Ius publicum vniuersale et pragmaticum methodo systematica noua ratione elaboratum ... accedit Meditatio ad augustissimi imperatoris Romanorum Caroli 6. sanctionem pragmaticam anno superiori edita ... Auctore Godofredo Ernesto Fritschio ..

191쪽

. 116 o et s. 93. 94. iura maiestatica imperantis eadem ratione

Maiestas et Fieri non potest, ut quisquam Imperant iura summis superiora mente com- satis Mi prehendar. Ob eamque causam, imperans iura summa superioribus subiecta ipse, nemini esse non queunt. Hinc impe-D cm- rantis potestas ciuilis ac maiestas atque ac iura male tica nec stitis pote

sali possunt esse subiecta g. 24. 92. 93. : uti

et imperantes ipsi, ob idem illud, quod summi sunt β. 9I. , subiecti alterius imperio, ne fingi quidem possunt. Itaque ordines Regni

Saeciae anno 1693. recte dec rarunt suum Regem Monarcham omnibus imperantem et

praecipientem, a superio' nulla stendentem, qui in hoc terrarum orbe mussi de actionibus suis respondere scausam dicere' obligatus, iure aι-que potesate polliat suo arbitratu, et, ut pium decet Regem, regnum suum gubernandi et regendi , ut refertur in Suecia Hisoria pragmarica , pag. 7D. aut itaque in aiserius potesate sunt,illi nec imperantes, nec populi haberi queunt 9. 23. et 9I. , nec nomen Reipubseca meretur eiusmodi societas hominum, quae obnoxia est alieno imperio, nec dominatu proprii imperantis tenetur cf. a. .

192쪽

sit subiecta g. 94.), demonstrari g με facile potest falsitas distinctionis Σιλ '

maiestatis in realem et personalem e personalem

quippe quae hoc intendit, ut per- Ilo se senatis maiestas, quae personae im- μ' , perantis inhaeret, reali, quae in ρο-pulo, cui imperans imperat, residere fingitur, in certis casibus subiecta esse statuatur, atque haec illi vice versa. Quod est in obseruatio

iectum commune.

g. 96. Maiestatis in realem er perso- distimnalem diuisio orta ex distinctione , sebiecti summae potestatis in com re personiis mune re proprium est ; de quo lis orta ψGROTIus de I. B. et P. Liby. r. Op. ex is g. g. r. Subiectum ergo com Mur ' -- summa potesaris, inquit, es, ct D re propriiras, subiectum proprium es peri summa po sona uua pluresue. Quod hine iso P illa distinctio Maiestatis originem trahat, quodque ex consequenti GROTIvΜ maiestatem realem et personalem

193쪽

eam declarare ausus non fuerit: mihi demonstrandum sumo S. consequenti.

M Grotius Quanquam ciuilis potestas et eat αμ maiestas nominibus differant: ta-

so sit 8 μιιιι subiectum commune et proprium summae potestatis deI. B. et P. L. I. cap. 3. g. 7. : statuat quoque subiectum commune et prostrium marestaris necesse est. Summae potestatis subiectum commune est ciuitas cGrol. cit. Dcὼ s subiectum proprium est persona una pluresue eod. :quare subiectum commune maiestatis est cii ros, atque subiectum ρνoprium maiestatis est persona una pluresue. Illa vero maiestas, quae ciuitati inhaerere creditur, realis nomen subit: quae ad unam personam pluresue per. tinet, personalis audit vid. HENNIGES in obseris inuationibus ad cit. GROTii locum, ad voc subofectum commune. Quod cum ita sit, hoc perspicuum est, ex diuisione subiecti communis et proprii summae potestatis natam esse maiestatem realem et personalem, quam Vtramque cernit quilibet, quod GROTIus cre-

194쪽

Earum rerum distinctiones, ex Ex diuision quibus absurda manant, non poD J Caiestatis sunt non Inconcinnae elle. Roa kiali, suis si autem lino ιempore maiestas reain mutua iis et personalis quod existat, cre. per antis ecditur e ιune absurdum istud csequitur, Maiestatem alteram aue nuae absumri esse hubiectam, qua subiectio da cum ipsa per naturam Maiestatis fieri non diuisione. ροι se f. 9 .). Quod autem ex b . :hac maiestatis distinctione mutua subiectio,

quamuis eam GROTIvs g. s. Libr. r. capta. de 'I. B. et Pac. neget, conlequatur, tam ex ipsa

notione maiestatis realis g. 96. quam hisce argumentis spero nemini obseurum sore. Summa potestas est complexio iurium gubernandi rempublicam g. 23. : quaprO- sterquae pars reipublicae summam potestatem possidet, illius gubernationi altera pars Rei. publicae necessario subiecta est , quia ille, in quem competit potestas ciuilis subiectus seu parens dicendus 9. 270. Iam vero cum ciuitati. quae respectu imperantis parens est, en maiestate reali vindicatur summa potestas

195쪽

88. 93 3 . necessario imperans, qui altera parvReipublicae est sh Σ , subiectus ut sit ciuitati consequitur. Ac cum imperant, non denegatur maiestas personalis . 9s: j et ex comsequenti potestas Emma g. 88. et 9a et vicissim parentes seu ciuitas, qui constituunt Partem Reipublicae alteram imperanti subiecti sint necesse est, propterea quod imperans sine subiectis non concipi animo pota est is- 26 Ex quo sele ipsis illustrior et clarior esucet mutua imperantis ac parentium subiectio, subiectum vero curquam esis im- Perantem absurdum est M. et qu-r 'ut etiam di ctionem malesiaris person m et realis esse assurdam. Quae distinctio eum profisiscatur ex diuisione subiecti communis et proprii summae potestatis g. 96 ): Ammimna quoque GRomΑΝΛ diuisio subiecti communis ex proprii summae pote satis habentiis

Imperio π Sententiam de maiestateri U reaIi et pertinali, nec non de sub instinctione imis commun3 et proprio lumin Fiecti mae potestatis eam ob causam se

-- gimus g. praeci), quod harum di- ωὰ . stinctionum consecutiones pei resiam. S sum, quam quales aestimari

196쪽

nis his. ita utuntur, ut distinctio si non noxia, eerte frustranea, imo non sit, quod iam o-Benderct supersedeo. Intermittere tamen non possim, quin ob oculos ponam imam imis

preio nostro Germanrco, nox iam consecutionem,

quam GRc Ius ex nullae aliae re, nisi, ex distinctione labiecti communis et proprii maiest iis seu surrimae potestatis, uno, tempore existentis, derivare potuita Statuere vero GR mvM Qbiectum commune et proprium maiestatis, uno eodemque tempore existens, is, qui iudicio, expendiu comparationem: subieri. cti communis et proprii summae potestati . quae Libr. n. capias. g. p. de I. B. et P. fit, per se intelliget: vbr, Subiectum, ain, aliud es eom- . mane, aliud proprium, ut visus subiectum commune est corpus, proprium oculus. Exinde, ut ostendere paro, GROTΙvs Lor. a. cv. st. , ni imperii Romani in Germanos omnimodam translationem labefactare atque perueristere molitur: dum haud dubitat haec verba in medium proferre, Postulam Romanum eum

197쪽

eum mansisse , tanquam penes corpus, in quo esset ac riveret. Quaeris ex me, quod mihi quoque est iam in quaestione, quare 1Ner rium penes seopulum Romanum manserit,cum tamen plura momenta historica non turbidae fidei et ambiguae translationem imperii in Francos et Germanos, eamque iustam, saxis superque euincant : ad haec resstondeo,

huius afferti ratio in nulla re alia elt quaerenda, quam in subiecto communi summae potestatis, quod ex mente GROTII est ciuitas Gibr. r. cap. I. I. 7.2. Potestas ciuilis et imperium unum et idem est i quare cum GROTIus opinetur ciuitatem seu populum, i. e. parentes coniunctim sumtos, subiectum commune potestatis ciuilis esse : etiam dicit imperium penes populum Romanum mansisse. Quandoquidem vero subiectum commune potestatis ciuilis nullum dari, eo, quo princeps regnat, tempore demonstrauerimus g.

98. : facile etiam perspicere licet, quod ille populus, cuius imperium ad alium est transis latum, non sit populus f. 23.) 3 adeoque quod populus Romanus non amplius sit idem, qui olim fuit, quodque translatione ad Gerismanos facta, imperium peneS eum non manis

serit. Translationem Imperii Romani ad Germanos expresso pacto et consensu populi,

198쪽

adeoque legitime, factam esse g. 8 I. , ut antiquos scriptores LVIT PRANDUM LIbr. 6. c. II, OTTONEM FRIsINGENSEM Libri L Chron. c. I. a . ceteroSque praeteream ostendit THEODORICus Α NIE vide Iimbus etpriuilegiis

imperii, pactique formulam ipsiain exhibet in Tractat. de Inusiιura Episcoporum Regum Teutonicorum pag. a st. Item ARNIsAEVs de Translatione Imperii Romani. Vt silentio inuoluam, quod GROTIus eodem paragrapho ex eodem fundamento haud dubitanter asserat , posse imperaιori 'ricarium dari ab ipso populo Romano , aurofationemque electi imperatoris a Papa , qui Romanos repraesenta petendam esse. Verum ex allatis in hoc pa

ragrapho argumentis refelli facili negotio haGROTIi sementia queunς, quod etiam .a 4,)

euicimus. g. IOO.

Potestas ciuilis et maiestas in- Crimo laster se non differunt f. 88. , po- μέσπιν tellas autem ciuuls sele rereri ad pis, en aeeorum, qui parent, obligationes committia g, 26.): adeoque ab ipsis parenιi- turibus solum contra pose statem ciuilem peccari po- res, et ex cons*quenti a parentibus duntaxat

ut Maisai; quod crimen usa misatis ita-

199쪽

. I t- ' R. IOI. Ioz-que eommittitur per omne id , quo parentes contra maiestatem aliquid iniuste suscipiunt Secundum hanc definitionem nec i erans ini eranιem, nec is, qui non es Farens,Per errare ullo modo crimen isse maiestatis otest.

Quale in Potestas ciuilis in imperantI- Persona hes tanquam in venis medullisquCeommiuiis insidet g. 2 . . Quocirca quitur. yarens tidit i erantis cuiusdam personam, ille violat potestatem ciuilem et ob id in crimen issa missatis incidit f. IOo.).. Ex quo.colligere licet, quod, qui rim hirta im erantis asserat, aut in eiusdem ea ut insidias Ervaret, aut maledice contumelioseque de imperantis di- nutate, quae etiam . nomine Maiestatis venit g. M.), dica/, in persona.imperantis crimen laesae maiestatis. committat g. IOO.,

qui cum a d is arcanaitas com g. Ioa

Reipublicae aut etiam imperan tis. proditio in numero criminis laesae Maiestatis ducenda est. Etenim prodisio Rei ublica aut i μυοιis sis, ubi quis parens extraneo imperanti media, quibus damnum

200쪽

lo suppeditat. Idque fieri potest '

committendo, v. g. enunciando arcana Reipuishlicae, nec non copias aut urbes, concreditas

tradendo : vel vimit endo, quando V. g. quiSParens pro eo, ac debet, modo non defendit Rempublicam dolose. Vtroque hoc casu damnum inserri potest, adeoque proditio fi ri. Ac quoniam omne id, quo damnum aIteri insertur, laesionem producit et colligere ex eo licet, quod proditione aliquid Reipublicae laesionis accidat, et ex consequenti imperans g. a. , perque eum potestas ipsius cuuilis laedatur g. ΙΟΙ. , atque adeo commitιarur prodirione Rei ca aut Imerantis eri

stri, qui arcana sui imperantis, cum aliis Reipublicae aut imperanti infestis communicant, aut aliud quid, quo damnum Reipublicae infertur, ex composito agunt, quod masiesrem exprimi solet, nec non speculatores Espions transfugae etc. rei criminis Maiestatis habendi. S. IO3. Relellionis erimen quoque in Rebrigis es nefario crimine tis Maisa ispo. το μι σπendum est ue illud enim adminior, quando aperte palamque Pa- facis.