장음표시 사용
31쪽
Sanctitatis nomen unde orginem rabat.
Cap. I. O de Sanctorum Canon irati ne verba Dicturi , ab ipsit uim et Canonigationis definitione 5 mentarium nostrum auspicabimur , Eloquentiae latinae Patrem hoc loco imitaturi, ex Aristo- Cic. lib. x telis doctrina dicentem : Omni cenim, quae a ratione suscipitur opic. de aliqua re institutio, debet a definitione proficisci, ut intelligatur quid sit id, quo disputetur . Antea vero quam definitionem Pgrediamur, nominum etymologiam explicare :bet, ut ad ipsam desinitionem indagandam facilior nobis rcs datur aditum. Sanctum ab Ethnicis nonnisi a sanguine hostiae nuncupatum narrat Isidorus in suo Ei mologia ruri libres Isid. libi .
Nihil enim apud eost inquit dicebata Iandium, nisi quod ho- -p- sitae sanguine suis ' consccratum, aut coispersi,m . In vetetiet iam lege omnia sanguine animalium in sacrifc ijs anctificabantur, aut mundabantur, Beato Apostolotcste, qui ait : Et omni pene in angliine secLndum legem mundan Heb . . M r,e sne sanguinis Pisone non si remissio.
32쪽
Hac ratione Beati omnes in caelo existentes , sancti dicuntur , eq. ipsa sunt , quia in sanguine Agni
immaculati a suis peccatis mundati olim fuerunt , iuri Apoeat i ta illud Apocalypseos Ilicit utari: Ouidilexu nos, citauit os a peccat; κυ his in sanguine sim. Quod autem Latini ap pellant sanctum Graeci dicunt, quasi sine terra :propterea Beati in Caelo vere nuncupantur sanisti, quia tam operis, quam desideri terreni sunt omnino cxpertes. Haec denomine sanctitatis , ut ad canonizationis vocem accedamus.
Cap. II. AN ONIZATI ortum habens
voce Graeca, Canone, qui a Latinis regula nuncupatur, examinatio ad regulam interpretari potest . Si itaqu uniuersa alicuius vita ad totius e fectionis regulam examinetur, eq. vera ipse omni ex parte perfectus ac vere Sanctus inueniatur, is dubio procul canonizatus, hoc est canonice approbatus, vel ad regulam examinatus, Sanctorum Catalogo adscribendus iudicatur : Regula enim , ut Isidoro placet, dicta si quod recte ducat, nee aliquando trahat alio sum vel quod regat, Olmamq. recte vivendi agendiue praebeat seu distortum, prauumq. corrigat. Vel, ut alibi Isidorus ait, dicitur gula, quod sit recta quasi rectula, impedimentum non
Hinc sicut superstitiosa. falsa inter fictos Ethnicorum ideos relatio a Graecis Apotheosis, & a Latinis Deificatio vocabatur; Dij vero ex hominibus facti Gn-
33쪽
Commentarius see -υοa Daemones, ob scientiam , ut ait sanctus Pater Augustiniis ita dilui, Latine sui, indigetes , qua s Augiis, si in Di, agentes , vel nullius rei indigentes vocitabantur; in digitatio seu potius indigetatio pro Dei tom. r. ficatione, ut reor, a Macrobio usurpata , sumebatur ita tui quidem in Sancta Dei Ecclesia homines inter Macrob. b. Caelicolas canonice clati, Sancti nuncupantur vera a. 'isi Π η'ς 'item, iacia inter banctos relatio pro sanetificatione canonizatio vocitatur.Quare Ascesius in Daphnide Vir As da giliano relationem Ethnicorum in Diuos Apotheosim a verbo 'ο είω, quod est Dei fico vocavit: quae quibus caeremon ijs apud Rona an terr consueuerit,Hero Π dianus in libro de Romanorum Imperatorum vita ita '' rebus gestis quarto eleganter scribit. Quamuis autem huius generis in Catalogum Sanctorum relatio satis belle sanctificatio dici posset usitato tamen nomine Ca- non iratio passim vocitatur, atque hunc in modum a rheologis, canon istis definitur
Canomet alionis propria definitis.
AN ONIZATIO est canonica, publi Canonica sanctitatis alicuius Ommis approba de resi tu . tio, qua quis Catalogo Sanctorum adscri S e.Sa t.
plus declaratur, & solemniter promulga sita bitur, cunctis a Christi fidelibus inuocandus, ali . diuini q. offici celebratione Venerandus proponitur Catalostus namque non est sermo niuersalis, ut non nul It, Minepte quidem, scripscrunt, scd est enumeratio, ac
recensio, a Verbo o, Vel Κ- α λω, quod cst recenseo in connumero , dicitus.
34쪽
Canonicatione Sanctorum Sanctos Canonirandi auctoritas ad solum Romanum Pontificem, velad Concilium I sum congregatum periget.
Cap. IV. VILIBET Olimi Episcopo in sua Dic est aut Piouincia Sanctos canonizare licebat, ut apud sanetum Cyprianum videre esto sanctus namque Cyprianus ad Clerum suum scribens, hortatur ut
Consessores hoc est Martyres tum vitios, tum i MMi V carcere defunctos adhibeat necnon diem, quo quisque I Vit ης edit, in codices diligenter referat ad me- via ri moriam eorundem singulo quoque anno concelebran-
... i. Rm Qi stillarum mortis die conscribenda Sanae stus ipse halic loquitur verborum formam D quo,
S.Cyp ep. dic eorμm, quibus excedunt, annotate, ut commemorationes eo- 7 rum inter memoria Martyrum celebrare possimus quamqream, itidus fideli limus, o deuotissimus frater no ter conscripseris, scribat, ac ignificet mihi dies, quibus in carcere beati fratres nostri ad immortalitatem gloriosae mortis exitu transeum edi col bremui hic a nob oblationes, sacrificia ob commemorationes eorum, quae cito Yobiscum, Domino protegente , cole abirem
Haec S.Cyprianus ex cuius verbis Canoni ratio ab Eoi scopis in sua Dioecesi celebrari consueta nobis indica-
de heli tu tit ita scilicet, Ut ne quis tempus in posterum pro sana
35쪽
Sanlio itaque canonirandi auctoritas ad solum Romanum Pontificem p rtinet. Hanc conclusionem a non solum ex communitam Theologorum, quam Ca noni starum sententia omnino conlatinamus, sed duabus Vi 'I. etiam rati tribus comprobamus . Sicut enim Christus vel . Dominus bius est , qui in Ecclesia tri una phante sancti ficat, ut ipsemet in Leuitico testatur, dicens: F Di mr I eu. 2 r. nus , qui arctifico eos ita in Ecclesia militante ad solum Romanum Pontificem, qui est Christi Vicarius, sanctificatior iis approbatio, promulgatio pertinet. Prae δ' . i. terea sicut ad solum Romanum Pontificem quaestionis a i litia; de fide delinitio aut determinatio pertinet; ita etiam protesta publica, externa Sanctorum Veneratio, quae est quae Cόξ.Υ a.dam fidei protestatio. Quamuis autem Episcopus in tua Ses 11. de Dioecesi, aut Prouincia Sancti alicuius cai: onigati stiliuitatem, aut solemnitatem indice e pollit, ad solumia ni etiamen Romanum Pontificem, qui est uniuersae Ecclesiae militantis, cum plenitud me pol cuatis iudex, caput, a 'iit' vel ad Concilium legitime congrcaatum, Sanctum que Turrecr. que canoni Zare, eiusdem i. Venerationem, aut solemnitatem Ecclesiae uniuersae obseruandam proponeressitae Barie, in
indicere pertinet. I se :Da antiquitate Canomabandi Sanc os .
Cap. V. V AN VI ea solemnitate , qua hindie in Sanctis canonirandis Ecclesia Catholica uti solet, Ecclesiae primitiuae Sancti CataIogo Beatorum adscripti no fuerint; ritu tamen aliquo in Codices reserebantur amotarijs Diaconi-
lhic qui eorundem animi submissionem siue humilita
36쪽
ratem, patientiam .pietatem, abstinentiam, iliaritatem miracula denique, actaq. omnia in qua cuia que illa sint, quae veram hominis sanctitatem piae sci runt ac facile declarant, iussu Ronianorum Pontificum conscribebant Res item Martyrum gestas , necnon varias propter iustitiam persecutiones, cruciatusim nes ac necem pro Christi fide susceptam litteris a dabant . Iamq. inde a nascentis Ecclesis primordio, ut infia statim ostendemus iussu eorundem Romanorum Pontificum, Sanctorum nomina, necnon dies, quia bus ex hac vita decedebant,in codices referebantur. Ex hoc deinde annotandi, conscribendiue genere orioinem postea sumpserunt Martyrologia quae vocantur; Iacob. Pa quorum primus auctor fuit Eusebius , cuius Martyr e , logium sanctus Hieronymus in Latinum transtulit, Be- da ib.s da sub initium Retraetationum in Acta Apostolorun attestante. Illum imitati sunt idem Beda, Ado Treuerei sis. Florus quidam, ut ait Pamelius iussi autem Κaroli Magni suum congessit Martyrologium suardus.Illud tamen, quod a Romatia Ecclctia fuit congestum, atque concinnatum, hodie in omnibus Ecclesij legitur. Apud Graecos idipsum, sed prolixius praestitit Symeon Metaphrastes. De Martyrologijs, occassione suadente, laactenus , ut ad nostrum de antiquitate canonigandi
Ecclesia primitiua , anno scilicet a Veibo incarnato nonagessimo tertio S. Clemens huius nominis primus stibi , i Pptζm V bi regiones Notari; diuisit, eis a iussit Auiuis V re Maityrum gestas conscriberent, sicut Plarinu
i, bl Anastasius Bibliothecarius, Damasus, alii qu ' a
Ahii, D, Rimanorum Pontificum litteris mandarunt Ierstitii itini e testantur Idem interea Sanctus Anterus Papa, inno-uando, statuit, dum anno Christo nato a 36 ies Ana:
37쪽
Commentarius styrum gestas diligenter exquisitas & a Notarij conscriptas in aerari una Ecclesiae reponendas curauit. San Anno D ctus autem Fabianus anno salutis nostrae Σ36. Notari j septem totidem Diaconos adiunxit, quibus mandauit, Vt res Martyrum gestas , ac dies mortis corundem a Notarijs conscriptas ad ceterorum exemplum, qui Chri A n D in sti fidem profitebantur, colligerent. Sanctus denique Felix huius nominis primus , anno a Virgineo partu TI. Martyrum gloriae ut ait Platina consulens , decreuit, utilia. ut singulo quoque anno statis diebus sacrificia in eorundem Martyrum naemoriam celebrarentur quae sane res canonigatum iam Sanctum aperte declarans, concludens, a ceteris, qui proxime successerunt, Pontificibus obieruata semper fuit. Tempore item Diocletiani Imperatoris, marcet Anno D lini Papae martyris circa annum Domini 296 plus minusue, aliquem canonigandi ritum fuisse quis dicat necesse est . Nam Mensurius Carthaginensis Episcopus, qui eo seculo floruit , illos , qui ex Diocletiani edicto sacros codices dare nolebant, camq. ob causamna artyrium subibant, in Martyrum numerum referri debere centuit facinorosos autem, fisci l. debitores, hoc est aere alieno grandi obstrictos, vel onerosa multis debitis vita carere volentes, vel purgare sese , vel facinora sua quasi abluere, vel certe pecuniam acquirere, in carcere de obsequio Christianorum deliiij perfrui putantes , ultroq. ob id persecutoribus , occasione persecutionis captata, sese offerentes, inter Sanctos S. August. connumerari idem Mensurius vetuit . Haec ex . tre Augustino in Breviculo suo , m quo rem totam I r. realiuenter scribit ann. Optatus quoque Mileuitanu iancti Patris Augusti Oh Mi ni contemporaneus, aliquem etiam canonigandi ritum 'u ibtunc temporis suisse monet, dum Lucillam faetiosam
38쪽
foeminam a Coeciliano reprehensam , quod ipsa ante sacrosanctae Eucharimae sumptionem os nescio cuius hominis iam demortui , etsi Martyris , sed nondum, ut ille ait, vindicati, hoc est nondum probati raci cepti vel canonigati, eXOscularetur, expresse narrat Asseruantur in Bibliotheca Vaticana codices manu sci :pti, qui dena vetustis imi Leetiora an nuncupati, , ἡ Martyrum res gestas complectentes , in quibus videreanti. Dona licet , quomodo Ethnici sanctorum hominum reliquias vel in mare pro ij cienda , vel proterendas concul candas curabant, nes ut aiebant Deificarentur , hoc est, ut Christiano more loquamur, ne Sanctorum Catalogo adscriberentur. Vic: Vxi Huic fere adsimile Victor Vticensis in primo de per-
pi eulis secutione uandalorum libro criptum reliquit , ubi ne de Armogaste Martyre in hanc loquitur verborum sors s. alia mam OH m ii mogastem cilicet ci Theodoricus L egi
Nirca ann stim clui cim dominus erat , pannis non valentibus , capite trim-
Poteris et diuersi a jlictionibus interficere. Nam se gladio peremeris incipient Romani hoc est Christiani marib rem praedicare Hucusque Victor , qui per Romanos non nisi Christianos intelligi voluit frequenter enim in historijs Christiani per Romanos intelliguntur , quatenus Roma Christianitatis caput est, atque sedes , peculiariq. nomine sancta Dei Ecclesia Romana vocitatur. Haec sane omnia nonnisi quendam canonigandi ritum prae se ferunt , non ea tamen insignitum solemnitate , qua, sicut diximus, Ecclesia hodie uti solet. Troylus Maluitius Iurisconsultus Bononiensis in tr Troylis' at de Canoni Zatione Sanctorum, Apollionem quen- ό - dam Eremitam, Natione Graecum, primum canoni Za-Dub. . n. tum fuisse ait 'uem tempore Christi quadam in sib ua Pastoribus praedicasse, Saluatorem nostrum csse verum
39쪽
Commentarius. Drum estiam , ob id i clauis ligneis a Iudaeis se iis
occisum, ac tandem a Nicola huius nominis primo, cui hoc inquit martyrium a Deo reuelatum fuit, in Saraetorum numerum relatum fuisse scribit . Id quod quantum ad martyrium. canoni Zationem pertinet, apocryphum esse reor quia nec de nomine, nec de
re ipsa apud ullum Scriptorem mentionem factam csse inueni. Adde etiam quod Maluitius dictam historiam se legisse ait in quodam vetristissimo codice, quem tamen titulo, rauctoris nomine carere fatetur.
Ego vero cum Roberto Bellarmino S. R. E. Cardi
nate, docto, pio in primis' iro, primam Canonitaὶ-e uso ib. tionem a Leone III anno Dona DCCC IlI solemni diter celebratam fuisse opinor . eo enim in Germaniam tes, prosectus, Imperatoris Karoli , mildebaldi Archie nonia. c.3
piscopi Coloniensis rogatu terdam, Imperiale oppidum, sese contulit , ibi l. Missa ab eodem Hildebaldo
solemniter decantata, ut ibertiq. vita , quam S. Marcellinus eius socius conterraneus conscripsit, perlecta, dictum Suilbertum Episcopum uerit ensem in Sanctorum numerum retulit, ut Sanctus Ludgerus Episcopus Monasteriensis in Epistola ad Rixfridum Traiectensem Episcopum de miraculis eiusdem Suit berti scribit in haec verba: radie
pariter c consensu suorum Cardinalium , ceterorum . Praelatorum i l. ' a te coram aditantium, solemmter Suubertum Catalogo Sanctorum muri L
aonfessiorum adscripsit . Haec ex Laurentio Stirio in secundo de historis Sandiorum Tomo . Quae sane omnia , hoc loco a me recitata, solemnitatem canoni Zandi Sanctos aperte demonstrant. Ante solemnem Suit berti canoni gationem alia fortasse canoni Zationes fuerunt a Romanis Pontificibus solemniter celebrata , quas inuenire non potui. Ceteri ante I Conem tertium Pontifices silaon solemni , o saltem ritu , quem nuper diximus,
40쪽
sanctorum canonigationes praestiterunt. Haec de anti quitate canonigandi Sanctos , ut causas canonizandi aggrediamur.
Se ausis Canoni edandi Santilas.
Cap. VI. subortas longo post tempore saudes, aut fallacias tam haereticorum , quam aliorum item scelestorum hominum cauendas, necnon ad ambitionem
cum asse tu humano adiunctam rei;-ciendam , siue ad simulatam sanctitatem detegendam, maior in Canonigatione Sanctorum inuestigatio praestari coepit . Haeretici enim atque
Schismatici cruciatus ac necem passi pro Christi nomine aliquibus visa sunt: quos tamen a Catholica fide alienos Eclesia Dei non recepit: Martyrem namq Chri- ό, ι disti, ut ii s. Pater Augustinus multis in locis, non poe-iss. na facit, sed causa δε quidquid patiuntur ij, qui ex-li s locis tra Ecclesiam Catholicam sunt, perfidiae poena non martyrium ess e censetur Exemplis autem Pseud martyrum silentio praetermistis, exemplum de Herman-piii ii, iis quodam haeretico licitae sanctitatis homine, hoc lo Bonis. Viij. co subij ciendum censeo: is enim vita functus, sanctita-:ὴ: Irri opinionem ac Venerationem consequutus fuit,
b. toq. viginti annorum interuallo retinuit cuius corpus 26uis viij post dictum annorum spatium teste Platina Bonifacius viij. cxhumari, comburiq. iussit, diligentissima de ipsius haeresi, fictaq. sanctitate, habita inquisiuione. Affectus item humanus, cum ambitione coniunctus, sui in causa, cur ex hac vita pie decedentes , tui consanguineos, tum aisne di amicos tanquam Sanctos, pro