Aphorismi inquisitorum in quatuor libros distributi, cum vera historia de origine Sanctae Inquisitionis Lusitanae, & questione de testibus singularibus in causis fidei. ... Authore P. fr. Antonio De Sousa Vlyssiponensi, Ordinis Praedicatorum, ..

501쪽

praxi in hoc Regno,hanc suscere probationem adpgnari

ordinariam, ut stipra diximus.1 o Ad tertium concedimus,dichim unius testis non focere plenam probationem: quando autem pilares testes in eadem ii resis specie conueniunt,& solum differunt in loco, di tempore;licet unusquisidicat de diuersis actibus partici laribus, negandum non est inuicem se iuuare: verisimili enim est verius dicere testem illum,cum quo multi sic conueniunt,quim isse,qui cum nullo alio concordat. Cum igititur testes sint omnino singulares , non plus probant infiniti, quam unus, cum in dictis suis nullo modo luce at; imo i pe minoris sunt fidei, eq suod credibile non sit, in uno homine tot delicta inueniri. II Ad quartum ut respondeamus, sciendum est,quando multi Doctores dicunt testes singulares Mobare haeresim in genere, non loqui de genere logico et metaphysico, quod Pr dicatur de pluribus disserentibus metae a & cum etiam affirmant Probari h resim in specie, similiter non loqui daιpecie logica, quae affirmatur de plurib solo numero disserentibus: nam huiusmodi genera, &species sunt naturae comunes, quae in sola abstractione intellestiis inueniuntur,nec

sunt gracius a parte rei distincti. Sed loquuntur de genere, &specie,pro ut sunt quoddam totum continens in se partes actuales, vel potentiales; in quo sensu mecies dicitur pars reia

a . e liber.unose.& cum dicunt, quod probatur,certa species haeresis, intelligendi sunt de hqresi particulari: idemcnim est in hoc casu species, ac singulare, & individuum.11 Sciendum etiam est haeresim,quae probari intenditur DTitiobesse errorem in intellectit cum assensu voluntatis,qui generat dispositionem,& qualitatem, & improprie vocari potest habitus: γε licet sit una numero qualitas,uimite ch

tinet multos actias ad eandem haeresim spectantes,qui in vi tute talis habitus ab haeretico producuntur, quibus data oΡcasione se esse haereticum declarat, & manifestat. Quanauis autem ii reticus haeresim suam externe no declaret,n'n Πο-

inde desinit esse haereticus, habetque haeresim in habitu; qui

502쪽

cum sit internus, dignoscitur per declarationem, qualias reticus errorem cui adhaeret, manifestat,& in actus exter nos proprios ipsius haeresis proriimpit.' ix Hoc posito respondetur,argumentum procedere eae salta pr supposito fundamento,nimirum in notiro casu probari heresim in communi,cum tamen ea,quae probari inten . Ei ut parti utaris sit,&indiiudua. Quamuis igitur inulla huius h resis declaratio externa probetur, cum unius usque declarationis unius tantum detur testis,non proinde haeresi

probatio infringitur,cum illud quod probari intenditur, raper plures declarationes fit manifestum,sit,qubii Titius v. greth Lutheranus,vel Iudaeus, in quo omnes teites cymieniunt

Hee probatio similis est illi,quae datur per testes dinonentes Minpronium fuisse Romae, quando unus deponit se vidisse illum in tali parte eiusdem ciuitatis, tali etiam tempore ;Mhis vero in alia parteselio tepore,& sic plu res alij.Licet .n. huiusinodi testes non coueniant in probatione alicuius particularis loci,coueniunt,& reputantur cotestes respectu loci comunis, nimirum Romet: sic similiter testes deponentes de diuertis declarationibus eius de heresis,conueniunt in deponendo de eadem haeres,quae licet hi particularis habitus,seu

dispositio,virtute in omnes illas declarationes in se cotinet. I Aduertendum autem est, esse discrimen inter testes

deponentes de actibus singularibus,ex quibus per consequentiam infertur Titium esse haereticum, & eos, qui dicunt se audiuisse Titium dicentem se hqreticum esse. Testra enim

prioris generis probant ii resim quasi indirecte, posterioris vero directe. Nam illi loquuntur de actu,qtii elt quoddam

antecedens, ex quo per consequentiam infertur Titium esse hereticiim:quae consequentia aliquando est magis,aliquadomnus probabilis pro qualitate materi : hi vero, qui deponunt de declaratione hqresis, directe ostendunt Titiiun esse hereticum,non per comequentiam,sed per declarationem,

qua ipse hqresim suam manifestauit;sicut ille,qui deponit se

vidisse Sempronium occidentem hominem ; cum verba sint ligna conceptus, & media de se ostensiva actus interni, ut docet Arist. lib. 1.Perhier.cap. 1. & cum eo omnes Doctores.

503쪽

Ad probandum igitur aliquid-consequentiam, S equi, ritur clara,&manifestii probatio antecedentis; adprobam dum vero rem in se ipsa, nihil πε supponitur Nobatum, lassicit,quod restes deponant de re illa,quae probati intenditur; ut contingit in nostro casu, in quo plurςs trito demnunt de diuersis declarationibus eiusdem hirens 1 s Ad quintum respondetur,doctrina illam de non coniungendis impersectis erobationibus ad unam probauonem

nectam in criminalibu ,non esse veram, Mando concurrunt multae probationes imperiet eiusdem rationi ,suai tatis,& subitantiar; ciis hic necessirio uniantur in una probationem persectam,&plenam.Menoch. G prdumpi. Iib. r. .&in nosti o casu testes deponentra de parrici

ribus declarationibus, sunt eiusdem qualitati),is η, substantiq.Vnde nullum est inconuenient huius modi testes viari in unam probationem phena,& persteti A ccedit,q unusquisq; testis cum deponat de Alaxatione,γη ςqqDualet testimonio deponetis de visu,ri diciu est Gosemrp fecta probatio in suo genere: & de huiusii 'di toti b' dubiano est coniungi ac plenς probare.Mitto lineri de exceptiones,quq videri sessum apud Menoch. - Υ16 Ex his patet,quomodo conciliatur dulillh reguis,ρος videntur contrari , via, ρος non prosimi si0ginesnςc multa

ar Ad sextum dicendu est in materia morali, oc ta, dissicilis, avoni ,clara, manifesta prob/tione iudicari illa,quq relabat ex magno testium numero Opo λςntium de

504쪽

INDEX

PER MAIORA EORVM,

IN HOC OPERE 1 i

continentur. L Designat librum, e. caput, numeram Aphorismorum, quaestionem in sine positam. AI Α-1 ' γ

Absentes. I. a. c. s.

505쪽

INDEX

Aurologia iudiciaria.

Augurium, seu auigerium. I. r. c. ρη .

C tromantis,seu evmmantia. I. I. . 'sc. num . r. Carceratio, 6 carceratu . l. a. c. ac., Q. cap. I se

Camensia bona, o quasi cactrensia. l. 3. c. ro. u. a. O .

Clidomantia I. e sinnum. Communicans eum insidelibus. I. r. c. C Ue nes audians qui non HI sacerdos . l. L .. I I. Confessio iudicialis. librosecundo,cap.a o. 'Confessio extraiudicialis . cap. ar Confessio facta ex metu, is intortura. ibidem,'c. ara. u. adi, Confessio facta tempore groiae. lib. V. cap II. Confessarius solicitans io confessione ad actus inhoninos. lib. I. cap. I . Confiscatio, ct bona confiscata. a. e. s. num. 13. , lib. - c. s. visue ad ι Cou-

506쪽

Contumaces. La. t. s.

. Contiemus a idem excusatur a poena. l. I cap. nro. Conuictus hamericus. libro secundo, cap. quaaeragesimo octatio .

Credere qua teneantur fideles libro primo capite ex σ

Dissimulansfidem per metum. LI c. II. Divinatio. lib. r. acap. 3δ. que ad sar. cum pacto explicito ac p. II. usque avi z. o c. c. e pallio explicito a

507쪽

INDEX

Dabius in fide. L c. D. Discuorum iurisdictio in Musis fidei. L c. Georum modus procedendi. c. h. Errans in fide per Um antiam.d. r. c. 12. .

508쪽

GRatia. viis tempor gratia . . .

509쪽

I Ignorantia. l ῖ c. I seq. margines conculiantes,vel foedantes. - num. I . Immunitas Ecclesia. I. 2. . 2 La n. 27. Impedientes ficium Inquisitianis, Ita c. Impaenitentes haeretici. LI. .c. O.cti num. I. mprimentes libros. l. I .c. 2i.u. 26.3 I.32. ' A Impunitas promissa . 2.c. et O. n o. Indicia. lib. 2. cap. 2 s. Indicia indubitata probaui,' se l. 2.u. 22. Infamia l. 2.c. 24. - t. q. . . .

Infantes, infantia proximi, lib.3. cf.3 Ic . Infidelis receptans haereticos,i. I.c. 23. n. 2- 27.contra demdelinquens, cs.3 Inquisi r quibui qualitatibus eligendus, lib. Oaρ. L. quam iurisdictionem habeat, cap. a. qua ratione procedat, c s. contra quas personas,cap. . in quibus causi a cap. s. quὸ

ad finem libri.

Iudiciaria. I. I.c. 48. . . -

510쪽

Nogativus, vide hAreticus. - , Nobilitas, qua ratione excusat a poena, nsillas haereticorum amittitur. LSAE.2 .