장음표시 사용
271쪽
on immenter errasti. Quis enim dies fuit, posteaquam in istam accusandi denuntiationem ingressus es, quem
tu non tot si in in ista ratione consumpseris 3 Legem ambitus flagitasti , quae tibi non deerat. Erat enim severissime scripta Calpurnia Gestus est mos et
voluntati et dignitati tuae. Sed tota illa lex accus tionem tuam, si haberes nocentem cum fortasse armasset petitioni vero refragata est Poena gravior in plebem tua voce magitata est commoti animi tenuiorum Exsilium in nostrum ordinem concessit
senatus postulationi tuae; sed non libenter duriorem fortunae communi conditione in te auctore constituit. Morbi excusationi poena addita est voluntas ollensa
multorum, quibus aut contra valitudinis commodum laborandum est, aut incommodo morbi etiam ceteri
vitae ructus relinquendi. Quid ergo haec quis tulit is, qui auctoritati senatus. oluntati tuae paruit denique is tulit, qui minime probarat illa,
ambari Cicerone consula lata in gratia iii Stilpieii. qii tria mi, xime perscii. bebantur: PDeiicio eos qui suifragia vendereut exilium tu eos qui mitisum Aeerent; et ne reis de ambitu
emisatio morbi priuiesset. II inc illisa iiiiiiiit. Murena ui infirma volatii litteiuilicio adesse. Esn.
Commoti animi vulgo addebatur Mint id in V eoALMedd antiquiri hiis ni elius abest itaque eum Bectit ite levi. Eas liumno te agitatum est quod Calpurnia lex uo irrogabat. Morri Morbi exeusMisiti mena addita am ilicet reis, testibus, iudiesbus mose hum excusistibus. Morbi excusationi mena addita est
videtur Moius et petiisM a Setinis , et obtinuisse, ut lex serretur de eo-gendisomnibus ad eomitia eonsularia, poena addita si quis morbum exe
ita te tendi marbitror: ut sine inem nacido morbi certe ita fruetus relinquendι. Nimirum inultis qui eos
Mutur iudiei de ambiti vel testo, vel idios adesse inolestum mi Propter istum laborem vitae tinctus
ti umbri lationes convivia aliario volii Ptέit enim linquere. Aia tneommodo morbi te. Ani,
si propter nisi in ad eo salvi--t, Mimiais suis gavdicinio
sierum privarentur. Si enim illudaecipio: eeteri tu risino relimr 'di MANU.
272쪽
quae mea sumina voliintate senatus frequens episediavit, mediocriter adversata tibi esse existimast Confusionem suffragiorum agitasti, prorogationem legis Maniliae, aequationem gratiae, dignitatis, suffragiorum. Graviter homines honesti, atque in suis civitatibus et municipiis gratiosi tulerunt, a tali viro esse pugnatum, ut omnes et dignitatis et gratiae gradus tollerentur. Idem editicios iudices esse voluisti, ut odia occulta civium, quae tacitis nunc discordiis continentur, in Artunas optimi cuiusque erumperent. Haec omnia tibi accusandi viam muniebant, adipiscendi obsepiebant. XXIV. Atque ex omnibus illa plaga est iniecta petitioni tuae, non tacente me, maximari de qua ab homine ingeniosissimo et copiosissimo mortensio multa gravissime dicta sunt. Quo etiam mihi durior locus est dicendi datus ut, quum ante me et ille dixisset, et vir summa dignitate, et diligentia, et facultate dicendi, M. Crassus, ego in extremo non
partem aliquam agerem causae sed de tota re dicerem, luod niihi videretur. Itaque in iisden rebus fero versor, et, quod potissimum, iudices, occurro vestrae
rupte cui minimais derant. Cicero significat ae consulem legeti istam de
Qissionem a rosiorum I Sua- MikPetierat Servius, non vi, Liusii istis senioriae numer rentur, quod sieri solebat, sed ui omnia en-
tiiriarum omitium suffragia confunde rentur iisque numeratis quis consul
timo esset, quis reiectus, intelligeretur. Ita siebat, ut ambitus onere --r, quum Duilius Gniuriae benefi
Pmrosatιonem legis Maniliae Ut lex Mauitia de suffragiorun consu-sione, quae iam abroguia suerat, in posterum valeret. D. Aeqιιationen gratiae dignitatis aufragiorum Consusis sust agiis hoc sequebatur, ii eorun , qui sumasia serebant, non gratia, non dimitas
273쪽
onATIO sapientiue sed ainen, semii, mulinae securim putas iniecisse petitioni inae, quum in populum romanum
in eum metum adduxisti, ut pertimesceret, ne Onsul Catilina fieret, dum tu accusationem Com I a PRPES,
deposita atque abiecta petitione Etenim te inquirere videbant, tristem ipsum moestos amicos, obserat sones, testificationes, seductiones testium, secessionem subscriptorum animadvertebant quibus rebus certe ipsi eandidatorum vultus obscuriores videri solent Catilinam interea alacrem atque laetum, stipa
tum choro iuventutis vallatum indicibus atque si xiii inflatum tum spe militum, tum collegae mei, quemadmodum dicebat ipse, promissis, circumfluentem colonorum Arretinorum et Sulanorum exercitu.
e 3neiuio nec dissimiliarem vulsataeiectioni, Mui. M a ea orationis
eum sui3erioribus longius erint. Cineero enim bis ethic γε--a- - iae exponere vult cur sibi diirio sit locus dicetidi datus post uortensium ei o sum; quia non Hiiem seret causae, ab ira intactam , in de totare sibi dicendum esset. Itaque se ait in iisdein, hus sere versori quas illi inin , iὲosuissent in quo sibi verendum, ne reririn similitudosit ite. auiis mater et quod uinximuni sito urrere Veientiae mairaim, qui liaee omnia iam sutis intelligant, ab H eleusio et Cra-oiana satis edocti. Ergo tiro quod ρουι- reseritis qiιών Goimum Lambinus quia in cod. Neminio invenerat sapietati huius
aeri inurae vestigium equutus refieri
anteverto expectationem quanturn, o sum eorum, quae niihi dicenda
quis aeciperet. A vT. Testineationes Iabularum cons
Initieibus Mautilius existimat in- die ex die hoe loco illos, quorum indicio ad aliquem circum vetitendum
Ven pracolonortiari Sullae veteranos de
Sual, quos ille Arretium et Flavio
274쪽
o L. MURENA , CAP. a 5 iuvam turbani, dissimillimo ex genere distinguebant homines perculsi Sullani temporis calamitate Vultus erat ipsius plenus uxoris oculi, sceleris sermo, arrogantiae sic ut ei iam exploratus et domi conditus consulatus videretur. Illirenam contemnebat Sulpicium accusatorem suum numerabat, non Omp titorem ei vim denuntiabat reipublicae minabatur.
XXV. Quibus rebus qui timor bonis omnibus iniectus sit, quantaque desperatio reipublicae, si illo sectus esset, nolite a me commoneri velle vosmetipsi viscum recordamini. Meministis enim, quum illius nefarii gladiatoris voces percrebuissent, quas habuisse
in concione domestica dicebatur, quum miserorum fidelem defensorem negasset inveniri posse, nisi eum, qui ipse miser esset integrorum et Ortunatorum Promissis saucios et miseros credere non oportere;
quare qui consumpta replere, erepta recuperare vellent; spectarent, quid ipse deberet, quid possideret, quid auderet minime timidum, et valde calamitosum esse oportere eum, qui esset suturus dux et signiser calamitosorum. Tum igitur, his rebus
ariditis, meministis fieri senatusconsultum reserente me, ne postero die comitia haberentur, ut de his retitis in senatu agere possemus. Itaque postridie, frequenti senatu, Catilinam excitavi , atque eum de
his rebus iussi, si quid vellet, quae ad me allatae essent, dicere. Atque ille, ut semper fuit apertissimus, non se purgavit, sed indicavi atque induit. Tum enim dixit, duo corpora esse reipublicae, unum debile,
pro Sulla steterat. FER . pertiirbata Rem, seio seres Mia -υιMιnguebani Vt pocula dicuntur cuperare. D. genimis distineta larissimis, Ver Pereulsi Sie recte Lamh. Graev.
275쪽
ORATIO in no capite alterum firmum, sine capite huic, iuxtin ii de se meritum esset, caput se vivo, non defuturum. Conymuit senatus frequens, neque tamen satis severe , pro rei indignitate, decrevit. Nam a tim ideo Aries in decernendo non erant, quia nihil
timebant; partim, quia timebant. Tum erupit e senatu, triuinphans gaudio, quem omnino vivum illinc exire non oportuerat praeserti in fluuia idem ille in eoidem
ordine paucis diebus ante, Catoni, seriissimo viro, iudicium minitanti ac denuntianti, respondisset, si quod esse in suas fortunas incendium excitatum, id se non aqua, in restincturum. XXVI. His tum relius commotus, et quod homines iam tum coniuratos cum gladiis in campum deduci
a Catilina sciebam , descendi in campum cum firmissimo praesidio Ortis sini Orunt viro ium, et cui illa lata insigni siue lorica, non quae ni tegeret etenim
sciebam Catilinam non latus aut ventrem, sed caputet collum solere peiere , verum ut omnes boni animadvertexen , et quum in mei et periculo consulem viderent, id quod es sectum, ad opem praesidiumque meum concurrerent. Itaque quum te, Servi, remissiorem in petendo putarent, Catilinam et spe et cupiditate inflammatum viderent, omnes, qui illaui
ti mo,opiis ut contraria elui erant, quam si insimium y sen mirariis reseravior. legi viiii Manuuiis, igitur, Urmo eo ite, ii nomiue emiruto in via. Ai uoi optimam com puis Cicero consili intelligi itur, quem
paratiotieri, et erit ira I ahilia elegan ignOhilem uitii id ii in aesiuiniuis ει--lein quaerehat Catilina, sed quam nuum dicebant. Eaa.
tenipori loco, et per is ad eaei Nouimus ina, eristema iudicuiquod laudam consideoliam niaxime coiive nou Hectos. sed maeeipuos cives nientem pullibat. Eo cerie consilio id Catilina aggrediatur vel potius a in seuata dixerat, ut multos nova ludit ad illud et iis Licinus eiu uti iarum rerum studios in ad eoniurandum Proseriptione Sullae Marii Gratidiapeiraberetion Vero id me iacti ni eoiluin semit et eupui a lanieuioenius si urari,in eoe dicere eaput ad aedem Aponinis ad Suum suis optiuinium. eouua quos arnis latuit ipse ninnibu detulit. M.
276쪽
Pno L. MYRENA, AP. 7 ab republica pestem depellere cupiebant, ad Mure
nam se statim contulerunt Magna est autem comitiis consularibus repentina voluntatum inclunaii. prae sertim quum incubuit ad virum bonum, et inultis aliis adiumentis petitionis ornatum. Qui quum honestissimo patre atque niaioribus, modestissima adolescentia, clarissima legatione, praetura probata in iure, grata in munere, ornata in provincia , petisset diligenter, et ita petisset, ut neque minanti cederet, neque cuiquam minaretur huic mirandum est, magno adiumento Catilinae subitam spem consulatus adipis scendi fuisse XXVII. Nunc mihi tertius ille locus est orationis de ani bitus crimini hus, perpurgatus ab iis, qui ante me dixerunt, a me, quoniam ita Murena voluit, retractandus quo in loco Postumio, familiari meo, ornatissimo viro, de divisorum indiciis, et de deprehensis pecuniis adolescenti ingenioso et bono, Ser. Sulpicio, de equitum centuriis, M. Catoni, homini
in omni virtute excellenti, de ipsius accusatione, de Senatusconsulto de re publica respondebo. Sed pauca, quae me uin animum repente moverunt, prius de L. Murenae fortuna conquerar. Nam quum saepe
rantea, iudices, et ex aliorum miseriis, et ex meis curis Iaboribusque quotidianis, fortunatos eos homines
Praetura saetorum elefantiam et se Dae magnificentiam e. s. Ilia loetia est mala in ed. Ven et sex eodd. xx additur res in s.
Da ---mimilesia Qui eonio lego pro Murena pecuniam populo
diviserint. Ceterum sanguiue tritilis,dios habebant divisores ad legitimas largitiones dividendas. Ea
A locenti Quis non intelligit,
Ser. Suipiesi siluin seniseisi qui Mipse emul rumio, et calone, patri
277쪽
tranquillitatem vitae sequuti sunt tum vero in his L. Murenae tantis tamque improvisis periculis ita
fiam animo assectus non queam satis neque Communem omnium nostrum conditionem, neque huius eventum fortunamque miserari qui primum, dum ex honoribus continuis sumiliae maiorumque suorum unum adscendere gradum dignitatis conatus est, venit in periculum, ne et ea, quae relicta, et haec, quae ab ipso parta sunt, amittat deinde, propter studium novae laudis, etiam in veteris sortianae discrimen ad
ducitur. Quae quum gravia iudices, tum illud
acerbissimum est, quod habet eos accusatores, non
qui odio ininiicitiarum ad accusandum, sed qui similio accusundi ad inimicitias descendemni. Nam, ut omittam servium Sulpicium, quem intestigo non
iniuria L. Mareotiae, sed honoris contentione perm tum eis Ceusat paternus amicus Cn. Postum iras vetus, ut ait ipse, vicinus ac necessarius qui necessii Ddinis causas complures protulit, simultatis nullam conamemorare potuit accusat Ser. Sulpicius sodalis filii, cuius ingenio putem omnes necessarii munitiores osse debebant accusat M. Cato, qui quamquam Murena nulla re unquam alienus suit, tamen ea comditione nobis erat in hac civitate natus, ut eius opes
Praeiores quidem rant, consulatum lilitem dei,ti non erant. Ille igitur unurn Meendere gradum dignitatis Conatus est, ad quem ini non perv iterant. Etiam in Meteris μι tunae diser men ad eitur irirnum est ei timen
dilui, ne dunitatem , at quam habet relictam a patre, avo . maiiminisque suis. et quam ipse adeptus est amiselat deinde ne, dum studet novae landi veteris elinm sortianae iacturam faciat. Dividit Cicero murenae M isti, in dignitatem, et etvnam Amnis ae in Stes 1 exed mi-dar siligo descenderent.
Sodati fui) Filii scilicet L. Mu
278쪽
PIt L. v RE IV, CAP. 2 8 75 et ingenium praesidio naultis etiam alienissimis exitio vix cuiquam inimico esse deberent. Respondebo igitur Postumio primum, qui nescio quo pacto mihi videtur praetorius candidatus in consularem , quasi desuliorius in quadrigarum curriculum incurrere. cuius competitores si nihil deliquerunt, dignitati
eorum COIICESSit, quum etere destitit. Sin autem eorum aliquis largitus est, expetendus amicus est, qui alienam potius iniuriam, quam suam persequatur. Ea omnia, quae et Postumi, et Ser. Sti Picis, adolescenti, revonsa ιμι, desiderantur. XXVIII. Venio nunc ad M. Catonem, quod est firmamentum ac robur totius accusationisci qui lanienit gravis est accusator et vehemens, ut multo magis eius auctoritatem , quam criminationem pertimescam.
In quo ego accusatore, iudices, primum illud deprecabor, ne quid L. Murenae dignitas illius, ne quid exspectatio tribunatus, ne quid totius vitae splendor
et gravitas noceat denique ne ea soli huic obsinthon M. Catonis, quae ille adeptus est, ut multis prodesse posset. Bis consul fuerat P. Africanus, et duos terrores huius imperii, Carthaginem, Numan-
-miso estitio esse deberent. Praetorius candidatus Praetorius eii didiiliis Postumius Praeturam e-tere destiterat ut candidatum contaieni Mensaret Murevom. Quod inb, ori iure licuit. Cur enim suos potius
ni petitores non acci.sarei', exspe- Clutiat ut illicus nitituis alitinam Persequeretii iniuriam ditiuirum.
Mi Cieeho eiusmodi ho est, ut desultorios iu quadrioiuui currieuirum incurrat Quid enim desultorio eunt quisito, Desulio ii die. antur qui ex uno equo in alterum, nou iniermisso cursu celerrime doni bant.
279쪽
iiamque deleverat,intium accusavit L. Cottam. Erat
in eo su inlita loquentia, Summa fides, Su Inma inte
gritas, auctoritas tanta , quanta in ipso imperio populi romani, quod illius opera tenebatur. Saepe hoc maiores natu dicere audivi, hanc accusatoris eximiam
dignitatem plurimum L. Cottae prosuisse. Noluerunt sapientissimi homines, qui tum rem illam vidicabant, ita quemquam cadere in iudicio, ut nimiis adversarii Viribus abiectus videretur. Quid Ser. Galbam nam
ii aditum memoriae est nonne proavo tuo, sortissimo atque florentissimo viro, M. Catoni , incumbenti ad
eius pernicie in populus romanus eripuit semper in hac civitate nimis magnis accusatorum opibus et populus universus, et sapientes ac multum in post rum prospicientes iudices restiterunt. Nolo accusat in iudicium potentiam asserat, non vim maiorem aliquam , non auctoritatem excellentem, non nimiam gratiam Valeant haec omnia ad salutem innocentium, ad opem impotentium, ad auxilium calamitosorum:
in periculo vero, et in pernicie civium, repudientur. Nam si quis hoc sorte dicet Catonem descensurum id accus ndum non fuisse, nisi prius de causa iudicasset iniquam legem, iudices, et miseram conditio nem instituet periculis hominum , si existimabit, imili tum accusatoris in reum pro liquo praeiudicio
XXIX. Ego tuum consilium, Cato, propter singu raro animi mei de tua virtute iudicium, vitupera non audeo nonnulla in re forsitan consormare et linxi ter eniendare possim. Non musta moeas, inqui illa sertissimo viro senior magister sed si peccas, te regere
280쪽
possum. At ego te verissime dixerim, peccare nihil. ne lite ulla in re te esse huiusmodi, ut corrigendus potius, quam leviter inflectendus esse videare Finxit enim te ipsa natura ad honestatem, gravitatem, temperantiam, magnitudinem animi , iustitiam, ad omnes denique virtutes magnum hominem et excelsum. Accessit his doctrina non moderata, nec mitis, sed ut mihi idetur, paulo asperior, et durior, quam veritas
aut natura patiatur. Et quoniam non est nobis haec oratio habenda aut cum imperita multitudine, aut in aliquo conventu agrestium Laudacius pauIo de studiis
humanitatis, quae et mihi et vobis nota et iucunda sunt, disputabo. XXX. In M. Catone, iudices, haec bona, quae undemus, divina et egregia, ipsius scitote esse propria.
Quae nonnunquam requirimus, ea sunt omnia non a natura, sed a magisti O. Fuit enim quidam summo ingenio vir, Zeno Cuius inVentorum aemuli Stoici nouminantur. Huius sententiae sunt et praecepta eiusmodi sapientem gratia nunquam moveri nunquam cuiusquam delicto ignoscere neminem misericordem esse, nisi stultum et levem viri non esse, neque exm ori , neque placari solos sapientes esse, si distoriissimi sint, formosos si mendicissimi, divites si servitutem serviant reges nos autem , qui sapientes non sumus, fugitivos, exsules hostes , insanos denique esse dicunt omnia peccata esse paria; omne delictum,
scelus esse netarium nec minus delinquere eum, qui gallum gallinaceum, quum opus non suerit , quam
τε regere ossvm Metri causa quod ferri non potest. s. Gucis. seri hendum eas videtur regere te, ut habet accessit istud. Possum sequentis eteoimili laesatini