Specimen literarium inaugurale, exhibens Senecae librum De providentia, sive ...

11쪽

MRO PLURIMUM VENERANDO luct

VERB DIVINI APUD ARLENENSES MINISTRO, Λ UNCULO CARISSIMO AESTIMATISSIMO ,

m O GRAVISSIMO, CONSULTISSIMO

J. U. DO CIVITATIS LEOVARDIENSIS MAGISTRATUI, AFFINI DILECTISSIMO

D. m. i.

13쪽

PRAEFATIO.

irae veterum, qui Romae et lammeia flore,

runt, philosophorum excellentia quaerimus, haud sciam an principibus annumerandus sit L. Annaeus Seneca De quo viro sic Plutarchus a iudicavit Graecos quem in moralibus cum eo compa- 1 In iis quidem Plutarchi, quae nune habemus, haec non inveniuntur; sed petrare ha, qui et allos libros hodie deperditos, ut Ciceronis a seria vivit, Pluta chum ita onsessum esse seribit in Epist esuri a Gamaαι unde Lipara attulit.

14쪽

rarent, habuisse neminem. Et prosecto libros ejus sim timus, pleni ubique sunt sententiis pulcherrimis, sublimibus, mirum redolentibus virtutis ac sapientiae aluctum. Quam egregia sunt, quae de Diis scribiti DKζ' inquit, se omnium rerum optimi auctores: qui beneficia ignorantibus dare incipiunt, ingratis

Per terant. de Mnes . . c. i. In quo licet Deos memoret, sive quod populo scribens popularem opinionem sequeretur, sive quod soli et lu- me ceterisque sideribus divinam tribueret naturam a , e multis tamen locis apparet, Senecam unum Deum ceteris omnibus longe superiorem agnovisse, se custodem motoremque universi, animum ac spiri tum, mundani hujus operis dominum et artiss. cem, ut scribit at o viri I. a. c. s. is,

ut ait Us . , ram S. Is se totus ratio est. Praeclare quoque sensit de summo bono, non in Mare aetas positum id iudicans, sed in animo saneto, pio, serti, e fortunae tela, nec mortis ad- inarum reformidanti s). Mortis enim meditatio.

Rem M Colligitur hoc e es eiusae. . , ubi diei homnes esse, qui solem quidvis potius quam deum appel e . add. in . . 6. c. s. et Dist. 3. 3. Granni re Plato in E --de, p. s. propter pulcherrimum --- mesum animatas eas esse statuem CL Ciceroo reas μεα , α - 16, 6.

15쪽

- - Soerate et Cicerone 4 praecipuum meiebat philosophiae mimus, qua de re loea passi sani eximia, veluti pol M. I. et magna res est haec, Lucili, et dru tacenda, -- adremat hora illa inevitabilis aequo animo ab . rumerennino de rebus Divirus homirumque honori Deo necessitudine, ad quem post hanc inmturi essent, ita disserit, ut non mirum vinarer,suisse s qui sapientiam hanc e sanetissisia Chri tianae doctrinae sontibus haustam esse eredemur a quibus tamen merito assentire mihi videntur Era nius Praef. . Mnecae, Modius NM - . Lem. 3Mn. Epiar et I . . et Clari Wyrieri boni t. 9, da Unitate Dei, p. 33. MM. Cris IIMMagnam rigitur Immae emta eo striinti mall

Sanere. c. o.

s In his Brucherus, qui tamen anam atque in

viam ingressus ostendere riuduit, Senecam, metetmue Antonimam Caesarem, quo marorem suae philosophisa metoritatem concitrarent, anquas et sententis ea verba Christianis sublegisse. Uld erus miseen Hyso. - . Liae Criti Ohserv. s. in Stoicis obdom inrisesana mae mitatori s. Quae sententia si vera sit. linin modos nec sumserit quaedam a Christianis, quo sumsit ab Epiaedro qua de re scribi Epist. a. 3. 4. - soleo en m et, in aliena castra transire, non tanquam transfuga, sedis tanquam explorator' nisi quod Epicurum nominaret, illos ut homines latara et Oιλοσοφου tacere

16쪽

habent a rerum, quae in iis traetantur, gravitate atque utilaate, eoque majorem, quod non scripsisse tantum illa, sed sensisse videtur, idque egisse, ut

vita eum sermone concordaret, quam propositi sui.

summam dicit A v. s. s. a. 6, Fuere quidem, inter quos Dio Cassius 7 , qui luxuriae

Seneram avaritiaeque accusarent, sed ea erimina posti ipsium refellit nuper Re in hardius in I halu ML. Amari Senecae ua atque scrip D, Imao I 816. Is ibid. vitia, quae in ejus dicendi genere c8xculpari solent, excusanda esse monuit partim temp. rum, quibus vixit, conditione, partim Stoicae, quam secutus est, philosophiae studi, contraque multis ejus scripta virtutibus excellere. Quarum virtutum tanta me cepit admiratio, ut eum conficiendi specimitas cademici tempus ad mlaret, iamque dum itellaque alterum argumentum, cui materiem colligere coeperam, ab aliis esset Geupatum, tandem liquem e Senecae libris in ribus edere in ahimum induxerim. Prae ceteris adirisit parvus ille, sed aureus libra qui inseribitur do coit. Et as. 4. s. is se Turpe est aliud loqui, allud. sentire quanto turpius . allud scribere, aliud semire ' cra Ellam Comes xen stir Praues p. as spretis embe de sonee indicat. s Eloquentiae quidem curam quo loco ensuerk, ipse, declarat Epιst. o. s. II A Fabianus vir egregius et vliata et scientia, et quod post illa est, eloquentia quoque.

17쪽

d Providantia sive quare bonis viris mala aemdant, eum si Providemia. De quo cum Aestim tissimum Praeceptorem Virum Clar. eertham pium consuluissem, is probavit consilium, eamque rationem ut sequerer, auctor fuit, ut instatextum, quem vocant, breviter indicata varietateiretionis et locorum dissicilium quis videretur esse

sensus, deinde annotationem adjicerem in quam tera, si qua invenissem, huc pertinentia conferremtur. Duplicis hujus operae priorem tantum Partem, eamque summa cum festinatione conficere temporis me angustiae coegerunt, ortae illae ex festa solen-.nique opportunitate, qua Doetoris gradum accepi rus sum. Quapropter annotationem illam, si Deus obsecundet, posthac editurus, nunc quidem Par .vulum hoc juvenilis operae specimen aequis induugentibusque legentium animis commendo.

Senecae librum sua spero praestantia commemdabit; quae quo facilius intelligatur, pauca de illo universe praefanda esse duxi Agit de roridentia

uis quare bonis viris mala accidant, cum si Pr

videntia. Sic enim cum ipsi et Ruhhopsioutulum is constituamus, qui alibi aliter legitur.

serunt, ut Cicero Brutum, sive de Iariri oratorisus, ipse seneca de Constantia sapientis, ιν quod is mpientem non eadu injuria.

18쪽

Vic in motheca Leidens veterem editionem mmeae impressam Tarrisii per Bernardum de C lania A. 478 Io quae sic habebat: Da timae μι--uona disina providentia. E quatiteris a mala bonis viris accidum Henr. Steph nus Nodopoeia acleot. Sen. p. a 7 librem appe lat me divina providentia, vel potius absque α-jectione, De providentia quem alii inscribunt, quare bonis viris mala accidant, quum sit prori. dentia.' Intelligi puto uretum, qui Oro.

- a. orat. 3. Scribit se constat, veram illius scom-- mentarioli inscriptionem non esse eam, quae v -- g recepta est , quam ego tamen, ne omnia nova. re dicerer, retinui, m proindontia, sed quare bonis viris mala accidant, cum sit providemis ii II , ut e stat ex Lactantio in libro de ira Dei V Lactantii locum CV, aa. p. 49 momannio Ruhhopsius attulit, qui quod egregiam hujus libelli

eommendationem continet, hic etiam apponendus , sus est , Si quis autem volet scire plenius, eur

cio Videtur haec esse illa editio arvisina. de qua limantur ab artesio Denis Memorab. ML area. p. 6s et Gemel ne obris rarism in Bu . Rathbon. μso. emoratur etiam a Vibid dii oratu Lat. nam II p.

ii mane inseriptionem solam edidit Andri Scho tus eandem probavit Fabric. I. I. p. 1 .

19쪽

is mos et inlustos Deus potentes, beatos et diu, res fieri iurat, pios contra humiles, miseros, in se pes esse patiatur Sumat eum Senecae librum, mi titurus est quare bonis viris iusta mala accidant, quum sit providentia in quo ille multa, non pla-- ne imperitia seculari, sed sapienter ac paene divi se tus locutus est. Argumentum e gravissi is esse, nemo lacte negaverit. Non est quod miremur homine an. 6quis temporibus, quando viderem pietatis et vi tutis amantissimos non modo communibus huiusvis aerumnis non exemtos, sed gravioribus saepe quam ceteros calamitatibus premi, mortales igitur hoc videntes in istam opinionis perversitatem ineudisse, ut vel Providentia omnla tollerent, vela

inarem eius et justiriam iu dubium vocarent. Hine illa Lucretii quare, inquit, telum hoc cladium

exanimatque indignos inque merentes Nota quoque sunt vidit:

Cum rapiant mala fata bonos ignoscite fasso ,

Sollicitor nullos esse putare Deos.' Ne Tacitum quidem ab hoc errore immunem praestare cetera virtus potuit, qui Anna L 6. c.

sv ct Cassio quodam sclepiodoto, qui fidem

etiam in duris rebus amico servaverat, ita scribit: se exutusque omnibus fortunis, et in exsilium ac-- tua; aequitate meum erga bona malaque doc

20쪽

is menta cla I Et ipsum Senecam δε an .

I. querentem audimus, quod alius Diis objiceret negligentiam nostri, alius iniquitatem. Ex horum numero fuisse Lucilium uniorem, ex hoc libro, qui ad eum scriptus est, intelligimus. Cui Seneca cum Eptit. I. polliceretur, ut domeneum ab oblivione vindicassent Epicuri epistolae, ita suis scriptis illius nomen duraturum esse, in eo non vanus fuit augur. Neque enim alibi u quam, ut monuit ill praef. om. 3. M. Semnisi apud nostrum philosophum Lucilii mentio

reperitur, in quem adeo conveniunt haec eiusdem verba in Praef.uom. 4. p. XIV Plerisque autem

cta Lipsius quo Taelium impletatis culpa Dberaret, Iocum depravatum ensuit, quod tamen neque Grono vio, neque Ernestio persuasit, aequitatem

eommoveri, allato loe Ciceronis Agram r. c. s . C terum qui plura de hoc argumento velit adeat inuet ire t De L Oetavium p. 4o-4et. Miua ubi Interpr. inge tem locorum sylvam collegere, quibus addi possit, qui pe eum nostro libello in multis conveniana Theodoris da Provid sermo , is οὐα ἀκαρπος se δι ηιωπης Lar νος. Vid etiam Rev. Montyn Responti de argum nemorare p. 33 sq. is an Acad. Trajest. A. I 8aa-lsas. Nequo possum, quin hoc loco memorem egregiam illam Priellc R. Prire de Provid disputationem, quam cum tribus aliis ejusdem disputationibus ex Anglie sermone in nostratem versam pro solita sua comitate commodavit mihi Clar senex, Tydem am