Ibyci Rhegini carminum reliquiae

241쪽

quem locum uster. II, p. 555. ex Isidori philo

242쪽

significavit, quod tanquam suum posuit si ad Ρlat. haedr. I, p. 352. In cod. Gudiano 104, qui membranaceus est Saee. XIII scriptus, repperi:

σείδιον. Quae verba oculari lapsu ita et alii interpretali sunt ei usterus Hoc aut in Ibyci,

cllim Sacerdotio rapte comenis Debebant poeta haec satus est religioso animo congrilenter, Oncinit hoc dictum cum pietate in deos. alius schol.

243쪽

ap. Boiss. l. c. 'Iβυκος δ λυρικὰς ποιVτῖὶς τουτοφλησιν. Apud Marinium quum codd. C. L. G. δεδειως Diinistrent, δεδει κω scriptum oportet δεδοικως, iiij τοι unius Fabricianae scripturam exterminant libri Suidae exemplari Mediolanensi nihil fere intercedit cum usteriano discrepantiae, nisi quod illud αμπλακων bis praebet. Nunc quid Ibycus reliquerit eruamus Mi τοι illud non commendatum praecipui quibusdam auctoritatibus nullo laeto tolerabile esse persuadere molitur Hoogeueen de partice. I p. 770. uno

Omisso eoque gravi Ssim argumento , quod metrum pessumdat Frequenter OnHNiXtum τοι τι, τε V.

quum Florent cod. Iro exhibeat, oiro neque Sensu neque metro admodum congruens ita expelli mus, mi eis in Vacuam OSSessionem restituamuS. uod autem scriptoribus vel 4Jυςωπουμ λὶν vel

δεδοικε vel simili x praefiguntur dici, Ibycio. in eum errorem post lutarchum et Ursinus olim et PauW in Phryn. p. 190. Ob et nuper moisson. praecipites auerunt, idem ut verbis poetae Rhegini praeponendum arbitrarentur: cujus pravitati judicii, cujus se immunem vel Suidas praestitit, litem intendit TLuhnhen in 'imaeum p. 90; quo jure vel scriptura Synesii Gudiani documento esto.

244쪽

Tum παρὰ θεοῖς et ab Ursin positum patet gravissimis quibusque munitum esse testimoniis librorum, cujus explicatio lectionis est περ θεους, quod a uster probatum metrum non patitur; singulariter elatum id esse Synesio episcopo nemini mirum acciderit. Illud igitur adoptemus a Metillior ni recte in παρ sormam muli latum cujus seri plura haec mens est, ut eccare apud deos, in diis significet, non contra deos, quod foret παρωθεους , ut Xenophontem legisse vix essicias evidentaler. Non incommode comparetur er Andr. I, 4,

6 di date illi in aliis potius peccandi locum: cli quae circumspecie disserit rit Z in Sall. alii.

IX, 2. Beriali ardi verba pro Ore obscuriora Synt. Gr. p. 256. 57. - Optimorum lat. codd. μ- βλακων em vel commemoratu dignum habuit, credo quod aperie mendosum videretur. Est haec

ubi ipse Sylburgius Imrλακον maluit. p. Archy-

iam iobaei a Gaissordio instauratum est it λακίσκοντι, csr Bulliu Gr ampl. II, 2. p. 76. Quid, quod Daniel. VI, 4. oheodotione ἀμβλὰκλημα scriptum fuisse Hieronymus auctor est Frustra

49 Pro latet reponendum esse: λη metvirm Indicio est.

245쪽

Blonis Aesch. g. 336. απλακεῖν ' vel vis βλακειν Ioniam proprium autumal, ὰφιπλακειν Doribus ad iudicat . in qua regula constituenda elusit cunien Britanni inemendatus locus Ibycius Relicuos scri plores insucasse poetae scripturam nihil nitrum.

Clarviani illud τιμῶν quid, si verum fuerit quid,

si talo relicuit, ut solet in versiculis per ora hominum celebralis, quae Sequebantur poetae verba

unde facilis exstili aliorum lapsus Nani fieri pol est, ut illud τιμὰν sit neutrum Dorico et aliam tenore adjeclivi τι triς, τιμῆσσα, ιιιῆν, cujusmodi hira suppeditat Choerob. in aheodos. I, ehh. p. 1188., Obductum autem sit alterius versiculi vel γερας vel simile nescio quid. Inlerim non dereliquimus vulgatum P, monuisse mat ist. - ostremo riuidae ἀμειψαι erit sorsitan qui in ses εῖφαι transscriptum cum exempl. Mediol verum habeat; et usurpavit laudans locum lephan Thes. Lond. p. 4402. At id et ab uno loco Suidae tenellam idem habet et lenius est, quam sententiae pondus sagilat. Itaque totum fragm. hanc sormam praebebit: Mi τι πὰρ θεοῖς μιβλακων τιμὰν Π ρῖς ἀνθρω- πων μείζω. Ne q/ιid in diis delinquens honorem ab hominibus scissim reciPiam. Inepte enim emit. ortus in noti ad OV. lyr. p. 187. Verebar, ne quid in deos delictum admisissem, pro quo vicissim poenas hominibus

246쪽

merito luerent. Ne quid desideres, Hermiae interpretationem apponam, quae his concepta verbis

Ita haec perscripta sunt in libro Has iensi: Din dorsi δ αρα o incogitantius amplexu BOisson.

est. t tum erroris culpam in Herodianum trans tulerimus, quem certum est repperisse aliud quid; Blia enim αφει non poterat de sepulcro dictum arbitrari. Nos autem Grammatici Scripturam contenti restiluisse scribimus: Aαρον δαρον χρονον 'ηστο αφει πεπηγως. Longum longum empus co medit Sepulcros ruS.

Qualem ejusdem repelitionem vocabuli intelli-

247쪽

gitur diversas conciliare orationi virtutes, uti in concitato orationis lumine non mediocrem assertexaggerandi gravitatem. Aplissima videtur in loco Ibycio ad adumbrandum maesti hominis animum, quo et metri ratio pertinet. Librarii in milleniadum proni, ut Alcman. p. poli de pro nonam. p. 15. βαρυς βαρυς συνοικος codd. . . alterum ignorant. Soph. i. 333. recte G. in dors ἷδοιώ 'Motiri restituit ab librariis varie commaculatum.

Tum cod. ατεις, corr. Blochius. Ceterum non

desunt alia quae ad ταφος hoc significalia vindicandum faciant, ut Simonides pro το θαμβος sibi indulsit of θc M Jo ap. Scholi Veia Hom. Il. IV, 79., Alcman et scuo pro δ αλος p. elcher. rgm. LXVI. ὀ σκότος et το κοTo , OPSOn Eur Uec. 825. xtremo πεπληγως, quod in dors sigurate dictum censuit, ut puto, veluti iv. III, 47. stupor omnes desiit , et vulgari sensu perinde poni no

tum St.

248쪽

Me δώφρασαt. Audacula certe haec literae contemptio et liquidae μεταθεσις, conjunctum in uno vocabulo utrumque at hanc quidem Si quo excuses plenissime, velut missis rata litiis quibusdam vocibus πεφαρὶ μόνος et φαρξαντο memorat Elym.

Pellibus amictus emercisus. Eadem fere Phata Orin. S. V. Tερ Ioas rλου. Quod apud hos poetas eSt τερτος , GTPic o ap. alio est, . alchen in Callim. Eleg. p. 288. Hesych. S. V., e Schylia de Aethiopibus in Prometheo soluto a Titanibus pro nunciata censuit Hermania de Aesch. rom. Ol.

p. 17. 18. seu pus cc. IV, p. 269

249쪽

tam, qui antiquatis polius studuerit, nisi τι pro adverbio habitum lune esset. Ilbid ιβυστι X Vetusto Sermone remansit, cui locativus is caSus erat: quem Servatum esse non mirum est in eo vocabulo, quo deum deamve, Minervam EnSeo, nuncuparent. Nam in talibus mirifice custodiuntur Sancta prisci aevi monumenta Talis locativus superest in xὶβαιγενκὶς, Goetiling. in Arist. ol. p. 363 , Πυλοιγεννὶς, θαιγεννὶς in m. p. Ob ech.

Phryn. p. 48. Non dissidet illi τι , nisi quod is dativus est, uti in illis et in aliis minime paucis. Quod Minervam Τριτογενειαν, de qua . ueller Orchom p. 13. eo nomine ab Ibyco appellatam judicavi, formali nominis in causSa fuit, quum talia nomina ab appellationibus errarum cum γενης formata sere deorum sint propria, Velut Ac P06rex Κυπρογεννὶς, Κυπρογενεια, Ἀπολλων AυκVγενῆς et quae sunt alia.

250쪽

Erit qui pro Ibyciis habeat ultima, nisi Les bona ut assolet de suo exempli loco effinxerit. Non dubitavit Salinas de ling. Helleuist. p. 148. Superius est Hom. Il. V 6. ΙΙ E sy ma Dubium. Fragm. II in Anthol. lanud. I, 17. Iacob s. anth. al. H. p. 630.

ctoritate ab alas Comile Mythol. V 6. p. 448.ed Genev Ibyco ascriptum sit et Boihnhenius I p.

cril. I. p. 148. d. teri nescivit nec ego indagare potui Natalis idem secutus tanquam Ibycium usurpavit Nicias ad heocr. Ι, . q. Seebod Misc. criti II, 3. p. 409.