Ad exreligiosos nostri aevi complures monita salutis, sive Seria meditatio omnibus, et singulis exreligiosis proposita ... auctore Vincentio Patrassi, S. T. D., et cathedralis Amerinae Basilicae canonico poenitentiario

발행: 1837년

분량: 93페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

21쪽

DE INIURIA QUAM ECCLESIAE SANCTAE DEI EXRELIGIOSUS

INFERT.

I'riusquam aliquid dignum disseram de iniuria illa

maxima, quam Eucligiosus assert ecclesiae sanctae Dei, ah, re non crit mala illa gravissima, quae ab hostibus suis transactis mox temporibus Passa est, et adhuc Patitur ecclesia, brcvitor recolcre . Nunquam, nunquam, ultro sateor, desuere in ecclesia impii, ac scelestissimi homines, qui sive Palam, sive occulte eam gravissime persecuti Aunt, sed generatio illa prava, et exasperans , quac Post medietatem circiter elapsi sacculi ex ima abys-So crupit, omnes omnino antecellero Visa est. Non modo

haec . unum Vel alterum dogma catholicae fidei, prout Luterus. C lvinus, Buccrus, aliique hujus sursuris hominest, Sed omnia prorsus, ct singula impetere; imon ''. . II'Odu religionem catholicam, sed quamcumque christiani. nominis religionem , sive potius Sectam, nec Iuterana, . aut calyiniana equidem excepta , destruere molita ost. Venite dixerunt ad invicem hujus perditissimae generationis scelestissima capita Voltatro, d'Alambiri, Diderot, venite cogitemus contra Christum cogitationes, eradamus fidem ejus de terra viventium, et nomen ejus non memoretur amplius. Porro ad destruondam ecclesiam haec diaboli membra Plura, Vel eo suggerente, cogitarunt, sed quod in primis meditati sunt, fuit universorum religiosorum or-

22쪽

CAPUT SECUNDUM ludinum plena, atque universalis subversio. Neque mirum. , , Catara quime monachorum, inquit Beliarminus, cum

ecclesiae causa ita est conjuncta, ut nemo unquam e

closiae hostis fuerit, quin bellum eodem ten Ore monachis indiserte Et revera quid aliud sunt religiosi ordines, nisi occlesiae sanctae Dei praesidium, et decusi Quid quaeso regularia instituta, nisi tot catholicae religionis munimina, quae terribilia, ut castrorum acies ordinata, die, noctuque sive pugnant, sive vigilant Proca Z Recolantur tempora illa prisca in licia equidem, sed quac nostrorum plane infelicitatem non attingunt, in quibus artana hacrosis tamquam posti sera labes ubique orassabatur. Quatuor amplissimae religiones contra Eam insui rexerunt, antoniana scilicet, et basiliana in oriunto, benedictina , et augustiniana in Occidente . Contra culichianos Sabbae abbatis discipuli, contra ico-noctastas abbatis Iannicii assectae prodiere. Post rut lienorum schisma damnum, quod passa est ecclesia, repararc aggressi sunt cluniacenses, camaldulenses, vatumbrosani, et paulo post chartusiani sub Brunono, cister- cienses sub Bernardo, praemonstratenses sub Norberto, qui tunc opportune apparuere , cum excitato a Dic

Iaitis novo turi te, novo subsidio ecclesia egere visa est. Ast quid dicam de duobus praeclarissimis ecclesia luminibus apostolico Dominico, et seraphico Francisco' Quid do tot haeresibus scilicet albigonsium, circumcellionum, flagellantium , bomardorum , aliisque innumeris Per fratres praedicatores , ac minores profligatis, atque convulsisy Nullus mihi esset dicendi finis, si haec omnia vel cursim attingere vellem. Denique constans semper fuit omnium sensus pontificio etiam confirmatus

23쪽

35 PARS PRIMA

oraculo, Deum, sicut alios aliis temporibus sanctos viros,

ita Luthero, ejusdemque temporis haereticis Ignatium,

et institutam ab eo 'societatem objecisse. Imo non modo regularium ordinum contra haere-sos perpetuo dimicare, sed orthodoxam fidem in longingiua s, et esseratas gentes invehere semper fuit. Sic Dancos Ronligi is ad Christum convertit, suevios Martinus,nnglos Augustinus, germanos Bonifacius, fassones Suit-bertus , bolist mos Cyrillus , daces Ascanius , Polonos Adalbortus, omnes sere, si unum, vel alterum excipias, inclyti benedicti ni ordinis pro sessores. Nemo noscit hy-burnos per Patritium , qui canonicorum regularium instituto nom2n dederat, tartaros per religiosos pracdicatores, Persas Praecipue Per minores, Indiarum gcntes Per sanctum Franciscum X avorium ecclesiae aggregatassu isse . Quemadmodum scriptum est de apostolis, in

omnCm teream sonum eorum pen trasse , ct in fines

Orbis istreae verba eorum, idem quoquo dicendum de regularium ordinum professoribus, qui prout sunt in

suscPPto Vitae genere apostolorum successores, ita eorum loco disseminandae, et conservandae fidei ecclesiae caclitus datos suisse censem .

Haec igitur omnia probe noscena hostes ccclesiae, noscentes itidem christianam religionem sive omnino eversam fuisse, sive ab haeresi insectam esse in illis provinciis, a quibus religiosi coacti sunt exulare , nullum non moverunt lapidem , ut sacra rogularia instituta in nihilum prorsus redigerentur. Ac primo quidem excitarunt roges, et Principes terrae, ut vel e rospectivis ditionibus religiosos expellerent, Vel corum monasteria diminuerent , Vcl juvenes de novo ingredi non Paterciatur ,

24쪽

CAPUT SECUNDUM - 7 vel consus sibi arrogarent. Progressu, remporis sub immani, et inaudita persecutione plures religiosi , iri ludibria, et Verbera experti sunt, insuper Vincula, et carceres, alii vero tentati sunt, angustiati sunt, in occisione gladii rina cum pluribus presbyteris saecularibus mortui sunt. Denique post Varios casus, Post multiplices evolatus religiosis institutis se imper advorsos apparuit ri x impudens

facie, ct intelligens propositiones, qui antiqua impiorum consilia exequendo , quasi lco rapiens, et rugiens . imo

quasi aper exterminans cunctos, et singulos regulares ordines de medio tollere conatus est. Vidi impium super-xaltatum, et elevatum, sicut cedros Liliani: transivi, et QCce non erat, et non eSi inventus locus eius. Tunc ecclesia n liquantulum respirare visa est, et claustralis Vitae

cultores huc, illucque vi inimanis tempestatis dispersi ad Pristinum statum, Dei opitulante gratia, revocati. Si ergo tam acriter, tantaque vi insurrexerunt impii

ad rogulares Ordines evertendos, non debent O COn VerSo illorum membra omnes impendere .vires , ut furentes adversarii nunquam praevalere possint, ac valeanti' Nonne apprehendere debent arma, scutum et gladium , et Strenue adversus eosdem dimicaroy sed proh dolori Quot ex his, qui temporc gallicae invasionis coacti sunt erospectivis claustris discedere, postea experti in saeculo Iibertatis honum, ncc intelligentes cum apostolo. quod

, , ubi S iritus Dei, ibi libertas q) variis cmendicatis

eXCusationibus, renuere ad castra reverti' Quot insuper lugendi sunt non modo de recentioribus , sed etiam de Voteranis militibus, qui castra haec descrero adlitic Pergunt in dies Z Non deest profecto cos admonere S. mater a)Cor. 5, 17.

25쪽

clesiar o vos, inquit, qui cupientes Persecti esse cum . Christo eidem vometipsos vovistis, revertimini ad castra improperium ejus portantes. Revertimini, et ambulate, sicuti habetis formam patrum vestrorum . Quemadmodum hi contra veteres religionis, et fidei hostes pugnaverunt, feliciterque profligarunt, ita et vos, noVo co nato agmine, impia novorum hostium tela conseingite. Revertimini, et Christi mortificationem in corpore Vestro circumserentes , vosmetipsos in omnibus praebete exemplum bonorum operum, ut luceat lux vestra coram hominibus, et hi qui ex advorso sunt et vereantur, et

confundantur.

Haec, et similia eisdcm meditanda proponit ecclesia ἔ verum, cum Dustra se clamare cognoscat, Primoarctam obligationem, qua ipsi tenentur, sub oculis subjicit se Non enim qui in merit, inquit, sed qui Peractu moerit usque in sinem saluus erit ). Mementote, quod

in faciem meam vota vestra edidistis; quare ergo testimonium meum ita contemnitis, ut pro nihilo illud habero videamini' , , Misistis manum ad aratrum; non res icite igitur retro, ne indigni sitis regno melorum.

Nolite, iat cariss redire ad vomitum: nolite commisceri ic saeculo, ain communicare Ueribus ejus. In mauu vestra erat vota non emittere, sed non in manu vestra

mota non implere. Ab his non exe ti, ab his non soluti estis; quidquid φsis contrarium egeritis, vobis rmutabi- tur in Peccatum, atque eo magis, quod vectaculum facti estis mundo, et Angelis 2). Denique cum se nihil in nulli. 24. 16.

26쪽

e APUT SECUNDUM is

proficere animadvertat suis consiliis, suasionibus, et precibus, ad minas confugit, et Poenas, et censuraseontra apostatas, et fugitivos a iure inflictas sub oculis

ponit ) ut . si ipsam pie monentem audire detrectent,

saltem minantem, et Percutientem vereantur. Frustra

et haec. Quis ergo magnam injuriam, quam ab Exrelia gioso homine sancta patitur ecclesia, non agnoscit' Hujusmodi vero iniuria magis magisque augetur, si ejus considerentur essectus; plures religiones ita sunt exinanitae, ut uberes, quos antea christiana respublica perceperat, fructus, afferre amplius non Valeant. Hinc plura monasteria adeo diminuta , ut in his regularis Observantia amplius non vigeat. Hinc nonnulla alia omnino derelicta non sine ingenti christianae plebis detrimento. Unde ecclesia jure merito potest Vocem extollere, et de his conqueri cum psalmista . ,, Amici

mei, et Proximi mei deliquerunt me 2 . Neque objiciat hic Exreligiosus, ideo religiones exinanitas, atque imminutas filisse, eo quod per triste lustrum nemo sacris institutis nomen dedit, et plures qui jam dedere nomen, sive migrarunt e vita, si Ve Peregre Prosecti sunt. Hoc et ego quoque ultro sateor; non enim ille sum qui velim veritatem cognitam impugnare. Sed nihilominus non poterunt inficiari, id quod Iuce meridiana clarius est, sese quoque, quantum scilicet de se est, contribuisse sui ordinis imminutioni, ac decremento pQuinimo haec, quam ad suae desersionis excusationem asserunt causam, haec, inquam, eos magis urget, et injuriam, quam ecclesiae intulerunt, magis, magisque

i) Cap. ut periculosa in 6. concit. trid. Sess. 25. eap. 19.

R Psalm. 57. 12.

27쪽

demonstrat Z dereliquerunt scilicet religionem in tempore desoLationis, et cum religio eorum ope ad bonum, et subsidium ecclesiae quam maxime indigebat. Sed delioc susius capite sequenti. Neque reponat ultimo, nunquam ecclesiam consilero posse sibi tribuendum esse aliquid solatii, vel subsidii ab homino sive indocto, sive inhabili, sive alio quocumque vitio irretito, qualis est plerumque, qui sua sorte minime contentus septa monasterii reliquit. Derelinquat hic

vias suas, corrigat suos mores, et ad religionem reveristiatur, eique, ut sibi fas est, inservire conetur. Religi nes, ut Vidimus, sunt acies occlesiae, religiosus quilibet, volit, nolit, hujus aciei miles. Quemadmodum nequit miles, Postquam militiae adscriptus est, illam deserere absque maxima sui ducis injuria , ita nequit religiosus, quicumque denique illo sit, religionem deserere absque maxima injuria sanctae matris ecclesiae.

28쪽

CAPUT TERTIUM

Si ulla umquam Oxtitit maior, quae iustos fundere fletus, ac de ingratissimis filiis jure queri potuit, sibi

vindicans illud prophetae , , Filios enutrioi, et exaltavisimi autem Freuerunt me ); haec prosecto illa sacra

religio est, quae suos respicit alumnos desertores, ac legentes in saeculo. Ista siquidem, non secus ac terrena

quaeVis mater, illos genuit, aluit, instituit. Haec omnia brevitcr perpendere non pigeat, ut injuria, quam Suae religioni Εxreligiosus inseri, apprime dignoscatur. Ac Primo quidem non praetereundum silentio ingens illud beneficium, quod ei impertita est religio, dum in suum membrum adoptavit. Tenebatur equidcm charitatis legibus obstricta bonae spei adolescentis sacrum habitum enixe postulantis precibus indulgoro; ast non ita tamen , ut opus ex charitate debitum non deberet hic acceptum reserec. Quid vero, si juvenis rudis suit, quid si non omnimoda praeditus valetudine P Attamen Ρiissima mater rcligio nihili haec omnia secit, omnia credidit, omnia speravit, omnia sustinuit, et ad solemnem prosessionem hujusmodi adolescentes admisit. Solemni emissa professione, tota suit ut in scientia sanctorum , ac in aliis humanis scientiis proficerciat. Nullum non movit lapidem , ut suum mutius sedulo adimplorent. Quot tulit labores in excutienda sognitie, ) Isaia l. 2.

29쪽

M PARS Pn IMA

quot conatus cmisit in expellenda ignorantia, quot curas toleravit in sublevanda infirmitate' eos arguit, increpavit, obsecravit. Admirabili charitati patientiam sorte admirabiliorem adiunxit, ut Vere docti, si voluissent, escholis aliquando discederent. Uno verbo nonnisi materita misericors, qualis religio est, cum suis filiis ita se gerere Poterat; nam et circumduxit eos de domo in domum, et docuit, imo et custodivit, quasi pupillam oculi sui. Edisserant interim eorum plerique, utrum in saeculo tam prompta sibi fuisset discendi via, utrum sibi iter tam facile, et paratum ad scientias comparandas pQuot perpetuo in ignorantiae tenebris pervoluti suissent, eo quod extra religionem sive voluntas, sive iacultas

sibi defuisset studio litterarum vacandi 8 Quot durae cervicis, et hebetis ingenii suissent perpetuo sacerdotii incapaces 8 Nonne igitur istis amantissitnae matri, religioni scilicet, habenda, et reserenda gratia est, a qua sola repetere debent, quod potuerint aliquando sacris initiari ' Denique et illud memorandum, religionem,

alteram ceu matrem ictum, et vestimentum religiosis

subministrasse. Addi etiam posset, quod nonnullis inter domesticas parietes Vel ipse panis quotidianus desuisset, sed parum refert. Etiamsi in paterna domo iisdem

licuisset voluptuoso vesci, tamen simul ac maluerunt religioso pane enutriri, de eodem pane, imo de propria sua subsistentia debitores esse religioni clarissime patet. His igitur breviter memoratis, edisserat mihi Exreligiosus, quale ipse sibi es orinaret judicium de filio, qui

Postquam a matre enutritus, educatus, institutus suit, matrem ope eius egentem, ideoque prae doloris magnitudine edentem ploratus, et ululatus multos, temere

30쪽

CAPUT TE nTIUM

lese retr Norine monstrum ille sibi .videretur esse non inutum ingratitudinis, sed seritatis, ct crudelitatis 8 Sed velit, nolit, ipse est homo ille. Ipse est, qui Postquam incrassatus est, impinguatus, dila tus, recalcitravit der linquendo religionem matrem suam, et rec lendo a cla stro salutari suo. . Injuria haec est, ni me Allunt omnia.

quae mente concipi non . Potest , mulio Vero. minus Vesebis explieari. Et revera ex angelico praecepture si tune ingratitudo

Iethalem noxam praeseri, cum, habito respeetia ad Pedisonam Mneiacientem, aliquod grave omittitiis, quod a solute praestandum erat, sive oppositum agitur illius rei, quae absolute praestanda erat. En ejus Verba In attas dicitur aliquis d licueri uno modo ρer solum Omiramnem, mea quia non recognomit, non lamiae, Mel mora retramitvices κο -- is a emo, et hoc nrara. θει - tuerim catum mortale, quis, ut Suma dictum est, debitum muri tudinis rat, ut istamo et aliquid liberaliter Moad quod non tenetur, et ideo, at uria minete mutui, .non μ αί mortaliter. e tamen stecumum umiuis, quia Momoverit ex 'milem quadam , ' aut. ex alta inaim. mMAme hominis ad mirravem. Putest ramen contingere. , quod etiam tam .ingratitudo sit mortales Pecoratum , vel μορι- interiorem in re tum, vel etiam '.B.) μορι- conditionem . , qui, sistrahitur, γοαρος nece mutedobe r μασω, sive sim latur, si e in aliquo nec 3 eatis casu. Alio modo dicitur aliquis in uitia, quia mora solum praetermittit gratitudinis debitum, sed etiam canstrarium agit, et hoc etiam N.B.3 secundum conditicinem ejus quod agitur, quandoque est Pecoratum, morsiae,

SEARCH

MENU NAVIGATION