장음표시 사용
21쪽
cta. Montanistae ad inhumanum quendam rigorem &iugum graue inclinabant, stationes ad seram ducentes vesperam; idque sub lege nee statu , quod a paracteto hoc onus fidelibus impositum esset. Ait TER TvLLIA NUDdeletum e. r. Arguunt nos, quod ieiunia propria custodiamus, quod stationes plerumque in useram producamus. lare probabant catholici, qui ieiuniorum priuatam religionem singulorum committebant arbitrio, nec sationes fratribus imponebant, quae sponte suscipiebantur ab his, quihus eas seruare integrum erat, &interim ieiuni manebant, h. e. Cibum ordinarium tamdiu disserebant. ειν H rearis 3. XlX. Cur autem in stationibus hisce sacris posi- dicaatur ieiu-tOs magis ieiunos quam tertinantes dixerim, id ex disciplini suam ieiu- nae antiquae ratione faciendum esse duxi, qui rei ium ' lade proprie aestimabant, si per totum diem ab omni ci-ho usque adferam vesperam abstinerent. Inde l) TER- TvLLIANus de ieiun. c. a. distinguit inter ineia cibisublati, quae ieiuniis propria, dimi uti, quae in abstinentur quorundam cthorum consistebant,& Xerophagia dicebantur,dc denique demorati, h. e. dilari, quae dilationem prandis inducebant, ut ieiuni manerent usque ad horam nonam, seu tertiam pomeridianam, quod IDEM e. v. reιardati pabuli incium vocat. Praeterea quoque non adeo in uinsitatum erat, differre cibum usque ad horam nonam, qui
tamen non dicebantur reiunare. STu CLIVS in anι uin nutu. lib. I c M. tem store CiCERoNrs accubuisse hora non a veteres obseruat. ΜARTIAL s lib. IV epigra', ad
Euphemtim distribuit tempora singulorum dierum, & ci Ca horam nonam accumbendi morem fuisse refert Coena etiam hoc pabulum vocatur, quod duplex esset, vespera prima, quae post meridiem incipiebat, Ssera, post occasum solis, ut erudite obseruat ANTON Ius sv NAEus de morte Iesu Christi lib. f. c. si. 6.-ρ sit. Aqq. Inde hora no- . - ria iam In primam velferam incidebat qua iudaei agnum Paschalem mactabant. Veterum quamuis fideles extra stati
22쪽
sationum dies citius forsan accumberent, manifestum tamen est, hanc prandii dilationem non potuisse dici ieiu-mum perfectum, quia alioquin omni die ieiunassent hi, qui usque ad nonam, ex more recepto , impransi manebant. Illud interim 3 non nego, aliquid ieiunii suu schema quoddam eius in stationibus ad fu isse, a deoque sationes die dominica cessasse, tum quod iii iis genua fleel rent, tum quod prandium differrent, quod nefas erat die. dominica, ut IDEM de coron. c. Iu indicat, quo prande-hant tempore consueto, S sames orabant, ne hilaritati diei ossicerent. Id videtur indicare IDEM est l. e. XI. Iam Amiones aut aliis magis facioι quam Christo P aui ct domnuleo die, quaουδε nec Christo Τ Eo die communiter Conuentus agebant: non stationes, quae magis prinins erat δε--tio singulorum domesica, arbitraria, cum genuflexion
coniuncta. Denique εν μιiones a ieiuniis ubique distinguit TE TVLLIANus, sum intuitu Montanistarm. tum
Catholicorum, Hi quidem facile stationes suas a ieiuniis publicis distinguebant, quod illas hora nona soluerent, non item Montanistae, qui in vesperam stationes producebant, quo etiam ieiunia finiebantur. Eodem ergo tem pore finiebant Montanistae ieiunia &stationes, & tamen eadem distinguebant, quamuis hae etiam ieiunantium offi-eia essenta Quae dum sedulo peruoluo animo, non aliud discrimen apud Montanistas inter ieiunia & stationes inueniri posse iudico, quam quod vulgo inter ieiunia publi ea & priua a constituitur. Quod publice ab omnibus in .squalore& moerore seruabatur, ieiunium dicebatur: quod priuatim , ex arbitrio priuato, dictis diebus intor preces, S genuflexiones cum meditatione sacrorum suscipiebMtur, satio dicta fuit. f. XXo PFANNE Rus quidem lib. u. ob s. in eo Duueri ab A L B As Pi N AEo recedit, quod sationes summo mane tentio G inceperint & ad nouam perductae fuerint; coiisse tamen
fideles seria quarta &seria persuasissimum habet, & qui,
23쪽
dem, ut I. q. indigitat, trina vice, hora tertia, sexta&nona. Ansam huic sententiae dedit TER TvLLIANus de ieiun. e. io. ubi harum trium horarum, apud Iudaeos usitatarum, facit mentionem. Enimuero haec lententia adhuc magis quam A LB A s Ps N AEI ab omni recedit probabilitate. Nam i)s ΕΡΥr M ius ipsemet tres illas horas precibus quotidie destinatas discernit a stationibus; quis mihi probabit, illas ea die flatione functos, ut horam nonam adesa uiam se exstructionem stationis interpretetur. a Quis sibi persuadebit , Christianos feria quarta & sexta trina, ' vice coiisse, plena luce, qui dic solis ante solis ortum, ut sua occultarent sacra, coire coaeli sunt Τ Tria illa horarum momenta singulis diebus, ex moribus iudaeorum, precibus priuatis a plerisque destinata fuere, ut obseruat vii κIN G A de Inag. vet. lib. III. P. a. c. p. p. ΠΠ. recteque addit, vigente persecutione, haec tempora in publico non soluisse obseruari, adeoque referenda ad preces oriuaIas. si uersa erat ratio stationum, ad scriam quartam & sextam restrictarum, ea de causa, quod die Mereurii consilium ad occidendum Iesum ceperint,veneris vero eundem morti tradiderint iudaei, AususT1No interprete epist. ἔα. His stationum diebus, hi qui prae ceteris in studio pietatis eminebant, deuotioni priuatae sese totos dabant, excubias quasi agentes in hac militia sacra, prandiumque ad horam IX. differebant, adeo ut nequidem eutharistiam stationum tempore percipere, quidam licitum crederent. Ait An in sati TER TvLLIANus de orat. c. l . Similiter Ostationum die- bus non putant plerique sacrificiorum orationibus interue- νιηι .seo ita. M vom, quo fotio flueudosis accepto corpore domini. Sa. crificiorum orationes sine dubio denotant preces euchari Ilic , quas praepositus magno cum feruore fundebat in , i administratione eucharistiae, cum notum sit, TER IvLLIANVM passi in hac locutione mystica uti & sacrificii Praedicatum, quamuis in sensu improprio, huic sanctissi-ino actui tribuere. Sensus itaque est, stationes seruantes
24쪽
abstinuisse ab usu S. eucharistiae, quod alioquin statio soluenda & dimittenda esset, in qua ieiuni cxcubabant usque ad horam nonam. Ipsa eucharistia in antelucanis eo ιibus ob aestum persecutionis ut plurimum administrabatur. Ut T ERTV LLIA N vs de corona c. III. indigitat, adeoque si Christiani ante Leem his diebus forsan extra ordinem, ad arbitrium episcopi, imminente tempestate conuenirent, hi quisationem seruabant,usu S.Coenae abstinenduin esse Credebant, quod ieiuni non manerent usque ad horam nonam. Hoc vero reprobat TER TvLLIANus est. I d. orat. ait. que: ergo deuotum Deo obsequium eueharisia resoluit an maingis Deo obligaι P nonne Iblemnior erit statio tua. si ad aram Dei steteris P accepιο eorpore domim se reseruato υιrumque
Diuum est O participalio serimit 9 executis ossicii, pri
uatim scilicet suscepti. Haec verba tam plana sunt, ut ab ALBASPiΝΑ Eo eis. I. S. ιI. in alium peruerti sensum nequeant. Sensus est, eos qui stationes his diebus struatiant, in ipsis antelucanis coetibus minime abstinere debeo re ab usu eucharistiae: viruisque ossium S privolae stationis , δή publicorum sae=orum coniungi pollu, nec pabulum hoc sacrum impedire, quominus ieiuni in statio. nibus suis per abstinentiam a cibis ordinariis manc rent. Rursus haec verba indicant, stationes non constitisse in eoisione antelucana, quae finiebatur post solis ortum, nec omnes in his diebus stationes scruasse. sed hoc a rhitrio - sngulorum permissum fuisse, nec denique stationes vera ieiunia fuisse, in quibus eueharisiae erae cumbant. Denique & illud manifestum est, errare ALBA SPINA Eum docentem, stationes finitas esse hora nona, quod tunc demum eucharistia percepta fuerit, quod contra mentem
g. XXI. Verum sationes paulatim in necGuatem Tandem sa- abierunt, ut ab omnibus obteruari deberctat, S speciem νς' ieiunii constituere dicerentur se prout praxi S sequentium indicat temporum, quae nouo iugo libert/tem ecclesiasti
25쪽
24. DE IURE CIRCA IEIUNANT Escam admodum corrupit. In conseis. Amst. lib. V. c. t , quae post seculum IV. prodiere, haec paradoxa, quae tamen eo tempore iam tradebantur, adseruntur: quarta feria O stria iussι nobis ieiunare. IGNATius quidem ad Phia in . ita scripsisse sertur: postpassionis dominicae hebdomadem ieiunate quanis Ofextis feriis. Quis vero Crederet, G N A-Ti v M hanc legem imposuisse fidelibus, quae ab ipsa doctrina communi aliena erat, imo pugnabat cum praxi communi , cum post paschae festum tempore pentecostes perio. dies ieiunia essent illicita, ut PFANNE Rus cis. I 3. o. Scu As NAGE cit. I. obseruant Τ Uel sola haec ratio ostendit, , epistolam hanc suppostitiam esse. CYR LLus in leuit. lib. ro. iam apertius praxin communem Prodit, aiens: habemus quadragesimae dies ieiuniis con cratose habemus quanam ct sextam septimanae diem, in quibus solenniter
di in communem itidem approbat: non reprehendet nos quisquam quartam σωextam feriam obseruantes, in quibus nos reiunare secundum traditiovem eum ratione PR AM EPTUM , est. Quod oli in arbitrarium, iam praeceptum dicebatur: denique osticia a ieiunis obseruanda Olim, tandem in vera ieiunia priuata abiere, quod tamen contra Montanistas ecclesia Romana admittere nolcbat. Roma. statλο- f. XXII. Obseruatum est S. T. sabbato S.antepaschalintaiadimu tempore TERTULLIANr Publicum ieiunium in quibus-nreia ct D dam ecclesiiis obtinuisse , quod tantum unicum erat per
Ρ .j totum annum: ceteroqui abbati diebus fingulis Ratio ' nes, etiam Romae, incognitae erant. Iam seculo IV. Romae ieiunium fabbatinum auditum, & in locum quam rae feriae substitutum videtur, ouod adeo Romanae ecisclesiae peculiare erat, ut ne quidem Mediolani aut in aliis Italiae ecclesiiis obtineret, teste A vGvSTI No epist. rIL Incunabula eius ignorantur. Ab initio haec ieiunia pro arbitrio recepta, a quibusdam episcopis commendata &
26쪽
tandem usu & obseruantia confirmata videntur. Enimvero INNOCENT Ius I. qui omnes ecclesias occideriales ad ritus moresque suos componendas esse censuit, sabbatina ieiunia ab omnibus ex aequo seruantia esse voluit, ut
Sabbato vero ieiunandum esse ratio euirint fima demonstrat. Nam si diem dominicam ob venerabilem resurrectionem do mini nostri Iesu Christi non filum in pasicha celebramus, verum etiam per singulas circulos hebdomadarum ipsius diei imaginem frequentamus ac sexta Ieria', propter passionem domini ieiunamus, sabbatum praetermittere non debemus: quoniam inter tristitiam se laetitiam temporis illius videtur inclusim. Nam utique constat, apostolos biduo isto in in moerore1uisse se propter metum iudaeorum se occuluisse. 2uod utique non dubium est, in tantum eos ieiunasse biduo memorato, ut traditio ecclesiae habeat, so biduo Dera. 'menta penisus non celebrari. uliae utique forma pers gular tenenda est hebdomadas, propter id quod commems- ratio dieiissu emper es celebranda. Quartae feriae mentionem non amplius facit, unde auguror, Romae in locum eius sabbatinum ieiunium substitutum, & ob auctoritatem eius ecclesiae pedetentim eundem morem Per occidentem receptum fuisse , ut hodierna praxis adhuc ostendit.
g. XXIII. Ab his ieiuniis olim disserebat simplex ab Abin mia a
stinentia a quorundum ciborum genere, cum, V reiunium perjectum in abstinentia ab omnibus cilad vesperam consisteret; stationes prandii divsque ad horam nonam inducerent; ab inentes vero vino, aliisque cibis delicatioribus nuncium mitterent, quod in primis iis usitatum erat, qui singularem ασκησιν per totum vitae rem us sequebantur, ut docent TER TvLLIANusIU. ll. decuit. femin. c. p. & o Ri GENES contra Cesum lib. V. p. asi . edit. Cantabrig. Huic abstinentiae vita solitaria coniuncta tandem est. peperitque monachismum, uti no- D . tissi-
27쪽
aissimum. Perpetuo hi abstinebant, sed non perpetuo
ieiunabant; unde etiam abstinentes veI continentes appellati sunt. vid. Ca NGrvs voe abstinentes. Hoc abstinentiae genus TER TvLLIANus diminuti cibi vel pabuli e rium vocat, & a ieiunio distinguit de ieiuκ. c. a. Erat vero alii hiara, prorsus libera & arbitraria, quod TER TvLL. cit. l. e. F., non negat, adducitque exempli loco, interdum pane quam tiberta. aqua victitantes , ut cuique visunt est Montanistae & hi Cram primum excedebant, & suis affectis hanc absinentiam certo tem- Τμ- μ' pore seruandam obtrudebant, quod reprobabant Catholi- V - ψ,-IPSE cis. l. e. f. fatetur: arguunt nos, quo Teropha gias observemus, siccantes cibum ab omni earne ct omni iurulentia, ct uiuidioribus quibusque pomis, ne quid vinositatis vel edamus vel polemus et lauacri quoque abstinentiam, , congruentem arido victui. Interim hanc abstinentiarn pon- tionale ieiunium c. p. vocat, seu fecundum quid, quamuis iiDConceptu proprio non esset ieiunium, quod abstinentes adhuc quandoque pranderent, ut ut in aridioribus cibis, quandoque e Hem ieiunium diurnum adiungeren t, ut Montanistae, qui duas in anno hebdomadas ei destinauerant, ut IDEM eis. Lcis. do Cet,pashae scilicet proximas, quas adhuc reiiciebant Romani, sed postea ipsos superarunt Montanistas & Xersphagim seu absinentiam extenderunt - ad septem fere hebdomadas. s. XXIV. Fuit hic ciborum delactus per aliquot se mereny abia cula adhuc arbitrarius, utut si I quidam patres fugam ars 'entum vn eertis cibis admodum inculcarent, Commendarent, dos .iis Cerent, Lege eccosiastica tamen nemini illam imponenter a in nonnullis locis haec abstinentia consuetudine qua-dem roborata esset, quam rigidiores vltra, quam par erat, sancto seruandam esse tradisserunt. De libertate hac. apud T II EO DOR E T. comm ad Epist. ad Rom. e: XIV t n. m. p-ro . testimonium omni exceptione maiuS GCC rita. ' Destis itaque cibis, ait, uniuscuiusque sententiar
ocessιem dedit Apostolus. Haec enim consuetudo in do-
28쪽
diernum vi e diem mansι in ecclesiu: O his quidem obstinentiam amplectuur ; ιδε vero omnibus esculenιis absque Arupulo vesitur; se neque hic illam iudieat, neque ide a cierum reprehendis. Haec ipsa tiberim varium produxit Inde δα is morem di diuersitatem in ipsa abstinentia. Obseruat hoc πιοι absinea. . optime SOCRATES lib. V. his. eccI. c. D. his verbis: μ- φωε με. . que vero in dierum numero duntaxaι, verum etiam in cibo--rum abstinentia discrepare inter se repas iuntur. Nam alii quidem ab animatis penitus abstinenι; atii ex animantibus piscessolos comedunt. Nonnulla cum piscibus etiam auibus - vescuntur ir ex aquis, ut es apud Mosem, eas quoque condi- tin esse Uirmantes. suidam ab omni arborum fructu O ab ovis abstinent. Quidam filo vescunιur pane: alii ne hoc /qaidem utuntur. Non nusii usque ad horam nonam ieiunanιes , quotus posthac ciborum genere utuntur absque discrimine. Atiae rursus apud alias gentes obseruantiae O innumerabiles causae asseruntur. Hi diuersi mores obtimebant in diebus ieiuniorum, dum quidam, soluto ieiunio, adhuc legem abstinentiae Coenae suae addebant; quidam vero, soluto ieiunio, laute vivebant, & ita ieiunium cum abstinentia quandoque coniunctum erat, quandoque non. . Rationem huius discrepantiae in eo, recte collocat S CRATES, quod nullum siriptum hac de re possit proserri praeceptum, sed arbitrio cuiusque se voluntati opostoli id reliquerint, ut unusquisque, quod bonum est. Da θonte, non metu ae necessitate perageret. Ipsa scilicet ασκη τις, cuius
pars est abstinentia, sua natura debet esse libera & legibus
6. XXV. NATALIs ALEx ARDER a e. a.d F. Liberi a IV. art. a. in alia omnia luit, totusque io eo fuit, ut osten q deret, hanc abstinentiam diebus ieiunii apud veteres chri- , is me Bianos lete puditisa praeceptam su isse. Plurimorum Pa -lem asseritari trum dicta cumulauit, qui laudant, docendo inculcant hanc abstinentiam, & ex veteris testamenti argumentis iu
lustrant. Ast patrum dicta & doctrinae non sunt leges ec. Da clesia.
29쪽
eles fisae, imo illud potius euincunt, abstinentes noct- dum vinculis legum seuerissimarum constrictos fuisse. De.
inde quaedam etiam mores ecclesiarum iam receptos re serunt, enarrantque, tempore quadragesimae abstinere fi . deles solitos fuisse ab usu carnium p non vero euincum. secus facientes punitos, poeniem titS subiectos, aut eXcoint municatos fuisse. Urgebant patres admodum abstinentiam: rationibus variis eandem euincebant: inde pleriaque eam sancte obseruabant, id quod patres in.scriptis suis vrplurimum referunt. Taudem per L XXVI. Enimuero quod episcopi docendo, traden- leges a-- δε & inculcando a Christianis non plene impetrare potuο- η - ' re, per Iegum ecclesiastιearum vincula, additis poenis gia
2 2ὰγ iis extorserunt, & ita legalem obstinemiam &Iegalia ieiunia orbi obtruserunt contra apostolorum mentem S lantentiam. Iam in eoWilio Gangrensipost ann. yV. habito c. st. ieiuniorum communium Obseruantia subanathemate est iniuncta Arκουώνοις, qui peculiariter contine inrise propositum su 1 ceperant, quales erant monachi, si quidem stimulo superbiae id facerent, ea ducti opini e, quod iam ad perfectionem peruenissent. Horum mores supe hiamque damnabant duntaxat, non vero generatim iam i rumorum obseruantiam sub poenis inculcabant. In Hispania, quae semper seueruati & imperio in con Qientias prae ceteris studuis ex proprio climatis principio, fere primum additae sunt poenae grauissimae. Nam in couellio Toletano VIII. anno Gy. celebrato c. s. apud H A R D v I N. tom. III. concit. p. M. abstinentia a carnibus tempore qua- . dragesimali his iniungitur poenis: ibas ex hoe acerrime interdicitur, in quisquis absque meuis abiti nec state a/que fragi/1totis enidenti unguore seu etiam aetatis imposiduita . 3e, diebus quadragesimo esrm carnium praesumseriι ortentare, π Iotam reus eris resurrectionis dominicae, verumetium alienus ob eiusdem divi sancta communione. B hocidi cumuletur ad poenam, G UDι anni tempore ob omniosi
30쪽
, - ABSTINENTES ET IEIUNO S. 29
ose carnium abstineat gulam: quia sacris diebus abstinentiae obtutu est disciplinam. Issi vero, quos aut aetas incuria uat, aut languor extenuat, aut neccistas ar ι, non ante prohibita violare praesumant, am a sacerdoιe permissum accipiant. Sic itaque i abstinentia iiib grauillima poena singulis iniuncta est, quae debebat esse arbisraria ex natura sua: a) ex nutu sacerdotum pendere coepit, quippe qui in conscientias imperium exercent. Ita pedetentim ieiunia cum absinentia per leges poenales sunt singulis iniuncta, quo ipso, ut apud Iudaeos, legalia fieri coeperunt, ut plura alia concilia declarant. In LL. eGLEDO ARDI apud HARD VIN lom. VI. e. t. conc. ρ. I. de anno possi haec lex. ieiuniis dicta : tiber si indictum ieiunitimetbo sumis dissem ris O mulcta se ipsa Iegis vιolatae poena plectitor: seruus vapulato aut pretio redimilo. Poena si- initis statuitur in ι--AN v Ti Regis apud EVNDEM est. l. p. po . c. u. & in concit. Haurense de anno sis. c. o. poena excommunicationis iis dictatur cum maledictione aeterna, qui Carnes commedere ausi fuerint. Vid. MA L
g. XX VII. Ciborum etiam delectus in quadroges σGἷον - δει
aliisque temporibus determinari coepit, non tamen ea - Iectus in abisdem ubique praxis fuit. Episcopus Aurelianensis THEO-stinentia va-DvLFus scripsit anno 797 capitulare ad suos presbyteros ,r 4 deum - . relatum ab TIA R D v l N o tom. IV. concit p. sat. Vbi c. n.
q. ieiunium Sc obstinentia adhuc distinguuntur,2 virtus
que limites collocantur in quadragesima. In e. 37. in hac non ieiunare praeceptum Dei transeendere dicitur. Inc. D. ieiunium ad vespertinum tempus prorogandum esse , statuitur; addita lege abstinentiae in c. ψα tempore Ve' ispertino: abstinentia vero in his diebus omniam delisiartim esse debet, OIobrie ct esse osmendum, in coena scilicet, quam tantum admittebat. Addit : qui vero ovis, . eo, pi- Ribus se vino ob erepotes, magnae virsutis est: qui cu-ιem his sat in x tale interuenieme, am quolibet opere σb-