장음표시 사용
101쪽
relativum quae, requirebatur Z Mitto elegantiam illam: veniam cstuqu/rem possum.
Sexto : veniam . . . do rem uis mitigsm atque . . . oxylicabo . . . quibus locis Uerum meorum inferi
riodus sententiaque hic apte concludebatur ; rrisii quod noster gloriosuS homo, qui autehac perpauca & tantum affecta opuscula , praecocique fato extincta prodidit , naac opera sua fideater polli
Guid dignum tanto feret bio promissor blatu Septimo: quibus locis υπηm meorum inberi possunt a me recensenda expectent . Si prostrema haec verba : a me recensenda expectenφ aut rectius exspectent ) omisisset, cum melius magnificam periodum conclusiisset; tum vero non excusandum errorem declinasset : nam quis ritum contineat , legens , documenta colligendo exspectaro debere, quibus locis a Vario recensenda sint ' Potest ne vel idiota animi sensa deterius exponere Essent alia quoque notatu digna , quibus, ne tibi dolor magis augeatur, abstineo, Vide igitur, & omni par. tium studio deposito , serio tecum reputa , num ego asper, acerbus, morosisS, mordaX, malignuς, iniquus, vilis grammaticus, & ineptior gramma- tista sim ; an vero Alsienus I. C. ad grandia a duaque contendens , Verbum Uerbo annectere nesciat ξ Perge, Majo, dixi. Ego Vero pareo . N quo sumprui parcam neque iobstri, ut praestantissima haec urbs supra ceterar Italicas caput esserat, quantum lenta solent inter viburna cupressi .
Gratulare Aliso tuo, Lande , qui cum inanibus
102쪽
loculis Neapoli Drofectus suerit, brevi anno, aut paullo amplius) Ticini ad tantas pecunias venerit, ut itiones, mausiones, reditiones, & quicquid praeterea ejus muuicipii documentis eruendis, ordinandis, illustrandisque opus fuerit, in se recipiat. Quod etsi prima fronte magni liberalisque antini indicium viderur; tamen melius perpensum , superbi importunique est. Proinde modestius dixisset: Neo tempori , nec labori, nec industriae parcam, ut, quantum in me sit, praefantissima haec urbs ad veterem gloriam reviυ cat. Uersus enim ille Virgilii nullo pacto huic comparationi convenit. Nihil jam dicam do sententia, Nam quis in animum induxerit, ut credat, Modiriam Alfeno illustrandam, Romae, Bononiae, Patavii, Mediolani, Florentiae, Venetiarum, Neapolis, aliarumqpe nobilissimarum Italiae urbium gloriam superaturam fore Quam multa, Lande, conspirare debent, ut urbs live nova, sive deserta,
eatenus splendescat, ut .ceteras florentes urbes non tam Vincere, quam exaequare possit 1 Dubium tamen mihi suboritur, Lande, dignum acumine tuorde Modicia ne hic loquatur Alfenus , an de Papia Superius enim de Papia .tantum sollicitum se dileostenderat; qui nunc, praeterque propositum, Modiciam quoque pari, aut maiore studio illustrare contendit P Est ne, Lande, Modicia, qualis ea cunque sit, sum Papia comparanda .8 Non levis tua
haec est dybitatio, Quiritalle. Nam Modicia municipium vocatur Alfeno , seudi titulo nobilissimae Durinorum familiae subjectum. Quare, nisi totam Langobardiam Alfenus illustrare velit, quid tibi responcllarim Z Verius tamen mihi videtur, Lande, R de
103쪽
le Papia nostrum loqui; tametsi oblitum superiorisermonis , & constieta amphibolia scribentem , quod evera de Papia monumentis Modiciae ab se repe-:endis ) illustranda , exaequanda , & ante serenda
undiis Italicis urbibus , secum animo intelligebat, perversa tamen oratione sua, de Modicia lege uribus dictum videri. Jam vero, im Lande in porca sumus: per Venimus tandem ad Vale. Quod lic Vir illustris nativo lepore suo exornare satagit: Te oro etiam atque epiam, mecenas Emiuentissime , ut v Ieas . Dabam Papiae G. Id. Quincti l. anno ChristiausCOI CLXXX. Qui quam frigidus lepos fit,nemo,
Lande, adeo tardus est, quin persentiscat. At enim id genus conclusionibus pleni sunt Ciceronis epist larum libri. Num vero similis huic Alfenianae in illis formula reperiatur, tande , magnopere dubit . Vale etiam atque etiam; da operam valetudini ; vel cura, ut valeas; aut vase, vate, o salve, persaepe occurrunt; reliquum est, ut re orem, ut valetudinἰ diligentissime fervias, leges etiam apud Ciceronem:
re oro etiam atque etiam, cum reliquo verborum
Alfeni absurdo concursu colligatum, mortali Prorsus languore me assicit. Ad finem usque, Mais, nihil vel leviculum, vel subobscurum, vel dubium Alfeno meo condonasti l Nunc tibi paucis respondebo. Et primo scias, J. C. Alfenum dedita opera contra grammaticorum fallaces regulas scribere voluisse, ut & tibi , &.tui similibus homuncionibus, nil nisi verborum inanitates edoctis, acerbif-simi doloris causam suggereret. Nam quisquis inpositu delectuque verborum nimis anxius est, ut tint grainmatici is in rebus, quae scientiam conti
104쪽
nent, insans esse solet. Tum Quiritalle, Alfenus, qui in medii di barbari aevi scriptoribus evolveudis aetatem consumpsis; latiui sermonis puritatem di elegantiam , quamvis optime didicerix , qui tamen scribendo servare potuit Τ Nihilominus cum insulsas puerilesque accusationes tuas legerit, quae amarissimum eius os in te maledicta effusurum sit, provideo. Enimvero, Maio, si ille, ut tute duxisti, nulla lacessitus iniuria , . tot in lycei nostri professores contumelias iecit; quales quantasque in te improbum lycei famulum iacturus sit, cogita. Ego
vero, Lande, tantum id non pertimesco, ut contra maximopere cupiam. Tum enim , Cl. Laude , adolescentulorum scholae tota urbe laetissime personabunt. Nam si Alfenus sedato . animo scribens, tam barbare , confuse, absurdeque scripsit ; quid irritato furentique facturus sit, considera. At vero longe falleris, Maio: scribet Uarius accurate, dilucide, elegantissimeque . Id vero mihi, Lande, non persuaseris : tot namque Alfeniani stili do timenta Scmonimenta ut ipsius verbis utar ) tamque inter se similia prostant Neapoli , ut si castigatius, ornatius , luculentiusque velit scribere, ab se ipse non impetrarit . Ac si ejus nomindi rectius, clarius, latiniusque perscripta ad me perseretur epistola; adeone, Lande, me credulum putas, ut illam Alfeniani ingenii,& calami habiturus smὶ An quae Alfenus quinquaginta annorum spatio tot enim annos natus est ) non didicit; nunc, ut mihi respondeat, celerrime addiscet P Haec res agetur aliis,
mihi eerre fabulat Quod ad maledicta , & opprobria, contumeliasque pertinet; Q. Metelli Numi- - Κ a dici
105쪽
diei optimi . sapientissimique Viri verbis , quibus
Cn. Manlium tribunum plebis petulantissimum contudit , ipsi respondebo : Nune sic apud A.
Gellium ait J quod ad illum attiner . . . . . 1 a. . . . . . . quoniam fe ampliorem puto esse, si se mihi inimicum dictitaverit , quem ego mihi neque amicum recipio , neque inimicum respicio, in eum ego non sum plura dicturus . Nam eum indignissimum arbitror , . cui a Ciris bonis benedicatur; ram ne idoneum quidem, exi a probis maledicatur. Nam s in eo tempore hujuscemodi homunevlum nomines , in quo poenire nou possis majore bonore , quam contumelia.incias . Tu vero, Majo, si rescribet Alfenus, ex accusatote in reum, maXim tuo malo., commutaberis, dixi .. At coronidis loco , Lande, conclusionem scitissimam Alfeni perpende : Te oro etiam atque et mm, me euas Em
nenti me , ut Ualeas. Dabam Papiae G. Jd. uin i anno Chrisiano Ci DCCLXXX: Arridet ne tib titulus ille Emineurissime cum Mecenate copula tus Z Nonne rectius dicere potui fiet: Maecenas optime, Maecenas egregie, vel aliud quid si mile P Tum, ne frigesceret oratio, ante ut vescas, supePvacuum non fuisset adjicere, bono Ecclesue, reique litterm riae diuti me e Postremo , te etiam atque etiam fro, Lande, ut quis annus Christianus sit, docere me divelis . Nam uel hic annus MDCCLXXX.
tantum Christianus est , & cunctis Christiani nominis, qui hoc. anno vivunt, summopere gaudendum erit; vel superiores anni, a Christo nato ad hunc, fuerunt etiam Christiani; & reliqui in usque o bis interitum R supremum judicium Iluxuri ei b a runt
106쪽
runt etiam anni Christiani ; tumquo ineptissima dicenda erit Alfeniana scribendi ratio. Oportebat enim dicere: Anno a Christo nara MDCCLXXX., vel Anno Reparatae. Hummae Saturas ; vel Anyσab Orbe Redempto. vel anno Da. Parru Virgiuis , vel Anno AE e Cbristianae; vel anno MDCCLXXX. Haec , mi Quiritalle, quia vulgaria sunt, Alfeno meo , rerum Uocumque novarum studiosissimo, displicuerunt , ideoque scripsit : anno Chrisiano. Atque ab initio ad finem non nisi frivola effudisti. Quare jam abi, nec me in posterum revisas. Abiit, moerentior, an minacior, dicere non queo. Vides , mi Alfene doctissime , quantum pro te certamen sustinuerim i Tu vero, qui prudentia, seque ut doctrina, ceteris aequalibus tuis longissime antecedis, & post tot saecula primus Graeciae Sapientum numerum obauxisti , decerne , utrum sit dignitatis tuae , homini audacissiano, & in re grammatica nonnullius nominis , respondere p an silentio negligere atque obliterare pueriles , aut potius seniles ejus accusationes. Tui quidem quorum ego facile princeps pro te fortissime pugnant ; consilium tamen tuum tam atrocis famosique libelli in patrium lyceum scribendi, nec tui met satis vituperare possunt . Si mea tamen quicquam apud te valet auctoritas; tibi, mi Alfene , suadeo ut secunda epistola quicquid prima dixisti , vehementer neges , culpamque Omnem transferas in typographum; qui, te inscio, illam evulgarit : portus enim optimus poenitenti, tuus
inquit Cicero, est mutatio consilii . Vale, meque tui amantissimum, eum que sodalem, δέ defensorem
107쪽
summum optimumque redama; &, quod commodo tuo facere possis , in tantis divitiis opibusque tuis, etiam atque etiam juva. Iterum vale, & salve . Neapoli IV. Kali Novembr. An. MDCCLXXX.