장음표시 사용
21쪽
quae, obsecro, ingeni Ibyci aptior inveniri pote rit, quam amma P in ud Lel Hi a sim Dici om-tentio, illiusque et rehensio et huius laudes Cui consilio haec fabula se tantopere
accommodat, ut paene mirandum halierem, si poeta in roticis suis studiis ea sabula non ita usus S set. Habemus duos pueros, aequales, eadem Stirpe prognatos, eadem pulcritudinis gloria ibi si res quorum alter a deo matur et in caelum sublatus Sem pilem cum diis fruitur iuventule et elicitate alter deae amore Subreptus post brevia gaudia ristissima senectule opprimitur. uo, quaeSO, Xenl-plo luculentius demonstrari poterat, bellos pueros χαρQεσθαι debere viris, non muliebris amoris impotentiae Quod aequales dixi eos pueros, id seci quidem contra ea genealogica lemmata, quae volgo in antiqui late circumserebantur haec enim cum Ganymedem Trois filium, Tithonum Laomedontis vel illum vel nepotem exhibeant, illum una duabusve elalibus hoc antiquiorem faciunt. Sed feci id ex auctoritate Ibyci ipsius, quem propter verba Schosas lae dubitari nequit anymedis Tithonique raptum eidem tempori assignasse. Atque consentientes sibi Ibycus habet antiquos scriptores eos, qui etiam Ganymedem Laomedontis silium fuisse radiderant; quorum sententiae ipsum indarum savere oech hius docuit, Explic Pindar.
22쪽
Ol. I, 3. Nuia vide, quoni0do omnia apud Ibycum acta sint Amor Iovem cupidine Ganymedis pueri impleverat isque aquilae speciem induens
Doctu, ut videtur, in canipum Troianum descenderat, atque inde a gregibus, quo pascebant, ex duobus bellis pueris alterum rapuerat, alterum reliqueral Amor victoria sua ut rueretur, ex Olympi portis egressus, atque in agrum Troianum despiciens videt illionum solum relictum, videt eodem tempore Auroram inter vertices illos caelum attollente citat curru exsurgentem. Quid multa deae
pectus Amoris persentiscit telum, quo saucia illa et attonita curru inhibito διφρον τί σασα et relicto in Idaeum agrum avolat et Tithonum secum aufert. Iam uterque pari selicitate frui videntur: sed illioni fragilis est et allax voluptas, aeterna
et ultra humanitalis sortem evecta fortuna Ganymedis .
Hoc exemplo quodammodo intelligi potest, qui
fuerit splendor et quanta descriptionum ubertas in his carminibus amatoriis, quibus rebus mulium
illa disserebant ab eroticis Aeolensium lyricorum
poematis, lenuiore sit deductis. Ac vero etiam in assectibus significandis et describendis Ibycus, ingenii servore incitatus et stropharum maiore ambitu adiutus, quantum Aeolicae lyrae sines exces-Seril eo praecipue fragmento quod prini, loco
23쪽
posuisti, docemur. ii quo Ibycus hoc ni illi litacere videbatur dum vere redeunte caelo nailissinio omnia laetissime efflorescant, sibi nihil quietis concedi ab Amore, sed aquilonis instar furenti rabie eum a puerorum inde regione I αιδόθεν siclum putabam ab analogiam . OPεληθεν et Similium occursantem pectu Suum Concutere. Quocirca ante
esset quam poSuisti τελεων στιγμὴν eius loco Πεσλην ponendam, et omnia uno tenore deducenda censeo, ut impetus pectori exaequetur aliqualenus ambitu orationis etiam ultra Strophae terminos progrediente. In universum si persuasum habeo magno intervallo Ibycum ab eolensibus poetis distineri in
nonnullis tamen non negaverim horum exemphim sectatum esse Biheginum poetam. Quem in censum reserendum est illud: Ἐρος αυτ ιι κυανεοι-
σιν π βλεφαροις, primo versu ragm. ΙΙ. quod ex voce αυτ intelligitur initium fuisse carminis. Et simile erat prooemium muliorum carminum lyricorum, ut Sapphici illius 'Eρος δ' αυτε α δ λυσιμελῆς δονει, et Anacreontei Σφαιρη 66υτ ιιε7 PNυρεχ βὰλλων χρυσοκομxi 'Eρως, et id genus multa, in quibus λὶυτε, contractum illud ex νηαυτε, Saepe in δευτε corruptum, sed nuper recte vindicatum est v I A. Hartu nide particuli I. p. 23.): ad quod firmandum etiam moster locus
24쪽
iii subsidiuna vocari poterat. Itaque etiam Ilay uni, intelligitur, sicut Anacreontem et eoienses lyricos, bella a Venere iresias Ino a multis carminibus e ciuisse Fortasse eliam maior erat necessitudo Ibyco cum Anacreonte quam cum caeteris illis, et poterat sane alter poeta ab altero in arte proficere, cum uterque in Samo insula apud olycratem tyranuum partem Vitae transigerent.
Advertit haec S a 4 mentio animum meum ad fragmentum illud, quod neque cum heroico neque
cum maiori argumento coniunctum fuisse credi-
a sedis sive ei sis non ante Cambysis tempora devictam et occupatam, ut ibi credam facile ad ducor. Sed cum inter opiniones antiquitus tradi las hanc tu assensu Omprobaveri S, qua Cya Xa- rem Medorum regem ab Ibyco Cyarem dictum eSSe ponitur, quanquam hic Cyaxares, forenteoliam tum Lydorum regno, Ionibus nullum poterat
incutere terrorem equidem alterius Sententiae a trocinium suscipio, secundum quam Cyaris nomen Cyrum ersarum regem significat. Neque veros yares ex Cyro κατα πλεονασμῖν actum St, ut traditur, sed accuratius expresso erSic nomine, piod Graecis δυςγραι ματον erat, ut barbara O-niis a pleraque, et propterea varias sormas indue-
25쪽
hai Nam iii Iendico titulo. interpretem rote-sendo apud Heerentum, dear. Ι, ΙΙ. p. 372.
ed. 1824.) nomen magni legis is Kusruesch: alque Iebraeo ire idem nomen i erri corrach, omnibus notissimum est Quidni credamus, hunc Cyrum ab aequalibus Graecis in Samo insula Kυα- ρη dictuni esse, antequam Domini λυρος usus apud omnes Graecos invalesceret Non aliter Darius, quem ersica lingua Dariam ch dictum esse tradunt, non Semper Λαρεῖος, Sed Aeschylo teste etiam Λαρειαν dicebatur Samum autem ne a Cyro quidem deviciam esse, si dixit Ibycus, uectissime dixit. Constat enim, dum Cyrus regnaret, Samum a dominalia barbarorum liberam et maris imperio validam suisse; et narrabatur eliam de bello a Samiis contra Cyrum gesto cuius historia eras in
libris lythagorae Samio salso tributis V. anos a Santior rer. p. 34.)In his quae proposui, summa tantum capita
disputationum tuarum alligi. Quippe de multis
multa dicere, lex vetat scriptionis huius. Atque tanta est in luis commentariis, qui in Ibyco non Semper subsistunt, sed etiam ad Stesichorum, filiacaeum, alios lyricos explicandos et emendandos
Saepe exspatiantur, rerum uberta et arietas, ut
26쪽
genere si quibusdam videberis ν θυλακω σπειραι:communem labebis iuventulis, si sere in literis exultantis, excusationem. Sero discimus, Hevilaia otiani ambagum et diverticulorum amoenitate, re vissimo itinere eo, quo perveniendum St, tendere. Ad vero si tibi obiicietur, ne etiam ex grammaticorum uricis corruptisque narratiunculis, ut sani aliquid et fructuosi extunderes, mimi, interdum labore contendisse mihi quidem minus placent ii, qui oblusa ingenii acie de vero extricando cito desperant, quam qui in Ierutando Omnem morvent lapidem, et interdum inliam, ut Varro scribit, scientiam ad opinionem aucupantur ua in re agnovi animum tuum ingenti scientiae amore per culsum, qualem etiam inter sodales tuos in iucundissimi. illis coetibus, vivos philologiae studium
in nostra Urbe congregaverat, naagno cum gaudio Saepe cognoveram, nunquam illum ad dissicultates vincendas ignavum, sed ad antiquitatem allius perspiciendam instinctum semper atque ruentem. Vale, vir doctissinae, meque amare perge. Daham Gottingae Calend. April. a. MDCCCXXXIII.
27쪽
Ognis bricorum poetarum Principe, ad quem Τu, DISSENI dilectissime, iuniera adisum, quum yricae Graecorum arsis initia atque Pro greSS/IS .r plorandi vitarer desiderio, nihil habebam antiquius, quam ut quaecunque eler scriptores legenti occurrerent diligenter annotarem meos famen Prae relicus me aduerti Ihycus Rheginus, quem et Schilleriano carmine Puerulus diligere coepissem et ab erudisis hominibus hodie posthalisum intelligerem mirifice. Iniso igitur huius diuegensius perscria andi consilio, sensi continuo, quam rapa de huius indole poetae
doctorum isorum celebrarentur judicia. Quod ubi commentaliunculis aliquos, de inlibus Praesideae, DISSENI, atque UELLER I uo dis Pularemus Seminarii regii philologici sodales,Pe Secialia sum neque ejusdem curam Poetae in societatis philologicae exercitationibus, Saluberrimae οπregationis, abieci, ira, quae PrioasOS in Succollegissem curiosius perfractata ad edendum con ararem, cohortali estis ensenissime. Ex quo fera ore veri timi obsecutus oliantiali in fer alia ludia unice cacabat Precalori gruum ἰ
28쪽
m i, urim aureola Pistola ad me dias προς- ωπον L 2.αυγες Praggere huic libem coluit, quo obscurum adolescentem in doctoriam PGrum no Istium introduceret, tanta me sibi denuo deosn aris suacitate, cuius ratias referre non PisisSSemeiae ideam habebo certe, dum spiritus hos
Iam quid consilii secutus sim in conscrLhendo hoc Mello quia manifestuperis epistola MVELLERI, finem imponere posuissem huic Prae fationi, si Vobis cm lea MITSCITERLOCHI, DISSENI, HOECLI, Optimi et integerrimi viri, oh o beneficia et amoris ere Palerni documenta, quae Per tres illosomnos beatos, quoS in alniae Academiae sui me sinu Iransigere liciti fulinum licuisse plures mihi erhibuis is luculentissima, debitas grates PersoLASem, nisi quaedam ad librum ipsum addenda suPercenis Sent inelvecfianti. Namque dum hoc libello Paene typis .r Scr*fo chartarum defectu cessas Pothela, et cessacris quattuor et quod excurris menses, . . me kerias Vester, quem Scitis
29쪽
dantis commonStrare, quacum coriiungendum esse
illud proιerbium, de cytis dictum nobis es in Prole . p. 15. Sed seri amen is posSe, licet non sit , erisimile, ut exstiteris narratio de confosso lafronibus Ibyco, quocum fabula Ῥularis eo facilius conglutinari olueris, q/ιod curisSimi capilis ullionein sagi aha quicquid ubique eras
hominum sentistiorian . Neque amen huc referendam esse Hephaesti mi illam memoriati de Semo Poetae combus o Heracle, mendaci homunculi sigmentum. Hactenus II eic erus Ham quae idem de aliis narratiunculi filiorum PDPHLT IIN, quibus conSignala Senientia cernitur OnSimilis,
30쪽
ac quae Ibyciae fabulae subest, deque Schillerstini carminis is utibus divulapi insigniser, ea
Isam caussis allati defendimus in commentariis ΠDSIris, Pug nare non sustinemus. Illud addo: liae eiusmodi ιbellae Querint infer eleres a riae, amen alio non idetur reddi posse idonea, cur Ibyco posissimum id a iam Scr*Serin I mere quare in ea Pe AIO Sententia, ut cer eialiquid eri subesse narrationi illi confidam. Praeferea quid de Aristea Ilo rgna XXXVIII, in cuius nos sedem Aristophanem reducebamus, indica, eris Fr Iacobsius in Aelian HAI. Animm. VI, 51., comperi ex literis . . de Leu schia, amici coniuncti imi. In ordinem enim recepit scr*furam Ἀριστως quem aliquo codd. Scribunt χριστεiας, infelligens Phliasium Prasinae filium, de quo adiri jubet Meine sum in Commentali misceli. I, p. 22. Nobis id seri non ideri posse
neoolentiam Ilibatam absensi, cui nunc Ceus &monides curae est ingratiis Ol SD, SerCGle, qua ample Ti Praesentem estis Scribebam OStir anula Sacra Academiae Iuliae Caroleae a. d. VI.