Lexicon vocum Platonicarum

21쪽

o γαθοεργο

Ἀγαθοεργοί Platonicis hisco Glossis

in anu inepte Sedula adimisi is linsuli Oraim, maxillae Ii rodoti, satia in ilii

le fuerunt Στατυὶ cum ab Hesychio continenloniti Lexicon surum, . s.

terum hanc insititiam glossam, ut alias ex macuo plures in Lexicon suum trans,

tulit Suidas Sed quod ibi redditur, ἐκ

ellisset ustorum, υπ' Ἐφόρων Cori xit ut sensus sit, Agathoc' lihoris ex quiluin numero delectos sui c. Nihil verius. At a tu lianc oni radatio, mProrsu conlimunt variaris lectio quani in margine Suido Sui, qui nunc penus O. Salit nium est notatatio Gron Ovius Ἀγαθοεργοὶ, αιρετοὶ κατ ὰνδραγαθίαν ἐκ τῶν ἱππέων ὐπ' Ἐφδρων. Ἀγαδ α Ἀγάλλειν proprie es nitidum reddere, sic iliq/ιit c.i Ornar C. uti culos r itii sui specie caehitici te univninionem pulcro, ut uita, explica Ilicibus ad imi in Mag. in v. Lexicon

σὶν ὁ Φρύνιχos. Scilicet in Ali liniatu mi istico pleniore, quam nunc Superest.)

ἐπελθόντε s. 'Αριστοφάνης ' Paco 395. ut i ii de ner erum KQ σε θυσίαισιν ἱε

αεὶ καὶ δάφνli L Conticorum testimo nii , ab hoc ramum ico allatis, qui edam sim apud Suid L mol. M. in . ei Schol inst. n. Euripid. Med. 02I

quo in Hermippi fragm. legendum

Vide usii uim in Addendis ad Suid. i.

'Aγ c ι. Idem clioth, tos Phrynichum de hoc verbo laudat, non Conucum, ui viri docti it illi ruiit, sed Attici Stam, uinunc o Graminatico lus intelligitur. Ἀγαλουμεν ex Ari,iophane, Ololieo-l Oi illi habui: Aγανον' 'Aγαλοῖ μεν αντὶ του, οπμησομεν. Sic culilia scribenduim rave editur γα:/ουμεν. Sed nimis diu nos tenuit GlOSS Gram mali mi i in 'erbi ἰγάλλειν retinet inite ortum ἁγα α, recit' tu i ab antiquis Granimaliciis exponitur καλλώπισμα παν, φ φ is γάλλεται καὶ χαίρει Qua sola notione ab Ilo in Crca uia Situ Eustalli ad Ud. P. p. II 67. Insignis stacus cst Suidob:

22쪽

ro , dicunt Parenium ἀγάλματα, urit o.

laetumenta ui Euripides Supplic. 367.

ubi vide Marklaticliuia Charii l. p. I. Καλλιβpόην, γαλμα της ἴλης Σικελίας. Di, plura Dorvi lilii A. Sed. iis Iliam in

statuis Praecipuum OrnamCntuli Cyt, - γαλμα roprie de iis usurpari r pit. Plato Monon p. 23. F. Oτι τοῖς Δαιδάλου αγάλμασιν υ προσέσχηκας τδν νουν.1'lii leb. p. 83. F. Is εστι τινῶν ποιuένων εργο τ καθορώμενον Eγαλμα Clinrin.

p. 236. A. ἁλλὰ πάντες σπερ ἄγαλμα

ἐθεῶντο αυτόν. quod imitando Sic exis

pressit Julianus r. iii. p. 23. ἐπειδὴ πρῶτον εἰ ἴψιν ἐκείνη ηλθον, ἐδόκουν μεν σπερ ἐν ἱερ καθιδρυμένον εγαλμα σωφροσύνη ὁραν. item Syriosius pist.

i. σπερ αγάλμασιν ἐνατενίζειν τοῖ βρεφεσιν, ἀγαμενα του κάλλους Saepe veteres scriptores αγάλματα a Iucturis distinguunt, ut Empedocles apud Orpbyr. de Abst. Anina L. i. p. 67. Plutarch. LScurg. p. 43. B. Neque tamen perpetuum hoc discrimen est Grammaticus Sangorna. s. Αγαλμα καὶ γραφh κάὶ ἁνδρίαντα, διαφόρωs. 'Aντιφάνης Ζωγράφω quam glossam etiam Suidas prodit, sed resecta veteris Comici auctori tale Euripid. Helen. v. 269. Anaxandri des apud Athen. xiv. p. 655. A. In Primis nutem requens hujus vocis usus est de donariis numini alicui consecratis, et de Deorum simulacris quem cum hic respexerit Timaeus, nonnulla ex Platone exempla adscribamus. Protag. p. 98. B. καὶ επεχείρει βωμού τε ἱδρύεσθαι καὶ ἀγάλματα θεῶν Sympos p. 333. A. ενδοθεν αγάλματα ἔχοντε θεῶν ibid. F. p. 335. G. Crit. p. 560. A. 562. F. ibid. G. πολλὰ δ' εντδ ελλα αγάλματα ιδιωτῶν ἀναθηματα νην. Ogg. i. P. 682. G. τουδεν πρos θεῶν τιμιώτερον εγαλμα

ἄν κτησαίμεθα πατρος, quae Cum ex Scriberet empeius pud Stob. p. 80. ξόανον pro ἄγαλμα onere a aluit. Legg. xii p. 69 l. G. θειότατα δε δῶρα, ἴρνιθεs τε καὶ αγάλματα, ὁσαπερ αν ἐν μια σω- γράφονημερα εἶ αποτελp. Vertit Cicero de Legg. i. S. A Divinissima autemd OnR, ves, et Ormperab uno laictore uno abs0luta die. Atque hic non Si praetermittenda lia vocis vis, Platoni propria. Is enina totam rerun creatarum unirersitatem εγαλμα του θεου Vocat.Tim.

p. 529. C. s δε κινηθεν τε αυτ καὶ ζῶν νενόησε τῶν ἰδίων θεῶν γεγονos εγαλμα ὁ γεννησα πατηρ. quod imitatus cst Julian. Ep. 51. p. 434 Epin una. P. 701. I l. si a s ob αὐτ ob ταλα μνηορθότατα, η θεῶν εἰκόνα ,- αγου πια, μολαβῶν γεγονέναι, θεῶν αιτῶν, αὐτῶν

ἐργασαμένων Proctu in Liui . . . . i. i. R. 3. v. P. zam Plutonu retiarii pulcri fu libit et uni m , m cogitii

in in designatiant i ii ii nuri illud Juliani t. viii. p. 247. καθεξομεν αλ- λελου ἐν τοῖς ἐαυτῶν διανοίαις δρυμ - νου Ισπερ αγάλματα it in illud SylΕIii St. xxiii. I, 259. τη ιερῶς σου καὶ

γλυκείαs ψυχη - μεσης καρδία εγαλμα περιφερω. Vide Dan. Ieiti Aiu in ad M. . Tyri Dis 8. xxxviii. p. 22 I. Philo inprimis Judaeus tum aliis locis, quos usuchii

interpretes ad Tom. i. p. 30 indicarunt, tum T. i. p. 577. γαλματοφορεῖν et αγαλματοφδρου dixit eos, qui rer 'erum dii intirum iri ut L Uue species animo impressit cerunt. Suidas Ἀγαλματοφορούμενοs, ἀγάλματα, τοι τύπου τῶν νοηθεντων φερων ἐν ἐαυτέ. υτ Φίλων. Eadem loquendi ratio transiit ad Scriptores ecclesiasticos, a quibu Saepe veri Fideles appellantur λγάλματα του θεοῖ , Ignat Epist. ad Philip p. art. 13. et λγαλματοφορε ιν τον θεον Ἱησ,ὐναριστον, Euseb Hist. Eccl. . . P. 470. ulli IIenr. Valesium minus recte metaphor rationem a gentilium sacerdotibus, simu lacre Deorum Mulantibus, rePeter , monuit me persectissimurn illud sapientiae et doctrinia omnis γαλμα Ti. Hem Sterlausius, quem mihi in his explicandis sacem praetulisse, gratus agnOdico. Gnostici quoque easdem locutiones requentarunt. Vide Clem Alexandri n. Strona L. vii. p. 846. Obiter notemus, dubium videri, utrum in HesSchio 3ro 'Aτάλματα, παίγνια, scribi debeat, 'Aγάλματα, παίγνια. An vox repetenda sit ab

ἁτάλλω, quod idem interpretatur σκιρτῶ. Euripides quidem canem dixit Ἐκάτη sεγαλμα, p. Plutarch de IS. et Sir P. I 66. Εκάτη αγαλμα φωσφόρου κύων ε . quod ego cum aliis Hecato delicius explicem, non Hecato Symbolum, ut placet doctissimo Ignam de Palaestra Neap. p. 180. Euripidis versum, ut hoc

etiam in transitu moneamuS, SUD more

lusit Aristophan. p. Eustath ad Od. . p. 1467. Καὶ κύω ακράχολος, 'Εκάτης εγαλμα φωσφόρου, γενησομαι. exicon

Sangerm. S. Aγαλμα Ἐκάτης την κύνα ουτως εἴρηκεν 'Αριστοφάνης, δι τ ἐκ- φερεσθαι τῆ Εκάτ κυναs h 3τι και αὐτην κυνοκεφαλον πλάττουσιν. εἰσι δε or καὶ γενεσθαι αὐτην κύνα εν γυναικδ κατ' οργην Αρτεμιδos, εἶτα λεηθεῖσαν, πάλιν - αὐτη αποκαταστηναι' ἔπειτα ἐπὶ το ς πραχθεῖσιν αισχυνθεῖσαν, Ἀκ ηὐ ζώνη s

23쪽

απάγξασθαι την δε Αρτεμιν περιελομένην τιν αυτης κοσμον περιθέινα αυ- τῆ, καὶ κάτην προσαγορευσαι. Adde Ide sych in v et Henisterii ad Lucian.

D. M. P. III. Sed de Hesychii loco. ut quisque voluerit, statuat. Illud nulla

in controversia est, quin iden Glossogra-plius Per errorem exhibeat, παλλητόν. θαυμαστόν Cum scri hendum sit, 'Aγαλλητύν. Supra 'Aγαλλητόν. ἐφ' λεντις αγασθείη Plus negotii alicui sacessat, 'Aγαλμητόν ἁσθενές quod Vereor, ne depravatuni sit ex πάλαμνον, Ct, 'Aπαλάμητον. Infra: πάλαμνος. σ-

fAγαμαι Missis plurimis locis, ea

tanturia huc reseramus, ex quibus On- tructionis ratio intelligatur Menon. P. 22. F. KQ Γοργιου μάλιστα da Σώκρατες, ταυτα εγαμαι Parmen. P. IS. C. Του- τό γε σου καὶ προ τουτωλάσθην. Hipp. Mai. p. 100. B. καὶ in την Ηρα εγαμαι σου Theae t. P. II 4. C. πάνυ αγασθηναιαυτου πην φύσιν Protag. P. 203. G. αεὶ μὲν ἴγωγε σου την φιλοσοφίαν εγα- μαι P. 2l4. D. πολυ μάλιστα αγαμαί σε. Euthyd. p. 216. H. αγασθέντο τη σο φίας αυτά, Gorg. p. 295. F. καὶ εγωγε κατ αυτὶ, τουτο ουόεγαμαι Πῶλον Se niel cum ablativo rei con Structum occurrit Sy inpos . p. 3IS. A. ἁλλὰ καὶ τηνἐκ ίνης νεισαν ψυχην, γασθέντο τευγν. ut apud Xenophontem Cyrop. ii.

P. 57. ἴταν τινὶ a. γασθῶ των στρατιωτων. Sic legunt Mss. et veteres Edd. Confir-na atque Suidas, locum laudans, v. 'Aγαπ-

θω. Recentiores libri, τινὰ ἁγασθῶ. Philostrat de . . i. 25. p. GII. γάσθη

αυτλη σα φ πάππφ. Sic reperi in Cod. Parisin. Sed alia manus αυτον correxit. Lexicon Sangerm. s. 'Ἀγαμαι τούτου, A γαμαι κεραμείων Εἴπολι καὶ Ἀριστοφάνης. Ab 5 γαμαι est adverbium ἁ γαμένως, quod non perinde frequentat uni, Hesychiu8θα ιαττῶs exponit Pliaedoue p. 389. . ως δέω καὶ ε υμενωs καὶ γαμένως των νεανίσκων τον λόγον

απεδέξατο, orationem ni trisci probavit. Λtque ita capiendunt esse, docet similis locus in Timaeo p. 527. A. τ μεν υνπροοίμιον θαυμασίω ὰπεδεξάμεθά σου. Synes. p. c. p. 239. ταύτην ανέγνων ηδέω αμα καὶ ἁγαμένως ubi cum a lini

ratione vertendum esse, quae Sequuntur

ostendunt: φείλετο γαρ τὸ μεν, ηδέως π διαθέσει τη ψυχης' o δὲ, αγα- μενως τ κάλλει της γλώττης quibus inest color e Platonis p. xii ductus.

Non tam facile, qua potestato in Aristotele Rhetor. iii . . p. 336. Sumendum sit, decernas Ἀαν δε ἐπαινετα α γαμένως ἐὰν δὲ ἐλεεινὰ, ταπεινῶς Alii aliter vertunt Victorius, eum latitia, non rObaritum Stephano in Thes. II abet interdum ἄγασθαι, aeque a cognatum ἁ- γάλλεσθαι, retundi et exultumii significatione in ut ap. Philoneia T. ii P. 547. 'n γαρ ἐπ οὐδενὶ των πώποτε γενομένων αυτοκρατόρων, παντε πιάσθησαν ubi Mangelus, sibi constans, nαλλιάσθησαν, quod o Iraecum quide in St, reponit. Minnibus tamen perpensis, αμένως in Aristotele accipere in ali in uilinii abii ter,

i 'Aγείρουσαν Respicit Timam Polit. i. p. 43 I. C. μήδ' ἐν τραγνοίαις, μηδ'

tibi notandum, voce fas ρείαν a Timaeo non ad λλοιωμένην, ut in vulgatis Edd. sed ad αγείρουσαν referri, ut II. Stephanus distingui jussit. At quis est ille Tragicus quein Plato obliqua ratione perstringit i Nempe Sophocles, cui Platone tu iniquiorem suisse, probabiliter disputat alckenarius ad Euripid Phoeniss. G28. Is enim docuerat sabulam

Satyricana, Inachum, saepe a veteribus laudatum de qua vide Is Casaul, ad Athen. vii 4. p. 487. Sophoclis autem locus, a Platone allatus, plenior est apud Scholiast Aristoph. ad Ran. 385. sed Sine poeta nomine : υμφα ἴρεσι γόνιαι θεαῖσιν ασγείρω νάχου Αργείου, rar ποταμου παισὶ βιοδώροις. Dele in ex prinia syllaba vocis ποταμο natum, et reliqua ita lege : υμφαι ὀρεσουονοι, θεαῖ- σιν Πρω, νάχου 'Αργείου ποταμου, παισὶ βιοδώροις. Plena locutio, αγείρειν χρηματα βίον, σιτία, tam nota St, nullis ut opus sit scriptorum testimoniis. Ne absolutum quidem αγείρειν Pro mendicundo colligero valde armi est Philo Strat. V. A. Lib. v. p. 225 ηγειρε μὲν

πολλαχου των πόλεων. AElian. II. A. Lib. vi. 10. ως- των γειρόντων δεινοί. Max Tyr. Diss. ix. D. 223. μηδὲν των ἐν τοῖς κυκλοι αγειρόντων διαφέροντα.

Heliodori vii. p. 12. ἄσπερ τινὰ των χειρουσων, καὶ ληθῶ ἁλητιν. Vide Petavitim ad Themist. r. xxi. P. 449. Jain Platonis, vel Sophoclis potius, O-cus, quem tractare coepinius, plicandus

24쪽

imi dicebatur. Scilice in variis 1 rubus, quibus sacrisculi simplicis his ube

st uuia ad se derivarent, non postremalia erat. Dei Deruue licujus movet umeris portantes, vel jumento imponenses, per oppida ei vico vagabantur,

ei ori, I iis, re ipsa Sihi Stilic in qui sim bant. Ex tuo circumforaneo quaesiu&γυρτῶν nomen invenemini. Eu Stat h.

ad Od. n. p. 430. Sic apud Suid. v.

'Aγείρει sacerdos Isidi stipent corrogat Apollini IIyperboreo, quanqua in OII 'S-liore mendicationis genere, Abaris. Iamblich de vii Pythag. c. ix. P. G. Quovo teri niore satis vindicatur locus Hero. doti iv. 35. μνέειν ' Hi τε καὶ Αργιν, Oνομίζοντά τε, και γείροντας. ubi Thom Galeus temere conjiciebat γε ροντας Herodotus, vel quisquis auctor est vita Homer. c. 33. ἴδετ δε τάδε, - μεῖγείροιεν εν γ εορτὶ του Ἀπόλλω - νos. Sed nullum agJrtarum g nu mendicandi impudentia par erat Gallis, sacerdotibus ni atris Deum, qui inde Mητραγυρται appellati sunt Eustath ad Od. P. p. 1824. Μητραγυρτεῖν, τ μετὰ

τυμπάνων και τινων τοιούτων περίῖεναι,

και επὶ τὶ μητρὶ ἀγείρειν τροφας δηλαδη,

fg εστιν ἐπὶ τὶ Pta. ω δηλον ε του, Διονύσω μητραγυρτων καὶ τυμπανιζόμε- vos. τύμπανον κρούων, οἰκτρωντο βίον

κατέστρεψεν. Quod subjici exeniplum, petiit ex Athen peo xii. p. 54l. E. Classicus de iis locus est Dionysii IIalic. A. R. Lib. i. p. 91. Eosdem, quod singulis

naensibus Stipem cogerent, etiam ηναγύρτα dictos esse, multis exemplis intelligitur. Quo minus ferenda est audacia cum aliorum, tum angeli ad Philoticin T. i. p. 316. qui ubicunque ηναγύρτης legitur, notius vocabulum Μητραγύρτηs substituunt. I id Polluc. vii. 8S. et ibi Interpretes, Dan. Hein s. ad Clem. Alexandr. Protrept. p. 20. Antiphanis sabulamπτραγύρτη dicitur ab Athenaeo xii. p. 553. C. At Μηναγύρτης a Grammatico Sangerm. s. Δεδιωκημένα 'Aντιφάνης Μηναγύρτη. Huc addamus aliud nomen minus tritum, Κύβηβos, quamvis nihil ad σγείρειν pertineat Photius Lexico s. Κύβηβον Κρατῖνο θράτ-

ταις, τον Θεόφραστον. Iωνε δε τον μητραγυρτην, κά Γάλλον νυν καλούμενον.

li. v. tradetur llesi qua pote a Perizonio in AElian V. II. ix. S. Turri innum. Vet. Antii p. 241. ci ustero ad Sit id. v. 'Aγείρει. 'Aγιστ ειν Logg. vi. P. Gl6. G. ἔτη δε η λαττον ἐξέκυντα ἡμῖν εἴη γνως ὁ μέλλων καν ἱερ0υ νόμου περὶ ταθεῖα ἱκανω αγιστεύειν ubi lio verbianimalici cum Timaeo interpretari, UrΠς re qum ad suerisichim pertrirent, quam cum H Stephano Th. r. L. TOm. i. P. 24. pietatem in eos colere Dionys Halic. A. R. Lib. i. P. 23. α ιστεύοντες δὲ τηνιερουργίαν ἔθεοι Ἐλληνικοῖς Philo T. ii P. 231. τα μὲν θυσία καὶ ἱερουργίας

λουσι quod pluribus exeruptis probavit Th. Reines ad Inscript Ct s. i. n. l. p. 75. Alibi tamen ea notio, quam Stephanus in Platone agnoscit, locum habet Damascius p Photium p. I 067. Dγων εἰ, φω την περὶ, θεῖον α γιστεύουσαν θέμιν. Videm. Valesium ad So-gom. H. E. V. 3. 'Aγ. cis Hanc vocem neque apud Platonem reperio, neque apud ullum veterum Scriptorum. Eadem tamen eanalogia tuetur, qua proprium nomen Ἐγία ap. Herodotum X. 33. Murator. p. lix. 5. aliosque, pro quo Saepe CCurrit Doricum arcio Pausan. iii. 11. Chishuli Antiq. Asiat. p. S. An scri-hendum 'Aγιν, e Cratylo p. 2GI G. κάὶ

Aγις, και Πολέμαρχος, καὶ Εὐπόλεμος.

25쪽

Ἀγρονόμοι. οι τοῖς ἀγροῖς ἐπιφοιτων ς αρχοντες.

πιν καὶ λύγον Scilicet, καλουσιν. quod Suidas addit, ipsum etiam Platonis

locum, ad que in glossa pertinet, subjiciens, triaudr p. 33S. A. τε γαρ λάτανο αἴτη, μάλα ἁμφιλαφης τε καὶ ὐψηλὴ του τε εγνου baikos, καὶ το σύσκιον, πάγκαλον. Eundem locum laudarunt Plutaret, Amaior. p. 749. A. et Elius Dis iiivi, tu apud Eu Stat h. ad Od. i. p. 163S. Videris Casauh. Leci TlieoCr. cap. ix. p. mi et Interpretes ad IIesSCh.

in . Ἀγορ' Plato, Si bene Oluini, non usus est a voce, ut Suspicari lici at,

eam ex Herodoteis huc irrepsisse. He

quod inde sumsit Dionysius I . . R.

vi. P. 10. ως εγει τ μεγίστω ἐνόχοις. Ab εγο vel ἄγos est αγιος, ἁγνδς, ἁγνίζω, ζομαι, et Litina, Sucio, Stincto, SanctuS, Sacer moeri S c. rima O- testate εγος Si mundities, ure renou-tionem parit Hes bii Q Aγos. αγνισμα θυσίας Σοφοκλη Φαίδρα. Suidas : Aγos. o τίμιον καὶ ξιον σεβάσματος. Altera notione est res Deo inrutu, Deo saera. Iam ut Latini Oini ne tu, cujus caput ob admissum scelus Deo devovissent, uerum appellabant, Sic etialia ἄγος apud Graecos de celere, quod uaculo luendum sit, usurpari coepit. Contrariam vocis vim etiam in derivatis cernere licet, ἐναγhs, Scelere Polluttis, et ευαγhy, purus, castus Κυλώνειον εγο Cicero de Logg. ii. I. vertit Cyl uitum scelus Aptius suisset piaculum, ut Iustin. viii. 2. r. Cuni αγηλατεῖν Latine reddidit iuculum

exigere. Sed, ut aliquid non de medio

s mutuiu ast Nalnus, i ljecti vuln quoque hios eodeni sensu, quo Latini in acer,

Graecis usitatum uiti Lexicon angetin.

JUs. Aγιος, ὁ σεβάσμιος καὶ 'Aγων, bσεβάσμιον και τίμιον λεγοιτο δ' αν καὶ 'Aγιos, ὁ μιαρbs, ὰπ τολάγους, ω Κράτης. Interdinia μίασμα et μύσος, quae hic interpretati is locunt obtinent, Cum

εγο junguntur. Pluor . Solone p.

τροπον αυτόθεν et στράφης. APPlan. de L. C. i. p. 718. τό τε εγο αὐτή καὶ μυσο ουτω αποθανων ἐπιβαλω. abit. Plut T n. Lia de Vit Theclae . . Si τοιούτου μελλούσης αναπίμπλασθαι μύσου καὶ Enyoυς. Ceterum in inseo μύσος pro μίσος quUdris habet, scripsimus. Suidas . Πανα-γns ἄγος, καὶ γνεία, καὶ μύσος, καταντίφρασιν. Quae oces Perpetuo Onsunduntur. In Origene c. eis. iii P. 147 recte editur, ἁγνδ απο παντος μύσους, rejecto in marginem ultero μίσους. Contra perpera in μίσos Pro μύσos relictum S in Athen. xiii P. ,02. C. Ap

νομέων τον τοιουτον αναγκαῖον γίνεσθαι.

I invitem. i. 2l l . . . μη αγροικότε - ρον ἡ ελεῖν. p. 220. C. Org. P. 287. D. 297. R. 30G. F. Sumpos P. 321. B. 334. C. Phaedri p. 350. F. 353. . Apol. p. 365. D. O lit . . P. 23. C. X. P. 5I8. L. Crit. p. 55S L . Lem. ix. P. 663. A. Erast. p. 6. E. Pliaud r. p. 337. F. ἄτε αγροικ τινὶ σοφία χρώμενos. Polit. iii I, 442. C. του δε αναρμόστου ψυχὴ δειλη καὶ ροικος. Org. p. 28G.

II. ἁλλ' ει τα τοιαῖτα εγειν πολλhαγροικία ἐστὶ του λόγους. Pli. Vir. P. 354. A. πότερον χαλεπῶναν αυτους, σαπερ εγώ τε καὶ συ - αγροικίας, ημά τι εἰπὲ Ἀπαίδευτον ει του ταυτα γεγραφότας Politi viii. p. 498. C., αγροικίαν καὶ νελευθερίαν Ouσαν πείθοντες. gg. i. P. 58- . . Propria potestas noli nisi se in et Occurrit Leg g. viii. p. 649. B. Os αν αγροίκου πύρα γεύσηται βοτρύων, εἴτε καὶ σύκων quo loco Sus cst

Athen L. xiv. p. 53. H. ii duplici vocis notione ludit Di Chrysost Urai. vii p. 107. C. καὶ ἔφη με εγροικον εJναι

ob ἔχομεν Adde Thoin M. in . et ibi viros doctos. inradi glOSSani, ut solet, descrip Sit Suidas. 'Aγρονόμοι Lem. i. P. Gl7. A. D. C. G. I S. D. C. viii. P. IS. F. G19. A. J0. . ix. p. 660 C. 663. E. F. i. p. 75. C. 78. C. St. F. xii P. 691 F.

26쪽

iv. i. 447. E. V. p. 567. E. X. P.

Pro δίκη ZIs habet Ἀγχώμαλος ix putein Philo, ,- Phum nostrum pro suo Attica munditiei

studio hanc voce ni Surpasse. Orte Pollux, cuin Lib. v. 157. scriberet, o δεαγχώμαλον, εἰ καὶ Θουκυδίδης εἶπε, τραχυ, Iuore Suo PlatonCII lauda S,Ct, Si S-

quam id verbi inis reperisset. Aliorum scriptorum exempla habent ranunius ad Thucγd. cliol. p. 41. et Albertus ad Hesych in V.

' ἴστωρ Legg. viii. P. 49. C. ἐαν δε τι ἁἱστωρ ὰν αὐτο ' δουλο αὐη- ται Glossam descripsit Suidas. Αἰξωνεύεσθαι Aιξωνη, pagus Cecropidis tribus, unde Αιξωνευ vel Aιξο νεύς. Duplici enim ni Odo scribitur in lapidibus iteratis, peri apud Cyrtac.

Anconitari. Inscrip t. p. xxx Xii et a Dieiunamus Veron. p. liii. sed per O p. Reines Iriscr. Class. xvii. n. ii P. 845. et Spon. Itiner Tom. iii p. 45. Vide I, lorum ad Lus P. 193. EXOne autem cum propter Caluiam iandi et maledicendi libidinem tale audirent, quilibet Sycophanta inde dictus est Αἰξωνεύεσθαι. Pluto Lachete p. 253. F. υδεν ερῶ προῖταῖτα, εχων ειπεῖν, ἴνα μη με ps sὰληθῶ Αἰξωνεα εἶναι quae vel b Corrumpit P. Pantinus ad Apost Ol. Pro Verb. P. 289. In est autem huic orationi ocu S, Vulgo Non animadversus. Disputat cum Nicia Laches qui, etsi habebat, quod

adversario Suo regereret, deSinit tamen, ne, cum δημόθεν esse Αἰξωνευs, re Vera A:ξωνευς, i. e. alta uaniator, esse videretur. Unde vel sine veterum testimoniis

Photium duos populos confudisse. Videam. ad di i. p. Ill lor. Lecti Lysiac cap. . p. 70 Platet tu in laudat Marpocrati A ξωνεῖ s. Pro si ἐπὶ in Timaeo malin Sic etiam legit Auctor exici

διαβέβληται βλάσφημοι γαρ οἱ Ait:

'Aβδηρίτης Isty rilarum nonae nin Proverbium abiit de stupore et stultitia. Sed ut nulla caussa talia dedi I eratae St, quin patronum aliquem inveniat, ita

nec Abderitis defuit D. I ossius ad AI e- Iam ii. . p. II. De aliis proverbiis, a moribus gentium ductis, agit Eu Statii. ad Il. i. p. 74 I. VAκακοι Proprie εκακos is dicitur, a quo nihil mali princiscitur, qui neminem dicto faetore Ledit Epigrati in a P. Fu-

tiu usurpatur de ingenus , plieitutis

homine, et ab omni malitia ruem Cicer etiam minini mulum dixit Plato Alcibiad. i. p. 39. F. ἔτεροι δε κάκους καὶ πείρους. Tim. p. 552. E. εκ τωνακακων ανδρῶν, κούφων δε Anaxitas p. Athen. i. p. 254. C. εἰς ουν ἄκακον αν- θρύπου τρόπον ισδυ εκαστος εσθίει καθήμενos. Diodoru in Antilolog. ine-dita o γὰρ ὁ παῖ fπtus, οὐδ' κακos. Philostrat. Icon. Lib. i. 2. P. II 2. πραυνε δε αυτ ὰκάκω βλεμματι. Idem Epist. xxxix, P. 30 τ ὁ ΕΚεραιον, και ἄκακον, καὶ ανεπιβούλευτον Aristaenet. i. I 2 P. 80. καὶ αὐτόν με μάλιστα ορηκε

27쪽

quod in Theodecten Phase pium

conservavit Stephan. I Zant. . Φασηλίς. Hδε χθων κόλποισι Φασηλίτην εοδεκτην Κρύπτει, tν ηύξησαν Moυσαι 'Oλυμπιάδες. E δε χθων ἱεραῖς τρεῖς καὶ δεκα ὁμίλλαις 'Oκτὼ κηράτους ὰμφεθεμην στεφάνους. Ult versv xii minimus, Claud. Salmasius bat 'Oκτὼ ακηρυκτους ἀμφεθ. στεφ. 'iij iis conjectune a nena non assequor. Pillo latineri, ut limum istichon, quod Non uno vulnere laborat. lio modo sanari posse : μαρ ἐπὶ χθονb ων ἱερα τρισὶ καὶ δέχ' αμίλλαις 'Oκτὼ ἀγηράντους αμφεθέμην στεφάνουs. Simonides Antii l. L. iii. p. 't 2. ε μεθ' αγορά: τω χρωμενοι ευλογίη . In his quam pi clixis lapsus sit, alio xenilit ostendat nus.

Antipatri Sidonii exta Epigramma in Honierum, Antho l. L. iii p. 388. cujus

posterius tantum distichon adscribo: Moυσων ἐπὶ os 'Oμηρυν, ακ ρατοι στόμα κόσμου ΠαUrbs αλιὴβόθιος, ξεῖνε, κέκευθε κόνις. Mendosam sectionem imi troque inimicam sequitur Suidas . Vi γόθιον.

Sed egregius ille Cod Palatinus praebet.

αγερωτον quam scripturam Cliam solvat

Epigramma in uolnerum, quod ex tua uiore protuli Gruterus Inscrip t. p. ccccxix. I. Antipatri illi Ox ,arte aliqua scini simile, ut alle positaruna alterum compilasse videatur. Una igitur literula, si metrum constare voluimus,

lectioni αγοράτω addenda moυσῶν φέγγος ' Oμηρον, γρραντον στόμα κόσμου. Hac utriusque y pigrammas emendatione tametsi illi certius St, Oupius lanion, cui non nisi Sua placebant, Emendat in Suid T. i. p. 17. Scribere maluit, ἁκηρασίους στεφάνους, o ακηράσιον στόμα. At alio nostra pro et upiana placo idoneo talium elegantiaruna justes,ll. F. P. Druncia red Analecta T. iii p.

Ἀκινάκης Pol viii. P. 595. E.

τιάρας τε και στρεπτου καὶἀκινάκανπα-

ρa ζωννύντα ubi vide cliolia. Εξω κεραs J Sic etiani est apud Suidani, in quo Portus ei usteriis ἐξωκηρυς corrigunt, uti cspio a Schol. Nicandri ad rhuriae. 90. exponitur νευ κηρυς καὶ θανάτου, et ακρρατον a Procloii Tim. v. li 318 τ ποMω παση κηρυs ἱδρυμένον Al lue ita in Timaeo scrip in nisi mihi ala esset suspicio, recentiores Graecos κερα pro h dixisse.

Gr. xiii P. 23. μόνος οῦν κερας πέρτερος των ἄλλων πάντων ἐπικηρον οντων.

Plato Politic. p. 7 l. D. Πῶς οἶν ἡμῖν

ὁ λόγος ὁρθos φανεῖται καὶ κέραιος.

28쪽

λεῖτο Aκκύ. σημαίνει δε καὶ τον λ οντά

τι θελοντα, προσποιούμενον δε μνεθελειν.

ubi deleto verbo λ οντα, quod nec Elymol. M. p. 49 S. habet, Scribe, τον θελοντά τι, et Suidam ad eundem modum refinge Grammaticus s. in Bibl. Modicea 'Aκκίζεται, το λεγόμενον κοινῶs

διοματεύεται Alia Dorvillius ad Charit. p. 45. Ab ἀκκίζεσθαι est κκισμός. Philo T. ii p. 127. ὁ γαρ ἁκκι os ὁποκνίζων, τὰ ὁρμὰ επεγείρει. At εκκισις, quod angelus eidem Philoni T. i. p. IIS. obtrudit, Graecis inauditum. Adde cruditum Scholion ad Platonis locum

laudatum.

Ἀκροχειρφεσθαι Hoc verbum non aliter, atque Timaeus, explicant Aspasius ad Aristotel. Nicom iii. p. 40. Scho- Iiastes Platonis, Lexicon angerm M'. et Suidas sed orianes legunt, ἄκραι ταῖs χερσὶ quod etiam in Timaeo praeseram, quamvis χερσὶ ex ipso verbo facile intelligatur Alcibiad. i. p. 26. G. ιχον βουλεύοιντο 'Aθηναῖοι, τίσι χρη προσπαλαίειν, καὶ τίσινἀκροχειρίζεσθαι, καὶ τίνα τρόπον, συ ἄμεινον αν συμβουλεύοι ρ ὁ παιδοτρίβηs Luci an de altat. p. 274. Themi, t. Orat. v. p. 186. A. Pollux iii. 150 P. Faber Agonist. i. 14. Ducta hinc metaphora ii quoque ακροχειρίζεσθαι dicuntur, qui alios pugnis plagisque conseindunt. Et mol M. p. 53 36. Ἀκροχει ζεσθαι. Ἀρχεσθαι χειρῶν αδίκων ἔπιον. οἱ δὲ 'Aκρόχειρας, τοι νοξύχειρος, καὶ ανδροφόνους. ubi is si,urgii voce χειρῶν, concinnius se ijutar: Ἀκροχειρίζεσθαι. ρχεσθαι δίκων κλων. seu quit unque novi rit, quid sit ερχεσθαa χειρῶν αξίκων in Oro Attico ἔργον PO-tius expui di . Ἀκταίνειν Vesta κταίνειν, vi ἀκταινοῖν, in ut alis in tota in Exi mplaribus nullum est una e t. At ubi nunc

Leg. i. p. 583. . legitur : ἐν, χρόνω

μηπω κεκτηται την ικείαν ς νησιν, πανμαίνεται τε καὶ βοα τάκτως καὶ τανακταινωση εαυτο, τάχιστα τάκτως αὐ

πηῖα tres Codices, Pari Sin. Leiden M', et alius, quom Stephamis usu est, item Stobarus s. et Scholiastes Platonis ad h. l. hanc lectionem produnt: καὶ ἴταν ἀκταινώση αισὶν, τάχιστα τάκτως οπηδα. Jam huic verbo, proximum St, ut, quae vis potestasque Subjecta Sit, quaeramus PlirFnichus Προπαρασκευ Σοφιστικη s. Ἀκτανῶσαι σημαίνει μεντο ψῶσαι καὶ πάoαι καὶ μετεωρίσαι. εἴρηται δε ὰπ της κτηντο φυτοῖ, σ

καὶ επὶ παντο πυυμενου καὶ πηδῶντος μεθ' ὁρμη ετεθη Ἀκταινῶσαι. ι- σχύλOS, ου ετ ακταίνω, φησὶ βαρυτὀνως, οἷον υ ετ ορθοῖ δύναμαι μαυτόν. Πλάτων ν τῆ Φαίδωνι, s απ περισπωμενου. In Phaedone cum huic glossae non satis aptum locum reperirem, Oborta

mihi suspicio est, Phrynichum εν se Φαίδρ* Scripsisse : propterea quod in illo Dialogo plura, quam in ullo alio, πεποιη-μενα καὶ ξενα καὶ αρχαιοπρεπη, quae in Platon reprehendit Dion Vs Hal. Ep. ad Pompei p. 127. reperiuntur. Sed ne hic quidem verhi sedem ita demonstrare licet, nihil ut dubitationis supersit. Et erunt sortasse, qui Phrynichum memoriae lapsu Phaedonem pro libris de Legibus laudasse dicant. Eundem Grammati-

Cum, Ut saepe olet, exscripsit Auctor Lexici angerm. s. Ἀκταινῶσαι, αντὶ του, 6ῶσαι, καὶ εξάραι, καὶ μετεωρίσαι. πεποίηται δε υτωs εστ δενδρον 5 καλεῖται κτη, αφ' υ τα κόντια τεμνεται. ουτως Ανακρεων. Scholiastes Platonis :'Aκταίνειν γαυριαν, τάκτως πηδαμ, ημετεωρίζειν δε ὁρμαν, νεξάττειν. Suidas

29쪽

Ἀκταίνειν. κολασταίνειν, γαυριφν, καὶ ἁτάκτως πηδαν δε πρbs συνουσίαν ὁρμαν.

mmcum convenit Lex. Sang. s. Egregie

EtFin Ol. . . l. H. Ἀκταίνω, ἐπὶ π- πων Ἀκταίνειν, τὼ μετεωρίζεσθαι, καὶ επαίρεσθαι, καὶ γαυριμν παρὰ δ ηκται ὀκτbs καὶ βῆμα ὰκτῶ, αφ' οὐ τὶ κουφίζω παρὰ Αἰσχύλω, εξ o 'Aκταίνω. si gy, ἀφ' O 'Aκτα,α , τὼ κουφίζω παρὰ Αἰσχύλω. καὶ Ἀκτάῖνον μενος, τ ανάγον καὶ δυνάμενον νορθουν. Ili locus, uenihic iraminaticus et Plirynichus respiciunt, est in una nid. 36. Ως ἡτε σωκεῖν, μετε μ ὰκταίνεi βάσιν ubi Scholio subjecto ἁκταίνειν pra Ponenduin est, non σωκεῖν Hesychius: 'Aλεκταίνει. sic ipse tale scripsit pro Ἀκταίνει ισχύει, γαυρι φ, μετεωρίζει Apud eundem

is inulto rarius compositum, ἁπακταίνειν. Ἀπακταίνων ὁ κινεισθαι - δυνάμενος. Παρακταίνειν Lexicon Sangem. s. cui Servavit: Παρακταίνων παραμετεωρίζων.

In i suis uomeri exemplis Od. . . legitur πόδε H δ' ἰπερικταίνοντο. At Hesychius aliam prodii lectionem : Υπο-

non vulgatam, ob oculos habuit vetus Criticus, Lysanias p. tFm Ol. M. P. 739. 10. Λυσανίας ἐπὶ του τρεμειν φησὶ τετάχθαι. Iesychius: Ἀκταίνουσα τρέμουσα si ἀσφαλῶς κρατουσα. Ah ἁκταί. νειν non nisi mi differt ἀκταἴζειν vel ἁκτάζειν Hesyclitus Ἀκτα ζων ἁκτά- V, προθυμούμενος, δε ὁρμὴ πληρῶν.

μετεωρίζων. κτάiσμενον προηρμενον. Etum Ol. I. p. 54. 39. Ἀκτάζων ἀντὶ του, ἐξανιστάμενος Haec somna si doctarmipta fit apud Ie*ychium 'Aνακτίσκειν ἀναπηδαν. Lege, Ἀνακταίζειν. Sed, ut tandem ad Platonem laeden mu ,

locus, quem tractamus, etiam Post restituti in κταινώ . Obscurus St. Ac CrCnHIr no gravius ulcus latent.

γοις τισὶ τοιούτοι ψευδεσιν ἐντετυχεκαμεν. Hipp. in . p. 232. D. δν Αχιλ- λεα εις δ 'Oδυσσε λεγειν, ταλαζόναυντα ibi d. p. 233. B. Charm. p. m. n. του με αλαζόνας ποτρεπειν, του δεω αληθῶ μάντεις καθιστάναι μῖν προφηταs. Mendaces autem vates frequentissime αλαζόνας dici. Me nier locet Hemfieri, nil Lucian Dial. Ort xxviii. p. 447 Polit viii. p. 498. B. Θυδεῖ δηκαὶ ἀλαζόνες, οἶμαι, λόγοι τε καὶ δόξαι. Sic etia in G0N, P. I 3. D. jungiuatur ψεῖδος et αλαζονεία Phileb. p. l. E. Eullivd Ii 2 is P. Phaedon. i. 39 l. n. Polit. I. p. 470. A. 471. D. Demodoc. p. 738. C. Lexicon anorm 3Is. λα-

ζων. περηφανος, ψεύστηy, καὶ κομπαστης. O ω Κρατῖνος. illiu Ἀλαζονεύεσθαι τ ψεύδεσθαι λεγουσι, καὶ 'Aλαζόνα, δν ψεύστον καὶ φενακα. Suid Q Πλάτων 'Aλαζόσιν ἁντὶ του, ψεύσταις uesv- litus: Ἀλαζονεύεσθαι, ψεύδεσθαι η αἰσχύνεσθαι Ταραντῖνοι, ubi lego, παισχύνεσθαι, tralato nomine Ταραντῖνοι ad PModens, Aλαζα. αισχρά. Vide Casa uti nil Theophr. Clinr. . P. 210. PrOprium nuten Sophistarum Orntispilli e tori, qui, quod nesciebant, se Pulcre Scire insolenti vanitate jactabant. Quem usiana, Atticis pnesertim a miliarem, annota itSchol. Aristoph. nil Nub. v. 102. et dilan. v. 282. Plato, vel, si navin . . l. in chines Socraticus I .r V X. P. 44. R. των μεν σοφιστην καὶἀλαζόνα ino υντο εἶναι.

Ἀλευάδαι Scholiastes 1 atonis , et

Suidas in ceteris cum limaeo ad verbii iuCOIleruentes, una voce auctius inhont,

n p. 2. C. ' Mενων, προτου με Θετταλοὶ ευδόκιμοι ἡσα εν τοῖs Ἐλλησι, καὶ ἐθαυμάζοντο ἐφ' ἱππικγῆ τε καὶ πλOire ', νυν δε ως μοὶ δοκεῖ καὶ επὶ σοφία καὶ οὐχ ἔκιστα ι του σου ταίρου Αριστίππου πολίται του Λαρισσαίου τούτου δεημῖν αἴτιός εστι Γοργίας Ἀφικόμενos γαρ ει την πόλιν. εραστὰς ἐπὶ σοφία εἴληφεν Ἀλευαδῶν τε oras πρώτους, ων δσδ ἐραστής εστιν 'Aρίστιππος, καὶ τῶνάλλων Θετταλῶν at undarum P gesta memoriae prodidit Euphorion Clemen,

Uex. Siro in i P. IS9. ex menclatione

I l. Valerii ad Harpocrat. R. ISG. Εὐφορίων ν τώ περὶ Ἀλευάδων κατὰ Γύαην

Ομηρον τίθησι γεγονεναι Vulgo editur Ἀλιαδῶν Quam vitio Νam Cri PlurRlli,

quod miror, os Soliger retinuit, Clonientis locum recipiens in Συναγωγην ἱστορικην, a Se Oniectana p. 3I4. Schim

περὶ Ἀλεύαν bH Σιμμίου πάνταίνείλεκτο Εὐφορίων ubi vide cupiunt. De Alotan,

ditis dracono at natus sit, Durnia rami nil

30쪽

Alia de Aleundis, quae in promtu sunt,

occuparunt lites nil OZraiiurii. I. E. P. 75. nil darpOCrat . . . et alckenarius ad II rod Ot. vii. G. Ἀλίπεδον IIanc vocem, a nobis in Platone frustra quaesitam, Moeris tanquam Atticam commendat. Xeno-plion Hist. r. i. p. 476. στρατο πεδευσατο μεν εν τω λιπέδν καλου- μέντ πρὲ τ Πειραιεi. Lucophronus 68 I. Ηξει δ' ἐρεμνον εἰς ἁλίπεδον φθιτῶν ubi TZetZe explicat τὶ λε ιον καὶ ὁμαλbν, και παραθαλάσσιον πεδίον Aristides orat Smyrn P. 234. διεξελαύνοντι δε εν χραις καὶ μεναι τὼ ἁλίπεδον ubi Cod Bar. ληπεδον qualia Script iram etiam agnoscunt Grammatici, Harpocration, ceteris copiosior in hac voce declaranda, Iesychius, aliique Apud Pollucem i. 56. est ἁλίσπεῖα sed quod

ἀμμόδρομοι σαν. Ἀλιτηριῶδες Polit. v. p. 464. H.

A ὰλιτηριώδης τε δοκεῖ στάσl εἶναι. Legg. ix. p. 652. B. οἶστρος δε εστί τις ἐμφυόμενος εκ παλαιῶν καὶ καθάρτων τοι ανθρώπota αδικημάτων, περιφερόμενοSαλιτηριώδηI. Ibi d. p. 663. F. νομίζων κεκοινωνηκέναι ἀλιτηριίδους τύχης Epist. vii P. I 6. F. υν δὲ που τι δαίμων ὰλιτεριο εμπεσὼν ν9μία και-θεότητι. ib. p. 723. B. επὶ δύναμίν κων εἶσιν ἁλιτηριύδη ἐαυτ τε και γενει ει τU αεὶ

χρόνον. Ab Atticis quis dicatur ἁλιτη- ριος του θεου et δαίμων ἁλιτηριος, docta digressione exposuit Desid. Heraldus ad Jus Attic et Rom. p. 596. 597. Plura de hac voce dicemus ad Scholi flatonis. b Ἀλη MS. αλλη. Ἀλλόκοτον Hipp. Mai. p. I 00. D. ρηματα χάλεπά τε και αλλόκοτα Lys. p. iii. H. Εἶεν ῆν δ' ἐγω, Ουκ ἀλλοκότωS.

πλείστους, και πάνυ αλλοκότου γιγνομένους, να μη παμπονηρου εἴπωμεν, τους δε επιεικεστάτους δοκοῖντας κ. λ. Euth3d.

φι . s. ' λόκοτος σημαίνει με κυρίως , παρηλλαγμένον της καθεσταση διαίτην καὶ τρόπου πεποίηται δε παρὰ τον κότον, - σημαίνει την ροην καὶ μα

Φερεκράτη Ἀλλυκότω. ἐπιρρ ηματικῶς. Add Scholi Aristoph. ad Vesp. 47. TI.o Scholia Platonis non uno loco. Eis hanc vocem angelus in Philone T. i.

p. 300 et 54I tentavit Sed temere, Ut solet. Ἀλλοτριονομουντες Hae glOSS e X. earum genere St, quas, ibi locum, ex quo manarint, in promptu habe is vi ac ne vix iridem intelligas Plato Theaetet. p. 36. F. loco nobilissimo et Saepe ad imitationem vocato, animum humanum κηρίνω εκμαγείω comparat, Cui Perceptarum rerum Otioue imprimantur. Is Butem, Cui Xiguum εκμαγεῖον, id est, minutus animus obliviSSet notiones proPter loci angustias aliis, atque Oporteret, sedibus locabat ex quo confugas sal Sasque opiniones existere nece Sse erat. Sed

ipsum potius Philosophum audiarnus Ἐὰν δε πρὼ πασι τούτοιν π αλ λων