장음표시 사용
601쪽
I.Pomponius,s.cum qui s,nu. .sLde aequi. possFely .in c. si dii Ietenti .6. ver. est alius casus exi .de praescr. apyc.d. decis. 86.nu. 9. Quae omnia meminisse iuua. bit,qilia fiscus vix elf,ut in mala fide vera ruperiri queat:nam quae rationaliu suo
riim vera mala fides est, in lisco prssumpta redditur,aut potius ficta, veluti ficta 3 8 ipsius persona existimatur,&cum pupillo similis esse videatur,saeut ille t qui quid videt ignorat, i .fi.C. de fali .mon.&ei tamen nocet scientia tutoris, quae in pupillo veram scientiam influere non potest,nisi doli capax existat,sed praes amplam,sic fiscus commoda.quae consequitur,dum vice persons fungitur,eum hoc incommodo cumpensabit,ut scire fingatur id, quod sui rationales intelligunt equae tamen mala fides ficta an verae aut praesumptae assimilari debeat, subitari po3 s test. Et in hac specie puto praesumptae t comparandam, quia vel si fingamus fimscum scire posse, ut tamen sciat,quae per suos administratores geruntur, pro b bile est, sed tamen contingens. Ea propior scientiam non verans sed praelampta concludit. Sic aliquando ex vera procuratoris scientia ad praesumptam domini 4o notitiam noliri argiuntntati sunt post lassum certi temporis, quo Prociuatorem pro munere ossicij domino denunciasse vero simile sit,Rom.cons. 48 I. . nu. I.
Quare facilius fiscus,quam caetexi triginta annorum spatio praescribit: quia 4 14ifficillus verae malae fidei culpa notari poterit. Verum toties verum est, tii tris gint,aenorum spatio purgari praesumptae fidei vitium,quotlaxi post illudete scessant illius praesumendae argumenta, alioquin eatenus durabit impedintenta praescriptionis,quatenus argumenta malae fidei suppeditabuntur. Pone fiscum esse debitorem Semproni j ac de debito in libris penes fiscum existentinus ar; parere,quandiu libri penes fiscum erunt,tandiu etiam si non tantum triginta,led sexaginta labantur anni,vitium praesumptae maIae fidei purgari non poterit,qui,
semper eontentorum in ijs propter annuas relectiones notitiam habere praesuia metur,& hoc utiq, casu sententia Aym .d.cons . I 46.nu. 7. 8c Rim.iun .d.cons. 14s. nu.9 sententiam Bar .in d. l.vit. ita declarantium ecipi debet,quia prε sumptio praesumptione tollitur, vulga. l.diuus,si de ininte reis .iniso.' . i. ,: i ust a
41 Tandem. t ut huic primae parti,in mia de praescriptitiis iure fisco competenti sermo est,manum imponam, nihil est dubitandum quotiescunque dubia quaestio erit tam in usucapione triennis, quam si constitutio Zenonis locum habeat, vel iMI quam etiam qtiocunque modo dubia quaestio praescriptionis extiterit,aduersus fiscum esse pronunciandum; cum ea tamen moderatione, qur semperseruanda erit, si nullu aliud dubitationis tollandς suppeditetqr argumentu, 9, fisco in ambiguis fauere dignoscatu iuxta declaratione,in 1 p.c. v. Pup.dissi se relata i , Sed in eo par,&fisci, &priuatorum conditio erit, ut nemo praeseriptionis exceptione iuuetur, nis eam specifice apud acta allegauerit, quia nec Iudex ex 43 o scio omissam supplere poterit, ut poli Guid .Pap.q ax t .doeet i Perila o Io. .
Franc a Ponte cons. 8.nu.IO. quod in hac materia erit perpetuo notandum.
stomodo in se rem priuatorum contras cum agri topi
602쪽
AD L. NON PUTO. DE IURE FISCI. as;
a Publicae res praescriptioni non subjcιuntur. .3 . ' ; Q3 vi Isi quibusdam 3 o.annis praesiribi videntur . . ' . t 6 Uerior tamen ensententiar,νt quadraginta requirantur '. .. I II Disputantur latissime an l. t. C.desacrofecti. procedat in rebus Dealibus. 6 Proemium arguit rationem finalem. Hu . quas actiones non corrigit d. Lxst. respectu ciuitatis seum iu
8 Legum correctio prosubauditos intellectus induci non debet. 9 Disi considerario duplex, ct quomodo sit quid diuersum a ciuitate, O idem quod ciuitas. 'l
1 ι Opinio negativa. MI .λtboris diriinctio . . I F. ymouιs error restringentis eandem I.ad ciuitates, νηsuperiorem non recognoscunt.
I 6 Castrum reuiluitur in integrum sicut spub. 17 delata in Fifc- ptvtervectigal non solutum linqueunio praeseriabantur
x8 similiter propter bona non descripta ad enimiιm. 19 In rebus indiscum delatis,ac denuntiatis quis quadrieηιiij prsscriptione defen
a. Bona antequam fisco denun vita sint,iure communi praescribi possunt. Dectu disci .injit di inguendi huerprssentes, absentes . 26 spinio Angeli de hac re quomodo admittenda. a I Opinio Sabceti de eadem re quo p4sit obtinere. 2 8 Prouincia dicitur omne territorium vni ciuitatisubiectu m, ρος superiore
' Leapolitanum Uri fauore non debet pro una prouintia censeri.
3 I Tain in qurrendis ,quam in quaesitis boua fides requiritur.3 a Poenae non debentur in foro conmentis. 33 Paria nonsunt tuta conmentia retinere, oe prascribere. 34 An in dubio contra discum admittenda sit praescriptio. 33 iniquum presidium appellatur. 36 ra circumuentionem sapere Nidetur.3ZIn contrarium tamen exceptio prUcriptisuis dicitur exceptio litis finiis. 38 Disanguendum in an praescriptio iure ciuili, uel secundum canones δε-
39 causa ex bono O squo commissia,uel in Auditorio Principis tractanda an ba-
Matur ratio pr criptionis . : ' . V
603쪽
Quibus casibus praes riptio per indirectumum mala fide procedereIMeae r - γ
4I Di praescriptione cum bora fidem dubio contra fiscum ennonunciamdum, in '
verbquaeriturquό teporis spatib contra state fieri seri P scribant, multiplex distinctio adhiberi solet.Sed praecipua illa videri solet,qua bona fisto quaesita, ab ijs quae adhuc quaerenda sunt,secernimus, qitae secundu usitariora trivocabula incorporata, S incorporanda Dcquentius δppellatur. Igitur in quaesitis animaduertendum est,an sint vivi publico Mitiph ita, velut fiscalia retineantur. Primo l casu usucapinoqMunt, . vel etiam praescribi v. sucapionem,cum g l. ibi in vet.Ro, isde usuc. l. viain publi '
via publica,vel aedificaretur theatrum, aut quid simile ; neque vero hoc casu res 3 uti fiscalis,sed uti publice prohibetur usucapio. Aut fines vlla destinatione fisca alis manet,&dominio illius rei, vel actioni cuilibet ad eam competeti, praescribliatur spatio triginta annoru,secundu Bar.in l. in omnibus,t e diuer.& top p ps . rAbb. inc .cum nobis,depraesc. g. in s. res fisci,n. l.Instate usi .Pere li ti . nu. I .ait spatio triginta vel quadrasinta annorum contra fiscum praetcribi,qtic-'
admodum contra priuatum.Sed ipse vereor ne potius se r quadragintλ ann ' ru cursus dc sideretur, 'quod probat gl. in d. b. res fisti, M seiit Ire videtur Bart. in
l. quiuis,ffide usuc. apertius explicant Bal nu. I .& Sal. in I. I.nu. a. .de quadr. pN scr. id speciathri semper hoc casu requiri spachim quadraginta annorum consuluit Are.consi. Is 3.nu.3. Boer.d.decyro aru i I. s. sp*l ior sententia probari uidetii rex l.o cs,iuncta l.comperit.C.dc praesc.3 o. vci 4 o. an.quasn.mreb. 1 fisc. communiter intellexisse videntur.Sed, i & , identur limitare pi sdictam con clusionem inquatuoreasibias exceptis, in t .vit. C.dc saer.eccl. quam in fisco lo- cum habere communiter receptum esse Peregris rinat d.tit. 8.nu. a. Et quide,si ira corticem verboruduntaxat respexerimus Bar.in d. l. in Oibus, & in d. l.quam- uis Sal .in d. l. I .Ang.in d. f. res fisci Balb. in E .p.s .p.prin .nu. 3 .hauc limitationem sentire videntur,&expressim sequitur Th.Doct. consi. 1 c. nu. I 3 . Verum non ita negligenter transigenda res est, , t non expendamus an dispositio d. l. vlt. C. de sacrocci .aut ex verbis,aut ex sententia ad fiscum transferri queat, ex quo fortasss apparebit a Modernioribus erratum esse in exponeda Glossatorum sentetia. Et quantum attinet ad d.l. vlt. certo certius est verba dumtaxat comprehendere loca quaeda pia,& ciuitates velut ibi. Net non iuri eιmratia. tum ibi. Sιue staque t religiosi m/sticis,wIeiuitatibus, cte. Atq. cu ad ea qus frequenter,no quae raro accidunt iura aptari oporteat,vul l .na ad e fide l .cu raru admodii sit,ut in fiscu,ut fistu donationes,vel legata conseratur,freque faue, ut hylas
in patri Hasue causas, liberales existant , nec cogitatu quide rbitror de gon tionibus ut lcgatis,quas quae ve in fiscum cynferri conuserit. Et mihi quidem nusquaajiqua a tale huc usque auditum est . Tu vero ratio dispositionis praedictae i s expendi debet,qus ex prooemiol colligitu quod finalem indicat disponcndi rationem Bartol.&alit,ini vh.wde haered inst.ea est. inter diuinum publicis- m iu spmala commoda competens discretiost. At cum publiei iuris men-r . tio
604쪽
tio sit,exploratum est ius fisci non Unificari,text.cst,quena nulla ratione cauit lari possiimus, in l. 2. g.hoc interdictu, isne quid in loco piab. ibi. Tors enim μβales,quasi propria,stpriuata Principis sunt . Et in prima huius libri parte .cap a. numero i latius exposui ; Quare non video quomodo,aut verba,aut sentcntia legis illius ad fisci causam transferri valeant. Itaque Castr ibi, numero g. solerter difficultatem considerans concludit in hoc, ciuitatem melioris esse coditionis,quam fiscum: cum tameni a quibusdam, si sciis melioris conditionis . qtiam ciuitas esse reperiatur, quod sit pra par. 2.cap. I.num. 4 I tractatum est, &hanc sententiam recto considerans, probauit ante, ibidem Bal .nii mero 3. & Iob nes glossator dum excitata contrarietate i. in omnibus,sfide diuer.& temp. prae scri l olliit, quodd. l. vlt .procedit inquatuor casibus,t .in omnibus, in alijs non determinat, i .ult .in fisco locum sibi uendicare. Nam contrarium, quod silmitur ex l in omnibus,non est argumentum a filco ad ciuitatem, uel loca pia;sed sumitur cx 2. parte d.l .cuius uerba sunt. Retyublicae rationes subfripta, est expun- aduersus eum quidem, qui admittiurauit ultra viginta aduersus vero baredem ultra decem annos retra etari non possiunt, & ita argumentum est de ciuitate ad ciuitatem, & solutio sumitu r ex distinctione casuum,non ex eo quod ciuitas cum'fisco confundatur, quia casus reddendae ratiotiis,in l. vlt.C.desacr. eccles utique non adnumeratur. Et in hac solutione expresse residet glo. in d. l. in Oinnibus,in uer.tempora,ubi pluribus solutionibus adductis residet in pen. dicens, ilya I. ut ιnter diui m,qua siι.C de Sacrosanct. Eccles in rebus cimtatum atiarum, non Romana, o in Jeraalibus quatuor casibus loquιtur. Et quanquam Bartol.mentem Ioannis, sic accepisse uideatur,ut d latit. habeat locuctiam in rebus fiscalibus,ut ibi num. i i .ultimo loco eam solutionem sic refert ,
& explicat; mihi tamen id sensisse Ioannem facile persuaderi non potest, cu ideT Ioannes 1 in Auth. Quas actiones, continuo sequenti, ratus sit correctionem in ecclesia factam circa praescriptionein centum annorum ad ciuitatem non extendi, quamuis in d. l. vlt .ciuitas, &ecclcsia uideantur squiparata; & opinio Ioannis aduersus Placentinum communiter approbatur ea ratione,quia in correctoriJs,nec etiam ex maiori ratione licita extensio sit,ut per Ias ibi num. 2 l .At quomodo fieri potest cundem Ioannein, l. vlt.C.de sacros ecclesta ciuitate ad fiscu , quae ius commune in praescriptionibus aperte corrigeret, extendere uoluisse , nisi incontinenti sibi ipsi parum constans contra l.nam ad ea,ffide condit.& de monstrat.contraria scripsisse proponatur. Quia si ita se habeant, non tam facila credendum eli Ioannem,&Accursum eius sententiae fuisse, quam non expri-8 munt, & ab ea recessisse, quam aperte profitentur. Tum galegum t correctio per subauditos intes lectus induci non debet,glo. in capit. cupientes, s. quod si per uiginti, de electio .in Alexand. consit. 2 1 .lib. s. neo; etiam sententia gloses, per subauditos, non autem explicitos uerborum senuis ad legum correcti nem at legari deberet. Quare tota lisc dissicultas sequenti distinctione submouenda est. Piscus potest quidem dupliciter considerari,uno modo, ut non tantum formali , sed finali causa ab ipsa ciuitate distinguatur: alio modo, quo se maliter tantum, distinguatur, sed inspecta finali causa, idem esse uideatur, cun s ipsa ciuitate. Sic ueret declaranda est distinctio Batto. in i .item ueniunt, gait Senatus, isde petit. haered. quia considerat acqtii sitionem bonorum finalem,quado fiscum idem, quod ciuitatem esse concludit, quia formaliter semper ab cax o distinguitur . similem relationem obseruare licet i in i .ius pluribus,tsde iiiii.ec tu nam ubi Paulus proposuit ius dici, quod omnibus,aut pluribus in una ci
605쪽
uitate utile est, idque esse ius ciuile, subijήt. Nee minus ias rem dieituν in
emitate nostra im honorarium. Non quidem fornaaliter, & proprie, quasi prstor non secus, ac populus Romanus proprie posset condere legem, sed quia denominatio iuris ei uilis erat ab utilitate, & ita a causa finali, , t lib. singui. delegiti. parte secunda, capit .sexto, exposui secundum eamdem denominandi rationem, quia ius praetorium, aut omnibus, aut pluribus in ciuitate utile esset, non minus recte ius dicebatur. Omnibus, ut in pactorum defensione , pluribus , ut in bonorum possessione contra tabulas, & ita ibi comparatio si a fine, non forma. Ita in fisco Senatum accidit, ut ciuitate Iibera olim existente videretur idem quod ciuitas: nunc vero qna Serenissimae Medic eorum i miliae optimo, ac nunquam satis laudato regimini sub ij citur, fiscus est Principis, non ciuitatis . Igitur in quaestione proposita quoties quaerenda per fiscum titulis, de quibus indictat .vltima, C. de sacrosanis.eccles fisco, ciuitatis contemplatione quaeruntur, & ita in publicam totius populi causam inspecta finali ratione, crediderim Bartol. sententiam, &.eam quam Peregrin. comm nem appellat esse retinendam . Si vero fisci acquisitio non in totius ciuitatis , sed in unius Principis redundet utilitatem,opinor Castrensissententiam csse seruandam. Quia dicta l. vltima, C. de sacrosanct . eccles. neque de Principe lo-I a quitur, neque ratio illius ad Principem pertinet ; Et i quamuis Soccin. iun.
consit. 6s. nume. . de sequen. lib. I. contuluerit in Principe locum habere,omni authoritate destitutus id primum affirmasse videtur. Ut mirer admodum Peregr. d.titu. octavo,numero tertio , asseruisse hanc esse communem opinionem . Nam Alexand.quem citat consi. 24. numero II. libro quinto solum profitetur , quod longe diuersum est contra Ecclesiam Romanam sufficere prsscriptionem centum annorum. Aymon autem qui Peregrino huius attestationis causam praebuisse videtur in tractat. de antiqv.tempor . parte ε. f. absolutionis, numero 3 7. &sequent. adducit Bald. in t .sicut,nurnero Is. C. de praescriptio.triginta, vel quadraginta ann. Angel .in l. 2. C.commvn.de vicap. & Ale-Xand .consit. 84. numero a. lib. I. qui quidem non tam loquuntur in terminis diaetς l. vlt. Se in i)s quatuor casibus, quam in omni praescriptione,ducentes argu mentum ab Ecclesia Romana ad Imperatorem iuxta terminos ἡ . Authent. Quas actiones, C.de sacrosanct .eccles&Authent . ut ecclesRom. in Rubric. & in nigr. per totum, pro quibus eligios. ab omnibus allegata, in s. sinimus,Authent. de non alien . contra quam glo. late disputat idem Aymon,ubi supra nu-I3 mero 39.&sequent. Et Principem l non gaudere beneficio centenaris prD scriptionis exemplo Roman. Ecclesiae contra glos. praedii tam defendit Henr. Boic, in capit .diligenti, in fine depraescript. & contra eam pro Henrici sententia fuit iudicatum in Curia Delphinatus, ut refert Guid. Pap. decis. 41 6. in princ.&consentit Peregr. d.titu. octavo,numero sexto . At praecedens distin-r et io, t &in praedictis locum habere poterit , quia vel res Principis considerabitur illius tanquam priuati, & pro priliato eius patrimonio reputabitur, raseruanda erit decisio Guid. Papae, ut sufficiat praescriptio quadraginta anno rum, & hoc casu nihil proderit versari nos in re donata, vel relicta Principi, quia iure priuati eum censemus , & Yatione publici boni separata , non obtinebit ratio dictς l. vltim ς, quod confirmari poterit ex text. per argum . a speciali, in l. i .C.ne rei domin .quod ibi Bald.& Ang.nu a.concorditer probant; idcde sumi potest simili ratione ex l .co petit, C.de praescript . 3 o. vel Ao. annorum .
Vel agendum exit de re quam Princeps possidet publici boni consideratione, utpote
606쪽
cuius ratio priuium, & principaliter publieam utilitatem attingit, & ine fibus dieis legis ultime, eentenariae praescriptionis priuilegium vendicare poterit , 8e hane distin ionem probare videtur Anton. Ramb. vir praeclarae eruditionis, in add. ad dictam decisionem Guid. Pap. 4I 6.in versic. Glosis coniatrariae . Nam Soecini iunioris ratio, quod concessiim ciuitati, multo magis Principi concessum videatur, non multum urget, eum Principem in acqui-stione veluti priuatum censemus , sed oportet ex publico iure, non ex priauato per identitatem rationis illam constitutionem extendi, alioquin ratio dic
similitudinis adducta de ciuitate ad Principem, argumentum duci non sinit. l. 3on possint, ubi adnotaui, is de legib. Nee usquequaque t uera videtur Aymonis sententia, quod lex ultim Procedat in ciuitatibus retinentibus duntaxat iura Principis. Miror enim quo modo id ipsum iterato eonstanter afirmauerit, numero trigesimoseptimo, cum contrarium apertὸ ab antiquioribus decisum sit, videlicet a Gulielmo de Cuneo, &Iacobo Butrig. in dicta lege fin. & primum reserat, &sev eur Baldus ibi, numero quarto,secundum Salycet. eodem numero, addens ita Placuisse prsceptori suo, qui omnes decidunt, & castro, Si paruo municipio beneficium illius legis competere, quatenus publici, & priuati iuris commodi rationem retineant, de specimen ostendant, late Pro Balb.d.parte s .princip. in
Is Et confirmatur ex eommuni nostrorum sententi l in I.respubliea, C.ex quiabus causis maior. ubi Bartolus Baldus Salycetus, & omnes concludunt , qubd Castrum habens multitudinem hominum talem , ut per suos adminiliratores regatur, & negocia sua , tanquam communia , & publica non priauata tractentur , sicuti respubliea iure minorum in integrum restitui poterit. Neque tamen verum est iura Principis haberes ερ in civitatibus non habentibus iura Mealia, & eastris usdem subiectis nominatim locum habere, decidit Castren. indicta lege ultima, numero octavo. Itaque fisco de Principi, ruod publicae utilitatis causa introductum est , continub communicari non
ebet, sed cum ea moderatione, quando non priuatae, sed publicae causarius custodiunt. Et fiscus quidem omnem rem Principis tractat, suoque patrocinio fouet, tam priuatam ipsus Principis , quam publicam, & Imperium concernentem, de non pari iure in omnibus, aut uti, aut censeri
Quare ut eo reuertamur, unde digressi sumus, regulaeonstituta retinenda est,quadraginta annorum spatio aduersum fistum in rebus quaesitis praestolionem decurrere,& ne fistu idem ex toto eum ipso Principe reputemus, missas faciemus plerasque huius materiae coelusiones,quae magis de iure Principis,quam de iure fisci difinitionem suppeditare videntur. Transeo igitur ad aliud genus bonorum,videlicet , quae non sunt adhuc fisco quaesit vel ut aiunt incorporata , di in his quaedam conclusiones subsiciendae sunt. 'εν Prima est,res fisco delatas i propter vectigal non solutum,quae ob id in commissum veniuntlisco vindieandς, iauersus eundem quinquenni; praescriptione
607쪽
ad libros aestinii,vel catasti sub poena priuationis, & illi etiam quinquennio preseribatur.
Secunda eonclusio sit,in rebus ob aliam causam fiseo delatis,smul ac denunis elatis,possessorem quadriennij praescriptione fore t munitum,l.intra quatuor,iff. de diuer. Sc temp.praescripta.prima, C. de quadr.praescript. l.prima, S. diuus, . supra hoc tit.quae iura praecipue loquuntur in denunciatione bonorum vaca tium, sed ita generaliter concludunt Bariolus in d.Lin omnibus, Salyc. Sc Ang. N Decius in locis supra relatis. Probat Peregrinus d.tici8atu. .via etiam et ganter declarat .a o Primb,ut quadriennium eurrat i a die denunciationis, modo vere tune hyna in fiscum sint delata , alioquin,vel ignoranti, vel non valenti agere praescriptio haec, quae utilis esse aebet,quoad initium currere non posset, ex quo confirma. tur, quod supra c. praeced.traditum est, quadriennalis Zenonianae praescripti ausinitium cotraciteros utile esse debere, 'ti illius aduersus fiscum decurrenistis utile esse debere pater,ex d.l.intra quatuo in fine. ubi Glo. & Bart. tradunt, de probatur in I. I .g diuus hoc. ax Secundo recte declarat quadriennium desiderari,quando i praescriptio ante denunciationem decursa non est 3 nam si ante denunciationem quis remm bilem triennio, vel immobilem longo tempore usucepisset, perfecta iam usu capione non est expectandum quadriennium a die denunciationis, ita Salyc tus in dicta l.prima num. i . in fine, & Peregrinus probat. xa Tertio declarat i ex eiusdem Salyceti sententia,in dicta l. I .numero 3 .ex de nunciatione non interrumpi praescriptionem iure communi inchoatam, nisi lutis contestatio interue nerit,& amplius ex Glo. Sc Bar.inda intra quatuor, proditum videtur, ne contestatio litis prosit alij, quam denunciatori, quia sit ciuialis interruptio. aa 3 Quarib, 8evltimbi declarat locum non habere, sinu latoris praeuaric tio detegatur, d. I. intra quatuor, I. eius qui, hoc titulo Salycet. in d. l. I. n
Tertia concluso est, eum tertia praecedentis declaratione consentiens, quod a t antequam bona fisco denunciata sint, iure communi procedat inicapioivi delicet, in possidente cum titulo, & bona fide, quoad res mobiles per triennium , quoad immobiles per annos decem inter praesentes, viginti inter abse tes. quasi etiam si delata sint, non tamen denunciata, adhuc iure specialice senda non sint, ita probat text. & ibi gloss. 8e iniit. not. in l.quamuis, fide usucap. Bartol. Salycet. & Angei. Aretis. in locis supra citatis, εο Thom. Docto. a s d. consiliolo. numero decim otertio. An respectu fisci t. cadat distinctio illa inter praesentes . vel absentes,dubitatum est.gloss. Iacob. de Arena, Cyn. BeBaldus, eos referens in lege prima, C. dem r. praeseripi. censent non in se adhibendam hane distinctionem, quoniam fiscus semper est praesens, Am gel. autem in d .lese prima, numero tertio, negat fiscum semper esse praesemastem, quoniam distinctibi territorii inducit absentiam, I. vltima. C. de pra seripi. long. temp. sed ibi loquitur de distinctione Prouinciae, non Territ xij, & tamen secundum Aug. fimi potest ; ut res fisco delat) , non autem numciatae, in alia risiineia reperiantur, euius intuitu fistus diei poterit absens rvtsi res fisci Imperialis reperiatur in Territorio Ecclesiae, hoc itaque casu ea sententis mel. contra μαα vetit absentem inpatio viginti annorum
608쪽
AD L. NON PUTO. DE IURE FISCI. aso
prsscribetur ι .quod squitatem sapit, ut hoc casu priuilegio gaudeat absen-27tia . At Salycet. t respiciendum putauit, an procurator fisci praesens estet, vel ne: & hac ratione distinguendum esse , eiusque sententiam probat Boerius dicta & aequiorem putat decisione 164. numero vigesimo tertio. veriorem Peregrinus ditio titulo octavo, nu. 3 i. Et Bart. quidem in dicta L in omnibus,& Angelus in dicto g. res fisci, simpliciter dicunt res immobiles praescribi spatio decem,vel viginti ann orum ac ita tacite sentiunt hanc distinctionem adhibendam, quod de Bart. notat Salycet.in dicta l. prima, I.Vetum, crediderim ali Angeli declaratione non esse recedendum, & secundum illam Barioli,& Angeli Aretini sententiam fore accipiendam, de diuisione Prouinciariam vide l. 3.& ibi Soccinus de ossic.ess. Illa Salyeeti distinctio ex persona Procuratoris d sumpta,non ex omni parte constare videtur . Nam s proponamus Ascum S ar nensem, cui uniuersa Senarum ditio,totumque t Senense territorium pro Pr uincia est, secundum Baldum in dicta l. finali, numero undecimo,Win l. prima, C. de Metrop. Beryto. numero quinto, libro undecimo, praescntem esse debere in aliqua Ciuitate, vel Castro ditioni Senens subiectis, falsa assertio est, ut abosente procuratore a loco subiecto, si tamen in Prouincia sit,non procedat usucapio decem annorum spatio,& contra textum apertum indicta l. vltima, C. de long. temp.praescriptione. Quia exeaeonstituti osse sussicit esse in Prouimcia, ut praesens reputetur, &decennij praescriptionem patiatur. Aut intelligit de procuratore extra Prouinciam ad Prouinciam non subiectam mittendo, &procuratores eiusmodi mitti non solent, aut mittuntur ad unum duntaxat negotium, & eius intuitu duntaxat praesentes dici poterunt. At si proponamus 2 8 t Regiam Neapolitani Regni Cameram, ouae in Prouincijs veluti Calabria, &Apulia caeterisque solet procuratores fiscales retinere, aliquem ex ijs, vel Neapolim reuocasse, vel eo defuncto in electione alterius immoratam fuisse,&quaeramus an eo absent vel non electo decurrat eiusmodi praescriptio,dubitari poterit. Quod pendere videtur ab intellectu dictae L vltimae, C.de praescri- pl. long . temp. Et secundum Cyn. in dicta l. fin. quem ibi Bald. seq. Prouincia ex communi usu appellari consueuit, ut Etruria, Lonsobardia,&similes. Sed in contrarium facit, quia omnes hae Prouinciae subiiciuntur Ciuitati Partenopeae, velut Regiae, & Principi: attamen in hoc easu non dubito Salycet. sententiam velut aequiorem esse seruandam. Decet enim ex quo semel animadue
sum est eiusmodi personam pro Regii fisci interes se in ea Prouincia specialiter
esse necessaria, fiscum ea non existente, absentem reputare.
3o Quarta, Se vltima conclusio sit, si possidenti non opitulentur t requisita il-Ia, titulus, & bona fides, ut viginti annorum tempore nihilominus fisco praescribat, Bartol. quidem in dicta l. in omnibus, loquitur' in possidente sine titulo duntaxat, nihil ait de mala fide s utriusque defeetiim Salvect.praesupponit , in dicta lege prima, C. de quadr. praescript. & de hac praescriptione loquitur text. in dicta l. in omnibus, secundum communem intellessiim , & concordant text. in lege secunda, tertia & quarta, ff. de requirend. reis. ubi enim propria non est praescriptionis species, quamcunque quistionem apud fiscum viginti annorum silentio praescribi, Diui Principes voluerunt, ut Martianus ait in dicta lege secunda. Sed , cum de iure canonico, sine bona fide nulla praescriptio Procedat, capite ultimo, de praescript. & regu .post esse de resis.iuris, in sexto, an procederp queat nostrorum assertio dubitari potest. Salycet. in dia
609쪽
lege prinia, in fine, pro agrmativa respondet, caput ultimum procidere In quaesitis, non in quaerendis. Sed&in quaerendis bonam fidem adesse opo 3i tet, i quid si grauatus de restituendo perfideicommissum, quo casii respectu fideicommissarsi sumus in quεrendis, restituere moretur, an praescribere poterit λ absurde nimis concedi videretur. Quare non satis huic rationi confidens, ait partem negativam esse tutiorem. At pro in aliua facit glossa
3i singui. t in cap. fraternitas, ver.eum argumento, a. quaestio.secunda, quam Doct.extollunt, in capit.primo,de constitui. ubi Abb. numero Io. Pelyn. numero 4 I. quae vult poenas in soro conscientiae non deberi, Senon obligare debitorem ad solutionem, quod eam rationem habet, quia nemo seipsum execu tori tradere, aut res suas executioni mandare tenetur 3 quam velut a Diuo
Thoma ,& C etano deductam probat Didae. in secunda parte, capite sexto,
6.8. numero Ioaitulo desponsal.Mant . de coniect.vltim.voluntalib. o titulo quarto,numero decimosexto.Peregr. ubi supra,numero trigesimoquinto, sed
uereor, nε ratio ista conclusionem supradictam omni ex parte defendat. id enim dieendum est in bonis uacantibus, quae fisco ut haeredi, non autem ullius poenae nomine debentur Sed in poenis etiam subsisto , nam etsi concedat se tentiam glos. in foro poli,uelut communi Theologorum, te Canonistarum calculo Probatam. ueram esse , vereor tamen nὶ in foro Canonico contentioso sit admittenda, quod sentire videtur Felyn. indicto capit. primo, numero qua dragesimo, uer. Quibus rationibus: Nam etsi uertim sit me non debere fisco Poenam offerre, adebui quandiu moretur in ea exigenda, ego sine culpa esse
qua cessem ab ipsa solutione, aliud tamen est cum fisco post annos uiginti petente eam, contendo praeseriptionis auxilio me esse munitum. Nam etsi Titio cum petierit decem, soluere promittam, potero eo non petente perpetub iula decem retinere, & tam eo petente ultra triginta annos obstante mala fide 33 praescribere non potero. Quo exemplo, t utpote, quia in eo res euidentior est, apparet non esse paria haec tuta conscientia retinere, & praescribere. Me depositarius, nisi depostulo repetatur, semper retinere poterit, nunquam ta men praescribere. Caeterum bonam fidem etiam sine titillo ad complendam uiginti annorum praescriptionem contra fiscum sincere reor. Viginti autem anni exinde computantur in delictis, ex quo rei annotatio publicὸ innotuit, L afide requ.reis. In reliquis uidendus est Peregr. qui diligenter loco relato , materiam hane prosequitur.
34 Sed pro legis nostrae complemento ' dubitari potest, an si dubitetur
circa praescriptionem aduersus fiscum decurrentem contra, uel pro fisco pr nunciandum sit. Contra fiscum finis l. ista sub inscriptione Modestini. Pro
3s eo facit, Aubd praeseriptio iniquum t prisidium appelletur, Authent. ut
eccles Ronian. ubi glacnotat. & in dubio contra eam iudieandum esse uid tur, ut sentit Amon consit vigesimonono, numero nono, Coephal. consilio
4o3'. numero vigesimotem Ioan-Bott.eonsilio tragesimoquarto,numero tris
36gismosectimo, quia quis defendit i extempore cireunuentione uti uid tur, ut argumento s. uolumus, Authentici de his qui ingr. ad appell. dicit Assict. Messi Leentesima sexagesimaquinta, numero nonagesimoprimo, denot. Uemacerim udasti, inem ite primo, quo tempore miles, relati per mon. confit.am . numero triarimoseptimo, Natti consil.166. numero a a.
610쪽
AD L. NON PUTO, DE IUR: PISCI. ast
Sed res eiusmodi sic temperanda est,ut non tam acriter ex ore Nouissimorum In ipsam praescriptionem invehamus,maxime cum, & ciuilia iura pro bono publico introducta esse testetur l. prima ff. de usucapion. S rationes publici bonitam apertae pateant in litibus finiendis,&dominijs rerum certis constituendis, 3 ut nihil manifestius sit. Ex quo fit , ut exceptio praescriptionis i dicatur exceptio litis finitae,id ad impediendum litis ingressum, non tantum ad merita causae
valeat opponi. Bariolus in l. vltima, numero tertio, is pro sito, Ang. in l. omnes, per eum tex .numero quarto, C.de praeseriptio. triginta, vel quadraginta annorum .idem in t .sicut,numero septimo,eodem titulo. Et quod magis est,apud sacros Canones, quibus nihil iniquum placere potest, receptam esse videmus.
3 8 Quare t inspecto iure ciuili, quo mala fides superueniens usucapionem non impedit, i.si aliena. I. ivlto. f. & si possis sonis, fide usucap .ad hanc praescriptionis
speciem referenda sunt ea omnia,quae contra praescriptionem enunciantur sicuti Corn. consilio 227. numero septimo, libro quarto, Soccinus iunior consilio 34 s numero nonagesimo, libro primo, latE, Sc pro more suo accurate probat Pinet. in Authen. nisi triennale, numero quarto, C. de bonis mat. & numero quadragesimo primo,versiculo, Vides igitur,communem distinctionem appetilat,quam antea probauit Ang. in t .sequitur,f. si viam,numero secundo,sside usuis
39 cap. Ex qua dillinctione multae quaeitiones dirimuntur . Velut i si causa sit commissa ex bono,& aequo diffinienda num exceptio praescriptionis si admittenda, num in Auditorio Principis recipienda, quia quotiescunque de praescriptione agemus,quae bona fide nitatur, hoc aequum praesidium existimandum esti& ab iis qui de aequitate procedunt,admittendum,Ang. in d. g.s viam, numero secundo , Rona consilio centesimoquadragesimon ono, numero secundo, & tertio , & ibi Add sic intelligi debet Felyn. qui minus recte adducit Ang. in Rubr.ext.de praescription. numero secundo. Sed cum in praescriptionis materia ius canonumst seruandum,ut per Ioan . Andr.in reg. possessor,de regulis ivr.in sexto, Franc. Balb.de praescription. tertia parte,sexis, prin.quaestione secunda, numero primo, Rotandus a Valle consilio sexto,numero quadragesimosecudo,libro tertio , adeli, ut nulla praescriptio cum mala fide procedere possit, non tamen inutilis haec distinctio existimari debet, sed obseruari poterit propter praescriptiones quasdam statutarias, de quibus latὰ apud Ant. Gabr. in titulo de praescription. 4o concluso.tertia,quae t quodam velamento verborum. etiam si mala fides adst, saepe desenduntur , & quosdam casus recenset nouissime Tiber. Dec. in Trach. Crimin. Thomo primo , c ulo triges moquarto , numero decim tertio, in quibus per indirectum praescriptio cum mala fiὸe saepe recipitur. In ijs enim contra praescriptionem4entire laudabile erit, atque animarum periculo salutare. Caeterum eam, quae bona fide niticiar,fauorabilem esse, etiam ex eo confimmatur, quod in tempore supputando dies coeptus habeatur pro impleto, I. in usucapionibus, ubi Castr. not.& l. seq. fide usucap. Et ad fisci quaestionera i dissinitive respondendo i concludo siue reum, siue actorem aduersus illam vere subdolam praescriptionem in dubio esse defendendum, quia plus potest ratio illius euitandae,quam praesentis regulae a Modestino constitutae. Vbi de praeseriptione cum bona fide tractabitur,in dubio semper erit pronunciandum contra fiscum,siue completa sit, & dubitemus ex alio modo sit admittenda. vel ne , sue dubitemus,num requista interuenerint, vel ne,tum argumda. in usucapionibus.