장음표시 사용
7쪽
HABITA a Cicerone v Non. Sept. oratione prima in Antonium, ille se in vinam Tiburtinam contulit, ibique septemdecim dies, quod Ciceroni responderet, commentatus est. XIII. Kal Octobr. habito senatu, in absentem Ciceronem, qui se tuto in senatum venire non posse intelligebat, quae cogitaverat, evomuit. His omnibus fuse graviterque respondet, ac simul omnia Antonii scelera et flagitia commemorat hac oratione Cicero quae, ut . mutius Putat, non dicta, sed scripta tantum, et deinde in lucem edita est. 1-2Djsj1j sdi. OOole
9쪽
I. 1. QUONAM meo fato, Patres conscripti, fieri dicam, ut nemo his annis viginti rei publicae fuerit hostis, qui non bellum eodem tempore mihi quoque indixeriti
Nec Ver necesse est quemquam a me nominari. Obi
cum ipsi recordamini inhi poenarum illi plus quam optarem, dederunt te miror, Antoni, quorum acta imitere, eorum exitus non perhorrescere. Atque hoc in aliis minus mirabar. Nemo illorum inimicus mihi fuit Voruntarius omnes a me rei publicae causa lacessiti. Tu, ne Verbo quidem Violatus, ut audacior, quam Catilina; furiosior, quam Clodius, viderere, ultro me maledictis lacessisti, tuamque a me alienationem commendationem tibi ad impios cives lare putavisti. 2. Quid putem reontemptumno me imon video nec in Vita, nec in gratia, nec in rebus gestis, nec in hac mea mediocritate ingenii, quid despicere possit Antonius. An in senatu facillime de me detrahi posse credidit i qui ordo clarissimis civibus bene gestae rei publicae testimonium multis, mihi uni conserva- dedit. An decertare mecum Voluit contentione dicendi i Hoc quidem beneficium est. Quid enim plenius, quid uberius, quam mihi et pro me, et contra Antonium dioere tollud profecto est. On existimarit, sui similibus probari posse, se esse hostem patriae, nisi inihi esset inimicus. 3. Cui priusquam de ceteris rebus respondeo, de amicitia, quam a me Violatam esse criminatus est, quod ego gravissimum crimen judico, pauca
dicam II. Contra rem suam me, nescio quando, Venime
10쪽
questus est An ego non Venirem contra alienum pro Ἀ- miliari et necessario P Νο venirem contra gratiam nori virtutis spe, sed aetatis flore collectam P Νο venirem contra injuriam, quam iste intercessoris iniquissimi neficio obtinuit, non jure praetori, Sed hoc idcirco oon1- memoratum a te puto, ut te infimo ordini commendares, quum te omne recordarentur libertini generum, et liberos tuos, nepotes Q. Fadii libertini hominis fuisse. Alenim te in disciplinam meam tradideras: nam cita dixisti; h domum meam ventitaras tu, si id secisses, melius famae, mel Ius pudicitiae tuae .consuluisses. Sed neque secisti, nec, si cuperes, tibi id per C Curio nem facere licuisset. A. Auguratus petitionem mihi toconcessisse dixisti incredibilem audaciam is impudentiam praedicandam L Quo enim tempore me augurem a tot collegio expetitum Cn. Pompeius et Q. Hortensius nominaverunt, neque enim licebat a pluribus nominari, tu nec solvendo eras, nec te ullo modo, nisi eversa re publica, ore incolumem putabas Poteras autem eo tempore auguratum etere, quum in talia Curio non esse, aut tum, quum es factus, unam tribum sine Curione erre potuisses cujus etiam lamiliares do Vi condemnati sunt, quod tui nimis studiosi fuissent. III. 5. At beneficio sum tuo usus. Quo ' Quamquam illud ipsum, quod commemoras, SemPer Prae me tuli. Qui mo tibi debere confiteri, quam cuiquam minus prudenti non satis gratus Videri. Sed quo beneficio quod me Brundisii non occideris Quem ipso victor, qui tibi, ut tute gloriari solebas, detulerat ex latronibus suis principatum, salom esse Voluisset, in Italiam ire jussisset, eum tu occideres Fac potuisse. Quod est aliud, atres constripti, beneficium latronum, nisi ut commemorare possint, iis se dedisse Vitam, quibus non ademerint ' Quod si esset beneficium, nunquam qui illum intersecerunt, a quo erant conservati, quo tu ipse clarissimos viros soles appellare, tantam essent gloriam