Lexicon vocum Platonicarum

31쪽

βραδε is τε εισι, και ἁλλοτριονομουντε παρορῶσί τε καὶ παρακούουσι καί παρανοουσι πλεῖστα και καλουνται citi ουτοι ἐψευσ

runt; ibi flos in hoc separatim legatur, ὰλλότριον νομοῖντες acute aut Pi l It in .s ei bustus meus suspidabatur, duplicem Oitin exilii e lectionem, θλλοτριωνυμουν- τες, cui prior convenia iiii , et ἁλλοτρ:ὐνομουντες, reis quain posterior Pulliri .il Platone hoc verbum sum-iat iunipiodoriis Commentario s. in Phaedonum: 'Oτι το μγ καλῶς λέγειν,

αλλ' ἁλλοτριοι ομεῖν, πρῶτον μεν Ob κα- λον, ἴπερ δη λέγεται, L το φάσκειν ἴτι Σωκράτη τέθνηκεν, αλλ' ουχὶ το τούτου

Ἀμεταστρεπτί M s. ποστρέφει.

Sed Grunnualidi hujusmodi adverbia per

Inlinil in ulli, tu Clia CPOMii, exponunt, ui II s obius : μεταστρεπτί. δίχα του με - ταστραφηναι. Lo cicon angerim. Is. Ἀμετάστρεπτον. l. μεταστρεπτί. --μελητὶ, μη ἐπιστρεφόμενον Polii. X. P. 521. E. εντευθεν δε δη αμεταστρεπτὶ ὐπbτον τῆς Ἀνάγκη ιέναι θρόνον. Logg. ix. . , 52. ' τὰς δε τῶν κακῶν ξυνουσία φεῖ γε ἀμεταστρεπτί. Philo T. i. p.

δου ἀμεταστρεπτὶ φευκτέον Gata Rad Antonin xiii . . . ei Alberius ad Hesa cli tu . Pro eodena νεπιστρεπτὶ apud Plutaris de Audit. P. 46. H. cidani blich. de Vit. I thag. cap. iii l .

Ἀμόθεν γε ποθέν Codex s. levi

vitio, ποθέν γε ποθέν idi Od lanien Sui- diu decepit. Λ:i in pSin lilianum αμόθεν γε ποθεν Scripsisse cum ex ille ra- ruiti serie intelligitur, tum multo ni agis

Suid i Demosthenem Thracem μόθεν apud Homerum A. 0. per θμηγέπη explicuisse, tradit Eustath ad i. c. a. laba cujus accurata de hac voce est disputatio. Quod in glossa fine addi

Auctar. p. 372. in ἰσημοίρου, vel Plισημερου nautabat. usteri ratio serenda 1 detur.

ocem μυνα magno consensu

explosana a Pli nicho, Moeride, et Thoma M. frustra quaeras in Ἀττικωτάτω tone. Ea quid a reperitur apud exquisit: i eleganti. scriptorem Alclybr

ἄπειρον προχωρούσης. Cc sollertia viri docti Obs Mim Vol. v. . u. p. 29i. bene correxit της ἁμίλλης illuu C ex Parisinus, a uobis collatus, confrino. Ἀμφιλαφη si Graii imatici ἀμφιλα- φης tu in osse trndunt, quod ἁμφιλαβης, qui ab utraque hirte Mehendi ossis. diei ex uomsterhusiana ratione derivandum est a λάφω, cujtis mce ex eius lunatam Ol, interiit, sali tanus e lilli rito λέλαφα, et derivali S, λαφύω, λαφύσσω, λάφυρος, etc. cognoscitur, eam in vetet ritui lingua exiitisse. Ἀμφιλαφης non reperitur apud Homeruim Sed latit orire iast tu ratius aliti l tosteri es Pi, t i , inlutae orationis scriptores Di ut laetu Drjia Luci litibus, dixit Plato ioco perinsigui, quema istaeus respexit, Phaedrili. 33S. A. τε γαρ πλάτανο αυτη, μάλα ἁμφιλαφ is τε καὶ ὐ λη, του τε αγνουτὶ ἴψos καὶ το σύσκιον πάγκαλον quod

verba celotho imitando sua secerunt v linii. r. iii. p. l la . . lien ist. r. i. P. 32. Ari taetri l. i. a. rasal de cita Theciae ii 10 p. 58. Totuna vero Philiis bi locinia sic expressit acer de

32쪽

24 TIMA ION

Orat. . . ut de elocutionis venustate cuili Plato ite cinasse videatur urit in initati tu Socrat ni illum, illi os in

Phaedro Platonis; nam meliae tua Platanus admonuit, quae non minus ad pacandum iunc Iocum patulis est disrusarantis, dμφιλαφης, lita in illa, cujus umbratu Secutus est Socrates, Me mihi videtur non ta in ipsa a luula, quae de Scribitur, quana Platonis Oratione Crevi,Se.'

Platano antiquitas hanc vocem quasi propriam dicavit Apollon. thou. i.

735. Ἀμφιλαφεῖς πλατάνιστοι π -

κροτάτη πεφύασιν ubi vide Schol inst. Sed exeniplorum nullus sinis esset, Si

quae ad itianti in Sunt huc Origererem.

Saepe etiani μφιλαφη dicitur de quacunque re ampla et iugo et Piridarus Olyin p. ix. I 22. μφιλαφη δύναμι εσ-ποιτο. Herodot. iii 1l4. χρυσίον τε φέρει πολλον, κα ελέφαντας ἁμφιλαφέαs. Apollon Rh. iv. 1366. πελύριος ἄνθορεν ἴππος, Ἀμφιλαφες. ubi a Scholiaste μέγα explicatur. Longin . . 12. p. 92.ὰμφιλαφη τι εμπρησμο πάντ νέμεται. AElian H. A. H. 21. δεῆπνον ἄφθονον καὶ φιλαφέs. De re tecta ab omni parte, et munita, qua vis vocis proxime fluxit ab origine, Theocrit. Eid. xxiv. 46. Ἀμφιλαφης δ' ἄρα παστα ενεπλησθη πάλιν ιρφνηs. Nec quicquam impedit, quominus ita capiatur in Apollon. h. v. 982. Ἀμοιλαφη πίειρα Κεραυνίη εἰναλ νηπos. A Ophistis, Pindari auctoritatem secutis, etiam ad res incorporales traduci coepit. Maxim Tyri DisS. xi. P. 259. υδεν γαρ πολεμιώτερον ἁνδρος ἀρετὶ μοχθηρία ἀμφιλαφοὐs. Diss. X xii. P. 269. εν πολλη καὶ ἁμφιλαφεῖ αληθεία

tius h. l. Scripserit, εν πολλῆ καὶ ἁμφιθαλειαληθεία imitatus, ut Opinor, Eschinem Socratic. Axioch. p. 731. D. καὶ φιλοσοφων υ προς χλον καὶ θέατρον, ἁλλα προ ἀμφιθαλη την ἀληθειαν. Idem Sophista Diss. l. p. 473. αἱ γὰρ των σωμάτων φύσει πολυ των τη ψυχη αμφιλαφεστεραι εἰ Pyεία μετρον. Rarius

'Aμφιθαλεῖ s Forte legendunt, μ-φοτέρωθεν, vel, ἐπ αμφοτέροις Οἰκοθαλῶς. Pollux iii. 25. τι δε αν γονεis ἄμα αμφότεροι περιωσιν, αμφιθαλη OMO ἰεται. Et Si reliqui Grain uiatici. Plato LX i. P. USI. Is η περὶ τὶιν αμφιθαλὶ γενόμενος κακός. Cultima Ch. Fragm. xx. Αὐτικα την τάλιν παιδὶ συν-μφιθαλεῖ.

Di0nys Halic. A. R. i. p. 92. 130 Lu- Cian. Iemno t. p. 798. Latini uti in et inuli imos dicebant. Sed abunde viri docti, qui laudantur ad Hesych. in . t Fabric ad Dion Cass. ix. p. 908. Alia PO te, tale αμφιθαλης Dias, inui ea I arte sor 'ntibus ulmis tribuebEtur Orpheus

θημένον, εἴφρονα Βάκχον quod ipsum fortasse restitui debet II vii. 13. xii. I. ubi αἰθαλη editur : nisi quis prae serat αὐξιθαλες AriSloph. Av. 1735. O 'αμφιθαλη Ερως ρυσόπτερος κ. . id frustra Scholiastes alteram notionem gnoscit Philo T. i. p. 559. τοῖς των μειζόνων καὶἈμφιθαλῶν εἰναι δοκούντων σεβασμοῖς Ἐρμου καὶ Ἀπόλλωνος και Αρεως. Pro generos vel nobili est apud eundem T. i. p. 538. ii. i. 446. Ἀμφικτύονεs Suidas pro πολλῶν πόλεων legit πόλεων καὶ θνῶν, quod Odem redit. Minus autem recte apud eundem μφικτύονες Scribitur pro ἀμφικτίονεs, quo GlOSSographum no Strum ad vocis etJmon reSpicere, Cl3rum St. Nam Androtion quoque, 'Aτθίδος Scriptor, Amphictu Onum conSeSSuua non ab Anaphictyone, Deucalionis F. qui iuuinstituisse traditur, sed a Delphorum ἀμφικτίοσι i. e. Vicini S sic appellatum esse statuit. Vide Pausan Phoc Cap. Viii.

p. 8l5. et ibi SFlburg Apud Platonem

nullam Amphiatyonum mentionem rei e ri nec dubito, qui glossa ad Herodo

tum, O non uno loco Commemorantem,

pertineat. De ipso concilio omnia sere pervulgata sunt. I idendus praeter alios Anton vaniale Diss vi de Antiq. et Marmor P. 430. Seqq.

Ἀμηγέπη J Sophist. p. 165. H. τὶν δὲ ταυτον ἔτερον ἀποφαίνειν ἀμηγέπη.

33쪽

θεν.

iii Ἀναδησαι Vide in infra ilice in uv

Pliat. I in I. tro consentit Suidas Aliter Eustath auod K. p. 1661. Ἀνάρσιοι. Is υκ ἔστιν ερσεσθαι, o ἐστιν ἁρέσασθαι καὶ φιλιω-

θηναι. PMilia Oritu in Italli Cum Potius,

veri, vis sis ex Apollonii Rhodii exem Plis, quae subjicimus, intelligere licet.

πιδυει, vel πηδύει. Vide ustath ad Il. H. P. GS0. Ἀνάπλεωs Theae t. p. 37. ID. πάλαι σμὲν ἁνάπλεω του μη καθαρῶς διαλέγεσθαι Sympos . P. 33 I. E. εἰλικρινεy, καθαρον εμικτον, ἀλλὰ μνὰνάπλεων σαρκῶν τε ἀνθρωπίνων καὶ χρωμάτων. Phaedon. p. 387. C. μηδέποτε εἰ αδου καθαρῶ ἁοικέσθαι ἁλλ' ἀεὶ ἀναπλέα του σώματος ἐξιέναι. Eande in tolluendi et foedandi potestatem verbuin ἀναπλῆσαι habet apud Philosopirum OStru in Sui das 'Aναπλεσας. ναπληρώσας ὁ δὲ Πλάτων αντὶ του μολύνας Hipp. Ma-jOr. p. 99. G. σοὶ μὲν γὰρ υκ h πρέποι τοιούτων ονομάτων ἀναπίμπλασθαι, καλῶ sμὲν λωσὶ ἀμπεχομένω. Apolog. P. 365. C. βουλJμενοι, πλείστους να- πλησαι αιτιῶν Phaedon P. 379. . . μηδε θναπιμπλώμεθα τη τούτου φύσεωs, αλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ' αὐτοῖ. Olit. i. p. 474. C. ὁρῶν του ελλους καταπιμπλαμένους νομίας, γαπα εἴ πη αυτος καθαρος-δικίας τε καὶ νοσίων ἔργων κ.

λ. Thu dides in pestilentiae te scriptione, ii. I. μερυ ἁφή τε υ θεραπείας

34쪽

ἁναπιμπλάμενοι, σπερ τὰ πρόβατα. Ontagione iis et i quod Gesnenis in Thes.

L. L. v. mpli O liene Comparat cum

Livio v. 30. vulgatique contactu inli Omines in Orbi, et Primo in auresios ingruerant Servitia tuo urbs delude impletur. Vide eundem ad Orphei Hymii. 37. P. 233.

ἁνασχινδυλευθεσεται. In hujACri Ptitra ut vari litur. Clemens Alexandrin Strom. L. v. p. 7 id hunc Platonis locum laudans legit ἀνασκινδυλευθὴ-σεται. pi Od etiar habeni Hiae vch. in .

maei glossam describens, et ipse Clemens Strom. L. i. p. 494 ubi Pestem vi

θανόντο φὶ καὶ των πολιτων, ἀνατεὶ κτει clus Phrynici ius denique Προπαρασκ. νετω. Pro quo ibid. P. 660. E. νηποινεὶ ξοφιστ. R. Ἀνασχινδαυλευθὼ αι, διατυυdixit. Leg. xi. p. 677. A. κολάζων μὲν α Πλάτων' ἄλλοι δε διὰ του, quo tamen τον μνύντα, ανατῶ τυπτετω. Ibid. P. GR4. C. κολαζετ δε ὁ τούτων ρχωνεκαστον ανατεί. Lycophron v. 283. I 72. Harpocrat in v. o H. Valosius.

Ἀνατείνας την ψυχην Totidem verbis haec glossa apud Suidam legitur, item apud Eudemum exico ius quod est in Bibl. Regia, nisi quod pro νωτρεψα habet ἄνω κρεμάσας. Glossa non dubie reserenda est ad Polit vii. p. 488. Is . Οὐκου διαλεκτ/κν μέθοδος μύκη

loco librarius, haesitan', utrum δυλευ- θηναι an δαλευθηναι Scriboret, utrumque Conjungendo δαυλευθηναι dedisse videtur. Par etiam varietas in cognata voce σκινδάλαμos notanda St. t 8F-chius Σκινδάλαμος. σκόλοφ. τινες δεδι του σχινδάλαμοs. λλοι, σκινθαλμόs. Atticum esse σχινδάλαμο Per ,

quisita eruditione docet F. PierSOnus ad Moerid. p. 360. ἈνάδαστοςJ Ἀναδάσασθαι proprie

ταύτη πορεύεται, τὰς ποθεσει ταναιρουσα et Attice dici de agro eae interro αὐτην την αρ hν ἴνα βεβαιύσηται, artibus dividendo, recte docent ceris καὶ τω οντ εν βορβόρω βαρβαρικῆτινι o et Thomas Mag. Hinc νη 4 Aa os, τη ψ ny μμα κατορωρυγμενον ρεμα azer Sic distributus I erg. viii. p. 648. ελκε καὶ ανάγει άνω , mi Timaeus pro . , ανάδαστον γην λάθρα καὶ βία ποι- αναγει άνω legit ανατείνει leviter glossam υντos. ibi videra hulia clam lich. de inmilitans, it illic locis facere solet. Vit Pythag. cap. 35. P. 242. και τά τε Hanc autem Platoni propriam loquendi χρεα πεκοψαν, καὶ την γην νάδαστον rationem Platonici, praesertim recentio ἐποίησαν. Huc adde Polit viii. p. 500.

ros, certatim celebramini. Clemens Alex. D. καὶ ὁποσημαίνη χρεων τε ἁποκοπαs Pro trepi. i. p. 107. ανατεινόμενοι δε ἄνω καὶ hs αναῖα ὀν quo loco Themist. την Ἐννοια, σοφίαν μεταδιώκομεν αγίαν orat vii. p. i. C. usus est. Ieza. iii. Atticus apud u Seb. P. E. V. P. I95. C. πειρωμενου του Πλάτωνος ελκειν τὰsτων νεων ψυχα ἄνω που προ τὸ θεῖον. Max. Fr. Diss. viii. . l. δύνανται εὐθυ του υρανο ανατεινόμενοι τη ψυχντου θείω εντυγχάνειν. Julian. r. v. p. 136. ανατείνων ταH ψυχὰς επὶ τον P. 58S. D. καὶ επαραται γῆς τε αναδ-- μού εἰσηγούμενον καὶ χρεῶν ποκοπάς. Neque aliunde metaphorae mi Rem e tendam existimo, qua quis dicitur ανάδαστον ποιεῖν rem judicatam, . . rescindere Luci an Abdicat. p. 169. καὶ δύο δικαστερι , εν μεν τ πρῶτον, si υνοητον κόσμον et P. 52. πανάγων τὰ παρντ σω δεύτερον δε τ σον, τε μετε- ψυχὰς επὶ τὰ του θεου συγγενεῖ oυσίας βουλεύσω, καὶ ανάδαστον εποίησας. Dio SVnes de Insori in P. I id. λεπτύνει γαρ Chrysostom. Grato xxxvii. I. G3. Q. kββητως αὐτω καὶ πρbs θεον ανατείνει. προκαλεσασθαι 'ην κρίσιν ανάδαστον

Ex eodem Platonis loco ψυχη ομμα sum ποι σαντεs, ' τοῖ ἄπαξ δεδογμένοι εμ- serunt Philo T. i. p. 635. et Porphyr. μείναντες. ubi vide Is Masau bon Sed de Vita Plotin p. ill multo datius patet haec loquendi ratio. Ἀνασχινδυλευθηναι Polit. 4i. I. Dio ibid. D. δε την τηλικαύτην ἀνάδασ-423. m. τελευτῶν, πάντα κακὰ παθων, τον τιμην ἀνατραπηναι Plutarcit Sym-

35쪽

Ἀναπεμπάζεσθαι Lysid. p. 13.

I. δεομαι obν, σπερ οἱ σοφοὶ εν τοῖς δικαστηρίοις, τὰ εἰρημενα παντα ὀναπεμπάσασθαι Lem. iv. P. 604. A. αναπεμ πα μένου τόν τε λεγοντα καὶ του ἁκούοντας, παιδεία γίγνεσθαι κατα δύναμιν ἐπηβόλους Qua in Medii torma in a bonans Mog. Prae ναπεμπάζειν Colu- In eiulat. laxi in Tur. Di . xvi q. 85. τῆ μν μης ἐκελεν 'Iλίω ὰναπεμπαγμενης ἔκαστον ν εἶδε τεωs. Ibi d. p. 87.ὰναπεμπάlεται τὶ μνηματα του νου θεάματα Heliodor Lib. iii p. I 37. σπερε που γνωρίζοντε ρὶ δόντες πρότερον, ταῖς μνημαι ἁναπεμπάζοντες. Idem variat: oraui is siructura Lab viii. R. 303. καὶ προντα πάλαι συμβάντα την διάνοιανὰναπεμπάζουσα. Amen. L. i. P. 263. B. viii. H. 362 l . x. p. 459. C. AriKlid.

Quintil. de Music ii p. 7. Eustath adii A. i. . . Haec verbi ni taphori avi prinia et propria, cibos mi umen ero cur Scholiast. Aristoph. ad

Ut Sp. V. Ν0. των ναπεμπαζόντων την

τροφην ζωων καὶ αἶθι αναμασωμενων. Cloim Alex Suom. L. n. p. 0 l. των τὰ λόγια του θεου μελετώντων καὶ ανα- πεμπαζομένων ἐν τη ψυχη των μαθημάτων δοχείω. Utraque potestate Cori vini Latinuin tintinari. Silia pleri πεμπάζειν eadem, qua ἁναπεμπάζειν, notione soli Herae frequentant. Apollon. Bliod. iv 35 I. Ενθα δ' ἐπεὶ τὰ ἔκαστα νόω

Herodianus Φιλεταίρω, sive ibello qVocibus uicis in iis Ἀνακογχυλί

τησδε χρη ανδρηλατεῖν ibid. V. i595. Ἐνδρηλάτησεν ἐκ πόλεώς τε καὶ δόμων. Eumenid. v. 22 l. Uρεστην 'ενδίκως ἁνδραὶλατεῖν Diolius Halicam. A. H. Lib. vii. p. 458. os βούλονταιτων πατρικίων ανδρηλατε ιν φὶ μιαιφονεῖν.

Titian O glossam sublegi Sui Ἀνείλεται Sic et in in clioliastes ad i. l. tectius amen Si idas per clu- Plea λλ. Ἀνείλλεται si uiri recepi. Ita Pli nichus de Dici AHic. I . I 2. νείλλειν es ανίλλειν βιβλίυν scribi jubet,

non ἁνειλεῖν quod icto in rc petit ΠρDπαρασκ Σοφιστ. AIq. Ἀνίλλειν βιβλίow ἱμε ελλοι περ:σπῶσιν την λέξιν, καὶ δι' ενο λ γράφουσιν οἱ δε 'Aττικοὶ παροξύνουσιν, καὶ δια δύο λ γράφουσιν. οἴτω καὶ το ἐξίλλειν tantinua sibiscit. los habuit Synipos pag. 329. D. ubi lanion in ininus Attice legitur: λυπούμενον συσπειρῖσαι, καὶ ποτρεπεται, και ἁνειλεῖται, καὶ ου γεννα. Sicut Cliniit Crit. p. 550. D. καθ' καστα του λόγου διεξοδος οἱον νειλουμειη, το προστυχονεκασταχου δηλώσει. Ei haec somna cta ἀberrima est apud ceteros Graecos. Plutarchus Coiis ad Apoll. p. 100. C. νειλησαντα υν αὐτὸ in ραμματίδιον ιδεῖν ἐγγεγραμμενα τρία ταυτα Longin , i t. xii P. 2. ω ὰμφιλαφης τι εμπρησμος, οἶμαι, πάντη νεμεται, και ἁνειλεῖται Heli Odor. X. . . us. νειλησα τ γράμμα

ἐπελλετο. Ex illabiarum Praecepto I apli r. de in Plotini cap. l. p. l. s. ἁνίλλεσθαι τὰς προθυμίας. Proclus in

36쪽

τε καὶ ι δουλοι. Ἀνδρείκελον. χροα ἐπιτηδεια, ως προς ἀνορος κύμη ν.

Ἀντικρύ. κατευθυ, ἐπ ευθείας.

γεν, 'Aπεῖργον. Neque enim proho usteri conjecturam, Ἀνερσει legentis, ut sit Futurum Eolicum, ab νείρω. Multo quidem probabilius videtur, quod Valc Lenaeri nostro in muniem venit, νέρξει scribendum esse, ab ανεργω. Ad ita mn mum in Hesychio etiam refingas, νέρξει ἁναρτήσει, κρεμάσει. Pr vulgato Ἀν-ερσει. αμαρτήσει, κρεμάσει. Glossa sedem quierant, quibus Otium est Συνέργειν habet Plato Tim. p. 528. . cujus etiam est σύνερξι S.

da minus recte ιδίως, apud quom mox deSunt verba, α δουλα τε καὶ Pertinet

glossa ad Alcibiad. i. p. 32. A. ετ τοὶν ἀνδραποδωδη φαιεν αἱ γυναικες τρίχα χοντες επὶ τῆ ψυχῆ, υπ' μουσίαs, καὶούπω ὰποβεβλη κότεs, ετ δε βαρβαρίζοντες tibi vide Scholiasten. Eundem locum lympiodorus Scholiis Mss in hunc

Dialogum sic interpretatur : Παροιμία εστ γυναικων, ἐπ των λευθερουμενων δούλων, καὶ επιμενόντων ν τῆ δουλεία δτι ἔχει τὴν ἁνδραποδώδη τρίχα εν τη κεφαλῆ, τουτεστιν, τι την δουλικὴν τρίχα εχει S. Πάλαι γαρ καὶ τοῖς ὀνόμασι διε- κεκριντ οι ελεύθεροι των δούλων, καὶ ταῖς θριξί. Γεται γαρ καὶ Δαοι και Φρύγες ωνομά ino νυν δε και ταυτα συνεχύθησαν. D δε αντὶ του εἰπεῖν,ν γ κεφαλῆ, φησὶν gτι την ἀνδραποδίδη τρίχα εχει s

lii meliorem partem an oli in ex S. protulit Is Casaia botriis ad Persi Sat. V. p. 429. A Platone suo sumpsit Proclus

in im L. i. p. l. διοτι την παντοίαν Aιγυπτίων σοφίαν ου μετεεσαν αλλ' ι πλειστοι παρ αὐτοῖς, την ἀνδραποδώδη

τρίχα φερυν εν ταῖ ψυχαῖs. Adde Eustathi uim a ustero ad Suid laudatum, ad Il. A. P. 79. Ἀνδρείκελον Craiyl. p. 27 l. . Iσπερ οἱ γράφοι βουλόμενοι ἁφυμοιο ν,

ἐνωτε μεν στρεον μόνον ἐπενεγκαν, ἐνίοτε δε μιoυν ἄλλο τῶν φαρμάκων εστ δε ἴτε πολλὰ συγκεράσαντες, Τυν τανὰνδρείκελον σκευάζωσιν. in EXCUr P

sit Pollux vii. 29. Ponti vi p. 476.

A. ξυμμονύντες τε καὶ κεραννύντες ἐκ των επιτηδευμάτων τ ὰνδρείκελον. Pro eo, quod Atini littulisH hmni 1em ι' ιrt, est apud Plutarch Alexandr. p. 705. A. τον Θράκιον Αθων διατί σωσιν ἁνδρείκελον δεχεσθαι καὶ διαμόρφωσιν Cli . Alexandri n. Pro trept. p. I. την ἴλην ἁγάλματα ἁνδρίκελα ποιησατε. Paedag. L. H. P. 168. θηρία ανδρείκελα Hoe li- tuenda vox est HesSchio : Ἀδιἴκελον.

εμπρεπές. Facili eniendatione critis: Ἀνδρίκελον εμπρεπές. scilicet ἀνδρὶ, quod ex Canone Albertino intelligendum est. Alibi Hesychius: Ἀνδρείκελον. ἁνδρὶ ὁμοιον, ἀνθρωπω μοιον Et Ἀνδρείκελον χρίματο εἶδος καὶ το μοιον. ubi item ἁνδρὶ supplet vir doctissini US. Ἀνάρ παστοι Sic Codex Is gravi et vetusto vitio, quod jam olim Suidae fraudi fuit, qui 'Aναρπαστοι, tanquam Probam vocem, bona fide in sarraginem

Suam recepit. Uere autem usterus, qua erat Sagacitate, Ἀνοργίαστοι restituit de cujus eniendatione ne qui Rmplius ius,itet, locum, ex quo glOSS manavit inspiciat, pinom. p. 702. F. νοργιάστου τε οντας τερου θεους, καὶ τιμὰ μὴ δεχομενους τὰς προσηκουσας αὐ-τois Philo T. i. p. 166. μι του μ - σεις, νοργιάστου τελετά, T. . .

Ἀντικρύ Eulli' dem. p. 215. .Eντικρυ ἰων, παρεκαθίζετο ἐκ δεξιῶς ubi

37쪽

c Ammonii, aliorun quo magistriari ins eceptis αντικρυ scribi nilum fuisset.

i s. p. 336 C. ἐξιόντos ivbs cs τὶ ἄντικρυς. in illi , aut palam Axioch. p. 730. A. φροντίδε εντικρυς οπόδυσαν. Multo si quentius est καταντικρύ. Alcibiad. i. p. 37. C. ν' του καταντικρυ

τω καταντικρυ του τείχους περίβολον.

Ibi d. p. li 7. R. καὶ ἡμεῖς ειντο καταντι - κρυ αποχω σαντες ἐκαθεζόμεθα. lieae t.

p. 36. Proing. p. 195. . Tulli vis. D. Is A. Phaedon p. 3SI. H. 400. C. D. Vide Scholiasten ad Charmid. p. 235. C. ' Ἀν ες Theruiei p. 14 I. F. ἀλλ'

γαπωμεν αν ἐρωτηθέντε δ τι ἐστιν ἄμαξα ει χοιμεν εἰπεῖν, τροχοὶ ἄξων,

μερτέρια, ερουγες, οόs Quid α τι ξsit, vulgo paene ignorabatur ni Ti. uenisteri usiuin, qui praeclare ui instilla alia, vocem explanavit ad Lucian Deor. Dias. xv. p. 279. Ἀντωμοσία uare non solun apud Suidam, sed etiavi apud Scholiast. Aristoph. ad vesp. v. I 03G. totidem verbis leguntur. The Piet. P. 27. B. ἀλλ' ανάγκην ἔχων ὁ αντίδικος ἐφέστηκε, καὶ

πογραφὴν παραναγινωσκομένην. ων ἐκτος οὐ ρητέον η αντωμοσίαν καλοῖσιν. hi

postrema verba de glossa suspecta sunt Abresebio Auciari Diluc Thu CV d. p.

425. Apolog. p. 359. I . σπερ οἶν κατηγόρων την αντωμοσίαν δε αναγνῶναιαυτῶν. hi vide Scholia ibid. p. 3Gl. F. λάβωμεν α την τούτων αντωμοσίαν. Lexiconmitet. s. Ἀντωμοσία καὶ Ἀντ-ομνυναι. τ γράμματα ράψαι καὶ πο- φέρειν εἰντην αρχην δντε φεύγοντα, καὶ τον διώκοντα τον με αληθῆ κατηγορεῖν, τον δὲ ληθῆ απολογεσασθαι. λλεται δε- ωμυσία καὶ ἐν ταῖς διαδικασίαις, καὶ ἐν ταῖς 1λλαι αμφισβητεσεσιν. IIarpo Craticin v. Ἀντωμοσία, Διωμοσία, C Ἐξωμοσία Pollux viii. 55. est ibi ri noli. Plura juris Attici Interpretes. Διωμοσία Insra Διωμοσία. ρκοιοι πο των δικαζομένων γινόμενοι του μὲν μνυντος, ἔτι παθὼν εγκαλει του δε,

3τι υκ ἐποίησεν. a quibus nihil discrepat Suidas Lexi ii tui. Ι 8. Διωμοσία ἴρκος ἐστὶν, ν μνυον οἱ φύνου ob γῶνα διώκοντε φὶ φεύγo ες αμφότεροι γαρ cμνυον μετὰ τ ειπε ν τον παρόντα λόγον addo. ὁ μὲν η μην ληθῆ κατηγορηκέναι καὶ δικαίως ὁ δὲ η μην ληθῆ ὰπολελογῆσθαι καὶ δικαίως ἄμνυον δε καὶ πρὶν

εἰπεῖν, τον αυτ ον ρκον αμφότεροι, ἐπεν

εχθείσης ηδ της ψεφου, εἰ μὴ δικαίως νενικηκέναι, ἐξώλειαν ἐαυτ ἐπαρώμενος, ει ἐξηπάτησεν Al log P. 363. B. καὶ ταυτα καὶ διομόσω ἐν ν αντιγρα-h Ορκus και ἐπὶ των δικαζ. Loge ex Suida, Schol. Ari l. l. c. et ipso Timaeo v. Διωμοσία, ἴρκος - τῶν δικαζομένων. Διώκειν Suidas, διώκει. At VS. διώκειν quod itulici a St, post ἔπραξεν excidisse vocem, quam Schol. Comici

habet του μεν ως πράξαντα διώκειν του δὲ, ως υκ ἔπραξεν αποφάσκειν.

otia in leguntur apud Suidam et scholiust. Arist0ph ad Eccles. v. 0l8. Ἐξωμοσία nullam in Platonis libris mensionem reperio. Ἀξων Respicit locuti Theaetet P. Ill . . quem modo ad 1. Am ινγες saudavi vel Polit. iii p. 430. F. Ἀπενιαυτίσαι Lem. ix li. 657. D.

μέτοικο δὲ ν απενιαυτησάτω tilii vide Scholia. Ibid. p. 658. I. καὶ Au obsτρεῖς απενιαυτείτω . Ibid. n. τριετεῖς δὲαπενιαυτήσει διατελεῖν. ei paullo

38쪽

τὰ μεν τῶν καθαρμων και πενιαυτησεων

δεῖν γίγνεσθαι. di Platonis iues, si

sunt viri docti nil Polluc. i. 5Η. tisicu-dereui, probas formas esse ἁπενιαυτί ei

ἁπενιαμησι s. At ego, re δευτεραι φροντίσι perpensa, ubique ἁπενιαυτίζω et ἁπ- ενιαύτισι SCribendum censeo placuit

Jo. Me ursi ad Lycophr. I 039. Primum iii altero Platoni loco pro πενιαυτείτω meliores libri habent ἁπενιαυτιζέτω. trannemo nescit, quoties librarii ι et η On- suderint. Ne longe abeam, apud Suidam,

ubi haec ipsa inuti glossa legitur, pro

ἁπενιαυτίσαι, πενιαυτησαι Crip Serunt:

quod usterus e libris suis bene correxit. Lexicon Rhetor. s. πενιαυτίσαι. επὶ ἐνιαυτb φυγειν, ' πὶ το εντὶ ἐνιαυτοῖαποθν σκοντos. Vide M. Ham Goldas tum Epistola ad Jungerm inter Gudianas p. 229 inprimis II. Valesium ad Excerpta PetreSC. P. 66.m 'Aπεσβη Suidas ex uster emendatione, quam exicon angerm. S. confirmat 'Aπεσβη. εσβεσθη, νεπαύσατο, τέθνηκεν Ἀπεσβηκε λεγουσι τ ὰπεσβέσθη or τε ἄλλοι, καὶ Πλάτων Πολιτικῆ. nempe P. 174. G. δια δε χρόνου πληθοs, τὰ μεν αυτῶν ἀπεσβηκε, τα δε διεσπαρμένα εἴρηται χωρὶs καστα απ' αλλήλων. Liban Epist. 123. εἰ με μενοὶ γουνται τυχη μεν ηνθηκεναι πάλαι, πείρα δε απεσβηκεναι νυν Plura de hujus praeteriti significatione passiva H. Stephan. Thes. Gr. L. Tom. iii p. 48. Quod Tirnaeus in Platone reperit, απεσβη, deque rectum est, atque ἀπεσβηκε, et ab eodena Stephan exemplis munitum Euripides Ap. Plutarch. . i. p. l090. C. O δε ἄρτι θάλλων σαρκὰ διοπετηνοπωs 'Aστηρ, απεσβη. Aristid Plio diac. p. 355. υγαρ εἶ πράξασα, εἶτα χεῖρον επραξεν, Ουναεὶ κατα μικρον εω απεσβη. Ines Cata Stas. P. 301. C. εθνηκεν απεσβη τα Πενταπόλεως. Reddamus hoc verbum Theniistio Ora f. xiii. p. 165. C. αλλ' ὐπερωρόν γε δη δ κάλλος αυτων, καὶτ μεν ου οἶδ τε λασθαι ετ του ρωτOS'τ δε κλάμψαν ευθυ καὶ πεπτη. Ubi neminem ibitror dubitaturum, Din DC-lius sit legere -τ ν κλάμψαν εὐθυς και απεσβη. Idem orat viii. p. 02. A. καθάπερ ὰστραπd ελλάμψασαν την θρε- την εὐθυ ἀποσβηναι. Eodem modo Corrigendus videtur Damascius apud Suid. V. Ἀκαμάτιος απεσβη τουτ σχεδον δπλάσμα γι Ἀκαματίου φιλοσοφία ubi απέβη ditur ii tuu ium Dia tr.

Ἀποδιοπομπεῖσθαι Phrynichus

Προπαρασκ. Σοφισr. S. Ἀποδιοπομπεῖσθαι, καὶ Διοπομπεῖσθαι σημαίνει μεντ δἀποπέμπεσθα καὶἀποκαθαίρεσθαι μύση σύγκειται δε δ ονομα ἐκ του δίου ὁ ἐστιν δερμα του ἱερείου του θυομενου Δit, ἐφ'

διοπομπησει εποιοῖντο, οἷον ἐκ τυῖ δίου, του δέρματos dele nae verba niere res uia κἀκ του πέμπεσθαι. ετὰ γουντη ὰπ προθεσεω Ἀττικώτατόν ἐστι. Phrynichum ex Scripsit Grammaticus I . abGIenis te rhusio ad II Sch. v. Ἱερεῖον laudatus. Propria ejus vis est, scelus vel prodietium depellere, remunc ire. sicut Attici etiam dicunt, os ὰπ έμψασθαι, λαύνειν Pollux i. 33. Cui expiatio id cum semper lustrationes accede rent, de quibus erudite disputat Henr. I alesius ad Excerpta PetreSc. p. 67. sa-cile intelligitur, cur hoc verbum etiam per καθ ρασθαι a Grammatici expotiatur Plato Crat3 l. p. 262. G. αύριον δ' αν και ὁμιν συνδοκp, ποδιοπομπησόμεθά τε αυτην, καὶ καθαρούμεθα, εξευρόντες

οστι τα το αυτ δεινος καθαίρειν, εἰτετων ιερεων τὶς εἰτε τῶν σοφιστων. Ubi

αποτροπαίαν ἱερὰ κετης. Ibid. p. 662. A. τουτον πρῶτον μεν καθpρασθαι καὶαποδιοπομπησασθαι τον οἶκον χρεὼν στω κατὰ νόμον. . p. 670. F. ἀλλ' ἐάν πως οἷον αποδιοπομπεσασθαι λόγοις αυτ γ 9σὰν γενώμεθα δυνατοί. Lusias adv. An docid. p. 55. ρὰν ἁπάγεσθαι και ἀποδιοπομπεῖσθαι OnOSander RP. 5. πῆσαν,

εἴτι ν δημοσία κηλὶς δε διαμόλυσμα,

ὰποδιοπομπούμεios. Haec Propria, ut dixin;us, vocis Significatio est quam Atticis tribuunt ceris et Phlynichus. Scriptores non ita vetusti ἁποδιοπομπε σθαι metaphorice Surparit pro rem aliquam Procul amandare, rejicere, res preere. Philo T. i. p. 42. ὁ θεί κακίαν ἁναχυθεισαν εν πόλεσι κα χώραις, καὶ ε θνεσιν ὰποδιοπομυπεῖται Phitarch. I Sandr P. 442. C. ποδιοπομπεῖσθαι παν το αργύριον καὶ, χρυσίον, σπερ κηρας επαγωγίμου; Pla alaris Epist. xlvii. p. 184. μηδεν τῶν επι νουν κόντων ἁποδιοπομπού

39쪽

ρειν.

vid. p. 04. . puti cxvi. P. 255.1 irynicinas, qui mpe solus veterum

Granilianti ruiti, qualia Sermonis eleganti ii in aliis praecipit, ipse scribendo praesint, de Dici Attic. i. I 0 l. To υτ μενου ἀποδιοπομπώμεθα ci p. 134. 'Eξάδελφos ἁποδιοπομπητέον, νε φὰς δε γητέον. Verbum διοπομπεῖσθαι Ou super i st, si bene memini, nisi upud Gramma ticos. At nonion loπόμπησις est Apud

tiose scribitur διαπομπησει. Vide Eustath ad Od. . p. 935. Ἀποκναίειν Philol, p. 78. E. καὶ συ μὲν ἁποκνῆν φη αὐτην, ἐγω δὲ τοὐναντίον ὰποσῶσαι λέγω ubi alii libri habent

ἁποκναίειν. lil ili. p. llu l . μίξας γυμναστικ)ὶν ἰατρι , πέκναισε πρῶτον μεν καὶ μάλιστα αυτον, ἔπει 6λλους στε -

ρον πολλούς ubi vide Schol insten. l'. inllol OSt, δια βίου εὐη ἁποκναιόμενος. Iura Cverbi Sti in quem recte ceris Allicis ei no in inali in I ntoni tribuat Schol. Luciani ad Catapl. p. 638. aliis nitorum Pliam ε xidit ipsis consi memus. Aristi ph. vesp.

v. 679. Ἀλλ' αὐτην μοι qν δουλώαν ουκὰποφαίνων, ποκναίεις ubi ei in Sc licit. F coles. v. DIU. Ελκοιπε του πλωτη- ραyαναπεκναίετε. Antiphanes re Alli Ora. L. i. i. 8. ' Ἐφθον κομιδη πεποίη , ὰποκναίσειεν v. Aristides Tom. i. p. 550. Is δ αν την τῶν κακῶν μοῖραν καθάπαξ δω, τελέως ἀπέκναισεν. Philo strat. V. A. Lib. i. cap. II. R. 46. αλλ' ὐπὲρ τιμωρίας, ἀποκναίσει αυτόν. Lu-

Cin n. Ouin p. 70 φ τω κρύει μηδέπω με

quens inprimis et legitimus loquendi modus est, ηδία ποκναίειν τινα, ali ul

molesti in stitute utiquem obtundere.

Philo T. i. p. 205. Ἀποκναίουσι γουνημῶν τα ἶτα, την δικαιοσύνην κοινωνικον ἀποφαίνοντες. Plutarcii de Audit. p. 48. A. ποκναίουσι λαλια κά περιερ' ίατους λοντας. thali. Ypim 24Ν. - οἶμαί σε καὶ ἁποκναῖσαι φ τῶν ἐρωτημάτων πυκντ. Lucrin Nigrin. p. 46. Ie-liodor iit. p. ias simillimum est illudi aut inuin Epid. iii. a. at ilignis inem orandis heia Tradicabain amniinum

aures. et Terent innuin Eunuch. iii 5. 6. Qui me sequatur, quoque eam, rogitando obtundat, enecet. Sed vereor, ne nilnius osse videar in re ἔitiri nota. P Ἀπδστυλα I, Iii St. vii P. 720. F. ε ὼ γαρ ἐν τοῖ αποστόλοι πλοίοις ἐμβὰs διενοούμην πλώ, ubi nuris mctoria intelligendae Mint Herodoto te vi in II O-naeri l. 753. ι με δη του λιμένος ουδὲ γ ν ὰπόστολον, ἄγει δὲ αὐτον ενθα τῶν αλιέων τὰ πλοῖα ὁρμίζεται. Idan , ocem alii piando reddere tenobam 'hilostrato V. Apoll. i. a. p. 23i. καὶ ναυν δε δηετοπον ἐκέκ το καὶ ἐναυκληρει Nείλω. hi iiiii in hora olearius. Nunc pronior in in ναυν ποτάμιον, ab alii ποταμηγὸν dictam ; lim Jo. Oupii conli Clura est mend. in Suid . . iii p. 206. 'Aποστοματίζειν Thoartet. P. I l. D. Ἀτὰρ τίνε ησαν οἱ λόγοι, χοι 2ν διηγησασθαι ΕΥ. Ob μα τον Δία, --

i. ἱ δε, ὁπότε ποστοματίζοι μῖν ὁ γραμματιστhy, πότεροι ἐμάνθανον τῶν παίδων τὰ ποστυμιζόμενα; οἱ σοφοὶ, hoι μαθεὶς ibid. p. 217. A. Oταν θντι ἁποστοματίζη ὁτιοῖν, οὐ γράμματα

ὰποστοματίζεις μολόγει. οὐκουν ντ συ ἐπίστασαι, ἔφη, ποστοματίζει, . λ. In quo loco interpretando ipsi veteres Gramma lici disseissem Hal. in Tinumis, idi ex eo Suidas ἁποστοματίζειν

40쪽

Πλάτων που λεγει, γουν πο τῶν διδασκάλων ἐρωτασθαι τὰ μαθεματα, - ἁπο

στοματίζειν φαοὶ τον διδάσκαλον, ταν κε λεύει τον παῖδα λεγειν ἄττα ὰπ στόμα - τος Disortius Phryni Chus Προπαρασκ.

Σοφιστικῆ Us. Ἀποστοματίζειν, τὼ ἀποστόματος ἐρωτωμένους ἐν διδασκάλου, γλωσσας, Ἀλλο τι των μαθημάτων λεγειν. a ii eundeis Platonis Iocum explicari, Perspicuum est. Ab linc significatione fluxu alia, veteribus incognita,

qua pro elicere ui loquendum dicitur apud D. Lucain xi. 53. ρξαντο οἱ γραμματεῖ καὶ οἱ Φαρισαῖοι δεινῶς ἐνεχειν, καὶ ἁποστοματίζειν αυτον περὶ πλειόνων. ul, vide interpretes, inprimis . GrOtilina Platonis locu el Si uirn in lite interpretationem recipit, Praeseram tamen

memoriter proferendi Potestatem, qualia

et si inplicitas Sua, et aliorum scriptorum exenipla commendatit.

ἶσθ' οὐν τι Παρμενίδου μακροτερ τη sὰποβ=ησεω ἀφεστηκαμεν POlit. . . 421. C. καὶ δη καὶ τότε του Θρασυμάχου την ἀπόββησιν υκ ἀπεδεξατο. Uti CSPicit Pollux ii l 27. Πλάτων δε ἀπόὐρησιν, την παγδρευσιν. καὶ απαγορεύειν, OLν τ ὰπυκαμεῖν. ubi vide ungerman. At aliter eundem locum accipit Pl. rvmchus ineditu Ἀπόβρησιs. η μεν συνηθεια τηνὰπαγόρευσιν Ουτω λεγει Πλάτων δεὰντὶ του ρησις αυτ εν Πολιτεία τεθεικεν ειπών καὶ τότε την πόῆkησιν etc. Ἀποβρηθηναι Pro abdicari S Legg. i. p. 6SI. F. - δε του γενους πορ- βηθηναι παντός. quod tanquam ni inus tritinii e Platone Pollux ii. I 28 et Suidas . Ἀποβρηθη, annotarunt Lexi con Rhet M s. Ἀπόβρησις, o κελεύειν τι μη γίνεσθαι, καὶ τὶν αποκηρύσσειν Pro retitum ὰπδῆβητον est Legg. i. p. 683. B. Sed ad ei vox nullo setis legitur Gorg. P. 13. A. Μίνω δε πρεσβεῖα δώσω πιδιακρίνειν, εὰν Ἀπόβρητόν τι τω τερ ubi repudiata explicatione Ah resulii Auciar. Diluci Thucyd. p. 403. legere malina, εὰν ν πορόν τι, quod Ficinus versione Sua expreS t. Vide iersonum ad Moerid. p. 3. et Toupium mend. in Suid Tom. i. p. 52. Ἀποτεθρυωμενοι Infra : α ψυχὰς ἀποτεθρυωμενοι. in του, απηγριωμένοι καὶ γονοι Cum i in tu ais verbum

Api mihi, etiam λάχανα pro φυτά. Eundem tantaeo res iiii in molli io, viatoni, , Ἀποτε

θρυμμένοι, πηγριωμενοι. εἴνηται κατI

orrorem in rere Olent, uitelligere ii t. Titian i librarius cum per negligentiam Scri I, isso τεθρίων vel τεθρύων, I ro θρίων, vel potius θρύων, i liuitia non tali tuti bona id in Lexicon sui mi recepit, praetore vix credibili stultori novam in si e

finxit Τέθρια ἄγρια καὶ γονα φυτά. Quid tali ho nilne a fias ' Magi laniennii rere, e linae uni qui dein sibi ab Orrore Ca i,Se, qui Gratra ac Criticum acutum

decebat, mendosis Platonis odicibus

sese passai sit in fra vilem induci. Ecce enim unde istud lectionis ni nomina prOdierit. Olit. i. p. 473. G. υδη ἐφιέμενοι πολλοὶ ατελεῖ μὲν τὰ φύσεις, - δετων τεχνῶν τε καὶ δημιουργιων σπερ τασύματα λελύβονται, υτω καὶ τὰς ψυχας συγκεκλασμένοι τε καὶ ποτεθρυμμενοι

διὰ τὰ βαναυσίας τυγχάνουσιν. I ihil dicani de verbi ποθρυοῖσθαι in Solentia, quae vel hebetioribus ingeniis corruptelae suspicionem moveat. Qui est, quin exadjuncto verboli κεκλασμένοι intelligat, ἀποτεθρυμμένοι, cujus glossa S lectio ὰποτεθραυσμένοι, ab H Stephano e Codice nescio quo prolata, hic suo loco PO-ni. Eadem sere verba unpit Philo

Tom. i. p. 6SS. ζ ευρε' καὶ αὐτουρ- γ τεθρυμμένου, καὶ κατεαγότos, καὶαισχίοτου βίου Haec ita in chartam conjecta Stenderam praeceptori Carissimo, naeique amantissirno, Ti. Hem Sterhia Sio. Verum is iii alia otiani discedebat, Tima Oferens auxiliuni Vix inquit a me in i petro, qui credam ἀποτεθρυωμενοι

lecti Oriena Sse diversam, Sed vetu Stant et non temere Dernendam. Θρυον Si j tin-cus, herboe genus agrestis et in paludibus Natoe, Vere ἄγονον καὶ ἄγριον. in θρυουσθαι, et ἀποθρυουσθαι eadem Virilite, qua dicuntur ἁπορνεοῖσθαι, ἀπολιθουσθαι, ἁποθηριουσθαι, instincearn quaSi et Misensilem omnis boni naturam mutari hinc Sensus Orietur Platonis naenti neutiqu malienus. Deinde qua potestate capies

ἀποτεθρυμμένοι Θ confractos reddidit Ficinus laetos teliciis, luxu corruptos, vel . 0sse redditos et imbeeillas, te-