Animadversiones criticae in versionem Syriacam Peschitthonianam librorum Koheleth et Ruth

31쪽

hebraico nostro non exstat: δὴ ad γ' - , ego sum Ruth De reliqua versus arte valet, quod ad

II, 17 annotavimus. V

III, 18. Phrasin est et Syrus plane omisit.

IV, . Non tam Verba, quam sensum hujus versus Syrus Xpressit. IV, 3. False Syrus post verbum 'n' adjecit i , neque ultima versus verba IS EU Iciri interpretatus est, ut peregrinationis moabiticae memoria oblitteraretur: D. I, 15 19. 22. III, 3. 'IV, 4. Versus sententiam pluribus vocibus et per verborum ambitum Syrus profert. IV, 5. Syrus lectionem Κeri 'ia modo imperativo per Ad i. e. posside expressit. IV, . Verba ' besa res Syrus neglexit pro iis ad rationem Midraschi, ut causam asserret, qua Boasi cognatus commotus Rutham repudiaret, apposuit o.. 'o : propter defectum fidei meae, quae mihi est , - Chaldaeus: hquia jam est mihi uxor . . . et fortasse erit mihi rixae domus meae Ac Ruth. IV, 7. Priora versus verba hebraica Syrus ita est interpretatus: l α. . et ita Dorcio in illa SL - oomoras illa I ι α Οα - haec fuit vindicatio ni coram Israelitis ad mutationem vindicationis stabiliendam se exuit vir calceum suum etc. - Non igitur loquitur Syrus de ritu calcei detrahendi, qui in omni genere emtionis seu venditionis, in omni denique abalienatione, quae publice coram Israelita-

32쪽

rum senioribus fiebat, adhibebatur, sed ita interpretatus est, quasi hic ritus calce exuendi in sola vindicatione nidis 3 adhibitus esset, ut hic, ubi Boasi cognatus ad Boasum vindicationis jus detulit. Aut non jam viguit hic ritus aetate Syri interpretis, aut Syrus ignoravit hunc ritum in cujusvis generis

abalienatione ab Israelitis ex lege constituta usurpatum esse. - False conjunXit vocem arri cum voce, Sari, quam ob rem voces in versione Sua omisit. IV, 10. Syrus L . . . et te, Ruth , .... I. Sta , - te mihi sumpsi uxorem egit igitur Syrus S a'. Dereliqua versus parte se notam II, 17.

IV, 3. Syrus verba rin tes Er' vertens si ρει g, et fac facultates i. e. Ope in Ephrata pergit m , - - Οὐ- et nominaverunt illae nomen ejus se Ephratae Bethlehem . Syrum, quid mira verba hebraica 'in me 's' p valeant, non vidisse patet. Ideo legit N p et pro z dici sine dubio legit viro, ita ut verbum illud plurale ad Rachelam et eam, hoc autem ad

Ephratam referendum esset, id quod non sine veritatis est specie. - accedit, quod etiam nexus sententiarum huic conjecturae congruit. - Seniores enim populi, postquam optarunt, ut Ruth, Boasi uxor, Rachelae et Leae Israelitarum matrum instar

fieret, atque ut Boas ipse sibi pes pararet, ad hoc votum etiam addunt, jam a Rachel et

33쪽

Lea Ephratam nominatam esse di i. e. domum panis. - Hujusmodi certe Syri fuerunt conclusiones. IV, 12. D altero hemistichio ch. annotationem II, 17. IV, 14. Verba renci' 'uto 'p' Syrus vertit: IV, 15. tu ad sustentandam canitiem tuam , Syrus: - ..- se et erit sustentator urbis tuae . mirabilis haec Syri

interpretatio necessarie demonstrat, ipsum hoc in loco Graeci Alexandrini versione usum esse. Recte enim hic vocem I I tu reddidit την πολιάν σου Syrus vero hanc vocem non intellexit, legens την πολιν σου, quod Verbum XpreSSit Per NM.M. Quod sequitur hemistichium non tam ad verbum quam ad sensum a Syro est Versum.

IV, 16. Phrasis p aer deest apud Syrum, similiter ac in versu sequenti voces et annus, in ejus versione desiderantur. Sod haec hactenuS.

34쪽

Perlustrata libri Κoheleth versione eschitthoniana, eam generaliter quidem textum asoreticum prope sequi Vidimus quamquam nihilominus exempla supra allata argumentis nihil dubii relinquentibus satis docent, versionem των LXX magnam vim in versionem syriacam exercuisse, id quod probant loci oh. I, 17. II, 8. 12. 16. 25. III, 15 18 V, 5.12. 14. 16. VII, 3. 17. 21. VIII, 1. 2-3. IX, 1 2 4. X l. 3. 4. 10. 19. XI, 10. XII, 5. 10. 13. In singulis versibus occurrunt nonnunquam Versiones duplices Syriacae, quarum altera fere semper versioni των LXX respondet, veluti II, 12. V, 16. X, 19. XII, 5 , dum altera a Syro interprete addita est, ubi versioni των LXX non satis fidei habuisse videtur, veluti IX, 2. X, 10. XII, 5. 10. - Αliis locis Syrus aliter ac nos legit, D. II, 2. III, 6 19. V, 16 VIII, 4. aut aliter ac nos voces explicavit, exempli gratia II, 3. II 6 18. X, 9. 10. Nectamen textus hebraicus, quem Syrus invertendo libro oheleth est secutus, valde a textu

Masoretarum est diversus, et quamvis των LXX auctoriatas in libro Κoheleth syriaco summa sit iisque maxime locis, qui interpretatu explanatuque difficiles sunt, tamen Syrus maximam partem sermonis

35쪽

sui proprietati indulsit, quin etiam singulas libri partes eleganter nec minus fideliter vertit, veluti

caput quartum et SeXtum.

Praeter paucos illos oco IX, 3. XII, 9. - et α 3. XI, 9. XII, 5. qui demonstrare videntur, interpretem Syriacum cclesiastae etiam Aquila ot Symmachi versione usum esse, nihil in tota hujus libri versione eschitthoniana inest, quod indicet, Syro chaldaicam quoque paraphrasin, cui argum

est nomen, cognitam fuis Se Neque - quoad nos

cognovimus in libri Oheleth versione syriaca quidquam traditionis Rabbinorum inest. Quodsi jam versionem syriacum libri Koholoth cum versione libri Ruth comparamus quantum interutramque intercedit discrimen Interpres libri Ruth multo aliter tractat textum hebraicum, quam interpres libri Oholoth. Textus hebraicus, secundum quem versio libri Ruth eschii thoniana facta est, phiribus locis haud parum discrepare videtur a teXtu, quem nos habemus. In interpretatione enim syriaca libri Ruth ormulta insunt additamenta, quae ab ejus auctore syriaco originem ducunt praeterea autem versio libri Ruth multo liberius, ne dicam, licentius est confecta quam libri oboleth, ita ut aliquid habeat paraphraseos cis Ruth I l. T. S. 11.16 18. 22. II, . . . . . . 12. 13. 14. 6 etcc. Quam ob rem a viro doctissimo J. Perle versio

paraphrastica est appellata Meleti. p. 4). - Aliora deinde inter versionem librorum obeloth o Ruth

36쪽

intercedens disserentia haec est, quod in illa occurrit particula accusativi et quidem novies in Κ0K II, 3. III, 11. 7. IV, 1. VIII, 9. 15. 17. IX, 1 bis), dum in hac ne semel quidem legitur. - Quae duo discrimina satis firmant, interpretem syriacum libri, heleth alium osso, quam interpretem libri Ruth, atque ita haud nimiae fuerit audaciae, dicere,

versionem eschittho et Testamenti non ab uno eodemque interprete esse confectam, sed varios ejus libros a variis interpretibus 8Se VerSOS, quae Sententia etiam a viro doctissimo Perles Meleti. p. )est prolata, dum sententiae contrariae rejicendaesiuit, Veluti Aem. Roedigeri, qui in commentatione Sun, PeSchito inscripta, quae exstat in Erschii sit Gruberi Encyclopaedia feci. III pari. 18 pag. 29 24 1. totam versionem Poschittho uni eidemque ascribit

nuctori. In ea sola re duae nostrae versione con ΟΥ-

dant, quod utriusque auctor auctoritati των LXX8 Subjecit, quamquam in versione libri oheleth vis Graeci Alexandrini major est, quam in versione libri Ruth Sod jam hac de re ad librum Ohol. confer locos supra a nobis allatos, ad librum Rulli. locos I, 5, 12. 13. 4. 18. l. II, 14. III 8. s. piaecipue V, 15.

c Emendanda igitur est sententia . Perles, particulam , Pieties tantum in tota syriaca Simplici legi Melett. p. 26) Nam praeter illos loc0s exstat etiam Genes. I, 1. Cant. Ill b. VIIl 4.

37쪽

Consensus vero illi exigui inter Syrum et lial dasium locis Ruth I, 3. II, 9. 13. aut fortuiti sunt, aut hic illum est secutus, quum pateat, pisaphrasin chaldaicam librorum quinque illorum, qui Megilloth nominantur, serioris esse aetatis scis. De ette,

Jam difficilius sit, illam quaestionem, quae magni est momenti ad intelligendam Peschittho versionis indolem, accurate solvere, cuinam religioni addicti fuerint interpretes librorum Oheleth et Ruth. Quod igitur versionem libri Noheleth attinet, in ea nulla insunt indicia, ex quibus colligi 0ssit, utrum ejus auctor Christianus an Judaeus, an Judaeo-Christianus fuerit, dum fere dubium nullum est, quin interpres libri Ruth Judaeus fuerit, ratione habita omnium illorum locorum, in quibus, veluti Ruth I, 5. 19. l. 2. III, 4. 11. IV, 3. interpres studet, primum ut dissimulet, Orpam ad paganismum rediisse, tum ut Rutham, quae relicta paganitate Israelitarum religioni prorsus se addi-Xerat, summis esserat laudibus. - Reprobandi ideo ii sunt, qui totam versionem a Christiano confectam esse ponunt, veluti mirsuti, praefatio ad en-tateuch Syr. . . . D. Michaelis, Sinlig. in . gotii.

tom. I. p. 85 sq. Hirgel, De Pentateuch. Vers Syr.

indole p. 129 sqq. Aem. oediger in commenta-

38쪽

tione supra citata p. 292. . ichelhaus, De Nov. Test vers. Syr. Hal. 1850 p. 73. aevernili, inlig. iii a R. T. I, 2. p. 94, quamvis hic p. 93 l. c. non infitietur, in versione Peschitthoniana documenta auctoritatis udaicae exstare. Dathe, Praefatio in psalter Syr. al. 1768 p. XXIII sqq. auctorem versionis eschitino et Testamenti Judae, Christianum fuisse disserit. Interpretem ver Judaeum

fuisse Hug Winlig. etc. g 6 conjectat, statuunt pro certo Rich. Simon Histoire crit dii Vidux est.

Quaerentes denique, quo tempore et versio KOholoth o vorsio libri Ruth facta sit, eo adducimur, ut statuamus, illam sub finem saeculi post Chr. uatum secundi ortam esse, quum in ea signa adsint, quae probant, et Aquilae et Symmachi versiones, cis KOhel. IX, 3. XII, 9 et IX, 3. XI, 9. XII, 5. interpreti syriaco libri Κoheleth jam notas fuisse; dum in versione libri Ruth haec signa desunt, ita ut de aetate, qua haec versio exstiterit, certi quidquam definiri non possit - Sed jam finis sit commentationi ΠΟStrae.

Atque os, quum de versionis eschitthonianae indole disserere nobis proponeremus, non tanta fuimus arrogantia, ut nos aliquid perficere posse duceremus, quod omni laude esset dignum. Id tantum spectavimus, ut symbolam levem ad indolem versionis syriacae implicis intelligendam da-

39쪽

remus, bene scientes, hanc tantum tota eschittho accurate perlustrata plane cognosci posse. - Si igitur sententiae supra dictae non ubique sint accipiendae vel laudandae viros doctos meque peritiores commotum iri spero, ut exponant, quae ipsis videantur meque edoceant.