장음표시 사용
161쪽
Sanctio Legem fundamentalem opor C - tet structuram omnem declarer F. de iuγe reipublicae I, 6I. , atque etiam In Aferendi San- pactione expressa consistat eod ).ct ion e F Ouanquam igitur pactio expressis .a, cum futuro a erante consedia sis, in qua promittit imperans, quod parentibus libertatem ster senalem, Hinram, rerum dominia ac priuilegιa salua ac in-racta relinquere velit e nihilominus tamen,
quia huius generis pactione non structura . reipublicae inclusa continetur, illa quoque non induiι indolem legis fundamentalis talem , qualem descripsimus g. eod.). Hinc Iex fundamentalis, adeoque capitulatio non est illa pactio RupERTi palatini cum Electoria/us, in qua quidem singularia quaedam Electoribus promisit, quibus tamen tota structuis ra imperii non continetur, prout ex pactione ipsa, quam OBRECHTus in Anaratu I. P. stet.
γλ. Aqq. adducit, videre est. Ad quod itaque respciendum,si quis originem legis fundamentalis, adeoque capitulationis Germanicae g. 6I.), reperire cogitet, ex requisitis legis fundamentalis g. eit. firmatis colligi facili negotio potest. Multo minus adeo lex fundamentalis in ea republica es, quando nulla sta-
162쪽
- o 8M-8 expressa in syansferenda ciuili potesatefacta es. Post ciuilis potestatis translatio- .nem si imperans quidpiam singulare, statum publicum ordinans: ita disponit, ut perpetuae legis et immutabilis vim habere debeat, illa lex publica speciatim audire sanctio Pragmarica amat. Nota est illa Galliae sanctio pragmatica de creandis episcopis : notior adhuc est illa, quae iam omnium sermone celebrata, sanctio pragmatica, quam ad conseruationem DOMUS AusTRIACAE in imperii emolumentum constituit IMPERATOR NOSTER AU-
GusTISsIMus, prudentia ad prospiciendas insidias praeditus singulari, quem Deus. quam diutissime seruet. Quicunque igitur iure pollet legem sanciendi publicam, ille quoque potest sanctionem pragmaticam facere i at ille princeps, qui iure haerethitario, uti imperator, prout cuilibet notum, terras suas possidet, potest: leges publicas facere, de modo successionis: ergo IMPERATOR quoque potest sanctionem pragmaticam de modo successsionis
in terris sivis, quas iure hareditario tenet, con-Acere. Nec sentenBam GROTli de Iur. Beli. ae Pac. Libr. a. cap. I. I. ap. in contrarium
adducas, quod caua successionis non sybiecta sit. regimini. reMypti. 6 Quod suo modo
163쪽
gg to g. 69. a. mat. Carol. Iust itaque Imperatoris talem eonficiendi sanctionem pragmaticam, quae successionem ordinat frustra impugnant usReinxions d' un Patrio te Ademand impa
sial bur la demande de la Garantie,de lasanction stragmatique imperiale. g. 7Q. Populus qui- Quandoquidem populus cum, αὐ- suturo imperante legem funda-
moralem. mentalem constituit I. 61.): ius populi eam conficiendi impe- .rantemque ad illam obligandi , per eam- . que sibi ius acquirendi, quod HOBBEsIus in dubium vocavit, operae pretium est cognoscere. Plura ante supponere debemus, ac praecipue quaestionem, an stopulus sit persona moratis, perquirere, quam ius populi .
conficiendi leges fundamentales sibique iis
ius adipiscendi, cognoscere datur. Ex unicione voluntatis plurium personarum ad eun
dem finem persona moralis diiudicatur g. 3I. . Quare, quando homines, qui explent, populum , copulant voluntates suas ad prin-eipem sibi eligendum, eius generis homines conglutinant voluntates suas, qui sunt a potestate alterius ciuili immunes g. 230. adeoque impediri a nemine, quo minus coales, cant,
164쪽
Cant, iure possunt. Et ex hac libertate illi populo facultatem copulandi voluntatem suam denegare nec quisquam potest: ob eamque causam quiuis populus personam moraialem, copulatis voluntatibus, tuetur. Per isna moralis audit alias etiam persona civilis et cognoscitur potissimum ex aggregatione iurium : adeoque perisna reipublicae, seu populi , ciuilis consistit in iure Reipublicae seu populi. ερ- 7I. Cognoscitur quaelibet persona Populusfri ex statu suo g. 3s. , ex quo cum ς ς'
Iura quaedam proficiscantur g.
eod.) : sequitur, ut etiam persona re seque ob- moralis omnis quibusdam iuribus si re pori gaudeat ὴ atque ex consequenti
fieri possit, ut iura quaedam adiis piscatur. Cumque ex pactis iura nobis perfecta nascantur g. 32.) : etiam personam moralem pactione sibi iura acquirere posse elucet. Proinde populum quoque iura ex conuentione acquirere, dubium non est g 7o.). Iabere autem populum facultatem pacta faciendi, ego quidem ita demonstro Pacta consensu perficiuntur I. 32 ), qui cum voluntatum coniunctionem signet g. eod. , et populus ob personae moralis repraesentatio-
165쪽
' re possit S. 7o. : populus facultatem habe aι necesse es paciscendi tque ex consequenti, ut exordium rei demonstrandae repetam, iura ex pacto adjiscendi. Porro cum ex pacto obligationes quoque exoriantur g. 32,) οῦ populus cohsensu pactitio et se eι alios obligare in aliquid potes. Populus ius Quoniamque sic populus ius hin habet paciscendi, ac paciscendo et
ison Tiura et Obligationes constituendi g. 71.) ; leges autem sundamenis tales pacta sint, eaque, quae inter futurum imis Perantem interque populum, siue quod idem, inter eos, qui personam populi gerunt, intercedunt f. 6I.) : demonstratam vides rem in dubium vocatam g. 7o. , populum rure gaudere leges fundamenιales constituendi, iuraque et obligationes in utraque parto producendi.
ci. g 73' . . Populum iura sibi ex pactione, adeoque etiam ex lege fundamentali, acquirere fas est fg. 7l. et 6Ι.): quare quoque, ob necessarium obligationum et iurium nexum g.
166쪽
. . QN o ὁ ' si a6. , imperans obligatus est, ut relinquat faetura, sege fundamentali promissa parentibus ' uoniam vero ea imperantis obligatio imperfecta tantum est 3. 63.) : seriurandum, tanquam remedium, quo arctius conscientia imperantis constringatur, adbiberi solet, nul- , Iaque alia ratio, nisi quod imperans imper fecte duntaxat obligatus parentibus sit, in medium proferri potest. Quapropter in regnis, limitatis praecipue, iura parentium iureis
iurando imperans ut confirmet, obseruantia obtinet, antequam imperii habenas in manus sumat. Exempli loco adducere mihi liceat iusiurandum IMPERATORUΜ ROMANORUM, quo capitulationem confirmant, quodque omnibus capitulationibus annexum videre Iiceta, ' g. N. i
Est inter iuris publici doctores CL
de eo controuersia : utrum leges undamentales tollant, aut certe summa, minuant summam principis pote. Imperantis statem, an arctius solummodo ex- ἀ
ercitium summae poteritis con- ΣMud
stringant. Quem ea res nonnul- pendentem PIam in dubitationem videtur ad sed si usducere, ille secum has rationes re δε Σαλώ, putet, quod leges fundamentales ceps reipuis '
167쪽
reipublicae structuram complectantur g. 6I. , hos est dicere, nexum imperantium ac parentium g. eod.). Quamobrem cum per le-
ges fundamentales imperans constituatur τimperans vero potestatem ciuilem habeat
per leges fundamentales imperantis consertuμιur ρσιestas riuilis summa ; adeoque non mianuitur, multoque minus tostitur. Notandum autem hic est, quod, dum assero leges funda. mentales non minuere summam potestatem,
istud tantum intelligam quod ad siummitatisstatione eminenιia, a qua cum doctoribus 2- paro plenitudinem potestaιis, quam tantum concedunt absolutis principibus faux Somueratus. Cumque summum sit independens f. et . : facile patet, quod leges fundamenis tales non faciant imperantes dependensera Quamuis itaque imperantes legibus funda.
mentalibus teneantur: nihilominus tamen mque summi et independentes, atque absesisti principes, sunt. g. 7s Iura legibus Iura hetibus fundamentalibus, cin D parentibus, minus rectecta parentia nonnulli priuilegra vocant, probus,non sunt pterea quod priuilegia sunt iura priuileg-- singularia, quae imperans in
168쪽
quasdam personas peculiarites confert. Eo autem tempore cum leges fundamentales conficiuntur, neque imperans quisquam,
neque parentes adsunt re et actu g. 6I. : e go etiam iura, ex legibus fundamentalibus competentia quibusdam, priuilegia dici non queunt, sed simpliciter iura dicuntur, et aptiuilegiis distinguuntur, uti obseruare licethoe in priuilegio MAXIMILIANI PRIΜI, IMPE RATORIs , concesta reipublicae Iannensi super variis laudis anno I l3 ι in quo imperator dicit: Nos priuilegia, iura laudamus, v.
probamus, ratificamus. innovamus, confirma. mus, ae de nouo concedimus. Multo minus,
quando ab imperante potestas ciuilis suprema Ouveratriιυ cuidam conceditur, dici potest, quod ex priuilegio haec iura summa sint derivanda : propterea quod vi definitionis priuilegii per id non nisi iura singularia concedantur, potestas ciuilis autem est uniuersitas seu complexus iurium f. as.) 3 quare nulli imperanιi ex priuilegio dari potestas ciuilis potes. Itaque priuilegium dici non potest ia Deiration de Henri III. Rot de France, fur os motis de fouveramite aeco des au Duc de Lorraive, dans o Baistage da
169쪽
Quandoquidem datur ius Gen. Imperans
ius publicum et priuatum f. 3.): Gentium dentur quoque necesse est priui- publica eg
legia gentium, publica et priuata
g. 7S. . Priuilegia gentium conis i sistunt in iuribus singularibus, quae imperans in sua republica alteri genti peculiariter prae . aliis concedit pacto. Huius generis sunt priuilegia concessa per Sullanum Achmet Imperatorem Turcarum Statibus prouinciarum Belgicarum confoederatarum anno I612, quae sunt in Tomo II. corporis Iuris Gentium Aca demici , Pag. aasso. seqq. Priuilegia publica sunt iura singularia, cuidam Reipublicae memin bro prae aliis concessa, ab imperante, nexumque huius membri cum republica respicientia. Hoc nomine nuncupandum est priuis Iegium DoMvI AvsΤRIACAE A CAROLO V. d tum, cuius summam MONEAMBANO de Matu seni Germanici cap. a. f. a. sub Amo ad spectu ponit. Eiusdem naturae est priuile- , num REGIS SPECIAE ratione prouinciarum Germanicarum de non appellando, beneficio I. P. N. ara. ro. ιa. Vocabulo priuilegis- um priuatorum nominanda iura singularia. quae imperans uni parentium respectu utilia Latis
170쪽
tatis priuatae prae alio tribuit. Ac quoniam imperans, seu gens cum alia gente paciscio. 42.) , atque ita ius quoddam peculiare iri eam prae alia transferre potest, quoniamque imperanti ius iura tam publica quam priu ta statuendi non denegauimus g. M.) : nihil ampedit, quo minus imperans priuilegia gentium, nec non publica eι priuata dandi
Iura, siue quod idem, leges f. Imperantes 43- , quae ab imperante proficis. pQμης cuntur, mutandi g Α -), usque terpretari, derogandi, et illas abrogandi 9. mutare, sto.
neque ad eiusmodi leges latas ser- firmata. uandas obligatus est g. 47.). Ne mo itaque in dubium vocabit hanc nostram sententiam, quod imperans, quando placitum est illi, iure quodam suo, priuilegia adimere,' interpretando explanare sensum priuilegii eonesi, queat, quodque nec usiam obligarionem, ne imperfectam quidem, priuilegia, quasi aliis ex libera imperantis voluntate, eonfier sandi exinde sentiat I. 7 . . Quae cum ita sint, non sine ratione HvBERVs de Iura ciuia ratis Libr. r. cap. ι7. f. monet, ne quis'