장음표시 사용
151쪽
Damonis Musam dicemus, AI est ei. Tu mihi, seu magni superas iam saxa Timavi,
Sive oram Illyrici legis aequoris, en erit unquam Ille dies , mihi cum liceat tua dicere tacti En erit, ut liceat totum mihi ferre per orbem Sola Sophocleo tua carmina digna cothurno e te principium, tibi desinet accipe iussis Carmina coepta tuis, atque hanc sine tempora dise
Inter victrices hederam tibi serpere lauros. Frigida vix Ces noctis decesserat umbra, cum ros in tenera pecori gratissimus herba esst, lacumbens tereti Damon sic comi olivae. Nastere, praeque diemveniens age, Irucifer, arumum; Coniugis indigno Nisae deceptus amore Dum queror, α Divos , quanquam nil testibus illis Profeci , extrema moriens tamen auoquor hora. 1ncipe Maenalios mecum, mea tibia, Asus. Maenalus argutumque nemus, pinosque loquentes Sempe habet: semper Pastorumuleauditam es, Panaque, qui primus calamos non passus inertes. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
152쪽
Iungentur m g phes equo, areo te sequenti Cum canibus timuli veniem ad pocula damae. Messe, novis laci rues trib, ducit amor. S e marite mera i tibi deseriem sua triam. Incipe I uillos merum, mea tibis L ersus, ocinno Man vir, dum defricis omnes, meetida est odio mea fistula, dux te capellis Narsarumque silescitiam, proli que barba, Nec curare Deum eredis mortalia quemquant, Incipe M ulcis, metum, mea igna, versasis Septima in nostris parvam est rusticlama a vis moves ex eram, vidi ex maere legentem rvites ab undetano tum memineae Iazam Iam stagnes poteram a terra contingere ramos.
inutili, perti, ut me malas ab uterio lancipe Maenalios mecum, mea tibia , veris. Nunestio, mafit Amor duris in cotibus Ilium
Ismaris aut Rhodope, aut miremi Garam ames, Nec nostri generis puerium, nec singuinis eduntta Incipe Maenalios mecum,mea tibia, versus. Samas Amor doeule natorum sanguine matrem Commaculammanus emtalis tremoque materis deris mater magis, an puer improbus ines Improbus me puer: crudelis tu quoque mater, ancipe Mnalios Baecum, mea tibia, versus,
153쪽
Naneae oves intro fugiat iupus; aurea durae Matii ferant quercus marculis floreat ianuas Pinguia corticibus sudent elactra myricae, Cerienta cycnis ululae sit Tityrus Orpheus, orpheus in sylvis, inter DeIphinas Arion. Incipe Maenalios mecum, mea tibi a , versus. omnia vert-ium sitne mare: vivite sylva Praeceps aerii specula de montis in undas
Deserar: extremum hoc munus morientis habeto.
Desine Maenalios, iam desine, tibia, versiis. Haec Damon: vob, quae responderit Aiphes aeus, Dieite Pieridesinon omnis pollum omnesis Elis aquam, ae molli cinge haec altaria vittat rverbenasque adole pingues raci cuia thura; Conjugis ut magicis sanos avertere sacris Experiar sensus nihil hic nisi caramna sint. Ducite ab urbe denarum, mea carmina , mina Daphnim. Carmina vescoelo possunt deducere Luname Carminibus Circe socios mutavit Udmei. Frigidus in pratis cantand rumpitur anguis Ducite ab urbe domum , mea carmina , ducitσDaphnam. Terna tibi haec primeim triplici diversa eolam iacia circundos terque haec aliaria circum
154쪽
magiem duco. Numero Deus impare Diraee. Ducite ab iube domum , mea carmina , ducite Dasinis. Necte tribus nodis remos, Amarylli, colores: Necte, Amarylli, modo; Veneris, dic vincuri
Ducite ab urbe domum , mea maina , ducite Daphnim. Iamus ut hic durescit, de haec ulcera liquescit, uno eodemque igni, sic nostro Daphnis amore. Sparge molam,α fragilas incende bitumine lauros. Daphnis me minis uritiem hane in Daphnide lau
Ducite ab urbe domum , mea caramna , ducite Daphnim. Talis amor Daphni qualis cum fessa iuvencum
Per nemora, atque alios quaerendo bucula Iucos , Propter aquae rivum viridi procumbit in herba, Perdita nec serae meminit decedere nomis Talis amor teneat, nec sit mihi cura mederi. Ducite ab urbe domum , mea carmina , ducite Daphnim.
Has olim exuvias mihi perfidus ille reliquit, Pignora cara sui, quae nunc ego limine in ipso, Terra, tibi mando debent haec pignora Daphnim. Ducite ab urbe domum , mea camina, ducite
155쪽
Nas herbas, atque haec Ponto mihi Iecta venena Ipse dedit Moeris: nascuntur plurimatonis.
His ego saepe Iopum fieri , de cone re syisis
Moerin , saepe animas imis exire sepulcris, Atque satas alab vidi traducere Messes. Ducite ab urbe domum , mea carmina , ducit Daphnim. Fer cineres, Amarylli, foras, rivoque fluenti, Transque caput iacea ne respexeris. His ego Daphnim Aggrediar nihiIule deos, nil carmina curat. Ducite ab urbe domum , mea carmina , ducite Daphnim. Aspice, corripuit tremulis altaria summas Sponte su4, dum ferre moror, cinis ipse: bonum sati Nescio quid certe est, Hylax in limine latrat. Credimus: an qui amant, ipsi sibi somnia fingunt Parcite, ab urbe venit , iam parcite, carmina, D
156쪽
QV m, Mutri,pedes An, quo via ducit, ira
urbem M e R. rao incida, vivi pervenimus, advena nostri Quod nunquam veriti sumis 3 in possesses agelu Diceret: Haec mea sunt, veteres migrate colani. Nunc victi, tristes, quoniam sors omnia versat, uos tui quod nec bene vertata mittimus haedos. D A S. Certe eqviem audieram, qua se subducere coveo Incipiunt, mollique iugum demittere clivo , usque ad aquam, veteris jam fracta cacuminatagis omnia carminibus vestrum servasse Menalcam. M aera L ω audieras , lama fuit: sed carmina tantum Nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum Chaonias dicunt , aquila veniente , columball. Eod nisi me quacumque novas incidere lite
157쪽
Ante sinina rava monuisset ab ilice cornix , Nec tuus hic ineris, nec viveret ipse Menalcas. v co D A S. Heu cadit in quemquam tantum scelus heu tua
nobis Pene simul terum solatia rapea, Menalaad Qua emeret mmma, Mais humum florenturis herbis
Spargeret, aut vituli sontes induceret ut a Vel quae sublegi tacitus tibi carmina nuper , Cum te ad delicias ferres Amaryrida nostras pTityre dum redeo x Mevis est via' pasce capeua ala potum pastas age, Tityre,i inter agendu incursare capro cornu ferit illel caveto. Wi R I S.
Immo haec , quae Varo necdum persem canebat. Vare, tuum nomen xsuperet modo Mantua nobis, Mantua vae miserae nimium vicina Cremonae L ICantantes sublime ferent ad sidera ricia. I. A S. Sic tua minas fugiante mimitam a Sic cytiso pastae distententubera vaccae.
Incipe, si quid habes ζα me lacere Poetam
Pierides: sunt mihi carmina me quoque incine vatem pastores; sed non ego credulus illis. Nam nequeata Varo videor,nec dicere Cinin
158쪽
Misaa, Miaminios anter strepererasser Mores. M in . I S.
Si viam mea mula, neque est ignobile earmen. Huc ades, o Gatia r quis est nam Iudas in undis movet v mmum varios in flumina circum Fundat hvmvis si mr his candida populus antro Immi e , aenis texunt umbracula vites. me ades: inani lariant fine littora fluctus. v co I A S.
a rosae resura solam sub nocte eanentem
Audieram Z Nun os memini, si verba tenerem. M in I I S. Daphni, quid a imos signorum suspicis ortus p ce Dionaia processit Caesaris astrum; Astram, quo segetes gauderent frugibus , quo
memet apiacis in collibus uva colarem. Insere, Daphni, pTros: carpent tua poma nepotes. omnia sert aetas, animam quoque saepe ego longos Cantando puerum memini me condere soles. Nunc oblita mihi tot carmina vox quoque Moerim
159쪽
di nunc omne tibi stratum silet aequor , ε omnes ospicet ventosi ceciderunt murmuris aurae. Hinc adeo media est nobis via; namque sepulcrum Incipit apparere Bianoris hic,ubi densas Agricolae stringunt frondes, hic, Moeri, canamus a Hic haedos depone: tamen veniemus in urbem. Aut si nox pluviam ne colligat ante, veremur, Canimites licet usque minus via laedet reamus. Cantantes ut eamus , ego hoc te faste levabo. M aera I S. Desine plura, puer: , quod nunc instat, agamusa Carminatum melius, cum Veneriti φ, canemus.
NTRE Mu, hune Arethusa, mihi coni,st' cede laborem
Pauca meo Gano, sed quae lagat ipsa Lycoris, Carnu sil tvicenta neget quis carmina Gallae Sic tibi , cum fluctus subter labere Sicanos , Doris amara suam non intermisceat undam. Incipe, sinicitos Gaui dicamus amores , Dum tenera attondς fimae virgula capeuae. ν on canimus surdis; responde in iadis
160쪽
mae nerno ,- - 's- habuere, puellae Naiades, indignocum Gallus -- periret pNam neque Pararam vinis im, nam neque Pindi VIIa moramsiecere , eque Aonia Aganippe.n- etiam lauri, illum ediam flevere invisae et Pini et tutam etiam sodosis, e iacentem manu ,α gelidi fleveritin saria Lycaea. Stanta oves arcum, nostri nec paenitet aris. Nec te poeniteat pecoris , divine Poetar Etsormosus oves adstumi pavit Adonis.
Venitae milior tardi venere bubulcit Dido,hyberos venitia glande Menalaas.
omnes, unde amor iste, rogant ditibi venit Apialo. Gaue , quid instrucrinquit tua cura secoris Perque nivescium, perque horrida castra secura est. Venit agresti capitis Sylvanus honore, Florentes Prulas , ae grandia lilia quassanti P n Deus Arcadiae Venit, quem vidimus ipsi
Sanguineis ebae baccis, minioque rubentem. Ecquis erit modus finquit, Amor non talia curata e lacrymis crudesis Amor , nee gramina rivis, Nec eviis faturant apes, necis de cape .
Tristis at ille tanaen: Canta itis, Arcades, in quit, Montibus haec vestris soli cantare periti Arcades O nuhi tum quam moniter ossa quiescant,