Ibyci Rhegini carminum reliquiae

11쪽

cuod tu iucundissilii Schneide Wine, Ibycitui pagellas singulas et prelo, ut dicitur, etiam tum madentes primo mihi transmisisti id mihi pergratum accidit. Nani expertus Sum, quod nunquam sine gaudio experior, discendum nobis saepe esse ab iis, quos modo docuimus, et mutuae quod Bmmodo institutionis hunc esse nostrum ludum. Quod ut nobis, philologiae magistris, imprimis experiundum sit, acit tum ludiorum nostrorum multiplex genUS, et camporum, in quo excurri potest, diverSitas, tum eorum, qui his studiis acant, mens longo iam usu a pueris inde Xercitata, et, cum ad altiores scientiae gradus perventum est, ingenitum sibi igniculum celeriter saepe ostendenS. Nunc,

ut beneficii apud me collocali gratias tibi reseram

12쪽

eas, quae cum ipso tuo beneficio coniunctissimae sint, prinua ego tuus lector eos, qui me Sequentur, in legendo tuo libro ita iuvare studebo, ut, quo primum animum advertere conducat, Statim in

limine intelligant.

Quid autem est, quod, cum fragmenta ruinae, qua iterarum Graecarum magna pars, et Omnium maxime lyrica poesis afflicta est colligimus, mi essici possit, inice cupimus et planius Nonne ardenti commovemur desiderio, clarissima ingenia, quorum integra scripta nobis invidit aetas, mente et animo ita complectendi, ut illi in ordinem quodammodo redigantur eorum Scriptorum, quibuSCum lan quam superstilibus hodieque aetatem agere licet, utque qui nunc nihil nisi nomen et umbram ha bent, et Homericorum instar dolorum inter manus prehendentium in auras dilabuntur, postquam vivo

sanae doctrinae Sanguine AEOS aluimus corpus et

animais denuo accepisse videantur Quodsi ex

fragminibus illis sedulo collectis et inter se comparatis ac cum similibus antiquitatis operibus collatis, larique argumentorum et verborum cur il lustralis, ea poemata quo sito deducta suerint, et poetarum quae fuerit indoles, qui pectori Sensus,

quae Summa artis praecepta, intellectum erit Donlio Solos Scriptores melius cognoverimus, sed etiam

ab Ἀ seopo, quem lanquam bonorum sinem in

13쪽

- H studiis nostris spectamus, ut Graecae alionis tuta naanitas quibus progressibus creverit et qua lege exculta sit variasque induerit sormas, intelligatur, denique ut in alienos iiiiii OS an luati in peculum intuentes, nostri ipsorum uinii naturam et sines penitius introspiciamus, propius iam aberi-uius. Hoc autem qui ludiis illis non aliquatenus

es lecerit, is me iudice nihil effecerit. Tu mira clinii de vino. 41. Ib eo tu, id

certe iam assecutus es, ut quem locum hic inter Graecox poetas teneat, et quibus virtutibus itus

poesis emicueril, mullo melius intelligi possit, quani adhue intellectum dueral ac primum quidem omnes, pulo, laudabunt, quod Ibycum cum Stesichoro la coniunxisti, ut hos unani lyricae Oeseos sectam citi Magna Graeci, forentem seculos esse appareat, sicut Simonides et Bacchylides eiusdem Ceae disciplinae alumni sunt Eliam hoc tibi

assentio. hanc illorum poetarum cognationem primariam suis se caussam, ut exquisitiora quaedam verba et rariorum sabularum mentio a grammaticis testibus hod, Stesichoro, modo Ibyco adscribe rentur quippe quae pud utrumque inventa SSent. Ouanquam propter lanes ipsani eorum simili ludi nem iliam Iubilalum esse videtur de carminibus nonnullis, Ibucine essent an lusi ebori, pio fieri poterat, Ut argumenta et verba, quae sente tantum in

14쪽

poematis utriusque lecta essent, modo ab hoc modo ab illo repeterentur. Stesichorus cum choricae oes eos inter auctores suerit nobilissimos etiam Ibycum, dubitari nequit, et heroica sua carmina et amatoria non Aeolensium poetarum Ore, Solum ad lyram cecinisse, sed chorum d0cuisse, qui ea, aut publicis locis, aut in conviviis privatorum hominum, manendo et saltando exsequeretur Quo facium, . ut etiam in VerSuum et Stropharum conformatione . in dialecti rationibus, in Meleolim et tractatim argumentorum magno discrimine disi et Ibycus in poetis Aeolensibus, et plane eorum sit lyricorum, quo Dorien- Se nuncupare S suevimus Et quod ad versuum pangendorum artificium inllinet, cum Stesichorus, antiquis metopoeis, qui hexametris dactylicis musicos modos adhibebant hoc est o ποιουντες πλητουτοις μια περιετiθεσαν simillimus. imprimis hexametros minuendo et interdum illam producendo Singulisque longorum versuum ordinibus solvendis et alia ratione componendis, OV metra condidisset etiam in Ibyco dactylicorum id genus Versuum, quod grammaticorum testimonio et ragmentorum indiciis constat. largus fluebat sons. Sed videtur Ibycus dicentius in metra SurpnSsequam Stesichorus, ita ut omnem versu menSuram

transsiliendo in longior systemata dactylo, istos

15쪽

- IX

produceret. Idque, modo dactylos eos non graves sed leves esse admiseris, etiam furori pectoris amore percussi exprimendo accommodalissim unierat Luculentum habemus exemplum si agmentum illud, quod prini loco posuisti, in quo eum OmneS singuli versus toga oedico ordine, metro remis Siore, incolientur, deinde, quasi ingravescente impetu et incitata niente, duobus locis in longior systemata dactylica excurritur: post quae clausu hie loe in fertur ripodia trochaica, quod metri genus etiam tragicis poetis ad terminandas dactylicas similesve sirophas saepissime adhibetur. Qua clausula recte mihi videris stropham terminasse; nam quod inde statim sine spiramento in auli strophani trans iliar, Sermone nulla pausa interrupto, etiam hoc ad intemperiem animi aestuantis declarandam egregie sacere videtur.

In iis, quae modo dicebam, iam indidi in

mentionem argumenti carminum, qualial Ibyco vindicanda, atque ab amatoriis lusibus discernenda esse, mihi quidem hane persuasisti. Quanquam, ut puto, tu ipse ultro saleberis, non omnia, quae Supersunt, fragmenta certis indiciis in has classes redigi posse, sed potuisse etiam amatoriis carminibus quaedam heroicarum sabularum argianaenia ab Ibyco immisceri, vehit illiid de Menella IIelenae adspectu in tollitiem si acto fragm.

16쪽

fuisse in heroum rebus gestis enarrandis Ibyceae et Stesichoreae poes eos necessitudo illa, quam di-x inius, qualis fuerit, inmino intelligi non posset. Nam inter amatorix carmina Stesichores facia, quae omnia in sal)ulix quibusdam popularibus de

mulieribus amatililnus malisve narrandis versabantur quarum sabularum quae fuerit ratio et natura egregie docuit et cherus in censura Stesichori Κl finiani), et Ibyci ρωτικάὶν ουσαν, quae maXimam partem rccidimia erat et Stesichorea longe a lidior vix illa rassinitas potest agnosci Ilaque etiam hoc argumento nobis persuadebimus plura Ibyci carmina ex heroico illo genere suisse, in quo

Stesichori poesis omnium ma Xinae ei Sabatur. Heroicis auteni argumentis ab hac poetarum secta celebrandis quod tempus et quae occasio data fuerit, etiam hoc recte mihi videris , explicuisse. Nempe inferiae heroum, in Magna Graecia etiam Sanctius observatae, quam in Graecia utiqua, annua religione, et praecipue Verno tempore, magno agebantur splendore et apparalia. Ad hunc splendorem augendi im mihil a commodatius irat.

17쪽

quam cantica chororum tonori heroum destinata. Eodem empore cum Bacchus, scilicet Chthonius ille deus, qui vere renascente ex inseris evadit, dith ambis celebraretur, atque omnino Chthoniorum deorum religio una heroicis sacri olim coniunctissima esset intelligitur ortasse, qui seri potuerit, ut antiquorum metopo eorum i P Uiκας ποδόσεις quidani dithyrambis annumerarent, de qua re tu dixisti p. 57. atque etiam Simonidis dithyrami, cuidam nomen esset Memnoni, de quare Dissonius noster ad indari si agna. p. 24. disputavit. Hinc etiam lumen aliquod adhiberi poterit tragicis Sicvoniorum carminibus ad Adrastum a Baccho translatis, et ipsi Atheniensium ira goediae iam multis ante Aeschylum annis ad heroicas personas desectenti. Denique etiam Phrygiam harmoniam dithyrambis potissimum dicatam, sed a Stesichoro ad Oresteam suam adhibitam, ab hac

quaestione On esse alienam latuemuS.

Haec de caussis heroicorum argumentorum

rus horum Oelarum arte celebratorum. Ad haec Si quaeratur, quonam modo ea argumenta Ibycus tractaVerit, propter penuriam rerum ad iudicium serendum necessariarum obmutes emus, nisi quod

ad Stesichori exemplar ea carmina ab Ibyco acta esse, respondere nobis in proclivi est atque ad

18쪽

opicum Stesichori carnainiuin colorem etiam Ibyeunt prope accesSiSSe, unum Si quod suadeat quod in tam paucis istis horum poematum particulis duae supersunt, quae Sermonum inter heroas directa oratalione propositorum indicia conlinent. herum eo rum indiciorum est casus ille vocandi, quem iure mihi restiluisse videris 'Oνομα; λυτος ορς λὶ fragm. II. alterum Herculis de rebus a se gestis dicta: Tiκ να Monυνας κτανον et celi. fragm. XXVIL). Tales autem sermones etiam apud indarum nonnisi ubi longiores narrationes e fabuli repetuntur,

lodum habent Aeolenses lyrici ubi fabulas carminibus suis adimi seuere, vix tamen id genus orationis usurpasse videtitur. Ad herum genus Oes eos Ibye eae, amat Oria carmina, cum accedo, hinc incipiam, in quo maxima est utriusque generis asstillas, ab argumentis ex fabulis Graecorum petilis et in usum eroticae Musae conversis. Nam deorum heroumque exemplis non soliam a Pindar victorum robur et sescit alem, sed etiam ab Ibyco amantium asse ctus vicemque illustrata esse, tum alia ostendunt, tum quae de carmine illo in Gorgiam nobis innotuerunt. Quo de carmine cum iam illo tempore, quo sermones de his rebus tecum conserebam, Sen- lentiam meam a tua nonnihil discedentem libi aperuissem, tu consuli videris meam ibi, Spartam

19쪽

exornandani reliquisse. Idque hoc loco eo lit, enatius faciam, quo tenacius ea persuaSi animo mentii haesit Apollonii est locus III, 158. , quo de

scribitur imor ex aula Jovis excitatus atque extra Olynapi portas progressus, ut i in terram descenditur duoque niontes sublinita erigunt cacumina, orienti soli proxima quo loco mor paululi imsubsistens terram cum urbibus hominum et flumina montesque atque allum mare circumspicit. His versibus, monet Scholiastes, pollonium expressisse

παραγεγραφῶναι ea, quaerat, cus εν ῆ i Γοργίαν δὴ de rapium an modis dixisset, Ibycuni autem his addidisse sabulam de Tithono ab Aurora rapto. Ex quibus primum intelligitur, eliam iii carmine Ibyci sive morem sive alium deum sed de Amore locutum esse Ibycum, probabilius duco), e portis Olympi egressum esse, ut quae in terris agerentur prospiceret; et intelligitur deinde, sabulas de Ganymede a Iove, I ilhonoque ab urora

rapti e uno carmine comprehensas fuisse. Iam quo consilio, quaerebam Ibyeus hos pulcros iuVene coniunxisse videretur. Tu ad hunc sinem memoriam eorum coniunctam esse statuebaS, Ut Summa

Amoris potentia declararetur, quippe cui ne dii

qui deni obluctari possent. Contra ego, cur haec potissimum exempla deorum amori servientium delecta essent, mirabar, in tam immenso numero fa-

20쪽

bularum eiusdeni generis, in quibus acile esset niuilas reperire, quibus dii etiam inipotentius amare et acerbius uri narrarentur. Atqui hi duo pueri Troiani saepius ab antiqui poetis inter se componuntur, Sed propter Varia caussas. Nam Homeri ei in Venerem hymni . 20 sqq. his duobus exemplis ab ipsa Venere apud Anchisem demonstratatur, Troianae prOSapiae amore et consuetudine

frui, antiquum esse diis Olympiis Apud Euripidem autem, Troadum v. 26 sqq. chorus Troia nus conqueritur, quod Ganymedis et ithoni amor gaudiorumque memoria neque Iovem neque Auroram ad Troiam ab excidio defendendam permo verit; τα θεων δ φιλτρα φρουδα ρoiα. Apud Nonnum denique XV, 278. Hymnus pastor Nicaeam ObSecrat, ne pastori amorem SpernetUr,

ab ipsis numinibus non contemtum. Adscribo versu Sicut recte eos constituit ridericus Graese: Tιθωνος οδοεις πελε βουκwλος, ὁ δια μορς λὶν diτρον εο στί σασα φαες φορος ἡρπασεν 'μος. Kα Ato Oiνοχοος rελ βουκόλπις ὁ διὰ καλλος φειδομεναι ὀνυχεσσιν κου lGεν φ πετίὶς Ζευς. Verumtamen, cum Ibycus neque rotae felicitatem extollere, neque casum eiu urbi lugere, Deque pastoribus in amore patrocinari sibi proposuisset, alia ratione opus fuit, ex qua hos deorum amoreS,

Ganynaedem et Tithonum dico, componeret Et