Studia Statiana

51쪽

usebia talia indieatur oppositio. Nonne satia impliciter po as adversari , quom supra dixit mota, opponitur ' Audiamus autem inius ipsa vorba, qua facit in exsunt prassatione: Non plura loquar quam in prioribus libris. Ei, qui me reprehenderunt, quod hoc stili onus odi.

dimem, nil Norunt. Cotorum supervactaneum sat dissuadere rem factum o magis, quod nonnulla carmina iam sunt tradita Casaari. sindostiamsi exorcore ioco haud dubio licet inquam, adversarius utiquo aliquid contradicit. Novimimo a quis ex meis aliquid fgst, qui iti mo sit insona animo, invitus, atatim se profitastur, quam lectionem traditam cum totai oditor retinoam adversum. At ita nil mirum, quod ego eius conailium nologism. In summam ego sum, qui traducor, adversarius iaceat, i. s. me urgΘre tandem hac de s desinat, si gaudoat. Itaqua videmus sontantiam minimo octo stare talo inutatione ΚRratoni probata, qui acribit faciat Iamusniamus ad ipsum praefationis finem Mihi quidsm vides solime ac rem tetigisse, cum sane non minus audacter quam in-goni o verba tradita quas per so non satis intelleguntur ne advigiiquido atquc ratoni inierpretatione transposuit ita, ut post gaudeat ismmua: Sed, si vidotur, hactenus uuae denique commodo addit Statius consilii tranquillitat quadam sc non assentatiuncula arcolli urbana, minimo repugnant toti sententiarum conexui praefationis xountis : Huno tamen librum , - ut voluti alterum olior tu, Marcelle, defendes sinminus, reprehendemur, Valol

Cum olimsrio sontentiam admitti nolim, quae erismpore a minis V, 3 a colororum i discrepat, donuo quassii mihi sis tractanda. Illo edit. p. s. adnotat haso: ollis Wi des Dichtors orto snaunsimen v. 29, 219-2333, o lissis vir dies beidon staton reignisso seu agonom Albanum si Capitolinum in die raten rei Μοnato nach domo oras Vator solgon don disso sit fingior St. v. 29 ais sit

de Absamung. Quam opinionem non solum per silan non 8s vori-

similem, ut illo vult, o stiam omnino non abondam vel ex ea sintellegitur, quod o agon Capitolinus ' domum anno' est institutus et pater iam . a. 80l81 3 obiit diem supremum. Quare quod olimor illud v. 29 tompus foundum pruscepta rhetoricis esse fictum edit, . iiii Volim. h. us. I, p. 40. mhos ecl. ad x. p. 17. Oh l. l. p. 20 sq. erchhost l. l. p. 22 sq. lotg. Diss. p. 61 sq. eo. lautin.

Forach. p. 42.

' es. Volim odit. p. 16, Perversam sontentiam profert Curcio I. l. p. 12 sq.

52쪽

at 526 iudicat, mihi quoquo, ut totai l. l. p. 61 , cuius utar verbis, minimo idotur orisimile poetam post doconnium finxisse illud lampus.

Ρriusquam autem hac do quaestions ipsa diagoramus, accuratius nonnullo carmini locos inspiciamus a primum quidem . 226-238. Contra Leonem qui . l. v. 233 sq. non scribi potuisas, nisi Thebais esset nondum porsecta, ratus, it ut consecti sint anto tompus versuum antecedentium domum, postea illos v. 233 sq. ab oditor aliquo osse inculcatos iudicat, Volimor, qui osterum ipso quoquo sedit. p. 44 arbitratur Thobaidem nondum sas contextam so tempore, quo v. 233 sq. sint scripti, iam octo dixit vel propior hanc rem, quod vorba, quae sunt de spulsa Capitolina, modio in versu finem capiunt, veri admodum dissimilo assaliquos vorsus inaΘrtos. Utiquo oro . illo 233 sq. anto Thebaidom persectam fas scriptosnaossas est Illa enim praesentia labat v. 23 et calis ni v. 238, quibus Leo niti mihi videtur, sunt historica quas vocantur, quibus officitur, ut hoc quoquo loco quasi magis vivida fiat Orntio, veluti logimus s. gr. carminis nostri v. 197 lucent compositum cum persecto sumpsΘra , . 202 concinis , denos , V. 241 ne queo etc. V. 252 TRp8ris etc. Itaque equidem non magis cum Leona faciam quam cum Vonmero, qui edit. p. 544 haso saevorat: Da frausammonhan mi domo hor-ginendon is achlalgendon, is tiberhaup im gange fodisits indollo ist, o habo mi sichor dis abschliossondo Rodalitio nach dor s- pulsa Capitolina gu eigon. - sa quidem sontentia iure a merito in v. 19 offendit tot p. 61 sq.), qua fossae eas dicit statuamus p. 185-194 a posta esse additos o consilio nimirum, ut amplificaret sentsntiam , quam expresssrat V. 177-184 , quos quominus sequentibus accomodaret, morte videatur impeditu fas poeta. - Item V 20 sq. non satis cum antecedentibus eas coniuncti videntur. Quid quod Volims .as miram ossis v. 24 sq. comparationem illam octo iam commemoravit edit. p. 44 etc. Quibus ipsis rebus, si prastermittimus hanc rem, quod . 129 lacuna )est statusnda quam librariis codicum imputari posso concedimus, indicari consso Statium eclogas nostras, quas in Silv. V libro haud dubio 'post ius morism odit os tradita, ultimum porpoliendi laborem nondum adhibuisse. Quod si considoramus, non pomo fieri reor ut ex ea re, ut Volims p. 526 vult , quod poeta illud tempus v. 29 commemoristumne ea aetate quidem mutavit, qua addidit v. 225-233, ullum argumentum depromamus, quo illud tempus fas fictum domonstretur. Cum autem id solum in aporto fas mihi vidfatur Statium, si hoc carmen eodem sors tempors, i. s. post repulsam Capitolinam, composuisset, quo illudi, Ita iam sole orohho l. L p. 22 iudicavit.' os olim odit. P. 3.

53쪽

fictum tompus omnino arullam iam oritatis vocis habuisses, vix illud suimo ficturum, oliva dubito, quin v. 29 coloriquo illius loci iam prioribus tomporibus sint scripti. At cur tandem nos arbitrari tempus v. 29 illud omnino fictumno mo sati olims vor ipso p. 526 profitetur haoc: Dis dilo, koit, dam das Godicht Wiistichamonato nach dos Mors Todo bomnnon.ordon iat, itast sic nichi duro Bemeis Widerlegon. Deinde num recto I. i. adnotat hasci: Bodonis man das II, 1, 2 V, 1 16 V, 5 24

promus accurate dictum nos xistimareos a parat, Statium ea astato commemorRsse, qua tarmen componere covit i. . Rueis missibya post

patria mortam i Etiamsi nim sententiam Volimori probo, qui . 526 morito iudicat non osso utendum locis II, 1, 33 et III, 3, 39 ro argumentia, quibus hoc carmen iam εmporibus illarum eclogarum fuisse porsectum domonstrotur, tamen illos ad carmen nostrum osse referendos eo so. Atque nisus illo V. 29 commemorato tempore, illi commo- morationibus occasione data factis, o quibus id haud dubio concludi pomo mihi vidotur Statium tum carmen iam coepisse scribere, o Ros, quod v. 227 o 232 apoctant ad tempus posterius, pro corio habeo poetam eclogam hanc mature componeres coepisse, sed Θdotemptim scriboro porrexisse. Ut autom iam supra diximus, verisimilo est ad carmen Statium ultimam admovero manum morte osse prohibitum.

Eo quod v. V, 3, 29 sq. ubi v. 37 iam agollus ills commemoratur, quem dono B accepisas nullo loco Statius dicit, prioribus tomporibus osso scripti vidontur, Ribbochii sontontia confirmatur, qui l. l. p. 12 iam patrom possedisse agollum Albanum opinatur. Motorum

errant Ruodigor l. l. p. 36 , t Kerohho Wocho chris si class. hil. 1889 p. 23M qui de duobus agellis cogitant.' Quod Ribboch l. l. contondito, Mosso Alba factum, maxime

eadit in am parism, quas . 36 sq. continet.

55쪽

Vita.

Natus sum ornh. altorinti tot rosdas a. 187 die XV mensis Doc patro riderico B h. quem praematura morte mihi a. 1887 assabreptum valde dolso, matro Bertha s genis irastengel, quam salvam mihi osso laetor gaudeoque Fido addictus sum evangelicas. Littorarum rudimoniis imbutus sum regio gymnasi Dresdonli, quod floro motoro, trabio. ovonni solomni absoluto ore v. h. s. 96 maturitatis testimonium adoptus Lipsiam me contuli. Ibi in numerum civium academiae reserendum m curavi si philologicis tudiis operam

Wundi. Cum duo per emostria proseminarii philologici xercitationibus Immischi duco interfuissem atqus por sex menses senioris, ut aiunt, munoro functus essem, in gregiam ominarii palaestrum ocopius una,

quam ipsius Ribboch, Nachsmut rogebant, otior tria asinostri officia sodalis ordinarii praestiti. Ad sociotato philologicam boni gno nis admisit Ribbochus quattuor semestriR.

chamuthii auspiciis ominari historico nunc tertiunt semoAtro adnumeror o societatis historica Cichori nunc Oxtuui semestro sum socius. raetersa comiter aditum mihi paraseeit Schnoidor ιd societatem archasologicam o bis sex menses. In paedagogicum eminisi tum merocopii Richtor proximo semestri. Denique per semestre puti uni Seminario hancogallico moderanto sigandi eram adscriptus. Omnibus, qui me docuerunt, et gymnasii ot univorsitatis praeceptoribus gratiam habeo maximam, imprimis autem cum ichorio, Immischio, Lipsio, tum achamuthi iustas ac debitas ago gratitas semperque agium, qui mira advorsus me benignitato studia mota adiuvit. Ribbochii vero momoriam, cuius famulus eram et qui studiorum meorum fautor gregius nec non mihi patre orbato xstiterat quasi Riter Pater, somper grato animo ac pia reverentia lavsbo atque colam. Denique nunquam obliviscar philologorum sodalicii academici, cuius per quattuor annos sodalis caros mihi conciliavi amicos.