장음표시 사용
41쪽
plian in h. Atqui probandus orat talis usus in composito ποθρύπτεσθαι certi testia noniis: rro θρύπτε iis ni in aliud
θρύπτειν saepe ungi; ut κεκλασμενω sβαδίζειν, τεθρυμμενω φθέγγεσθαι Cy rill apud Suid in Σπάδων των σωμάτων κατακλῶσι καὶ θρύπτουσι τὰς δυνάμειs Ultilo iid de lir. p. a. In Schol. mgor. a Zian et ad Stetit. i. p. 107. ubi egregie vi in vocis exponit, θρύπτεσθαιτο ἄνευ φωνη καὶ τεχνη ακκίζεσθαί τε καὶ κατακλασθαι τοῖς οὐ σώματος μελε - σιν. dein Si quis in altonitro ἀποκλῶν vel αποθρύπτειν lon Straverit, On Cedam in utroque ferri posse translatam significandi tin sed in ille scilicet praestabit, qui defractos mores a Latinis usurpari pro fractis ostenderit. Porro τὰς ψυχα συγκεκλασ. Os intelligo, qui, quem ad in Odiun corpore curvato, quippe βάναυσοι, operi aciundo incubuerant, Sic, cui tracto ex vilibus opificiis vitio,
in Cittes etiam gerunt in terram pronas,
itidolisque celsae, qualis Plutosophia dignitate in decet, ininini capaces. Aliter lianc loci itionem accipi Sensus Platonis, ingenium, ut arbitror, linguae velant. Jani si sequantur ἀποτεθρυμμενοι, filiae PDu Sta i inietur huic radice lenti conveniens at scripseris ποτεθρυωμενοι, habebis illos, qui steriles et uni adfixi Oh limitii et unt. Nosti Cro Platonis in D. re in in formandis metaphoris saepius in-Rolontem. Hactenus ὁ πάνυ. quidem I iiD.Do de tanto defensore gratulor, et haec ingenioSissi in disputata esse, libens fateor. Nec tamen rationibus a viro inagia alla lis ita ioveor, ut vulgatae loci lotiis desera in Patrocinium. Veteros ἁποθραύεσθαι pro simplice θραύεσθαι dix- cum exemplis lanulti Sit, quaero, cur tinus dicere Leat ποθρύπτεσθαι
pro θρύπτεσθαι vel bic haereas in hoci, vissima ejus tutatione te .XPE clia, Leo, αποτετρυμενοι, ut triti, O n-fecti, ab ποτρύω. Herodot. m. 2. οἱ Iων- τετρυμένοι τε ταλαιπωρ σί τ καὶ
71. τετρυμένοι γαρ ἐν τ περὶ Σικελίας πολέμω. Ad dii u in Anni se l. tuli Ch. T. i. . 2.ll. At λακι καὶ γηρα τετρυμένον ἐργατίνην βουν Plutarcii. GlRCL h. P. 837. I . προς μηδεν αποτρυόμενο των τοσούτων καὶ τηλικούτων Ceterum οἱ
τὰς ψυχὰς ποτε θρυωμένοι a Jo. pio Ε in eius in Suid. r. iii p. ibi. x Pli Cantur, qui ni itiis haberit de ni scis, et in terram, Ni Di Uuncia a lustris, ti est natas. Quod, quoniani rei natura reptarat,
Pror, u alienulti St. Junciis ni in tam reCtus stat, ut ne ventorum qui deni vi sternatur.
bent rectius την πο των, et mox ἐστὶν pro εἰσίν.
'Aποφράδει μέραι Leg g. Vii. P. 632. E. ὁπόταν ἡμέραι μη καθαραί τινε s, ἀλλα αποφράδες σι Timari gloSSa, Suida etia in deScripta, hinc, ut Paucae aliae migravit in Moeridis lihellum de Vocibus Atticis, ipso uident Atticista
invito.' Ἀπρίξ Haec vox a Moeride et Thona Mag. merito in Atticarunt Hiau rulii Esertur Plato tu Λ tet. p. io A. o οὐδεν ἄλλο οἰόμενοι εἶναι si ob α δύνωνται πρὶξ ταῖν χεροῖν λαβέσθαι ubi vide cliolia Sophocles p. Siob. p. 752. --του γε κερδαίνειν δμωs πρὶξ εχονται
Alciphron Lib. iii Ep. 54. ἐγὼ δε ἀπρὶξ
εἰχόμην των κερμάτων AriSi id Tom. i. p. 215 332. lian. His l. Anim L. i. Case. 5. L. vii cap. II. Vid. Lanit, Hos et Ti. Heius tertius in Lucian Necyoni. P. 46i2. 'Αργυρἱs Pindar Olvmp. ix. 35. Mενε α γῶνα πρεσβυτερων Ἀμν αρρογυρίδεσσι ubi Scholiastes Ἀθηναίοις δε θos χρυσίδα καὶ ρουρίδας λεγειν quod Athenaeus xi. P. 502. A exemplis Probat. Ari Sta n l. Lib. i. p. I S. P. 266. καὶ σμικροι των ἁργυριο- ὰπε ευετο, ει ρ
και αὐτὰς καταπεπωκε τας χρυσίδας ut i
Pr Ul ' Allu narii in dili mi Polluceio A. I 0 l. laudat os Mercerus. In Plutone vocem legere haud nae inani.
42쪽
Platonem Phard ro p. 342. C. αραρbs non item Frequens anien est apud alios scriptores Plutarch de Viri. Ora l. p. 446. A. γκιστρον η κάτοχον του λο
Ἀργυραμοιβόs Politi c. p. 183. E.
οι μεν, κα ἁγορὰς οἱ δε πόλιν ἐκ πόλεως αλλάττοντες κατὰ θάλατταν καὶ πεζῆ, νόμισμα τε προ τἄλλα κά αυτ πρb αὐ- τὸ διαμείβοντες, 5sἀργυραμοιβούττε καὶ ἐμπόρου καὶ ναυκλερου καὶ καπηλoυs ἐπωνομάκαμεν. Timae glossam sublegit Suidas . De numulariis, aliisque similem Negotiationem exercentibus quani bene disputarit laud. Salmasius, nemo Si paullo humanior, qui nesciat.
λευκ καθαρά. Suidas per duplex o, Ἀργιλλώδης ex quo etiam και reStitui. Nescio an glossa fluxerit ex Herodoto ii. 12. την δε Ἀραβίην τε καὶ Συρίην ἁργι
λωδεστερην τε καὶ πόπετρον εο υσαν.
Euphorion, sive Archytas apud Athen. L. iii p. 82. A. Ωριον ἶά τε μηλον, ον ἀργιλλώδεσιν χθαιs, . λ. An tyllu Sapud Stob. p. 800. Philostrat. V. Icon. 9. p. 775 inprimis Plutarch. SympOS. V. Qu. a. p. 76. A. Aretaeus Cappadox Lib. i. cap. 15. p. 44. λευκὰ δε καὶ ἁργιλώδεα τὰ σκύβαλα Galeni Glossae Hippocraticae Γ κεραμίτιδι τη ργίλη. Κεραμῖτι γη occurrit apud Platonem gg. viii. p. 648. H. OnἈργιλλώδης.
Ἀριστίνδην Legg. ix. p. 52. G.
καὶ τωτων περυσινων αρχόντων θριστίνδην ὰπομερισθεν δικαστηριον ubi vide Scholia. heopompus p . Athen. . v. P. 167. B. ι δε ε τη αλλης Ελλάδος,
sυκ ωιστίνδην ἐξειλεγμένοι. Heraclides
Cumaeus apud eunde in L. xii. p. 5 l l . χίλιοι b αριω ,Ἀριστίνδην κλεγόμενοι κ των μυρίων Περσων. Et sic
alii cliptores rebu. Di i 'cus ac veteres solebant, aliquoties uuialiis usus est Philo I . i. R. 13. ἐκλεκτο
θεῖσα των ἁρχόντων εισφορά. Aliquando vel junguntur, vel sibi Opponuntur θριστίνδην et πλουτίνδην Plutarcii L Sandr. P. 440. D. με γὰρ ἀριστίνδην, ουτε πλουτίνδην ἁπεδείκνυε του ερχον - ταs Synes de Hegra. p. 30. D. ριστίνδην οὐν ἁλλα μη πλουτίνδην, σπερ νυν η των ρξάντων αἴρεσι γενεσθω.
Vide quae diximus ad Longin Sect I 0. Ἀρνυσθαι Protagor P. 209. B. πρωτο τούτου μισθD-ξιώσα ἄρνυσθαι. Polit. i. p. 417. F. φαμεν δέ γε τὸν μισ-θb ἀρνυμένου Δφελεῖσθαι του δημιουρ - γobs ubi vide Scholia L 'gg. xii P. 37.
G. πάντων γὰρ τούτων διδασκάλου τε εἶναι δε κοινους, ὰρνυμένους μισθὸν παρὰτη πόλεωs. Di clarSSOSt. Urat. XX. 1i.
p. 456. C. PhiloStrat. Lib. i. Icon. 29. p. 854. Pollum iv. 42. urerendi cipa iuridi potestate reperitur Legg. xii P. 687. B. ζωην αἰσχρὰν ἀρνύμενο μετὰ
τάχουS, ἀλλον η με ἀνδρεία καλbν καὶ εὐδαίμονα θάνατον. ad quem locum reserendum, quod legitur apud Suidam:
Ἀρνύμενos λαμβάνεται ἁντὶ του περιπυιούμενos καὶ ἁντὶ του φυλάττων. υτω Πλάτων Hic verbi usus Holuero IO- prius est; de quo M. Anton Muretus Rr Lec t. X. 3. et Interprete ad HOnier.
Od. A. 5. Timaei glossam haud neglexit
α κατὰ, σκληρόν τε καὶ ἀμετάστροφον, δη ερρατον καλεῖται ubi vide Scholiasten Vulgo olit vii. p. 4SS. . legitur : καὶ μνημονα δε καὶ εκρατον καὶ πάντα φιλόπονον ζητητέον. At Scholiastes ββατον praebet lia addita ait notatione : Αρβατον ἰσχυρD, στερε , δε δυσκίνητον. Ox rari,si tua, et ab uno, quod cium,
43쪽
ῆ ὁ ακαταγώνιστοs'-γὶ σχυρος, δε δυσ- κίκητος Φρύνιχο δὲ, ὰπ του pia oo μελλων βάσω, ως δράσω βατὲς καὶεββατος, πλεονασμφ του ρ. Credo Plirynichum in integra Προπαρασκευ Σοφιστικῆ, quae periit, destia voce plenius is stulasse. In ejus quidem pilonio s. haec tantii in reperiuntur: ipsiατον, τοισχυρον κατ' ἁπόφασιν του αῖσαι, Γοναδιάφθορον linia i los in Fuidas descripsit, Platonis elia in nomine adjecto. Quo ininus Probanda est conjectura JO.
φιστ. s. Αρτι ὰρτίως διαφοράν τινα οἱ 'Aττικοὶ φέρουσιν, τ μεν σημαίνειν λε- γοντες, τὰ παρεληλυθότα συνάπτοντες τψ ἐνεστῶτι τ δε ἁρτίως τον ενεστῶτα. Ελαθε δ αυτους ἴτι καὶ την ναντίαν διαφοραν σασιν αρχαῖοι, τὶ μεν ερτιεπι του ἐνεστωτο τιθεντες, τὶ δε ἀρτίως επὶ του παρεληλυθότος. ινε δε διετείναντο, ἐπὶ μελλοντος χρόνου τὶ ἄρτι
ἐγω δ' οὐχ ευρον. Vide euiidem de Dici Atti c. p. S. et J. G. MDv ad Luci an . Sobecisi. p. 553. Plato Ilipparch. p. 2. R. ἐναντία λεγων οἶς ερτιῶμολογησαμεν. Meliora. p. 15. H. δτι μου ἄρτι δεηθεντος σου μη καταγνύναι. b. P. 16.D. 3τ εγωσο ερτ ὰπεκρινάμη: . P. 17.
D. P. H. . p. 20. C. Alcibiad. i. p. 2Ν. A. Alcin. i. p. I. C. Theaet. . I ld. . Aρτι, φὶ πάλαι ἐξ ἀγροὶ ubi vido Scholiasten Criton. p. 369. F. Αρτι δε ηκεις, δε πάλαι et saepe alibi. Cuius uturo quod se Phrynici ius reperisse nega, construitur Charinid. p. 243. F. ετ βελτιον σκεψόμεθα εἰ ερτι καὶ μας
Ἀσκωλίζοντες Srmpos, p. 322. E.
ω- ἐφ' vos πορεύσονται σκέλους σκωλιάζοντες. ubi vide Scholia Stobaeus p. 618. in hoc loco legit ασκωλίζοντες, ut Tinamus noster quanquani hujus c- scri litor, Suidas dedit ἁσκωλιάζο ε s. Orma ασκωλίζειν prorsus damnata ostra H
iis doctissimis ad Hesycli T. i. p. 574. Sed bene judicat Iungeritian ait Polluc. ii Is 4 utramque usitatam fuisse. Idiluuli lane conscinatur a Phrunicho HS 'Aσκωλιάζειν καὶ σκωλιζειν σημαίνει τοIσπερ π σκύλου πεπληγμενον ε ιγ' εν σκελυ ἄλλεσθαι. Pluinrcli. nipos L4. . ii l. E. προστάττοντες δειν ψελλοῖς η κτε ίζεσθαι φαλακροῖς si ασκωλιά - ζειν χωλοῖς. A li ili. H. A. Lib. iii. a P. la de gruibus : καὶ περ του u κατα
κοιμίσαι την φυλαK0ν εστ ασι μεν σκω
λιάζουσαι. Alcipii rota Lib. iii. 11. i.
l . 3S 2. Os γαρ καὶ νεουργεῖν πιχειρουσιν ἁναγκάοντε ασκωλιάζοντα πίνειν.
boliast. Arist. ad Plut i iis . Aliud I se chium est 'Aγκωλιάων ἁλλδμε vos
τν τερω ποδί. quod frustra in vulgarem fortunita an ut alii λ x viris riti litis E. tollim ex Cretensium dialecti, I exic in
λιάδδων uesa chio redde. Figuram saltanlium supra tres oleo lixiviave uncios
ex anaglypho prodidit r. Ant. Gorius Inscript Anti tu Partinoi Ii l. ubi plura de σκωλιασμ in Noti nil ei uti.
iii 23. Egregie Epaphroditus pud
mol. . . i55. 35. σκωλιάζειν ἐστὶ, τω ἴστασθαι φ' ενο ποδος ἐφαλλόμενον, δε στερούμενον των κατα φύσιν εἴρηται παρὰ τὶ σκῶλον ὁ στι σκόλοπα, vi ενὶ ποδὶ ἄλλεσθαι ' π των πατούντων σκόλοπα καὶ χωλευόντων ἴπερ 'Επίχαρμο sεν τοῖs Περσαι σκωλοβατίζειν φησί. κωλιάζειν ob κ. .
50. . . ubi nunc legitur ασπαλιευτhr, quod ip Sit in Atticum id Mim idem p. 2. Pro ποσπαν την ἄγραν Suidas liabet σπαντ εγ. Winos M. P. 156 36. ut Timinus, παρὰ τ αποσπαντου ιχθυς ἐκ τη θαλάσσης. In utroque in ali ni ἁνασπαν. Ἀτάρ Ala illi ad i. p. 33. G. -- λον μεν πάντε ενθρωποι, τὰ ν γε και μάλα σφόδρα. Minoe R. iii. F. πολ- λαχου καὶ ἄλλοθι δηλοῖ. τὰρ καὶ ἐνταυ- θα. Phileb. p. l. H. ἀτὰρ κιι δυνeύει κα2
44쪽
E. τὰρ, G Iππία, τί ποτε δ αἴτιον. Ibi d. p. 96. B. S. A. 101. H. Theae t. p. Il4. C. ubi vide Scholia Protag. P. 203. G. Evit d. p. 228. D. et centies alibi. Eu, lath ad Il. . P. 272. 20.
τεχνῶς γάρ μοι δοκε ι ὰφ εστία άρχεσθαι κακουργεῖν την πόλιν tibi vide inoli ten Ion p. 144. D. αλλ' ἁτεχνῶς νυστάζω. Euthydem. p. 215. A. πάνσοφοι ἀτεχνῶs Charmid. p. 235. E. τεχνῶς γαρ λευκη στάθμη ιμs Lachet. p. 240. C. καὶ τεχνοῦ τ λεγόμενον κατα την παροιμίαν μῖν συμβαίν . ThCaetet P.
II S. B. 122. C. 130. B. Protag. P. 200. A. 2I0. E. ii toph. P. 256. C. Cratri. p. 2G2. D. et cet. Vide Arui non. in v. o ibi laudato'. Ἀτεν s Propriam vocis vim declarat Euripides apud Hesych. in v.
Η κω δ' ἀτεν hsi οἴκων contento gradu ex Pilibus Menio. Si qui oculos acriter
xntendit et defetit, dicitur τενε βλεπειν, vel kτενίζειν. Sic qui intento an hismo aliquid considerat, καταμαθεῖν ἁτενες,
apud Epicharianam Diog. Laert iii I6.
quo reSpexit Suidas v. 'Aτενεs nisi sorte ob oculos habuerit alterum ejusdem Poetae locum apud Athen. vii p. 277. F. πρωιμεν γ' ἁτενὲ απ'βου ἀφύα ἁποπυρί με στρογγύλαs. Hinc eleganter trans-
sertur ad homiuem rigidum, et propositi tenacem, quem, ut ille ait, nihil mentequutiat solida Plato Polit viii. p. 493.
B. τε Οὐκετι κεκτημένη πλου τε καὶατενεῖ του τοιούτου ἄνδρας. Euripi
I 68. ω δε-τε s ῆν καὶ κατα πάντωνομνυε θεῶν Saepe in malam partem usurpatur de homine pervicaci et intrac
τενη τω τεράμων τ μεντο ἁτεράμων κυρίω ἐπὶ των δυσε των σπρίων τι θεα- σιν flua reserenda sunt ad Aristophani, Vesti. v. 29. ηδ' ἁτερος αγαν γ', ἁτεράμων τ ὰνηρ ubi adeundi et ri Critici Plutarch. Catone p. 339. A. ατε- νου ἄγαν η θου ἐγὼ τίθεμαι, καὶ μηδενανθρώπω - ενθρωπον οἰομενου κοινώ. νημα της χρεία πλεον πάρχειν. Sic legendum esse docuit J. M. Gesne rus ad Plin. viii Epist. 6. quod confirmare potuisset ex ThOm. Mag. v. Ἀτενες - θος Vulgo editur ἁγεννοῖ pro Eτενοῖs. quarum Ocul Bltera alterius locum saepe Occupavit v. c. apud Iaxim. Friti in I)iss xxxvii. p. 44 I. Τολο ερα ρυς
ἐλεγετ εγειν, εἰκαζόντων τ αγεννε τουτων κηλουμενων τρόπου αψύχοις σώμασιν. Quis non potius scribat: δ ἀτενες τουτων κηλ. ρ. Themist. Orat xxviii. p. 342. B. πίσταμαι γαρ ἀκριβω αυτων
την φύσιν, ὁτι σκληρὰ, αὐθεκαστος, καὶ ἁτε s. sephisma Laconicum de Timotheo ex recensione Edm Chishulli Anti- qu. Asiat. P. 128. τεν καὶ ποικίλανὰν ἁπλόα καὶ τετα αμενα ἁμφιεννυτο τὰν μῶαν. hi vir Graecarum literarui exisquisita scientia praeditus, Joannes Luzacius bene corrigit, γεννη καὶ ποικιλαν. Plutarchus ἁτενη de corporalibus etiam rebus Rurpavit. J mPOS. ii. G. P. 640.
ναυς, τενεῖ οὐσα καὶ ταπεινοτέρας.
quo in loco Henr Stephan Thes. r. L. Tom. iii p. 284. τενεῖ minus eneexponit demissiores. Sunt etaim frini ercompactoe. Vide P. esset inglum ad Herodot viii. 60.
Ἀτιμώρητος Legg. V. p. 605. F.
693. B. ζῶντι γὰρ δει βοηθεῖν πάνταs
του προσηκονταs, πως τι δικαιότατος
ων καὶ ὁσιώτατο ἔζη τε ζων, καὶ τελευ- τεσας, τιμώρητο a κακῶν αμαρτημά των ἐγίγνετο των κατὰ τον ενθάδε βίον.
45쪽
ix. p. 52. . ubi vide Scholiasten. pe ea timis occurri apud Tragico
I Ocem θαυμαστος, cisa nilii variat Stai das, mendo Salu CSSe, Perspicuim est.
Abreschius Auctar. Dilucid Thucyd. p. 312 legit θανάσιμos quod nihil est. Ἀτύφου μοίρας Pine tr. p. 33Ν. A.
Erτε τι θηρίον ν wγχάνω Τυφῶνο πολυπλοκώτερον, καὶ μἀλλον ἐπιτεθυμενον,
εἴτε μερώτερόν τε καὶ ἁπλούστερον ζῶον, θεία τινο καὶ ἀτοφου μοίρας φύσει μετεχον. quem locum laudavit Plutarch. adv. Colot. p. 1110. H. et imitati sunt laudpauci Themisti orat. i. p. 3. B. ἁλλ'
επὶ το πάντων εὐκολώτατόν τε, και με -
ρώτατον, θείαντε ἴσως δη τινos, καὶ ἀτύφου μοίρας φύσει μετεχον, ζῶον οὐράνιον. Suiu R. de tegra. p. 20. A. b θεία με τειληχbs μοίραs ἀξιοῖ πάντη ἄτυφον εἶναι. Eodem allusit litiostrat. V. A. Lib. i. cap. 3. P. 237. ὰλλ' ην τη ἁγροικοτερας τε καὶ τ κτου μοίρας. In Eno in anapud Euseb. P. E. V. I. P. 2I3. Pro παρεμφαίνει με την ἔκτυφον μοῖσαν,
Collatio s. in schedis ossianis habes,
παρεμφαίνει με την ἔκτυφον μοῖραν. quam lectionem eruditi considerent. De aliis, quae huc pertineant, pulchemii ne
disputa IIem stertiusius ad Hesych. Om. i. p. 49 l. Partem hujus glossae reperias etiam apud Suidam Pro τεθυμμένης
τυγχάνειν τινος, αλλὰ διαμαρτάνειν. Εύπολις Δημοις δεε γ' ὁτου ιθυμεῖς. υ γαρ
Suin sic laudat lyil cinnus xviii. p. III. i.
Λεγε του ἐπιθυμεῖς, καὶ οὐδὲν τυχησpς ἐμου. tym Ol. M. I . 16S. 7. τυχεῖ , ἁντὶ του ποτυχεῖ Πλάτων λαμβάνει.
Tim: ei glossulam descrip Si Suidas. Aύην καὶ ξηρὰν Leg g. i. p. 17. E. ἴλην παρατιθέντας αύην καὶ ξηρὰν
p. 28i, D. αὐτίκα ἐπισκεψόμεθα. p. 290. C. κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα μάλα. Quae ver hi notio apud Platonem, aliosque Oties occurrit, ut nullis confirmari debeat te, ii insaniis. Frequens etiam, sed iugo ininus intellecta, illa vis est, qua initio sententiae, in Probandi argumentis, Proe.rem ili gratia, verbi inussu, accipitur. Alcib. i. p. 3Ν. E. σπερ τον ιδίπουν αὐτίκα φασὶν εἴξασθαι. b. p. 39. H.
χάνουσιν φρονε δντες. b. P. 4 I. A. εἴ σοι αὐτίκα μάλα παρασταίη et paullo posta οἴκου οἱ si πορε αὐτίκα, . . Minoe p. 41. G. επε αὐτίκα μῖν μεν ουν os εστὶν ἁνθρώπου θύειν. Theae t. p. 124. D. αὐτίκα γαρ δοκεῖ τινά σοι συγ χωρήσεσθαι Protag. p. 96. S. ἁλλ'
Iσπερ α ει αὐτίκα μεταβαλων την επιθυ
μίαν Ἱπποκράτη κ . . Lachet. P. 252. F. ἐπεὶ αὐτίκα ἐν ταῖς νόσοις οὐχ οἱ ἰατροὶ τα δεινὰ ἐπίστανται Gorg. P. 20 l. l . αὐτίκα πρῶτον, περὶ ob νυν δ' os εστὶ, συ γῆ la τε εἶναι . Ili. I. l . i.
i. Phaedri . 340. C. Legg. V. p. 604. B. p. 607. H. Callimacti H in
Lucretium, ut credit oupius ad Lon in .
46쪽
p. 196. scd jam olim De varius de Parti c.
P. 1. et Casau bonus ad Athen. viii. D. p. 604. nuper viri Graecar in Latina rami que elegantiarum peritissimi, Jo Augustus Ernestus ad Xenophoni. Meni Orab. iv. p. 202 et Jer Marklandus ad Lysiae orat. ix. P. St. Praecia re demonstrarunt. Pro αυτίκα eodem sensu etiam εὐθυ vel ευθέω dici, quod Casau bonus i. c. arissi inum putabat, exemplis planum fecerunt Raphelius ad Arrian de Exp. AleX. l. II. et centus ad Gregor.
de Dialeci. p. 194. Latini, continuo, Ne longe abeam, Galli, suborii. Ἀχαριστεῖν J Glossa a Suida etiam
descripta, reserenda est ad Sympos P. 320. G. τοῖ μεν αγαθοῖς κάστου του σωματο καὶ ὐγιεινοῖ καλον χαρίζεσθαι,κm δελ-τola δε κακοῖ καὶ νοσώδεσιναισχρόν τε, καὶ δεῖ χαριστεῖν Anti-ptim apud Stob. p. 284. καὶ ὁτι ι μεταμελε ου χαρισαμενω, αλλ' αχαριστησαντι. quem locum laudat Harpocration in V. ubi videndus Maussacus Lex Rhotor.
IIS. χαριστεῖν τετακται μεν ω επὶ τοπλεῖστον προ του ευ παθόντας, ἴταν μηβουλωνται χάριν κτίνειν τοῖ ευ πεποιηκοσιν εσθ' ὁτε ε καὶ επὶ των χαρίζεσθαι μη θελόντων χρωνται φ χαριστειν. Vide Lenneptum ad Phalarid. P. 13. 89a Ἀστόξενos J Cum Glossograph nOS-tro Prope ad verbum congruit Hesychius V. στύξενοι. Varias Grammaticorum de hac voce opiniones accurate exposuit Pollux iii. G0. Ἀστόξενο κατὰ μεν τιναS, ὁ αὐτο τ ιδιοξενω κατα δε ελλους, ὁ γενει με ξενos, τιμp εἰστόs' νίοι δεδοκεῖ, ὁ φύσει μεν α os, δόξη δε ξενος, ω Δαναο Ἀργείοις, απ Ἱους τη Ἀργεία εχων τὶ γενος. Elii Dionysii et Pausaniae Sententiam retulit Eustath ad
tur ex στοξενεῖν. Glossa sedem rus tra in Platone quae,ivimus. Βάδην Addenda Iligati O, υκ επειγομενη πυρεία. Glossa huc, ni saluit II erodoteis irrepsit. Iab. ix. 57. ἀναλα-H- τον λόχον ὁπλα λε βάδην πρις δελλο στῖφος Hom0rti Il. N. 5 lG. οὐδε βάδην ἁπιόντο ακόντισε δουρὶ φαειν . EschγL Pers. v. 9.-εβαν Ο μεν ἐφ' ἶππων, οι δ' πὶ ναων, πελ τε βάδην.Aristoph. Lysis tr. v. 254. ωρε Δράκης, ηγου βάδην Sosipater apud Allie n. L. ix. p. 37S. F. Πότε δε πυκνότερονεπαγαγεῖν, καὶ πότε βάδην Philostrat.
de Vit Sophist L. i. p. 589. καὶ δρόμωεχύρουν ε τὶν Αθηναιον, ὁρμη μεστοὶ, καὶ του βάδην πορευομενους κακίζωσε S. Euna p. Jamblich. p. 25. βάδην καὶ σχολαίω προῖόντες. rOzeres P. II 2. o δε μόλι με καὶ βάδην συνθεσαν. Sed notior haec forma est, quani ut exemplis illustranda it. Βαθεῖαν αἴλακα In his mutuam sibi Operam praestant limaeus et Suidas. Primit m in Suida restitue e Timaeo, 3περ εστ σχιστη γη Pro 3περ εστ στίχος s. nisi in utroque Grammatico utramque lectionem conjungere malis: δπερ εστι στίχos σχιστη γ s. iii ordines sulcorum Significentur. Tum in Iunt legenduin ex Suida, π τούτου βαθείαs φρενα καὶ κεκρυμμενα σημαίνει. Vitiose Codex s. ὰπ του βαθεία φρενος καὶ κεκρυμμενη σημαίνει. Alterutruinhorum Giammaticorum descripSit Elyni Ol. M. p. 185. 31 cujus lectio et ipS mendosa est: αθεῖαν αὐλακα. ἴπερ εστ στιχὶ γης ὐπ αρότρου η μεταφορα απυ του βαθείας φρενα κα κεκρυμμενας quae ab eruditissimo γlburgio non satis intellecta, ad eam normam, quam in Timaeo dedimus, refingenda sunt. Pertinet vero glossa ad Polit. i. p. 423. D. τ δε του Aισχύλου πολυ ην ἄρα ρθότερον λεγειν
κατα του ἀδίκου. τω οντι γαρ φησουσι τον ἄδικον, ατ επιτηδεύοντα πραγμα αληθείας
47쪽
μεταφορικως απο τουτου βαθειας φρενας καὶ κεκουμ-
κεῖν εδικον, αλλ' Dαι ἐθέλειν, Βαθώῖαν Ελοκα δια φρενδ καρπούμενον Ἐξ η τὰ κεδνα βλαστάνει βουλεύματα. Eschyli locus Si Sept. conir Theb. v. 59l . ubi Hide Schol. et lanui. E demiambos laudavit Plutarch. Aristi l. p. 320. C. Et T. i. p. FS B ISG. Is expressit Damascius apud Pi t. p. 03 I. ου δοκεῖν δε δίκαιος, αλλ' εἶναι ηθελε, βαθεῖαν τω ἴντι καὶ μbs
θῶαν αἴλακα τῶν νοημάτων καρπούμενOS, ἐλων τὰ σοφὰ βλαστάνει θεάματα της τω οντων φύσεως attigerunt Is Casau b.
ad Sueton vilest cap. 13. ei I. Vales. ad Excerpt. Petresc. p. 23. denique bene
explanavit Bem Mari in Var Leci ii 4. Βαλδ ει μακαρίαν Hipp. Maj. P. 100. E. ι τουτο, βάλλ' εἰ μακαρίαν, του ανθρώπου οὐδ' εἴφημα ταυτά γε τὰ ἐρωτηματα ubi vide Scholiasteti. Aui-pliron Lib. i. Epist. u. p. 32. Lib. iii. 1 list. 32. p. 343. et ibi Steph. Bergier. Julian. .i Sar. P. 333. A. ClioliaSt. Aristoph. ad quit. v. 114 S. Eustath. ad Od A. p. 405. ut alios inittam. Singulare et rarum est, quod Photius Lexicon ais e Comico quod alti alteri: Ει ολβίαν οῦς ει μακαρίαν, τὶ εἰ αδου. ubi scribe, νει αδου. Μακαρίτας Euphemimus ni agis usi
ribus Graecis. Eschyliis aptu Stob. p. 609. Πα γάρ λέγει τὶς ὁ μακαρίτηs οἴχεται Alciphron ii. 37. ἐπεὶ γαρτον μακαρίτην ἀπέβαλον Φαιδρίαν Artemidor. iv. 74. ὁ Πλούταρχos εις δνουρανον αναβαίνειν ἐδόκει καὶ si ἐπιούσ)i
de ui a Doribus ζαμερίτας, tanquam Inelioris sortis participes factos, appellat esse, iraclit iden id totius, ei ex e Sitidas V. ακαρίτας. I viti et inera dicebantur a Latinis Lapis apud Reines. Inscript Class. xvii. n. 55. ale elicissima nitima.' Iura ambitius ad II Orat. i. Serm. 9. 28 et Huetius in Anth l. p. 5. Bene monui l. Dens ius Diss de Phalaride p. 9. Gra 'CO nun- lani Olnin μακαρίτης, nisi de nuper mori uis, uti. ' ακαρία De Macaria vide quos dat Ti. Iem Stellius ad Aristo li. Plut p. II 3. Paullo post s. κουσα
Βάραθρον Gorg. p. 309. H. Μιλτιάδην δε δν εω αραθῶνι ει τὰ βάραθρον ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο. Creb iri inant ud Aristoli hane in aliosque scriptores Attico. βαράθρου alienti O late Harpocrat in . cimexicon Rhetoricum Bibl.COi,lin. p. 49l. Βδελυρός Polit. i. p. ld. D. δε- λυρδ γαρ I, AE Σώκρατες. Theopompus pud Athen L. iv. p. 167. B. λάσταυρος, δε βδελυρδs h θρασυς τὸν τρόπον. Di a Chrysost Orat. v. V. Gl. C. ὁπότε ε αναίσχυντον καὶ βδελυρδν, περ αναιδείας καὶ βδελυρίας. Sed 4 xemplorum pleni sunt scriptore veli, de Schol. Ari toph. ad Nub. . 445. Is Casau b. ad Theophrast. περὶ βδελυρίας p. 24 I. et es itera id in uituli. Apol. p. 32. Gl Ossa etiam est apud
h έβηλοι Synipos . p. 334. C. οἱ δε οἰκέται, καὶ εἴ τι ἄλλο ἐστὶ βέβηλός
τε καὶ αγροῖκος, πύλας πάνυ μεγάλα το ἰσὶν ἐπίθεσθε illi lini v ibi expres tu
sissimum Orpliei versum : θ ξομαι, Is θέμις ἐστί θύρας δ' ἐπίθεσθε βέβηλοι ad
queli praetor alios auctores, a Parillunia O
48쪽
allusit etiam Aristid Tom. i. p. I 29. τῶν δε βεβηλων λίγος ὁ λόγος πάντως
δε οὐδε δεῖ πύλας αυτου ἐπιθεσθα τοῖς Δσὶν ἀλλ' πίκεινται πάλαι ulti iti l
Scholiast Libanius p. 475. τί οἶν
του βεβηλου καιρις, καὶ του τὰς θύρας ἀποκλείειν. Mitto Gregor. Νngian Z. r.
xxxiii. p. 532. . aliosque Patres Ecclesiasticos. Βλάξ Politic. p. 9 I. A. τα δε βαρύτερα καὶ βραδύτερα, καὶ μαλακώτερα, δειλὰ καὶ βλακικά ubi vide Scholia. EuthId. p. 22 I. D. ξημαρτον διὰ την
βλακείαν. Org. P. 298. A. πάνυ με τὶ γου λάκα εἶναι ubi nitri sicam vocis originem tradit olympiodorus in Ommentario s. λάκα εἶναι, ἀντὶ του, χαυνον τη προαιρεσει. δ δε Βλὰξ ονομα γεγονεν ἁπο ου μαλακου ἡν ον μάλαξτιs εἶτα εἶχεν εἶναι λάξ Ἀλλ' π-ειδη μετὰ του ου συμπλεκεται, ἐτράπη ι τ β, καὶ γεγονε βλάξ quibus gemina dederunt E mol M. in . et Scholiastes ad h. l. Polit iv. p. 450. D. Η θν βλακικόν γε μῶν τὸ πάθος. ex quo loco emendandus est Erotianus v. λακεύειν, et tymol M. P. 199 7. quod, ut leve, sine admonitione praeteriissem, nisi accuratissinium Flburgium sesellisset Platonis βλακικον πάθos in alium sensum flexit Julianus p. 12. Ταυτα κατεληρησα, παθών τι βλακῶδες. Legg. i. p. 570. B. επαινετὰ μεν πάντ
ἐστὶ τα τοιαυτα, που τινε ενεισι καρτε-
ρησεis ὁπου δ' ἀνεῖνται, βλακικώτερα. Teles apud Stob. p. 847. ἀλλ' ὁ γεάνδρα, καὶ Ου λάκα. Heraclitus p. Plutarch. . it. p. 28. . et P. 1. A. Bλὰ Ἀνθρωπος επὶ παντὶ λόγω φιλεῖ επτοησθαι Luciati Toxar. p. 522. λάκα εραστην ἐκπυρῶσαι. Et sic idem alibi. Pollux i. 158. Sed ut λὰξ non sol una fatuurn ac stupidum significat, sed et imbellem et socordem, Sic βλακεύειν dicitur de eo, qui quid tarde et remisse
agis. Dio Chrysost Orat. XX. P. 263. D. δι'' βλακεύων τε καὶ ασχολούμενοῖαναλώσει καὶ πάνυ πολυν χρόνον. Elian. H. A. Lib. v. cap. 43. μηδε νύκτωρ βλακεύειν, μηδε ελιννύειν. Idem Lib. v. cap. 12. vi. l. vii. 1. ix. . . pilog. P. 97I. Philostrat. V. A. Lib. vii cap. 14.
vatis, βλακώδης, βλακικος, βλακεύω, βλακεία, deli ctata est Xenoptio uli AIu a Attica, cujus loca viri docti ad Ti m.
γοντες λάκα τον ἁλά να, σφάλλουσι. Vide Plirvnich. de Dici Attic. P. II S. et Gisb. Koenium ad Gregor de Dialec t. p. 263. Ceterunt Timaei glossa egregie
COIilirmat eruditoriani liominum in Ilchio inendation uti. Nam ubi anteat itiosissime legebatur: λάξ. O δια νωθείαν ἀμαρηκος εν τοῖ προδηλοι S. Certa conjectura reStituerunt πιμαρτηκὼ ἐν τοῖ προδηλοις.
Bλιμάζειν Glossa insititia videtur. De ipso verbo nihil sere est, quod addam
post eruditam diligentiam Interpretum ad Hesuch in v. et o Taylori ecl. LySiae cap. ix. p. 704. Fugit eo locus Philostrati Icon ii. 26. p. SSI. καὶ Ουs, 3σαι περ αἱ νητται, χηνας, Οὐδεν δε ι βλιμάζειν. Gregor de Dialec t. p. 265. δεκθλίβειν, λιμάζειν. exico Rhetor. II s. λιμάζειν, τὸ πειράζειν καγ λα αν επεὶ οἱ προσκνύμενοι ταῖς γυν si βλιμάζουσι ψηλαφῶσι τους τιτθουῖ, καὶ τὰς πυγὰς, καὶτα ἄλλα μερο εδε εἴροντεs τὰς επιθυμίας. Aλλοι δε φασιν λιμάζειν, b διαστρεμφειν Κλίμαξ δε εστ εἶδos ogi o βασανιστικου' οἱ τῆ κλίμακι διαστρεφονται, τὰ μελ στρεβλούμενοι Similia siuit apud Etum Ol. . p. 200. 37. Bisiis Polit. i. p. 421. n. αυταδη σοι Σώκρατεs, εἱστιάσθω ν τοῖς Βενδιδειχι s. ubi vide Scholiasten, et Proclum p. 353. et in Tim. Lib. i. p. . et 27. Platonis hac de re testimonio utitur Strabo Lib. . p. 722. Eundem locum
respexit Origenes adu Cels. i. P. 277. ἀλλ' οἱ τοιαυτα περὶ του πρώτου γαθου γράψαντε καταβαίνουσιν εἰς Πειραιεα, προσευξόμενοι, θεω ri Ἀρτεμιδι καὶοψόμενοι την ὁπο ουδαίων επιτελουμενην παντὶ γυριν ubi cum Judaeorum mentio
ridicula sit, Hoeschelius ιδιωτῶν conjicit propius ad cliterarunt vestigia raδαίων
49쪽
ut inius ad Pausan. v. p. 392. intelligena certamen olympicum, quod I ac
tyli silaei primi celebrati uni sed e Pla
tone Perspicuum cst, rigenem scrip
sisse : την τῶν Βενδιδείων ἐπιτελουμενην πανηγυριν IIaec Ti. Hem Sterhusii uiuuid illi oti qui nilii arbitror Sse Orius. Non tamen in ea acquievit O. Oupius Emend. in Suid . . iii p. 221. ut ire gens την - Ἱάδων ἐπιτελουμενην πα-Wργυριν quasi vero lulier S, sine viris, Vendidi celebrassent, aut Origene tam ineptus antiquitatis allectator fuisset, ut Atticas nullieres, quide in Socratis aequales, 'Iαδας vocaret. De ipsis Bendidiis satis copiose dispul Rrunt viri docti, quos laudant Ura kenbOrch. nil l .iv.
xxxviii. I. et Albertus d Heu .
i λίττε iis Polit. viii. P. 500. A. Πλεῖστον δη, οἶμαι, τοῖ κηφησι μελι καὶ εὐπορώτατον ἐντευθεν βλίττεται Πῶς γὰρ αν, φη, παρά γε των σμικρD ἐχόντων τὶ βλίσει Sic ille locus levi manu Sanandus videtur. Vulgata Edd. βλύτει, ei mox, βλύσει De verbo βλίττειν restituendo nulli convenit cuin II. Stephano. Sed ne,cio, quare ille βλίττει Scrip8Crit, sententia βλίττεται postulante. O Sirae mendati cum Scholiastae , tum Codicis Parisini auctoritate citas uatur. Quo ininus ratio hahenda est viri docti Misc. Obs Vol . . . iii . . SI. λύττει βλύζει accipientis. Dio Cht ySOSt. Orat. Οὐ . P. 34. D. και τροφην ζώων βδάλλοντες καὶ βλίττοντεs Alciplina Lib. iii. I p. 23. p. 32S. ἐξαιρετως δε ἐθελω βλίττειντα σμε VOtias At illi Ol. L. i. CAP. 70.
p. 125. - δε βλιστηρίδι χειρὶ Καπνίσας II in etho . . ex mendatioue Dor, illi ad Chaii l. p. 7I0. βλίττων δώρημα μελισσῶν Attici sta s. in Libi. Medice : TMτων κηρίων τρύγημα Βλίττειν λέγουσι scit 'Aττικοί. Platonis locus Obxer5atus videtur beophylacto, IJulgaria Archiepiscopo, Epist. li P. Sci.
Αρα δυσχεραίνω ον των πραγματωνοχλον uos κηφηνων ἐσμῖν, βληττόντων σοι τὸ μέλι τη εἰρηναίας κατα νουν ξεως.
ubi, rejecto plebeio Jo. Meunii invento,
quidem pro βλίττειν apud Plutarchum T. ii P. S. F. Scholiast. Aristopli ad Lysisiti i7G. occurrit. Sed ex librario
nuste Plillo strat. V. A. Lib. vi cap. 36. P. 273. Ob o τοιούτους πυβλίττουσινοι συκοφάνται, κέντρα ἐπ' αἰ, robsi 'μένοι την γλῶτταν Adde Polluc. i. 25 l. et ibi uini Scilol. Aristopli. Ad Equit. V. 79l ei nil v. v. 498. Cum Timaeo, praeter alios Grammaticos, ad Verbuin Congruunt IIesychius, Suidas, et CSrillus Lexic III 8. Βράττειν Timaeus hoc verbuni bene explicat. Est enitu ei proprio lituita potestas jacta Hii, quatiendi, i die Adtova uno vel cribro excutiendi Plato Sophist. p. 152. E. Di διηθῶν τε λέγομεν, κα2 διαττῆν, καὶ βράττειν, καὶ διακρινον. Adda us in Anthol in odit Σοὶ ταύτης ἐφ' ἄλωνος - ' φ πολυν ἔβρασεν ἄντλον Κριθῶν Callii uach. Fr. 232. Εἰκασην. τῆ Ουοεν απέβρασε αὐλον αλετρIs. ElymOl. II. P. 125. 43. Ἀποβράσαι. δδιαπτίσαι πυρου ἄλευρα ὁθεν καὶ ταὰποβράσματα, σκύβαλα πυρῶν. Vide Polluc. vii. 24. et Is Casau b. ad Strabon. Lib. i. P. 4. Βρενθυόμενος Sy inpos . p. 335. E. μειτα μοι γε ἐδόκει, Δ Ἀριστόφανες, τοσον δη τουτο, καὶ ἐκεῖ διαπορεύεσθαι, σ- περ καὶ ἐνθαδε, βρενθυόμενος, καὶ τὼ 'φθαλμὼ παραβάλλων. Otissimus AriSto Phani locus, quem Plato respicit, est Nub. v. 361. 'Oτι βρένθυε τ ε, ταῖσιν ὁδόis, καὶ τὼ 'φθαλμὼ παραβάλλει. hoc ipso nute in loco, inprii uisque de vel bo βρενθύεσθαι tanta tam exquisita eruditionis copia disputavit Henisicinus ius, ὁ πάνυ, ad Lucian Dial. Or l. i. 368. seqq. ut nihil supra addi posse videatur. In transitu castigemus Hesyclitum, vi
hanc voci na, scidi Ssime corruptant, in Lexicon suu in reci 'pit P. I 737. Θρημ- νεύεται. περηφανευεται. Quae glossa quo in Od ali aliis Cntata sit, diceri nihil
attinet. Nili placit, ρενθύεται. quod ident suo loco extilicat, μεγαλοφροδεῖ, μερηφανεύεται, ἐπαίρεται. Βωμολοχία POlit . . . I 5. E. γαρ τψ λόγω, κατεῖχες ἐν σαυτοῦ, βου- λδμει os e. λωτοποι eiν, φοβούμενος δόξαν
50쪽
βωμολοχίας, τότ' D νίης tibi vide Scholia. Dio Chrysost Orat xxxii P. 631. C. κρουμάτων δε αεὶ μεστόν εστι καὶ θορύβου καὶ βωμολοχία καὶ σκωμμάτων. orat xxxiii. p. 396. D. Περωχίας καὶ σκωμμάτων, καὶ βωμολοχίας ἁναπίμπλαν- τε την πόλιν. Luci an Ver. Hi St. i. p. 72 διδάσκαλος τηντοιαύτης βωμολοχίαS, ὁ του μηρυυ 'Oδυσσεύs. Sed nillil opus est exemplis in re nota. Vid. Harpocrat. in V. et Matissac. Levis iactita haeret in Scholiast Aristoph. ad Nub. v. 907. Βωμολόχοι τοίνυν εν τοῖς βωμοῖ ἐρχόμενοι, και αντὶ του ὁ θεῖον ευχα ι εξιλεουν, πολλois τισι λόγοι χρώμενοι καὶ ματαίοις. Scribe, - εν τοι βωμοῖ ε μενοι. V
hic idem valet, quod προ τοῖ β. Schol. ad Grogor Nagiang. Stetit. ii. p. 94.
Βωμολόχου - του περὶ τον βωμον λοχῶντα καὶ προσκαθεζομένου αὐτω. Adde Schol. Comici ad Rati. v. 360. et ad Equii. v. 97. κακολογία ὰπ του λοχαγεῖν 4 Scribendum, κοβαλία, π του λοχαν. Vide Harpocration. V. KOβαλεία. Γεῖσα Carum vox est, quam Graeci potestate paulum inflexa celebrarunt. Stephan. BF g. v. Μονόγισσα Γίσσα pKαρων φων si λίθos ερμηνεύεται νυν δετου πλακώδει καὶ μαλακίδει λίθουs Γίσσα λεγομεν. Ex usitata Graecis notione Phrynichus s. Γεῖσα. παντα ταεξεχοντα των τοίχων item Lexicon Rheton. s. cujus locum dedimus in Auctar. Emend. in Hesychium h. v. Polybius ap. Athen. . v. p. 205. E. otios πεκειτο
Βακχικος τρισκαιδεκάκλινos, περίπτερOS, επίχρυσον χων το γεῖσον Theae letus
δομουμενων ἐργαστηρίων. ibat . Uop.
T. H. P. I 7 l. καί τοι το νεων - αὐτὰ
τα γεῖσσα του πτερέ περιδραμίν. Alia de hac voce notarunt viri Suni Ini, P. Ves Seliri ius ad Diodor Sicut L. v. E.
et L. C. Valckenarius ad Euripid Phoeniss. II 65. In Platonis libris nulluui
ejus reperimus vestigium. MOX πρόποδα Iegimiis pro πρόσποδαS. Γελoioν Thea g. p. S. C. καπειτα πόρὁω που τη συνουσίαs αισθωμεθα γελοῖοι ντες EuthSphr. . l. G. Γελοῖον, ω Σώκρατες, τι οἴει τι δι- ερειν. Parmen id. p. 55. C. γελοια συμβαίνει πάσχειν τω λόγω, καὶ ναντία αλβ. Phileb. p. 75. F. ἴσως δη γελο ιον το μετο λονγου διάδοχον - γελοιότερον δ' οἶμαι πολυ το μηδετερον - δύνασθαι.
Hipp. Maj. p. I 00. G. Thea' t. p. 116. D. etc. Graeci magistri distinguunt inter
γελοιο et γελοῖοs quorum Pugnantes inter se sententias si tanti pute cognOSSe, adi unites in Phrunich. p. 7. Γεννηταί Critone p. 373. F. τι τε γεννητῶ ουσιν μῖν υ πείθεται Legg. ix. p. 62. D. του γεννητα καὶ τους συγγενεὰ μεχρι θνεψιῶν παίδων etc. Axiocli. p. 73I. . Os os o σοὶ πρύ-
θεῶν quibus locis vide Scholiasten De
γεννηταῖ multa naulti, quos laudat Taylonis ad Demosth in Neaer. p. 618. Gl OSSAE in Hippocrati Jusur. Γενητyσιν γονευ- σῖν et συγγενεσιν. ἴτω g Ἀττικῶ λεγονται' ω καὶ Φιλημων ν Κόλακι λησίν 'Aλλ' υδε γενητην δίιαμα ευρε ιν οὐδενα τῶν τοσούτων, καὶ ἀπείλημμαι vos. Καὶ 'Pίνθos ν τω περὶ της 'Aττικη συνη