Ibyci Rhegini carminum reliquiae

41쪽

VOSS. Meurs Cret. p. 182. Mueli Dorr. II. p. 336, Hesychius igitur ita loquitur: o παροι KPλησιν

alias is qui caneret, non poterat vocari ψυκτλὶP. Ab Hemsterhusi apud Albertum h. l. discrepat sententia nostra in eo, quod post Ἀβυος ita enim scribit, ortasse πρωτος excidisce putat. At talia II βατήρια omnesque cantus destinati publico usui consuetudine populari sanciti a patribus propagabantur ad filios, ut Phrynichi et Stesichori paeanap. then. I. p. 250. B., Archilochi cantilena Olympica ind. l. IX, 1 cum Scholl. Quare intellige: Ibycus, qui Cretensibus ἐμβατήριον nobile

illud et nolum composuit. β - Is homo quum vulgo minus notus esset, facile impelli poterat Suidas, ut ad nobiliorem poetam Rheginum pertinere opinaretur, quod de ignobiliore Cretensi illo transmiSSum in veteribus repperisset Quare vel huic,

cum vocavit; p. Elym M. s. v. p. 464. βι scribitur. Lege Helcher Trilog. Aesch. p. 479. 4 Intellige eum, qui voce praeiret apud Lacedaemonios

rex cantum ordiri solebat. 5 De embaleriis id Mueller Dorr. l. c., cui adde Serv. Centim. p. 1820 Pulsch. Embaterium est Proprium Carmen Lacedaemoniorum. Id in praeliis ad incentivum virium per tibias canunt, incedentes ad Pedem ante

ipsum pugnae uitium.α

42쪽

vel si minus probabile videtur, eius hominis nomen parentis notum fuisse, alii alicui Ibyco dedi-nius lubenter Cerdantem Nani si quis sorte ita decernendum existimaverit, ut nomen illud ab indole hegini quaestui intenti originem duxisse dicat, is in memoriam revocet init Isthm II 6. M0ῖσα γαρ υ φιλοκερδὴς πω τοτ λὶν ουδ'εργατις Quanquam hoc non ita accipi velim, quasi omnino poetae antiquiores gratis hominibus studia sua addixerint nec prisci poetae epici aurum resormidarunt: sed interest inter pecuniam labore partam et turpem quaestum. Vide quae disseruit Welcher de rod Ceo Mus Rhen. 1832. I. p. 30 sqq. t ut Anacreontem Polycrates auro donavit, ita procul dubio et Ibyci operam pretio re dimebat. Pro vera haberem istam nominis ori inem, si Simonidi Ceo Cerdantem parentem legerem additum. Servavimus hunc in modum Ibuc sthegino patrem Phylium, idque secimus his duci argumentis. Primum enim non leve debet videri, quod primo loco a Suida positus est. Id nomen apud plerosque eosque locupletes auctore reppererat. Relicuos, explosos a nobis subjunxit ex fide asο-rum minus locupletium testium. Quanquam id quidem non magnopere premendum est, quod Eudoc. Violet. p. 247. unum illum Phyliuni commemora vit, quippe quae de more Suidam compilaverit. Plus apud nos alterum valet argumentum, quod Phy-

43쪽

tiomam nomen, alias non ita vulgare, domesticum

apud thegi nos suisse apparet. Idem enim gessit nomen philosophus lieginus, ythagorae assecla ap. Iamblich. xit Pyth. 27 30. et dux Rheginorum in bello gravissimo contra Dionysium primum,

Syracusanum, gesto illo Olymp. IIC, fuit Phylon Diodor. XIV, 108. Philostr. viti Soph. VII, 2.

p. 280. Olear. Sed aliquando mittamus haec Manet nos alia quaestio, salis lubrica illa, quo tenapores Oruisse poe

quo testimonio non leviter recedunt Cyrill adv. Julian. . p. 13, Α πεντλὶκοστὴ νο x 'ολυι επι αδιθβυκος ὁ μελοποιος Hieronym. ii Seb Chron. ad Ol. LX, 1. , Hibicus , cara liniam CVjlor, n*Πω- scisurru In Eusebio Armenio haec desunt. Levebatur autem ante Scaligerum nimicus. Is pag. 5. asser scripturam cod. etav. tibicus, unde Arianaid. onta cum episcopum Vasat ensem collegisse legendum Ibycias. Estque et depravationis aperta

caussa et certissima correctio, Ut non mirandum sit,

quod multi homines eruditi calculum ei suum adjecerunt, velut Salmas Exerciti. Plin. I. p. 38., Vale S. milli. p. 117. Burmann ad easdem p. 232. et cum artesio elcher Hipponaci reli q. p. 10. not. Illud jure mirum videatur, quod Schurgsei- schio nolit hibi. Vinar. p. 238. 257. placuit sub -

44쪽

stituere momen Hipponactis, qui aequalis Ibyeisuit, o Clinton fasti. eli. p. 7. Hieronymo jam alio memoralia loco. Sufficit enim vel illud ob

movisse Olum, carminum Scr*forem non potuisse

dici Hipponactem, αμβογραφον, αμβοποιὰν iam- horum Scriptorem debuisse. Nam ita Hieronymum solere interpretari Graecum MPικὰν Πελοποιον,

ποιητνην Πελων dudum observatum est asta Vos sio de loeti r. l. 203. in mentem Venerunt.

Ρrimum enim quaerit, num mnia legendum sit; at hunc elegiacum fuisse poetam. Memorata oniae emendatione suctuat tandem devenit ad H*m Rheginum at ne quid de elate dicam historici, quod ossius eum poetam scribit fuisse pa-rodiae, hos ambi aliorumque inveniorem carminum, sesellit eum Suidas apud quem quae S. V. Iππυς in hanc rem nari antur, ad Hipponactem pertinere,

proxime apud Suid praecedentem, jam ustero intellectum est, v. elcher Hippon. p. 16. Eundem tamen errorem recoxit udoc. Viol. p. 245. Primum mihi salis coarguere Suidae Verba ipsa Videntur, quem exscripsit auctorem, nihil affirmasse aliud, nisi ad Polycratem damiorum tyrannum poetam sese contulisse, ipsum de su apposuisse Olympiadem, qua Polycratem tyrannidem sciret ob linuisse. Asa enim nude Scripsisset 'Oλ. δ', Onuti nunc scriptum legimus Et illud quidem verum est, soruisse olycratem Ol. IV, cui notae anni

cur il Gyraldus Olymp. L substituerit, non in-

45쪽

telligo, quum omnibus momentis pensiculate exacti certum sit, tyrannidem olycratis sere inde ab Ol. LIII, 3 usque ad LXI, 1 ponendam esse. Et ita cum Bentlejo latuit avo fh rer Sam. p. 30 sqq. In eo autem salsus Suidas est, quod Croesum jam tum temporis regnasse affirmat, quem Ol. LV, 3 regnum accepisse constat, V. Bentiet.

Opus cc. p. 185 sqq. cli tamen Clint de Lyd. regg. p. 10 sq.

Quum igitur patefactum videatur, Suidae notationem temporis acceptam reserendam Sse, Eusebius autem atque Cyrillus ex antiquis sontibus et sinceris sua hausisse videantur, essicitur, ad Polycratem quidem venisse poetam, nondum veniSS

Suidae tempore. Quare idem equidem adjungo Cyrili poetam Ol. LIX memoranti. Qui si teste Hieronymo Ol. LX, 1 agnoscitur, γνωρι εται, non multo post Samum videtur petisse, invitatus ama tyranni studiosi hominum literis artibusque excultorum 6 Ut eodem tempore Sami videatur versa-

6 Quod Diogeni an proo. I, l. V, 12. Arsen. IOI. P. 78. coli. p. 275. Apostol. IX, 1. perscripsere ἀρ

χαwrερος 'Uυκου' Leti sal χηθων Ουἴος γαρ υροιπιεῖν ovi αμενος ἀπιδήμησεν, id vereor ut jure huc trahamus. Nam licet nomen Ibyci recte repositum videatur codd. Arsen et Apost Aiβέκου Aiβυκου tenent), tamen Oriconstat, utrum ad poetam Rheginum hoc reserendum Sit, an ad alium terrae filium speclet. Praeterea salior, an origo proverbii nude raditi praepostero Grammaticorum debetur studio. Scalent enim hae proverbiorum

46쪽

in esse, quo Anacreonii consortio usum drannum

accepimus, Ol. LXII, 2 csr Clinton p. 13. Quodsi

autem vere Ol. LX, 1 agnitus poeta est, eique tum viginti annorum aetatem tribuimuS, UUm DRSCentem poetarum gloriam respexisse videantur, qui in ora venisse hominum produnt, alum habebimus Ol. LV, 1. In qua ratione nobis in tanta testium vel paucitale vel incertitudine acquiescere tutissimum videtur. Neque enim inde quicquam lucramur, quod Simonides post eum vixisse perhibetur, v Schol. Apoll. h. IV, 15, quem aetatem longe produxisse permulgatum sit, v Niebuhr. p. Mai. Cic. Rep. II, 10, qui locus si exstaret integer, certiora de aetate byci liceret proferre. Universevero haec nostra putati temporum confirmatur loco Grammatici in Boisson. necdd. r. IV, p. 458, qui lyricos poetas eo ordine enumeravit, quo so-ruerunt his verbis: υρικο δε σιν Ουτοι Ἀλκμαν MVocio Poς, 'πικαῖος, Ἱβυκος, Ἀνακρίων, ΣιμωνHης, ανδαρος, Βακχυλίδης. Unde apparet, Anacreonti, quem useb. l. LXII, 1 soruisse refert, praeceSsisse aetate Oetam Rheginum. Ceterum hoc specimen editor ex Didymi libro de poetis vricis excerptum suspicatus est. Conveniunt sane in Didymi indolem qualem aliunde O-

collectiones explicationibus in cerebello alis colleclorum. Plura similia v. p. Olf frgmm. Oetriar. p. 78. IIei- nev Euphor. p. 179. ex quibus de vero proverbi significatu judicare licet.

47쪽

gilitam habemus, quae adduntur de μελων appellationis origine, et, si paullo liberius in restituendis depravatis illis verbis licuerit versari, quae originaliones illas proxime antecedunt: διο δει ταυταπαρ αυτοῖς, ipsum prodibit nomen Didymi. Nam ita scriptum fuisse conjicio: Λίδυμος de λγει ταυταπερι αυτῶν. Quae quum compendio scripturae consignata SSent, aberratum St. - Quae alio

nes ini pulerint Saxium, ut Onom. I. p. 23. Oetam Ol. LVI, 3 oruisse poneret; assovium in elem hist. r. iterar. , ut Ol. LVII, 2, non habeo di

cere. Alios sciens milio. Sed ne quis nos socordiae reo Bgat, reddenda alio est, cur Spreverimu quod Suidae vulgaria exempla docent, patrem olycratis tyranni Samii regnasse, quum insulam Oela noster adiret; Suid. εις Σαμον ὴλθεν , ore αυτῆς ηρχε Ioλυκρά- τλὶς, του τυρὰννου πατx P. Quae verba adeo torserunt magnum Benileium, ut in hac historiae pari se caecutire prositeretur ipse, pus cc. p. 186.

Nam quum verba Salva putaret SSe, regnum patris tyranni ad Ol. IV a Suida referri censuit, quum idem Suida s. v. Ἀνακρεων silium exercuisse tyrannidem Ol. II perscripsisset. De patre illustris tyranni olycratis olycrate et Lil. Gyraldus olim cogitaverat, nec salsum id esse Clinto odoratus est, qui in fasti Heli sub Ol. LVIII, 2 ex uno hoc Suidae articulo majorem Olycratem commentus sit. Irrori superstruxit errorem idem Clinto

48쪽

in commentat de phil0Soph. Onic aetate, quae

legitur in Mus philol. Britann. 1831 I. p. 89 sqq. Quum enim pollodorus p. Diog. Laert. II, 2.

lycratem intelligit, quem annos ante alterum Olycratem oruisse dicit XXXII. At, ne quid aliud

moveam, Cur adeo negligentes fuerunt in notalione temporum et distinctione hominum tum alii scriptores Graeci, tum intelligentissimus illius disciplinae pollodoruS, Ut integrum relinquerent, quem cuique collubuisset, intelligere Ut hic certe locus non recte in aetate naximandri terminanda Clintone Surpalus sit. Omnino nunquam profecto Samiorum rempublicam major Olycrates ad ministravit, quem quominus a Suida arbitreris signiscatum esse, vel temporum praepediunt rationes solertius investigatae Patrem autem lyranni Olycratis Aeacem constat fuisse constat Olycratem demum ex civi in tyranni gradum evectum; constat, eum demum tanto vel bonarum artium ardore incensum fuisse vel cupiditate gloriae, ut poetarum commercio frui pulchrum arbitraretur. Quibus omnibus reputatis eminem dubitaturum consido, quin verba, quae apud Suidam sunt, corruptelam

traxerint. Quod qui prinius vidit ei non feliciter

49쪽

dit. Sed ne quid de hoc munere dicana atque compellatione Graecis auribus inaudita, id si modo

dicere et voluisset Suid et potuisset, esserendum Graece fuit. Lenissimo usi remedio loco sensum suum reddimus ita o του τυραννικου aro, id est πρωτος, tyrannorum Samiorum princepS, Ut Suppleatur Ogitalione κρατους siVe mavis aliud quod si improbaveris, eodem Sensu, mulatione non multo

vagatum autem est, vulgaria illa nomina et saepe redeuntia, Velut πολις, πολαλὶς , βασιλευς, παTλὶρ πρωτος reli a librariis non exscripta in curtata esse; unde requentissima exorta confusio est. Neque minus frequenter permixta adjectiva in κυος et ς terminata v. alg. Arsen. Viol. p. 287. Illius generis promam exemplum Antimach in I libr. I hebaid. p. Steph. ygant. S. V. ευμ λὶσοός, Ρ. Schellent, frgna III ita scriptus est: Ουνεκα o APOPHλὶς ώς μίγα πὰντων νασσει Ἀντρον εν σκιὴ ευμλησατο Sqq. Ι quibus χος illud ortum mobis is ex βασιλευς vocis compendio, quo repOSit relicua ponte coeunt in versum in altero σκιῆ recte Meineh. Eu-Ph0r. p. 129 emendavit: Ουνεκα o ΚρονHλης βασιλευς μίγα πασιν νασσων Ἀντρον ἐν Getis τευμ λὶ GTO. Sami quamdiu commoratus sit poeta et quomodo a Polycrate habitus, non tradidisse veteres,

est quod miremur, qui multi sunt in praedicalida

50쪽

samiliaritate Anacreontis at liue tyranni. Nani ad Suidam quidem non debebat provocare anos hara. c. p. 32. Per Plure ibi annos poetam egisse,

ne verbo quidena significantem. Si verum est, quod supra conjecimuS, ut cum Anacreonte ibi versatus sit, in eam aetatem carmina potissimum incidere amatoria, non ineptum fuerit suspicari. Huc spectare crediderim proverbium Maear. p. alZ. Arsen. Viol p. 247. not. Σαμιακή Myρα ἐπι των ei τρυφὴν ε; κεχυι ἐνων. De carmine aliquo in

honorem Sami conscripto diximus ad 4rgm. XXXVII. In Sicilia cum lyra versantem infra videbimus. Quo usque ilam produxerit poeta, ignoramus; nisi quod rgin I constetur ipse, se in Senectute

constitutum SSe.

Rheginum adhuc simpliciter vocavimus Ibycum, nixi locupletissimis testibus, qui et aperte et tecte significant theginum. Nam Strab. VI, p.

259. Cas. nostrum quoque poetam in mente vide tu habuisse, theginam urbem vindicans πολλους

Accedit testimonium Grammaticorum, qui dialecti Inheginae non testificarentur auctorem l)ycum, neque schema vocassent Illycium id, quod liheginori in proprium esset, nisi Ibycumili egi oriundum persuasum habebant. Adversari videtur primo qui- deni obtutu huic omniunt auctorum testimonio cluod Supra exsignavimus epigramma: