Ibyci Rhegini carminum reliquiae

31쪽

vita et carminibus Ibyci Rhegini.

33쪽

a priniis profecti initiis deinceps ad graviora progrediamur, nomen Ibyci valis ab avi quadam ibyce ductum memoriae produnt Grammaticorum, veluti tym Gud. p. 268 47. στίον, υτ παρα τὰ βυρ ιβυκ0ς, περ εστis ido ορνίου κρακτικου, i γέγονε το φυκος, ενθεν γίνετο το φυκινίσαι, περ κατα OPαν λεγεται βουκινia foeti s r. lym M. p. 464. IIesych. Suid. s. v. Eamque Dominis originalionem non ObScure tangit Athen. XIII p. 601. B. α δ Fhγῖνος ει 'Iβυκος οβ καὶ ἐκραγεν, respiciens ille et radicem nominis et furibundam asseclionem carminis amatorii, quod nobis primo loco collocatum est.

Quid, quod in tym M. p. 2.3, 24. fragm. LIV.

poeta ipse vocatur 1βυξ, ut vulgo dicitur Kο- ραξ, 'Tἐραξ Non caule enim Sylburg praes t. M. p. VII. Lips hoc ellus inter ea, quae in ipso Etymologici concinnatore censuram mereantur. Ita

34쪽

minem accommodatum est ex emulgata conSuetudine Graecorum, de quo argumento Sufficit provocasse ad iurg de Omm Graec. VI, p. 18. Ceterum plerique nomen viri recle scribunt 1βυκος ,

in Arist. hesm. 161. et in Burdini Scholi ad eum locum, quae ex Suida conssala sunt, indo ius βυκος edidit. Laudarem, si adjectivi potestatem

Ρhylium patrem Ibyci, secundum alios Oly-Zelum Messenium historicum, Cerdantem ex fide aliorum Suidas . vocavit: apud auctorem denique

35쪽

epigrammatis in novem Lyricos, quod a Laeli. Calli ergo primum vulgatum legitur p. Ursin in rgium. poeti lyr. p. 62. Boechi, Scitoli Pind. om. II, 1, p. ., Acher Syll. pigramna. p. 278. quidam

rentibus aliorum poetarum Veterum, eorum Ille maxime lyricorum, ut in Sapplionis, lesioliori. Qiversissimis ex caussis originem labens. It olygelus quidem Messenius uno hoc Suidae testimonio

consecutus est ut in historicorum ordinem insereretur in ossi des hist. Gr. p. 196. . Clinione fasti Heli. p. 381, 4. rueg. aliis Qui si fuit

historicus idemque pater Ibyci, in eam necesse est inciderit aetatem, qua in Asia minore et in insulis maris Ionii historiae conscribendae rudimenta Osuerunt Cadmus Milesius, Iugeon Samius. Deiochus Proconesius, iam de Thea gene siti egino incerta fama est, Logographi Sed hoc novum plane et inauditum . in Graeca Messenia, quae Dorica

36쪽

civitas fuit, parianorum imperio subdita, circa Olymp quinquagesimam sere exstitisse, qui historiam condere periclitaretur. Neque ver habet, quo commendetur opinio Creugeri, qui in libro de arte hist. r. p. 68. in eam abeat Senientiam, ut ad cyclicos poetas ejiciendum suspicetur. Id quod

in tanto veterum magistrorum silenti audacius vi detur. Nam licet teneam, poeta epicOS OS, qui

IIesiodiam seculi scholam in ipsa Graecia vixerunt, quoniam logo graphis viam muniSSent, interdum poetas dici historicos, in quibus est umelias Corinthius v. Schol. Pind. l. XIlI, 74., Zetet Lycophr. Cass. 174. tamen στορικοι quin vocali sint simpliciter, non addita poetarum appellatione, magnopere dubito. Quod autem idem religerus i. c. ponit, logographum olygelum esse potuisse, non minus rationibus destitulum videtur idoneis, quum Dionys. Hal. de huc jud M. p. 817. I eis . vix

omisisset vel verbo commemorare hominem Singularem, complexus eos historicos vetustiores, qui alterum ordinem hucydidem praegressorum antecesserunt. Ut verum igitur fateamur, omnia ita incerta sunt et lubrica, ut aliam rationem eamque tirobabiliorem circumspiciendam cenSeamuS. Namque lesie Strab. VI p. 258. Cas. Se ad

junxerunt Chalcidensibus Apollinis Delphici aucto

37쪽

IV, Facile igitur ita labi poterant onaines,

ut qui in imaioribus poetae censeretur temerita SGrammaticorum eundem larentis honore augeret

Perfrequenter erratum est similiter Volui illa- cum Suida Caici et Hyrrhacis Thracum ilium fecit: alterum in majores relegandum videri Melcherus commonuit. Jalin Annali philol. 1830, I, p. 15. Jure autem quod messenius dicitur fuisse Polyagelus, ad Messeniam eloponnesi spectare statui, quum Messana Siciliae Anaxilae demum tempore, qui post Ol. LXX summa rerum politus est, id

cogitare de anticipatione illa historica, de qua Beni-lejus disseruit, Opus cc. p. 17. quam poetis cedimus nec a scriptoribus pedestribu plane arcemus, ubi teriae suasisse causSae videntur: in Gramma

licis vulgarem modum appellandi exigimus Sed ita dum statuimus. id quidem consilendum videmus, ex historicorum numero eximendum Olygelum esse. uae appellati ab iis prosecta videtur, qui claro scriptis silio clarum assinxerunt parentem eumques historicum, quoniam diu in carminibus suis non mythos solum tractasset, sed historicas etiam res esset persecutus Quae res essecit, ut essent olim qui de Ibyco historico sabularentur:

38쪽

sibi itidem non liquere IIarlesius scripsit, in Fabrie bibl. r. II. p. 125. Sed ex studio illo, clarosilio claruni dandi parentem quot manaverint errores, salis monstratum exemplis est ab aliis, quae nihil ali insit vel repetere vel cumulare OViS. Ad Messeniam unum ex majoribus poetae relegavimus Ut Ibycum a Messeniis Rhegii συνοικισταῖς originem duxisse censeremus, haec nos impulerunt uiam enim Messenii a Spartanis bello vexati exulare coacti essent diverso autem tempore Messenios illegium recepit - , et ipsos illos Rhegii colonos et posteriores odio in Messenii nominis exstinclores incitato suisse, maturae rerum congruens est Neque deflagrarat odium illud, quo tempore post Leuctricum diem Messenios Rheginoso Siculos et alios in avitas sedes revocavit paminondas estis Pausanias est IV, 26, 4. Cujus inveterati odii vestigia quaedam comparere videntur in his Ibyci reliquiis Namque sabulam illam

Helenae in vastatione rojae a Menelao Suo recuperatae a Lesche Lesbio, quem saepius extenua SSe Virtutes eterum heroum Observare licet, non sine caussa mutuatus debet videri, sed ut esseminatos veteris regis Lacedaemonii mores in dedecus gentis converteret Itaque posthac Euripides sedit Alias non fuit, cur Stesichori narrationem posthaberet,vid. infra rgin XVI. Iodem animo poetam Sustii cor vituperasse lasciviam virginum Lacaenarum, pia φαινομ/ὶPHων appellatione mulcaverit, ob a

39쪽

rum decorum habitum corporis, v. rgin XLIX. L. Et quum Ibycus a s. - Ρlut de nobilit. . . insignis nobilium autor exstitisse perhibeatur, hoc ipsum manifestare videtur, Messeniam patriam majorum fuisse, quum Messeniam partem incolarum

Rhegi illustriorem fuisse traditum legamus, Strab. I. p. 259. Cas. sis. IIeyn Opus cc. II p. 271.

Ut conjicias in eorum numero reponendam familiam esse poetae, quo δυναστευτικους apud Rheginos suisse tradidit Heracl. oni. 25. νησαν παρὰ τοῖς Fηγiνοις και ἀλλοι δυναστευτικoi, praeter Ana xllam dicit. - Quae si quis comparaverit Omnia, aliquantum ponderis sententiae nostrae addi, dabit

atque concedet.

Nonien elidae, quod auctor inpigrammatis

parenti Ibyci assignat unus non habeo unde dicam descendere, quum neque ab et iD0ς Ormatum possit esse neque ab Πλεῖος. ametsi vero scriptori epigrammatis non magna fides videtur habenda, ut qui plura nomina in lyricorum poetarum parentibus recensendis usurpet vel a semet novata ipso vel conscia ab taliis, clamen mihi persuasum est, de aetale hominis honestius paullo sentiendum esse, quam Naehius voluit Is quibus commotus rationibus Musurum auctorem habeat, ignoro, qui summam sententiae Naevii ex uno Melcher acceperimi hoc video. vel externam hanc cauSSan Obstare ei judicio, quod epigramma in clibris scriplis Musuri aetate procul dubio antiquioribus exstat

40쪽

carminibus Pindaricis praemissum. Accedit, quod

Musurus nomina a Veteribus auctoribus tradita consarcinaturus potius videtur fuisse, quana substituturus nova. raecidam brevi Scribo: Πετίδα πατρος, uti est Herod. V, 2, 5. in Oraculo Delphico:

Κυφελος πετMλὶς βασιλευς κλειτοῖ KoPiνθου. Id quod ad 'Hετico ita perlinet, ut ΛευκαλHλὶς ad Λευκαλίων Λευκαλος , aliaque naulta apud IIem- sterii in Arist. lut p. 207. et Valdhenaer in ΙΙerod. p. 421. sine caussa Aiετiδης tentantem Jam sentio lusisse Grammaticum in nomine illo parenti poetae ascribendo. Nam respexit, opinor, ad 4 iamoς, memor ille crebrae laudis formosorum puerorum in carminibus Ibyciis laciae, ut si gna. IV. Similis igitur est Arionis paler Κυκλευς, compluraque alia p. elcher ad Schwenk. p. 330 sq. e Vi tutibus conficta siliorum nomina parentum. Idemque epigramma statim post arthenium quendam et Eetiam pro parentibus vatis ei venditat, de quibus quid statuendum esset, elcher Syllog. l. l. docuit. Neque enim mirationem facere debet abno mi haec derivatio ludibrii gratia procus a. Restant duo nomina Hesych. S. V. βλὶκ id, h. e. βικτληρ , ut ordo postulat literarum, viliose

scriptum illud pro Ἀβυκτxio, δ) ut vidit Salmas. ,

a Saepissime et v variant in iisdem vocibus Ila lasci- vae maritum mulieris IIoralius carmin. III, 15, 1. ab