장음표시 사용
281쪽
Nobis plurimum displicent hae comparationes, Wala et imi cum Joanne Baptista Si Prophetis supra nominatis comparari non potest, quin Ludovicus Augustus Herodi & aliis Regibus, qui eosdem Prophetas occido runt, similis asseratur, quod iniquissimum cst. Pergit Panegyristes, atque ita concludit adversus Adeodatum. Errat igitur, quicumque aerii, quis pro jussita non deueris stare, pro flue non decertare contra tos mala satiaque, qua Ληο mira, . κιὴ ribuerit, quia armis non ticebat, Iahim consitio, exhortatione,
H ' persuasibii j non res Ere. mia, si pro iustitia, si pro fide erga Ludovicum
Augustum servanda suum desereret Monasterium, maximis a nobis extolleretur laudibus. At partes longe alias amplectitur, totum se causae devovet injustissimae, domesticos Regni tumultus pravis fovet consiliis, filios adversus patrem rebelles pessimas hortationibus acuat. Ubi sustitia, ubi fiades erga Principem Spernenda est igitur Adeodati ad opinionem Enco-miastae poli levem disputationem accessio cum his verbis. tu, seu mala a fratribus impulsus; a summo Pontifice cum alararionibas iocatus; aftiis Augusi Regibus imploratus ι a populo, o Praesulibus, cum quibus olim faeras in exordio huyus eatiis, d precarus, pro concordia o pace rodem censuit ljqaando coactas Erue i ire, semmoque Anii fili obcaere, Fwae EG conjungue, ροι Masum pro omni poparo Dei assumpserat laborem, si forte om eo parem is Agno restituere posset d sordias remotere. Iuapropter dilruωκά stus est locas, immo mayor esses reprehensio, si defrens lania audis italis tu sonem protistitis disri ima pronias mitis periculo, quoniam laudabilius est iacie mori, mel periit rari cam sonis o optimis, quam male misere, aui consens e cum pes miri ciud qMippe parna Iudicii es, 35ad vero augmentum peccati. ει iura non in consutie, ut aiunt, neqae contra propostam mera rati oris orsis idem uaddu
atrioque panisus, si reciperetur que ab omnibus ι neque sis deterreri poserus p riculis , qui se multotiens ingesserui pro alienis.
Encomiastes, qui socium itincris se dicit, quomodo vala per multas provincias quae Ludovico Augusto addictissimae erant, & per medias legiones quae eidem Irin ratori militabant, in Alsatiam ad Gregorium Papam treique conburatos Reges post maximos pervenerit labores, novisque consiliis animum Romani Pontificis pene descientem roborarit, suo modo se exponit. Itersus pimas intermeaeus concursiones instabantitim, inter legiones sic si Ha/ qui nobis adiersabantur disurrentiam; inter qaos, donec, ad
Augustos Reges O ad ipsum sacrum Ponti rem menimus, sis periculosi μὰ
per cam meru ae tremore incessimas, rimentes ne non venire at is a m
Must, quia omnino, se comperium esso, arctior nos sui terra custaba, quam olim ei esset inlata, quia erat cum Avuso JUBaa seu Juditha Ac temporis, quae movesul totius Monarchiae ruestis sepira , concitatui factus es maria, impe
tibus vensos, o tarda virorum ad omnia quae vegra contenebas, a Pa quia unam
ejecerunt, de quo diximus, sagitiosissimum, atii s uiam facinora simi. Nos
utim, quia declinare, nis inser med in eorum cohortes iremus, novi potu us,
per medium protegente Deo prospere permnimus, ali cam venissemus, cum nimio, epit famas gaudio a Regibas, a Principibus, o ab omni populo. Deinde ollari' Sancti Fimo Ponti ei, satis τeneruiriter cam magna alacritase nos excepit, quia cruciabatur se ipse animo pro ratibus qua repererat, qaasa namquam prius cre
282쪽
pha μγ seu Cunibaldus, ut interpretamur, o reliqui eadem camia stati sen-.
sortim confripta, Dibas nustas contrassi re possis, quod ejus esu pore in . imma Dei es Mari petri Apoststi fiaque auctoritas, ιre, mictere ad omnes genus pro se, o pate Eccusarum, pro praeaecasione Elangetis o Ggeniam eter rarasso in eo esses omnis istietirisas Beati Petri exce gens es potesas mi , a quo opo teras an Hersos sitissiciri, ita tis ipse a nemine )adicandus esset. QMdus profecto ueri is, gratanter accepit, o vatae confortastis est. Auctor in hoc textu lam perduellionis reum probat. Illum enim hostem Ludovici Augusti, J dithae Augustae, necnon SI Episcoporum, Procerum, militum, ac Francorum, qui constanter in Ludovici Augusti fide & obsequio permanent, amicum vero filiorum contra patrem rebellantium, fautoremque seditiosorum, qui stant ab eorum partibus, grapluce depingit. Deinde Iuditham rursum contumeliis assicit; Bernardum Septimaniae Ducem, cuius consilio Ludovicus alias utebatur, flagitio simum vocata Consiliariosque, quos idem Imperator in suo nunc habet comitatu, facinora imos dicit. Horum praecipuus, qui tralatitio nomine Phastir appellatur, nobis est Gunt baldus Monachus, qui pro Ludovico Augusto contra Lothamam anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - primo multum laboravit, & iti Imperio secundus cieinceps esse voluit, etiam post Bemardi reditum e Septimania, ut testatur Nithardus a nobis iam citatus. Addit Encomiastes malam ad Lotharium nusque fratres postridie pervenisse, quam Ludovicus Augustus illorum pater a fidelibus suis atque inter hos ab omnibu quoque Episcopis. qui praesentes adesse potuerant, contra filios suos eo rumque fautores novum fidelitatis sacramentum exegisset.WId actum du hio procul a Ludovieo, statim ae certior de filiorum conjuratione factus est. Atque haec observatio nostram confirmat assertionem de Mala per nuncios a coniuratis ἡ Corbeia prius evocato, quam Impcratori consilia filiorum innotuissent. Denique malae Panegyristes ait Episcopos, qui si hant ab Imperatore Ludovico, comminatos este, quod Gregorium Papam,ffusa non vocarus veneras, deponere duerens. At illa de comminatione inferius. Agobardus Lugdunenss Archiepiscopus, per literas ad Francorum Conventum ab Imperatore Ludovico vocatus , non tantum Iussionem
Imperialem neglexit, sed & sacramentum fidelitatis, quod turbulentii sinis hisce temporibus cum aliis Episcopis Ludovico praestare debuit, i risit in libro apologetico pro filiis eiusdem Imperatoris. postquam enim illorum sprevit sacramenta, qui subente Ludovico Imperatore sdem anno priori promiserunt, Carolo Regi tum puero, de auramentis, quae semus, hoc videlicet anno, facta sunt, per eontemptum similiter ita loeutus est h
menti. Scripsi illum librum in procinctu belli civilis hoe eodem anno, priusquam Ludovicus in filiorum potestatem veniret exauctorareturque. Totum opus in tredecim dis inrit capita, seque passim infensissimum Ludovici imperatoris, Judithae Augustae, Carolique Regis hostem, & acerrimum Lotharianarum partium defensorem reumque perduellionis ostendit. Lepe quae supelius ad annos Redemptoris octingentesmum tricesimum duosque 4 proxime sequentes ex capitibus seeuncio, tertio, octavo & nono, descripta sunt fragmenta. Reliquam lucubrationem paucis hic examinabimus Caput primum tale est. Otidite hae omnes gentes. isti iat terra o F ni do Vtis a Sistis Ona or occisa, ab Mailone se mari, e fiant o sero tres
. οὶ sacre o inundere ad expurgandum patimum Palatium a Ioia, s facino-
283쪽
rum es iniquis famonibus, ct Regnum ab amarissimis se tumultuoseu inquietudinibus, tantum ut inter eos germana Mes se paterna sinceritis Deo digna O omnis ili populo beneplacita per ar, , inviolabiliter per eret. Apud inpium
audicem hoc unum suificiet caput, ut Agobardus nefandae con urationis ac rebellionis in Ludovicum fautor habeatur. Ex capite tertio discimus exaratam illam apologiam hoc anno, clim utrarumque partium cxercitus ab invicem non longe distabant. Ecce, inquit Agobardus, patefactis ab stultitiarum, ad quid perventum est ' Cum enim Abenent exercitus mitti adve sus exteras genus, ct i e Imperator adversus barbarus nationes dimicare, ut ea fidei sub garet ad dilatandum terminum Regni fritium ι sic namque reus univerasilis Ecelsa in selemnibus issis orationibus, diebus Passionis Dominicae , s ulmus isti stilinas faciat barbaras nationes. J Nunc λ contrario omne Regnum cum extremitaribus scis conglobatur in unum in medio sui, diversa tamen intentione,
dum alii parantur ad inte ina visera di menda, alii ad pacandum, s fieri ρο- tes, injustissimam disordiam. Caput quartum initio pictai cm aliquam redolet, totum tamen ad seditionem componitur, multarum fabularum congerie sic conglobata. O Domine Deus caeli ac terra, cur permis i Heli simum O Christianisimum servum tuum Imperatorem nostrum in tantam devemre negligentiam, ut videre nolit quibus malis circumdatus sit ' Ditigis enim odientes
s. est odii diligenteist.' Mi A merum est quod plerique, qui , utilius intelli
gere videmur, aturmant, quia scilicet sint aliqui in latere evus, qui inhianter ex. Erant exterminium Iliorum ejus p a uod si miderint, conlatum babent inter se, at in ImperaIorem mittant manum, - aesertiant sibi Regnum. Hoc utrum verum sit, usi norunt. Multi tamen sunt, qui non ambigunt illas, de quibus dicitur ita incumbere Regno, tanquam parieti inclinato ct maceria impalsi. Unde constat, quia nisi Deus subienerit, aut exteris dabitur Regnum, aut in multori annos ionietur, aut forsuan Antichrisio, cui praeparabitur, quod in hoc asi milatur, quoniam Imperator, qui adversus barbarorum Reges Maia iusta disponere debuerat, adversus dilectores sui suos inusia agere parat. Ex capite quinto in sum discimus apologiam, de qua loquimur, hoc anno scriptam fuisse, cum Ludovicus Imperator Iuditham Augustam in suo cohabitantem haberet Palatio, nec adhuc captivus a filiis sub custodia detineretur. Tale est enim istius capitis initium. Dicunt etiam aliqui, quod Domina Palatii fie- moris , exua Eia, qua de ejus occultis O non occultis dicuntur, ludat pueriliter, sectantibus etiam aliquibus de Ordine Sacerdot/li, O plerisve conludentibus. Multa per calumniam de eadem scripta sunt Iuditha capitibus secundo, octavo & nono, quae recitata sunt ad annos Redemptoris octingentesimum tricesimum ' & octingentesimum tricesimum-primum b. Capite autem quinto non parum torquetur Auctor, quod tam Imperatrix non litigiosa sed suavis habeatur de blanda. Forae dicturus est aliquis. Haec non ea
litigiosa, sitas iis, o blanda. rauibus verbis resondendum est non esse majus
Lugium, quam boni patris bonos filios irritare, exacerbare, exhonorare, o penisus a patre alienare mella. Proximis capitibus sexto de scptimo, omnes timentes coamantes Deum, Regem quoque se Regnum, hortatur ad operam omni conamine collocandam, ut exprimaturvulnus iniquitatis, se olducasse cicatrix iniquiratis, ab que sanguinis musione, a que strage interfiationis , ab que amaritussine Iuditiorum, a que turbulenta es faetida commixtione seratuum immundorum. Id autem, ut mox observaturi sumus, evcnturum instituat, si Judithae irrogetur exilium, si Ludovico agenda indicatur poenitentia, si patre exauctorato filii Regnum suscipiant. In fine capitis noni, filios illos, quorum par tibiis adhaeret, ait convenisse uerum adsuccindendam recita-- malorum stimpem, quia timebant ne patri eveniret quod de quodam Rege Scriptura Sancta loquitur dicens. Igitur non fuit alter tutis ut Achas, qui venundatus es ut faceret malum in conincta Domini. Concit it enim eum Iezabel uxor fra, ct abominabiliu factus es. J Capitibus, decimo, undecimo de duodecimo, con-
284쪽
gerit exempla multarum mulierum, quae gravissimorum malorum auctrice, AN. CH. extiterunt. Tandem opus in gratiam Lotharii claudit capite decimo-teria 8 3 3. tio, ibique de Ludovico tanquam de Imperat Ore to non imites L bov.
loquitur, addita vocula quondam, qua mentem suam suaque consilia non I M, io obicure significat. Neque ulla modo, inquit, haec idcirco dicimus, ut Domnum I oti x auondam nos,um Imperatorem impio ct insidelibus Regibus comparemus. Sed I ia ,
Dia permisisse a muliere iniqua decipi, contigit illi quo scriptum est s . 'αι con- Ρi , i 9 iturbat domum fluam, possibit ventes J Perquam conturbationem, r ventorum Rpossessonem, perpetrata sunt innumerabilia 'Vuria, CT HVM tiones raramensae, Lui, ovcam homicia is, adulteriis se incestas : pro quibus omin poenitentiis necusanum R ij est istigiosissimo quondam Imperatori, ut re eo ad cor se mi que Rar ι cntiam, C A κ o L isub potenta mana Dei humitiatus, cui non est impossibile tribuere issi exaltarionem Raserna vitae r quia exaltatio temporalis vi Iam non congruit illi, qui contu bara 'd mo se mente, divina dissensatione se judicio cessi alteri, Iocum Adis nomcui sint inimico aut externo , sed carissimo filio. Propter quod omni ucanaeiau se exustatione cordis sui summ- gratiarum actiones summo omnipotenti Deo ini Arenter persolvere dura, quia scut semper optavis, non secc it uti in Regnum iri micus expugnator, Ad fluus amaror. Agemus inta de Ludovico exauctoriuo, de Iuditi a in exilium pulsa, XII.
de Lothario Regnum per nefas adepto atque invitis etiam fratribus rcilianente. Interim accipe res a Ludovico prius gestas, quam captivus a filiis detineretur. Exercitu collecto Ormatiam, ut dictum cst lupi a , mense Maio rediit. Ibi Praeceptum emisit pro nova Corbeia, quod in Monumento Pader mensi decimo publicatum sic reperies. In Nomine Domini
Dei es salvatoris nonri Jesu Chrsi. Hlurimicus divina ordynante providentia Imperarar Augustas. Omnibus Sancta Dei Ecclesia nost seque eo s. praesentibus silico atque futuris, notum esse volumus. Ectomodo Corbagensi Monasteriam p in Saxonia, propitiante Domino, cum consensu Metium nostrorum in honore ML .fio Suphani protomartyris Christi devotis ima intentione fundavimus, se ibi compe- Mova CoR- renita subsidia quaeque prae manibuι invenimus debita tartitate praeiacto sanct ca- . Ei A. tionis loco nostra in elimosina contulimus. Insuper etiam quia locum mercationis ipsa reiis indigebat, monetam nostra auctoritatis publicam ultra ibi semper inesse Christo militantibus proficuam flatuimus. Iduatenus cum omni integritare ab senilius contrassietione vel impedimenti occasione locus.ime sanctitam omnem inde reditum nostris auctoritatis publicum possideat, o utili ιat ibis Mona erit perpetuis temporibus multiplicatum nostrum hoc largitaris donum proficiar, Crini fiduciali perpetuitate haec omnia auctorataris nostrae dona fili potiatur O teneat, anali nostri impressione subter roborando firmare decrevimus. Signum muri ci Serenim imperatoris. Nirmismarus Notarius ad vicem Theogonis recolusii. Dasa GLIunias. i nno, Chri in praetio, Xx Imperii Domni Hiadomici Pusiimi Augusti, Indictione x I. c um Mormacia civitare, in Dei Nomine feliciter, Amen.
Quid post Pentecosten gestum sit, ex variis Auctoribus Per Ordinem ac- XIII. cipe. Imperator Mi destinatis, Bernarus scilicet seu Berntiario scopo νομ Nu Meios
mallensi cum resiquis, filios horta Iur adse venundam se retundam. Sed O Minio ADPU- Romana Sedis conveniebat, at s more praedecessorum s. orum aderat, cur 3M u tanta μαω mo ου non sibi occurrendo. citium vero rumor usquequaque dis V AP GR
sesei sunt de ceteris quod verum erat, de Papa vero Romano, qtiod iiis ais f μφ' - 'r'
sis, ui tam Imperasorem, quam uisopos excommunicationis vinculis irretire me
Di, si qui inobedientes essent sua Aliorumque Imperatoris voluntati, parum quid se tripuit Episcopis Imperatoris praesempiis audacia, asserentibus nutu modo se velis
ovus voluntati succumbere, sed se excommunicaturas adveniret, excommunicatus abiret, quum aliter se habeat antiquorum Canonum aucto mas. Haec A ilrono. mus. At Encolniastes Walae iam citatus vult Episcopos Ludovicianarum partium commutatos esse, quod eundem Apostolicum Gregorium, quia non vocatus umerat, dumere deberent. Literae circumteruntur, in quibus Gr
285쪽
a De latemidia icti . . De civit. Dei l. s. c. 24. . In vita
gorius Papa de praedictis Episcopis de depositionis interminatione non pa- tum queritur. Papirius Massonus hane epistolam Ambardo Lugdunens Metropolitae, Petrus de Marea Gregorio Quarto Papae tribuit, edidit inter Agobardinas Stephanus Baluvius cum hoc titulo, Epistola Gregorii iv P.ga ad Di vos Reini Fr coram, Nos opus ab homine factionis Lothaiatianae iuppositum amittamur, illudque per partes distinctum atque aliquot
observationibus consulatum subiicimus. Initio caret hac epistola, quod enim ex ea superest se inchoatur. Romano Pontifici sordentes, contrariis eam in Pristione xominibus appessu's, ru-uem vitiatices O Papam, dam cingruensitis esset solum ei paternam reτerentiam exhilere. Od om quoque esus comperio, Iaturi mos aetatis credentis omnibus
Priari silicit uestitis pro uiarum, se optasse occursum me vim nosis non nos dam , nis sacra psis Imperiatis praei iret. civia viva reprehensibitia, ano olim modo quia bigia Aposistica Sedis non minas molis sera videri de erat, Dam illa quam dicitis Imperialem, non enim ilia praevenit, nonra, id es.
Ponsi eatis. Negae emorare debueraris mavus esse regimen animarum, quod est insati cale, quam Imperiale, quod es rem risu. Sequuntur ad hu)us rei confirmationem textus ex Sancto Gregorio 3 Nazianzeno & ex Sancto b Au gustino descripti, quibus supersedemus, ne prolixitatem assectare videamur, maxime cum nulla Gregorium inter ac Ludovicum de Sacerdotio MImperio lis vertatur. Epistola, cui Gregorius respondere dicitur, non extat. Suppossiticia quoque nobis videtur Lao plerarumque responsionum examine. Prima de titulis est querela. Ludovicianarum partium Episcopi Gregorium Fratrem de Papam appellasse perhibentur. At Fratris nomine non dignitatis aequalitatem sed societatem communionis explicare voluerunt, addito pbst, quod dignitatis est , Papae nomine. Quapropter Pontifex questus tantum sertur, quod omisso Fratris nomine congraentius essestim ei paternam Papae nomine reterentiam exhibere. Causa conquerenditam levi quis abreptum credat Pontificem, qui pacem totus ex ossicio spirare debuit spiravitque Falso quoque disseminatum putamus, quod Epistopi Franeorum scripserint se , ne Pontifici occurrerent, praeveniente Jussione Imperiali prohibitos fuisse. Tres Romani Pontifiees in Francia iam visi suerant, Stephanus Tertius Pippino Rege: Leo Tertius, semel Carolo Rege, iterum Carolo Imperatore, Stephanus Quintus Ludovico, cujus Gesta narramus, Imperatore. Anastasius , cum agit de adventu Stephani Tertii, nullius Episcopi qui obviam ei processerat mentionem Dcit. Et in primo Leonis adventu solum memorat Hildivaldum sVe Hildebaldum vel Hiddeboldum Coloniensem Archiepiseopum & Archi- capes lanum sacri Palatii, quem una cum Aschario Comite Carolus Rex
Francorum & Longobardorum atque Patritius Romanorum obviam direxit. Misis, inquit, in obitum ejus Hildimatium Ansis suam o Capeatinum, o Assariam C. itim. Idem Carolus tunc Imperator Leonem iterum venientem mus is Sanctum Mauritiam Kaνoti filiosus honori re suscipereis sit. ipse ad Remorum citi utem ostiam issi prosteus est. Uerba sunt Annas stae φLaureshamentis, apud quem nulla st Episcoporum mentio. Denique Antronomus adventum Stephani Quinti se describit L. I re. ιν Ludovicus ejus adventa praecognito, Aernardo quidem nepoti eam comisari jus 7ι. Sed es ainopi vianti alios Missos, qui eum cum duito honore perducerent, aerexit. I aurem adsentum ejus Remissemnere Itituit. Cai etiam aliam Hild alaeum Mocties Ianum Sacri palarii, Theodulpham Episeopum Atiresianensem. yohannem Arararensem, alio mae Mini oram Ecclesa copiam , procidere Uit, Infulis indaros Saraiasialdus. c d ultimam Imperator miliaria potessi a Mon trio Sancti Consesseris R/migii, es tanquam Reati Petri Mirarium honest me Fusivit. Ex hac enumeratione rerum, quae gestae sunt a Franeis in susceptione Romanorum Pontificum, liquet nee Romanos Pontifices Epistosis Francorum.
286쪽
corum, ut obvii sibi fierent, per literas Apostolicas significasse, nec eos- AN. CH. dem Francorum Episcopos ipsis Romanis Pontificibus occurrisse, nisi per- 8 3 ,. paucos, de ex speciali Regis mandato, cum ei placuit ita fieri. Supposi- Lutio V. titiae sunt igitur literae, quae pi dictis Episcopis Jusionein Apostolicam i M. io
prius notam volunt quam Imperialem, indignatumque P P in quod illi Loiubis . Pia ules Imperiali potius jussioni quam sitae paruissent. Longe alius Crat tu, Gregorius, nec ca tantum, quae dicuntur ab Episcopis Francorum scripta, Pi, sed etiam atrociora, si prolata fuissent, spe conficiendae pacis ultro disia i sinulas let. Lu Do v. Pergit auctor epistolae Pontificiae, de querelas Papae contra Francorum REpiscopos ita prosequitur. Is quam dixistis vos Dialos esse de autentu Bois C , k o Latro, iurum tiaratissis quoramdum relatione magno moerore affectos. od utique . facis in alititus moris. V rum es omnino, quoniam qui haesitat simita es ius xmaris , qai a vento movetur. Sed inter has hastationes nimis fotide nos odisiuimm . es esse iis brutas os cis es aes istis a morirationis. Deinde, se is istum es, om sis timida nequitia, dat te moniam ιonu Aasu. angitis Dodo Ai iere naea aegnum es, iacentes nos et enire pro re quandam praesemitissumo omni ratione carentem excommunica tonem faciendam. o admonetis nos nisisti istis iis, o confissis sermonibus 9 - , αι neque nos mesaniare, neque esurius hortaro, pr umptione prorumpamus, e. q. od, tit dicitis, peritaeo ad invariis ae deis, quilonem Imperiatas potestatas, o aci minorationem es a re, hos em no rae auciaritatis. Dicite, quas, quae suas ina ponora me lorum ρὐ qata lius per Vnei ad desomsutionem Imperiatis potisum, opera digna ex-co tinicatione, an ipsa excommunicatio 8 Sed quia haec eterba mestra exaggerari Lb iis um es, eo quod plena sim na a, laniam id ad uiro, ιι ὰ arti q4omodopes sit, ui mo te Stas, honore, mea tantum per Aa in cutis reprehensians o mi peruti si remancat Z Nae odo enim seri potes, ui s ii, qtii locam leari per i tener, erus fruor, e crimine duntaxat cui tu qua sonorata permaneat. In solum aurum sonoranda es cathedra Ponti O vi cathiaram os in illa, at ei iam de Caipha crota I iure es incindaritare impro is cui
lisa, s hoc aut m a seipso non uisit, sed, cum tisi Poniis x aBai illam , ρrvseruiit, quia Iesus moriturus erus pro genie. J UAde consul erram impatim Caipham propter Cathedram honoratum eus propheιia. Vos orem fiatim o cuis em, raris P ii rem dehone an um praeuicatis ab he in ria Sta s. ciuis in Bospom est Bene avit stiluvitia, memorem me esse debere Iuris uranae, causa ii, facti Imperauit. Iosa si fici, in hoc volo vitare per Ariam ,s annuntia- mos ei omnia qua contra antialem o Jem Ecclesia o agni cummitiis. aeuias non fecero, pri jurus ero, si tum uravi. Vos tamen quia procul dubia jura se sis , 9urastis, promittentes ei regis Etam omnia Id titer mos agere, o Atinc et iam ira tam agere conira fidem, O prisci rari in loniciem, non ατὰ sis cum quan-itim ex vobis est, per uri estis, qaia pro qui jurule cundum iam primi sum a Iuboraris. Deinde promittitis mihi υ erabilim receptionem, se tu en ira uti sitam et iners, ut ejus motansus es. Hae non in Iuris divinis, sta in vesisti . astentii Iuliis, qui omnia facilis si sprer temporalem retributionem, e. Dod stis arandines vento agi arae, o omnes aurae vos faunt. Huius textus duae sunt praecipuae partes, una de excommunicatione, altera de penurio. De illis nec Francorum Episcopos ad Papam scripsisse, nee Papam ad eosdem Episcopos rescripsi se credimus. Testatur quidem Astronomus rumorem disti sum fuisse de Papa Romano, quia id o aut it, ut iam Imperatorem quam Epi vas excommunicationis minoris irretire et Ira, qui M. Lentes esseηi sua rimque Imperasoris moluntati, illosque Episcopos asscrutile, nasso modisse viris
ejus Coluntati succumbere, d,s excommanicum s ad: iret, excommaricari abiret. At nemo vel ea, quae rumore spargebantur incerto, Papae putabit
ab Episcopis Imperatoris partis exprobrata scripta fuisse, Nel ad istiusmodi litera quae nullo sulciebantur si tamento, vehementei excanduisse Pon- Tomus VIII. It
287쪽
AN. CH. tificem, qui rerum supra dictarum suspicionem omnem a se sine stomacho 8 - , removere debuit. Neque vocamus in dubium, quin ita se Gregorius in Lubb. cali cauta gessisset. Opinionem nostram infra valide confirmabit quod iis , io hibiturus est cum Imperatore Ludovico colloquium. Fictilia quoque sunt, Lora x sux per uria reatu utrimque proferuntur. Episcopi legitima carent oc iis, i, casione, cur Pontificem in suspicionem perium vocent. Gregorius enimpi , , tui se tractenus advertarium Imperatoris minime prodidit, idque facile colait t. ligi potest ex mutato utriusque colloquio, de quo sermonem nos hoc eo-Ltiook dem anno facturos Jam polliciti sumus. Illi colloquio manifestissime re χ ij pugnant Pontificiae literae, de quibus nunc agimus. In his enim Auctor I , x o L, rQuin se multis argumentis Ost dit, cum in Episcopos, qui non desece ' runt ab Imperatore, crimen periurii re icere conatur. Perjuros eos dicit ' Episcopos, qui vident Imperatorem agere contra Adem se praecipituri in perimciem , nec revocant eum quantum in illis est, nec pro Vin salute secundum fidem promissam laborant. Eos autem est cxpertes periurii fore, qui annuntiaverint Imperatori omnia, Pae contra unitatem os m Eoosiae se Regni c-- mittit. Atque in horum numero se collocat. Gregorio in mentem nunquam venerunt istae cogitationes. Imperator filios suos, quibus non semel pepercit, audit nova coadunatos coniuratione; collectit que copiis, ut pax
Regno restituatur, obviam perduellibus progreditur. A me contra a. - 'committitne quidpiam contra unitatem C stem Ecaesa es Regni ' Id uagitii tribuendum filiis rebellibus. Hi fidem saepius Imperatori datam fallunt, quia bellum civile redintegrant. Dividunt unitatem Ecclesiae, quia seditione facta complures Archiepiscopos, Episcopos, Clericos, ac Monachos, cum numerosa plebe, suas ad partes pertraxerunt. Scindunt uni tatem Regni, quia domesticis tumultibus Franciam dilacerant. Spem qu que cum Ecclesiae tum Regni plurimum imminuunt, quia divisionibus intestinis unitatem seu concordiam tollunt, in qua spes illa tota consistit. Haere jam dubius, cuius partis Episcopos censeas periuros, utrum eos qui constanter in obsequio Ludovici Aususti permanent, an eos qui Lolliarianae se factioni sociarunt. Agemus infra cie Pontificis adventu ad Imperatoris Comitatum, & ex synchronis Auctoribus probabimus Gregorium longe alium ab eo fuisse, quem supposititiarum literarum concinnator exhibuit.
XVI. In eadem epistola Ponti sex de divisione Regni, quam Ludovicus Imperator inter filios suos secit mutavitque, sermonem ad Episcopos Francorum sic habet. Dicitis itam priniam dii sonem Regni, quam inter filios uos
fecerat Imperator, nunc juxta rerum opportunitatem esse mutatam. a uia omnino
dupliciter spum est. Uno quidem modo, quia non est opportuni sed importuni- ω, eo quod sit causi se origo conturbationis se iassensionis, commotionis se δε- praedationis, ct omnium malorum, qua per singula dicere longum est. Ocio venmodo, quia necdum Utis, atram si commutata, an per verum Regem se Dominum maneat inlibata. Issa enim commutulo, quam vos dicitis Iuxta rerum opportunitatem factam, inde cognositur quia non fuerit per Deum, quia multorum reccatorum origo existit. IEad namque, quia per voluntatem Dei fit, pleru' ecausa est pressura se persecutionis, p. ut factum est adversum Sanctos Apostolos se Martyrei, qui non propter aliudpassi sunt, nisi opter defensionem se con η
rionem Evangeliea veritatis. Causa autem peccatorum se si elerum esse non potuit,
sicut vestra divisio est. quam dicitis fuisse opportunam. Deinde, quod grani sa-
percilia dicitis, quia si reverenter venerimus ad Imperatorem, per i um corno e mus omnem rei veritatem, quare opportuni se utiliter marata sit dili , hoc loqui cogit vos ma ituri superbiae, aestimantes flos vos posse rerum cognossere ca , . Heia duo milis, quia non sitam subas, sed se i elix est, qui non inter xis P moi ct quales fluctus malorum protulit legra commutatio, se de cujus
Hes-ro malunt caris processi, O pro sua re in laudaram ct defensui Os
288쪽
bavus mal gnitatis. Ludovicus Augustus eodem anno quo Carolum patrem amisit, ia est, anno Redemptoris octingentestino decimo- quarto, c itres filios haberet, Lotharium Bojoariae, Pippinum Aquitaniae, Roges dixit, omisso Ludovico pueritibus in annis adhuc consistente. Anno I demptoris octingcnt clinio decimo - scptimo, ut Annales Laures limenses habent, generalem populi sui Conventum Aquissigrum more solito habuit, in quo silium Dum primogenitum Lothanum coronavit, ct Nominis asae Imperii sui socium sibi comissis ceteros Reges antagatos, unum Aquitania, alterum Bajoaria praefecit. Sive, ut Astronomus in ejus vita scribit, suum primogenitum Lothanum Imperatorem appetiari se esse voluit, o duorum filiorum seorum P0 num in Aquitaniam, Ludovicum in Esoariam misis, ut sicilicet sint pulus cnuae isseret potestati parere. Anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- secundo Lotharium in Regni Longobardici consortium ante biennium, jam adscitum misit in Italiam teste Annalista Laurestimensi, & cum eo Malacham Monachum propinquam fiam, fratrem viidelicet Adeshardi Abbaiss , o Gerungum Dinariorum Magistram una misit, quorum consilio O in re familiaries in negotiis ad Regni commoda pertinentibus uteretur. Adstipulatur Astronomus, sic. Lotharium filium suum Dominus Imperator in Italiam misit, es cum eo Malam affinem sum Monachum, sed se Geruntium Ostiarium, quorum
consilio res Italici Regni componeres, erigeret, tueretur, tam Publicas quam primatas. Anno Redemptoris Octingentesimo vicesimo-nono, Imperator Carolum filium, quem ex Inditha fiasceperat, Rcgem renuntiavit, venit
enim, teste Thegano x , in maciam, ubi O Varolo ba suo, qui erui ex δε-dub Augusta natus, terram Alamannicam, o Rethicam, se partem aliquam
tundiae, coram Hiis seu is Lothario se aequivoco δεο Liamio tradidit. Anno Re demptoris octingentesinio tricesimo, post recuperatam auctoritatem, quam sibi Lotharius arrogarat, promistis stetit, & Pippiam ac Ludovici Regum, quorum ope recreatus fuerat, ditiones auxit, ut ais at Nidhardus φ. Anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - primo, post Conventum Aquissigraiicitiem , Lod arium fila natis contentum dimisit, ut idem Nilli ardus prodit. Anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-secundo iratus Pippino ac Ludovico Regibus, rerum novarum tum cupidis, inter bos se Lotharium atque Carolum Pandam Hvisionem Regni conuituit, qua tamen ingentibus impia mentis, ut Astronomus subiungit, pro moto minime cessis. Hae Regni partitiones priusquam Gregorius Pontifex in Galliam veniret, ab Imperatore Ludovico factae, praeter Italiam, Aquitaniam, Bojoariam, Alemanniam, Rhaetiam, partemque Burgundiae, nihil omnino complectun tur. Cum de singulis hisce divisionibus egimus, accurate notavimus nullum Lothario ius fuisse vel in Regna fratrum, vel in ceteras Franciae provincias , quas pater nulli filiorum assignarat. Si quid secus a quopiam vel scriptum vel fictum fuit, illud praevalido resutavimus. Infra non deerunt aliae partitioncs, quae nostram opinionem egregie confirmabunt. In pseu- epistola Gregoriana Pontifex ait Episcopos Francorum scripsisse, qubd pportune mutata sit prima Rcgni divisio. Mutationem autem illam im probat, cautan enim discordiarum civiliumque motuum extitisse constanter aifirmat, additque dubium non videri quin displicuerit Deo, cum secuta sint inde mala tam atrocia. Sed fictilia est illa prima Regni divisio, qua nonnulli Lotharium non modo dictum Imperatorem, scd ctiam haeredem Francicae Monarchiae designatum contcndunt, demptis Aquataniadi intaxat & Bojoaria, quarunt Reges Pippinum ac Ludovicum eidem quique Lot hario suinmissos volunt. Ergo cle tali divisione nihil a Francorum Episcopis scriptum, nihil a Papa rescriptum arbitrare. Quid, si primam illam Regni partitionem admittamus, concedamusqtie mutationem illius ab Episcopis Francorum per literas laudatam fuisse, debuitne i apientistiamus Pontifex contrariam opinionem accurato rescripto tueri, quod de
289쪽
AN. CH. Ludovicum Imperatorem, S: Pippinum ac Ludovicum ejusdem conjura 833. tionis adversus patrem cum Lottiario participes offenderet Lutio Q. Denique Gregorius de Francorum Episcopis questus dicitur, quod hi Iia p. io. in literis obedientiam, quam Pontifici debebant, se rejecturos, ip- Loiti λα. sunaque Papam se deposituros interminarentur. Sti avitias, inquit, quia
P i s s i si ne , sed in ramum contrarias, ut nihiI mihi in ieinis Parrauiis agere et hi aes R. 19. ponere liceas, nec quempiam excommunicare volia ob pentasias. Et infra. IstadLuo ov. vero, quod minari vos cognosimus periculam gradus, quia ex irare poteris Dan- R. tr. ram sis absardam quantumque inc veniens O HIIum, Om mesia comminatio
XVII. jungitis uramentum, o non recordamini erubesenses, quia se uri degradura non stiseni, etiam si si . Denique et os non me scitis esse ρ0erviam. De moias aurem mmo Di Alliet hoc sis. De excommunicationis interminatione ab utraque parte, εἴ de obiecto utrimque per urio, quid sentiamus, expositum est frupra. Quod attinet ad depositionem Pontificis, illius depositionis comminatio perstringitur etiam in vita vatae iam citata, sititia tamen nemini non videbitur, si legatur attente colloquium, quod cum Ludovico Augusto, ut mox narraturi sumus, habuit Gregorius Papa. XVIII. Finilitare Sandii Praecus is Christi Johannis, inquat Astronomus, con-mnium es in Iscam, qui ab eo, quod ibi sesam es, perpetua nominis ignominia noratias est, ut musar Campus mentitus. apuia enim ii, qui dem Impera.
uri pro ιiebant, mentiti sunt, locus, in quo iti contigit, leuis Aequitiae in so. p. nomine remansit. Thegantis locum illum inter Argentariam & Basileam sic collocat. Imperator congnguetis exercitum, o perrexis o iam cis, nempe Lunovieu, filiis, inter Argensarium C um, qui tissae hodie nominarur campus men-
Aun. De ducti, eo qtita ibi plurimorum detitus extinctu M. Annalista Bertinianus locorAcs cuΜ nomen tribuit OLM, asserit enim filios Imperatoris cum Papa consedissemu jώωra GLmb, Di δinreps Campin mentisus moratam Haud procul ab illo loco isteterunt apud Rubeum Campum iidem Imperatoris filii cum Romano,isi. Cui Pontance. Imperator, ait Idem Annali ita, conmorato exercita obitum illis
dotiio ΡΡ. ire disposuis, uis eos verbis pacificis ab hac o cia amnere nequisisses, armis, ne Christianum populum Iiserant, compseres. Denique sit evus carpiam peragere ' I Alsae.. capientes, in pago u Muciae in Lo qai duitur Rossetis, d es, Rabeias Campus , uxta Columb qui deinceps Campus memiIus iocasar, se conjunxerunt, ides, Loiharius de Balia Gregoriam Ap ollatim scam auricens, Pippinus de Aquitania, O Ladoicus de Myoaria cum piarima hominam matri aene. XIX. Maximam certe laudem promeretur Imperator, quod in uriarum Obli- CU. . . tus fili Os rebelles ad pacem ac concordiam missa Legatione provocarit , Ac TA is- eIsque iniqua prorsus petentibus vitio verti debet, quod, ut Theganus ,
tu voL- observat, Dilata salutant, nisu exuu eis pater consensisas. In vita 'O-x ς lae, querelae Ludovici Augusti sex in Capitula distribuuntur. De sngulis hic per ordinem nobis agendum, necnon S: de filiorum responsis, ut . , is h. ab homine Lotharianae factionis in eadem lucubratione proponuntur. N X. Primb, Ludovicus Imperator rememorari Lotharium, Pippinum, ac Ludovicum, monet, quod filii utis sint, Cr ipse eos Deo auetire genueris . vi quod
ipsi Gratias omniporensi Deo, inquium, qai quod vertim ea de nobis, tutia recogitare molis conuisse Cr qaia non solam recogitare, meram esiam mandare ἀ-
gnati e Bis. Nos enim, pracestentissme Augustiram, in Usa nihiI post Deum carius, quam mos Sacratigimum genitorem 3 nthia gloriosius possumus, quam quia vesrisbi cens ιν es stimis nihil Iocuplesius, nil I Litias, nihdque magni centius nobis aci honores, ad exustissium cir dira suum, is Laium nominis ostendo rem gloria. Idcirco, gloriosi me, minimas hamitis O d Mi subdisi, ui deerao δεθα iis iunium dentiar pi ius vestra o mansuetudo recogitare de nobis, m
290쪽
εonima mur injuste , ne aliaremur sine crimine , ne exhere mur sine o a. AN. CH, Non enim insurgimus contra etas, μοι loquantur es accusant nos, qui nos per- 833. An inimici moliuntur sup tices veniam, Indalgentiam o mi sericordiam Lutio Q. ρι Iumias. Supplicibus ac modestis hisce sermonibus plurimum repugnant, Iiab. ni ita fratrum contra patrem coniuratio, exercitus collecti, plebes ad re- Loin Lbellionem concitatae, aliaque id genus de quibus actum supra. I M p. i . Secundo, mementire etiam, inquit Ludovicus, quod mei V ais estis, mi- Pi obies iiaque cum juramoto Armastis. O. Dis orsus ridem. Bene, inquiant, recoli- R. ibmus ita se uti mandastis, Pontum es a natura a promisss, O ab omni vera L tio orifidei sacramento prosem sitis stimus. Viae AH nunquam deseruimus mirilia R i . me a smitutem, ita, donec se risus in Mati superes, numquam deseriores eri- C fio Limas, quia nobis gloria venia, honor, o prosecritas carior es, quam vita nostra. R. 4λι id o non contra mos etenimas, supra vobis in sensus parari sumus, ran' XXI. rum M gratiam pristinam es misericoHiam impetremas. Negae contra mos, hos qui nobisum sunt, conduximus : sta quia, ai δε erat, Ampticiter venire non audemus, pro his qui nobis in iantur, molentis nos perdere, o Imperium gloriae me is pervenere, etiam animum etestrum Serenis: m , pium, O ma rum, a natura summa generositusis bisnis omnibus reptium, O chrisi gratia iAla risum , conaniar contursare o corrumpere e tra nos, o contra siles quoque, ac permatare in amaristiaenem nataris allanis j quia nisu Aiaci olim egerant. nis etiam at vos perimerent, contra qui se menimus ad me rum clemenisam, ut
ipsi o des gantur, or Uranas imperii iestri, o mausus, eorum clarescentibus
culpis, admotam gloriosias coninmerare nossae reconciliemur ad veniam, qui in nulti, quantam in nobis es, unrtiam τώ do contraximus culpam. Utrum hi vera protulerint an falsa, manifestissime docet, quod de patre exauctorando superioribus annis inierunt consilium, de post varias molitiones hoc tandem anno apud Compendium flagitiosissime sunt executuri.
Tertio, scire vos oportit, addit Ludovicus, quia tinge aea d sensun m Sh- X XILdis Apostica demotissimὸ sui pi, quamiis nune induite astirpetis contra me iLud, at excludatis me huetis ossi officio, quod quamaea admixero, praeiermittere non Deo. Ad hoc Lotharius, qui tralaticio nomine vocatur Honorius, itates pondet. Perpendat Saltimiius Mina, o recordari dignetur , quod aeque me
prauantisima in Christo Prosidotia minus bipere fecis hane carum o dinosionem in us permaxime ceterarumae geri aram, quando me consorum totius I
perii Os do vesra una tam motanti e pvati μυ, ait in omni potesate o honore, in omni conscriptione o nomisenate, in amni ae sitione, Cestra consertaro honore o providemia. Equidem es ad eamdem Sedem c menter me vestra Imporialis Eximitias misit, ad consermociam in me qaid id pia dignatis itina decreverus, at essem socius es csnsors Asn minus sancti ratione quam ροι Me Onomine. Unde quia corum sancto atiare, o rara iuncto corpore beati Petri Principis A Bolorum, a Sammo Ponti re, mesro ex consensu, o moluntare, benediationem, honorem o nomen sui in Imperiatis oscit, insper diademasa capitis o gladiam ad risessionem ili a Messa o Imperii iesbis nemo vobiscum
magis, Pi eam, Dum ego iussendere metis avis Lleat. H qaia auditi, quod pla-rimi in laniar huic a muni iam etis omnibus moti, quod ei Me me nemo no-ccbit, quem pro pace or concordya condisi Vicarium grati Petri, ad metiri reconciliandam Serenigmam animi peratem. In hoc responso multae res Occurrunt
observanda. Imprimis Lotharius solus loquitur, seque unum inter Lud vici Augusti filios Defensorem Sedis Apostolicae gloriatur, quia consors Imperatorii Nominis a patre factus est in Aquis granensi Placito, deinde Romae in Basilica Sancti Petri coronatus est Imperator a Paschale papa. sed iniurius hoc loco suis est fratribus. Nono enim seculo, quando Monarchia Francorum in plura dividebatur Regna, defenso sedis Apostolicae non solis Francorum Regibus qui essent de Imperatores, at omnibus universm Francorum Regibus committebatur. Lege illa de re Tomum