De munimentis Athenarum quaestiones historicae et tituli de instauratione eorum perscripti explicatio

61쪽

57. 58. υποΘήσει και κυβους τοῖς υπερτομίοις, ligneos ut vide tur cubos, Iaterum inferiori ordini interpositos, ut clavis immissis firmior materiao et laterum seret coniunctio. V. tab. II, L58. και ἐπιπλινθοβολήσει λυος στοίχους. Sic consiunt XVII coria praeter III pedes του ἐπαλείου, i. e. ut videtur VII Podes cum quadrante. CL adscripta ad v. 55. 56. Tab. II, m. 58. 59. οἰκοδομήσει δὲ καὶ εκ του ἔνδοΘεν στοχους, οἴ-εBιν οικοδομημένοι, διπλινΘους. Στοχον si quis soris h. I. pro variata forma v. στοιχος habuerit, is in explicandis iis quao secuntur non habobit quo invertat. Equidem vexabar multis dubitationibus, donec intellexi σποχον aστοιχω plane differre, et significare Pilam angustum, qualia iaculatoribus scopo poni possit. ΣΤΟIXΟΥΣ etiam h. v. non recte posuit Pitt., ex quo Franzius offecit τοιχους. ΔίπMνΘοι dicuntur hae pilao Eodem sensu, quo lateritii muri diplinthii aut triplinthii dicuntur Vitruv. II, 8. , i. e.

crassitudine binorum laterum. Crassitudinem autem dico lineam transve sam, quae Iongius Producta pinnas cum senestris secareL Nam quod ad latitudinem horum στοχων pertinet, eam unius lateris sive pedis fuisse oportet, proptor ea quao proximis Statim Verbis adiiciuntur. V. hos στο- κους tab. II, u. διαλειπονταs εμπτα ποδας. Haec pilarum intervalla ad senestrarum et pinnarum dispositionem non Possunt non certa ratione respondero, cum propter symmetriam, quam architecti non sine necessitate negligunt, tum propter firmitatem totius structurae. Δοκίδαs enim, quae Postea memorantur, opus erat ita imponi, ut Supra pilas atque Pinnas senestris interpositas essent. Itaque spatium re medio usque ad medium στοχον debet

suisse VIII pedum, et ipse στοχος latitudine unius pedis.

59. 60. καὶ ἐγκατοικοδομι σει στρωτῆραί δυο ΔΥΩ Pitt.ὶ διαλεί

ποντας τρῖ Nuιποδα. Intelligitur hoc seri oportuisse inter aedificandum. antequam pilae ad eam altitudinem evectao suerint, quae sequentibus vor- his definitur. Iam quod ad στρωτῆρας attinet, quanquam vix novi quicquam afferre queo, Ponam tamen omnia, quae mihi ex antiquis scriptoribus innotuerunt. Primum definitiones in Iericis Graecorum propositas:

Tee μικρὰ δοκιδα - ἐπάνω των δουροδοκούν Θέμενα στρωτῆρας αεγον

62쪽

I. 18. Etymol. N. p. 731. ex Rhetoribus) - στρωτῆρές ει ι - μιικρὰ δοκιδια είς οροφάs πεποιημένα Lex. Rhetor. ap. Bevher. P. 302. Etymol. Μ. P. 731. motius P. 545. l. 2. ubi corrupte legitur είς στροφώ) - στρωτηρ ἡ λεπτη δοκος in Cyrilli glossi' - asseres κοντοι, δοκοι, στρωτῆρες glossae, v. Gesaneri Lexicon Latinit - οι φασι πλέγματά τινα ἀπο ράβδων εἰς οροφωσιν πεποιημένα Lex. Rhetor. l. l. Etymol. II. I. l. motius p. 545. I. 3. - οἱ σανίδας εἰς Οροφὴν επιτηδείους Lex. Rhetor. - η το πλέγμια τα ἀπο των παπυρων εἰs τὰς σκηνὰs καὶ καλυβας πεποι μιένον Lex. Rhetor. Photius P. 544. l. 24. Etymol. Μ. εν τησυνηΘεία.) - στρωτηρίδια γεωλα Suidas s. h. v. Intelligitur, στρωτὴ

ρας proprie significasso tigilla quaedam sive asseres maioribus tignis si vo trabibus in tectis faciendis instrata, sed cum vocabuli etymon ad omnem aedium στρωσιν pertineret, traductum id etiam osse ad alia leviora inflernendi lecti genera. Scriptores tamon, quorum OPera suPersunt, omnes primario et proprio sensu eo vocabulo usi sunti V. in univcrsum

Boeckhius, in Annalibus criticis Berolin. ann. 1835. mens. Octobri fol. 77. Στρωτῆραs numerari potuisse ab eo, qui in oeco esset, et lacunaria suspectaret, intelligitur ex Aristophano apud Polluc. X. a. 173. ex The

phrasto περὶ ἰλίγγων 12. Polybio, V, 89, 6., teste, Antigonus Rhodiis

misit ad reficiendam urbem ειλα ἀπο εκκαιδεκαπνχους ε- οκταπηχουs εἰς σφηκίσκων λογον μιαρια ' στρωτῆρας ἔπταπήχειs πεντακισχίλίους. Philo de telorum constructione in Mautem alti vetti p. 87. , ubi σιτοβο - νων structura describitur: εἰτα εὼ τά ἀναμέσον των ἁ ιιδων διαστο ματαστρωτῆρας επιβάλλειν τους ἰσχυρωτάτουs καὶ ἄνωθεν κάλαμιον. cf. annot ad v. 68., Arrianus Ind. 30. do ossibus cetaceorum, quibus Ichthyophagi ad aedificia struenda utebantur: EIαι ων τὰ μὲν έν τῆσι πλευροσιν αυ- των ρστέα δοκουs τοῖσιν οἰκημασιν ρσα μεγάλα, τὰ δὲ ιιικροτερα στρω

τῆρας. Libanius Epist. 1592. Στρωτο οων δέομαι, κάμακας δ δε ἡ κά

ρακαs ἄλλος ειπε σοφιστής. Denique Theraeus titulus, in Corp. Inser. Graec. n. 2454., materiem Porticus operiendao recensens τῆν των ξυλων i. e. crassiorum, quae alias τετράγωνα ξυλα appellantur, v. Boeckh. l. I. soL 78 p. 625. καὶ των στρωτήρων υλην commemorat. Omnibus per-

63쪽

pensis satis intelligitur στρα τῆρας non esse trabes tignave maiora, sed esse potius asseres magis ni inusve Validos, qui trabibus imponEbantur, ut, quae etiam sic manebant intervalla, cannis aliove operimento insternerentur. Nostro tamen loco si quis στρωτῆρας ad tocli contignationem retulerit, vereor ne in dii Iicultatos irretiatur inexplicabiles. Quocirca plano assentior Boeckhio l. l. Ρ. 619. statuonti, στρωτῆρας Esse quidem asser eiusdem generis et moduli, quo in contignatione facioiada utebantur, sed

interponi hic pilis illis, quae στόχοι dicuntur, ut pro . pluteo Golliniter essent. Poterant autem στοχω διπλὼΘω illi στρώ τῆρες, si VI digitos

quod exempli causa pono - quoquoversus crassi erant, ita insigi, ut utrinque Ialero XIII digitos lato continerentur et in medio στοχου inter se commissi compactura quadam iungeronlur. ΑC Videtur inserior asser sesquipedem supra terram fuisse, quod intervallum inter inseriorem et superiorem faciendum Esso Praecipitur.

τους τοίχους illiτε ἀνορθους. De lectiono tamen Rossit dubitari nequit, sed interpretatio vocis ἄνορΘος non satis certa esL CL Si pliani Thes. ed. Angi. p. 6916 od IIoc in titulo cum altitudo pilae eo vocabulo significetur, puto ἄνορθον ειs τι dici quod erectum sit usquo ad Iibramentum alius cuiusdam structurae in die mho gesithre bis tum Nioeau eines

anilern PtineISJ. Quod in breviloquenlia tochnici sermonis illo vocabulo significari potuisse, nemo sacile negaveriti Κιδ το εἰσω autem ad interiorem muri partem spectaro RPertum est, Puto ad murum supra senestras et pinnas lateritio opere eXstructum. Qui si non altior est pilis sive 'o-χοις, trabes, quae his imponuntur δοκους εις τους στοχους , supereminere necesse est murum illum. Quo comperto commodo utemur in iis quae Secuntur. 61. Ου μιῆ κατεστέγαστα et, nam omnia ea opera partim tum iam saeta ac vel diruta veI non absoluta fuisse, intelligitur etiam ex v. 59.

64쪽

DE MUXIM EXTIS ATHENARUM QUAESTIONES HISTORICAE, ET . 5 σιν Mana. HlΣΤΡΩΤΗΡΣIN Pitti ex quo καὶ στρωτῆρσιν Franetius.

At numerus literarum refragatur. Intelligitur supra trabes et murum fenestratum Poni aut δοκιδ es, tigilla, cuin inter se allemantia, But στωτῆρας. 'Eπιβλητων, si eam vim vocabuli, qua obicem signiscat Pollux I, 8, 77.), exceperis, perexigua mentio. Harpocratio s. v. επιβλης

εστιν, ως μὲν Τιμαχιias φησί, δοκος. ως δέ φησι Κλείταρχος o γλωσσογράφος, ποιά τις δοκος. Puto esse trabeculas ταῖς δοκίσιν in transverso interpositas atque ita intercardinatas, ut, quod nos Rostgebitu dicimus, existat. V. de ea re Hirti Thooria architecti p. 32 sqq. In simili re nostrates vocabulo: Riegel, quod Graeco ἐπιβλῆς, Latino obex respondet, utuntur. Alterna ponuntur haec ligna, cum eodem numero sibi respondent directa ei transversa: vix enim poterat latitudo Parodi maior esse, quam ut in ea tegenda singulae επιβλῆτες susscerenti στρωτῆρσιν περιενκεντρίσει διαλείπων τρεῖς παλαστῶ εκ του ιπῶνα Θεν. Στρωτῆρες quanquam satis cogniti esse ridentur v. annoti ad v. 60.), περιεγκεντρι ιν tamen verbum hoc primo loco Prodit. 'Eγκεντρὶς aculeus est infodiendo vel impingendo idoneus; itaquo περισκεντρί ειν στρωτῆρσιν nihil aliud esse potest, nisi undique vel utrinquo asseres aeutos impingere. Apertum est aliquam materiae ComPacturam indicari, eam- quo antiquis architectis tam fuisse bene cognitam, ut uno tantum verbo opus esset, atquo etiam eorum tignorum, in quae στρωτῆρες impingendi essent, δοκιδων puto, mentio omitti posset. Puto tignorum horum super- sciem ita incidendam fuisse, ut στρωτῆρες extremi et immittorentur, ne- quo tamen hos per totam crassitudinem demissos esse in tigna, sed maximam partem supereminuisse. Intervallum στρωτήρων dicitur osse palmorum intelligo palmos minores III., id est digitorum XII., ex quo apparet

ipsos στρωτῆρας non admodum Validos asseres esse. Ἐκ του ἐπάνωΘεν facilius esset intellectu, si coniungeretur cum verbis στρωτῆρσιν περιεσκεντρισει, sed ne ordo Verborum turbetur, acquiesco in structura: διαλειπωνεκ του επάνωΘεν, atque arbitror στρωτήρων eam fuisse formam, ut superficies eorum in angustius spatium contraheretur.

63. καὶ διοικοδομι σαs επὶ του τοίχου ἀνατεμιεῖ το γεισηποδισμα.

65쪽

tantum non omnes literas recte restituerat: γεισι δισμα. Intelligitur contignationem parodo ita superstruendam fuisse, Ut fiupra murum capita tignorum, δοκίδων sine dubio, proiicerentur, quae certa ratione Praecisa γεισηποδισμια essiciunt, de quo V. adscripta ad V. 51. Proiectura statim praecipitur ne minor esset sesquipede, et externa praecisorum tignorum facies ut esset ad perpendiculum iacta. 64. 65. και επικρουσει δερογεΘιον ποιῶν ορΘον κατὰ κεφαλῆν πλάτος επτὰ δακτυλ ων πάχος παλ-τῆς. Ἀκρογείσιον VOX adhu incognita, cuius significatum etymon prodit. Nam suprema pars coronae sima est, qua tegularum ordines Proteguntur atque aqua continetur et coriis locis es- funditur. Mensurae, quae indicantur, quomodo simae conveniant, v. in

ποιησαs προς καταφοράν. Opponitur interna iacies Simae externae.

Illi incidenda est stria quaedam sein F iti ius altitudinis, ut ιμάντει ei immitti possent, id est unius digiti. Cf. v. 67. Ceterum II AXΟΣΙΛ Α-TΟΣ Pitti, quocirca Frangius γεισσωματοs coniecerat, Sed vera lectio nunc Rossit fido in aperto est. Ηaeo autem exterior facies ita inclinanda est, ut aqua pluvialis inde proiiciatur, quod technico vocabulo dictum pulo τοιώτωπον ποιῆσαι προς τη, καταφορα . Potest autem huius simae, quanquam ligneae, fgura optime describi nomparatis filmis murmoreis, quae extant in aedibus sacris Graecorum. V. DX. gr. simam Rhamnusii Nemeseos templi, descriptam in Ineditis Allicae an ii qu. c. VI. tab. T. et in ib. I, utedissert. adiecta II. fg. 6.

66. 67. 'Eπικρουσει δὲ κά εις o ἐντος ἰλαντας διαλειποντας τρεῖς παλαστει πάχος δακτυλου πλάτος πέντε δακτυλων ἀλοις σιδηροῖς. Quid

ἱμάς fabrorum Graecorum suerit, hic Iocus omnium apertissimo docet. Est asserculus non magnae Iatitudinis sed minoris etiam crassitudinis eine Latre , qui in operiendis aedificiis supra δοκίδας et στρωτῆρας ponitur, ac simul, quod ex sequentibus intelligitur, tecto insternendo inserviro PO-iost. In titulo illustri do Minerum Polladis aede legitur Corp. Inscr. Grgec.

n. 160. 'Eν τη προστάσει τῆ προς του Θυρώματος τον βωμον του Θυηκου ίλτον. τῆς επωροφίαs σφηκίσκους καὶ ἱμάντω ἀθέτους, de quo

66쪽

loco nuper iterum accurate, sicut eius mos est, disputavitBoeckhius in Annal crit. Berolin. 1835. Oct. sol. 76. sqq. Unum adiloi si sorte nunC Compertum habeatur, marmorea fuisse illius porticus lacunaria, σφηκίσκους et quos ad materialionem speclaro Boeckllius primus demonstravit, ad superiorem lecti structuram pertinere statuendum osso, ita fortasso ut κισκοι Cautiteriis et ιμάντες asseribus Romanorum aequiparentur: quanquam sic templa lecti aegre desideraveris. Sed hanc quaestionem, cum ad hoc opus suciondum noli sit necessaria, ulterioribus curis relinquimus. 'Ιμάντος quaedam mentio, sed admodum obscura extare videtur in litulo odito a Boeckhio in Ephemerid. literar. Halens. a. 1835. Inteli. L. 35. lit. 8. Intervalla trium palmorum in tabula adiecta II, v. uno digito minora descripsi , ut cum latitudine asserculorum singulos Pedes emcerent atque materiationis subicctao numeris responderent.

ριον. Restant nunc intervalla asserculorum DXplenda, quae partim per

στρωτῆρας tecta subtus intuenti quadrata apparent trium palmorum quoquoversus. Haec Vel tabulis, quae καλυμtμιάτια dicebantur, vel arundino cannavo operiri poterant: quo supra v. 60ὶ vidimus etiam στρωτήρων vocabuli potestatem deflexam esse. Arundines quae superne iniiciuntur dicuntur κάλαμος λελα ut uένος. Hoc Vocabulum, α λάπτω, Iambo, technicum significatum induisse debet, ita puto, ut aqua dilutam et maceratam quodammodo arundinem significaret, quae elastica quam dicimus vi privata, si lutum postea inductum esset, nullam in eo rimam faceret.

Arundinem tunsam dicit Vitruvius VII, 3, ubi camerae faciendae pra cepta exponit, et Palladius de R. R. I, 13. , qui ex illo hortulos suos irri gavit , sed nonfiulla tamen aliter ci magis porspicue describit. Hic pos quam exposuit, quomodo asseres disponendi sint, sic pergit: Binas inter

eos, i. e. asseres, Perticas dirigemus tomicibus alligatas. Postea palustrem cannam, Vel hunc crassiorem, quae in usu est, contusam, iacta et strictius iuncta Crate, subnectemus, et per omne spatium cum ipsis asseribus

et perticis alligabimus. Vitruvius haec: Asseribus dispositis tum tomico ex sparto Hispanico arundines Graecae tunsao ad cos, uti forma postulat,

religentur. Item supra cameram materies ex calco et arena mixta Suh-

67쪽

inde inducatur, ut si quae stillae ex conlignationibus aut lectis ceciderint, sustineantur. Sin autem arundinis Graecae copia non erit, de paludibus tenues colligantur, et malaxae tomico ad iustam longitudinem una crassitudino alligationibus temperentur', et quae sqq. Multus maxime in rusticis oporibus arundinis ad operiendum usus erati Columell. de R. R. XII, 50. Itaque cum Iacus, quemadmodum diximus, extruxeris, asserculos inter se distantes semipedalibus spatiis supra solum ponito, et cannas diligenter spisse textas iniicito.' Quod ad titulum nostrum attinet, notabile est, duo seristrata arundinis, alterum subiectum asserculis, alterum superne alligatum, idque ut videtur in modum cratis connexum. Pro inferiore arundinis

atrato, cui nullum pondus sustinendum erat, adhiberi etiam poterat λοβος, i. e. acus sabaginum vocabulis utor Catonianis, de R. R. 54. sive αχυρα κυάμιινα Geopon. IX, 10 . Quo aceris genero luto etiam maior tenacitas acquisita esse Videtur, quam communi palea. 68. 69. λοβώσει παχος τριδακτυλω. Νullum

verbum video, quod ex literis Rossiani apographi ΛΟ. ΩΣ. I essici possit, nisi λοβωσει. ΠΗΛΩΣΕΙ Ρitt., coniectura ut videtur ductus. Λοβουν

puto technico sensu dictum esse de luto, quod acere sabagino spissatum inducitur. Hoc autoni Iulum ab inferiore parto inductum esse arundini, intelligitur ex iis quae secutitur. Itaque caelum huius camerae siler Pici ona nunc quodammodo absolutum est. Νon multum interesso videtur inter hoc λοβουν et καταλε φειν Philonis, nisi quod hoo calco potius fieri statuerim. Philo P. 87. , ea verba quae ad V. 60. Posuimus, coniiuuans: καὶ ἄνωΘεν κάλαμον και κ te ταλει ιαι us βέλτιστα Idem eadem p. 87. aedificatione σιτοβολωνων dicens: τῆν ανωδοκους διαθεῖ, καὶ στρωτῆρας επιβαλών κεράμωσον ἡ κατάλειψον ωs

βέλτιστα : quo loco κατάλειψιd, cum κεραμωσε- vice sungatur, Tud rationem , quae aquam transire non patiatur, signi sicet necesse est. Atque ea siue calce perfici nequit.

69. καὶ κεραμωσει Λακωνικῶ κεράμω του μὲν κυκλου τῆν πάσαν πὐροδον - Igitur parodi στέγη est κεραμιωτε. Aristoti Phys. VII, 3. dicit persui domum Θριγκουριένην και κεραμουμιενην. Laconizarum tegularum

68쪽

DE MUNIMENTIS ATHENARLII QUAESTIONES HISTORICAE, ETC. 61

nulla adhuc mentio extabat, nisi quod in Geopon. XIV, H, 1. Λάκωνοsοστρακου κοπεντos mentio facta est.

70. των μακρῶν ηγεμονας, ου μή εἰσιν κείμεναι i. e. τεθειμιεναι, V. Boechh. CorP. Inscr. Graec. T. I. p. 277. . Vocabuli architectonici ἡ ἡγεμων mentionem reperire non potui, nam quae L beckius ad Phrynichum p. 452. de seminina appellatione aliorsum spectant. Itaque quid Sint mo ἡγεμονες, ex nostro tantum loco divinando extundi poterit. Iam singulare et primo obtutu mirificum est in verbis tituli, quod αι ἡγεμονες Iongorum murorum opponuntur παση τῆ παρόδω urbis, et nihilominus eaedem in luto poni iubentur plano ac si tegulae

essent. Utrumque cum considero eo adducor, ut arbitrer αγεριονας locum habere, ubi nulla est παροδος, sed seiuncta et distantia inter se propugua- eula, et signiscare tegulas his eo modo superpositas, quo etiam nunC mu' certas, ad pluviam arcendum, tegulis tegeris consuevimus. Exomplum pinnarum eum in modum tegulis opertarum Sumero licet a muris, quibus Peloponnesii Plataeas circumvallaveranti Quos cum escenderent Plataeenses: κατέβαλέ τις των Πλαταιῶν ἀντιλαμβανόμενος ἀπο των ἐπάλξεων κεραμίδα, Thucyd. III, 22. Quare autem eae κεραμίδει dictae sint ηγε-

μονεs, rationem accipo hanc. 'Hγεμο α apte dici poterant eae togulae, quae in summis ordinibus tecti ponebantur Hrstri get , quas ad arcendam pluviam ita inter se iugatas suisse credibile, ut etiam nunc in ruderibus Graecorum templorum tegulae et imbrices extremi velut ex duobus ordinibus utrinque connexi inveniuntur. U. lab. II. sg. T. Iam si hao tegulae iugatao ad murum pinnamve legendam transferebantur, manere poterat nomen των ἡγεμο - , quanquam uno tantum ordino opus esset.

ri. II A Pitt. εν πηλφ, εἶτα Frang. ολας ad ἡγε/ιονας sed etiam ad Λακωνικον κέραμιον Spectat. Feminini generis loco quod deindo ponitur neutrum ορΘά, corrigere non licet. Significatur tegulas omnes dirociis ordinibus collocari debere, ita ut Iatera tegularum eiusdem ordinis in eodem Plano ad perpendiculum orecto ιυι aeraeuen Vertica Mnesin essent. Sed κατα κεφαλη, ορθὰ ut essent, praecipi non poterat, cum superficiem

tegularum versus coronam cum sima inclinari opus esset. Latitudinem

69쪽

tegularum eam suisso puto, ut unaquaequo togula duorum asseroulorum marginibus inniteretur et intervallum eorum expleret, id est podalem sere. Quae legularum latitudo ne mirationem faciat, uno defungar exemplo aediculae Dianae Propylaeao Eleusino consecratae descriptae in Inedd. Att. antiqv. c. V.), cuius tegulae non lapideae sed coctiles sunt, ut singulaedatiiuditae unum modulum cum quadrante exaequant, i. e. cum modulus sit 1 3, o unum pedem et septem uncias cum semisse. Et cf. ann adv. 73. de Puteolano titulo dicta. καὶ καλυπτηριει τιθεις τους καλυ πτῆρας ολους εμ πηλω. Dionysius Halicaria. VI, 92. αἱ γυναικες απο τῶν σπεροῖν βάλλουσαι τούς πολεμιουs τοῖς καλυ πτῆρσι. καλυπτηριάψώ, imbrico, Ox glossario vetere excerpium Pra bot Casaubon. tu annot. ad i. i. Aristotcles Problem. XX, 9. loquitur do cucurbitis, σικυοις, εἰς ναρθηκαs κοιλους η καλ-rτηρας τιΘε-

μιενοις. Facile intelligitur καλinrτηρας esse imbrices Hobiaiegel , quos

antiqui tegularum marginibus extantibus suporimponere solebant. Cuius tegularum ot imbricum commissurae multa et celebria nunc exempIa ex marmoreis Graecorum templorum tectis protracta habemus. Quod autem

et κεραμίδες et καλυπτηρες ἐν πηλω collocantur, id sic intellige, ut non

solum arundines illae asserculis instratae multo luto illinendae essent, in quo tegulae commodo Poni possent, sed etiam harum commissurae luto ita ob legendae, ut imbrices in luto poni dici possunt. Qui Iuli usus etiam a nostro moro non alienus esticit, ut tegulae firmius inter se contineantur nitia usque facile ventis vel suo poudere loco moveri possint. 71. 72. καὶ ἀπογεισωσει εκ του ΚορινΘιοις. Ut corona absolveretur, non sufficiebat tignorum Proiecturam Praecidere, quemadmodum γεισηποδισμtex factum erat, et ἀκρογεισιον sive Simam assigere, sed ut venustiorem speciem .haberet opus fabrile, tabulae Iongae contra lignorum praecisiones in fronte et subtus figendae erant, ut perpetua supra omnes pinnas corona Pertinere videretur. Noe arbitror dictum esse ἀπο νεισουν, quanquam in exemplis, quae ex Aristotele de generi anim. V, 2. de pari. anim. II, 15. et Xenophonte Memor. Socr. I, 4, 6. producuntur, Iatior eius vocis significatus obtinuit, ita ut coronam sacere signisceL Sic natura dicitur oculos superciliorum Proiectura, et aures margine circumiecto

70쪽

DE MUNDIENTIA AΤHEXARUM QUAESTIONES HISTORICAE, ETC. Ga

ἀπογεισωσαι, cs Pollux II, 4, 49. Corinthiarum coronarum montio maximo notabilis est, neque disconveniens monumentis Atlaenarum, in quorum numero Lysicratis chormicus ναίσκος praeclarum est atque huius murorum resectionis tempori acqualo Corintlliae rationis exemplar. Quid autem peculiari fuerit huic generi coronarum, sequentibus docemur. 72. αναξων τους κριους αρμοττοῖτας. Insignis locus ad Corinthii architecturae generis historiam describendan . Kριοἰ, ... μέρος τι του Κο ρινθιου κιονος, Hesychius. Quam partem Corinthiao columnae olim incompendio archaeol. g. 54. Ann. 3. f;gnificaveram nullam aliam ESSE POSSE, quam volutas, arietinis cornibus, qualia Iovis Ammonis capiti aiungebantur, simillimas, quas in Corinthium capitulum translatas esse constat ab

Ionica ratione. Nunc ea volutae figura a capitulis etiam ad coronam translata est, ita ut ea mutulis quibusdam sustineretur, quorum figura duas volutas Ioni nexu inter se coniungeret. Non dissimulo quidem , neque monimenta extaro Romanorum Caesaribus vetustiora hoo gener multiloruith

instructa, neque Vitruvium IV, 1. Corinthiae rationi propriam coronarum institutionem tribuere, Sed ea membra, quae supra columnas imponuntur , aut o Doricis symmetriis, aut Ionicis moribus collocanda osso docere. At Vitruvii praecepta ad aedos sacras ex Iapide extriactas revocanda esse existimo, atque eiusdem generis omnia sunt Corinthiae rationis aedificia, Romanorum temporibus vetustiora, quae quidem non numerosa habemus. Ipse autem titulus, quem tractamus, vincit, ut in fabrili opere hos mutulos Corinthios multo antiquiores existimomus. Quod enim aliud coronae ornamentum κριους dictum osso fingore sicci 7 Ac κριοι dicta esse tigna Iongius proiecta demonstrat Philo p. 80., murorum κρας instruenda esse tabulata, ubi in ipso muro παροιδος institui nequeat, praecipiens. t tipso aries, quo in oppugnandis muris utebantur, similem habet sormam.

Verbum αναξειν ANAEs1N utrumque habet apogr. , sed FranEius scripsit ἀνάγΔ νὶ intelligo de forma volutarum, quae sculpendo ligno ex inivriore των γεισηποδων lacte essicienda es et. V. in tab. adj. II, E. Iniitulo Corp. Inscr. Graec. 2297. οἱ προμοχΘοι οἱ ἐν τοῖς τοίχοις καὶ αἱ ἐπ αυτοῖς σανιδες mutuli sunt cum antepagmentis, quae coronae speciem

emetunt.