장음표시 사용
251쪽
f. Saeculo ix, Concessa fuit in ipsis eccleSiis Sepultura, non
tantum epiSCopis, ut antea, Sed etiam athatthus, distula prestyteris, et laicis fidelitus sid est, omnino pietate commendatili-huS), eX cone. Moguntino, an . 813, Can. 52 3, et Cone. Triburiensi, an . 892, Can. 17 g. - Attamen firma remanebat prohibitio pro vulgo laicorum, ut constat his eisdem conciliis; sic ait Conc. Trib., Can. 17 Secundum statula sanctorum Patriam, et eXperimenta miraculorum, prohibemus et praecipimus ut deinceps
nullus laicus in ecclesia sepeliatur. is Unde etiam in capitularibus Caroli Magni legimus Ut nullus deinceps in ecclesia mortuum sepeliat. δε Capit. , lib. I, CaP. CLUI'. V. Sde Culo XII, ubique consuetudo invaluerat ut laici indistincto in ipsis ecclesiis sepelirentur; de quo testantur, inter alia, cap. Eae parte, 5, et cap. Cum literum, 6, DE SEPULTURIS.
constat testimonio Gregorii Turonensis m. a. 595), qui, Cum ageretur de Sepeliendo corpore B. Radegundis, inducit abbatissam monasterii Pictaviensis sollicitam de bonedictione tumuli et dicentem Quid faciemus, si episcopus urbis non adVenerit, quia locus ille, quo Sepeliri debet, non est sacerdotali tenediactione sacratus 33 is Ergo jam hoc tempore, mos omnino erat ut tumuli et coemeteria ab episcopo benedicerentur. Quonam autem tempore inceperit ista consuetudo, definiri nequit, quia antiquiora desunt testimonia . .
perhibentur tanquam deposita in ecclesiis Urbis, sunt SS. Joannis et Pauli, quae jam erant in Urbe tempore quo Scriptum est Sacramentarium Leο-nianum, nempe Saeculo VI. Sacram. Leon., in oratione pro festo horum SanCt., Muratori, Litu imia romana vetus, Venetiis, 1748, t. I, p. 329. Sed ratio est quia hi duo sancti martyres, sub Juliano imperatore, intersecti et sepulti sunt in sua propria domo, quae, post mortem Juliani, tacta eStin ecclesiam; Acta sanctorum, Anthierpiae, 1709, junii, t. V, P. 1b9-160. y Μansi, t. XIV, col. 75 Can. Nullus, Caus. XIII, q. IIJ. a Mansi, t. XVIII, Col. 141. - Baluge, Capit., t. I, Col. 731. - De 9loria coni , C. CVi; Migne, P. L ., t. LXXI, Col. 906. β Cf. Moulari, De sepultura, pari. I, C. III, Lo Vanii, 1862, P. Tl Sq.
252쪽
DE CAEMEΤERIIS ET SEPULTURIS 14O. - Ritus Sepulturae Christianae. - Multi ritus erant, a primiS Saeculi S, Sepulturae Chri Stianae, inter quo S praecipue 1. Psalmodia , dum nempe esserebatur corpus; - 2. Ollatio euchar stica, Si per horam liceret, nempe si ante meridiem Sepultura fieret; - 3. Speciales pro defuncto Preces. - 4. Laus funebris, Si ageretur de pr0 Claro viro sepeliendo. I)e his ritibus et pluribus aliis, quos non est hic locu S eX pondendi, Cf. Supra allegatos auctores n. 137)3.141. - Negatio Sepulturae ChriStianae. - Non omnibus indistincto tribuebantur lipeo ossicia; jam enim a primis SpoculiS, honor Christiano Sepulturpo quibusdam negabatur. - Sic 1' Privabantur hac sepultura catechumeni, qui siue tapti3mo
et Chrysostomus assirmat pro illis locum non habere psalmodiam, nec alia divina ossicia, hortaturque fidoles ut pro illis privatimorent; si epist. ad Philipp., hom. m'. 2' Privabantur hac sepultura qui se ipsos occidi33ent. - Ιta Con C. Brac. I, can. 16 Item placuit, ut hi qui sui ipsis ... violentam inferunt mortem, nulla illis in oblatione commemoratio
fiat, neque cum psalmis ad sepulturam eorum Cadavera dedu- Cantur. . . Similiter et de his placuit, qui pro suis SceleribuS Puniuntur β. n Ita etiam cone. Antissio lorense, an . 768, Can. 17, et Conc. Aurelianense II, an. 533, Can. 15 q. 3' Item privabantur damnati Oh sua scelera. - I tu alleg
4' Item qui in aliquo crimine occisi fuissent. -- Ita ex Optato ', qui narrat Circumcellionibus sepulturam negatam suiSSe, eo quod occisi suissent in tu multu adversus magistratum civilem Τ.i Praecipue Martene et Bingliam, loc. cit. a Bruns, Concilia, t. H, P. 35. 3 Migne, P. G., t. LXII, Col. 204. - Bruns, loc. cit. η Bruns, t. Π, P. 239, 186. ' De schismate donatistarum, lib. III, n. 4; Migne, P. L ., t. XI, col. 1008-1009. 7 Contrapius videtur cit. canon ib cono. Aurelianensis II, qui ideo exponi sorte potest de iis qui ante mortem signa poenitentiae dedissent.
253쪽
Inquis. Vm si Νo S autem quibus Vi Ventibus non CommunicavimuS, mortia is communicare non pOSsumus D - Quod verum erat, licet poenitentiam accepiSSent, Sed ante receptam Communionem obiissent, ut patet eX eadem epi St., et ex alia,
aliis regionibus, minus rigida suit disciplina; legimus enim in
Cone. Va SenSi I, an. 442, Can. 2 Pro his qui, poenitentia accepta, in bono vitae Cursu satisfactoria Compunctione viVentes, sine Communione inopinato nonnumquam tranSi tu . . . I P02Veniuntur, placuit) oblationem recipiendam et eorum stinera ac deinceps memoriam ecclesia Stico asseCtu proSequendam, quia nes a SeSt..., etc. '. D Qui Canon Summatus transiit in Stoluta Ecclesiae antiqua, can. 79'. Benignior disciplina tandem praevaluit, cum aliquo tamen rigore mixta, eX Cap. A notiS, 28, DE SENT.
254쪽
DE COEMETERIIS g l. De loco Sepulturm in senΘPP. 142. - Loca Sepulturae Christianae. - Hode loca
Sunt 10 Coemeterium. - Locus Praecipuus Sepulturae eSt coemeterium, quatenus distinguitur ab ecclesia. - Constat ex perpetua traditione Ecclesim supra doscripta; initio enim corpora desunctorum Sepulta Sunt extra civitates in coemeteriis suburbanis; postea sepulta Sunt intra civitates quidem, sed extra ecclesias, in atrio, in porticia, prope mUTOS, unde orta Sunt coemeteria contiyua nempe ecclesiae , quibus paulatim alia coemeteria ab ecclesiis, imo et oppidis
distantia successerunt. Quod Si, decurSu SMCulorum, Corpora admiSSa Sunt in ipsas ecclesias, non nisi vi consuetudinis set cum restrictionibus factum eSt. 20 Ecclesia. - Ιpsam ecclesiam eSSe locum sepulturaeconStat ex alleg. cap. Eae parte, 5, et cap. Cum liferum, 6, DE SEPULTURIA, in quibus ut res omnino licita et sine ulla controversia admissa inducitur et supponitur sepultura in
255쪽
239 ecclesiis. - Attamen propter abusus inde ortos 1 et tacito oriundos, quaSi aegre et non nisi cum restrictionibus hic locus Sepulturae conceditur a jure patet ex Nituali romano, quod, tit. VI, c. I, n. 9, hooc habet Ubi vigot antiqua consuetudo sepeliendi mortuo S in CCometeriis, retineatur; et, uti sileri potest, restit Matur. At Vero, cui locus Sepulturae dabitur in ecclesia, humi tantum detur. Cadavera autem prope altaria non Sepeliantur. D Unde duo nolanda a. In regionibus, ubi Viget consuetudo Sepeliendi mortuos etiam in ecclesiis, licita quidem est; sed relinquitur arbitrio et prudentis sive conciliorum provincialium sive epiScoporum, ut hanc consuetudinem tollunt, Vel, uppoSi tis restrictionibus, imminuant. Jure autem Communi, et secluso statuto speciali, non requiritur licentia ordinarii
quidquid dicunt aliqui ' , ut mortuus sepeliatur in ecclesia. Hoc enim nullibi praecipitur. h. Si cui locus sepulturim detur in ecclesiis, prohibilum
omnino est ut SarcophngUS Seu Capsa cadaveris sit elevata
Super terram quod privilegium est solius R. Pontificis ' ;ssed requiritur ut capsa sit sub terra deposita, in Sepulcrosseu tumba humi effossis. Hoc praescripsit pro ditione Pon
ti sicia S. Pius V, bulla Cum primum, 1 apr. 1566, 3 6
sed Niluale romanum, Pauli V jussu editum an . 1614, hoc praescriptum extendit ad universam Ecclesiam, verbis supra relatis Humi tantiam detur sepultura). D30 Non tamen prope altare De quo hoste dicenda :a. Origo hujus specialis prohibitionis referenda est adi Ecclesia enim habebatur ut locus sepulturae clivitum, relicto Coemeterio communi in sepulturam vulgi. Cf. Van Espen, IUS eccl. Univ., Part. ΙΙ,tPRCt. XXXVIII, n. 33-34, Coloniae Agrippinae , 1702, P. 722. V. g., Ferraris, V' Sepultura, D. 141. . CL Petra, In const. III Coelestini III, n. 13, VenetiiS, 1 41, t. ii, P. 104. - Buἱl. Rom., t. IV, Part. II, P. 28b.
256쪽
240 DE COEMETERIIS ET SEPULTURIS antiquissimam Ecclesiae consuetudinem, quae Sie relata est in cit. supra n. 138, concilio Νonneten Si, S me. VII, CIn. 6 can. Praecipiendum, 15, cauS. XIII, q. Π), in cujus sino sic legimus Infra ecclesiam Vero, et prope altare, uti corpus et sany uis Domini consiicitur, nullatenus sepeliantur. D Prior pars hujus prohibitionis intra ecclesiam in desuoludi nona abiit, ut dictum eSt; ultera Vero parS prope altare, etc.) sirma Permula Sit, ob speetalem reverentiam altaris ot sacri sacrificii. Unde nefas est sopeliro
mortuos sub altare aut prope altare. h. Hanc autem consuetudinem retulit et pro scripsit Ri-lu3le romanum, loc. cit. Cada era autem prope altaria non Sepeliuntur. 0 Hinc in eodem sensu Semper respondit
S. Rit. Congr. , V. g. , in Veneta, 7 julii 1766, in qua prohibuit sopulturas sub altari Husquo scabello .c. Quomodo autem intelligendum sit hoc vocabulum prope, S. Carolus Borro meus declaravit pro provincia Mediolanensi, in cono . provinc. IV an. 157 6), pari. I, lit. De sepulcris Noe vero in aliis ecclesisu locis prope altaria sepultura datur), nisi tam lonye sepulcra distent, ut sepulcrale os a scabello seu tradella altaris procul ahsit, spatio saltem cia Bitorum trium'. D Quam regulam adoptavit S. Rit. Congr. , in Beneventana, 27 apr. 1877, requiren S ut cadaVera tribus cubilis, non tantum ab altari, sed at ejus-
in Nomona, 12 jan. 1897, ad 2 si Cadavera ab altari tribus cubitis distaro dobore; et tres cubitos esse sere unum metrum longitudinis, atque hanc distantiam sepulcrorum ab altari sullicero is quod repolit in declarationei Decreta authentica, n. 24 9, t. Π, P. 128. Acta eccl. Mediol. , Lugduni, 1682, t. I, P. 100.ὴ Garitellini, App., n. b689. - Decreta aus i., n. 3944, t. Hi, p. 32b-326; ad hanc resolutionem remit-
257쪽
DE CAEMETERIIS 2 15 aug. 1898 si S. Rit. Conget'. declaravit tres cuhitos esse fere unum metriam longilia finis, atque hanc distantiam sepulcrorum ah altari su Ficere . D Unde requiritur et sus sicit ut capssse cadaverum distent at altari uno metro, licset forsan ipso ingressus monumenti SepulcraliS propior sit. Et hic ost status hodiernus jurisprudentio . d. Sedulo notandum est altare non exsecrari, eX eo quod sub ipso aut prope ipsum Sepeliuntur Cadavera; non enim hinc est exsecrationi S CauSa a jure proeVisa; item, et propter eamdem causam, altare eo ipSo non pollui sed adest tantum violatio logum Ecclesiose circa altarium sanctitatem; unde potest quidem episcopus interdicto subjicere altare, non vero videtur prohibitum in illo celebrare, donec latum suopit interdictum. e. Quando monumentum Sepulcrale eSi quidem materia-
litor sub altari, sed ab eo separatum per cameram VOufe), non intelligitur prohibitum; nunquam enim prohibitso sunt cryptae inferiores ad condenda cadavera. Et ita S. Rit.
Congr. , in Senonen ., 27 julii 1878, ad 2 ', ol in una de Querelaro in ditione Mexicana), 18 julii 1902, ad 6, ubi
coemeteriorum.143. - Necessitas henedictionis Coemeteriorum.1' Praeceptum tenedicendi coemeterium. - Ut coemete
rium adsitheri possit ad sepulturam sit felium, regia trifurtit in Vicen., 30 aug. 1901, ad 2 s Acta S. Sedis, t. xxxiv, P. 313 Vel Canoniste, t. XXV, an . l 902, P. 52ὶ.i Aeta S. Sedis, t. XXXI, P. 316. ' Decreta auth., n. 3460, t. III, P. 96.3 Acta S. Sedis, t. XXXV, P. 109.
258쪽
2.2DE COEMETER llS ET SEPULTURIS ut sit Lenedictiam. - Constat lum antiquissima Ecclesiae consuetudine, de qua supra dictum est n. 139 ; - tum praecepto expreSSO Dilualis romani, fit. VI, C. I, n. 18 Celerum nemo christianus in commianione seidelium defunctus, extra ecclesiam, aut coemeterium rite tenedictum sepeliri dehet; sed Si necessitas cogat, ex aliquo eventu, aliquando ad tempUS aliter fieri, curetur, ut, qua-isenus fieri poterit, corpuS in locum Sacrum quamprimum transseratur; et interim Semper crux capiti illius apponidobol, ad significandum illum in Christo quieviSSe. D Non requiritur tamen Solemnior benedicito, seu consecratio, sed stillicit SimpleX Benedictio, cujus ritus exponuntur in Miltiali romano, fit. VIII, c. XXIX. 2' Di Ficultas ohservandi praedictum praeceptiam aliquibus in locis. - Jus quidem strictum habet Ecclesia, ut haboat pro sepeliendis membris SutS coemeterium Separatum, nut, si non adsit nisi unum coemelerium, ut in hoc coemeterio ParS aliqua, a reliquo coemeterio convenienti modo distincta et separata, illi reservata sit. Verum pluribus in regionibus, V. g., in Gallia, hoc jus Ecclesiost denegatur, ita utco motoria sint omnino sub jure auctoritatis civilis ot adhi-bori doboant ad sepulturum quorumvis civium, Sine ulla separatione pro diversis cultibus. Quo posito, in iis saltsem civitatibus ut oppidis, in quibus sunt divorsi cultus, dissicilis evadit observatio pro cepti benedictionis coemeteriorum , tum quia facultas benedicendi recusari posset a potestate civili, vi proutensi principii sic dictae litertatis
cultu iam, tum quia, Si benediceretur coemeterium, Ecclesia ab hoc loco benedicto teneretur arcere Corpora SehiSmaticorum, hosti eticorum, etc. quod conSequi non posset , tum quia coemelerium obnoxium esset frequentibus pollutionibus. Unde, in his locis, coemeterium non benedicitur, et remanet locuS prosunus. De quo notanda tria :
259쪽
243 a. Si non sint adeo timenda incommoda, de quibus modo, et municipium aut gubernium non prohibeat bono- dici coemeterium, episcopi curare debent ut benedicantur publica coemeteria. In hoc Sensu S. Congr. Inquisit.
respondit episcopis Belgii, 8 julii 1874 si Quod pergant
protueri catholicitatem coemeteriorum eodem modo hucusque laudabiliter observato, et quod nova coemeteria ciarent pro posse ut tenedicantur i. Di. Ad supplendum, quantum fieri potest, omiSSam coemeterii benedictionem, Sacerdo S, dum funera peragit, bonedicit singulas fossas, itemque singula sepulcra Sed lisee, prima tantum Vice, nempe quando primum CorpuSin eis deponitur utitur autem illa orationo seu benedictionse quim legitur in Nituali romano, fit. VI, C. HI, n. 12. c. Ista benedictio probabilius non est consecratii a, Sed tantum invocativa, ita ut, proprie loquendo, Sepulcrum non fiat locus sacer. - Quidquid illud est, sepulcrum, licet hoc modo benedictum, obnoxium non eSt pollutioni, quia, jure c3nonico, coemeteria quou pollutioni obnoxia sunt, illa sunt quod auctoritate episcopali deputantur ad sepulturam fidelium, accepta illa consecratione aut benedictione, quae proevidentur in jure nempe in Ponti sicali otin Nituali).144. - Consecratio et honodictio coemeteriorum.1' Consecratio sest illa solemnior tenedictio coemeteriorum, cujus ritus describuntur in Ponti sicali romano, inlit. De coemeterii tenedictione, et quae, prseter proliXus orationes, consistit praecipue in benedicendiS quinque crucibus , paratis in determinatis coemeterii locis; de qua consecratione haec dicenda :
In Monitore ecclesiastico, t. ix, pari. II, p. 18b, ubi Sunt etiam alia responsa in eodem SenSU.
260쪽
24 DE CAEMETERIIS ET SEPULTURIS a. Minister consecrationis quoad validitatem et licoita tem est idem omnino ac pro conSecratione eCcleSi id, quiη. in usia Mniversali Ecclesiae, 0Ρquo gr3du ponuntur COHSecratio ecclesiae et consecratio coemeterii . Unde, juxta Leonis X
bullam Dum infra, 19 deo. 1516 supra, n. 12, 2', allegatam), Regulares tenentur, Si Velint ConSeerari Sua coemeteria, advocare episcopum loci nec poSSunt alium episcopum invitare, nisi illo recusante, ut ibidem dictum sest; pro sata enim bulla expresSe pro0Videt u Consecrationem occlusisse Vel aliaris aut coemeterii tenedictionem D, Solem
t. Cum consecratio caemeterii, via Oad ejectus, non multum disrarat ab ejus tenedictione, rariSSima sunt CCemetoria consecrata; sacilior enim e Si Simplex benedicito, et, in casu pollutionis, facilior reconciliatio. 2' Benedictio coemeterii conflat illo minus solemni ritu qui doscribitur in Miluali romano fit. VIII, c. XXlX Subrubrica Nilus Lenedicendi Hsi iam coemetertiam per Sacerdotem ab episcopo delegatiam, ubi una lanium cruae inco motorio benedicitur. De ministro bono lictionis, idonadicondum est quod de ministro benedictionis ecclesiarum
supra, n. 17 , et idem est privilegium Regularium hono-
dicendi nempe propria coemeteria), ex Loonis X brevi Meli yionis suadet, ibidem allegato. 3' Eliam in coemelerio rite Consecrato aut benedicto, Dituale rom. jubet benedici sepulcra et ad hoc ponit orationem fit. VI, c. IlI, n. l2 Cf. n. 14 . Cum autem haec pro scriptio aliquibus Videretur quadam obscuritato laborare, respondit S. Rit. Congr. non debere bonedici simplicem foveam in coemeterio est OSSum, bene vero sepulcrum
i Cs. Reclusium, De re parochiali, Part. II, tit. m, n. 22-28, 45 - 4 , Romae, 17 73, t. II, p. 105, 109 - Moulari, De sepultura, Lovanii, 1862, p. 101 Sq.