장음표시 사용
91쪽
perioris vocis , ratio est , etiam praedicta p. as. 3s. Rnobis exposita ; quia ab ex & Dιum derivantur . N mus Marcellus pag. I a. Exsules dieramur extra solum . Isidorus lib. v. Orig. cap. vlt. Exsilium dictum , quasi extra solum . nam exsuι dieitur qui extra solum est .
. Sic etiam de aliis compositis ex praeuerbio Ex& verbis ab S incipientibus , censendum est , ut exsatis , exsilio , exsIuo , exspecto , exsto , exstruo , exsudo , exsupero , exsurgo ; de quibus dictum pag. as. &3s. Adi etiam Manutium. EX VO & E X VU I A E , sine s. Vetus quidem grammaticus Caesellius pag. a 3Is. Exsui , babet S psui enim ui ct infui, quasi aIleui rei immitti : υndo exfui , quo iam emitri s nudari . Inde e Muta , unda ex futi id est smIisti: Volsius autem in Elymologico r Exuo θνibendum , non ut Aido Caesellio verius visum , exsuo , quod fit ab ex oe suo . Names . εκ Isti, ut induo ab ἐνδυω. Hine ρο απολωὰdem ae εκδυω. Vnde eretroLτηρ- , loeus in balineis , ubi vestes exuuntur . Mittiν apodyterii voce Cicero lib. III. F. I. ad et fratrem , ο Ριinius lib. v. epist. v x. Ab exuo dicta exuuiae . Gla. veri. Exuuiae εκδυι ιγα . Eaedem ab ἐκήδύω sua exduo υει ecduo , ec-dutae . Festus: Exdutae, exuuiae . . Haec Vossius . Dacerius ad Festum t Exduta ab exduo, Graece ἐκδυω; s, eliso d, exuo, exuuia .
Hi ne facile rationes Caesellii refelluntur. . F AC ILLI ΜVS duplici L. L , Manutius meritarum exemplis , qui producunt, motus , scribit t& sane sie in melioribus libris est . FAEX cum ae , non sex ; libri veteres . Nec. plura de hoc Aldus . . FECUNDUS sine diphthongo. Gellius xv I. cAp. XId. Varroius vel bis probat, ipsum &fenus Aferus
92쪽
serus & feeunditas E simplici scripsime. In nummis Augustarum , Lucillae , Iuliae Severi, & Faustinae , aliarumque secus quam in plerisque Uaillant edidit FECUNDITAS: nummo Albini S A ECULO FECUNDO.FELIX sine diphthongo lapides & nummi. Cenotaphio Cati Pisano FELICITER. De nummis vide Spanhemianum illustre opus pag. 726. Et . sane nihil frequentius in Augustorum nummis, quam FELICITAS publiea , saecaeli , temporum . Μale ergo in libris qmbusdam foetix scriptum est . FEΜINA quoque in libris S lapidibus sine diphthongo legitur . Ex libris instar omnium sit
Virgilius , quem Carpensem Manutius cognominat. Lapides pilires & ipse profert , & inscriptionum opere Gritterus . Hic pag. 4sp. Postumiae PatiIιae F EMINAE νarissimae r & pag. 48α. Valer. e lusinae FEMINAE: α alibi saepe . Sic & δε-
men & femur auctore Festo . . . FENVS etiam & Feneror sine diphthongo Varro apud Gellium xv I. cap. XI I. Fenerator a fenors est nominatus . Fenus autem di tum a fetu , s quasi a serrara quadam pecuniae parientis atque inerescentis. Pornpeius Festus : Fentis appellatur natuνalis rerra fetus ς ob quam caussam ct nummorum ferras , sentis es vocarum , s de ea re Leger fenebres. Qui etiam pratorum ab eadem caussa dicit appellatum . Gruterus pag. 868. n. I I. reliqua v I. milia FENERARENTUR.
Est vero & Anagniae lapis , quem Aldus vidit, &Gruterus descripsit pag. 264. dicatus Seuero, in quo ANAGNINI FOEN. . . . id est foene rores. FETIALIS per T , Graeca consuetudine & lapidum auctoritate . Dionysius Halicam. lib. VI. pag. 4eto. & lib. x. pag. 649. φιτιάλως etiam Iib. II. PRg. III. φετιάλεις : pro quo Sylburgius ex Suida F legen-
93쪽
Iestendum censet , fetiaIes. Addit lapidem Manutius sub Tiberio inscriptum , Legato Ti. Caesaris Aug. leg. v III I. Hispan. pontifei FETIALI. Et Festus fetialis . Gruterus autem pag. II OZ. ex
F E T sine diphthongo, Varronis verbis , mo do infecundus 8c fenus prolatis r & Virgilio Carpen si , Aldo teste . FOEDARE, inquinare , per ce libri veteres, Virgilii praesertim vetustissimus eodex , toties laudatus et & lapis Romanus , quem Manutius Vidit , NFmDeum sordium squalονe FOEDATVΜ .F ο E D Vs , σπονδι, per ce . Manutius itidem ad Virgilii saepe laudatum codicem prouocat, & ad lapidem Camerinensem Grili. pag. 266. quo est IURE FOEDERIS. Addo Grut. pag. 342. ex aenea sub Vespasiano iacta tabula di F Ο Ε D V S-
ve cum 'quibus volet , facere liceat . '
FRENUΜ sine diphthongo . Μanutius libros& suum Virgilium: Lipsius libros & lapides vocat
testes; verba ex lapidibus non profert. G A IUS praenomen Latinum , ita per G scribitur in Pandectis , & olim etiam ita pronuntiatum fuit, licet , quum per notam scriberent, ut plerumque soleban raenomina , C . st iberetur , non G, anti qua cometudine , qua C etiam G huius nota nomdum, inuenta) significaret: qua de re dictum supra
pag. 21. Postea otiam extra notas plene quoque Coius scriptum , nec vero alterum Gaius, ut pronuntiabant, sepositum aut abiectum ; ut Augusti aetate utrumque usus ferret. In Caiano enim cenotaphio vers. 7. est
CAIUM CAESARE Μ: ibidem vers. 37. Go I ET LUCI CAESAR VΜ. In Taciti libris per C, Catas Luriusque Caesares scriptum ex stat lib. v I. cap. vlt. & alibi : & caiana expeditiones
94쪽
li titi. Dist. cap. xv. id est Caligulae. Eadem raatio est nominis Cn.νι , sive Cnei, aut Cneii, quod etiam. ut G pronuntiatum S Graece quoque scriptum fuit, ut ex Terentiano Mauro pag. at . dictum est. Eius nota est CN. cn. non Gn. Manutius probat c ulcum diphthongo t a quo alii dissentiunt. GENITRIX, Genetris . Aldo placet prius , via est a , hoc a genitum supino : R epitaphium Aeliae Sabinae adlegat , in quo sit GENITRIX.
Contra in nummis & lapidibus Veneris cognomeu semper Genetrix scriptum est . Gruteri pag. aas. ω
nummis Aadriani ae Faustinae UENERI G Ε-NETRICI. Et vaticanus virgilius, ut Pierius,
ad Aen. t. vers. sseo. testatur , etiam genet'ix habet ;cui itidem veneris cognomen est . Sit ergo in diuae cognominibus per E singulari quadam consuetudine ede aliis scribemus , ut origo poscit, genitrix , quem admodum vno & altero epitaphio Grui. approbauit.
G L A E B A diphthongo ut scribatur, auctor est Manutius , ipse vetustis libris , virgilii praesertim antiquissimo, persuasus . U OT A I, populus , cum adspirat;one & V N ΟΥ. Inscriptio Romana sub Iustiniano posita, victoriam GOTHICAM. Et Lilybaeiana apud Reinesium pag. 1 8. Fues ἰnter Vandalos re GOTHOS. Graeci , Procopius & Zonaras , adgra bant littera adiecta, H A DRIANVS, non Adrianua, nummi & lapides : & illi sorte omnes hi ilurimi , exceptis Paucis , de quibus pag. 4 I. dixi.
Η Α Ε D V S , haedi , diphthongo principe Vimilii codices vetusti. Etiam Varro LL. lib. xv. cap. ac Ix. Hiretis , Pod Sabini Firesar er quod illeἰe Fe-atis, in Latino rure rudus : quod in virbe , ut ιn 1nu
95쪽
HAEMVs mons Thraciae , non Aemus , quin Graeci asperant. Theocritus idyll. v II. 76. μακρον- Aῖμων , lato sub Haemo . Nisi enim asper esset spiritus , υπ' dixisset . Atque sic in melioribus libris Latinis . Virgilius Georg. lib. 2. vers. 488.
HANNIBAL cum adspiratione , secus ac hodie in multis libris videmus . Dictum supra pag. 62. Sic etiam Hanno, eiusdem originis Carthaginiense nomen .HARIOLUS. Donatus in Phorm. Terentii act. IV. sc. I v. quasi Faristus a fatis & fando dictum censet, F in B, ut saepe factum, commurat. Confirmatur libris praestantioribus . ' HARUSPEX non ab ara , sed ab harva. D natus iam dicto loco : Ηaνuspex ab ,aruga nominatur . Nam harusa dieituν hostia , ab baro , in quo pecora ineliaduntur . Approbant lapides a Μanutio exscripti , quibus est HARUSPEX. De Harena dictum pag. 68. in Arens. Sic etiam Hars udo se habet, pro qua Arundo scribimus, quia aiunt ab ariditate dictam. Ineptit Agroe-cius inter barundinem & Mundinem distinguens . Arundo , inquit, eanna es , ab ariditate dicta r
ΗAUD, Mut . Nimis subtilis est Μarius Victorinus ita hanc voculam una littera distinguens pag.
2462. ut haud ante vocales batit ante consonantes
pone adam censeat: in quo Iustum Lipisim sectatorem habet lib. III. Uariar. Lect. cap. xxxx. quamuis ipse de Victorino dubitabundus scribat , subtilius θνrassa monuisse , quam verius . Sosipater pag. 87. ad ora. ducit , ideoque cum D. Addit, sed ει ρεν T seribi sonus motis admittit . Beda autem pag. 2336. Haud , quando adverbium negandi est , D littera terminari tradit &adspirari in capite ; & ab Auν coniunctione hoc modo di-
96쪽
cisternit: de baut nullam mentionem facit. In opti . His libris etiam Haud cum D constanter legitur ratque haut videtur rate esse , quale aput, adque &alia , ubi D & T aliquando permutata inueniuntur . Η AVE , libri & lapides cum adspiratione . In epicediis extremis saepe, HAVE VALE. Vide exempla apud Alaum. HELIO GABALUS male scribitur a Lampri-dio , quasi ab ηλιος sit. originis enim Syriacae est , &in nummis deus , cuius sacerdos fuerat, & a quo cognomen habuit , scri ibitur ELA GABALUS iquod & verum principis huius cognomen est . BERCVLIVS , Heretileurr illud in nummis est , quos vir maximus Ezech. Spanhemius p. 747. adlegat : hoc in lapidibus apud Gruter. pag. I99. n. q. & pag. 28 . HERES, non Haeν es ἰ & Herediras , in libris & lapidibus . Fragmento legis Agrae. Grut. p. 2os. H ERE DESVE EI. VS: & pag. ao. 3. pro satur. ωαοjiae H E R E D V M Q. suorum : & p. I 49. 6. HEREDITATIUM; &sic constanter alibi . Festus quoque Heres & Heredium. Η S RIDUS, Latino I, non T. Vossius Et molog. deducit ab Imr, Imher , id est Vmber : ac-eelsit Η, ut in harena, & aliis. HIC, bete , adverbium . Sunt qui adverbium bese scribi malunt , ut a pronomine discernatur . Sane multa exempla in vetustis epitaphiis visuntur ita scripta: OSSA HEIC SITA SUNT: vide
EST, pas. uer. HEIC EST SEPULTUS
Pag. . 98 . attamen non pauciora sunt, quibus eaedem formulae, aut similes, per hic scribuntur . Spon. pag.
97쪽
mus HIC spuItus. Videtnr ergo bete in his formulis aliquid antiquum sapere , tamquam ex illo tempore reliquum , quo I per EI ut plurimum exprimebatur . - Η I E Μs , non 'eims. Dictum supra, aliquid pag. 6. p. nec enim certum est ab υων originem trahere, aliique ab hiando derivant . Virgilius
Mediceus Georg. II. 322. - Nondum biemen contingit equis .
Interdum P interposuerunt , atque sic Varronis libro IX. hiemps legitur : etiam Grut. pag. 136. in Veteris Kalendarii fragmine H I E M P SVerum
improbat hoc Scaurus pag. a 236. Hiems, inquit, carere P littera debet , quia in easibus numquam P , neod , propinquo eius rebondetisne quarum aItera n quani in Latinis ea nomima declinantur , ut Pνιneeys , Caelebs. Nec derivata habent T. Vetus tabula, quam Manutius vidit, Gruterus p. transscri
psit, habet HIEMANDI CAUSSA mou MEI LITES HIEMENT: item,
IN HIBERNACULA meisites dadticantur ἀΗ I S T R I A regio extrema Italiae ad Illyricum , libri & lapidea. Gruter. pag. 28s. CONS. UE
buloso amne , ex Istro in has oras , si diis placeti derivato , deducunt . Semel inueni cum ν pag. 433. correctori Venetiarum oe ΗΥSTRIAE: in quo nobia suffcit adspiratio voealem Graecam repudiamus . HORDEUM . Rei rusticae scriptores Varro &Columella Ordeum sine adspiratione . Sed Velius Longus orthographia extrema , & Terentius Scaurus p. 3258. traduiit, antique dictnm esse foedeum ; F postmodum , ut in aliis multis, conuersum in Hoiae paullo ante in Haedus, quod ex fedus Sabinorum' erat. IBERUS, Hispaniae fluuius, plerumqde sine adspiratione , Graeca consuetudine . - Strab ' lib.
98쪽
xx r. & Ptolemaeo est . 1 ηρ . Inscriptione autem v
Calagurritanorum extremo , quos Hiberus adluit: &sub initium , rerra Hibera , id est Hispania . ICCIRCO lubentius eruditi scribunt , quam ideirco, quia dicimus accedo , accipio, d in e mutato . Contra Gruter. pag. 4os. Tergestina inscriptione IDCIRCO: sed multa secus, ac veteres plerique consueuerant, in eadem sunt cora nata IDEΜTIDEM, Identidem . Posterius usitatius est , quia grammaticorim opinio inualuit , m ante enec scribi, nec pronuntiari posse. Beda orthogr. pag. 2337. Henridem per N in 'riore laeo seribendum es , Iieer fir ab idemn oe idem. Verum quia multis exemplis supra demonstratum , inanem metum esse , S t conlisionem pariant; aeque idemtidem scribi potest,
ut dumtaxor , emtur , di redemtus scribimus . I Μ Μ O , correctionis vocula m geminato . Viringilius Cispensis sic , Aldo teste ; & libri Varronio , Erudentii , ct castigatissimus quisque
INCHOARE non quidem a chaos certi deducimus , ut grammatici faciunt; cum adspiratione tamen scribimus , quia sic in marmoribus vetustis legitur . v. g. INCHOATVM Gruter. pag. 3 o. fisD. Reines. pag. 277. & AB INCHOAToGrat. pag. 169. Reines. 1 Is IN C LTT V S , inestitus , ἰnelitus. Beda ortho
Graeei gloriosum dicunt. Sic puto legendum , quia ad Graecum prouocat quamuis Put sc mi editione ineI tus scriptum est . Gruterus pag. 667. io. I N C L Υ-T A ROMA. Atque ita plurimi scribi volunt
propter ea lem rationem , quamvis non certissimam .
In enim Latinam originem suadet, quam alii in eιαs, F 4 vel
99쪽
vel elaeo quaerunt , licet & hoe tandem ad inita referatur . Sed siue a κλυω , siue a eluo est ἰ tamen quis 3 quoque in v traiisire solet , scribunt alii iu-elutus . Festus : Inclutus, nobilis , clarux . Gruta p. Is a.
Quod vero ciuitate verbum antique donatum fuit, Latine alii thielitus scripserunt. Grut. pag. 273.
PIO AT UE IM CLITO D. N. TRA-1 A N O , Traianii in intellige Decium , Philippi successiorem . Quam scribendi formam supra pag. 6. 7. Obertus Gifanius praeferendam ceteris censuit. INCRESESCO, quamuis a ereber sit ', non inereis eo: quia & rubso a ruber . Ut vero hoc a rubeo est proxime; ita verosimile , veteribus fuisse etiam verbum erebeo , a quo erebeso . IN DIES rectius diuisis vocibus ; quam indies scribimus : ut utrique accentus seruetur suus r. qui in coniunctione a plerisque retrahitur in praepositionem , non secus ac si enclitica vox dies esset.
INDUTIAE per T ex Gellii ratione qui
lib. I. cap. xxv. putat composit im vocabulum exuti ram lege integra verba eius aut ,: Aurelii opilii etymologia , quasi inhia. Manutio sunt tam quam indusia : Uossio fab indu veteri , hoc est in S otium . Omnes hae rationes T poscunt, non s . INFITIOR Fessus & Μanutius per T, qvi sit a fateor. Quum enim Festus ait, infitiari, eradiarum fraudare ; non obscure significat, esse quasi πα- fieri , vel non fateri depositum. Quod probabilius est , quam: a facis deritiare , quod sit, negare se aliquid fecisse . In quam opinionem qui secedunt, per C stribunt & infelari di insciar. . i . IN L VS T R IS , illus kis. De his & similibus si-pra in compositis cum praepositioiae pag. 36. dictum est , in lapidibus plerumque esse intastris S talus rare . vid.
100쪽
vid. Gruter. pag. II. 447.48 I. cetera ὲ Spon. pag. 36. Io 3. reliqua : Manutius autem hanc vocem in iis praeceteris censet, in quibus iudicium aurium , quod molle est , sequendum sit: quem S consuetudo iuuat. IN PRIMIS, lyi se . , ut cum primis ἰ non im-rimis , nec bene inprimis . Est enim , in praecipuis , seu , inter primos & principes : id quod si obseruatur , minus confunduntur inter se , quae idem significare quidem videntur , non autem plane significant , in primis , praeferrim , praecipue , maxime . IUCUN DUS , per V, quia Ciceroni ab itiuando est I I. de Fin. cap. IIII. Non ergo audiendi sunt, qui Deundus dicunt ab iocus vel iocando ἰ quibus etiam prosodia resamat: etsi non desunt inscriptiones veteres , quae cum O id referant , Neapolitana , quam Aldus praebet; ct alia Grut. pag. 84 . 6. quibus Iocundus , Iocunda propria nomina sunt et plures enim Iucundus expressum habent , quas itidem Aldus recitauit .
IV PPITER, P duplici, nummi & lapides. quod de illis illustris Spanhemius pag. 84. adseverat, ut non opus sit exemplis illustrare , quale illud in Domitiani moneta est IUPPITER CONSE R-V ATOR. Fulvius Vrsinus , & ipse peritissimus
nummorum , Aldo Manutio idem adfirmauerat. Lapidum testimonia sint in Griit. pag. 23. Ιχ. in arae dedicatione : IUPPITER OPTIME MAXIM E . Sponius pag. sp. in Avieni Festi epitaphio ri. UPPITER aethram pandit , Fese , tibi. Manutius etiam ad libros veteres prouocat. N ilominus , si fides nummorum exscriptoribus oeconi taVa illantio habenda , in Vitelliano est I UPITER V Ι C T O R , una & simplici littera . K littera quam rari usus sit, supra pag. 7. diximus . Marius Victorinus p. Io s. ante A adhibitam a veteribus fuisse testatur , ut Κauna , Kalendae , iΚar,