Lexicon vocum Platonicarum

11쪽

R QUO ATQUE ERUDITO

LECTORI.

ONSTAT inter Omnes bene dicendi magistros, Platonem, pro tali ingenii magnitudine, non tenue, et de medio sumtum, Sed grande et magnificum dicendi genus esse secutum Nec inter ipsos Vetere desuerunt, quibus hoc nomine poetae, quam PrOSse orationi SScriptori, similior videretur Quinctilianus X. d. p. 50 I. Plato praecipuus est eloquendi acultate divina quadam et Homerica . Multum supra prosam orationem surgit. Gravitatem vero et tanquam auctoritatem scriptis suis conciliabat verbis antiquis, et a vulgi familiaritate ejunctis Vide Dionys Halic de Compos . p. 28 Quae γλῶσσαι vel λέξεις, ut a veteribus Criticis appellantur, cum ipsis Graecis, florente quidem adhuc lingua, veruntamen ali

quantum mutata, ob SCuritatae sua molestae essent, Grammatici

OPersa pretium se facturos existimarunt, si illis sigillatim interpretandis Platonis lectionem faciliorem redderent. In quo genere non quidem Plutarchus, ut re parum explorata, scribit J. Otterus ad Clem Alex. Strona. v. p. 680. sed aliorum elaboravit industria. Primus, quod sciam, Platonis studiosis tale praesidium paravit Harpocration, Argivus, Caesaris familiaris, quem Suida marrat,

Λε eis I νοι ἐν βιβλίω δυσὶν edidisse. Ex eodem Suida v. Zάλην v. IIoas cia . . iaci λωβολos, et Elymol M. p. 407 37. intelli rε re licet, in iisdem Platonicis glossis illustrandis Clemen

12쪽

ilms, cujus duplex Hic pertinens scriptum recenset Photius b

nag. ad Diog. Laert iii. 63. et Fabrie. Biblioth Graec. l. v. c. 36. p. 82. At enim, cum et Harpocrationis, et Clementis, et Boetii ilibri communi literarum nauseagio petierint, nihil aliud superest, nisi ut hanc bonis literis tam gravem jacturam, si minus totam,

certe ex aliqua parte, imaei Lexi eo resarciamus. Oe opusculum Photius Cod cli ita describit 'alo Λε icti περὶ των ciρὰ 1lλάτωνι λέξεων. Ἀνεγνώσθη Tt 'tiio προ Γεντια νον περι ων Ωρα Iλύτων λέξεων circi στοιχεio βραχυ πονημάτων εν εν λόγω. PS ius Lim se memoria non minus Obscura est, quam Gentiani, cui libellum inscripsit. Nec ullum, ne tenue quidem, e Stigium, e quo, qua aetate vixerit, conjecturam capias ejus e X leo impressum reperitur. O. Meursius ad Nicomach. Harmon. p. 69. Lexici auctorem esse credit imaeum, Locrum philosophum Pythagoricum, cujus Xtat libellus περὶ φύσεως. Quod commentum quoniam absurdius est, quam ut refutari debent, verbo satis sit indicare. Non melior est ratio Jo Jonsi de Scriptor Hist Philos. i. 6. idem opusculum Timaeo, Cyriceno, Platonis discipulo, quem Demochares apud Athen. i. p. 509. A. Commemorat, tribuenti S. Audierit iste latonem. Num iccirco libros scripsit, aut Platonis glossas explicuit 8 ali Grammaticorum praesidio non illa aetas, sed multo posterior, cum lingua Attica minus celebrari coepisset,

indigebat. At, dicat aliquis, quid in aetate Timaei quaerenda

laboras, cum ipse V. υχ c σra, Porphyrium laudans, Se ostendat post Porphyrium vixisse Ego vero vellem, tam certi argumentis ejus aetatem constituere possem, quam illum locum manifestae νοθeicis Coarguere. Primum Timaeus, pro suo brevitatis Studio, parcissime aliorum utitur testimoniis, nec nisi in reconditioris significationis verbis, e g. Σισύρα et Σφριγῶντεs. Atqui quam ineptum et ridiculum fuisset, ad formulam υχ x στα Probandam,

cujus viginti et septem xempla in latone reperiuntur, alium potius, a Platonem ipsum, adhibere auctorem Sed fac eum in

13쪽

re tam levi alterius etiam scriptoris auctoritate uti voluisse, laudaSsetne aliorum more Grammaticorum, Thucydidem, Xenophontem, em OSthenem, horumque similes di in laudatur Porphyrius. Qui tandem scriptor Nempe is, cui rerum abstrusarum cientiam tribuunt omnes, scribendi elegantiam nemo. e qui Squam hinus, si Suidsu et Thomsum stuporem exceperis, Atticas sormula Porphyrii, similiumque scriptorum auctoritate unquam probavit. Ergo relinquitur, ut Porphyrii locum, sicut plures alios aliorum, ab inepta

manu in iniae Lexicon intrusum esse statuamus. Etsi vero sic salis demonstravimus, Timaeum nullam Porphyrii secisse mentionem, neque deo qui quam eccista tena poris mota erici posse, suspicamur tamen, illum Odelia, quo Porphyrium, Seculo, id est, tertio floruisse. Haec enim aetas, optristarum seraei SSima, Praeter

Pol phyrium, tulit Longinum, Plotinum, Boiithum, Jamblichum,

multosque alios, Omne studio Platonis incensos ejusque Philosophiam aedi Scriptis it ore propagantes Horum rigitur exemplo sinamus excitatus, tentavit et ipse dissicultatem, quae ex glossis in Platone intelligendo nasceretur, quantum in se esset, edito hoe libello in iuuere Praeter uere II λύτω vos Timaeus alterum etiam grandioris molis librii in scripsisse videtur, Συλλογui μητορ tuῶν φορμῶν, βήλἰu n. Quem quidem Suidas tribuit immo Tauromenitae, Historiarum scriptori nobilissimo. Sed nemo, semel monitus, dubitabit, quin hoc scriptum ad juniorem nostrum imaeum

reserendum sit: quippe in hujusmodi argumenti. Sophistarum

diligentia versari solebat Suidas autem quoties Scriptores homo-nJmos confuderit, memo me scit Sequitur ut des ipso Timaei Lexico dicamus Parum liquet, utrum ita, ut nune a nobis profertur, ab auctoris manu prosectum Sit, an integrius locupletius quo Ex s. nostri inscriptione, ιμ aio σοφtyros vi τῶν οὐ Πλώ- τω vosae eων, colligere S majori operi e Xeerptum esse, nisi Pho-ti iis quoque exiguae molis libellum tracta SSet Oeat enim πονημάτιον βραχύ. Inscriptionem ver, sorsitan ita refingere malis :Τιμαίου σοφιστολλε . i. e. λε lxον τῶν του Πλάτωνος λέξειυν. Quod ut in medio relinquimur, ita vehementer dolemus, libellum prae . postera nescio cujus diligentia interpolatum esse, Stultissimoque consilio cum aliorum, tum Herodoti inprimis, glossis amplificatum. Vide 'Aγαθοεργοὶ, Ἀμφε ὐor es, Teωπeivat, T, νωμοτία. Zeiραὶ, Κνάφος, Πατρούχου aρθένου, Πυθιοι, &c Quae omnia ex Herodoto hue esse derivata, tam inanilestum est, ut, si quis illa in Platonet luet rere instituat, doctorum hominum irrisione lud cndus sit. Ex

aliis scriptoribus adspers Sunt OCe S, T percit, Ἱππαγρέ cit Κωλα-

14쪽

telligunt harum illarumni perili, sic risiis ex arie mes in

fructum, qui ex hoc exic ad ipsunt hit Oilem pera unire debebat, interceptuna esse. 'lim quum vis illud non tam ad meridalidum, quam dillustrandum Platon m ab auctore cotti paratum Sit, nobis tamen, qui Philosopho minus integro, quam tum erat, utamur, magno hoc opusculum lumento poterat esse ad loca depravia a indaganda, tristinoque nitori te Stituenda. Nunc in utein, AEu In incertum Sit, Utrumne glOSSa, quam restituere velis, ex Platone hausta Sit, an ex alio meriptore quis hujus Iexiei auctoritate Platonem refingere audeat Quibus caussis, clametsi non deerant Conje et uiae, Taris Si me tamen. Timae, duce, Platonem tentavimus, me es fere, mi Si aliorum Grammaticorum consensus accessisset Vel sic tamen est, quod nobis gratulemur, i midum importunam cladem, quae ratio. in eodem argumento verSato oppressit, eliciter evasisse. Multi inim Platonis loci rectius, quam ante, Per illum intelliguntur multae lectiones, ab ingeniosis hominibus perperam sollicitatae, egregie confirmantur. Potuerat quidem hoc argumentum latius et majore cum eruditionis ubertate tractare, ut Erotianum in Hippocratis exico, et Harpocrationem in X. Rhetorum, secisse videmus : nisi ipse sortasse Ga lenum imitari maluerit, qui, post eruditis Simam Operam aliorum, non dubitavit Hippocratis glossas nude, nec adscita aliunde eruditione, enarrare Sed, utcunque est, jure Dan me insius ad Maxim Tyr. Dis s. viii. p. 52. Timaei desiderium his verbis jam olim ostendit H me pluribus praeter morem et in Stitutum Ostrum persecuti sumus, ut studio Si latonis, non opiniones tantum, Sed et voces ct τω ἁνδρὶ ἐν χρήσει diligenter observent. Quod si exstaret imaeus, et tot illi Lexicographi Platonici, quorum cum alii, tum holius meminerunt, facile hoc labore SupersederemuS. Nunc e tot illis ne unus quidem nobis relictus est, de quo Saltem illud poetae usurpare liceat, είλεα μεν 'bipi ' υπερωην δ' χυς εδίηνε At enim cum omnes hunc libellum temporis injuria deperditum crederent, ecce Bernardus Montiaueonius, vir praeclaris in rem iterariam meritis insignis, in Bibliotheca Cois liniana, nunc angermanensi, Timaei Codicem reperit, X eoque Specimen, quamvis minus accurate descriptum, in ejusdem Bibliothecae Catalogo p. 477 prodidit Codex est membranaceUS X. See tali, elegauitSSimus, et praeterea continet Apollonii Lexicon Homericum, PhrJ nichiaostiorix , LIροπαρασcευην, aliaque los Saria. Ego ero

15쪽

cum hoc Lexicon multis de caussis dignissimum judicarem, quod liberali manu assertum, tot seculorum vinculis liberaretur petii a viro praestantissimo, Henrico Gally, qui tum Parisiis degebat, ut, quacunque ratione posset, illius apographum ad me curaret. Quod consilium ut acceperat Claudius Sallierius, singulare Galliae eruditae ornamentum, statim, pro eximio suo iterarum ii vandarum studio, mico nostro veteris membranae copiam fecit. Magnum autem fortunae munus in eo posuerim, quod describendi provinciam urinanissime suscepit cultissimi ingenii nec vulgaris eruditionis vir, Joannes Capperoniae rius, eamque tam egregie administravit, nihil ut supra fieri posse videatur.' actus igitur apographum, Timaeum cum Platone comparare, atque de ejus editionem curate coepici in qua quae sit a nobis Servata ratio, paucis exponendum videtur. Codicem veterem, qui unicus nune Su Pere St, Summa repraesentavi religione. Alterius Manu scripti vicem sepius explerunt Photius A. et Suidas, aliquando etiam Etymologus M. qui omnes bonum hujus Glossarii partem ad verbum descripserunt, nomine auctori SuppreSSO. Quoties quam salutarem operam ibi mutuo praestiteritat imaeus et Suidas, non sine voluptate ex animadversionibus O Stri cognosces, Simul admirans Cl. Κusterum ex tot Platonicis glossis, quas Suidas in sarraginem suam conges Sit, ViX unam alteramve ad Platonem retulisse Photi Lexicon in editum evolvi apud virum ingenii doctrinae, probitatis fama clarissimum, Joannem Albertum, cui multis nominibus tantum debeo, quantum ab homine deberi homini plurimum potest. Porro Suam cuique glos Sur sedem assignavi aliquas etiam latentes in lucem revocavi, atque e suga retraxi. Qua tamen in re plus navare et emeere potuissem, ni Si crebrae, de quibus modo dixi, interpolationes omne hoc conjecturarum genus anceps et lubricum reddidissent. Sed cum omnis haec opera ad Platonem emendandum illustrandumque comparata Sit, Saepe de illustrioribus ejus locis disputavi sustus, inprimisque sontes, ex quibus posteriores Scriptores rivulo duxerint, diligenter indicavi. Equidem haud scio, utilitatis ne plus habeat, an voluptatis, Collatis inter se locis cognoscere, quid quisque a Platone mutuatu sit, et quo modo, quod Platonis erat, imitando fecerit suum. Qua de ropauca in universum juvat disserere Vix quisquam post heroica

Pauca, nec ex niagni nomenti, quae Capperon norius neglexerat, dic citerum exculso, Cl. I illo i Aoniis ad Longum l. 79. indicavit.

16쪽

antiquiorum, qui omnium consuum ingenii aes doctrius, friuotum tenerent, exprimendum imita dilui tu daret Quemcunque

ne Sque verborum, sed sententias utriun et tune di tu in uino consectabatur studio, in succumque, quod iunt, si sanguinem

vertebat Sed ex illis Heroibus quatum inprimis i sieri0ret admirata est, o ad imitatione ui vocavit, II i insita in Thucydidem Platonem, o Demosthenem Al II Omero quidem quot lumina sententiarum, dicendique colores cum ipse Plato, tu in reliqui Scriptores sumserint, quid attinet dicere Rus aute in imitationem ut vel tiro deprehendat, si ceterorum, quo dixi, ne eruditi SSimus quidem, nisi diu multumque sit in illorum scriptis volutatus Ilorum bene cogitata et bene dicta Si qui ita, ut digitos Suo S, OSCat, et in numerato habeat, illum, aio, infinitis veterum scriptorululocis, vel depravatis adhuc possema ederi, vel lucem reddere Obscuris et parum intellectis Quo magis autem Plato ceteros ingenio, scriptorumque multitudine vicit, eo plures nactus est imitatores Ex hoc omnes, qui lautius quoddam dicendi genus secuti sunt, mirifice profecerunt, Ophistae muXim est Cujus rei luculenta specimina in Animadversionibus dedimus nostris. Ex hoc Themistius et Synesius, etiam post Petavi curas, centum amplius locis et sanari possunt, et explicari. Echo Saepe et lumen et medicinam exspectat Philostratus P qua de re Gothois Olearius, merito ab injusta, quam apud cives Suo Obtinet, famae possessione depelli coeptus, ne per somnium quidem cogitavit. Ex hoc denique multis locis instaurandi Xplanandique sunt Dio Chrysostomus, Plutarchus, maximus Tyrius, Julianus, aliique Quo magis his, qui altioris Critices studio ducantur, dies noctesque

elaborandum est, ut assidua lectione in justam Platonis consuetudinem veniant. Illuc revertor. In annotationibus nostris non tantum de Platone, sed de aliis etiam scriptoribus, ubi nos invitaret occasio, bene mereri conati sumus. In quo cum breviores esse Voluerimus, veremur, ut interdum tirones, vel mediocriter eruditi, rationes, quibus ad mutandum induet simus, Satis a Ssequantur. Sed eos vehementer rogamus, ut judicium de correctionibus nostris tantisper sustineant, dum ad aliquam de his rebus pervenerint judicandi maturitatem. Ceterum annotationes nostrae, si illa alia re, certe hoc nomine multi gratissimae sunt futurae, quod

plurimas habeant quantivis pretii particulas, ex in editis scriptori-

17쪽

bus, qui rara felicitate ad nos pervenerunt, decerptas.' Majus tamen, et haud scio an maximum, libello Ostro Ornamentum adjecit Tiberius Iem stertius ius, a cujus consiliis PraecePti Sque, tanquam a fonte, quicquid sum, me fluxisse Prositeor. Iunc Belgi Varronem, quotiescunque abditum aliquod e tenebris cru-ondum esset, toties in consilium adhibui ex hoc multas et ocondita latenas eruditione animadversiones vel blande elicui, velim Portune expressi. Neque in eo pietatem, qua illum liaud secus, ac si ius parentem, prosequor, mihi videor laesisse. Etenim quontinus ipse, quae divinitus excogitavit, in lucem proferre curat, Comagis mihi, ne illis literae nostro carerent, enitendum Putavi. Ita vale erudite Lector, sciasque me in excerpendis Platonis locis

usum esse Editione, quae Lugduni apud Guil. Laeniarium a. i590. excusa est Scripsi a l754. retractavi a l789.

Scriptoruua ineditorum tanta seges post primam Editionem Succrevit, Ut vere dicere possim, nullum dum hujus generis lilirii in tot Anccdotis resertum larodii SSe. Ptiit. Tim di

19쪽

ΓΕNTIANni J s. Γαιαπιανέ. quod nomen cum Romanis inusitatum sit, Γε ιαν revocavi ex Photii Biblioth. Cod cli ubi tamen oeschelius edidit Γετιανφ Schoitus in versione, ad G tianum. Inde Rhotom. Γεντιανφ. Multi in antiquis in anuli untis mena Orantur Genitimi. Iura Uri iter. p. CCC xii. I. occurrit irentius Gentiamιs, lanien Dialis. Aliu in Terentium Gentianum, sunt in is donii militiaeque honoribus unctiim, exilibet ni armor apud Murator P. mcxxii. 2 qui haud scio, an diversus sita Terentio mitinno, cui rescripSit Imp. Adrianus in Coll. Legg. Mosaic et RO-n in n. it. xiii. p. 80. d. Schulting.

Q. Epidius lusus Lollianus Gentianus cum Pomponio Basso Consulatum gessit A. C. II. cujus mentio est in inscriptione Thyatir apud cysson ne i l. p. 282. Vide Reines Epist ad Ruper t. P. 57l. ei P. Relandi Fast. Consul. p. S. Iur titi Uentiani, qui et Zosimus dictu est,

memoriam conservavit lapis Graecus apud Rich. o. . Inscr. Ant. P. G. 5. Quis viro, mitianus noster fuerit, non nisi Tiniae aetate explorata indagati O terit. Ἐπιστάμενο, J s. corrupte Ἐπι

σταμένως.

μην. Mont muc. Κρινίων Vox corrupta haud dubie videtur ex Κρονι , Saturnalium. In eunte quippe anno I 6. alend. Januarii erant seriae Saturni, quae Saturnalia et Cronia vocabant, ut liis Lucii Accii apud

Macrobilia verbibus docetur maxima pars Graium Saturno, et maxime Athenae Conficiunt sacra, quae Cronia esse iterantur ab illis. In more autem Ernt, ut amicis munuscula tunc temporis litterentur. Hoc porro munusculum Gaia istiano mittit Timaeus. II in fauc. ΠαAις τε ἄμα M s. παιoεI'. τε αμα

20쪽

rocopi quod placebat Jac Frid. II eusin- gero in litoris nil me datis. Idem tox

etiam scribebat, ξειν σε παιδια ου ε- μουσον, Pro ἐ.' παιδείαν υκ ἄμουσον,

quodis habet Timaeus hoc loquendi genus Imituatus est a Platone suo p. Vi P. III. E. επομνύντα σπουδῆ τε ἄμαμη αμούσω καὶ τη της σπουδης ἁδελφῆπαιδια ubi eo leni errore παιδεία lege ha-tur ante Wytten bachium ni euin pist. Crit. p. Id. Sic Legg. . . 666 B. παιδιας pro παιδείας bene re Stituit Uigerus ad Euset, P. E. xii P. G2I. Της παιδιὰ αδελφῆ Sic etiam Plato Polit. iii p. 439. E. ἡ βελτίστη γυμναστικὶ αδελφε τις αν εἴη τη απλη μουσι κη s. Sophocles p. Stob. P. 97. η δεμωρία Μάλιστ' αδελφη της πονηρίας ἔφυ.Aristophan. Pluto 19. Οὐκοῖν ἡπου της πτωχειαs πενίαν φα μεν εἶναι αδελφεν.

Philo T. i. p. 658. την αδελφην ἰατρικηs

τεχνη ἀλειπτικῆν. . . . R3. την δε εὐσεβειας συγγενεστατην καὶ αδελ ν, καὶ δίδυμον ἴντως φιλανθρωπίαν. 'inrora. Cap. 84. Nescio quo modo bonae noli soror Si paupertas. Plura cumulare nillil attinet.

Ἐξελεξα τα Ms. ἐξελεξατο. i πιντεs Lege, οντα. Munifauc. Παιδ:ὰν υ εμουσον Hoc quoque a Platone sunt tu in osse, modo vidi Phaedro p. 342. B. ἐπέμι xεν ἡ φύσις ἡδονήν τινα Ου ἄμουσον. - 'lito iii initiatoribus valde placuit. Uide metten bachium . . Ceterum παιδιαν Pro παιδείαν plane confirmat similis locus Plirynichi apud Phot Cod civili p. 323.

τον ὁ γον Ἀριστοκλεῖ τινι γράφει, παιδιάν τινα χὶ γενεθλίω μερα του 'Αριστο- κλεον αρμόττουσαν φιλοτιμούμενο γεωνεσθαι την γραφην, καὶ συμπάστην πάρχειν αυτόν.