장음표시 사용
81쪽
LXXVIIII Transfugium. XXI, 16: seu scelere immani sdem transfugio suo quaerens. - Sen. XII, 2. 904: ne -- ad desectionem ac fransfugitim exhortari videar. Viri ili. mst. 5, 2: suis metu transfumi dempto. Transverto. XVIII, 23: ιrans σιs in numine equis maiori- , mus - - Ialvum traduxit exercitum. - Var. 30. 10 19: illo tranευemo quadrupede occupatia angustias obstabat.
Ulciscor. V. not. ad XXVI, 17. Urbs. XIIII, 1: ne coniunctae sc. legiones urbem unam aut
alteram praegravarent. Ib. 3T: ad Senones et Carnutes urbesque alias. cs. XU, 4. 25. XVI, 45. 46. 48. XVII, 1 . 3.18. 19. XVIII, 35. 38. 40. 43. 53. XVIIII, 4. 14 his.17 bis. 19. 20. 21 bis. Sen. VIII, 1. 828: senectutem
beno institulis in urbibus veneratam semper. Urgeo. VI, 1: quod ad bellum Gallorum reliquorum consiliis urgerentur. X v, 11: duplex huc animum urgebat causa. 's. XVI, 1. XVIIII, 8. - Sen. VIII, 3. 835: res illuc Romana Scivilibus suriis rursus urgentibus. sc. in campos Thessalicos Ut. I, 3: a quo dum post bellum civile quaereretur, uι quia ita in electione deerrasset inquit. - Fam. VI, 6. 668δ ut quid hanc infamiae nebulam v. nebulac passus es terris nostris incumberet os. ib. VII, 9. 678. Sen. XV, 3. 951ἀat quod librum scripseris, non placet. O cur, dicam. Vacuus. XVIIII, 4: neque ulli populo sacuum sinebat, de alie na prius, quam de sua salute curam gereroe. - Vir. iIl. mst. 25, 1. ne vacuum illi esset in Ionginqua respicere. Valeo. VII, 4: quoniam disserri res amplius non Maleb t. CLXXI, 36. - Vir. ili. ep. 501: Samnites quiescere non να- lenies. Cap. Iib. 535: ut reperiri Maleae nemo, cui etc.
Validus. I, 4r Malidis precibus. VIII, 17: exhortatione. XX, 45: obsidione. XXIIII, 24r vento. - Sen. VIII, 3. 835: Francisci - - Christi mortem tam iugi et Dalida meditationa compleri. Var. 6. 978: percussa Malido Aquilone nubecula. Ve. V. not. ad IIII, 24. Ventilo. XIIII, 2: Ambiorix otioso, ut saepe accidit, collega negotia publica Mentilabat. - Invecti IIII. 1111: tu eam in . quaestionem) sorte philosophorum princeps in aliquo luorum voluminum Mentilam.
Vergo. V, 22r amicitiam sane populi Romani, ut decori pra sidioque mihi esset, appetii. Si in contrarium Memerit, cupidius illam abicia in . Verxes autem in contrariumeto. XIIII, 1: quas diItractio rei publicae pene totius in perniciem versi. - Sen. VIII, 4. 838: nescio enim quid ius liti metus incidit, quem irritum coelites velint; iam mihi ta- Duiligod by Cooste
82쪽
men, ut verum satear, in augurium verrit. Apol. 1068: nec res nova est, ut Culpa uuius in supplicium Mer i alterius. orto. XXV, S: iam enim et Pollipeiani iuvenes livo in odium sive in laedium Meriere coeperant. - Sen. II, 1. 755: cumque post factum extimatio ac talis sc. Scipionis) in melum Derteret.
I in dico. II, 5: ut, quo poterat modo, se do illis νiudicares. cf. not. ad XXVI. 17 et addo Apol. 1068: ipse iam se doadversariis suis fastidio Dindictivit. VOtive. XVIIII, 16: utrum quo υofioe accidit. - Iuve t. III. 1107: si Dolioe successerit, quod ogo. VOtivus. XII, 8r Dotiua iranquillitas. - Sol. II. 3, 15. 26ς: Giνα requie v. reliquitie . Ib. 16. 265: Notiua morte. Mem. IIII, 8. 491: celeris Potirique reditus. Iam latis, ut opinor, demonii Data similitudine illa rerum,
sententiarum et orationis atque verborum, quam inter hanc lit- noxiam et certa Petrarchao Liripta intercedero dixeram, ad tellimonia aditum laetamus invelligandis auctoris in ipsa indiciis eiusmodi, quae ad eius vilani, aetatem, religionem Pertinentia certam personuin designaro videantur. Tribus I cis scriptor historiae rerum mentionem ad vitam ipsius spectantium fecit. Nam III, 1 antequam describere Galliaruinsitum incipit, Quao res, inquit, eo milii sacilior esse debet,
quo regionum illarum distantistinios sin ea sere omnes nunc ex otio et solo videndi noscendique studio, Dun C ex negotio Cirin
cuivi. Et VIIII, 1 de Suevorum natione haec scribit: Nunc etiam per eorum sines et suIpectae multis in Iocis Iblitudines expertus loquor et ambiguum iter est. Devi quo XV, 18: per
Arduennam silvam quae in Iatum unius aut circiternestivae lucia itinere, quod ego ipse suin ei nenius, extenditur. uorum quod primo loco posui, partim certa de so prosiletur Petrarcha Fam. I, S. p. 574: Gallias ego nuper nullo quidem negotio, ut nosti, sed visendi tantum studio et iuvenili quodam nrdore peragravi, Germaniam tandem maenique ripas attigi. Tertium tam eidem convenit, ut ne inam, an nulli magis, quippe qui eodem libro ep. 4. p. 577 II. Kal. Iul. Arduennam silvam scriptorum testimonio pridem sibi cognitam, sed visu
atram atque horriscam transivisse solum se prositeatur. Nequa vero negotii caussa susceptorum itinerum deest mentio. Nam ApoI. p. 1081 haec Icribit: Ex omnibus civitatibus, quas mulistas ab ineunte aetate nunc negotio tractus, nunc videndi disce
di quo v. dicendique) desiderio circuivi. Quamquam alterum genus magis laudaro videtur Mem. I, 2. P. 400: Alii neutrum omnino cogitantes solo visendi noscendique studio trahuntur, quod genus hominum prae ceteris liberale et ingenuum vide- Dissiliaco by GO Ie
83쪽
PROOEMIUM. LXXXItur. His adde Fam. III, 2. p. 607: Tulit et nos multa videndi
ardor per terras ae maria. Sen. X, 1. p. 86l ad Sagramorum de Pomeriis, equitem et monachum Cistertiensem, scribetis ocolia loquia varia commemorat ,,durae illius ac difficilis peregrinationis atque inamoeni circuitus, quem cum multo labore nec sine periculo per terras barbarorum simul egerint. Ib. ep. 2. p. 870: Quarto igitur, postquam Bononia redieram, anno cum illo viro 1 aepe mihi et multum, nunquam vero quantum meruit
Iaudato stium dieit Stephani Columne A. V. p. 871 lap.
Tholosam Garumnaequa alveum et 'reneos colles adii, coelo
saepe turbido, sed serenissimo comitatu. Et quid de his dicam, nisi quod do alii12 Eadem Tholosa eademque vasconia, Aquitania eadem nomino: re omnes prorsus aliae sibique ipsis praetextinam soli superficiem omni ex parta dissimiles. Inde autem x versus quarto idem anno iuvenili ardore videndiqua cupidina Paris eorum urbem petii, in quo quidem itinere ac reditu liei uventae calcar urgebat) extremos regni angulos Flandriam quo et Brabantiam v. Barbaricam) atque Hannoniam et inseriorem
Germaniam circumivi. Quo cum nuper ex negotio rediissem, vix aliquid omnium recognovi, opulentissimum in cinerea versum regnum videns et nullam peno domum stantem, nisi urbium aut arcium moenibus cincta esset, de quo tunc ad venerabilem
senein Petrum Pieta veniam scripsi latius ac dixi, qui post obiit, ante non multum tempus felicius obiturus. Ubi est enim illa Pariseos, quaa licet seinpex fama inserior et multa suorum mendaciis debens magna tamen haud dubie res sulti Epist. L. III. P. 111: namque et mihi multa videndi Cura fuit terrasque labor
Penetrare remotas. Aetalis quidem vestigia suae multa in naris ratione de Caesaris vita impressa reliquit auctor, nomina regionum, urbium, populorum, fluminum . quae tunc essent, quum scriberet, commemorans et cum antiquis componens, ex quibus
unum etiam in nota ad III, 5 alterum ad IIII, 17 Petrarcham ut ipsius tempore usitata posuisse docui, quo in numero Praeterea sunt Flandria et Brabantia et regionum, ut ait, decus
adiacentium illa nobilis Agrippina Colonia III, 5) et Burgundiones et Basilea III, 8ὶ et ocivitas nunc samola Parisius
III, 9) quae omnia eadem novit nominatque Petrarcha Fam.
I, 3. p. 575. 4. p. 576 Agrippina Colonia, quae ad sinistrum
Rheni latus sita est, locus et situ et sumine clarus et populo. Apol. p. 1078. Sen. X, 2. p. 873. Fam. I, 3. p. 574 et alibi. Verumtamen his ego non nimis tribuendum puto, quum et ante illam aetatem et postea idem obtinuerit in plerisque ullis: hoc ess ei puto, ut ne repugnare quicquam istorum seculi XIIII. consuetudini videatur. Gravius hoc est, quod vitae Caesaris scriptor et eo tempore vixisse, quo Germanorum imperium Ita- Diqiti eo by Corale
84쪽
lis hominibus vel contemptui vel odio esset, et ipso haud ac-quius de iis sentisse IIII, 6 et XX, 4 videtur. Id enim uitrilice
Petrarchae aetati et Personae convenire quum aliunde constat
ium ex ipsius dictis compluribus colligitur. Vir. ill . epit. p. 498: Cum itaque per id tempus Gallorum primo, Postea Germanorum populi. vovissimi omnium Senones Galli, frugum omnes viniquo dulcedine fisa fecundum cod. f. 8. p. 1 Pro ν. dulcedinem scribendum quae adhuc eos hic detinet, tu licitiam sv. Italia
fecundum, eundem corrigendum irruentes etc. Ilem. s. d. 96.
p. 82: GAUDIUM. Sum Romanus imperator, mundi dominus. RATIO. Fuit, quando id dici prope veraciter poterat; quorsum Vero redierint res, vides; ut intelligi detur, quam Iit lutum stultis et ignavis magna committere. Quanta providentia quantum in furorem, quantus Iabor quantaque diligentia quantum in torporem incidit. Non est amplius gaudii materia Romanorum imperium. sed humanae fragilitatis et fortunae variantis indicium. Sol. II. 4, 3. p. 269: Germania nil aliud studet, quam stipendiarios Iairones in rei publicae exitium armare, et e Iuis nubi hus in nostras terras iugem ferreum imbrem pluit.
Rep. p. 383: ut mihi parcius irasci debeant barbari nostri transulpini, si de eis quoque, quid sentio, interdum loquar,
Veritate suadente, non odio. Non enim homines odi, sed vitia ea quo non minus, imo equidem multo magis in nostris, quam in aliis. Conseratur etiam, quem locum supra, quum de Vi tute Caesaris serino orat, attuli ex epistola ad Varronem p. 709. Hanc Germanorum insectationem haud minus ego, quam Veterum Romanorum, in primis Scipionum, admirationem, Cuius
nequa ipsius in hac narration o lettimonia desunt XXI, 32. XXIIII, 3. 28. 63. XXVI, 4. Petrarchicam esse dixerim. Religioni denique scriptorem nolirum addictum Christianae oste disse nihil attinet, quippe quam cum plurimis communem habuerit; sed tamen ita identidem Christianum se Prosiletur, ut Petrarchao pietatem vel superstitionem non possit non agnoscere, qui haec inter ipsa comparet: XLIIII, 21: At centurio ille,
vir immobilis fidei dignusquo, qui pro deo saceret, quod pro
homina faciebat etc. Ib. 40: sacrificio diis facto dignus vir, qui uni et vero deo sacrificium saceret et pro eo pugnaret. XXVI, 25: aut, ut scriptum est, omnes dii gentium daemonia. Ib. 26: Despexisso aliam sertur aruspicia. Et quid, oro, dignum infamia, nedum morio, et non potius multa Iaude dignissimum 2 Mem. IIII, T. p. 486: Enimvero, inquit illudens, magnifica auspiciorum disciplina, si pullis esurientibus ardua quaelibet aggredi Permittimur, eisdem saturis cogimur seriari. Meo quidem iudicio vel ob hoc unum dignus, qui selicius pugnasset. vix. ill . msL s. 22. P. 2: dignus, qui unum deum Duiliaco by Corale
85쪽
LXXXIII colerot atque con Iuleret, cui uni vota saceret atque persolveret.
Ib. s. 19. p. 2: spretis auspiciis -- Propter quod quidem,
paco dixerim contradicentium factumque culpantium, vincere dignus erat. Ea nobis ars daemonum nota est permittente deo atque ita errores hominum calligante, qui neglecto se colunt deos gentium daemonia. Ol. I. p. 302: etsi enim verum sit, quod propheta ille maximus ait: omnes dii gentium daemonia. uuae quum ita sint, haud gravate, qui rerum omnium a nobis digestarum momenta diligenter examinaverit, fidem habebit telliinoniis quamvis paucis, quae Franciscum Petrarcham historiae huius auctorem perhibeant. Inter quae primum ponant iam diu notum neque ab omnibus neglectum, quod codex Caesaris Potavianus commentario de bello Hispanienti adiectam exhibens partem nostri libri illam, quae in eodem bello versatur, quod nobis caput XXV. est, ei praeseriplum habet nomen Petrarcliae. Ita enim Iunge annus, qui in editione Caesaris Francolarii a. MDCo ab ipso vulgata hoc idem Vsoriae sic Crassiaris fragmentum ex V. C. inserendem curavit, P. 425 traditi De quo γ' last reperia fuisse ista in Giaeli eodice syne
ulla nomine ; in codice cititem eadem Petalinario, ob nomine P rarchae. quae quia Nidebantur iacere ad eum librum ullimum, a ere nos hic voluisse. Hanc autem partem qui scripserit, eundem rotiqui Iibri esse auctorem necessa est. Qui vero seri potuit, ut suorum librorum memorator haud infrequens Petrarcha huius mentionem, qui prosecto non omnium extremum dignitatis locum teneret, nunquam iniiceret 2 Nam quod Mem. ll, 2. p. 411 de eloquentia disputans Caesaris exempla eius multa enumerare posse scribit, nis et narratio Iovior et aliis locis opportunior foret, etsi uberiorem eius viri historiam polliceri videatur, tamen neque omnes stare illiusmodi promi lis solent, et ut steterit Petrarcha, eo magis mirum, si nusquam certius eius operae signum dedit, quum libros suos de remediis
utriusque fortunae et de vita solitaria et in primis de viris ili stribus non solum tecte Iignificaverit, sed nominatim nepius produxerit. . Scilicet historia Iulii Ca e saris pars erat libri de vi vis illustribus. Itaque silentium illud non mirum, sed etiam n cessarium, simul facile intellectu, cur in codicibus neque inseriptio appareat neque nomen auctoris. Εum vero Ρetrarcham e
se, si pars illius operis esset, ambigi nequit. Atque hoc alterum testimonium est, omni exceptione maius, quod exhibet partim codex ille supra iam commemoratus Academiae Uratis-laviensis, partim alter in bibliotheca eiusdem urbis RehdigeranainVentus, qui sermone Italorum vulgari expresIas virorum ill strium vitas continet. In illo enim, euius reliqua initio huius Prooemii recensui, Post viros illustrea XXIII. eosdem, quos
86쪽
epitome partim a Petrarcha partim a Lombardo Strictio conse cta p. 495-507 ed. Basil. multo brevius descriptos habet, quibus praescriptuin in eo est Francisci Petrareε de Miris iti Iriabus liber primus incipit de No io, post Catonem Censorium igitur vacuae quidem relictae sunt paginae tres, easque excipit continuatio libri Petrarchici a Lombardo laeta cum hac inscriptioner Lombardi a Nerico quorundam clarias morum heroum post Petrarce obitum ineipit supplemensum de Into Quinto P Immineo; sed qui in huius continuationis epitome p. 512 inter Pompeium et Octavianum interpolitus est Caesar, eius uberi rem a Lombardo scilicet scriptam liis loriam codex non solum nullam habet, sed etiam in indico virorum omnium vel a P
uarcha vel a Lombardo adumbratorum, quem eadem manus, quae totum codicem exaravit, in sine omnium post Traianum tit huic adiunctam opistolam Petrarchae ad Nicolaum de Agaro
men post Marcum Porcium Catonem Censorium et ante Tuum Quintium Maminitim Collocatum est, quamquam relicto ante
id unius versus intervallo et propius ipsum ad Quintium admotum caeruleaque para grapho distinctum, quali a Caesare inciperet Lombardi continuatio. non desineret in eo Petrarchae op Ta. Iam quum ipse codex vitam Caesaris nullam exhibeat, in indicem tamen relatum viri nomen arguit librarium indicis consectorem in exemplari, quod describeret, Caesaris quoque vitam inter Catonis et Quintii interiectam reperisse, cuius quum ambitum non cepisset codex, titulum saltem recipiendum sibi putaret. Quo minus autem illam distinctionem saceret, vel hoc absterrere eum debebat, quod Loinbardum Caesari ante Qui
lium locum daturum fuisses plane incredibilo osset; id quod sensisse videtur alterius indicis auctor in prima codicis pagina paul-
Io minus antiqua manu scripti, in quo Caesar dundem, sed non uiscretum tenet locum. Ac plane ita suisse et veram nos ex indice illo coniecturam cepisse alter codex monstrat. Rebdigerarius, membraneus, forma maxima, olegantisIime habitus, qui Italico sermone expressas vitas eorundem illorum virorum illustrium in iisque Iulii Caesaris historiam, quae adhuc Celsi serebatur, post Catonem et ante supplementum Lombardi contineti In fronte Ieguntur haeci Libro de Messere Francebo petrarcha inlisolio de Niris Illustribus di quHi H primo e Romulo fon- tore de Roma et primo Re di Romani. R . Scilicet x bro titulus scriptus est.) Caesaris autem vita, solio LXVIII. in cipiens, non aliter atque superiores a proxima distincta hunc habet titulum: Gaio Giulio Cesare Iommo distatore et primo Impera re Romano. Rubrica. Perscripta est soliis deinceps LXXXII. Ad finem autem perductae additus ab eadem manu Diuitiaco by Corale
87쪽
hic est epilogus: Qui finisse Io Libro de Oiris BD ibus da
Messere Francesco Petriarca trito in Mulore, et quati libro rema' imperfito , F che tutio quello με ueguaio opera GDruiet bene Io mosim Io stilo at buoni conoseitori; id est: Ηie snitus est liber Franci lei Petrarchae de viris illultribus in sermonem ulgarem conversus, qui imperfectus mansit, ut totum illud, quod sequitur, alius opera suerit, id quod facile ex Itylo prudentes intelligant. Iam sequitur altera pagina opera illa alius sic tantum inscripta: De TDo Quinois TZ--λ. Rubrica. Ea implet folia LVIIII. quorum in extremo totiusque Voluminis uia timo , in sine paginae CCCCXVII. pugnantia cum epilogo isto haec subscripta sunt i Expli- liber de Diris III 8ribus domini Trancisci Pe raree in Via rari sermone ei. c. quali nihil alienao operae accessisset. Hoc iam ad reliqua addito testimonio nihil dubitationis relinqui videtur, quin hic genuinus sit excellentis illius ingenii laetus. Cuius denuo in lucem proserendi quod mihi consilium, quae ratio fuerit, superest, ut paucis oponam. Quamquam da consilio vix opus est, quum et supra ostenderim et quilibet videat, quantum ad universam litterarum historiam
et ad constituendos Caesaris et reliquorum commentarios inter-st hominis clarissimi et aequalium suorum doctoria librum prae- Cipuum et ex Commentariis illia maximam partem haustum Iegi Posse emendatum. Itaqua ego, quum commentariis recensu dis intentus crebro eum adiens propter menda, quibus scateret, multo minus, quam Posset, utilem viderem, codicem integrum
et rectum nactus id bonum publici iuria faciendum Italia. Inducta scriptura vulgari, qualem ex editions principe anni MCCCCLXXHI. incertam appεllant Caesaris editores) Graevius post commentarios Amstelodami anno MDCLXXXXVII. expressum dedit, landum iaci codicem I amburgensem, seculo, ut Videtur, XU. in Germania chartaceis soliis LVI. sormae maximae bifariam divisis, circiter quinquagenis in singuIis paginis vers-bus scriptum, quem uno nunc Volumina cum commentariis Ca saris ot reliquorum ab alia ea quo recentiori manu exaratis Comprehensum ex illustris gymnasii Iohannei hibliotheca IIarimannus, vir doctistimus, bibliothecae illi praesectus, benigne mecum communicaverat. Hunc ut vulgatae praeserrem, bonitas eius et integritas iaciebat, quas nullo negotio quilibet quavis pagina probatas intelliget. Plurimas illo Graevii emendationes utique
necessarias Confirmat, lacunas, quae eiusdem animum partim adverterant, tantum non omnes explet, verborum colloeationem saepe meliorem inhibet, denique orthographiam Petrarchicam in mullis repraesentat, quas quamquam salsa interdum vel dubia, tamen scriptori relinquenda erant, velut ubicere, e timare, incohare, ob uere et limitia, quae, ubi codex Pro. Disitiam by GOrale
88쪽
heret, recepi, ceterum constantiam editori quidem in his noti magis servandam putans, quam in retinenda eiiciendavo post x littera L, aut assimilandis distinguendisvo in compositione verborum et praepositionum elementia contiguis. In nominibus propriis tamen, quia iniquum videbatur scriptorein temeritatis p tiva, quam librarium negligentiae reum agere, aequalitatem praestiti secundum ea, in quae consentire denique et ab erroribus initio facilius admittendis se quasi colligero librarios videiarem , Commentariorum Vero aut eius, quod per se rectum esset,
rationem hic nullam habui, ut cui edendus. non corrigendus esset Petrarcha. Sed alia quoque, quae facile corrigi poterant, intacta reliqui et coniecturis locum in contextu negavi, oppido Paucis, quae ne easariae viderentur, exceptis, velut XX, 46.
60. XXI, 4. XXV, 13. Nam versus sinem, ut sit, librarii remiserat diligentia. Capitum divisionem et signi sicationem, quam
pro inepta citoqua deliciento librorum distinctione recepi. praeivit idem codex, consentientem cum translatao in Italicum' iam monem historiae capitolia et aptam plerumque rebus; Daragraphos meo iudicio commoditatis ad citandum gratia adieci. Meum item iudicium necessario, quum do Petrarchae ratione nitati constaret, secutus sum in distinguendis enunciationum membria et verborum syllabis dispescendis. Syllabas simplicium verborum ubique ita diremi, ut eas litteras, quae initio vocabulorum Coniungi possent, in mediis quoque coniungerem. In CompoIitis utetn non omnino Herodiani praeceptum observavi, quod ad Graecam linguam ab ipso datum Priscianus dum impugnat libri secundi initio, ad Latinam quoquo converti posta agno lcit. Et videtur Herodianus corrigere potius, quain scribendo sequi pronunCiationem compositorum voluissa non solum rationabili dicens, sed etiam sonorius, quiantum ad ψaram Mocis prolati nem, in compositis quoque simplicium regialam in Ordinandis FE intim lueris serDare. Bationi sano consentaneum est, si unum ex duobua laclum statuimus vocabulum compositu ui. id quod propter accentum facere debamus, ut discrimen syllabarum ne maius laciamus eo, quod inter simplicium syllabas intericedit, ideoque ne scribentos quidem diversam a simplicibus legem sequamur. Sed quum vocabulum scriptum prouunciatae vocis imago sit, non norma pronunciandae. nedum originis index, quem modum in pronunciando adhibuerunt scriptores, eum exprimere scribendo debemus. Recte igitur Priscianus, quo minus omnino ad Latinam linguam transseratur Ιserodiani canon, id obiicit, quod ob - ruo, as-rado et similia, non Obruo, G-brado pronunciasse veteres ex usu poetarum adpareat,
qui primum syllaba in in his nunquam corripuerint. Itaque Oblatus et similia distinxi. Sed quaa vocalem quoque laquentem Diuili od by Cooste
89쪽
initio syllabas vindicans profert Priscianus, de elisone, quam
in pronunciatione patiatur m in circumeo et circumvo, quum
non pateretur, si m in sequentem sy IIabam transiret, et de retenta in perhibeo, inhumatus et similibus aspiratione, quae liouxetineretur, si terminalis consonans praepositionia transiret in seque tem syllabana, ea partim petitionem principii habent, quum nulla caussa appareat, quia ineunti etiam VHabae detrahi aliquid possit, quod hodie vulgo concedunt ani-ma reto distinguentes, partim hosi essiciunt, Latinis non magis aspirationem in compositis nihil sonuisse, quam antiquioribua Graecia, de quibus docta exstat disputatio L. Bi hostii, gyninalii Vesaliensis directoris, Essendiae anno MDCCCXXVI. edita: De spiritus aspexi tu mediis verbis graecis pronunciandi ratione. Quum igitur
neque caussa esse videretur neque documentum, quod Romanos ira-ers potius, quum i-ners et limitia pronunciasse OIstenderet, hodierna autem pronunciatio quum omnino, tum ob in eousiantiam auctoritate careret, quia iidem in-ers pronunciant et inops , qui a-bitua et Praese-rea, sequente vocali Graecam consuetudinein et Herodiani praeceptum tenui atque sexercitua,e- ιμ- et similia similiter scripsi; encliticam que vero, qua addita mutari accentum coesiat, ut non Possit non intime cum vocabulo coaluisse videri, ad eandem legem acCommodavi eo sque scribens et re que, quem ad modum εὐστε, non to e scri-lai mus. De interpunctioue, quam Vulgo item ut syllabarum di stinctionem vernacula a magis, quam Latinae linguas ratione habita instituunt, quum pleraque, quae noVaVerim, Per se Posin sint velli mari . hoc tantum moties, ablativos absolutos, quos ego non magis, quam accusativos cum in sinitivis, a reliqua oratione dirimendos censeo, tamen interdum Pariter atque alia quaedam arctissima secundum Latini sermonis indolem coniungenda ob peculiarem quandam Petrarchicae orationis consorma
lionem dirimendos fuisse. In notis primum id egi, ut disere Pantiam omnem vulgata a lectionis a codica et codicis a vulgata diligenter significarem. Vulgatam autem dico, qua in Graevius edidit. Principem ipsam enim nancisci nondum mihi contigit. Repetitiones Graevianaa Londin in et Batavam, haud paucis erroribus inquinatas, si ex Batava, quam solam vidi, recto do
Londinea coniicitur, et iam negligenter factas, ut ne numeros
quidem paginarum Graevianos ad suas accommodatos, sed qui Graevianis tantum convenirent paginis, in nota Graevii ad XVI, 32 eosdem ad se transtulerint, Prorsus ignoravi. Neque ea, quae N. E. Lomaire, novissimus huius his oriae oditor, in Caa- raris ab ipso et Achaintrio iterati volumina IV. quod Parisiis prodiit anno MDCCCXX. p. 8-2sit, sine certa ratione Et auctoritate mulavit, omnia appotui. Qui in nota ad X lil. TDiuiliam by Co le
90쪽
commemoratus est codex, eum in bibliotheca Guarneriana prope Udinam in vico S. Danielis inventum a Carolo Witte, viro doctissimo collegaqua mihi amicissimo, conserendum in locis quibusdam me roganta curavit illustris eques de Rossetti, patricius Tergestinus, litterarum et omnis humanitatis laudo norens, propediem integrum Petrarchae de viris illustribus librum editurus et quicquid testimoniorum ad fidem de auctore iaciendam desiderari potuerit, cumulate prolaturus. Peropportune is laia Eunam isto in loco explevit; in reliquis, quae quum mihi suspecta essent, ut cum eo conserrentur, rogaveram, Ilamburgensis
sero libri Iectiones retuli, ut XIIII, 9: Securi, inquam, alii. XX, 36: Cn. Marius praefecti ambo. XXI, 5: et ilia ad eundem redisset. XXIIII, 40: cum exercitu primum. Ib. 44: Liberisque, qui tunc ei. Sed XVI, 48 propriam hanc habet:
num ad hoc uer acringitur, legationibus Aeduorum exhortatus ad componendum eorum lites et cons versas intesini arite
omnia proscisti saluit, quae inter duos primores populi de summo magi alia ortae totam urbem alternis suffragiis agitabant. Ex quibus assiternis recipi poterit. Praeter lectionis discrepantiam Graevii notulas omnes ex ipsius editione adieci, et XXXIIII. ab Oudendorpio editionia Batavae exemplo, quod ex auctione Wolsiana ad me pervenit, adscriptas, quae quamvis exigui pretii sunt, tamen auctoria caussa supprimere nolui. Ad XX, 37 scholion quoddam protuli ex codice Rehdigerano Lucani anno MCCCCXXI. exarato, quem accuratius descriptum exhibet programma diem natalem regium anni MDCCCXXIII. Celebrandum Vratistaviae indicent. In eodem codice alterum est ad Petrarcham pertinens ideoque sortasse ab hoc loco non nitenum. Nam ad Pharsaliae L. VII. v. 94 Guillelmus cappe, Ius de Auleeta haec notavit: si nutio hisorico repra itur quod Tuia. fecerit praedictam persuasonem, ymo dicit Petrarcho, quod Lucanus artisciose id posuit, ut exprimori νOIuntatem Pompei. Quae ex Italica interpretatione discrepantis lectionis indicia in notis poterant exspectari, ea satius duxi ad calcem collecta deinceps exponere. Titulum deniquo quod hisoriam seci, quum neque codex neque Princeps editio ullum haberet, Petrvrcham ipsum secutus sum, qui solet historiam appellare.
Vide XV, 14. XVIIII, 30. XX, 22. 44 et conser XI, 3. XXIIII, 28. XXVI, 14. Et ita in codico Potaviano scriptum
reperisse videbatur Iungormannus. Certo tutius erat, quam ET
uno loco narrationem XV, 16) aut de rebus Cumaris X VI, s aut sine auctoritato cum Graevio commentarios de vita Iulia faria praescribero. In serie quidem virorum illus riuin Gaitia sititi e Caesar erit. Diqii tred by Corale