장음표시 사용
11쪽
CRISPIS Sallustius Amitem natus traditur, in agro Sabino,
Anno Atheniensium rha, L. Sulla devicta, atque vastata est, ut Romani annales reserunt ex nobili Sallustiorum familia ortus est, quae diu in secundo ordine dignitatem Servavit, idemque in urbe educatus creditur, et a teneris annis operam a Studium impendisse optimis disciplinis set Iehim in ea tempora incidisset, quibus Corrupti civium more variis partibus atque factionibus orent, neque virtuti praemia, aut bonis ingeniis adessent, in tam depravata civitate, quod idem Sallustius fatetur, victum ejus ingenium voluptatibus, facile succubuit. Jtaque cum ad rem p. pro aetate foret delatus, propter civium improbitatem et factiones, multa aci versa pertulit: nam tum praecipue Surianis partibus insecta Civitas aestuabat. Constat ex veterum commentariis Sallustium ipsum ingenio fuisse acri, et in studiis literarum accurato, tum maxime in scriben clu historia. Praeceptorem habuit inter alios Ateium raetextatum, qui Philologum Se appellavit, et ab eo edoctus est de ratione recte scribendi ut a Sue tonio Tranquillo traditur, qui et Asinium quoque Pollionem scribit ab eodem raetextato eruditum, atque instructum; maxime autem M. Catonis studiosus fuit: ex cujus commentariis verba excerpSit, et Veliri breviarium ad usum proprium habuit quod Octavius quoque Aug. iii epistola ad M. Antonium, refert in qua ipsum Antonium, ceu in Sanientem increpat, quod ea scribere vellet, quae mirentur potius homines
quam quae intelligant. Sed interim ad Sallustii commentarios. II istoriam composuit de L. Catilinae conjuratione contra R. Senatum, et item de bello Iugurthae, qui Numidiae rex factus, diu contra Romano Stremi rem gessit. Historiam praetcrea de Romanorum gestis,
12쪽
rio et Sulla, necnon de Pompeio contra regem Mithridatem quod opus libris aliquot a Stillustio absolutum traditur et ad-Vide age Ira, ad huc supersunt quaedam, veluti absolutissimi operis Notum C reliquiae, in quibus Sallustii dilinentia in histori , de
Scribenda, atque gravitas appareat. In parte operis de rebus Punicis, tanto animi studio incubuit, ut a quibusdum Scriptum sit, eum regionem adii SSe a maxima Solertia perluStraSSe, qud majore fide atque ossicio veritatem exploraret. Avienus certe Rufus plurimum Sallustii diligentiam, atque Studium commendavit sed et Gellius, Vir Romanus, qui Veterum eruditionis Aristarchus habet,atur, ita de Srillustii oratione disserit Elegantia, inquit, Sallustii υerborumque facundia, et
noυandi studium, cum multa trorsus invidia fuit filures non mediocri ingenio viri conati sunt re'rehendere fleraque, et obtrectare, in quibus itura incite, aut maligne vellicant quin et hunc pr0prietatis servantiSSimum
vocat Titus autem Livius tam iniquus Sallustio fuit, sicuti ab Annaeo Seneca scribitur, ut quaedam ex historia Thucydidi translata, et eleganter asSumpta, velut depravata, et corrupta illi Objecerit, idque ipsum non in Thucydidis gratiam effecit, ut Aurellius Fuscus dicebat, verum Putavit se facilius Sallustium vincere, si prius Thucydidem ipsum praesera et Asinius quoque Pollio librum scripsit, quo Sallustii Scripta reprehenderet, quod in iis nimia quadam assectatione antiquitatem Sequeretur. Fabius vero Quintilianus, vir maturo et gravi judicio, asseruit, oratione Sallustii, atque brevitate nihil fieri posse persectius, praesertim apud Vacua et eruditus aureS; neque veritus est idem Fabius, Thucydidi inscribenda hi toria apud Graecos principi, Sallustium ipsum opponere, sicut T. Livium Herodoto quo factum est, ut cum plure voluerint dicendi genus Sallustianum sequi, minime sint assecuti. Si enim ejuBoratio tam abSoluta, tam caSta, tam innocens, ut merito ab eruditis divina brevitas Censeatur: nam et Arruntius, qui helli Punici historiam scripsit Sallustio tantum concesSit, ut ju orationem maximo Studiosequeretur; quod alibi diximus. Nec illud ignoratur, Consuevisse Salin IuStium magno labore ac studio Scribere, ut nihil non ab Solutum, atque
perfectum videri posset quod ex ipsa lectione faci I colligitur Amicos in primis doctrina, et ingenio nobiles habuit, ut Corneliium Nepotem, Messalam, et Nigidium Figulum, qui periisse in exsilio traditur Iulium
Praeterea Caesarem magno Studio dilexit, a quo etiam, ut creditur, dignitate praesecturae horte flatus est. Illud item a Suetonio resertur, Lenaeum grammaticum, Pompeii libertum, satyras contra Sallustium com-POSutSSe, eumque mordaci et virulento carmine laceraSSe, ut qui lurconem illum, Popinone loque, et nebulonem, ac lustronem appellarit, tum Uita, Scriptisque mon Strosum, a M. Catonis verborum furem ineruditiSSimum quod ipsum non alia ratione a Lenaeo actum creditur, quam ut Studium suum, atque ossicium erga patronum Pompeium probaret: quem virum Sallustius ore improbo, animo autem inverecundo S Se ScriPSerat itaque mirandum non est, Si tam acerbe atque Satyrice libertus Lenaeus contra Sallustium aciem styli exacuit. Quantum odii, atque inimicitiae, inter luin et . Ciceronem extiterit, notissimum Si quod utriuSque Violentae, atque acerrimae orationes ita demonstrant: Ut neu te videri possi Satis sui rationem habuisse, dum alteri male diceret.
Qua in re non Sunt multa referenda, cum ex Hieronymi Fabii auct0ri
13쪽
DE HISTOR AC ORAT LATINIS. vii
late constet, eo homine longe aberraSSe, qui Conlicta magis orationes ab aliis, quam a Sallustio et Cicerone habita crediderint. Et sane tam corruptis moribus Sallustius, ingenio tam Proclivi ad luxum fuit, ut paternam domum, Vivente adhuc Patre, turpiSSima ratione venalem haberet, quod illi inter alia vitia a M. Cicerone Xprobratur. Sed a Varrone etiam et Gellio traditum est, eundem suiSSe in adulterio deprehensum ab Annio Milone, lorisque caesum, a data peCunia dimiSSUm qua ratione factum est, uti Cicero appellare illum non dubitaverit, mensarum asseclam, cubiculorum pelicem et adulterum. Dignitates publicas gessit, et quaeSturae, et tribunatu honorem asSecutu e St, Sed nulla qui- deni laude, aut Commessidatione, adeo lubidine magis, quam ratione ebpublice et privatim vixit: nam et ad judicum subSellia abStractus, sortuna extrema ut inquit Cicero Stetit. Scribunt autem grammatici ea de causa senatu ejectum fuisse a censoribus, quod ingenti libidine matronas consectaretur. Illud quoque de Sallustio relatum est, patrocinio et favore C. Caesari conSecutum fuisse praeturam Africae inferioris, ex qua dives factus. Cum in Urbem rediret, pretiosisSimo hortos in regione ad Malum punidum comparavit, ac Tiburti villam, quae a Cicerone itidem illi objiciuntur. Neque desunt qui scribunt Terentiam, Ciceroni uxorem ab eo repudiatam Sallustio nupSisse a deinceps Mes- Salae Corvino, viro in eloquentia clarisSimo quod etiam Suo loco scripsimus. Sciendum est fuisse plures Sallustios nam et neu frui. Tullio celebratur in ullustiorum familia insignis, et M. Ciceroni, a Cn. Pompeio maxime familiaris; quod ex iis epistolis colligitur, quas Cicero ac Pomponium Atticum scribit qua in re imprucienter quidam decepti sunt, cui Sallu Sti Empedoclea ignorarent ut alibi demonstravi. Sunt qui tradunt, ad annum Secundum et LX eum vixiSSe, et in patria annis aliquot poS ObiiSSe quod ex veterum commentariis colligitur.
Illud praeterea de hoc ipso Crispo Romae circumlatum St, ut multa
testantur. Hic erit, ut territheu doctorum corda irorum, Crissu Romana frimus in histfria.
14쪽
C. SALLUSTIUS Crispus natus olympiad. CLXXIII. an III.
Sylla Athenas expugnat secundo mens hiberno. Crispus Sallustius historisus nascitur. Is est annus Urbis conditae Io CLXVIII. Ubi Videmus Graeco Scribere ἀλου'hior. Et Sane itidem in Ss meis, et antiquioribus editionibus, vocatur in aliis Μss et lapidibus Marmor effosum juxta rudera Sallustianae domus
D. D. Neque aliter lapis alius, cujus id scis inscriptionem apud Aldum de Orthographia. Natus autem est Amiterni in Sabinis, anno uno post natum Veronae Catullum, ut notat Eusebius ad annum MDCCCXXXI: Oadriennio autem ante bellum obiit Actiacum, ut idem scribit ad annum DCCCCLXXX doctissimus Hieronymus Wolfius putabat, nomen ejus simplici L. Scribi oportere, quia
vel a sale sit, vel salute. Sed συμιν utrumque est incertum. Et Cur non a Sale geminato L. aeque esse possit, ac ab eodem venit salis, unde allitus, pro salso Quare puto, non recedendum esse
Iibris antiquis, atque inscriptionibus, in quibus L. geminatur. Tri-hunus plebis erat, quo anno Clodius illone occisus fuit, puta anno II CCII, quo Cn ompeius agnus, compluribus mensibus consul sine collega fuit. Tribunatu eo, quem nulla cum laude gessit, ut Ciceroni, ita et iloni, infestus amodum erat idque quia in Faustae, L. Syllae filiae, adulterio deprehensus, virgis amitone esset caesus, nec nisi pecunia data dimissus. Nempe istud in causa est cur Clodianis semper studuerit adversus Alitonem. Vide Pedianum, Gellium, Servium Horatii interpretes item orationem sui, Ciceronis nomine jam Augustaeo, vel Tiberii aevo editam. Ex quibus etiam discimus, ob adulteria ac stupra senatu fuisse motum ab Appio Claudio Pulchro, et L. Calpurnio Pisone Caesonio coss. nempe anno Urbis Io CCIII sive juxta alios IDCCIV. quo consule erant, L. Ε- miliusiaulus et C. Claudius arcellus rans e Senatu ejectioni meminit et Dio lib. XL. Ac ne alium Sallustium signari putes, clare ait
15쪽
bat unde con Sequitur, quod a Milone Tribuno pl. virgis caesum dicebamus, id antea contigisseri non eo ipso anno ut vir eruditu putabat. Etiam discimus iisdem e Scriptionibus, a C. Iulio Caesare, rerum potito dignitatem Senatoriam recuperas Se quaeStoremque factum, et pOStea etiam Praeturam obtinuisse. raeturi mentionem quoque invenio apud Hirtium pene initio libri de bello Africano Item C: . Llustium Crispum praetorem ad Circinam usulam verSVS, quam Aer- Sarii tenebant, cum pater Navium ire jubet; quod ibi magnum numeruinfrumenti esSe audiebat. Item apud Dionem lib. XLII. de hoc ipso
ut cum in Campania Caesaris milites, quos in Africam premittere Statuerat, seditionem concitassent; ac Sallustius prSetor Romam contenderet, quo Caesarem hujus rei faceret certiorem propemodum fuerit occisus a compluribus militum, qui iam in Sequebant Ur, nec cuiquam parcebant, imo duos etiam Senatores occiderant. Apud eun
de lib. XLIII refertur, ut Caesar Numidis praefecerit Sallustium; ille autem provinciam expilaverit ac a Caesare quidem fuerit absolutus sed infamiam non effugerit; quod qui in historia acerba esset alienorum castigator, turpiter ipse in hoc munere Se dedisset. Ex hac autem praeda Numidica ita ditatus fuit, ut in Quirinali monte forum emeret quod Sallustii vocatur, ubi nunc aede S. Susannae item hortos, qui hodieque Sallustiani nominantur. Haec Stendunt, vitam ejunlaudari a nemine posse. Nempe omnis ejus gloria a praeclaris scrip tis proficiscitur. Sed vix ejus quicquam integre ad nos pervenit, praeter bellum Iugurthinum et Catilinarium cita vulgo inscribantur. Sed
posterior genuina inscriptio, DE CONIURATIONE CATILIN RIA. Testis Sallustius ipse his verbis : Igitur de Catilinae conjuratione, quam verisSi me potero, paucis absolvam. At ex nobili historiarum Opere, quo imprimis historici principis nomen meruit, nihil ha hemus praeter quatuor ratiunculas, epistola duas, et lacera aliquot fragmenta, quae ex grammaticis antiquis, atque aliis scriptoribus collecta sunt. Duae ero ad Caesarem oratione S, ut Vocant, de Rep. ordinanda, utrum Sallustii sint, non convenit inter eruditos Carrio Sallustio adjudicant et pro illo est, quo ii veterum nemo, qui tantopere gaudent Sallustium ad partes advocare, inde aliquid depromat Dis sentit autem Douga, cui favent libri veli et dicta ipsa, quae, quicquic dicat Carrio, plane Sallustium redolent. Sin genuinae non Sint nega ri tamen non posSit, altae esse antiquas, et quidem Iuliani, aut Au gustae aevi saltem non infra Flavianum. Sed genuinas esse arbitror, non tamen ut orationes esse putem, sed epistola duntaxat. Nam posterioris auctor his ait, se illa scribere, ac disertim iteras appellat. Planeque veri Simile est, missas esse ad Caesarem cum in Hispanias contra Petreium et Asranium proficisceretur quemadmodum jamdudum iacconius observavit. Illa vero in Ciceronem ratio, etsi
Fabio quoque tanquam Sallustii laudetur tamen quod r
16쪽
omnino est alicujus declamatorix credo Porcii Latronis, vel alterius alicujus, e illis, quos nominat . Seneca in Suasoriis, et Controversiis. Fidem ejus valde commendant antiqui. Nam certissimus
auctor dicitur Vibio equestri de Fluminibus. Item Hieronymo libro de locis Hebraicis, et exinde Isidoro lib. XIII. cap. xi. Ad
haec nobilitato veritatis historicus nuncupatur ab Augustino, lib. Lde Civitate Dei, cap. v Avienus etiam in descriptione orae maritimae, dicit omnia illius dicta esse prejudicat in auctoritatis, appellat quoque expressorem e Cacem Styli et veritatis objectant adversus ea aliqui, quod, praV loliginis Succo, pleraque ad Ciceronis laudem pertinentia, quae apud alio legere Sit, praeterierit. Verum ea potius negleXisse ego arbitror, vel ut falsa, vel ut incerta plane, vel ut exigua ac minuta. Quod ad dictionem Sallustii attinet, omnes antiqui judicant, brevem ac nerVOSam esse, et Thucydides aemulam. Santi scriptor est plane Atticus, qua laude Demostheni propior est, quam Cicero ipse ut bene censet Turnebus in adversariis Suis. Sed ut Thucydidem non omnes probarunt, ita nec Sallustii dicta omnibus probabantur. Nam Asinius ollio damnabat eam, tanquam obscuram, et in translationibus audacem ut Tranquillus auctor est, lib. declaris grammaticis in Philologi vita. Imprimi vero reprehendi solet, quod antiqua verba e Catonis originibus excerperet cujus rei meminere Augustus apud Tranquillum in ejuSce Caesaris vita, idem quo Tranquillus, lib. de claris grammaticis in vita Lenaei et Fabius ex antiq)ν epigrammate, lib. VIII cap. iii Sed haec impedire non potuere, quo minus a Tacito atquanto vires rerum Romanorum s rentissimus auctor, lib. III. Historiarum diceretur. Imo juxta Martialem lib. XIV. Crispus Romana primus in historia est. Augustino quoque lib. de vita beata vocatur electiSSimuSpenSator verborum.
I in Graeci ipsi ejus historias tanti fecere, ut ea verterit Zenobius. sophista is, qui Romae docuit Sub Adriano Caesareri quique epito men proverbiorum Didymi et Tarrhzei scripsit ut testis est Suid asinis ocio: Atque inde est, quod Sallustii quoque memini Stepha
nus in ' Αωre. Utinam Vero Xtaret Asper Grammaticus, Sallustii interpres, teste Hieronymo. Uaedam X e citat Sosipater. Ioannes Baptista ius annotatiouum posteriorum cap. LXXIV. citat antiquum auctorem, qui vitam Sallustii scripsit Eum non vidi. Sed scito vitam Sallustii e veteribus reliquisse Asconium Pedia . num ut cognOScere Stre Acrone admorat Sat. 2. lib. I. E junioribus idem conati omponius Laetus, et Petrus Crinitus. Sed his
fides habenda, quatenus veterum crinia compilarunt. Cave autem
cum Sallustio hoc confundas Crispum Sallustium, ad quem in odis scribit Horatius historici hujus sororis filium Augusti amicum, de quo Simeca, lib. I de Clementia, et Tacitus, lib. II. et ΙΙΙ. annal Aquo et metellam quoddam Sallustianum me dictum, Plinius auctor
17쪽
ET NONNULLORUM RECENTIORUM DE SALLUSTI JUDICIA ET TESTIMΟΝΙΑ.
TUQUE dubitas Cimberne Annius, an Vermus Flaccus imitandi sint tibi Ita ut verbis, quae Crispus Sallustius excerpsit e Catonis originibus, utaris, an Otius Asiaticorum orationem inanibus sententiis, verborum volubilitas in nostram Sermonem transserenda lVelleius Paterculus Hist. lib. 2. aemulus Thucydidis Sallustius. Pene stulta est inhaerentium obculis ingeniorum enumeratio : inter quae maXime nostri aevi eminent, princeps carminum Virgilius Rabiriusque, et consecutus Sallustium Livius, Tibullusque et Naso, persectissimi in forma operisu nam virorum ut magna admiratio, ita censura dissicilis est.
Horatiiιδ serm. lib. 1. iat. 2. Libertinarum dico: Sallustius in uas Non minus insanit, quὰm qui moechatur Asconius PediantiS. Fertur Sallustius tanto ardore insanivisse in libertinas, quanto moechus iam Σ-tronasci quod cum illi in senatu 1 censoribus objectum esset, reSpondet, Se non in atronarum Sectatorem e SSe quare ex Senatu ejectus est, quod PS e Xcusat, in Catilinae bello. Haec vetus interprest oratii. Seneca Rhetor . De I lib. 3.
Orationes Sallustii in honorem historiarum leguntur. Seneca Philosophus, Epist. 114. Sallustio vigente, amputatae sententiae, et verba ante Xpoctatum cadentia et Obscura brevitas fuere pro cultu Arruntius vir rarae frugalitatis, qui historias belli Punici scrip sit, fuit Sallustianus, et in illud genus nitens. Et ibidem. Quae apud Sallustium rara fuerunt, apud Arruntium crebra sunt, et pene continua nec sine causa ille enim in haec incidebat, ut hic illa quaerebat; Et lib. . Decia et ControῬera. 25. lib. 5. Cum sit draecipua in Thucydide virtus, brevitas huc eum Sallustius vicit, et in
suis illium castris cecidit. Nam in Sententia Graeci tam brevi, quum sal V sen Sudetrahas vocem aliquam, Constabit Sen Sus, etiam Si non aeque conatus, aliamen integer j ex Sallustii sententia nihil demi sensus detrimento potest. Titus autem Livius tam iniquus Sallustio fuit, ut hanc ipsam sententiam, et tamquani translatam, et tamquam Corruptam, dum transferretur, Objiceret :illu Sti nec amore
Thucydidis facit, ut illum praeserat; sed laudat, quem non timet: tu uellius Putat P08se a se Sallustium vinci, Si adite a Thucydide vincaturi
18쪽
Hic erit, tit perhibent doctorum corda virorum,
Crispus Nomano primus in uetorici. Quintilianus, lib. 2. cap. 5. Livius a pueris magis legendus, quam Sallustius, et hic historiae majoris est auctor ad quem tamen intelligendum jam prosectu opus sit. Et lib. 3. cap. 10.
Crispus Sallustius in bello Iugurthino et Catilinari nihil ad historiam pertinentibus principiis ortu est. Et lib. 4. cap. 2. Vitanda illa Sallustiana quamquam in ipso virtutis locum obtinet, brevitas, et abruptum sermoni ge M quod Otiosum fortasse lectorem minus fallit, audientem transolvat, nec, dum repetatur, XPCCtat. Et lib. 8. cap. S. Nec minus noto Sallustius epigrammate incessitur: Et erba antiqui tutum furate Catonis, Crispe Iugurthinae conditor histioriae. Et lib. . cap. 3.
Ex Graeco translata Sallustii plurima, Et lib. 10. cap. 3. Neque ille Sallustiana brevitas, qua nihil apud aure vacuas atque eruditas potest esse persectius, apud oCcupatum variis cogitationibus judicem et saepius in ea Puditum captanda nobis est neque illa Livi lactea ubertas docebit satis eum, qui non speciem expositionis, Sed fidem quaerit. Et ibidem. At non historia cesserit Graecisa nec Thucydidi opp0nere Sallustium verear: nec indignetur Herodotus aequari sibi T. Livium, cum in narrando mirae jucunditatis, clarissimique candori tum in Concionibus, supra quam narrari potest, eloquentem ita dicuntur omnia tum rebus tum personis accommodata sed assectus
quidem, praecipue eos qui sunt dulciores ut Parcis Si me dicam, nemo historicorum commendavit magis lueoque immortalem illam Sallustii velocitatem diversis virtutibus consecutus est: nam mihi egregie dixisse videtur Servilius Nonianus, pare eos magi quam Similes. Et ibidem. Atticis praecisis conclusionibus obscuri, Sallustium atque Thucydidem superant tristes a jejuni Pollionem aemulantur otiosi et supini, si quid modo longius circum duxerunt, jurant Ciceronem ita locuturum fuisse. Et lib. 11. cap. S. Sane manifestus est Sallustii ex ipso opere labor. Statius Papiniust, lib. .
Sed tua artes sile ante di&cat 'Omne vici mundi senium emeri8Πy,
orsa Sallusti brevis, et Timavi Reddis alumnwR. Cornelius Tacitus, Hist. lib. 3. C. Sallustius rerum Romanorum florentissimus auctor.
Iustinus Hist. lib. 38. Pompeius Trogus in Livio et Sallustio reprehendit, quod Conciones directas, auodationes operi suo inserendo historiae modum XCESSarint. Au Gellius lib. I. cap. 15. voci Attic , Sallustius novato Verborum,
19쪽
Et lib. S. cap. 1. Sallustius vel subtilissimus brevitatis artifeX. Et lib. . cap. 15. Elegantia orationis Sallustii, verborumque facundia et novandi studium cum multa prorsus invidia fuit, multique non mediocri ingenio viri conati sunt repre hendere pleraque et obtrectare, in quibus plura inscite aut maligne vellicant: nonnulla tamen videre possunt non indigna reprehensione. Et lib. 10. cap. 20. Sallustius proprietatis in verbis retinentissimus Cousuetudini concessit. Et lib. eod. cap. 26. Asinio Pollioni in quadam epistola, quam ad Plancum scripsit, et quibusdam aliis C. Sallustio iniquis, dignum nota visum est quod, C. Et lib. 17. cap. 18.M. Varro in literis atque vita fide homo multa, et gravis, in libro quem inscrip Sit Pius, aut De Pace, C. Sallustium Criptorem Seriae illiu et Severae orationis, in cujus historia notiones censorias fieri atque Xerceri videmus, in adultero deprehensum ab Annio Milone loris bene caesum dicit, et, cum dedisset pecuniam, dimissum. Suetonius de Claris Grammaticis r de Philologo. Asinius Pollio librum scripsit, in quo Sallu Sti Scripta reprehendit, ut nimia verborum affectatione oblita. Et ibidem.
Philologus coluit familiarissime C. Sallustium, et eo defuncto Asinium Pollionem, quo historiam Componere aggresso S, alterum breviario rerum Romanorum. E quibus quas vellet eligeret, instruxit alterum praeceptis de ratione dicendi: quo magis miror Asinium Pollionem credidisse, antiqua eum verba et figuras solitum esse colligere Sallustio, cum sciat eum sibi nihil aliud suadere, quam ut noto, civilique, et proprio sermone utatur, viteturque maXime obscuritatem Sal Iustii, et audaciam in translationibus. Et de Lenaeo. Lenaeus tanto amore erga patroni Pompeii memoriam exstitit, ut Sallustium historicum, quod eum oris improbi, animo inverecundo, Scripsi Sset, acerbissime satira laceraverit, lustrurum, et lurconem, et nebulonem, opinonemque appel-Ians, et vita scriptisque mon Stro Sum praeterea priscorum Catoni Sque verborum ineruditissimum furem. Macrobiust, at S. cap. 15. Sallustius gravissimus alienae tu Xuriae objurgator et cen Sor. Et Lib. . cap. 1. Quatuor sunt genera dicendi copiosum in quo Cicero dominatur breve in quo Sallustius regnat siccum quod Frontoni adscribitur pingue et floridum in quo linius Secundus quondam et nunc, nullo veterum minor no Ster Symmachus luxuriatur. Symmachus, lib. 1. Epist. 66. Interea recuso sententiam, quae rem venaticam servile dicit officium. Statuerit hoc scriptor stilo tantum probandus; nam morem ejus damna non sinunt, ut ab illo agendae vitae petatur auctoritas. Ansonius, in Protreplico. Iam facinus, Catilina, tuum, Lepidique tumultum, Ab Lepido et Catulo iam res et tempora domet,
Orsus his enosueriem connecto per GyrHOS:
Iam ego civili mistum a vore duellum, Iutivit quod so ei Sertorius exsul Ibero. Sidonius Apollinaris, in Panegyri themii Augetisti. Orici Crispus brevitate placet, quo pondere Varro, Qti genio Plautua, quo sumine Quintiliam/δ,
Qua pompti Tacitus, nunquiam ine laude loquenda
20쪽
Et in Panegyri Narbonensi Et te multimora sat a verendum
Scriptorem numerositate, Varro rEt te qui brevitate, Crippe, polleδ: Et qui pro ingenio suente, nulli,
Corneli Tacite, et tacendu Ori.
Νeque Cato gravitatem requirit, neque Laelius levitatem, neque Gracchus impetum, nec Caesar Gaiorem, nec Hortensius distributionem, ne Calvus argutias, nec parcimoniam Sallu Stius, nec opulentiam Cicero. Festus Avienus in Orci Muritimcl. Interro sti, si tenes, Maeotici Situ qui esset equoris e Salluareum ramid dedisse dicta et ejus omnibust Prodijudicatae auctoritatis ducier Uoρι abnuebam: ad ejus igitur inclytam Desciriptionem quci locorum formulam L naginemque, expressor incax atyli Et veritatis pene in obtutus dedit Lepore linguaeυ multa rerum unximuθ. Vibias Sequeater lib. de suminibuδ. Sallustius auctor certissimuS. Marius Victorinua, in librum Cic. de inventione.
Historia et brevis esse debet in expositione, et aperta et probabilis, ut Sallus. tius sibi omnis in Catilina tribuit. Spartiantie in D. Hadriano. Amavit HadrianusI genus dicendi vetustum, controversias declamavit, Ciceroni Catonem, Virgilio Ennium SalluStium Coelio praetulit eademque jactatione de Homero ac Platone judicavit. Vopiacus in Aureliano. Nemo scriptorum, quantum ad historiam pertinet non est aliquod mentitus, in quo Livius, in quo Sallustius, in quo Corneliu Tacitus, in quo denique rogus,
manifesti erroribus convincerentur.
Et in Prose. Et mihi quidem id animi fuit, non ut Sallustios, Livios, Tacitos, rogos, atque omnes clisertissimos imitare viro S, Sed arium aximum, Suetonium Tranquillum, o C.
Et lib. 2. cap. 13. Quod quidem non fugit hominem nequam Sallustium, qui ait: Sed omnis nostra, vis in animo et Corpore ita Si animi imperio, corporis servitio magis utimur. Recte, si ita vixisset, ut locutus est. Servivit enim faedissimis voluptatibus, Suamque ipse Sententiam vitae pravitate dissolvit. Hieronymua, in Epitoph. Nepotiani ad Heliodorum. Neque enim proposui historiam scribere, sed nostras breviter flere miserias. Alioquin merito ad haec explicanda et Thucydides et Sallustius muti sint.
Cicero rogatu ab Hirtio, ut post repudium Terentiae sororem ejus duceret, omnino haec facere Supersedit, dicens, non poSse uxori se et Philosophiae pariter operam dare. Illa interim conjux egregia, et quae de fontibus Tullianus hauserat sapientiam, nupsit Sallustio inimico ejus, et tertio Messalae Cornivo, et quasi Per quosdam gradu eloquentiae devoluta est. Idem de locis Hebraicia, et ex e Riodorus Orig. lib. 13. cap. 21. Sallustius, auctor certiSSimuS.
Augustineth de Civitate Dei, lib. 1. cap. 5. Sallustius nobilitate veritatis historicus.