De quarto Propertii libro. Dissertatio ..

11쪽

Multisne futurum sit ut operae pretium videar feci88e, quod quartum r0pertii librum ab iis, qui disiungendo transp0nendo tollendo his temp0ribus eum perturbarunt, Studuerim defendere,

nec satis ei neque, ut dicam quod Sentio, Vehementer curo. Illorum quidem certe Sci me non Vitaturum reprehen Sion eS, qui

Propertium emendare ut putant quam vel intelligore vel explicare ac, siquid n0n Statim satis intelligunt 110n tam ut intelligant niti quam circumcidere et detorquere malunt. Ac melius fortasse erat quae hic tentata essent silenti praeterire, ut in aliis scrip t0ribus multa mult0rum similia conata merit contemnuntur, nisi Propertius et unius magni n0minis auctoritate et multitudine et quasi factione emendat0rum quos Se ipsi volunt 8Se premeretur. 08tquam enim anno huius saeculi ext decim Lachmannus, abiectis iis, quae caliger lim novaverat, et in multis p time de r0perti est meritus et tamen alia immerit ipse 110-VaVit: 0n tantum, quae ille exc0gitarat, a plurimis edit0ribus praeter HertZbergium Servata sunt, Verum m0 alia etiam n0Vantium tanta ex0rta est multitud0, ut iam difficillimum sitimnes Omnium Suspicione percen8ere. 0 nunc et illa mittemus, quae in ingulis v0cabulis mutata sunt, ubi n0n pauca feliciter emendata n0n negamus, et si qua gravi0ra in superioribus libris tentata sunt ultim 1108 libro, qui h0 temp0re maxime omnium est vexatus et t0tis versibus aut sublatis aut transp0sitis elegii8que disiunetis c0ntinebimus.

Nam ann huius saeculi sexagesim terti Helis reichius in Quaesti0nibus ropertianis B0nnae 1863. praeter alia etiam huius libri elegiam tertiam attigit anno sexagesim quart0 B00'tius Bydrageri dearitili e vertitarin van r0p0ritu's laat8te

12쪽

elegie. 00rra C. G. 00t. ni Sterdam, an der Post 1864.)eXtremae elegiae ordinem muta Vit anno sexagesimo quint et

idum B00tius edidit, quae de eadem elegia scripta reliquerat H0Mann-Ρ0erilia inpius S. Aurelii Ρr0 pertii libri IV. legi a XI. Recensuit et illustravit . Hos manu eerit amp. Edidit et praefatus estia C. G. 00t Am Stelodami, apud C. G. an de P0St, 1865), et Eschenburgius de prima elegia Scripsit Observati0nes criticae in r0pertium. 0unae 1865. 3 ann Septim et SeXagesim rursus Heimi ei chius Novae Quaesti0nes Pr0pertianae in fasciculo posteri0re Symb0larum phil0logorum B 0nnensium Li-p8iae 1867, pag. 667. II. cum Singul0s 0nnull08 0c0s tractavit tum t0tum librum a r0perti abiudicavit. Denique ann iundeseptuagesim Luetti0hannes in Commentati0nibus r0p01 tianis Eiliae praeter alia multa hoc etiam de libr0 satis multa scripsit, et Caruttius in praelatione editi0nis t0tum librum

praeter ultimam elegiam non es8 Propertii demonstrare c0natus

est Sex. Aurelii ropertii Cynthia cum libro quari elegiarum qui Pr0pertii nomine sertur. Editi n0vum in ordinem digesta recensente D0minie Carutti Haga C0mitum 1869). 0nnulla transp0suit etiam Lucianus uellerus Catulli Tibulli r0pertii

Carmina Bec et praefatu est Lucianus M ueller Lipsia 1870j, qui quidem Lachmanni viam n0n reliquit, ceterorum tamen delicias paene omnes a Sua editi0ne abstinuit. Eiusdem benefici0 non necesse habemus c0ntra B00tium et eerthampium dicere,

et 777 s. tam accurate et subtiliter refutavit, ut Si verbum adderemus acta agere Videremur. A Similiter ea argumenta, quibus Helmi uichius ultimum librum a ropertio c0natus est abiudicare, satis elevata sunt a Luettiohanne minus accurate,

quae a Caruttio 1 0lata sunt, de quibus ille uini iam libr0 typis

quarti libri cum Carutti0, de transp0nendis vel t0llendis versibus cum ceteri praeter B00tium et Hosmanu leurthampium rem habebimus Si prius, quoniam quartum librum diximus, h0c

13쪽

- ipsum defenderimu S, cur quartum cum libri manuscriptis et Herigbergi quam quintum cum Laelim anno V0care maluerimUS. Hanc enim librorum divisionem cum et edit0re praeter HertZ- bergilam paene omnes acceperint et qui hist0rias scripserunt literarum Romanarum pr0barint, Si quis veterem illum ordinem praefert, aperiendum, cur ita faciat, videtur. Laeli mannus, eum ex alter qui fuit libro du0 facit, qu0rum priorem n0na elegia concludit, a tres rati0nes sequitur. I imum intercidisse aliquot 1 0pertii carmina e c0niicit, qu0 et mem0rentur n0nnulli Propertiani versu a veteribus Script0ribu8, qui nunc nusquam reperiantur, et in alter libro n0nnulla carmina parum inter Se apta sint et c0nnexa Deinde II, 50. Sed tempus lustrare aliis Helicona ch0reis, negat 0cum habere

nisi in capit libri Augusto dedicati. ostrem qu0d est in ΙΙ,

13, 25. Sat mea, at magna St, Si tres Sint 0mpa libelli, tribus libris n0ndum c0nfectis n0n potuisse dici arbitratur EX quibus argumenti primum ex parte elevatum est ab Herigbergi0 QuaeSt. I 0pert. p. 211. 8.). Quod enim Fulgentius De prisc0 Sermonen. 34. in dividiae hunc versum Ρr0perti tribuat Dividias mentis c0nficit mnis am0r, - id nullius 8Se 01ideri eod0cet, quod idem Fulgentius in verbo catillandi idem auct0ri haec tribuat verba Catillata geris vadim0nia, publicum pr08tibullam, - quae manifest alius Scriptoris sint. 0terat addere, nullam multi auct0ritatem esse Fulgentii de quo L. Lerschius Fulgentius de abstrusis serm0nibus. 0nnae 18 45. p. 78. haec scribit Wir haben die Frage u entscheiden, b in greBZen-

c0mmentariis haec verba testes sunt sidera nobis ir0-

pertiana dicantur, id spectare ad r0p. II, 9, 1 Sidera Sunt teste et matutina pruina; 'u0dque idem SerVius ad Ge0rg I, l9.

14쪽

hab dat Alii Tript0lemum, alii Osirin volunt, quod magis Verum est, ut dicit Propertius vel Tibullus: - id a dir0pertium plane 110n spectare, Sed ad Tibulli I, 7. 29. rimu aratra manu S0llorii fecit Osiris denique qu0d Ovidius Tri8t. II, 46l praecepta amatoria r0pertii commem0ret Invenies eadem blandi praecepta

Properti) n0 artem iu8tam et praecepti0nem, Sed praecepta per omnia eius v0lumina dispersa dici, sive ea in Xempli consistarit, sive, ut in lenae orati0ne IV, 5. formam etiam praecept0rum referant. Ac pr0fecto vel huiusmodi vera praecepta paSSim reperias, Velut I, 10, 21. S. Tu a V ne tristi cupia pugnare puellae, Neve Superba l0qui, neve tacere diu cet. quae Si dispersa colligas, non difficile Sit ex Propertianis Versibus alteram quamdam artem Ovidianae Similem c0lligere. Quod autem Lach mannus n0nam elegiam et tertiam decimam e binis non consentaneis partibus putat conflatas, id quidem Herigbergius c0ncedit pag. 218. S.), quamquam non coniicit idem propterea excidissu

aliqu0 carmina, sed post mortem auctoris alteram partem unius elegiae ante carmen 10. alteram p08 carmen l3. illatam atque utramque cum antecedente sibi elegia coaluisse existimat nos nihil perturbati0nis agnoscimus, sed utriusque elegiae et nonae et tertiae decimae omnes inter Se partes rerum et Sententiarum continuati0ne putamus contineri. Ut enim an0na elegia ordiamur quid tandem est cur haec inter se non c0haereant

37. Nunc qu0niam ista tibi placuit Sententia, cedam, Tela prec0r, pueri, remit acuta magi S, Figite certantes atque hanc mihi s0lvite vitam 40 Sanguis erit vobis maxima palma meUS. et 4 l. s. Sidera Sunt testes et matutina pruina Et furtim miser ianua aperta mihi: Tu nihil in vita nobis acceptiu unquam Nunc qu0que eri quamvis sis inimica mihi. Nec d0mina ulla me ponet vestigia lecto 80lu ero, qu0niam n0n licet 88 tuum.

15쪽

Lachmannus, Haec quidem cum Superi0ribuS, inquit, non sane nimis bene c0eunt. Illic enim desperat amat0r, puellae infiduli cedit, Cupidines e mnibus spiculis ita ut prorsus pereat 0nfigere iubet nunc repente Solum ac viduo tor Victurum SeSe pr0- mittit. Quae Herigbergius ade0, ut Verbum addere longum it, sibi pr0bari pr0stetur. Omnis igitur res in assectibus vertitur; vere illa disputantur, si aut nulla e0rum vicissitudines iisdem carminibus exprimuntur aut certe is qui hic cerniturird et serie affectuum esse 110n 0test Sin iidem affectus alibi qu0que 00dem 1 dine alter alterum Xcipient, hic etiam l0cus mili reprehensione vacabit. Sed universe disputare de Sensuum atque affectuum varietate iam Supervacaneum est. Etsi enim lim in hac etiam ut in multis sine causa haesit H0Mann-Ρeerit amplus, cum H0ratii carmina depravare c0natu e8t; 0Stquam aegels-bachiusta ea disputavit ad H0r C. I, 37. ' et eandem rati0nem Doederiinus ad II 0r C. II, 13. adhibuit qui dubitet, quin ut

m0tus illi anim0rum maxime adumbrentur ita carmina praeStantissima et perfectissima existimanda sint Nam neque animi unquam humani ita quieti ac p0tius t0rpidi sunt ut nihil moveatur, neque habitu eorum carminibus vere referuntur, nisi variis sensibus ornantur et distinguuntur. Videamus igitur de hac

elegia singillatim. Perfida es Cynthia, inquit r0pertius 1. 2.)

c0ntra ac enelope et Bri8ei 3. 18.), tam perfida, ut nec brevissimum tempus Vaces 19, 20.), nec quid deceat quaera8 21. 22.),

16쪽

atque et perfidum amat0rem petas 23. 24. et 0am fidem negligas 25 - 28), et si abessem turpi0ra etiam c0mmitteres 29. 30). Sic dum in perfidia amicae versatur, pr0prii damni dolore imbutum 88 apparet, qui quidem ineresstit 0l0r, qu0 magis illam verbi amplificat, m0 autem in indignati0nem transit, ubi 35 - 36 eandem ab omni sexu muliebri perfidiam committi animo pr0p0nit unde cum ad Suam calamitatem reVertitur 3 - 40), et cedere Drtuna c0nstituit et in iustam desperationem descendit. Sed in hac desperatione tanquam suas virtute involvit et n0n in tristi quadam v0luptate in sua fide

quam et servarit et sit servaturus contemplanda versatur 45 - 46), qua cogitati0ne ipse e aliquantulum c0n80latus ulti0nis acerbam v0luptatem anim praecipit, cum prius tranquillior aemul Subitam m0rtem optat, deinde mai0re odi incensus eius m0rtem suas morte libenter redempturum declarat 47 - 52). Hae maxime omnia apta inter e et c0nneXa SSe et per Se 8 perspicuum et ali 0rum carminum similitudine facile dem0nstrari p0test. Sed mittimus cetera, de quibus nemo dubitavit: at quam apte ver-8us 41. Superi0re excipiat hoc est gravi88imo d0cument0, qu0dubicunque r0pertius de sua fide loquitur, praeterquam in ip80 initi carminis III, 5. prius de perfidia et inconstantia, et praeter II, 20, 13 et II, 7, 7. Ubi a se persiliae crimen defendit, et praeter II, 25, . ubi de aliarum rerum inc0nstantia est l0cutus, ubique de aliena perfidia disputat. Quos locos hic n0ngra Varemur XScribere, nisi p08 iiSilem ad IV, 7. opus esset nunc numeri 110ta8Se satis habemus: IV, 7, 51. III, 25, 3. II, 21, 19. 24,33. 39. 17, 17. 9, 25. 41 8,l3 6 41. I, 9, 5. J8, 11 15, 29. 12, 19 11, 21. 8, 21. Nec Semper e0dem pacto a perfidia ad fidem transit saepe simpliciter, interdum per m0derationem quamdam animi et ignoscendi clementiam, at plane similis transitus est in II, 17, 174. 15. Nunc iacere e dur0 0rpus licet, impia, a X0

Sumere et in n08tra trita Venena aBUS. -

17쪽

- 17. Qu0d quamvis ita sit, d0minam mutare cavebo. Tum flebit, cum in me senserit esse fidem. Iu elegia 13. quam levis sit causa disiungendi facile cernitur ex dissensione disiungentium Lachmannus enim novam elegiam incipit a VS. 17. Quandocunque igitur noStr0 mors claudet cell0S, Accipe quae Serve funeris acta mei quam usque ad exitum perducit, neutrum autem cur saciat accuratius Xp0nit Herigbergius Quaest. Prop. p. 99. a pri0ribus Seiungit VSS. 43. S., qu0d qui m0d Sua conditione de c0ntentus fuerit, ut vel p0st cinere alia uti se velle negaret, idem nequeat continuo Vitam Suam XSecrari quaque h0ra lucem aspexerit eam flebiliter detestari. Sed, ut ad rem ipsam veniamus, quibus Lachmannus Versibu8 110vum carmen orditur, ii antecedunt ii quibus vulgi pinionis c0ntempti declaratur ceteri8que

omnibus amicae am0 antefertur

13. Haec ubi c0ntigerint, populi 0nfusa valeto Fabula nam d0mina iudice tutus ero. Qua si Di te b0nas ad pacem Verterit aures,P0ssum inimicitias tunc eg ferre J0Vis. Hinc autem quam apte transeatur ad funus amicae mandandum, Tibullus est indicio, cuius in I, 1 a s. 57. haec Sunt N0n ego laudari cur0 mea Delia, tecum

Dum m0d Sim, quaeS Segni inerSque Vocer. Te pectem, Suprema mihi cum venerit40ra, Te teneam m0riens deficiente manu.

At Herigbergius vix haesisset in his versibus:

43. Atque utinam primis animam me p0nere cunis Iussisset quaevis de tribus una 80r0rl

18쪽

Gallicus Iliacis miles in aggeribus t

si S. 45. S. Sati c0n8idera88et, quibus est0 si maturius obisset magnam calamitatem non visurus fuisse dicitur. Inde enim elucet r0pertium, p0stquam et vitam declararit omnem amori deditam et funus suum si quando futurum esset mortuique mem0riam amicae commiserit, idcirco se iam pridem 1110rtuum cupere, qu0d Si parvulu8 88et 1110rtuus Cynthiae am0rem epulturaeque curam amittere n0n 0sset. am aliter et cur est irmem0retur intelligi vi p0terit, et cur s. l. 1 0pertius ipse Setanquam c0nsoletur: Tu tamen misso n0nnunquam flebis amico. Sic enim spe fidei perfidiae tim0ri e currit quem tim0rem a Ρr0perti n0n esse alienum c0nfirmatur initio I, 19. N0n ego nunc triste vereor mea Cynthia Manes Sed ne Orte tu careat mihi funus am0re. Hic tim0 est ipsis duri0r Xequii8. Si quis autem contra dicat, qui in cuni e 88et 0rtula S, Dipso Cynthiae am0rem perditurum fui 8Se eum de ceratinae 80lutione admonemus. Neque enim quae n0n perdidimus habemus, neque quae non habemu8 088umus perdere. Qui autem non videat nunquam habendi muli faciliorem quam perdendi esserati0nem Sed ne ab hac quidem elegia is tim0r est alienus. Nam quidquid dicit Herigbergius qui pectus suum innumerabilibus spiculis transfixum ait v. l. , qui m0X V. 13. dicit: Haec ubi

caret quam id acta qu0d habet. Quae si ita sunt, qui extremo

carmine metus declaratur, n0n ibi n0vii inducitur, Sed retentus prius et c0ercitus aliquand0 erumpit. - At qui unquam, ne

19쪽

Tunc p0tui Medea m0ri bene quidquid ab illo Pr0duxi vitae temp0re p0ena fuit ;0ptat ibidem XI, 2 l. Canace

O utinam Macareu qua 1108 0mmisit in unum Venisset et seri0r hora me Di , optant alii etiam multi, qu08 proferremus, nisi re aperti8Sima documentorum c0pia citius obscuraretur quam illustraretur.

Vidimus primi argumenti Lachmanniani, qu0d ex perditiSquae putat carminibus Properti et ex perturbat quem latuit libri secundi statu repetitur, n0n magnam esse irinitatem. Sed ei argument ne illi quidem, quibus quinque pro quatu0 libris placent, multum tribuunt Teutalin certe in hist0ria iterarum R0manarum Geschielit der R0mischen Literatur v0n V. S. Teus- fel Leipχig. 870 p. 448. hoc mi880 reliqua tantum du pr0-

fert. Qu0rum Si verum quaerimus non major vis est. Ut enim

iam ad tres ill0 libell0 veniamus aliud liber est aliud libellus qu0 discrimen attigit Brunnerius in illis quae de Catullo scripsit De ordine et temp0ribus carminutu Catulli Ser. E. Brutier. In Aetis S0cietatis Seientiarum Fennicae tom. VII. pag. 603). Huic v0ci, inquit, quae in versu M C. I. iteratur, interi0rem illam libri 110ti0nem, significati0nem Scripti operiSVe, subjectam de putare n0 licet, quia in v. . Specie libri externa commem0ratur et idcirco ad eandem in priore versu ambo

libelli epitheta referenda sunt. Atque ille quidem de Catullo l0quitur Pr0pertius autem qui quinquies libellum dicit nusquam

ita dicit ri libr0, ut certum numerum singularum elegiarum in unum volumen redactum Simulque editum complectatur certe nu8quam neceSSe St eam vim huic v0ei subiiciamus, at est ubi

20쪽

Ιgn08ces igitur si quid tibi triste libelli

Attulerint 110stri id cum in eo dicat libr0 quem et prirnum et singularern edidit,n0n dubium est quin nihil nisi singulas elegias dicat. Atque idem

ea dit in III, 2, 15.

F0rtunata me si qua est celebrata libell0l quae Verbo proximo pentametro ipse explicat: Carmina erunt Drmae t0t monimenta tuae Nam et universe l0quitur hexametr0, cum si qua dicat, et parum est verisimile, qua me unque laudet, toto libro laudaturum, et si carmina t0tidem formae sunt monimenta, numquodque carmen ad fortunam et sumam eius quae laudatur c0nstituendam Satis valet. Item cum II, 25, 3. Ista meis, inquit, fiet 110tissima Di malibellis, inuis sibi persuadeat 110n carmine magis quam cert0rum libr0rum 1 dinem et divisionem dicere quasi quidquam attineat quom0d illa digesta et 0rdinata sint Denique qu0dΙ, 9, 13 ad P0nticum scribit I quaes et tristis ist0s 0mp0ne libell0s Et cane qu0d quaevi 110sse puella velit ibi quin ipsa p0emata pica n0n libr0 in qu0 distribuantur dicat extra omnem dubitati0nem p0situm videtur. Qua Lachmannus vi accipit libellum, ea Propertius librum dicit II, 3, 4. Et turpis de te iam liber alter erit it II, 24, 1. Tu loqueri cum sis n0t iam fabula libr0 Et tua sit t0t Cynthia lecta Dr0. Quamquam ceteris duobus l0cis ubi usurpatur haec etiam v0X latius patet similiusque libello dicitur II, 1, 2. Unde meus veniat m0llis in ora liber, et IV, 7, 50. Longa mea in libris regna fuere tuis. Atque e0dem mod0 0lumen dicit II l, 6 H0g

stans est usus lib0lli Sunt libelli libri, ut Ov. Trist. V, 1 in. Hunc qu0que de Getico, n0stri Studiose, libellum Litt0re prae-