De quarto Propertii libro. Dissertatio ..

41쪽

- 31 in altera parte longa vocalis ante brevem eliSa, a qua elisi0110p0etae fere Semper Se abstineant, nobis hoc ipSum genu argumentati0nis infirmum videtur. Si enim veteres c0nStat his in rebus n0n certa quaedam praecepta qua 110bis sint tradita sed aurium iudicium esse secut08, nos non id facere p0rtet, ut Si plerumque n0rmas quasdam Videntur Secuti, ad eas norma e0Squ0que l000 dirigamus, ubi secuti n0u sunt, sed ut his ipsis l0ci 110stram rationem et praeceptionem c0erceamus et reStringamus. H0 quidem 110bi eodem iure Sumere Videmur, quo nec Si quod ἀπαξ ειρημευο nec Si qua bs0leta aut novata Drma est tradita, neceSSari c0rruptum atque emendandum aliquid arbitramur discrepantiis iis ibi tantum erit aliquid tribuendum, ubi

cum aliis corruptelae d0cumentis concurrent. At hic locus, etsi quibusdam visum S aliter, Si verum quaerimus, nihil habet, qu0 merit Suspici0nem 1110veat. Sententia haec est hac in parte, ubi erat ire sive ibatur Fidena8 longe erat ire h. e. hac in parte Fidenas euntium l0ngae viae videbantur. Hic nullam habet 0ssensionem neque hac δει ζικῶς ut aiunt positum ut hoc

in S. I. Ut haec in VS. ., ut hinc in s s. l. 32. ut huc in VS. 39. nec Verbum e dem0nstrativo nunciat in relativum re-V0candum, quod similiter rev0eatur I, 5, 9 10 Nec minus Eois pectus variare lapillis Ut Drm0sa 0v quae parat ire vir0ὶ et II, 3 9, 17. 19. Nec me tam facies quamvis it candida cepit - Quantum quod posito Drm080 alta Jacch0-Et quantum Ae0li cum tentat carmina plectr0 et II, 20, 34 Ultima talis erit quae mea prima fides et III, 22, 21. Nam quantum ferr0 tantum pietate potentes Stamus vel apud H0ratium O. III, 1, 37. - sed Timor et Minae scandunt eodem qu d0minu8); neque est cum infinitivo coniunctum a r0pertii 0nsuetudine alienum est, quippe qui haec similia habeat I, 20 13. Ne tibi sit durum- mente et frigida a Xa Galle, neque Xpert08 Semper adire lacus - II, 10, 21. Ut caput in magnis ubi non est tangere Signi8- ΙΙΙ, 3, 41. s. Nil tibi sit raue praeconia claSSica 0rnus lare nec Aonium cingere Marte nemus - nec denique l0nge

42쪽

ire vias mirum videbitur, i 0mparaverimus quod est I, 20, 17. . Namque ferunt lim Pagasae navalibus Argo Egressam l0ng Phasid0s isse Via S. Nam plurali numeru Via S, cum quisquis B0ma Fidenas iverit longe isse dicatur, hic e 110 minus recte habet quam in Arg0nautarum uno itinere ingularis. Ergo ut e revertamur unde discessimu8, i cetera omnia satis se recte habent, ne in elisione quidem illa offendemus, imm ne si nulla quidem simile essent elisi0nes offenderemus. Nunc autem eae pr0feruntur ab ipso Eschenburgi 0. Ac mihi quidem etiam Catulliana elisi0nes 85 2 8enti et Xeruci01 - 1, 2. perdit am0re fore 97 6 pl0Xeni habet veteris 104 2 in se habet egregiis vehementer ad rem pertinere videntur, nisi Arte putamus ropertium Drma qua8dam antiqui0re ut mage p0tuisse servare, metrica licentias non p0tuisse. Utque alterum Pr0pertianum exemplum II, 14, 8 nem in am0re videt- mittamus, quia o in exitu tertia declinati0nis ill iam temp0re coepta sit corripi a qu0d exemplum est in contii epistola v8. 178. certe eg S0lu er0), id quidem plane est in e0dem numero, qu0d et epist0la ea eiusdem fere temp0ris est et ibi qu0que ulisio incidit in exitum adverbii in e exeuntis. Nam et par ante parem v0calis facilius videtur elidi, neque e in adverbiis ita rationga, Ut nu Squam c0rriperetur. Quae correpti etsi in l0ngenusquam reperitUr Nevila l. l. I. pag. 518. praeter bene et male ex laut asser probe, ex Lucretio H0ratio, aliis Superne, e Lucreti inferne, e Aus0ni inser ne) intelligitur

tamen longae e in adverbii non eandem naturam et constantiam atque aliarum l0ngarum syllabarum fuisse. Quae cum ita sint nec Spuri08 08 Versus existimabimus nec Lucian Mueller0 assentiemur in editione Sua ordinem ita mutanti, ut superiorem pentametrum p0st alterum hexametrum, post pri0rem hexametrum alterum pentametrum hac in sernia p0nat

At tu ibi Fidenas l0nga erat i8Se Via. Nam illud quid0m ita efficitur, ut utroque disticho binae res i-

43쪽

0lim potenti0ra mem0rentur, etsi autem saepissime singula disticha rerum et Sententiar uua similitudine continentur alibi tamen etiam Propertius contrariam rationem equitur, ut priori heXa- meu 908teri0r pentameter, pri0ri pentametro posteri0r heXameter reSpondeat ut I, 3, 29. S.

Nec mirum cum sit Iove digna et proxima Ledae Et Ludae e partu grati0r una tribus, Illa sit Inachiis et blandi0 heroinis, Illa suis verbis c0gat amare Iovem. Nam hic quoque e Iove orsus in I0vem desinit, mediis autem duobus versibus cum her0inis Cynthiam comparat. Ac similis res est etiam in I, 8, 27 - 30 Hic erit hic iurata manet. Rumpantur iniqui. Vicimus assiduas n0n tulit illa preceS. Falsa licet cupidus deponat gaudia livor Destitit ire n0vas Cynthia l0nga ViaS. Ut enim m0dii dii versus la0titiam dicentis testificantur, ita primus et ultimus quid factum sit narrant. Sed mittamus iam hunc locum. Mai0rem eidem carmini vim attulit Heimr0ichius Symb. philol. 0nn. FaSc. 0Ster. p. 667. S.), qui cumpr Vage in S. I. X 0niectura ScripSi 8Set mage ab e ipso Versu noVum Statuit carmen incipere, quod cum Superiore plane B0 cohaereret quam Sententiam amplectitur etiam Luetti0han

nes pag. 3). Ac rati0ne ille has pr0fert. Primum alucinantis esse superiora cum inferi0ribu ita c0niungere, Ut coniungant, cum dicant Pi 0pertium inchoat p0emati de originibus R0manis sed abiecto p0stea iocantem alteram partem SubteXuisse; deinde SS. 135 146. 0 h0r0scopi esse sed Apollinis tum fata dicere non posse dici nisi qui vaticinetur denique vagum Ρr0pertium non posse ita dici, ut sana Sententia evadat. Quae c0ntra ita disputabimus, ut a p08trem argument in CipiamUS.

44쪽

- 34 Sed cur haereatur in age nos aperte pr0stemur plane non intelligere Vagus enim appellatur is, qui linibus aliquibus n0 continetur, sed eos transit. Ac proprie quidem accipitur J0 aliter,v0lut ipse 1 opertius III, 1l 5 l. vaga dicit flumina Nili, quia non directa linea c0ntinentur, sed flexus suos et ambitus habent, 0 I. 20 10. vagum fluminis hospitium, aut ut Horatius propter itinera et Herculem C. III, 3 9. et I Ep. ad Pis. 24. et mercat0reIn ib. 117. vagum appellat sed transfertur ad multas 1 e S, nec Semper aperte declaratur qui ne transeantur ut Hor. Sat. II, 7, 4. Iam vaga pr0siliet frenis natura remotis aut Ep. I, 5, 28. Scurra vagii non qui certum prae Sepe teneret), sed Saepe hos ut e serie copulaque rerum intelligant legentibus relinquitur. Sic ipse Propertius I, 5, 7. 0n est illa, inquit, vagi Ssimilis collata puellis. Quo loc si dubium n0n est quin ea puellae dicantur, quae n0n Suum quaeque Virum cert in perpetu0que am0re amplectantur, Sed ab uno ad alterum facile transeant quid tandem est cur hic vagus n0n dicatur Pr0pertius idcirc0, quod e sui orbe carminis excedat Contrarium, sed in e0dem p 08itum genere est, qu0d Ovidius dicit in III, 1, 16. O argu menti lent poeta tui Verisimiliora de verbis fata dicere proferuntur. Nam me quidem aperte fate0r nullum repperisse l0- eum ubi ea verba non de vaticinantibu et rebus venturi usurparentur, praeter OS, Ubi fata de m0rte essent accipienda, ut Ovid. 0t. XI, 667. Ceyx mortuus vel Ceycis specie indutus M0rpheus ad Halcyonem, Ipse eg0, inquit, fata tibi praesens mea naufragus ed0. Quamquam ita n0n ipsum dicendi verbum Sed syn0nym0n adhibetur. Sed ut ita Sit cur t0 tum potius carmen dissolvamus quam Unam Ocem emendemuS, Umirae Sertim ea emendati adm0dum pr0clivis sit Quid enim dicamus facere, qui sacra diesque canat et cogn0mina pri Sca 000rum, nisi fast08 condere hoc autem qu0 0mine appellemus, qua Si ptionum 110bis facit Ovidius in initi sexti libri ast0rum, ubi de simili libro f. . faeta canam, inquit, S. 8. Sagra cano, S. 24. Cum placuit num0ris c0ndere se Sta tuiS. Ex quibus tamen mi-

45쪽

nime placet, qu0d, Si non in Groningano, id quod dubium est, certe in deteri0ribus Ital0rum codicibus p0situm HertZbergius recepit - facta, qu0d 0men simpliciter collocatum magis in epicum quam in id qu0d hic memoratur poema adit. Nam Ovidiu cum e quem attulimus l0e sacta dicit, n0 dicit simpliciter Sed fictis opponit, quippe qui alteram VerSUS partem

hanc faciat: - sed erunt, qui me finxisse loquantur Magi ad rem c0nveniunt Sacra, quae recepit Jac ibus, nisi Drte mciunt eadem sacra in s. 68. posita Sacra dieSque canam et cognomina pri8ca loc0rum); quamquam sata et sacra alibi etiam inter se commutata sunt, ut Ovid. Met XIII, 54. olim Scriptum erat: Sentitque sibi sera fata parari, at nune Scribitur fera Sacra. MaXime Ver placent festa, quae quam c0nveniant Sacris diebus que facile apparet, nec minus perspicuum Si qu0m0d in fata c0nverti potu strint. Si enim s liter ita rat scripta ut e literam attingeret et cum ea coalesceret, pro a liter accipi 0terant, qui err0 e erat proclivior, quo usitatius et 110tius erat illud fata dicer0. Difficilius est contra alterum argumentum dicere,n0n quod eius tanta vis sit, sed quia quam velit eius vim esse Heimreichius parum liquet. Utrum enim Ss. 13, 146. Ap0llinis sint an 0r0scopi nihil ad rem Nam cur pollinis verba magi rationi interponi p0terunt, si sola integrum carmen efficiet, in cum Superi0ribus c0niuncta erit, n011 0terit Sed tamen

ne illud quidem perspicimus, cur ii versus Ap0llinis magis sint

peti ab at particula l35. At tu finge leg0s); at in ea particula

nihil est cur n0n eiusdem qui ante dixit sermo c0ntinuetur Elegi enim ps inuntur for i. e. el0quentiae simulque ii omnibus quae non deceat tractare Pr0pertium, quodque tu pronomen eSt additum, id hic non plus Musi0nis habet quam qu0d IV, 7, 23. At mihi n0n stul08 quisquam inclinavit euntis mihi est positum p08 at, etsi n0n Cynthia alii h0mini, sed eiusdem immerita S0litud fid am iri pp0nitur Minime ver omnium intelligi 0t-

46쪽

eiusdem carminis 8Se nequeant. Quae partes utrum e0dem tempore an diversis temporibu Scriptae sint, id neque ad rem attinet neque ullis rati0nibus c0nvinci potest. Nihil enim assert Herigbergius QuaeSt. I 0p. p. 216. cum ait omnia vaticinantis m0do edita omnes Sale omnemque Sanguinem perditura, Si principium carmini p08 initium amoris aut post finem adeo scriptum Sset. Quod si Verum esset, de similibus omnibus carminibus, qui bii se poetae ab un ad alterum argumentum re Vocant, esset dicendum Tanturn vero abest, ut 110bi cum Lachmanno

ad initium huius libri in ius editi0ne magis seri a principi0 agi videatur, quam ut haec cum insequentibus ab initi c0niuncta

fuerint, ut in ea ipsa re summum poetae artifidium agn0 ScamUS.

Nisi forte Horatium etiam in alter epod ad vitae rusticae laudationem, qua nulla unquam splendidior utque ita dicam magis seria Scripta est, inseri 0rem quae est de Alfi partem p 08teriore tempore addidisse existimes. Sed diversis temp0ribus nequaquam puS St, Ut num esse carmen defendatur. Haec enim ip8a 0rma carminiS ut 00ta a graviore causa ad leviorem re-VOcetur, Sati S Si frequens. Atque alibi quidem, quom0d id factum sit, narratur, velut ropertius III, 2. Ennianum Se 0ema expertum ab Ap0lline, Ovidius Am I l. a Cupidine se ab armis bellisque edendis narrat ad amatorium carmen av0catum. Alibi autem 110 narratur res, Sed agitur incipitur celebrari causa gravior, sed Subit ab ea ad leviorem aut ipse se poeta revocat aut ab alio revocatur, ut H0ratius C. II 1. postquam 0llionis hist0riam belli civilis laudavit p0pulique Romani mi Seria c0nquestus St, ultima Stropha a n0niis ad levius plectrum Musam reVoeat, C. III, 3. post iustitiae ac constantiae atque Augusti laudes, ii Musa tendis inquit, desine pervica Referre Ser-m0ne Deorum et Magna modis tenuare parVis. Atque eodem pacto hic res agitur n0n narratur, reVocanti autem perSOBRm

non ipse Propertius Sed h0roscopus Sustinet. Utque genu ip Sum carminis nihil habet offensi0uis ita ne a loc quidem e quem in summa hutiis libri btinet alienum est. Ut enim earum quae

47쪽

- 37 Sequuntur elegiarum partim amatoriae sunt, ad qua tertia etiam et ultima n0n immerit referuntur, partim argumenta habent ex sacris sabulisque antiquis petita, eaque dia genera mi Scentur inter se et c0nfunduntur, ut amatoriis elegiis alterius generis ordo elegiarum varietur et perturbetur: ita consentaneum erat t0ti libr0 quasi praefati0nis loco eam elegiam praemittere, quae utriu8que generis esset particeps dupleXque libri argumentum indicaret. Similiter etiam Horatius in e carmine, quo tres priores libr0s induxit, et severa se et ludicra carmina Scripsisse declarat, si quidem recte I. C. Jalinius in disputati0ne d H0ratii carmine prim0, talibauini munus praeceptori ante quinque lustra Susceptum gratulatur Lipsiae 845. p. 27. S.)0st0ndit De0s super08 et 0lyhymniam de gravibuS, Euterpen et Nymphas et Satyros de levibus carminibus esse accipiendas nec dissimile est quarti libri carmen primum, quo cum et renunciet Veneri et tamen Ligurini erumpentem amorem exprimat, is liber Sequitur, quem et edidiSSe propter laudes Caesareae d0mus a scholiastis traditur et tamen amatoriis rursus carminibus distinxit Sed n0n satis habet Heimreichius quod imum erat carmen in duo disiunxisse idem cum cetera huius libri carmina tumh0 carmen vel ut ipse vult haec dii carmina a Properti abiudicat. Itaqu0 de ceteris quidem, quae Luetti0hannes Satis defendit, ut ante significavimus, nihil dicemus huius autem carminis eum alteram certe partem vel ille neget ali 0perti e0mpositam n0bis defensio suscipienda videtur. Quamquam ad primum Helm rei hi argumentum est iam responsum iis quae de genere carminis disputavimus. Qu0d enim ait id carmen rudi0re quam Properti arte esse comp08itum, id verum Sset 0rtasse, Si duae illae partes t0tidem essent integra carmina: Unc cum ambaee0dem carmine c0ntineantur, compositionem apparet nihil ab ogener differre , qu et 1 opertium et alios 808 880 0etas m0do Stendimus. Quae autem in Singulis verbis vel sententiisqu08dam offenderunt, ea singulis emendandis aut explicandis

48쪽

- Sputabamus, et mo cum c0ntra vetti0hannem erit dicendum rursus videbimu8. Mirum vero alterum illud argumentum, quod negat versibus 21 - 126. quidquam afferri praeter ea qua I, 22, 3 - 0. narrata Sint. Qu0 quale sit quo clarius perspiciatur placet hic utrumque locum pr0ponere I, 22, 3 - 10. Si Perusina tibi patriae Sunt nota sepulcra, Italia duris funera temporibu8, Cum B0mana uos egit discordia cives

Sit mihi praecipue pulvis Etrusca dolor

Tu proiecta mei perpessa e membra propinqui, Tu null0 miseri contegi 088 80l0),Ρr0xima Supposito c0ntingen Umbria campo Me genuit terris fertilis uberibus. IV, 121 - 126. Umbria te notis antiqua enatibus edit. Mentior an patriae tangitur ora tuae,

Qua nebulosa cavo rorat Mevania campo

Et lacus aestivis intepet Umber aquiS, Scandentisque Asis consurgit Vertice murUS,Murus ab ingeni notior ille tu0. Quivis facile videt superi0r carmine nihil aperiri nisi in ea parte Umbriae quae ab agro erusino non l0nge distaret et in edito quodam loco natum esselropertium, in alter eam patriam aut, si Asis cum Lucian Mueller vel cum Herigbergi Asis Scribitur, n0mine propri0, aut tamen Mevanatis agri et Clitumni pr0pinquitate, si tal0rum inventum arcis praefertur, definiri. Fortasse ibidem familia splend0r significatur, si quidem enates n0tos de n0ta familia licet accipere. Quamquam cum alibi qu0que enates de patria dicantur, ut I, 22, 1. Qualis et unde genu8, qui sint mihi, Tulle, enates Auson Praefatiunc. Syagri 33. Thessaliam Thebasque suos habuere PenateS), ne hic quidem quidquam bstat quin patriae famam indicari pute-IBUS. Erg nec quae pugnent inter se sunt in his locis, ut prius contra Caruttium d0quimus, nec quae plane in eadem At tan-

49쪽

tu idem fere de sua patria du0bus locis tradit Ovidius, qui p0stquam Am. II. 1, 1. Η0 qu0que inquit, e0mposui eligni natus aqu08i Am. III, 15, in haec addit 2. Qu08 eg comp08ui Peligni ruris alumnus 5. Si quid id est, usque a proa Vis Vetus ordinis heres,N0n 0d militiae turbine factu equeS. 8 Peligna dicar gl0ria genti ego. I l. tque aliquis pectans h0spes Sulmonis quo SiM0enia, qui campi iugera parva tenent, Quae tantum dicet, p0tuisti ferre p0etam,

Quantulacunque StiS, VOS ego magna VOLO.

Aut igitur utrique aut neutri 0 Sterius carmen der0gandum erit. Veni ad tertiam Heimretellii rati0nem, qua Spurium h0c SSecarmen iis quae de patri m0rte immatura dicantur studet probare, quippe quibu illud male explicetur, quod Ι, 22, 7 depr0iectis membris propinqui narratum sit. Quae si est explicati0, cur mala et quae interp0lat0ri p08Sit 8Se ipsius poetae n0nitem An qu0d qui uti l0c minus proprie pr0pinquu appellatus St, hic propri patris n0mine appellatur At si ipse secum pugnet eimreichius, qui supra quem tractavimus l0cum idcire in dubium vocat, qu0 nihil n0vi adferat hunc qu0d asserat aliquid. Sed mittamus haec: 0n enim dubium Videtur, quin hi dii l0ci ad div0rs0s homines referendi sint. Nam quid 22 T. h0 dixerat Tu pr0iecta mei perpe88 e membla propinqui, Tu nullo miseri c0ntegi 08 S Sol i n0n 0terat de e0dem hoc dicere IV, , 2 T.

50쪽

Ossaque legisti n0n illa aetate legenda

quia illic n0n sepultum, hic Sepultum esSe eum ut 0rtuus Sit declaratur. Ut enim h0 concedamus, Ssa legere alicuius eum qui quem m0rte amiserit 0880 dici, ut m0rti magis quam Sepulturae habeatur rati0, at qui Sepultu non 8t, eiu certe nem0 dici p0terit Ssa legisse, praesertim a vate, qui si hoc diceret ipse ibi 0 mnem dum adimeret. Nec gravius St, qu0d negat cadere in r0pertium quae dicantur 88 128 Q31. et in tenues cogeri ip8 Lare S. Nam tua cum multi versarent rura iuVenci, Abstulit excultas pertica tristi ope quia ille nec queratur usquam de iactura b0110rum et parVam sibi Drtunam relictam esse testificetur II, 34 55. S. ASpice me cui parva domi sertuna relicta est Nullus et anti in Marte triumphus Vi . Quae quam nihil valeant facile apparet si Tibullum conferas, qui item patrim0nium pro Scripti0ue imminutum una tantum in elegia queritur I, , 9. 08 qu0que felicis qu0ndam nunc pauperis agri Custodes sertis munera e Stra Lare S. Tunc vitula innumeros lustrabat caeSa iuvenc08 Nunc agna exigui 8 h0Stia parva Soli. ib. l. 0n ego divitia patrum fructuSque requir0, Qu0 tulit antiquo condita meSSi RV quamvis autem illud esset minutum, tantum tamen retinuit, ut et ipse se satis habere in carminibus suis testificetur, et H0ratius Epist. I, 4, 11 mundum victum n0n deficiente crumena ei tribuat. Qu0 autem homines ill temp0re agr0rum divisi0nibus