장음표시 사용
41쪽
Carmina vel coelo possunt deducere Lunam : Carminibus Circe socios mutavit Ulytici: Frigidus in pratis Cantando rumpitur anguis. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim id erna tibi haec primum triplici diversa colore Licia circumdo, terque haec altaria Circum Essigiem duco numero Deus impare gaudet I o Ducite ab urbe domum, mea Carmina, ducite Daphnim i a Necte trissus nodis ternos, Amarylli, Colores: u a Necte, Amarylli, modo et,Veneris, dic, incula necto hDucite ab urbe domum, mea Carmina, ducite Daphnim i
b Limus ut hic durescit, et haec ut i, cera liquescit o p
Uno eodemque igni sic nostro Daphnis amore. Sparge molam, et fragiles incende bitumine lauros. Daphnis me malus urit ego hanc in Daphnide laurum. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Talis amor Daphnim, qualis, Cum festa juvencum 85 Per nemora, atque altos quaerendo bucula chlucos mPropter aquae rivum viridi procumbit in ulva Perdita, nec serae meminit decedere odii pTalis amor teneat nec sit mihi cura mederi. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim i
Carmina vel possunt deducere lunam coelo Circe tavit socios lysi se carminibus frigidus anguis, in pratis, rumpitur cantando. lea carmina, ducite ducite Daphnim ab urbe domum. Primum circumdo haec tria licia tibi, diversa triplici colore ducoque tuam effigiem ter circum haec altaria. Deu gaudet impare numero Mea carmina, du-dite, ducite Daphnim ab urbe domum. Fiamula Amarylli, necne ternos colores tribus nodis Amarylli, necte eos modo : et dic haec verba, necto vincula Veneris. Mea carmina, durite ducite Daphnim ab urbe domum. Ut hic limus durescit, et ut haec cera liquescit uno eodemque ignici sic Daphnis durescat filis, et liquescat nostro amore. Sparge molam, et incende fragiles lauros bitumine Malus Daphnis urit me: ego uro hanc laurum in Daphnide. Mea carmina, ducite, ducite Daphnim ab urbe domum. Talis amor teneat Daphnim, qualis es, Cum bucula sessa quaerendo juvencum, per nemora, atque alto lucos, perdita procumbit in viridi ulva propter rivum aquae, nec meminit decedere serae nocti talis amor teneat eum nec sit mihi cura mederi ejus amori Mea carmina, ducite ducite Daphnim ab urbe domum.' Anaph. b Meton. c Antiph.
42쪽
3 P. VIRGILII MARONISHas olim exuvias mihi perfidus ille reliquit,
Pignora cara sui quae nunc ego limine in ipso, q a Terra, tibi mando debent haec pignora Daphnim. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim iHas herbas, atque haec Ponto mihi lecta venena 95 Ipse dedit Moeris nascuntur plurima Ponto. His ego pe lupum fieri, et se condere sylvis Moerin saepe animas imis excire sepulchris, Atque satas alio vidi traducere messes. lDucite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim iFer cineres, Amarylli, foras rivoque fluenti, Oi Transque caput jac: ne respexeris. His ego Daphnim Aggrediar nihil ille Deos, nil carmina curat. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim iAspice, Corripuit tremulis altaria flammis o, Sponte sua, dum serre moror, cinis ipse bonum sit o
Ille perfidus olim reliquit has exuvias mihi, cara pignora sui quae nunc ego mando tibi, terra, in limine ips, haec pigi ora debent Daphnim H N. Mea carmina, ducite, ducite Daphnim ab urbe domum. Moeris ipse dedit has herbas, atque haec venena lecta Ponto mihi plurima Penena nascuntur Ponto. Ego vidi Moerin ipsum saepe fieri lupum his, et condere se sylvis, saepe excire animas imis sepulchris, atque traducere satas messes alio. Mea carmina, ducite, diicite Daphnim ab urbe domum. Amarylli, se cineres oras jaceque eos trans caput fluenti rivo ne respexeris. Ego agorediar Daphnim his ille nihil curat DeOS, nil curat carmina. Mea carmina, ducite, ducite Daphnim ab urbe domum. Aspice, cinis ipse corripuit altaria emulis flammis sua sponte, dum moror ferre eum sit bonum i certe ei nescio qui L et
canis Hyla latrat in limine Ciedimus an qui amant, ipsi fingunts innia sibit mea carmina, parcite, jam parcite Daphnis venit ab urbe
43쪽
M. O Lycida, vivi pervenimus, advena nostri n Quod nunquam veriti sumus ut possessor agelli e
Diceret: haec mea sunt veteres migrate coloni.
Nunc victi, tristes, quoniam sors omnia Versat, gHos illi b) quod nec bene vertat mittimus hoedos. L. Certe equidem c audieram, qua se subducere colles Incipiunt, mollique jugum demittere clivo, Usque ad aquam, et veteris jam fracta cacumina fagi, Omnia carminibus vestrum c servasse Menalcam. QO M. c Audieras, et fama fuit sed carmina tantum Nostra d valent, Lycida, tela inter Martia quantum
se Chaonias dicunt, aquila Veniente, ColumbaS. Quod nisi me quacunque novas incidere lites Ante sinistra cava monuisset ab ilice cornix, I iNec tuus hic Moeris, nec Viveret ipse Menalcas.
L. f Heu cadit in quemquam tantum scelus f heu
LV. cepi, quo pedes ducunt ted an in urbem Mantuam, qu via ducit Mi. O Lycida, nos vivi pervenimus e miseriar, ut advena, possessor nostri apessi, diceret quod nunquam sumus veriti haec rem 1unt me veteres Coloni migrate. Nos nunc Victi, tristes, quoniam fors versat omnia, mittimus hos hCedo illi quod munus, utinam, ne vertat bene illi. D. Certe equidem audiveram, vestrum dominum Menalcam servavisi Ornnia reta carminibus, qua colles incipiunt subducere se, demittereque jugum molli clivo usque ad aquam, et cacumina Veteris sagi jam fracta. i. Audiveras illud, et fama sulis e sed Lycida, noltra carmina valent tantum inter Martia tela, quantum dicunt Chaonias columbas macre, aquila veniente. Quod nisi sinittra cornix monuisset me ante, ab cava ilice, incidere novas lites quacunque ratione, nec hic tuus Moeris, nec Meraicas ipse viveret. D. Heu, tantum scelus
cadit in quemquam heu, Menalca, tua solatia sunt pene rapta nobis simul tecum t a Ei b Litates e Ssncope. d Metaph. Sstme f Dp ti
44쪽
Quis caneret nymphac quis humum florentibus herbis Spargeret 8 aut viridi a sontes induceret umbra et IV quae b sublegi tacitus tibi carmina nuper, Cum te ad delicias ferres Amaryllida nostras Tityre, dum redeo, brevis est via pasce capellas:
Et potum pastas age, Tityre et inter agendum, coccurlare apro, cornu ferit ille, caveto et BM. Im lisCC, quae Varo, necdum perfecta, and bat. Vare, tuum nomen superet mod Mantua nobis, o
Mantua Vae, miserae nimium vicina Cremonaei Cantantes sublime serent ad sidera cycni. L. Sic tua Cyrnaeas sugiant eXamina taXOS: IO Sic cytiso pastae distentent ubera acCadi: Incipe, si quid habes et me secere poetam l c Pierides sunt et mihi carmina me quoque diCunt Vatem pastores sed non ego credulus illis. Nam neque adhuc Varo videor nec dicere Cinna 35 Digna, sed argutos intes strepere anser oloreS. M. Id quidem ago et tacitus, Lycida, mecum ipse Voluto,
quis gitur caneret nymphasa quis spargeret humum forentibus herbis p
aut induceret, i. e. regeret sontes viridi umbra vel cinere carmina, quae ego tacitur sublegi, i. e. surripui tibi nuper, cum ferres te ad Ama
ryllida, nostras delicia, Quorum tarαλμm hoc est fragmεntum Tityre,
pasce meas carellas, dum redeo, Via est breVis et Tityre, age eas pastas potum et inter agendum, axeto occuriare capro, ille serit cornu Miae Imo totius haec tarmina, quae canebat Varo, necdum per
secta. es fagmontum Vare, cantantes cycni serent tuum nomen sublime ad sidera, s modo Mantua superet nobis, Mantua, Vae, nimium vicina miserae Gemonae D. Sic tua examina olum sugiant Cyrnaeas alios sicuti vaccae, pallae cytiso, disentent ube: a faneu incipe, si habes quid De Pierides secere me poetam Dei sunt mihi carmina past6res quoque dicunt me esse vatem sed ego non sum credulus illis. Nam adhuc videor Cicere tarmis digna neque Varo, nec Cinna, sed metat anser, strepere inter argutos olores. i. Quidem ago id ; et, Lycida, go iple tacitu, voluto mecum, si valeam meminis illud neque est ignobile Carmen. b A v. sc Anton. d Liuies.
45쪽
Huc ades, o Galatea quis est nam ludus in undisi Hic ver purpureum: Varios hie a 'lumina circum o e b Fundit humus flores hic candida Populus antro
Imminet, et lentae teXunt Umbracula Uites. mHuc ades insani teriant me littora fluctus o L. c Quid i quae te pura solum iub nocte canentem Audieram ρ numeros memini, si verba tenerern M. Daphni, quid antiquos signorum suspicis ortus ξ Ecce Dionaei processit Caesaris astrum d Astrum, quo segetes gauderent frugibus ; et quo Duceret apricis in collibus uva colorem. Insere, e Daphni, f)pyros carpent tua poma nepotes. Omnia ghfert aetas, animum quoque Saepe ego longos Cantando puerum memini me condere ii soles. a Nunc oblita mihi tot carmina vox quoque Moerin Jam fugit ipsa lupi Moerin videre priores. Sed tamen ista satis reseret tibi tape Menalcas G iL. Causando nostros in longum ducis h amores: Et nunc omne tibi stratum silet aequor, et omnes b Aspice ventos ceciderunt murmuris aurae. O O.
Iam memini ades huc, o Galatea : quisnam ludus est in undis ' Ieos purpureum ver hic humus fundit varios flores citcum flumini hic candida populus imminet antro, et lentae vites teXunt umbracula. Ades huc sine tit insani fluctus feriant littora. D. Quid vero ρ quae fune illa carmina, quae audiveram te solum canentem sub pura noctes memini numeros, si tenerem Verba. o Daphni, quid temn suspicis antiquos ortus signorum t ecce astrum Dionaei Cae aris procesiit astrum, quo segetes gauderent frugibus; et quo Va duceret colorem in apricis collibus. Daphni insere pyros nepotes Carpent tua poma. IEtas fert, i. e. aufert omnia, et animum quoque. Ego memini me puerum saepe condere longos soles i. e. dies cantando. Nunc tot carmina sunt oblita mihi jam vox ipsa quoque fugit Moerin lupi priores videre Moerin . Sed tamen Menalcas ipse reseret ista carmina tibi saepe satis. D. Tu ducis nostros amores in longum tempus causando et nunc aspice omne aequor stratum silet tibi, et omnes aurae ventosi murmuris ceci
46쪽
Hinc adeo media est nobis vix namque sepulchrum Incipit apparere Bianoris hic, ubi densas o
Agricolae stringunt frondes, hic, Moeri, canamus: mHic hoedos depone tamen veniemus in urbem. Aut si nox pluviam ne colligat ante, Veremur, Cantantes licet usque minus via laedet eamus. Cantantes ut eamus, ego hoc te fasce levabo. e M. Desine plura, puer et, quod nunc instat, agamus. Carmina tum melius, cum Venerit ipse, canemus.
Adeo hinc est nobis media via : namque sepulchrum Bianoris incipit apparere hic ubi agricolae stringunt densas frondes, hic, Moeri, cana
mus hic dep6ne hoedos tamen veniemus in urbem Aut si veremur, ne nox colligat pluviam ante, licet ut eamus cantantes usque via minus laedet. Ut eamus cantantes, ego levabo te hoc fasce Mnae puer, desine loqui plura merba et agamus, quod nunc instat. Canemus carmina melius tum, cum Menhicas ipse enerit.
Gallus. Xtremum hunc, Arethusa, mihi concede laborem. Pauca meo Gallo, sed quae legat ipsa Lycoris, Carmina sunt dicenda : neget quis carmina Gallo ξ Sic tibi, cum fluctus subter labere Sicanos, m a Doris amara suam non intermisceat undam. lIncipe, a sollicitos Galli dicamus amores,
Dum tenera attondent simae Virgulta capellae. Non canimus surdis respondent omnia sylvae.
Arethusa, concede hunc extremum labόrem mihi. auca carmina sunt dicetida meo Gallo, sed quae Lycoris ipsa legat quis neget carmina Gallo sic amara Doris non intermisceat suam undam tibi, cum labere subter Sicanos fluctus. De incipe, dicamus sollicitos amores Galli, dum simae capellae attondent tenera virgulta. Non canimus surdis sylvae respondent Omnia. a Memo. Quae
47쪽
Quae nemora, aut qui Vos saltus habuere, puellae n a Naiades, indigno cum Gallus amore periret Io nNam neque Parnassi vobis juga, nam nequeiindi
Ulla moram secere, neque Aoniae Aganippe o
b Illum etiam lauri, b illum etiam flevere myricae. Pinifer illum etiam sola sub rupe jacentem Maenalus, et gelidi fleverunt saxa Lycaei. I l
Stant et oves circum, nostri nec poenitet illas: Nec te poeniteat pecoris, divine Poeta.
Et formosus oves ad flumina pavit Adonis: Venit et upilio tardi venere bubulci: Uvidus hiberna venit de glande Menalcas. 2 momnes, unde amor iste, rogant, tibi venit Apollo: Galle, quid insanis inqui tua cura Lycoris, Perque nives alium, perque horrida castra secuta est. Venit et agresti capitis Sylvanus honore, Florentes ferulas et grandia lilia quassans et is Pan Deus Arcadiae venitri quem vidimus ipsi
Sanguineis ebuli baccis minioque rubentem qEt, quis erit modus p inquit amor non talia curat. b Nec lacrymis crudelis amor, nec gramina riVis, p
Quae nemora, aut qui saltus habuere vos, puellae Naiades, cum Gallus periret indigno amores nam neque juga Parnasii, nam neque ulla jura Pindi, neque Aganippe fons Aoniae secere moram vobis. Etiam lauri, etiam myricae flevere illum. Etiam iniser Maenalus, et saxa gelidi Lycaei fleverunt illum jacentem sub sola, i e solitaria rupe. Et oves
stant circum eum, nec poenitet illas nostri: ne poeniteat te pecoris, o
divine poeta. Et form6sus Ad6nis pavit oves ad flumina et upilio venit tardi bubulci venere menalcas uvidus de hiberna glande venit. Omnes rogant, unde est tibi iste amor Apollo venit inquit, Galle,
quid insanisl Lycoris tua cura est secuta alium perque nives, perque horrida castra. Et Sylvanus venit, cum agresti hon6re capitis, quassans florentes ferulas, et grandia lilia. an Deus Arcadiae venit; quem nos ipsi vidimus, rubentem sanguineis baccis ebuli, minioque. Et ille inquit, quis erit modus t amor non curat talia. Nec crudelis amor saturatur lacrymis, nec gramina rivis, nec apes saturantur cytiso, nec capellae fronde. Apostr. b Anapbσra. c Θ ccii.
48쪽
Tristis at ille, tamen cantabitis, Arcades, inquit, Montibus haec vestris soli cantare periti Arcades mihi tum quam molliter ossa quiescant, Vestra meos olim si fistula dicat ahamores nAtque utinam ex Obi unus, Vestrique fuissem a m Aut Custos gregis, aut maturae initor uvae f
Certe sive mihi Phyllis, sive esset Amyntas,
Seu quicunque bysuror , ch quid tum sit fuscus Amyntas f
Et nigrae violae sunt, et accinia nigra. fMecum inter salices lenta sub Vite jaceret o Serta mihi hyllis legeret cantaret Amyntas p
d Hic gelidi sontes hic mollia prata, e Lycori: n
d Hic nemus hic ipso tecum Consumere aevo.
I tunc f insanus amor duri me f Martis in armis,
Tela inter media, atque adversos detinet hostes fTu procul a patria nec sit mihi credere tantum qAlpinas, ad dura nives, et frigora Rheni Me sine sola vides. ' Ah, te ne frigora laedant lAh, tibi ne teneras glacies secet aspera o plantas i Ibo, et Chalcidico quae sunt mihi condita versu 'Eo Carmina, pastoris Siculi modulabor i Davena. Certum est in sylvis, inter spelaea serarum, a WD O.
At ille Gallus tristis inquit, tamen, Arcades, mos cantabitis haec mea maga vestris montibus mos Arcades soli periti cantare. O quam molliter tum ossa uiescant mihi, si olim vestra fistula dicat meos amores atque utinam ego fui Tem unus ex Vobis, utque custos vestri gregis, aut vinitor maturae uvae t Certe sive esset mihi Phyllis, sive Amyntas, seu quicunque furor i. e. amor; quid tum, si Amyntas j suscus et violae sunt nigrae, et vaccinia tigra. Jaceret mecum inter salices sub lenta vite Phyllis legeret serta mihi Amyntas cantaret mihi. Hic se ni gelidi fontes bic sunt mollia prata, Lycori hic es nemus hic consumere tecum aevo ipso. Nunc insanus amor detinet me in armis duri Martis, inter media tela, atque adversos hostes. Tu, procii a patria nec sit mihi, i. e. liceat mihi credere vides tantum Alpinas nives, et frigora Rheni, ali dura sola sine me. Ah, ne frigora laedant te Dah, ne aspera glacies secet teneras plantas tibi Ibo, et mcdulabor carmina avena Siculi pastoris Theocriti, quae sunt condita mihi Chalcidico versu. Est certum, i. e. ratum me malle pati in sylvis, inter spelaea serarum, Me π byn lapis, ic Proselo. d Anapb eL pr. fymion g S t
49쪽
ΑΙ Malle pati, tenerisque meos incidere a amores. Arboribus : crescent illae : Crescetis amores. Interea mixtis lustrabo Maenala nymphis, 55
Aut acres venabor apros non me ulla Vetabunt
Frigora Parthenios canibus circumdare saltus. Jam mihi per rupes videor, lucosque sonantes Ire libet Partho torquere Cydonia cornu Spicula tanquam haec sint nostri medicina b furoris, foen Aut Deus ille malis hominum mitescere discat. Jam neque Hamadryades rursus, nec carmina nobis Ipsa placent ipsae rursus concedit sylvae. Non illum nostri possunt mutare labores:
Nec si frigoribus mediis Hebrumque bibamus, i5
Sithoniasque nives hyemis subeamus aquosae : Nec si, cum moriens alta liber aret in ulmo, AEthiopum versemus oves sub sidere Cancri.
Omnia vincit amor et nos cedamus amori. Haec sat erit, Divae, vestrum cecinisse poetam, IO
Dum sedet, et gracili fiscellam texit hibisco, l c Pierides vos haec facietis maxima d Gallo p d Gallo, cujus amor tantum mihi crescit in horas, QuantUm vere novo viridis se subjicit alnus a R D O.
incidereque meos am6res teneris arboribus : illae arbores crescent mos mei amores crescetis. Interea lustrabo Maenala nymphis mixtis, aut Venabor acres apros non ulla frigora vetabunt me circumdare Parthe
nios saltus canibus Jam videor mihi ire per rupes, sonantesque lucos rlibet mihi torquere Cydonia spicula Parilio cornu tanquam haec sint medicina nostri fur6ris, aut ille Deus discat mitescere malis hominum Jam rursus neque Hamadryades, nec carmina ipsa placent nobis rursus et os sylva ipsae concedite, i. e. et aiate. Noliri lab6res non possunt mutara illum Deum nec si bibamusque Hebrum mediis frig6ribus subeamusque Sith6nias nives aquosae hyemis nec si, cum moriens liber aret in aha ulmo, versemus oves thiopum sub sidere Cancri Amor vincit mnia et nos Cedamus amori. Divae Pierides, erit sat vestrum poesam cecinisse haec cάrmina, dum sedet, et texitiscellam gracili hibisco vos facietis hae carmina maxima, i. e. rarissima Gallo Gallo, amor cujus crescit mihi tantum in sing tilia horas, quantum viridis alnus subjicit se novo Vere. a Memn, b MPtaph. c Anton. d Anad .
50쪽
Surgamus solet esse gravis cantantibus umbra: 75 Juniperi gravis umbra nocent et frugibus umbrete.
Surgamus umbra solet esse gravis cantantibus umbra juniperi es gravis et umbrae nocent frugibus. Vos Capellae saturae, ite domum, ite, Hesperus Venit. a Apostr.' An b.
Abbreviations in the Vocabular explain'st
V. x Ver of the firs Coniugation V. et Ver of the secon Conjugation V. 3 Ver of the thir Conjugation V. Ver of the laurili Conjugation
V. Sub Ver Substantive V. Irr. Ver IrregularV. Def. Ver Desective V Imp. Ver ImpersonalGer. Gerundis a VerbPart. ParticipieAdv. AdverbΡrae. Praeposition Inter. InterjectionCon. ConjunctionG. Genitive D. Dative A. Accusative