장음표시 사용
11쪽
P. Ovidius Naso L. 3. Amor. Eleg. 9.υ nona simarer , mater ploravit Achillem, Et tangunt magnas tristia fata Deas; Flebilis indignos Elegeia solve capillos.
nimis ex vero nunc tibi nomen erit.
Ille tui vates operis , tua fama Tibullus Ardet in extructo corpus inane rogo. Ecce puer Veneris fert eversamque pharetram ,
Et fractos arcus , S sne luce facem. t spice, demissis si eat miserabilis alis,
Pectoraque infesta tundat aperta manu.
Excipiunt spars lacrimas per eoua rapini,
Oraque singultu concutiente sonant. Fratris in Aeneae se illum funere dicunt Egressum teritis pulcher Iule tuis. Nec minus est confusa Venus moriente Tibullo, Bam juveni rupit cum ferus inguen aper.
sacri vates , S Diυμ cura vocamur: Sunt etiam qui nos numen habere putent. Scilicet omne sacrum Mors importuna profanat: omnibus obscuras injicit illa manus.
Bid pater I matrio , quid mater profuit , Orpheo Carmine quid victas obstupuisse feras p
elinon in reis idem pater, Aelinon altis. ieitur invita concinuisse lyra.
12쪽
i fisiice Galaeoniden, a quo ceu fonte perenni
Vatum Pieriis ora rigantur aquis sHunc quoque summa dies nigro submersit e, verno. Si giunt avidos carmina sola ragos. Durat opus vatum , Trojani fama laboris ,
Tardaque nocturno tela retexta dolo.
Sis Nemesis longum, sic Delia nomen habebunt;
itera cura recens, altera primus amor.
Bid nunc sacra juvant 8 Bid nune i egyptia prosunt Sistra Z quid in vacuo secutasse toro λCum rapiant mala fata bonos , ignoscite fasso,
Sollicitor nutus esse putare Deos. Vive pius: moriere pius. cole sacrae colentem ors gravis a templis in cava busta trahet. Carminibus conside bonis. jacet ecce Tibullus. Vix manet e toto parva quod urna capit. Tene, sacer Vates, flammae rapuere rogales, Pectoribus pasci nec timuere tuis yt Aurea sanctorum potuissent templa Deorum Urere, quae tantum sumnuere nefas. vertit vultus Euris quae positaet arces. Sunt quoque, qui lacrimaου continuisse negent. Sed tamen hoc metius , quam si Phaeacia tellus
Ignotum vili supposuisset humo.
Hinc certe madidos fugientis pressis ocellor ater ; in cineres ultima dona tulit: Hinc soror in partem misera cum matre doloris Venit inornatas dilaniata comm. Cumque tuis sua junxerunt Nemesisque priorque osculae nec solos destitu re rogos. Pelia discedens , Aiacius , inquit , amata Sum tibi. vixi , dum tuus ignis eram.
Cui Nemesis , Bid, ait , tibi sent mea damna dolori p
ine tenuit moriens deficiente manu.
Si tamen e nobis aliquid, nisi nomen umbra, Restat; in Elysia valle Tibullus erit. Obvius huic veniar hedera juvenilia cinctus Tempora , cum Calvo , docte Catulle , tuo. . Tu
13쪽
Tu quoque , si fal*um temerati erimen amisi,
Sanguinis atque animae prodige Galle tuae. His comes umbra tua est ,si quid modo corporis umbra es. Oguxisti numeros, culte Tibulle, pios. a quieta precor tuta requiescite in urna: Et sit humus cineri non onerosa tuo. Idem L. I. Amor. Eleg. I s. Donec erunt ignes arcusque, Cupidinis arma, Discentur numeri, culte Tibulle , tui. Idem L. 3. Art. Amat. y . 3 3 4.
Et teneri possis earmen legisse PropertIpSioe aliquid Galli , sis Tibulle tuum.
Carmina quis potuit tuto legisse Tibulli, Vel tua, cujus opus Onthia sola fuit y
Idem L. 4. Tristium, Eleg. Io. Virgilium vidi tantam: nec avara Tibullo Tempus amicitiae fata ded re meae.
Succeior fuit hic tibi, Galle ; Propertius illi. Bartus ab his serie temporis ipse fui.
C. Velleius Paterculus L. 2. Hist. C. 36. Paene stultum es inhaerentium oculis ingeniorum enumeratior inter quae maxime nostri aevi eminent princeps carminum Vimgilius , Rabiriusque, S consecutus Sallustium Livius, Tibullus.
que Naso, perfectis i in forma operis sui.
M. Fabius Quintilianus L. Io. Instit. Orat. C. I. Elegia Graecos quoque provocamus, cujus mihi tersus atque elegos maxime videtis auctor Tibullus.
14쪽
P. Papinius Statius L. I. Silv. 2. r. Hune ipse choro plaudente Philetas, Callimachusque senex, Umbroque Propertius antro, Ambissent Iaudare diem, nee tristis in ipsis Naso Tomis, divesque foco tacente Tibullus. M. Valerius Martialis L. 8. Epigr. 7o. Sed tamen hunc nostri scit temporis esse Tibullum, carmina qui docti nota Neronis habet.
idem ibidem Epigr. 73. Fama est arguti Nemesis formosa Tibulli:
Lesbia die ravit, docte Catulis, tibi. Joannes Baptista Pius Annot. poster. C. ras. Princeps Elegorum poetarum es dubio Albius Tibullus,
quia vere, non dissimulanter aut obnoxie amantem agit: modo
superbit . modo supplicat , annuit , renuit , minatur , intercedit , dedignatur , devovet , orat, inconstans est , quod voluit non vult, quod optavit refugit, secum dissidens, ut in vera Cupidinis rota
illum circumagi credas. Non deest tamen in tanto lepore verborum suus nitor, reconditarum rerum cognitio.
Lucius Joannes Scoppa L. I. Conlect. C. 3I. Tibullus poeta candidissimas , atque amator felicismus, non tam misere , quam lepide concinuque suos decantavit amores deuus poema tersum liue emunctum quoties in manus sumo , non modo a cior amore , sed ipsum etiam depereuntem videre videor. Angelus Politianus Nutric. 2.
Ut tersi memorat pia VII a Tibulli, trahis sibi primos quae jure adsciscit honores
15쪽
Bartholomaeus Riccius L. I. de Imitatione. Catulum , Tibullum , Lucretium , Horatium , Maronem , tantum abes ut boni omnes non magnopere laudent , ut eos etiam nullo fine suspiciant , mirentur , colant. Idem eodem libro, paullo post. Primum autem locum in Elegia Tibullum scribendi suavitate sibi vindicare putamus. neque At nune , qui illi aut Ovidium ,
aut Propertium conferat. quorum uterque omnino quasdam Eo-gias conscri it , quae admodum non contemnantur. in ceteris vero , quarum longe major es numerus, alter aut se justo demissius agit , aut ita cum numeri tum verborum num morsus dilectu habito versus pangit , ut saepius quicquid in buccam in carmen conjiciate alter vero , aut rei dissicultate , aut numero quodam asyeriore paulo horridior habetur. Cum in Tibullo paene ocris omnia, S propterea etiam facillima legantur, cadautque ita ejus numeri Ieniter, ut magis concinne cadere non posmi: ac, in quo primam laudem acquirit Elegia , hic ita apte vagetur, itaque compos ite diversa connectat, ut in re multiplici, ac servaria , integrum tamen ac perpetuum, quam longum est, stilum exsistat.
'od Franciscus Noma planissime sensit , qui ad hujus imaginem
ostime omnium versus faciebat. Julius Caesar Scaliger L. 6. Poetic. C. I. Facilius e Tibulli locis expediemin censeuram nostram. Uni mmis ille paene totus est, vixque discedens ab se ipso eodem paene
gyro concluditur. Audis enim coas, focos, rura, nemora, prae-ia , spicas , sacra tum saepe, tum multum. Omnium vero cultifsmus, nec redundans in Elegia. 'Ioachimus Camerarius in Elementis Rhetoricae. Ego vero quoties Tibulli carmina lego, nihiI amplius requiro
neque venustatis , neque elegantiae 2 aoctrinam autem erudiistionem admiror. Omnia arte studioque Mammo elimata mihi vi-
16쪽
dentur: itaque in maxima facilitate, ilia tamen cura elaboratiovis due diligentiae conspicitur. Verba optima, sententiae exqui Liae, compositio omnibus , ut Hunt, numeris per ecta. Ex quo necesse est hoc consequatur, carmina ut svt-canora, S splendida, s concinna. Adrianus Turnebus L. I 6. Advers. C. I9.
Tibullus , iue solitus suavisque poeta , quidam Phoebeus olor, in quo simcerus esse videtur S ingenuus Latini sermonis sagor, nullo peregrino vitiatus succo. Lucas Fruterius L. I. Verisimit. C. 6. Ecce iterum ad Tibullum ruabimur, nimis enim auctor ille nobis placet cum dictionis puritate, tum proprii sermonis elegau-tia. Dicant*sentiant alii quod vetini. Ego non vereor, quod scio quosdam velle, Tibullus noser illi secundus flat, cujus facilitas due luxuria antiqui temporis doctissimis parum omnino grata fuit, quantum ex illorum scriptis colligere es nobis. Sed nos, credo , cum haec nimis anxie persequimur, doctiorum de his judicio parum fidimus . quorum eandem esse Finionem certe dubitandum es nemini. Jacobus Sannararius L. 2. Eleg. I. Battiaden docti sectatur Musa PropertI: Haecus Pindaricos dividit aure modos. Passieris exsequias fracto canit ore Catuvas: Tu Nemesin laudas, culte Tibulle , tuam. Joannes Pierius Valerianus Serm. de studiorum conditione. Sermones ait hic, vates Venusine , securi Caedi posse tuos p crassos accusat, S odit.
Est eui sit docti libertas dura Catuvi: Virgilio ingenium qui demat, propter Homerum: Si tibi mollitiem vitio det , terse Tibulle.
17쪽
Justus Lipsius L. r. Var. Letit. C. LI. Tibullus elegans eumprimis poeta , lis in euiu purissisis scriptis nativa quaedam-vernacula Latinae linguae munditia re-
Isaacus Calaubonus Lection. Theocritic. C. II. Conferant autem studios poeticarum amoenitatum I litum hoc eum poetae cultissimi Tibulli elegia quarta. libro primo. Namilia videntur ad Theocriti imitationem diecta. Carmine purpurea est Nisi coma: carmina ni sint, Ex humero Pelopis non nituisset ebur. Franciscus Modius Silv. carm. Is . ex persona Tibulli. Ut Cidnas nutus fiordes, nitidis us amnis, Volvit , S a timo purus ubique fuit: Sic mea, Romanas inter casti ma Musas,
Undique nativo culta decore uitet. Ergo asiae placeant ornatu trans mare sumtor
o ostra suo, Spatrios placet una, sat est.
Laevinus Torrentius Comment: in Horat. L. I. Od. M. P. I.
AlbiJ Hune Osbium Tibullum fuisse, cujus Flegi nunc quoque tantopere , S sane nou immerito , ob summam elegantiam. Latini sermonis puritatem, a doctis omnibus laudantur, nemo temporum peritus negaverit. Hoc dolendum squod etiam Horatii
hie testimonio satis constato multa illius terrigimi poetae carmina desiderari. Janus Gulielmius Quaest. in Plauti Rudent. C. s. ad Jacobum Cortinium Cissaeum. Tibulli lectione valde deIector: opinor S tu I. Cissaee , qui ejus poetae veneres S lepores omnes felicissime expressisti.
18쪽
Stephanus Paschasius lib. Icon. epigr. 9 I. Fervolvas reliquos vates quos Roma tulit; aiITersus est numeris, culte Tibulle, tuis. Andreas Scholius L. I. Nodor. Ciceron. C. I.
Tibullus autem elegans Latini sermonis poeta. Idem ibidem C. 8. Priusquam poetam de manibus depono, operam illi demus , ut mutuum praestent. Est enim purus, liue elegans, bonusque Latinitatis auctor Tibullus. Eques S ipse Romanus, qua tempest te, ut hodieque , nobilium quam plebejorum cultior ac solitior sermo fuit.
Idem observ. Human. L. Σ. C. I 3. Scitus ae elegans tum in verbis, tum Tibullus:
sed qui e Graecis pleraque fontibus expresserit.
Idem L. I. Tullian. Quaest. C. IA. Media aetas , quod aureum Latinae linguae saeculum an LIo , brevis admodum, ut res homisitim sunt, exstitit. Scriptores tamen glurimos repperit , qui ob dicendi elegantiam aetatem ferre , ad posterosque transmitti potuerunt. In hac unus M. Tvltius Cicero familiam sic duxit, ut non modo princeps, verum etiam vox ipsa eloquentiae, caelestisque in dicendo vir a Quintiliano diserte anesietur. Eius aequales Caesar, Sallustius , Comnis cius , moxque T. Livius. Poetae vero Terentius, Catuvus, Virgilius, Horatius, Tibullus, Propertius Ovidius, diserti quidem homines ac venustr.
Daniel Heinsius praefat. Monobibli. Liberrimum primo stribendi genus Elegia fuit, quam delicatissimis induerunt Graeci numeris. Bos , cum alii , tum vel
maxime ingeniosus Naso immutavit. qui cum ingenii suifraenos
19쪽
ubique laxat, ne n uicquam declamasse videatur, artem, ut Romanus, constringit, legemque Saequabilitatem versui praescribit sibi, cui ubique fere obtemperat. Sic cum terabsimo Tibulli fis animam addat, cultum non sumsit tamen. Franciscus Uavassor lib. de Ludicra Dictione.
In hoc artis poeticae genere singulares-eximios uno eodemiaque Augusi saeculo quatuor constat extitisse, quorum alius alium, tauquam aetatis pariter gloriae successor, exceperit, Gallum,
Tibullum, Propertium , qui se istis jure optimo quartum annumerat. Ovidium. At statim ab obitu Osidii, Velleis hist rico satis duo fuerunt, Tibullus-Nas, quos esse dixerit informa operis sui perfectissimos. P/anquam centum post annis nec plures, nec alios, quam qui ab Ovidio ipso memorati synt , uintilianus protulit , oratori legendos, quem informaret e credo. quod ab Ovidiano tempore ad suam usique aetatem, tanto interia vallo nullos nastas sit, memoria satis S commendatione dignos.
Iam Galli, qui duriuscule putatur scripsis, nihil pervenit ad
nos, injuria S iniquitate temporum. Tibullum, ita ut erat, accepimus, excultum atque expositum.
Caspar Barthius L. . Advers. C. II. Et quis melior Tibullo expositor . quam Tibullus, qui tot sectilis parem non habuit , ac ne imitatorem quidem , quem sane nostra secula legarit 7 Et saepissime miratus sum hoc satum Romanae Elegiae, Ut truse S de ruisse una aetate Amatoriam ejus Venerem, quantum quidem ad nos pertinet: nam SMartia bs-Papinii aetate, quod ex 'sisVPlinio etiam Juniore compat, talia non pauci scripstrunt. Verum cum iEsis fere nomini. bus due hi lis sequentis aevi interierunt. Idem L. 8. EpidON. 6. Ut ebria absque veste C ris incedit, Eum locutus es Tibullus in morem, Idem
20쪽
Idem Animadv. ad Papin. Stat. L. I. Silv. 2. lFulcre talia enarrantur a suavis o sis veri genii Poeta, Tibullo, L. 3. Eleg. q. Fredericus Taubmannus Comment. ad Culicem,
Tibullus. potitisimus ille Dolisimusque foeta , S quidam
Phoebem Hor. Hugo Grotius L. I. Farraginis.
O Mesa, meo nil concesura Tibullo lo, quibus aequatur Bilbilis ipsa, jocis Ferdinandus Furstenbergius, Episcopus & Princeps
Paderbornensis ac Monasteriensis. Forsitan his segetes, cantataque bella Guaroni: Triverat hic calamos Tityrus ante suos. Forsitan his lusit Nas leve carmen in hortis: ateries tuis Conthia vatis erat.
Me sevit vites, hic legit poma Tibullus, Et lucente foco, quod satis esset, erat. Idem in epicedio Sidronii Hosschii.
Hoc meruit justi monumentum festa doloris, Proximus ingenio , Tibulle, tuo. Paganino GaudenZio nella Letteraria Historia. Si Delia a honor canto vers samore II buon Tibullo cavalier Romano , II cui giocondo sit non unquὰ vano Riouo con diutio δ tuite I'hore, O mirando ii deser con tal ardore, me morrei pur δε uiris is mano is mano i DispreMando PaspreMe, e' l canto strano,