De imaginatione disquisitio ex Aristotelis libris repetita [microform]

21쪽

lien magi quam aliae res corporales per se ipsae Spirituale quidquam aut imagines, quae materie Vacant, percipere ac sibi proponere p0SSunt. Ubi autem non imagines sunt, ibi certe non est appetitus. Quae quum ita sint, nihil aliud nisi intellectuali vis eaque agens, νοε ς ποι τικος, in animae parten1 Sentientem eam Vim habere posse videtur, qua rerum imagineS nobis exsistant. Nihil refert, quod nomen tribuas huic unius intellectus actioni, quae, ut sanguinis in Veni circuituS, Sine

mente fiat oportet; verum Aristotele certe illam νου ποοὶτικου agendi rationem νουν recturικον, quem Brentano' i q&νrασίαν maVult nominasSe videtur. Quod hic νους ab Aristotele παθητικεις

teles docet, πάθειαν habet. οὐ enim Παλὶτικος eum corpore mutatur et perit, quippe qui sensuum instrumentorum assectionibus Vel perceptionibus nitatur, atque simulac illae una eum corpore eVanuerunt Vel perierunt, nihil habet, quo ad agendum excitetur. Quo autem Diodo, secundum doctrinam ' in Aristotelicam, fieri OSSit, ut νους ποιηrικος, quamquam cauSam agendi Suam e imaginibus repetit, numquam tamen, etiamsi imagine a SenSuum perceptionibus profecta ei non iam praebentur, pereat et quid amissis imaginibus agat, alio loco, quoniam haec Vn0Stio ad propositum non pertinet, disserere liceat. Mutari quidem aliqua agendi ratio, non autem is agens perire OSSe mihi

videtur.

primiS, in φαντάσματα, Vim habere dieit Scilicet imagines ex SenSuum instrumentorum affectionilius vi intellectuali aliquaeXstitisse necesse est ante quam intellectus agens ad imagines vim habere possit. An Brentano praeterea novum intellectus agentis rationem agendi sibi sumit, scilicet ita, ut intellectus altera ratione ad instrumentorum SenSuum assectiones, altera ad imagines ex illis mutas vim habeat idque utrum diverso an uno eodemque tempore At prima imagine quo modo sentit homini xstitissu Quae omnia ei diserti Verbis ratione et via erant explicanda. Sed rentano aut in repugnantiam incidisse aut perperam de SenSuum perceptionibus cogitasse et SenSuum instrumentorum affectione imagine ipsas perfectas esse arbitratus esse Videtur. EXcipit sane mens formam ex rebus obiectis vel spirituale iis adhaerens, sed ita ut id quod iam Supra disS0ruimus, SenSuum instrumentorum asseetiones vi intellectuali imagines fiant atque postea Vis mentis metricis ad imagines effectas coniungendas adhibeatur. Quid autem si mens nihil cogitare potest, Τε nisi simul de imagine cogitat, quo m0d et quantopere hoc Iώνrασμα mentis aetione mutatum ut tu in aliquid intellegibile versum esse putat Perspicuum Videtur imagines, simulatque aliqua actione intellectuali ex sensuum assectionibus sint essectae, tutari quidem, Si Coniunctionem imaginum spectas, Sed non iam in quidquam intellegibilius verti posse. Res quum ita sese habeant, re te TrendeletiburgiuS quoniam ne imaginati Sine en Suum e

Douk0n Sein mussio. Quam causam instrumcntalem quin octius in Sen- Suum inStrumentorum affectionibus ponas, quam tu is quae se illi assoctionibus tamquam inlaginos orta Sunt, dubitari non potest. In nostrauissententiam dixisse vidotur, quae p. 170 attulit: ,OMnbar Sehreibi . . . . ΑriStoteles doni νους ποιητικῶς in Wirhun au da onigo u Worin die

22쪽

ceptionibus nec mens sine imaginatione esse potest imaginationem mediam dicit inter sensum et cogitandi actionem in te poni neque igitur ea comprobari possunt, quae chelliti t. c. p. 262 apposuit: .,Die Phantasio odor in ander innere Be

fusius explanuvi cogitandi aetionem numquam in imaginibuS,qεκντασμασι fieri posse, arbitrari videtur mentem cum imaginibus Ohaerero non necesse osse, sed etiam sine illi agere

asseeta tale parantur. Miualet imagines aerunt obieetarum nobis ixsistunt, cita mi issentis mitio mim triangulo iser rae, sod imagine trianguli utatur. - Quae omnia Si perspexeris

φανrασίας comprobandam esse in Venias. - Torstrihius omnino

non diliguntius X plieavit quid sit imaginatio. Quod aut0m

Campi usi ' docet assectionis sensuum motum per Se QSSe imaginem V0rstelliing an putat imaginationem 3), haec non probanda esse videntur. Nam Sen Suum in Strumentorum Metiones, quibus imagines nituntur, a rebus obiectis profectae Sque adeo Vel μεσorrir sentientem perveniant oportet, ubi 0him illae assection0s in int0ssi)gibile vertuntur, λβ ut non omnes assectiones SenSuum instrumentorum sive motu iam per se imagine eSSesacile intellegas. Multos autem motu quominus in corde Vel

μεσοrair sentienti in intellegibile aliquod vertantur, prohiberi posse infra patebit Brontano in quoque in incerto relin fuit, quid sit imaginatio. Dicit ni in imaginationem Sse potentiam aliquam, qua animantia imagine in se habeant. At auo ad-niodum indiligenter dicta 110quo omnino definitionem esse statim vides. Praeterea neque a Sehoni neque a Freudonthalio imaginandi vim octo d0finiri fauilo dispietas Ille nimi' imagi-

23쪽

nationem quasi continuationem αἰσi σεως d0finit hici' imaginationem quasi perseverantiam assectionum instrumentorum sensuum in instrumentis ipsis habet; cuius rei quae reud0nthasius argumenta asserre posSe putat, ei minime Stam Sententiam confirmari putamus. Nunquam enim profecto AriStoteles, id qu0 ut 1 0udunthulius trachellius viderunt, dubitare poterat, Utrum Omnibus animalibus imaginandi facultas tribuunda esset necne. Ac si Aristoteles, id quod saepius et clariusquam Satis Si demon StraVisse putamus, re Vera omnibuS Une sentiendi facultat0m habent animantibus id quidem genus imaginandi tribuit, quod sensuum instrumentorum assectionem quamque rebus obiectis praesentibus suscitatam equi Oportet, assectiones ipsas non in instrumentis sensuum ipsi permanere sed ad cor se analogo perduci, ita ut Metiones illae per punctum quidem temporis in animantibus quamvis inferioribus perSeverent, ConStat. Quae omnia ut planius perspiciamus ante

omnia perSerutandum Videtur esse, quo modo SenSuum in-Strumenta rebus obieetis afficiantur Quo homini natura sanctamento imaginatio nitatur.

Ex Aristotulis libris lueet nullam pereeptionem αἴσθησιν, sin robus obiectis fieri β' et perceptionem esse relationem quandam inter uni obiectam, quae efficit ut percipiamus, et

animam sensitivam qua re obiecta quodam modo afficitur, ita ut primum sensuum instrumenta afficiantur ac perinde tum anima ipsa Sensitiva Vel cor SiVe s εσοτης Sentien re Xterna aliquid patiatur et mov0atur. hi Quam assuetionem vel πάδος in sensuum instrumentis et in corde factum Hotωσιν ab Aristotelo appullari '' invenias. Quid autem quum αλλοιωσιν OX Aristotelis sententia in eo versari VideaS, ut paritor atque in Onini μεταβολλὶ altera res altera re quae ab illa Specie, non genere diversa est, aliquo modo afficiatur,' δ nonne otia in in rebus percipiendis sensuum inStrumenta et OStea μεσοτης Ontiens eis quae rebus obiectis adlinurunt qualitatibus aliquid patiantur oportet ita, ut illa ab his specio diversa afficiantur 3 Sed quum sensuum instrumenta et μεσοτης Sentien rerum Obiectarum qualitates non recipiant,βε id quod unusqui Sque certe iam ipse Xpertu est, ea quae ad Sensum pertinet αλλοιωσις alia videtur ess0. ββ Evenit autem in sensuum instrumentia et in μεσόrνητι sentienti λλοιωσις a robii Obiecti profecta re Vera alia vel potius duo eius modi Sunt alter αλλοιώσεονς modo Sen Suum in Strumenta et με sorης Sentien rebus Obiectis

ωοτ' ἀνάγκη το πάσχον εἰς το ποιουν μεταβάλλειν do 11 417 20 πάσχειμεν γὰρ το ἀνομοιον, πεπονθος νομοιον τιν Τλ.

84 cf. Campo l. it. p. 62 Sqq. 85 de an. 41 Thri: τερον γένος ἀλλοιώσει,ς. ib. 15' 23 sq. 16 34 sq.

24쪽

afficiuntur, ita ut motu a rebus obiectis prosecto in instrumentis et in μεσοτητι sentienti aliquid mutetur, ne dicam tollatur, eaque qualitate quam habeant quodam modo priVentur altero per ill0s a rebus obiectis profectos motus ea quae in SenSuum

instrumentis et in μεσοrair Sentioni ni Si καr δυναμιν non erant, an κα ἐνεργειαν, ita ut sensuum in Strumenta et με GOru Sentien naturam Suam quasi expleant finemque suum assequantur.' si Quod Si omnis λλοίωσις motu QSt, sequitur, pereeptionem quoquo, quum ea H Ἀλσις Sit motum esse. hi

Quam ob rem neque a partibus eorum Stabis qui ex Aristotelis Sententia SenSuum pereeptionem quasi impressionem stabilem in ora fictam esse putant, id quod Cleanthem primum do-eutSSeβη inter Onines constat neque iis assentieris qui apud Aristotelum logi contendunt perceptionem esse effigiem eamque quieScontem, quam Sen Suum instrumentis et Maor ir Sentienti adhaerens qualitas quodammodo mutata esseeerit quam doctrinam a Chrysippo' ' primo prolatam esse iam ex scriptis Aristotelis discimus atque de re universa ea comprobanda Sunt, quae reudenthalius ad refutand0s eiusmodi errores attulit. i ' Sud de prim Freudonthali argumento quo errorem dUerSR-riorum refutare conatur l. c. p. 20: Dum das illos se diu

iure assert.

cera servati admodum inopi allatum videri, Si Aristotele Voluisset explanare perceptionen eodem modo, quo effigie cerea fingeretur fieri. Nam nines partes signi in ora Servati anulo uno eodemque temp0re efficiuntur, id quod in Sensuum in-Strumentorum perceptionem non adore manifestum St. Prae

eeptionem SSe quendum motuu putaverit, id quod haud recto esse dictum ex iis quae supra de hae e XpOSui, uti per- Spicuum est. Quali autem sit ille motus quo percepti quaeque nitatur Oportet eX Aristotelis verbis nusquam plane elucet,' )quoniam iis res in universum tantum XpOSita St. Sed quaeritur, mirum motus in rebus Obiectis prolaeti in sensuum instrumentis ipsis, quae illi primum assiciuntur, per-

25쪽

maneant an perdueantur ad ριεσοrur Sentientem i. e. ad Orvel simile quid ita, ut ibi tantum sensuum assectiones vi aliqua intolloctuali in intell0gibile aliquid vertantur. Omne SenSuum assectiones ex Aristotelis iudicio vel ore qui in ποροις' η sit, Vel Sanguine qui in venis circumfluat, ad cor 'ε vel simile,

quo nullum animal prorsus arere p0SSit, perduci, quum X illis verbis: λ ἐπειδή ἐστι κινυαντος τουδὶ κινεῖσθαι ερονυπο τουτου 'βh tum ex multis aliis Aristotulis locis 'si clarius

93 de gener. 744 3 sqq. de part an 656 16 sqq. 0 sons. 438 28 sq.C0nfera et quae Campius i. c. p. 4 sq. de hac re rectissimo explicat. 94 de gener. 781 20 οἱ γὰρ ποροι των αιοελ τηρέω πάντων σπερ

εψηται ἐν τοῖς περὶ αἰσ9ρὶσεως ἐένουσι προς ἐν καρ Παν, τοῖς δε μὴ χουοι καρδίαν προς το ἀνάλογον.

95 do vit. 3. 469 2 sq. do pari an 667 21 του uis οὐν εἰς μίαν

ἀρχὴν συντελεῖν καὶ ἀπο μιῶς αιτιον ὁ μίαν ἐγειν πάντα τον αἰσθοτικην v υχην ἐνεργεἐα, ωοτε καὶ το μοριον εν ὁ ταυτον εχον προπως, ἐν με τοῖς ἐναέμοις κατὰ δυναμιν και κατ' ἐνεργειαν μονον - ib. III, 4. 666 11-45.

πνευμα ἐν τοι ἀνάλογον κτλ.

quan satis est elucet. Sed etiam si Aristoteles non uni certis ut isortis verbis hac de causa disserui SSet, Omne SonSuum assectiones usque ad cor perVenire, quid SSet Cur aliae Sen- Suum asseetione ad O admoverentur, aliae autem quas naedia in via consisterent Nam si fleetione in Strumentorum Sen- Suum non ad cor perducerentur, aut in instrumontis ipsis ut in aere vel sanguine qui illa ducit haererent. Praetor 3a, si assectiones aut in instrumentis aut in aere et Sanguine haererent, Sine dubio eae quae Sequerentur en Suum flectiones a rebus obiectis suscitatae facile perturbarentur. Itaque ObSCure neque ex Aristotelis sontentia dicta esse videntur quae reu-

Satis accurate reddi putamus. Nani Aristololes orsaepe id i)demonstravit, res Obiecta in Strumenti quiden Sensu uni Urcipi, Sed pereeptas i. e. asseetione per πορους et per Vena ad Ortamquam πῖν sentientem perduei. Eo quoquo Aristotelis loco quem Freudenthalius uidat, 'i non uni in universiana,

26쪽

Zeugi Entolochi bustimnitur organo, 'β si verib a postrema Spicis, Freudenthalius, sentiendi actionem '' eanden1 Sse atque imaginandi actionem putans, do imaginatione praViora Omnino SenSiSS Videtur, p0rductus quid0m illis Aristotulis

Nam Aristoteles iure suo dieit, id quod supra demon StravimUS,

μεσο irre Pntientem unam esse, atque in ea sola, Sive cor Sive

Simile quid putes, sedem sentiendi et imaginandi esse. Sen-SuUm autem instrumenta, quae reuiloni halius i. c. bestinanite Organe SSe Vult assiciuntur quidem rebus obieetis, assectiones auten non hic, i. e. in instrumentis ipsis, in intellectuat quid

Vertuntur, Sed in corde itaque instrumenta Sensuum non imaginandi facultatem tamquam νrελεχειαν pSorum propriam habere OSSunt.

suum, etiamSi ro obiecta deu0SSerint, in SonSuum inStrumenti oSS HSquoad cor perduci, non assectione in instrumenti SenSuum permanere.

101 cf. p. 2.

Verba Sententiae nostra non vid0ntur adversari, sed Aristoteles Verbis εἰσὶ κινέ σεις Q. ἐν τοῖς αἰσέ τ/ὶριοι illud tantum Onfirmare videtur, et sensuum instrumenta et Ooo ς vel anguinem in venis cireumfluentem illa assectione a robus obiectis profecta eam aceepisse qualitatem Vel 0tentiam, qua prior illa Sen Suum assectio, quasi in imaginem mutata, ad mentem perduci p08Sit Simulatque ea alia re denuo Xeitata Sit neque quidquam impediat, quominus assuetio ut motus fiat imago. i'. i )EX 0Stra sententia modo explanata alios quoque loc0 in

104 Verba autem de omii. 461hra: λως γὰρ το ς' Ἀκάστης

27쪽

scriptis Aristotelicis interpretandos esse manifestum St. Quam ob rem de an. 25 25 δι καὶ πελ οντων ων αισδη

τῶν νεισιν αἱ αἰσθνησεις καὶ φανrασίαι ἐν Oi αίσδλὶ - τηρίοις loco Verborum καὶ φαντασίαι ponere Verba αἱ

φανταστικαὶ Vix dubitabis, etiam si codd. LEUSV V X Ticod. . καὶ αἱ φανrασίαι habet 'β scripturam καὶ φανrασίαι praebent. '' Etiam experientia singulis rebus quotidie Omparata, quam Aristoteles minime negleXit, Oeet in sensuum in StrumentiS, cum res bieetae quibus Sensuum instrumenta assecta Sunt iam non adsint, motus quidem et assectione esse indeque ad μεσοτητα sentientem perduei, non autem imagineSipsas, quippe quas e illis assectionibus in medio sentienti ipso oriri non ignores. Quid si imagines in sensuum instrumentis ipSi permanerent, cum mens ibi sit oporteat ubi imagines, λ' i)nimirum neceSse esset sensuum instrumenta ipsa se in iis mentem cogitare. - Deinde eiusmodi doctrina, imagines in SenSuum inStrumentis adesse, Aristotelis sententiae in eius scriptis disertis Verbis explanatae quam maXime repugnaret.' 'h)Praeterea Vocabulum αἰσ=ήσεις hoc loco non per actione Sentiendi , quae vis illi Vocabulo propria est, δ'' Sed per κινησεις Vel πάδη i. e. Sensuum instrumentorum assectione interpretandum SSe Statim patet, quoniam actio sontiendi fit dum res obiectae quae sensuum inStrumentis percipiuntur adSunt amiS- sis autem rebus obiectis illa in sensuum instrumenti permanere non potest. Allio quidem loco Aristoteles imagine απελ- δοντων πραγμάτων a quibus illae proficiscuntur in animalibus permanere in universum tantum ostendisse videtur de inSOmn. 460 32 προς ὁ τὴν ἐξ πῆς κειριν ποκείσθω ν μεν, περ ἐκ

ματα, quod repet d Beuerim legitur, hoc loco omittendum videtur

105 cf. ad loc. 0kk0ri, Trondeleni,hirgil, Tors trihi adnotationes. 106 cf. t. do insomn. 462 S. 107 Nihil nim mens cogitat in imaginibus cf. o n. 431 17 ib. 432 8 sq. t M. 108 cons p. 34 qq. 109 cf. Bon ind. r. 19' 42 Sqq.

esse. ccedit quod Od praeelaru Laurentianu S. αἰσθηματα omisit. Quid tandum sibi volunt αἰσδλὶματα αἰσθητά, se Nahrneliniung8bilder imaginosin die Walimenommon Worde honnon 3 Vocabulum αἴσθεγμα enim apud Aristotelem non idem significare quod αἴσθησιν, Meti0nem, ut XSpectatur, qu0niam assectio, πάδος rebus obiectis profectum in μεσότητι sentienti in intellectuale

Verti potest, ita ut assectio mento sentiri 08Sit et imago nobis exsistat, sed eam imaginis alicuius notionem habere ex Aristotelis libris satis lucet; λλ' hoc αἴσθημα autem non sensibile quidquam Walirnelim barin, sed per Se Sensum est Walirge-n0mmen in quippe quod menti tamquam imago praeSto Sit. Quibu non repugnant qua logimus de insomn. 461 17

tantum. Nam loco αἰσθ=γμάτων rectius vocabidum αἰσθη-σεων, quod cod. L. Vaticanus 53 praebet, vel potius vocab. αἰσθητων sonendum esse mihi persuasum est, quoniam hoc loco αἰσδλγματα iam per se imagineS, φαντάσματα Sunt, ita ut Verba καὶ αἱ πόλοιποι κινήσεις tu idem deinde significarent quod φαντάροια r anteeedens, quamquam enim Aristoteles alioquin inter φανrώσματα et αισ1'us cir aliquid intereSSe Summo iure docet, hoc loco eiusmodi discrimen Statuere non poteri S, quod in somno sentiendi actio nulla est, ita ut eae, quae intimo in animo adsunt, imagines unius generis Sint neque αἰσδημιατα, i. e. imagine quae modo a rebus obiectis profectae Sunt, nominari possint os de somn. 455 8 sqq. atque pr0pterea Supervacanea essent deinde Verba αἱ πίλοιποι κινησεις αἱ συμβαίνουσαι veri et genuini eStigia clarius prae se ferunt. Nullas enim tamquam parte imaginum pSarum, quamViSαωδ hilarer ea eSSe en Seas, niSi in intellectuale vorsas alicubi

relinqui aut ab iis proficisci pro certo abori potust, ut illa

28쪽

bidi ἰσδημάτων, itod Akertis habet, si nolis vocabidum

Q cibus eae omnibus efficitur se ii situm instrumentomim affectioue a rebus obiectis Hofectus non in instrumentis ipsis per- munere, Sed ad μεσοrri r quandam Sonticutem permoveri atque in ea tantum in intellectuale aliquod aliqua vi intellectua animae adhibita, verti. yini Quam ob rem octo quidem Fruudenthali usti de an. II, 2. 13' 21, καὶ 4ὼρ αἷσiri σιν

ita ut sensuum assectiones non in parto quaque in sociorum qua diseissa sunt in intellectuale vertantur, sed in ea tantum, quae eui μεσοτ/ὶς Si Sentiens, eaque de cauS reliquae partes quibus μεσοrri Sention de St, en Sum αἴσθημα, φάνrασμα habere non possint. Quas nihil aliud habere quam affectiones elucet. Itaque reliden thalii, qui Sedem corruptela non sensit argumenta, quibus permotus illud removit, haud recta mihi sessu videntur atqu0 Aristotelis sententiae aliis locis enuntiatae Vehenienter repugnant. Quod enim dieit: Es iri nur 0- grundot εἰ δαω 'γησιν, καὶ Οὐε&ν, Dielit aber, da SS, O αἴσιθησις Sei, OthWendi avehis ανιασία vortiandon sein iisso his

νο/ὶδηναι et φανrαG λῆναι - ita ut illud reudonthali argum0ntum tam universe nuntiatum haud magni momenti osse Videas. Omnibus autem animalibus φανrασίαν Saltem tam rικὴν inesSeatque, ubicunque Arist0teles inferioribus animalibus ira νrασίαν de0SSe Oeeat, una φανrασίαν βουλευεικὴν in animo habuisse tibi, si ea quae Supra hae de ro X posuimu Pomprobaveri SperSURSum erit. Iam ero noStro Oeo Oeabulum αἴσθησιν idem quod n&δος asseetionem signiscare manifestum si quam Vim denique Vocabulum υρεζις h. l. habeat quum niuitis

29쪽

aliis locis tum ex iis quae sequuntur VerbiS: που μ 9ρ αἴσθησις, καὶ λυπι τε καὶ et δονη, που ὁ ταυτα ἐξ νάγκης καὶ επιθυμία perSpicuum SSe puto. Quam ob rem illa verba interpretaberis ubi nisi inferiores animae facultates Sc. ρυχηδρεπτικη et αἰσθηrικὴ per qua corpus Vel Sensuum instrumenta

animalis rebus obiectis assici possunt, non adsunt, ibi inferior tantum modus appetendi, Videlicet ἐπιθυμία est, o nur dieni sederon raste de Seel V0rhanden sint, da uigi sicli auctinu das ledere egelirung8Vermogen. - Quod si tres sunt modi ρεξεως, λβ e Verbis de an. 432 15: εί τε γαρ νεκά

ticulam ii ante vocabida μετὰ φαντασίας positam remoΓendam esse, id quod scribae codicis . Laurentiani l. 1 et . Vaticani 1026 recte intellexerunt, facile dispicias, quoniam ρέξει per Se βουλ/ησις, quae βουλευrικῆ φαντασί nititur, Continetur ita, ut . . Vocabula φανrασία et ρεξις inter se non plane contraria sint, id quod desideratur, Siquidem particulae et ...i

Non omnes autem Sensuum assectiones in mentem ineunt, ii β)cum vis intellectualis ad eas tantum assectiones quae satis magna vi praeditae ac Sanguine ductae in corde, ἐν μεσοτητι sentienti apparent, Vim habere videatur Prohiberi autem sen-

και ὁ θυμός. de Ot. n. 701 4 κινειται γαρ καὶ πορευεται το ζ-ν ρεξειοῦ προαιρέσει, ἀλλοιωθέντος τινος κατὰ την αισθησιν ν την φαν - τασέαν ib. 33 ουτως μἐν ουν ἐπὶ το κινεισθαι καὶ πράττειν τὰ ζωα ορμωσι, τῆς ιι ἐν ἐσχάτης αἰτέας του κινεισθα ι ρέξεως Ουσης, ταυτη δ γινομένης η δι' αἰσθησεως η διὰ φαντασέας καὶ νοῆσεως.

47 Suum asseetiones, qu0minus Sati magnam vim adeptae in corde appareant, perSaepe alidiore motu inStrumentorum sensuum aut 0gitandi actione constat. Qua de causa non recte dixisse Fr0udenthalius videtur imaginationem proficisci a perceptione perfecta Von iner Wirtilichen ahrnolimvng' atque sensuum instrumentorum affectiones boni tantum aptisque conditi0nibus ad cor pervenire. ii 'i)Sed quaserendum est, num Metione Sensuum inStrumentorum, OStquam ad μεσοrur Sentientem pervenerunt, ibi haer0ant. Si in corde, ρχυ, assectione imagineSque permauere velis, id o tantum modo seri posse vides, ut a Metio et imago quaeque alia alium locum accurate separatum habeat quod si non ita esset, maXimam et assectionum et imaginum pertu bationum uri facit intell0gas, ita ut Aristotuli ipsi tot loca quamvis minima, inter se ni inimo interVallo discreta, in μεσοτura sentienti staduenda fuissent, quot homo imagines Vel notiones capere poSS0t. Nihil autem si si Aristotelis libros hac docauSa composito inspeXeris, cur exiStimes Metiones vel imagines in corde perseverare illud tantum postulatur, ut similis Vel aequa assectio eorporeae animalis materiae, sive eam in corde sive in alia analogon parte ponis, similem quoque Vel aequam imaginem procreet; quae assecti aut e recentior Sensitum in- Strii mentorum assectione aut ex ipsa imagine proficisci potust. λη)Illi r0udunthali sontentiae modo refutatae Consent tineum Stquod, OStquam praemi Sit de an. III S. 432 10 εστι δ' ,

30쪽

φανταυ αrων - Onteindit in ' imaginandi vi nisi singularus imagines non mei, id quod . . refutari Ophi non St, quo

niam reuiluntlialius ipse aliis locis η' hane sententiam reiecit. Multi quid0m loci Aristot0liei δ' in indicar videntur sen-

Suum assectiones Πελδωνrων πραγμώιων, a quibus illae suseitatae erant, in corde in posterum permanere a primum neque umquam Aristoteles mea quidem sententia satis claris verbis

illud declaravit ac demonstravit, neque i modi doctrina X

durch Vorkndplan unistulit ahre und alSeheS. Illa enim υμπλοκῆνοημάτων fieri poteSt, etiamSi νοργματα et φαντ ο/ ατα non Singularia Sed composita sunt, id quod revera X Xperientia depr0maS. Atque o una quidem imago, si eam tua menti claram praeberi oliS, omnino sine ulla imagine SSe pot0St, Sed Semper cum alia, a qua diScernitur, imagine eam coniunctam invenias. cf. Schol l. c. p. 192: VOI Stellen ornor ars un-

argumentorum Aristotelis ratione sequi videtur, deinde nonne dimicultates iam supra delineatae, quas in illa doctrina versari

Vides, multo maiores Sunt quam eae, quae in praeceptis OStris VerSantur, ea Silem Sensuum assectiones non perseverare γ' δ'

nam eandem esse videri atque doctrinam ab obbesi prolatam assectionses illas cyανria utar et μι λὶμονευμα rci motuSOSSe modo agente modo, quominus agant, impedito - quitandum fiori potest, ut motus Vel assectiones impediantur, quippe qua S, Si assectione in corde perseVerare putas, aliam aliuni locum aesturate egregatum habere neeeSSe Sit, niSi ea prorSuSporturbari velis Quomodo autem sensuum inStrumentorum assuetionus in intellectuale vertantur AriStoteles non magi quam nostra aetate philosophi satis clare Stendere potuit. Itaque ructu reudonthalius dicit neminem doetunt, quamVi naturae rationem Xplanare studeat, ad hunc usque diem certo Seire, quo modo fieri possit, ut is materiae corporis nostri et On- Suum instrumentorum assectiones in Vim mentis Vertuntur atque

tamquam imagines rerum in intelluctu appar0re possint. 'ε Sod

inter SonSum et hunc motuni a SonSu prosectum utercedat, quaerere n0n

Curat.

Nonnulla tanton qua a Froudoniliali aliis suo Sunt vituperata tam-