장음표시 사용
11쪽
excitent, et Pungant, munerisque sui commonefaciant. Neque erunt omnino mea, quae Proseram, sed Spiritus sancti eloquia, et sanctorum patrum sententiae. Precor enixe Deum, ut exacuat, et dirigat calamum meum, quasi calamum scribae velociter scribentis, ut hi tabuliscordis vestri dignum aliquid valeat exarare, itidemque rogo Vos, ut animum mentemque crigatis; ,, desolatis enim desolata est terra , quia nullus est qui re guet
12쪽
IN QUA DE MAXIMO REATU HOMINIS EX RELIGIOSI DISSERITUR.
DE INIURIA, QUAM EX LIGIOSUS DEO INFERT.Si Exreligiosus quisque serio, corde Pacato, et mente omnibus vacua praejudi s paucissima illa verba perpenderet, quae egredientia aliquando tamquam ignita fulgura ex ore principis apostolorum non modo sacrilego Ananiae flagitium suum exprobavere, sed illico abstulerunt ei vitam, non modo sibi in proΡatulo erit ingens illud piaculum, quo se laedavit, et Deum ossendit, dum elaustrum religiosum dereliquit, sed de pari quoque punitione sibi a Domino infligenda non immerito verebitur is Ananias , inquit Petrus gratia et Spiritu sancto repetetus) cur tentauit Satarias cor tuum mentiri te Spiritui sancto, et fraudare de Pretio agri' Nonne manens tibi manebat, et me numdatim erat in tua Potestate 3 Quare Posuisti in corde tuo hanc rem p Non es mentitus hominibus, sed Deo, , ). Iam vero quantum haec apostoli objurgatio et ipsi congruat Εxreligioso , breviter dignoscamus. Et primo memorandam illam diem paulisper revocemus, qua ad altare humillime pro-
13쪽
volutus solemn in emisit professionem. Quid ergo tunc Praostitit Z Quales fuerunt hominis sensus p Probe intelligens cum apostolo, totum mundum iri maligno I Usitum csse, et quidquid in illo est, nil aliud quam Concupiscentiam carnis, concupiscentiam oculorum , et superbiam vitae praeseserre. Tu es Domine, inquit, Mesmea, ibi Posuisti refugium tuum , , Et illico vota sua odidit in conspectu Domini, et quasi Perpetuum holocaustum seipsum obtulit in odorem suavitatis. Holocaustum, inquam , perpetuum ex multiplicitate, imo universitate rerum oblatarum. Homo enim per illa tria vota non
solum quidquid habet, sed etiam quidquid est Deo consecrat ,, Unde Gregorius is)o, Sunt quidam, qui nihiι
sibimetipsis reservant, sed sctnsum, linguam, Misam, et ubStantiam, quam mmmerurie, Omniρotenti Deo immolant, et cum, pergit ibidem S. doctor) quis omno quod habet, Omne quod Miris, omne quod fuit, tamni tenti Deo
miserit, holocaustum est. , , Holocaustum itidem perpetuum ex sacrorum illorum ligaminum vi, et proprictate. Homo namque hisce se vinculis coarctans ictu oculi, momento temporis totam vitam suam Deo dicat, et con- Seerat. ,, Homo, inquit Angelicus non Potest actu tot miniam suam Deo exhibere, quia non tota simul, sed stic cessise agitur. Unde non aliter Lomo Potest tot- ouam suam Deo exhibere, nisi mr soti obligationem. , , Holocaustum autem hujus generis, quod ex solemni scilicet professione ortum habet, ubi semel ab aliquo oblatum fuerit, compleri ab eo non potest ubique, sive in quocumque loco sibi magis arriserit, sed ex sanctissimis, et
14쪽
CAPUT Pn IMUM Tiustissimis ecclesiae legibus omnino in sinu illius religionis, quam ille professus suit, perficiendum est. Ecclesia siquidem a Spiritu sancto edocta sancivit, ut quicumque rite, et valide vota sua in religione approbata emiserit, eidem perpetuo adhaerere debeat, neque illisas sit eam unquam relinquere, nisi sorte, ut arctiorem amplectatur l). Imo ex praedictis legibus obligatio perseverandi ita intrinseca est monastico statui, ac rogularis cujuscumque instituti , ubi emittuntur solemnia Vota, ita est propria , ut cadat et ipsa sub obligatione Votorum , ae praecipue obedientiae , unde quicumque absque justa , et rationabili causa recedit a religione, votorum Dactor censendus, ideoque apostata nunci Pan dus sit 2). Si igitur ita res se habet, si nempe Exreligiosus, ut vidimus, sese totum Deo peculiariter dicavit, si in quamdam ipse per solemnem pro sessionem incidit captivitatem captivitatem equidem gloriosam, nam Ser Vire Deo regnare estὶ quo jure, qua ratione, qua con scientia poterit e septis egredi monasterii, ot ad saeculum nequam redirer Si ipso, ut rursus magni Gregorii magnificis verbis utar, si ipse, , , Omne quod SaPit, omno, quod habet, omne, quod mioit, omni otenti Deo dicaMit, , quomodo sibi fas erit absque gravissimi periurii reatu , obligationem declinare inhabitandi in atriis ejus omnibus diebus vitae suae' Numquid taliter se gerendo irritum reddet judicium Dei, qui se declarat superbiam, Viam Pravam, et os bilingue detestari y Audiat divinum eloquium , et contremiscat is Si quid τουisti Deo, nomoreris reddere: dimi et enim ei insidetis, et stulta
15쪽
a ΡΛnS PRIMA moliam Promissa non reddere ). Unde Bernardus 2 . Nullum sacrilegii crimen reperitur deterius, quam inuoluntate semel oblata Deo macesseere PoteStatem. ,, Anaitias, infelix ille Ananias, de quo suPra, non tam arctis sese vinculis obstrinxit. Ille non seineti munitotum , sed res uintum externas, pecunias scilicet Deo
altissimo devovit, ct quia cx his nonnihil sibi reservavit, cit mcndax inventus est in conspectu Domini, et verbis tam gravibus ab apostolo objurgatus. Qualis igitur, et quanta erit iniquitas illius, qui non solum quidquid habet, sed etiam quidquid est, Domino suo consecravit, dein vero mentitus est ei, nec fidelis habitus cst in testamento suo' Proh quisquis ille est, magnum Gregorium audiat talia ad Ex monachum Venantium scribontem 3). ,, In quo habitu fueris, recole, et sivernae districtionis anima ersione Proseosita , ad quid sis delusias, agnOS . Cupam ergo tuam Ponsa, dum vacat, districtionem futuri judicii, dum τales, exhorresce, ne tu amaram Sentias, cum jam nullis fletibus evadas is . Quo I si quis a concupiscentia sua abstractus , ct illectus sibi sua lore conaretur, ideo tantum IM,ntificem advorsus Venantiu in in- Surrexiisse, quia uxorem duxerat, et magni cancellarii
muncro in Italia sungebatur, Praeterquam quod Imrum refert, quod Irencs Deiam hujus, vel alterius voti Pactorquis adinvcniatur, illico meminerit, Venantium illum do subuntii emittenda prosessione, Prout nunc a quolibet
cmittitur regulari, numquam cogitasse, ac tantummodo
simplici voto perpetuo deserendi monachalum cocullam Obstrictum fuisse. Culpa igitur Venantii tametsi gravis, in comparatione illius, quam im)Qtrat Exreligiosus, Tecli s. 5, I. Π Epist. Iob. ίη Epist. 55.
16쪽
CAPUT PRIMUM smulto equulem levior. Quod si tamen liic urgeret, et conditionem suam a conditione Venantii longe distare
Per summam perfidiam contonderet, audiat iterum divinum oraculum ita Penitus eum Perstringens , atque jugulans is Quod semel egressum est de labiis tuis, obseroabis, et facies, sicut Promisisti Domino Deo tuo, et Pro ria voluntate, et Ore locutus es l . Edisserat hic Exreligiosus, quae fuerit ejus mens, quae animi dispositio, quae constans voluntas in illo temporis momento,
quo disrupit vincula sua, et sacrificavit Domino hostiam Iaudis. Numquid forsan abeundi post aliquot annos a monasterio, et iterum saeculum amplexandi8 Si hoc non modo nefas, sed et ridiculum est in ipso suspicari, utique necessario sequitur, quod emissum jnsjurandum uirili quaque servare debeat, sicuti in actu profitendi in animo habuit. Age nunc et aliorum SS. Patrum mentom, et
Sensus exploremus . Prodeat primo doctorum aquila Augustinus, qui haec habet. Priusquam esses Moti reus liberum fuit nunc vero, quia tenetiar πω DO-minum Smusio tua, mon, te ad magnam justitiam inuito, Fed a magna iniquitate deterreo , , 2). Magno Augustino consonat Leo magnus, qui ita sententiam nostram confirmat se Ambigi non ρotest, crimen magniam admitti, ubi et ρro situm deseritur, iet consecratio Diolatur; nam Si humaria Pacta non Possunt in une calcari, quid iis manebit, qui corruρerunt faedera diuini sacramenti8 3). Clarius adhuc se exprimit alter doctor magnus Basilius
17쪽
o PARA PRIMA verit sacrilegii se scelere obstringit; quime qui se*rum
Deo, cui m ecraverat, uelati Summuratus sit. ,, Prae tat denique audire et magnum Athanasium, qui ita loquitur. Scire debemus, et nequaquam ignorare, quod quaecumque ρmmittimus Deo, non ea deinde nostra esse, sed Dei, et si inde quid defraudamus, ea non nos Sumere tamquam nostra, sed ut Dei sacrilegia coNila-
Θ Quid reponet Exreligiosus ad harer Forsan tritum illud, quod habitus non facit monachum , et quod
Potest, salva religiosi status natura, extra claustra manere Vi apostolicae despensationis sibi ob causas in actu solemnis professionis non praevisas elargitae 8 Verum haec non responsa alicujus ponderis, sed effugia esse nullius momenti inserius ostendam. Recogitet ergo in amaritudine animae suae criminis gravitatem, serio Perpendat, cui Vota sua deprompserit, bene consideret,
non illum esse hominem sui similem, sed Deum, Deum scilicet, qui est alpha, et omega, Principium, et finis, Deum, inquam, deorum, qui respicit terram, et facit eam tremere, qui tangit montes, et sumigant, Deum illum terribilem , qui ausin spiritum principum , te ribilem apud reges terrae , ac proinde clamat regius Psaltes. is V ete, movete, et reddite , , 2).
Sed non solum Deus, ut potens, sed etiam ut Sapiens impetitur a viro e suo claustro abeunte, ideoque
jure merito dici potest, quod non solum potentia Patris, sed etiam sapientia Filii probro afficiatur. Ad cujus rei intolligentiam ad propositum revertamur, et objurgationem apostolorum Principis rursus meditemur. ,, Nonnct manens, inquit, tibi manebat, et menundatum erat in tua 3ὶ In passionem, et crucem Domini. 2ὶ Psalm 75. 12.
18쪽
Potestateῖ se Tanto emo gravius Ananiae scelus, quanto liberior in vovendo voluntas. Ast non eadem gaudebat libertate Exreligiosus noster, dum iuravit, et statuit cust ire iudicia Iesu Christi Domini nostri PChristus utiquel Iesus, propter nimiam charitatem, qua dilexit homines,
religiosum statum secundum saltem suam essentiam instituit, ut ipsi per hoc caeleste vitae genus renati non ex semine corruptibili, sed ex gratia ipsius, quae exs Perat omnem sensum , essent sancti corpore, et spiritu, sicque facilius aeternam salutem consequerentur. Sed non omnibus hominibus sacramentum hoc manifestare
voluit, sed iis tantum , qui bonitatis eius fieri vellent
omnino consormes, unde bene interroganti adolescentulo, quid sibi faciendum esset, ut vitam consequeretur aeternam, mandatorum observantiam primo tamquam omnino necessariam, dein consiliorum executionem, sed
undequaque ei liberam sapientissime proposuit. Si ergo omnino libere, et quidem ea libertate, quam Christus ei donavit, Ananias noster dona sua obtulit altissimo Deo, quomodo sibi fas erit aliquid ex iis surari, et surri reptagone patietur ipse sibi converti in perniciem, quod a Christo Domino in ejus utilitatem institutum estp Non reformidabit per eamdem viam, quae ducit ad vitam, ad perditionem festinare r Eo usque insaniet, ut iisdem
modiis, quae Christus adinvenit, ut vitam haberet, ct abundantius haberet, abutatur ad interitum7 Proh scelus tanto Prosecto majus, quanto magis sapientiam Bedemptoris nostri aenormiter laedit.
Sed divi Petri objurgatio adhuc in pleniori lumine
collocanda , , Cur, viqiat, tentarit Satanas, mentiri is S risui sancto 2 ,, Ergo non solum potentia Patris , et
19쪽
sPΛns PRIMA sapientia Filii, sed et virtus spiritus sancti Per summam,ot maximam injuriam laeditur ab Exrcligioso. Sed veritat in sateor i praelata apostolica verba mihi meditanti, ot sa py sa pitis in animo revolvonti floro magis libot, quam aliquid dignum ilisserere ; scio enim crimina in Spiritum sanctum commissa adhuc graViora esse; scio Pocialia rem pracs serre malitiam, scio ad finalem impoe- nil ontiam sappo sa pius Perducere, unde clamat apostoliis , , Nolites contristare Diritum sanctum l . Postonquam Spiritus iste bi atissimus missus ost in apostolos , sactus ost Dominus, Sponsus, Pastor, imo vita, ct anima animarum nostrarum; hinc illuminat omnem homin in v ni talom in hunc mundum, replet cordis intima sitorum fidelium, et omnes cujusci linque generis grantias quotidio olargitur. IEx gratia igitur sancti Spiritus motus suit Ananias ad tam sublimem rerum suarum cons crationum, et Spiritus itidem sanctus religiosum nostrum in sa culo adhuc degentem excitavit, ut non respiceret in vanitates , et insanias salsas , sed
Iesu in Christum patio rem , et humilem in religione quastrorct. Ipse suit, qui oum eduxit in manu sorti de torra Aogypti , ut de domo servitutis , qui nubem expandit in protectionem ejus in die, et ignem, iit ei luceret per noctem, qui Pane de caelo praestito, illum saturavit, atque cibaria misit ei in abundantia. Sicut aquila Provocans ad volandum filios suos , ita Spiritus iste divinissimus expandit alas suas, et illum assumpsit, atque portavit in humeros suos. Quid plura' Spiritus
sancti gratia factum est, ut ille flos o, aderet ecclesiastici gerulinis, decus, atque ornamentum gratiae Niri- siphes. 4, 50.
20쪽
CAPUT PILIMUM II tua lis, Dei imago revondens ad sanctimoniam Domini, Pars illustrior gregis Christi is a l). tantisqlic
gratiis cumulatus quas debuisset gratias referre P Λst obstupescite, caeli, super hoci Nedum illo oblitus est munerum Vere ininumerat, ilium lucis liujus bcatissimno, sed declinando votorum obligationem dixit in corde suo cum impiis illis apud Iob. ,, Recede a nobiS, Ciam
ille in lesset domum ejus bonis , , 2 . Quidnaim hoc horribilius P Quid Spiritui sancto iniuriosum magis ZQuid divini eiusdem Spiritus iustissimam iram pro vo
cans magis, atque ad ultionem impellcnsy Agnosce ergo, Exreligiose frater, culpam tuam, et quia circumdudurunt te aquae usque. ad animam, abyssus Vallavit te, pelagus operuit caput tuum, surge quaeso, de Protandis aqua
rum, et invoca Deum tuum. Clama, et ne Clamare Cess st
, Ne Projicias me a facie itia , et Θiritum sanctum tuum ne auferas a me 3). ., Θiritus triau bonus Ebducet me in terram rectam , , 4 . Surgo, inquam, Pt rcdde
altissimo vota tua, tolle crucem, et Sequere Iesum Chistum. Revertere, revortere, et noli amplius gratiae, et Spiritui sancto resistere. Memento, maximani fuisse
injuriam , quam potentiae Patris, sapicntiae Filii, civirtuti Spiritus sancti irrogasti, sed memento Pariter offensum numen de facili placabiIem esse, et Iicci Dcussit ultionum, misericordiam tamen velle, et non judicium, seque patrem misericordiarum dici gaudore, ct Deum totius consolationis, qui non vult mortem seccatoris, sed magis ut convertatur, et vivat. S. Cypr. lib. dehab. virg. 2 Iob. 22 14. I) Psal. 50. 4ὶ Psal. 412