Si laudas aliquid, quod ηοη pertiηet ad laudem Dei, etsi eantando Iaudes , non dicis hymnum. Haee S. AUGUSTINUS in Ps. I 8. Cantus autem ille debet esse metricus, ut hymnus nuneupari possit . Hinc S. IsIDORUS lib. s. Elimοι. eap. x s. hymnum dicit, caηticum laudantium , pro eo, quod sit earmen Iaetitiae, laudis, de S. AMBROSIUS in orat. contra AUXENTIUM de Basilieis non tradendis haeretieir , hymnos a se compositos earmina vocat . Hymnarum meorum earminibus deceptum populum ferunt , grande earmen istud est, quo nihil potentius. Non nescimus Concilii Braeearrasir I. caη. I. vetitum fuisse, ne in publieas preces inseratur aliud, quam quod ex Scriptura excerptum sit, jussumque , ut poetica omnia , di quaecumque humana elucubratio exeludantur r Ut extra psalmos , vel Canoηicarum Seripruinvarum veteris er ηουι Testamrati, nihil pretiee eompositam in Ecclesia psallatur , secuti O sancti praeeipiunt canones. Verum sequiori saeeulo Coneilia Toleis rana hymnos eani permisere , dummodo ab insignibus Seriptoribus sint eomposita. inem quidem morem JESUCHRISTI, & Apostolorum exempla confirmant, qui Hymnum post coenam cecinerunt; Sicat ergo orationes , ita O bymin
219쪽
dum collectae, prosae , di benedictiones ex Scriptura Sacra non excerptae in Missa leguntur, ita & hymni , quamquam e Sacris Codicibus non adeeia mi , sunt in officium inserendi Hinc Concilium Toletanum HII. laevaten ptimo saeculo celebratum, Clericum ordinari vetat, qui Psalterium, Canistica, de quotidianos hymnos ignoret. in S. PAULLUS ipse a. cor. XIR, Glog. III., Eph. V. canticorum di hymnorum meminit, quos Christiani iaconventibus suis cantabant. Antiquissimus itaque est ritus eanendi Hymnosia laudem Dei. Quare in epistola unodi Antiochenae adversus Patillum SANO SATENUM habitae haeresarchae crunini vertitur , quod hymnos in Iaudem Christi compositos aboleverit , & alios in sui honorem die Paschatis ab improbis mulieribus cantari praeceperit. Verum enim vero plures ex antiquis Patribus hymnos edidere, ut S. Gregorius NAZIANLENUS, S. HILARIUS, &S. AMBROSIUS, cujus postremi hymni in pluribus Ecelesiis recepti fuere, non Mediolani tantum, sed etiam in Hiisa ias unde iuxta S. BENEDICTUM hymnvm dicere nihil aliud est , quam canere Ambrosianum. Multi tamen a PRUDENTIO , aliisque veteribus Christianis poetis sunt adiscepti, quin etiam a pollerioribus Seriptoribus Venantis FORTUNATO, RHABANO, STRABONE, IOHANNE Diacono, S. BERNAR , atque SisTHOMA in officio Corporis Christi. At Rymae nonnisi sequioribus te minporibus Hymni cani coeperunt 3 quum nec A MALARIUS, nee ullus ordo R manus, ne ille quidem, quem BENEDICTUS Canonicus S. Petri CUI DONI de Castello inseripsit, posthae Pontifiei maximo nomine COELESTINO
Secundo, eorum meminerint. Quapropter adserendum est post duodecimum saeculum in ossietum Romanum fuisse invectos . Nam decimo quarto Saeculo iidem sere , qui etiamnum, teste RADULPHO, reeitabantur. Si vero quis contendat, prioribus saeculis hymnos in Breviarium Romaηum fuisse insertos, fateri tamen eum necesse est, duodecimo saeculo nullos in Ecele-sa S. PETRI fuisse recitatos, atque, quum V LRICUS in Consuetudinibus cluniaeensibus Hymnorum Romanae Ecclesiae meminit, ipsum de singularium aliarum Ecclesiarum hymnis agere voluisse. Lugduni pariter, atque Viennae nulli ad haee tempora, nisi ad Completorium, dicuntur. Parisiis non multum antea sueres in prima siquidem Breviarii. editione anno MCCCCXCII. exeusa nulli leguatur. Nulli quoque hymni apud veteres Orieatis Monachos, quum CASSIANUS eorum nullam fecerit mentionem , quemadmodum nec
in Oee idente Regulae S. COLUMBANI, S. ISIDORI, S. FRUCTUOSIN agistri , & DONATI . Graeei suos hymnos habent , de quibus aliqua vide Biblioth. nostrae Ruual. T. I. p. 8 r. Primi in Gallias hymnorum meminere S. CAESARIUS, AS, AURELIANUS et in Italia S. BENEDICTI Regula , qui consuetum morem S. AMBROSII in non Ilis Ecelesiastieis elegige perhibetur ab A MALARIO . In Hispuatis hymni S. AMBROSII, & S. HILARII reeitabamur . Tandem quum potissima Mmani Breviarii Hymnorum pars circa dimensiones metri, & numeri leges peccaret , URBANUS VI I. ad eos corrigendos adhibuit tres lectissimos viros, ae politiorum litterarum bene peritos, Famianum scilicet STRA DA , Tarquinium GALLUCIUM, de Hieronymum PETRUCIUM . Unde licet summus ille Pontifex poestos laude
220쪽
exeelleret, ipse tamen eam emendationem non praestitit, sed eura vit. Et quidem illi tribui solent hyami dumtaxat Ss. BIBIANAE, MARTINAE,& ELII A BETHAE . HYMNUS ad Salutati em tigni Dominici. Ita tae Breviario Morara bum inscribitur hymnus Paete Iingua, quem alii rixantio FORTUNATO, alii claudiano MAMERTO, Presbytero Hennensi , tanquam auctorr tribuunt rhule opinioni lavet SIRMuNDUS in Notis ad SIDONIUM lib. s. epist. 4. , di pro ea citat GENNADIUM, ut in eod. mss. Sancti MICHAEL Is deTamba auctior legitur. HYMNUS AMelior. Vide GLORIA IN Excatisrs zHYMNUS Benedieite. Vide DANIEL. HYMNUS Cherubieus, quem Graeei voees imitantes, ante marignum Introitum cantant dieentes et Qui cherubim mulae repraesentamur , inmivificanti Tνinitati ter sanctum hymnum eanimur, omnem faeeularem deponamur sollicitudiηem tamquam Regem omnium suscepιari . Melicis in visibiliter sipatam umisibin Allel a. HYMNUS glori Darisais. Vide GLORIA PATRIO HYMNUS triumρ is . Vide TRIsAGIUM HYMNUS TRIUM PUERORUM. Vide m Nivr p ori TA. HYMNUS Vespertinus. Ita lib. r. carminum inseribitur ENNODII ea men X. Qui hymnus, inquit SIRMONDUS in Notis ad illum, PRUDE TIO est ad incesium lucernae. Sie enim in optimis exemplaribus inscribitur Hymnus G. carbemerison, qui ejusdem est is argumenti, non ut vulgatum is est , ad taeensum eerei Pasebaias is c Vide tamen LESLAEUM Praef mmiss. Morarab. p. LIX. aliter sentientem ,, Unde de Lueernarium dice is tant vespertinarum precum ossicium, quod vespere , & quando lucernas ,, accendi mos est, occaso nimirum Sole peragi soleret. HORAM IN- ,, CENSI appellat S. Ambrosius ιib. III. de Virginibus . certe solemnes ora is tionest eam gratiarum actione sunr deferendae, eum e somns furtimat, m,, prodimus , eum cibum sumimus, cum sumpserimus, ct hora incensi, cum ιμῶ atque cubitum pergimur . HYPAPANTE . Vide Pusti DeATIO B. M. V.
I CON, ICONA , imago. saepius hoe nometi oeeurrit in libro Pontia
fieati . Vide AcHEROPITA , IMAGINE . ICONICA, Iirago. CREGOR. Turail. In lib. de Hiis Patrum eap. 22. laudat Ieοηicas Apostolorum , aliorumque sanctorum, super quas eorum nomina scripta erant ad usum spectantium.
ICONOMACHUS , Ieon lasta , saera rura Imaginum oppugnator .
IDAEA. M Haee erat Beatis. Virginis Mariae imago, quam Mediolaniis gestatoriae areae superimpositam Ministri suppositis humeris deferebantis ab Ecclesia hyemali ad aestivam. ,, Areae, & Idaeae nunc quoque essigie