장음표시 사용
11쪽
blicum inm. XXX, 12. aliasque causas publicas. Id tamen e ramen in cauendum erat, ne indiceremur die Sabbati, quo retuna. φεμεββ' re nefas erat, quod esset dies laetitiae cum singulari hi- laritate transigendus, quod etiam quoad alia festa ibi ei nix obseruabatur; neque enim dies festi laeti cum tristibus e- ' rant confundetuli. Quod quidam genti es ieiunia Iudaica sabbatis addixerint . id inde faetum est, obseruante svLDENO detur. nat. Ogent. lib. III. c. rs. p. 3M quod quae- uis iudaeorum festa dicere ibi iti fuerint Sobbatis. Qua de causa illud AvGusTI ad TIBERI v Μ: ne indaeus quidem, mi Tiberi, tam libenter sabbatis ieiunium fruat, quam ego hodie seruaui , N. SUETON. in Octav. e. 7α non de Sabbatis hebdomadariis accipi debet, sed de festis amictioiar &.. . ieiuniis dicatis. Pedetentim enim plura sunt constituta, & quidem ordinaria & sata, ut Zachar. VIIL s. docet &RELA NDv S cit. LP. IV. c. w. p. fi illustrat, quamuis Ium expiationis festum a Deo praescriptum fuerit. BAsinN A G E dans Phisoire des Di Iom. VI c. s. f. n.
HAeaea ia- . g. X. Erant Praeterea iudaeis usitata ierunta privara, eorum re vel ob priuatas necessitates suscepta, vel ex peculiari de-
Dotione statis diebus obseruari solita, ab his, qui ασκησι. singularem &sanctitatem vitae prae aliis eminentiorem a D&Lbarri, ut Pharisaei bis singulis hebdomadibus ieiunantes. I M. XVIII, ra. Legii mi horum ieiu pio in dies erant die Asa. osecundis & quintus h. e. LMiae Ionis. Veneris die vellisvis, ideo ieiunare nefas erat, quia Sabbati initium in eum iniseidebat. Nec die solis conueniens ieiunium videbatur, ut post diem hilaritatis immediate dies tristitiae & afflictionis sequeretur. Practerea vero vel ideo hi dies reo liquis praeferebantur,' quod publice in illis legis sacrae pars in synagogis praelegeretur, ut Obseruat SELDENus eis. l. p. 3 o. quod instituto ε 3 D R AEacce pro forsan feren- idum post captiuitatem Babylonicam. Enimuero his die is libara famen, bus ex liber are illi tantum ieiunabanr, qui pharisaeorum more in cultu religionis inclarescere studebant. Reliqui
12쪽
ex plebe pro variis necessitatibus ieiunia repetebant ustamque ad luperstitionem summam, . ad quam haec gens ma. Dperstitiων gnopere inclinat. Optime hanc depingit a As NAGEduus ι' histolae des luis cit. I. g. p. aitque: s' Us voleut a. mir un songe heurox, oti I'interpretation aestv sionge, quitis ivssuiete, iis erotevι I' obtenis par ob f ence s e' es un . proverbo, que D leune es polir lesve comme is seu potiri elotipe qu'il a me -- s' u arrive quelque malaese personuelis; si on entreprend un volve ringereo; son est arrete prisonnier, oubeune, asia ae obleuissa dehurance. L enfant, qui a aimet tendremenι son pere, jeune tolis tesans lebours de fa mora. Les magiciens meme jeunent asin i euoquer Ies demons de l' enter se Ies moris de Iears
S. XI. Propius ad ieiunia Christianorum accedo, qui Dissis rari. hanc disciplinam quidem cx moribus iudaeorum, unde or-s ' ' ti erant, traxere, sed sine ullo libertatis praeiudicio, in q, quam per Christum vindicati erant. Ne quidem CHRI- STUS discipulos suos adstringere volebat ad frequentissma illa ieiunia, pharisaeorum & Ioannis discipulis usitata, quo ipso ostendebat, ieiunia illa diei fecundi & quinii
conuersionem morum non operari, quam unice saluator
intendebat. Hoc opus t hic labor i Praedicebat tamen, tempore luctis discipulos suos ieiunia, quae sunt natura- Ita doloris argumenta, instituturos esse. Ceterum sine ullo legis vinculo, spontaneo spiritu, ad ieiunia confugiebant Apostoli, non eo ipso posteris leges serentes, sed ea
libertate vientcs, qua ieiunandum erat in nouo testamento. Ad negotia ardua subeunda sese ut plurimum ieiu- - . niis & precibus praeparabant , ceu docet exemplum ordinationis B a RN A BAE & PAvLi ad diuinum ministeri- um a Deo vocatorum, A Z XIII, a. I. & presbyterorum creationis. M. XIV, M. PAvLvS ipsemet adhortatur fi- .deles IL Cor. VI, s. ad ieiunia suo modo, sed haec non impςrat . commendat, non iubet. Nec dubium est, quin B a Lelm
13쪽
tempestates saeuissimae, quae admodum ech sias afflixere, plerosque ad ieiunia precesque sponte traxerint, citra omne humanum imperium, opinionem meriti, & vanae gIoriae aucupium, Matth. VI, iri 67. Luc. XVIII, raram ποπ ex imp nec illud negari potest ex consilio episcoporum vespra st rist. positorum ob aestum persecutionum commune ieiunium susceptum fuisse, ut testatur TER TvLLIANus de te roc. V. p.F. t. Bene autem, quod se episeo, uniuerso plebi MAADAI E ieiunia assolent, non dico de industria si pium conferendarum, in vestrae capturae es calloquitur orthodoxos, quos Pochicos vocat ned interdum 9 ex aliqua fidienudinis eccosiosticae causa. Da es O ex hominis
EDICI O ct in unum omues ταπεινοφε ηcris agitatis, quo modo tu nobis ipsam quoque unitatem ieiunaιionum O M-Waphetiarum O statio m devitatis e Mandato episcoporum & edictis fuisse ieiunia indicta , s εν TIM Ius ait Fnec Camen eo tempore episcopi mandabant pro imperio. aur more praetorio edicenant. Quis vero durioribus eius verbis, quibus natura seuerssima gc avstcra ipsum assuefecerat, caperetur Z Episcopi utique praefecturam quandam in ecclesia gerebant, inde necessitate urgente& cO- gente. ieiunia ordinabant & indicebant, tir quae *onte christiani eo magis conspirabant quod ea adhuc esset modestia humilitas & pietas episcorum, ut hos duces sequii puIcrum & iucundum duceretur. Ceterum qui tala r iunium commune solitebant, corripiebantur quidem, quod eidem & communi naufragio subiecti tam ferrei essent. vi communi necessitate non tangerentur; nullis tamen poenis assciebantur, non eliciebatur, nec aliis censuris, quae adhuc ignotae erant, subiiciebantur. Haec erat vis mandatorum & edictorum , UuMe episcopis suo aeuo attri
14쪽
diebus , quorsum etiam ieiunia stata pertinebant, eos nihil ordinasse , sed magis pro liber Iale admodum pugnasse. Gal. II, φ. F. IV, p. V, II. GL Icies Iudaei selactu in dierum & ciborum faciebanis superstitiose suis inhaerebant festis , & ad amussiin ieiunia Oh seruanda esse docebant. Hoc erat illud iugum, quod PAufius cito I. innuit, &a quo Christianos liberatos esse contendit γ interi in singuloruin liberami adhuc indulget. Roni. XIV, 1. Hanc doctrinam libertati Christianae in colendo Deo admodum conformem adhuc Christiani propugnabant seculo II. con. μ mulo ILtra Montanistis . plura ieiunia Mia Iegesque ab in vita μήβης. bber nouas & insolitas introducentes, & asseclis suiS ex neces ' his sitate quadam legati obtrudentes. Sententiam ccc Iesiarum uehisι δCommunem TER TvLLIA Nus, Montani discrpulus, de ieiunio c. z. optime declarat. Praemittie ieiuniis certos dies in veteri testamento suisse per legem Mosaicam dicatos. His praemissis addit doctrinam catholicorum & inprimis Romanae ecclesiae eo tempore adhuc purioris: certe. in euangelio h. e. in statu noui testimenti apud Chrν- sita nos, illas dies ieiuniis determinatos putunt, in quibus εμο ex si
ablatus est δonsus, ct hos esse solos legitimos te uniorum chrisianorum , aboliιis legausus es propheticis vetustatibus. Vbi uolunι enim, agnoseunt, quid sapiat . lex O prophetae
usque ad Ioannem. Itaque de cetero indisserenter ieiunandum ex arbitrio nou ex imperio nouae disciplinae pro temporibus 9 causis uniuscuiusque. Sic , ct Apostolos obseruassenalium aliud imponentes iugum certorum se in commvue omnibus obeundorum ieiuniorum ἰ proinde nee flatibu m,
quae se ipsae suos quidem dies habeant, quartae feriae Osextae I passue tamen currant, neque sub Iege praecepti, neque ultra supremum diei, quando se orationes Iere hormvina coMLδει de Petri exemplo, quod Actis refertur. . XIII. Multa in hoc testimonio, quod communem ecclesiarum illius aeui doctrinam complaetitur, oc
gurrunt notatu digna. Primum est Christianos adhuc exi Is 3 uimam sesseere,
15쪽
nee luadragesima ab instituto apostolico petenda. Consentiente Augustia .
stimasse , ieiunia stata & cma, quae ex lege in V. T. Obseruari debebant, inter Christianos deficere, & legales
eorum dies abolitos esse; neque apostolos onus quoddam nouum Christianis imponere voluisse. Oppido itaque falluntur quidam ex patribus, qui quadragesimale ieii mm ab instituto Apostolico derivant, quorum in nu-- mero est Hi ERONYMus epist. D. ad Marce P. Nos unam
' quadragesimani secundum TRADITIONEM APO-
STOLO RU M toto anno, tempore nobis congruo, ieiunaismus. De hoc ieiunio tamen nullam facit mentionem SE P-τivius, illud haud omissurus, si eius obseruantia iam ad- . fuisset, quippe quod ipsius causae admodum inseruiisset. Eandem cantilenam repetit LEO r. frm. VI. de quadram Quod ergo dilecti mi in omni tempore υuumquemque couuenis acere Gristianum , id nuncsollicitius est, ct deuotius exsequendum, ut Apostolica institutio quadraginta dierum temulis impleatur. IDEM serm. IX. de quadrag. a sanctis apostolis per doctrinam sipiritus S maiora esse in liutita irimmia narrat. Quis vero ignorat a patribus plura adscribi instituto apostolico. quae serius in ecclesiae morem ab erunt a moribus apostolorum alienat Pleraque per consietudinem inualuere, vel ex Bnagogis iudaeorum retenta sunt, quod moribus iudaicis plerique fideles magnopere essent dediti, quae tamen libere in initio retenta in constantem abierunt praxin. 33. XIV. Vt veritatis adactus AVGvSTINUS aperte fassus est, sanctione aliqua apostolica nullos dies ieiuniorum statos praescriptos fuisse. Ita enim epist. ad GD- Ian. quibus autem diebus non oporteat ieiunare in quibus oporteat, praecepto domini vel apostolorum non inuenio deis itum. In epist. ad Ianuar. plenus est de hac materia,& liberam ecclesiae disciplinam hac in re agnoscit, reprobatque omnes contentiones, quae de satis ieiuniorum diebus instituuntur. Prae reliquis fusius de hac libertate Priscae disserunsoc RAT Eslib. V. c. n. Praeinitusque, nul Iu te
16쪽
la lege Christi conculam esse chrisianis, ut iudaeorum risus obferuent. Probat hanc libertatem subinde ex Pauli epistolis,& tandem ita concludit: Certe Apostolus O Dangelistae nusquam feruitutis iugum ilias imposuertint, qui ad praedicationem ei accesssoni. Addit festos quosdam dies adhuc inter Christianos obseruari; sed si fine legis praς- scripto, a) absque omni coactione poenali, quemadmodum AIosaica lex facere cansueuerat. Subiungit praeterea optimam rationem: propositum id fuit Apsolis non ut de diebus festis leges ferrent, sed vi rationem recte vivendi veramque pietatem ostenderent. Hoc postea applicat ad diuersos ieiuniorum & abstinentiae mores, ostenditque lios statos dies ieiuniis publicis fuisse praescriptos.f. XV. Alterum est, quod aeuo TE R T v L L ι AN I Ante pasbati Christiani unum quod sum publicum ieiunium obserua- t uvium μrent, quod antepaschale erat, illis scilicet diebus obser ς'la ιι. om ualuin ex deuota intentione, in quibus ablatin erat ponsu, vos in euangelico determinatos putabant. Intellexit vero ''ines veneris O Sabbati ante pascha, ex passione & mortem, si notabiles. Alibi scit. de orat. c. I . hoc spatium'
ieiunii vocat diem paschae, a uo COMMVNIS ct quasi
PUBLICA ieiunii religio es, merito deponimus inculum. I D E Μ c. l . de ieiun. hoc antepaschale ieiunium ita delignat : cur stationibus quartam is sextam SabbaIi dicamuro ieiuniis parascevenZ h. c. diem venero ante pascha, quem Resaer vocabant parascenen Paschae, quo Christus morti'
- aditus erat. Statim vero subiungit: quamqtiam Vos et- -
icvm SABBATUM s quando continuatis, nunquam nisi in Gha ieiunandum, secundum rationem alibi redditam, quo ipso docet , continuatum a quibusdam fuissu ieiunium per ipsum fabbaιum ante pascha. Hoc antepaschale ieiunium A. publicum sancte ab ecclesiis colebatur, non ullo legis imperio, non minu poenae cuiusdam, nec poenitentiae su beundae formidine . qua vi coactiva hodie ieiuniorum pu- corum religio circumsepta csti sed ex deuotione &re
17쪽
cordatione passionis dominicae. Talia ieiunia stata haud - improbanda sunt, quae magis ex consilio quam nec state seruantur, S spontaηea abstinentia singulorum, prout vale 4uam aeste tudinis ratio id pςrmittit, absoluuntur. In schola Moes. ratem Montain TANI educati longe aliter opinabantur, qui ieiunia plu- nisa/ iutro sata obtrudebant Cbristianis sub lege nece statis, ut it t. . te se haud affigens consortio Christianorum indignus censeretur. Hi primi fuere, qni legalia ieiunia, ceu iugum nouum, Christianis tradere conati, quibus mascule resistubant ecclesiae Romanae fideles ab omni formidine poenae & necessitate Igis alienissimi. Obiiciebat quidem
TER TvLL ANus de ieiun. c. N. iis morem publice ieiu-i nandi iam receptum; Ecce conuenio vos: quasi contraria
actione:) O praeter pascha ieiunantes, chra illos dies, quι-bus ablatus es sponsius, ct stationum semiieiunia interponentes se vero interdum pane se aqua victitantes, ut cuique visum est. Haec vero instantia haud stringebat con- , tra orthodoxos; statim pnim addit: denique respondetis haec ex ARBlIRIO Menda, non ex IMPERIO. Ita recte respondebant, quod ieiunia sua natura magis cx arbitristquam imperio constare deherent, quod ΜοNTANO addicti in uertebant, & ieiuniorum religioni graue adiiciebant vinculum, ipsam scilicet iudaici moris in seruandis ieiuniis seueritatem seruolemque Obstruantiam. HOC modo ergo eo tempore adhuc animati erant Christiani Romae degentes, ut iis palam contradicerent, qui iugum iu- doui eutius reducere condbantur, cum quo hominum genere semper iis fuit certandum. Sublatum esse temporum & dierum discrimen urgebant Romani. Regerebant. Montanistae interprete TER TvLL. de ieiun. c. I . Si omnem in totum deuotionem temporum se dieram ct mensium se annorum eras apostolus, cur pascha celebramus annuo eirculo in mense primo cur exinde diebus in amni exuti a. tione decurrimus P Sed facile triplicando respondere illi poterant , ex tiberiate, non lege, non more iudaico haec fie
18쪽
ri; ieiunium in Deum reuerentitae opus esse, vel ipso XER- TvLLiANO iudice cis. I. c. 7. hoc vero spontaneum deside rare spiritum. 6. XVI. Ex hac libertate fidelium insignis orieba Itire hibisti. tur ieiuniorum arietas temporumque discrimen, quod varietatem singularum ecclesiarum dispositioni eorum religio esset cimor infra relicta. Testis est IRENAEus apud Evs Earv M tib. V. μή με hist. eceus e. a . aiens: neque de die silum controuersia est,
sed etiam de forma ima ieiunii. suidam enim existimant, unita die sibi esse ieiunandum c ante pascha scilicet feria sexta alii duabus c addentes sabbatum alii pluribus: nonnuLIi etiam quadraginta horis diu nis ac nocturnis computatis diem suum, ieiunii scillan, metiantur. Atque haec inobseruando ieiunio varietin non nostra primum aetate nata est, sed longe antea apud maiores nostros coepis: qui negligentius, ut veri simiae es, praesidentes ex Amplieitale οι eritia ortam consuetudinempseris tradiaerunt. De q uadragesima hodierna hic non loqui IRAE N EvΜ, manifestum est, quippe quae non hora sed diebus absoluitur. Morem diuersum amepaschalis ieiunii etiam socRATEs lib. V. hi eccl. c. at. refert, &. primum igitur, ait, ieiania illa, quae ante pascha fiunt, aliter apud alios obseruari repertas. Nam qui Romae sunt, tres continuas hebdamades antepasicha, emeeptis sabbato se dominica die, ieiunant. Qui vero in III inrito vel per uniuersam Achaiam se qui Alexandriae degant, sex ante pasicha septimanas ieiunant, idqueieiunium quadragesimam vocor. Alii rursus diaersis ab ussis moremfecuM, septima hebdomade antepasta ieiunium ordiuntur; ae ιν es Eumax σιδερι anm, quinque dierum gulasper interualla ieiunantes nihilominus hoc tempus ipsi quisque quadrage mam appetiant. Ita appellatio quadragesimae iam aeuo so- eis c RAT is inualuerat, ex ieiunio cΗRi s TI sine dubio de. ipsam γ sumta; sed in dierum numero insignis diuersitas apparuit, seu unde liquet si scriptores de quadragesima edisserentes, non idem tempus intelligere, quod hodie obtinet, quam C male
19쪽
materiam sollicite examinavit DALLAEus de ieiun. tib. III sed Ipsam oppedationem quidem olim, non autem rem actfuisse, eamque serius produelam. a antepaschale munium. Paulatim per diucri a temporum interualla esse hinc inde pro libitu extensum, indeque tandem quadragesimale ie- iunimm Ortum fuiste. Mora is Δρο- ,. XVl I. Tertium est, quod ex loco TERTvLLIANtrum quidam supra adducto noto, ex dilciplina iudaica quosdam duos μοι dies ie-ies per hebdomadem peculiari deuotioni destinasse. . -.ὰ quartam scilice extumque serias, sicuti abstinentiores inter iudaeos secundum S quintum diem ieiun iis priuatis, sine lege tamen, destinauerant.. Numerum dierum, sicuti plura alia, fideles, qui abstinentiae studebant, ex disciplina iu-qμο t Φ- daica retinuere dies vero ipsos mutarunt, quossationum ' vocalaant, ut TER Tu LLI AN vs passim indicat. Nomen hoc da militari exemplo suintum fui ite ιDEM de orat. cap.r . indicat, & de ieiun. c. io. huc alludit: vam ct milites nunquam immemores cramenti, magis solionibus parent, /π3 σορε - & excubias a uiat. Rationem denominationis hanc suiS-
Christoni prioribus il s Iemlis diebus mercurii se veneris
summo mane in ecclesiis conuenirent, ibique ad horam nonam moraremur, se preci us se rerum diuinarum conιem lationibus vacarent, corporaque iei iis adgeniculantibus aer mis, poenis se laboribus exercerent , denique hora nona Deris peractis. eueharistiaque percepta nam nunquam a satione nisi ea peracta recedebant) stationem soluerent, domumque reuerserentur. id quidem negari nequit, hos' dies peculiari deuotioni fuisse dicatos 3 virum autem publico P id est quod inquirendum. Excubias quasi age-hant christiani, persecutionibus circumsepti, hisce dic Statis es neu bus, & quia arma eorum erant spiritualia pariterque & mi - φν' - βην titia, hinc etiam stationes hae spiritiu3le aliquod exercι- tib loti. u . iiii in d*notare debuit. Interim admodum improbabile
ziz ' est, fidulus his diebus a summo mane v que ad horam no-t
20쪽
Vna in h. e. tertiam pomeridianam, synnes tuas feciste, Sin ecclesias conuenisse & illic tam diuturno temporis spatio perdurasse. Nam r) qui persecutionum causa ante- . se avos eo Ius facere, qui 1 acra sua occulte agere, qui denique nocturna sacra facere Coacti sunt, quomodo vSque - ad horam diei nonam ea producere suis in ecclesiis seu δoratoriis potuere 3 Tam diuturnos conuentus non admittebant tempestates saeuissimae, quibus expositi erant. II Si sole mes c utimus Christianorum eo die fuissent, stationes non sitissent arbitrariae, sed magis necessariae, quae
tamen, teste TER Tu LIANo de ieiun. e. r. arbitrariae censebantur. Iub so ERAT E s lib. V. e. ra. hist. eces. hui Cmorem tanqua in peculiarem tribuit Alexandrinae eccle-
fise suo tempore: Alexandriae quama Jeria ct ea quae dicitur par ceue, leguntar S. Scripturae, easque rictores n- irror tantur, quod indicium praebet, ne quidem SOCRA- Tis tempore his diebus publicos conuentus initatos ubique fuisse. IV p Li si v s II. tantum stati diei mentionem iniicit, quem mimum hebdomadis esse, nemo ignorat, nec Ius ΤιNv s Martyr apol. II. in f alius diei, quo publici Conuentus culatinam instituebantur, quam solis, meminita S. XVIII. Uides ieci plurimorum geri η τις priuata in Dd priuati summa abstinentia & deuotione peragebatur, nulla tamen ἄσκησιν θ- lege adstricta, quae hisce diebus sese poti stimum exserebat. deuotionem, Perdurabant priuatim, qui has stationes amplectebantur sponte, in precibus aliisque pietatis exercitiis usque ad rique ad ho horam nonam, ad quod tempus pranditim differebant, ad- ram nonam. eoque non tam ieiunabant. quam ieiuni & impransi manebant , quo magis huic officio supersedere possent. Qui ieiunabant, ab omni abstinebant prandio, ad coenam sal