장음표시 사용
271쪽
AN ia derat, Imperatoriae Jussoria minime paruit. In Abbatum Medardinorum
Catalogo a memoratur Abbas annis tribus , Hilduino in exilium ablegato Q 3 3 ' subrogatur anno Redemptoris octingentesimo tricesimo , deponiturque Lu D. V anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-tertio, restituto in pristinum ΙΜ' apud Suessiones gradum eodem Hilduino. Quod hoc anno defecerit ad LOTHAR partes Lotharii, pixter librum apologeticum pro filiis Imperatoris indicio
ι Me 7- sunt duae ad Ludovicum Augustum cpistolae, quarum unam superius cxa- P ir P Ni minavimus, alteram hic exantinamus. De modo, quo Nomen Imperato-R i'- ris Lot hario collatum est a Ludovico patre, praecedente Francorum ap-LVPQV plausu cum triduano ieiunio de eleemosyna solito largiore convenimus cumi i 7 Agobardo, cuius textum recitavimus ad annum Redemptoris octingen-C A RO L a telinium decimum-septimuin V quo res gesta est. At apud illum Auctorem R alia sequuntur, quae probari nullatenus possunt. Ceteris, inquit, filiis vescui cs a. tris, id est, Pippino dc Ludovico, designasiis partes Regni vestri, nempe
Num. 3s . Aquitaniam Pippino, Ludovico Bosoariam, sed ut unum Regnum esset, non tria, praetulistis eum illis quem participem Nomnis vestri sive Imperatorii fecistis, ac deinde gesta frisere mandastis, Fripta signare, Gr roborare, consertem Nominis τι ini factum, Romam mi is a Summo Pontifice rasa me a probanda or sumax ; ac deinde jurare omnes Iussi is ut talem elemonem O vivisionem cuncti sequerentar ac servarent. Quod Iuramentum nemim visum est pernendum auι Iuperfluum, sed potius opportunum atque legi imum, is quod ad pacem orcomoriarum pertinere videretur. Anno Redemptoris octingentesimo decimo-
quarto Ludovicus Augustus, cum tres filios, Lothmum , Pippinum de Ludovicum haberet, oinisse propter tenerior cm aetatem Ludovico Lotharium de Pippinum Reges appellavit, illum Boiomae, hunc Aquitaniae. Deinde anno Redemptoris octingentesimo decimo - septimo, cum iidem ei filii nec plures essent, Lotharium Imperatorem dixit, Pippinum in Aquitaniae Regno confirmavit, Ludovicum Brioariae Regem constituit. Agobardus posterioris himus divisionis aggressi Is cxpositionem, errores in ea multos eosque gravissimos commilit. Partes Regni, quas Auctores symchroni nominibus Aquitaniae Bojoariaeque complectuntur, Pippino de Ludovico sc attribuit, ut Lothario Imperialem Dignitatem ac reliquam Franciam assignarit. Eosdem Pippinum de Ludovicum partibus Regni sica patre donatos censuit, ut Lothario fratri tanquam soli Francorum Regi subessent Francia in tria Regna neutiquam separata. Falsae sunt autem assertiones huiuscemodi. Sic enim ad annum Redemptoris octingentesimumdccinium- septinuim scribit Annalista Laureshamensis. Imperator generalem
populi sui Consenium Mai grani more stita habuit, in quo sibum sum primogenitum Loibarium coronavit, O Nominis atque Imperii sui socium sti constituit. Ceteros Reges V Euros, unam Aquitania, alterum Eayoaria praefecit. Et
Astronomus in vita Ludovici Pii. Imperator in eodem Placito Aquis granensi filium primogenitum Lotharium Imperatorem anestari se esse voluit, o Gorum Auram suorum Pippinum in Aquitaniam, Ludovicum in B Oariam misit, MFilicet Uret populus, cujus deberet potestati parere. Testantur ni Scriptores filios a patre, qui simia de Imperator de Rex erat, consortes csse dictos, Lotharium Imperatoriae Dignitatis, Regiae ceteros, per Aquitaniam Pippinum, Ludovicum per Bojoariam; nihil praeterea. Lotharius igitur in
consortium Imperatorii tantum Nominis adscitus, auctoritatein nec in Regni partes fratribus attributas, nec in reliquum accepit Regnum, cum Imperatori ratione Dignitatis Imperatoriae ne vicus quidem subiaceret, ut saepius inculcavimus ex quo Carolus Magnus Imperatorem de Augustum se dixit. Fratres vero Lotharii, quos pater Reges appellavit, Vere Reges extiterunt; sitnulque cum patre, Pippinus in Aquitania, Ludovicus in Bojoaria, regnarunt; de annos Regnorum suorum numerarunt a die, quo Reges illarum regionum nuncupati sunt a patre. Nec occurrit ratio,
272쪽
cur ad Franciae divisionem in plura Regna sub Ludovico Pio magis obstu. AN. CH.
pescas quam sub Carolo Magno. Hic anno Christi septingentesimo octo- , gessino-ptimo, cum quatuor filios, Pippinum videlicet ex Himilcrude pri- Lutio ma uxore, Carolum, Carolomannum de Ludovicum haberet ex Hilde- iis, garde altera coniuge, Romam pervcnit cum Carolomanno de Ludovico. Lollia os . DCCCL xxxi, inquit Auctor Appendicis ad Chronacon Ni belungi I ia , Comitis, perrexit Curias Rex Romam, o baptιῆatus ibi filius 9 s, fri Pi , , ibatur ei GHomannas, quem Adrianus Papa maIMo nomine vocavit Pininum, io unaeis in Regem super Italiam, se fratrem Uus Hiadomicum fit μι aviam. L u o o QIncertus Auctor in vita Caroli distinctilis observavit Pippinum 5e Ludovi R cum unctos quidem in Reges a Pontifice, sed a C rQlo patro praefectos, C L x. L i Pippinum Italiae, Ludovicum Aquitaniae. Ba minus est Domnus Pininus R. . fitias Domni Regis Karoli ab Adriana Papa, ct duo e fidem flui uncti sunt Re- ges a supradicto Ponti re, Pippinus sici et O Ludovicus. Praestiatque eos pater,
Pippinam Italia, o Ludovicum Aquitaniae. Carolus in hac partitione, quam suo loco non omisimus, partem tantum Regni junioribus filiis suis ex a Tom. .. Hildegarde susceptis, Pippino videlicet ac Ludovico divisit, nec indica- i. vit quid consilii super reliquo Regno cepisset, quamque sortent essent accepturi Pippinus senior de Carolus, quorum ille filius Himilmidis unicus, hic primogenitus Hildegarius fuit. Patrem imitatus est Ludovicus anno Redemptoris octingentesimo decimo- septimo, nam Regni partem duntaxat, id cst, Aquitaniam de Boioariam, inter iuniores filios Pippinum ac Ludovicum partitus est, nihilque prorsus statuit vel de reliquo Regno, vel de sorte Lotharii filii natu maximi, cui solam tunc Impera toris Dignitatem contulit. Carolus Magnus anno Christi septingentesimo undenonagesimo Carolum filium Resem Neustrasae constituit, ut ante annos octo Pippinum Italiae, Ludovicum Aquitaniae praefecerat. An Christi septingentesimo nonagesimo-tertio seniorem Pippinum ob nefandam coniurationem tonderi praecepit. Anno Redemptoris octingentesimo coronatus est Imperator. Anno Redemptoris octingentesimo sexto, nulla Imperii facta mentione, nobilissimam Regni divisionem fecit, totum enim Regnum, quantumcumque erat, inter praedictos filios, Carolum, Pippinum, de Ludovicum, quos Reges jam appellarat, aequaliter adeoque prudenter partitus est, ut invicem auxilio tibi possunt esse quotiescumque res postularet. Annis octingentesimo decimo Sc octingentesimo undecimo filios duos Pippinum & Carolum a multis annis in consortium Regiae Dignitatis asti impios amisit. Ideoque anno Redemptoris octingentesimo de . cimo-tertio novam iniit divisionem, de Ludovicum filium non tantum Imperii sive Imperatoria Nonunis, sed etiam totius sui Regni consortem fecit, excepta duntaxat Italia, quam Bernardo nepoti suo, Pippini Regis ante triennium mortui filio concessit. Partitionum, quarum author C lus , haec ultima vigebat anno Redemptoris octingentesimo decimo. ruarto, quo mortuus est , vigebat de anno Redemptoris octingentesimo ecimo-septimo, quo Ludovicus Augustus Lothari uni filium natu maximum dixit Imperatorem, ceteros Reges appellavit, Aquitaniae Pippinum, Ludovicum Bojoariae. Ut autem Carolus anno Redemptoris octingentesimo decimo- tertio Franciam in duas partes distinxit, sic de Ludovicus Regnum sui uri in plura secuit anno Redemptoris octingentesimo decimo-
septimo i atque ut Carolus Ludovico sive Regi sive Imperatori nihil iuris in Bernardum Italiae Regem, sic de Ludovicus Lolliatio Imperatori vocato nihil juris in Pippinum Aquitaniae Regem aut in Ludovicum BojOariae Regem attribuit. Perperam igitur Agobardus Ludovicum Augustum sic allocutus est. Ceteris filiis vestris de nastis paries Rexni ve i, sed, ut unum Regnum esses, non tria, praetulistis eum His quem participem Nominis se F
rei fecistis. mus VIII. sis ii
273쪽
Obscurior est quae proxime sequitur haec periodus. Os deinde gesta Dbere mandastis, Frina signare es roborare, o consortem mminu vestri factam. Romam misistis a Sammo meti re gesta vestra probanda or 'manda. Tota difficultas in his vocibus consiliit, cir consortem Nominu vestri factum. Claraesum enim quae vel praecedunt vel subsequuntur. Existimamus ut in libro apologetico quem ad annum Redemptoris octingentcsimum tricesimum allegavimus, sic Ze hic accusativum absolute politum pro ablativo, nam si legas, se consorte Nomanιs vestri facto, cuncta rectissime sic procedunt. si deinde gesta Aere mandastis, Fripta signare o roborare, o consorte No nis vestri facto, Romam mi is a Summo Pontificensa vestra probanda O s manda. Qui textum supra citatum sic interpungunt, se consortem Nominis
vestri factum Romam misissis, a Summo Pontifice grassa vestra probanda O μ-
manda, non advertunt deesse coniunctionem, G, quae duas res valde di versas ita connectat, ut Ludovicus Augustus Romam nusisse censeatur, de consortem Nominis Imperatorii factum Lotharium, de a Summo Pontifex a sua nabanda or 'manda. Deinde Ludoviciis Lotharium filium nee in Italiam misit ante annum Redemptoris octingentesimum vicesimum- secundum, nec Romam ire praecepit. Lotharius , Ludovico patre dictus est Imperator anno Redemptoris octingentesimo decimo - scptimo, Rex Longobardorum anno Rcaemptoris octingentesimo vicesimo, secundo post anno missus est in Italiam ut Longobardis sus dicerct ; ineunte autem anno Redemptoris octingentesimo vicesimo-tertio cἰura de reditu ad pa trem cogitaret, rogatus a Paschale Papa Romam proficisci, postulationi Pontificas acquievit, adiit Romam, ibique ab eodcm Paschale in Solem nitate Paschali coronatus est Imperator. Lege Tomo superiore ad praedictos annos Redemptoris, octingentesimum decimum - septimum V, octingentesimum vicesimum - secundum φ, Se octingentcsimum vicesimum tertium 4, quae scripta sunt de Lothario in consortium Imperii vocato, in Italiam prima vice profecto, de Romae Coronato in Augustum a Romano Pontifice. In Lotharianis Diplomatibus ab anno Redemptoris octingentesimo decimo- septimo ad octingentesimum viccsimum- tertium, quatuor ipsius Lotharii sive Imperatoris sive Regis Longobardici reperiunatur epochae; Imperatoriae duae, una anno Redemptoris Octingentesimo declino-septimo, altera octingentesimo vicesimo-tertio ι Regiae totidem, una anno Redemptoris octingentesimo vicesimo, altera octingentesimo vicesimo-secundo. Harum prima, quamvis Ludovici Pii mortem annis antecesserit viginti, tamen in usu non fuit ante obitum ciusdem Ludovici. ut ad annum Redemptoris octingentesimum quadragesimum fuse dicturi sumus. Par eli ratio posterioris epochae Imperatoriae, licet enim initium sortita sit anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - tertio, Lotharius hanc non usurpavit ante civiles discordias, postquam rebellavit contra patrem, studuitque Romanum Pontificum suas ad partes allicere. Talem Lotharianarum op harum usum ignorare non potuit Αgobardus. Quapropter ab eo nunquam arbitrare scriptum de Ludovico Augusto, quod eodem tempore & Lothinum Imperatorem & gesta sua Romam miserita Summo Pontifice probanda de firmanda, sed nobiscum existima potius Agobardum objeciste Ludovico, quia Lothino Imperatore dicto, gesta sua, in quibus illa Nominis Imperatorii collatio continebatur, Romam a Summo Pontifice probanda de firmanda miserit.. Habebat Ludovicus in Carolo patre quod imitaretur exemplum. Anno Redemptoris octingente. simo sexto Carolus Magnus Regnum suum tres in partes pro tribus filiis, Carolo, Pippino de Ludovico vivisit. De bae partitione est Te mentum Dor m , o Jureyurando ab Optimatibus Francorum confirmarum, se constitutiones dicis conservanda causa factio inrue haec omnia literis mandata sunt, o Leoni
274쪽
ct in. Um praebuit, o propria mam sub Vsii. Ita scribui Annalistae, Loi- AN. CH.
selianus, Laures hamen siis ac Bertinianus, necnon incertus: Auctor de Mo. 8nachus Egolismensis in vita Caroli. Brevius Annalista Faldensis, sic. De i δ 3 'hac partitione τὸ flumen-- consiriptum, O ab Optimatibin Framorum confrma. i ' '' 'hae divisione Tessumentum fecit, or sacramentis inserpositis a Francis coninmatrum est, ct Leoni Papae reansenusum, ut hac decreta manu sua firmaret. uod O , '' factum eis. Apud Reginonem eadem ac apud Annalistam Metensem te V P Q V. gitur periodus, hac duntaxat intercedente differentia, quod Annalista, 'Metensis usus cst istis vocibus, sacramenras interpositis, in ablativo absoluto, ' - his autem Regino, sacramentum interpositum, in accusativo aeque absoluia ' 'to, sic.,De hac dimisione Testamentum ficis, O, sacramentum interpositum, a Francis confirmatum est, or Leoni Papa rea nissum, ut dec. Id studiosius observamus, quia in Agobardi textu, de quo disputamus, has voces, consortem Nominis vestiuectum, in accusativo absoluto positas contendimus. Inter praedictos Auctores, qui partitionem Regni factam a Carolo laudarunt ad amaum Redemptoris octingentesimum sextum, de exemplar Romam Leoni Papae transmissum asseruerunt, non desunt qui Zc divisionem anno Redemptoris octingentesimo decimo - septimo factam a Ludovico memorarunt. In horum numero sunt Annalistae, Laureshamensis, Ful- densis, Bertinianus, de Metensis, cum Adone, quibus accedit de Astronomus in vita Ludovici. Sed nullus exemplar istius partitionis, quam Ludovicus fecit, Romam Summo Pontifici transinissum testatur. Ex hoc s- lentio suspicari licet id temere doloseque sparsum in vulgus ab Agobardoceterisque coniurationis Lotharianae fautoribus. At esto. Patris exemia plum secutus sit Ludovicus, anno Redemptoris octingentesimo decimo- septimo facta Restat partitione per Nuncium a Romano Pontifice postularit, ut ei oc assensium praeberet, de propria manu subscriberet. An perjurii reus habenous anno Redemptoris octingentesimo triccsimois tertio quia praedictorum filiorum. Lotharii, Pippini de Ludovici sortes post an- num Redemptoris octingentesimum decimum-septimum novis auxit Regni divisionibus, de Carolo Regi vocato suam sortem assignant i Anno Redemptoris octingetuesimo vicesimo Lotharium iam Augustum in consortium Resiae Uignitatis per Italiam seu Longobardiam adscivit. Lotharius epoctiam illam Longobardicam post Ludovici patris obitum usurpare coepit, de cum Francica, cujus initium ab eiusdem Ludovici morte petitur, ita contulit, ut testatus si solido se vicenario Regem Longobardiae prius suisse, quam patri cis Alpes in partem Regni successerit, adnotatis
annis Regni in Italia xxi, in Francia r; item in Italia xxiv. in Fran-ria m I. Parcimus aliis exemplis, quae post Ludovici Pii mortem frequenter occurrent. Lotharius in Italiam a patre primum directus est anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- secundo, Ac epocliam Italicam ex hoc . in Italiam adventu numeravit, quandiu pater esus in vivis fuit. Extat Lotharii Diploma datum Ii Nonas iunii, anno, Chrso propitio, Imperii Domini Ludovici Serenissimi Imperatoris Ecimo, Regnique Lotharis Gloriosissimi Augusti
in Datia prima adhuc currente, Inaectione prima. Lotharius enim in Italiam , a patre missus est post Attiniacensem Conventum, qui mense Augusto celebratus est anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - secundo, ut observatum Tomo superiore. Ceteras attingamus Regni partitiones, quas Ludovicus Augustus proximo fecit decennio. Anno Redemptotis octingentesimo vicesinio-nono Carolum Regii quoque Nominis consortem per Alemanniam seu Sueviam, per Rhaetiam, de per Burgundiae partem dixit. Anno Redemptoris octingenteiuno tricesimo, post recuperatam aue
275쪽
toritatem, quam sibi Lotharius arrogarat, promissis stetit, & Pippitu ae
Ludovici Regum, quorum ope recreatus suerat, ditiones amplificavit. Anno Redemptotis octingentesimo tricesimo-ptimo , post Conventum Aquilaranensem Lotharium Imperatorem sola Italia contentum dimisi. Anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - secundo iratus Pippino ac Ludovico Regibus rerum novatum tunc cupidis, inter filios suos Lotha ritim de Carolum quandam Regni divisionem constituit, quae tamen ingentibus impedimentis, ut Astronomus subiungit, pro voto minime cessit. Omnes hae Regni partitiones ante annum Redemptoris octingentesimum trices naum- tertium ab Imperatore Ludovico factae, traeter Italiam, Aquitaniam, Bo oariam, Nemanniam, Rhaetiam, partemque Burgundiae nihil omnino complexae sunt, eodemque anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - tertio, cum in consortium Regiae Dignitatis prius vocati regnarent cum patre, Lotharius in Italia, Pippinus in Aquitania, Ludovicus in Bo,oatia, Caresus in Alemannia in Rhaetia de in parte Burgundiae, Lothariusque Imperatorio praetcrea titulo gauderet, Ludovicus Augustus periurat reus haberi non debuit, ex integro enim subsistebant electatio Imperii de partitio Regni, quas anno Redemptoris octingentesmodecimo-septimo fecerat , quando tribus e filiis quos tunc habebat unum elegerat Imperatoremque renunciarat Lotharium ceteris Regibus dictis. Aquitaniae Pippino, Ludovico BojOariae. Porro cum ad annum Redemptoris Octingentesmum sextum apud Auctores supra citatos partitio Regni Caroli vel jurejurando as Optimatibas Francoram sive a Francis coni muta, vel Leonis Papis sive . nsu sive sessu pilone roborata seu firmata legitur, aut apud Agobardum Ludovicus Αugustus, postquam Lotharium Imperii consortem, ceterosque filios, Pippinum videlicet ac Ludovicum, Reges vocavit, anno Redemptoris Octingentesimo decimo- septimo Romam asseritur misisse a Sammo Pontifice gessis sua probanda o firmania, cave ne credas has loquendi formulas stricte sumendas esse, quas quaecumque Regni partitiones clari a Carolo tum a Ludovico fierent, forent irritae, nisi procerum vel omnium Francorum iusiurandum cum assensu vel subseriptione Romani Pontificis accederet. Haec enim ut interponerentur, haud exigebat necessitas, nec interposta sunt ut Imperialibus Decretis auctoritas adderetur, sed tantum ut populus, propter metum temerandi auramenti, propterive reverentiam erga
sedem Apostolicam, studiosor Imperialium Sanctionum observator esset. Agobardus, ut perfidaae reatum procul a se suisque sociis removeat, Obaicit Bustra Luciovico, quod arare omnes iusserit at ratim ei ctionem o divisionem cancrisquereniar des iurent, id est, ut quem ipse suis e filiis anno
Redemptoris octingentesimo decimo-septimo consortem Imperatorii Nominis elegerat, omnes Imperatorem deinceps agnoscerent, nec violarent divisonem quam tunc fecerat ceteros inter filios Pippinum 5e Ludovicum, quorum unum Aquitaniae Regem, alterum Bojoariae Regem appellarat. Nihil horum non observabatur anno Redemptoris octingente-umo tricesimo- tertio, Reges colebantur, Pippinus ab Aquitanis, Ludovicus a Bo Oariis. Lotharius Imperatorio gaudebat titulo, quin & Rex erat Longobardorum ab anno Redemptoris octinsentesimo tricesimo.
Frustra quoque queritur Agobardus, quod in precessa timporis, quoue
cumque avit quocumque Imperiales Burae miraerensari amborum Imperatorum, Ludovici videlicet ac Lolliarii, nomina continebunt ι posea vero matuta volani te, convulga sint surara, o de Euris namen omissam est Lotharii. Post annum Redemptoris octingentesmum decimum- septimum, quo Lotharius a patre dictus est Imperator, in Diplomatibus frequentissimὸ nomen. lius Ludovici, nonnumquam Lolliatii vel utriusque repetitur appositum. Chaitarum, quas suis locis recitatas consulere poteris, brevem hic lex
276쪽
FRANCORUM. 239mus indicem. Nulla Lotharii Augusti mentione facta, Ludovicus Imperator
varia Praecepta emisit, anno Redemptoris octingentesimo decimo-octavo pro Monasterio Tevenecensit anno Redemptoris octingentesimo decimo-
nono h pro Ecclesia Magalonensi, Coenobiisque, Dervens, Conchensi, de Gandensi , anno Redemptoris octingentesimo vicesimo pro Monasterio Cormariceno Ecclesiisque Placentina de Parisiens; anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- primo 4 pis Ecclesia Pariliensi de Monasterio Inferioris Altaictili , anno Redemptoris octingentesimo vicesimo-secundo pro Ecclesiis Mutinensi de Pader bomensi ac Monasteriis Senonensibus de Sanctae Cluisstinae, anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - secundo i pro Monaiatorio Elnonens i anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - tertio g pro Coenobio Corbeiae Saxonicae; anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- quarto h pro Ecclesia Ultraiectensi i anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- quinto pro Ecclesias Matisconensi dc Basilica Brivatensii anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - sexto pro civitate Caesaraugus tana. Lotharius autoni omisse Ludovici patris nomine Praeceptum solus emisit annis Redemptoris octingentesimo vicesimo-tertio , de octingentesimo vicesimo-quarto pro Ecclesia Comensi. Annis proxime sequentibus Ludovicus Zc Lotharius Augusti sua simul nomina variis Praeceptis de Epistolis inscripserunt i anno Redemptoris octingentesimo vicessim quinto Praeceptum ediderunt pro Monasterio ' Sancti Maximini ad Ligerim, literasque scripserunt Eugenio Papae, quae Romam. perlatae sunt anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - sexto quo pariter anno P Praeceptum omiserunt pro nova Corbeia, ut M anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- septimo pro Monasterio Demensi ι anno Redemptoris octingentesimo duodetricesimo Praeceptum etiam ediderunt pro Ecclesia qAndegavens, literasque scripserunt x universo populo legendas de epistolam encyclicam pro celebratione quatuor Conciliorum; anno Redemptoris octingentesimo undetricesimo s nominati sunt simul in Praefatione Coimcilii Parisiensis. Anno Redemptoris octingentesimo tricesimo post Epiphaniam in Conventu Aquis granensi coepta contra Ludovicum Augustum conjuratio cujus particeps Lotharius cum fiatre Pippino, codemque annovariae inclioandorum Diplomatum usurpatae sunt formulae, quia Lotharii defectio Ludovicum aliquandiu latuit, nec Lotharius in rcatu per totum annum mansit, Ludovicus & Lotharius mense Martio Praeceptum emiserunt pro Monasterio Sancti Florentii sito in Dioecesi Placentina, tertio Nonas Aprilis , omisso Lotharii nomine, Ludovicus Praeceptum pro Monachis Centutensibus dedit, at Idibus Augustis y , Ludovicus & Lotharius, com post redintegratam pacem e Compendiensi Palatio simul in Noviomagense proficiscerentur, simul quoque Praeceptum ediderunt pro Coenobio Carissensi, necnon de aliud post Kalendas Octobres pro Bestiensi Monasterio. Mense Octobri celebratus est Conventus Novioma-geniis. Eo peracto ces latum est a bello domestico. Tunc Ludovicus Imperator plerosque coniurationis prius initae conscios vel dimisit e custodia, vel ab exilio revocavit, nonnullis tamen, quos ad tumultum procliviores noverar, nihil remissionis indulsit. Ut autem auctoritate se pristina pollere palam significaret, in Diplomatibus suum duntaxat nomen apposuit nulla Lotharii facta mentione, decimo-tertio Kalendas Decembris anno Redemptoris octingentesimo tricesimo pro Monasterio Sancti Zenonis in Episcopatu Veronensii anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-primo hh, pro Barisiaco, pro Ecclesiis Viennensi de stramurgens, pro Monasteriis Turonensibus Sancti Martini, & pro Vincentino prope Vulturnum ; necnon M anno Redemptoris octiugentesimo tricesimo-secundo μ,
pro Monasteriis Demensi & San - Dionysiano. Scripsit Agobardus anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - tertio , & apud Ludovicum Au-
277쪽
AN. CH. gustum questus est in gratiam Lolliarii Imperatoris, quod in prate a s 8 , , s , ut dictum est supra, quotiosamque aut quocunque Imperiatis ιυνὰ m t-
serensar, amborum Imperasorum nomina conriaesanI, postea vero, mutata τι-
Ianture , reniti u sunt stataris, ali lueris nomen om jam est Lotharii. Di plomata, quorum Indicem texuimus, a die quo Lotharius Imperator est appellatus ad annum usque Redemptoris octingentesimum vicesimum- quintum, solo vel Ludovici vel Lotharii nomine pro diversis locis conii gnata sunt. In processu temporis ab anno videlicet octingentesimo vicesimo quinto ad octingentesimum tricesimum insignata sunt amborum Imperi torum nominibus. Anno Redemptoris octingentesimo tricesimo Ludovi
C , ko i i cus imperator cum Lotharii defectionem proximumque tumultum iamst praesentiret, suo tantum nomine literas Imperiales inscripsit, eodemque post anno cum Lotharium in amicitiam recepisset, ut suum se de illius nomen initio literarum apposuit. At sub eiusdem anni finem sequentique biennio cum pristinam recuperasset auctoritatem, iterumque Lot hario diffideret, inchoandorum Diplomatum formulam suo tantum nominei voluit exornati .QTalem mutationem tanquam scelesti limum facinus legibu eum humanis tum divinis valde contrarium atrocillimis verbis insectatu, est Agobardus, id autem quo jure secerit, haud capimus. Vocatus a Luia dovico per literas, ut cum aliis Episcopis & Conventui Francorum interesset,& cladem Regno per turbulenta tempora tunc imminentem ave
teret, Imperiali Jussioni parere noluit, maluitque scriptis etiam salsis tr summet Augustum semel atque iterum lacessere, ne quid dicamus hie de
libro apologetico, quem paulo post cxaravit, ut infra narraturi sumus. Nemo sanae mentis non arguet Agobardum, quod contra patrem adli serit rebellanti Lothatio, suamque culpam cautis inanissimas atque Ariachiepiscopo prorsus indignis praetexuerit. De iuramenti vinculo, quod obtendebat, egimus supra, probavimusque nihil a Ludovico factum eon. tra sacramentum, quod a Francis exegit anno Redemptoris octingentesimo decimo- septimo cum Lotharium in consortium Imperatorii Nomini, ad scivit, Imperialem enim titulum eidem Lothario quantoscumque tumul tus cienti nunquam ademit. Octavo quidem anno post litiam Lotharium Imperatorem dixerat, elitidem Lotharium sibi tunc obedientissimum iiii tio literarum honoris causa nominate coepit, nominavitque donec Lotha
rius a reverentia fideque patri debita sagitiosissime deseeit. Quis ex haemulatione sus Agobardo vel alii cuipiam datum conseat, ut in procinctu civilis belli, cujus author Lotharius, Ludovicum deserat, ipsumque Lothacium perduellem sequatur 3'Agobardi reatus locum dissidio dedit, quod illum inter & Amalarium Metensem Chorepiscopuin exarsit. Hic ' objecit Agobardo, quod ordinem psallendi in Ecclesia Lugdunensi r ceptum immutasset. Agobardus inde sumpsit occasionem sciibendi tres libellos: unum is Ditina Psal eda, secundum de corranione , ipsonaria, tertium contra libros quatuor Anualarii. Libellum de Divina Psalmodia sie exorsus est uia nuper hias O improlus, ipsaque flutaria O impratiare sua
donera m , non stam verbo sed etiam seriptis Lusere non cesar, quas non res ,
nee more Iarernosve usu, d, minis decantationis staemnia perageniem, necesse fals omnem Oucrorum o j ιiorum seriem, quae soliis Cantorum Mini,hrio per totum ansitantium in rictis itas Conventistis exhibetur, μοι in ea. Em Milesia fienta Dei gratia . . Dur , Historios se plenius in silests, quem visitato morabati Antiphonaritim nanctipant . coiluere a que iuri n. Libellum de correctione Antiphonarii mi es μὴ in christis rutinisti praeripaὸ C inuri Euhssi Lurati aeAs, inseripsit. Quamvis in exordio libelli de Divina Psalmodia nomen
Amalarii non expresserit, a quo laesum se queteretur, imus tam ii in scimtentiam Stephani Balvetii fidentissime scribentis Anialarium intelligi, nec
278쪽
in hujus assertionis confirmationem leve ducimus argumentum, quod Agobardus libellis de Divina Psalmodia de de correctione Antiphonarii te
tium adjecerit, cum expresso titulo contra libros quatuor Amaiaris, sive contra quatuor libros quos Amalarius de Ecclesiasticis ossiciis composuit. Quicquid autem Agobardus scriptit, id mani me nocuit Anialario , qui post aliquot annos jussu Ludovici Augusti, cui quatuor libri de Ecclesiasticis Osticiis aeceptissimi fuerant, iterum profectus est Romam ad Antiphonarios Ecclesiae Romanae considendos, de ex Italia reversus, ut suo loco dicturi sumus, Ordinem Antiphonarii concinnavit. Nithardus Agobardi celeiorumque coniuratorum consilia sic exponit. Populum quasi as Iustum regimenso icitant, Maianam, o bar, mustidum, ter que, qui in exilium retrusi fuerant, custodia emittunt ι Lodbariam, ut rempublicam invadat, compestant; ius per autem O Gregonum Romana Summa Sedis Pontificem, ut flua auctoritate Genius quod cupiebant per cere possent, sub eadem secie magais precibus in Funumenta-sua voluntatis assumunt. Inter exules, quos seditiosi revocarunt ab exilio, tres praecipue nominantur, Wilana seu Mala Corbet ensis Abbas ad Somonam, Helisachar Sancti Maiaximini Abbas in Dioecesi Trevirensi, de Mathscidus Comes. Hic Aureli nensem Comitatum recepit Odone rursitan expulso. De Wala multa scri-huntur h ab ejus Enco aste, quae pertinent ad hunc locum Sc indigent examine. Imprimis hic Auctor agit de duplici ad veterem Cometam Le- satione , ut inde mala in Alsatiam evocaretur, quo se Gregorius Papa filiique Imperatoris contulerant. Os enerant, inquit, Missi Apostolici, Resumque suorum se Seniorum, quod omnes simuI cum eodem Sanuissimo advenissent, pro pace se unitate, pro indulgentia OsMUM ne patris, ut veniam impetrarent aueroritate Pontificis, ct salvaretur Imperium. I ιι detulerunt e -- ιιι ex omni auctoritate divina valia gravidas, O praecipium cum omni ad uratione, quamvis pro his musta 3am perpessin, ut in adjutorium Summi Antistitis obviam veniret. Guias nollet, Iusserunt Augusti mi eam abducere, eum omni tamen honore o reverentia. Euod cum audis mus omnes, pertimuimus uriri, maximὸ via totum a militibus nostrum occupabatur Carnobiam. Nos tamen primum nesciebamus Pid sibi vessent. Unde plurimum expavimin, o quaesivi quid esset. Tum issi rei vervatem pandentes; sita idem ire cum eis recusavit. -- AG in nos irruentes dicebant, D. .s aliter non possent, vi eum auferre duerent. aeui sprofecto dictis, hinc inde matri maerore ac terrore assciebamur, quoniam multum nobis se is pariter imminebat periculam, facere os non facere quod rogabant; siquidem pro multa V- Iam periculis nimium tristabamur, se quia in B prius Profecerat, ne rumis repeteret, riterrebamur. Osendebatur coram aucti rito ct legebatur Su-mi Ponti cis, pro pace, pro reconciliatione miris es suo rum , Principum se Seniorum, pro fluis Messarum, pro adunatiane populi Osalvatione totius Imperii. Erant autem se alii ex parte filiorum pro eu rogantes eum, ut i suis siccumres consiliis, qui Iam pro eis multa pertulisset, ne eos in ne desereret disicriminis. Nuntiabatur se vir ι dimina , qua praeruptam viam Alpium Penninarum coram roseanim complanasses Apostolico , qua obstrusa multis fuerat argumentis, ne ultra de ita in partibus ultas amplius huc transiret exemrim , qua ultro, ut feriar, aperta es eis. Iesibus ita prolatu , O aliis innumeris iactis, carpimus exhortari eam, ut obessiret pro pace Summo Dei Pontifici, etiamseum mori cum eo contingeret, quoniam multa est, inquimus. auctori as qua vocaris. Nec minor itaque obedientia, sta qua demotus Deo bonis se sanctis congruo tanti Pontificis, una cum ceteris sanctis Dei elisus . iaspis. Duplicis huius Le- sationis examen hic subnectendum. Gregorius Papa causam exilii, quod irrogatum malae fuerat ab Imperatore, variasque deportationes ad lacum Lemanum, in Herum Insulam, in Germaniam, Se ad Somonam, ignorare vix potuit. Anno Redemptoris octingentesimo tricesimo, cum primum
inter Ludovicum Augustum de aliquot Proceres qui filios eius magis dili---VIII. illi AN. CH.
279쪽
AN. CH. gebant, orta est dissensio, mala rebellionem frequentibus fovit colloquiis, 8 3 3. cum apud Aqui ramim ubi Conventus ab Imperatore tunc hisciatur. tum in vetere Cotbeia ubi postmodum degit codem Imperatore pagos
Oceano vicinos lustrante, nec expectat O adventu Lotharii qui coniurati
nis particeps erat, Pippino ex Aquitania venienti atquc in patrem multa iam molito se sunxit, deinde Lolliario ex Italia reverso adhaesit. Idedque Pi j j isi cum te contulissct Noviomagum, ut Conventui per mensem Octobrem illic celebrando intercllet, a Ludovico Augusto, qui vires a ersariorum Luno Q. at en ire satagebat, jussia esi ad Monasterium redire Corbesa, ibique regularis νR. tr. juxta professionem suam vivere. Sed anno Redemptoris octingentestimo C xoci tricesimo-primo, cum fides Cius Imperatori suspecta plurimum csset, ii
mendumque videretur, ne res novas in adiaccntibus provinciis cieret,. λι- iis ablegatus primum est in Regnum Caroli prope lacum Lemanum, post
Vlia Lud Pii. Conventum autem Inget heimiensem. cum Lotharius, cu)us partibus addictissimus erat, in Italiam dimittebatur, secundo deportatus est in Herum Insulam, quia Pippinus Aquitaniae Rex, cui parctat Herus, in patris
amicitia tunc erat, tertio ut uiuis est in Germaniam, statim ac Imperaiator eidem Pippino filio coepit dissidere. Post istas migrationes anno Redemptoris octingentesimo tricci imo - secundo luam ad Corbe ani remissiis est ab Imperatore verito, ne se reciperet ad Liadovicum Bosoaria: Rcgem. qui pravis sitorum fratrum consiliis abripi se patiebatur. Sane vel haec omiania , vel ex his plurima sciebat Papa. Quapropter ab eo directos ad Wa-Iam Nuncios inficiari potes, maximὸ cuin istius L gationis coaetanei Scriptores ni is quam meminerint..Si pertinacius asseris a Romano Pontifice vocatum e Corbeia malam, Gregorium necesse est fatearis egisse minos prudenter, Occasionemque non levem Imperatori dedisse conquerendi,qubd componendae paci perutilem, ne dicamus necessarium, misi a Lega tione iudicarit, quem ipse Imperator adversarium situm hostemque patriae
declararat, eoque nomine non tantum ante sesqua annum e Noviomatagensi Conventu ignominiosὶ repulerat, sed etiam postmodam procul abegerat a Monasterio, crebroque, prout sibi timebat a filiis, mutandam imperati exilii sedem propter viciniam Lotharii, propter suspectam Pippiiii fidem, propter imminentem Ludovici defectionem praescripserat. Eundem Imperatorem ad iracundiam provocare quoque debuit quae prosertur Legationis Pontificiae causa. Cum enim malam in hostium suorum numero Collocaret, aequo non potuit animo ferre, qudd is Romano Pontifici adebacceptus esset, ut ab illo per Nuncios honorificentissimὸ accessirettur propaee, pro reconciliatione patris or fluorum , Principum G Seniorum . pro fluis Ecclesiarum, pro adunatione populi Cr saltatione torim Imperii. Cum Mistis Apostolicis a filiis Imperatoris ad Walam directi quoque perhibentur Nuncii pro eis rogantes eum, ut illis sis succurrerer conssiliis, qui jam pro eis multat sertulisset ne eos in fine deferet di iminis. Wala certillime vel a tribus RGgibus, vel ab horum quopiam nuncium accepit, certiorque factus de se trum conjuratione statim e Corbeia discessit. Id autem prius factum videtur, quam Imperator desectionem filiorum audiret. Nam si pulsum δMonasterio disjunctissimis in regionibus, in specu prope lacum Lemanum, in Hero Insula, in Germania, mulare lusiit, atque ex uno loco in alium pro diversis causis deportari praecepit, E specu in Herum Insulam ne Loiatariunt in vicina Italia commorantem adiret, ex Hero Insula in Germaniam ne Pippino se sociaret Aquitaniae Regi suspectae tum fidei, deniquem Germania in veterem Corbeiam ne Liidovicum Boioariat Regem res novas meditantem conveniret, an audita trium filiorum conjuratione re
liquisset ad eb liberum, ut ὁ vetere Cotheia tutb in Alsatiam ad castra
Coniuratorum transire posset 'mala igitur, ut recordatio praeteritarum
280쪽
nec hortatioriabus sodalium fuit opus, ut quod animo iamdudum concuriebat, opere perficeret. In textu i upra descripto non capimus cur in plurali numero mentio sat Augultorum, hique dicamur sustille, ut Mala, si nosset. E Genobio vi abduceretur. Duo quidem crant Augusti, Ludovicus ciusque filius Lotharius, sed inter se tunc aded dissidebant, ut nec in unam conspirare sententiam, nec eandem de Wala iustionem iunulodere potuerint. Si Gregorium Papam de Lotharium Imperatorem duos interpretaris Augustos, inusitatus est luc loquendi modus, nec Imperatoris Augustive nomen Pontifici Romano tribui selet.. Si recurris ad tres Ludovici Ausus hi filios, e6sque collective vocas Augustos, reus es adulationis, quia solus Lotharius in consortium Imperatoria: Dignitatis a patre vocatus cst, solusque nomen Augusti gessit, fratribus Pippino ac Ludo vico Regibus tantum appellatis. Fatendum tamen es h eosdem fratres infra non quidem smpliciter Augusos, sed Augustis Reges nuncupari. Quod
attinet ad praeruptum viam Alpium I'enninarum, quam Auctor divina viris
tute coram sacrosancto Apostolico complanatam scribit, nullum hic Miraci tum asnoscimus, sed Lotharianae desectionis, quam detestamur, primum deprehendimus indicium. Anno Redemptoris octingcntesimo tricelimo- prinio Ludovicus Augustus post Aquis granense Placitum, ut ex Nithardo probavimus, Lo anum sta Italia contentum, ea pactione abire permisit,
ut extra patris voluntatem nihil deinceps moliri in Regno temptaret. Anno RG
demptoris octingentesimo tricesimo - secundo Lollianus Ludovicum Bo-joariae Regem clandestinis consiliis ad bellum movendum sollicitavit, aperte vero nil ut molitus est adversus patrem, quocum aliquandiu moratus in Italiam eodem anno rediit. At hoc anno, post Ct cistum natum octui gentesimo tricesimo- tertio, idem Lotharius, cum non ampli s Italia coniciatus esset, coniurationemque cum Pippino de Ludovico fratribus contra Ludovicum patrem fratremque Carolum iniisset, es iisdem Caroli Regnum invasit, actis in fugam militibus, qui, nomine seu Ludovici Augulti seu Caroli Regis, Alpium Pinninarum claustra custodiebant. Adeodatus imus ex interlocutoribus in encomio Walae multos ait inveniri , qui discessionem eiusdem malae e Corbeia vituperent, utpote proposito Monastico valde contrariam. Hoc es, inquit, Dod multi calumniantur, quasi non oportuerit de his eum astra curare, neque ratibus se admisere negotiis , cum omnino Spiritus Sancti gratia nura fra ibis auctoritas c ulli ι Reguli, immo cuncta Christi dissenset providentia, singinouantum in singulis mei quomodo proficiam officiis. Siquidem considerandum quia quirique agat, vel qu modo, O ubi. Guia, sicut in eadem legitur Regula, clausera sunt Monauerit virtutum instrumenta se bonorum operum, quo diligentius omnia regulariter compleantur. ua de causa cui non licet He Iussione Abbatis quidnam agere,fromidendum se licuis ad tam trandia se incena Me ira gressione instare, quia periculosissimum ea quempiam sum retinuere propositum, O ad ea qua non expediunt, neque so congruum tisicio, inconsiderate se admittere. Respondet Encomiastes istam mvisorum vocem esse, sed eorum, qui non assiendunι cvus dignitatis esu se vel ordinis. Nam postquam electus ab omnibus es Pastor crE Ioris o tum vocatus a Deo sesepit ut credisur, Consiliariiss totius Imperii una cum ceteris praeelectis constitutus, etiam in fide ac coninio reliquis anteposius. tria se anua yam erui etiam quam idem esset electas, quia pro genere, pro vita merito, pro instituriona quam perceperat penὸ ab ineunte arate insta Senatum se Sapientes Regni, pro mentis eskacia se nobilitate simήs, plurimum ab omnibos audis tur, o venerabatur a sngulis. Idcirco qui am c.m esset Praiasus una cum ceteris Ecclesiarum Pasioribus, sordinatas Senator cum est in ipsis es cum
aliis quibuslbet Palatii vel Regni Soatoribus, ut costium daret de singulis ι non mihi videtur, inquit, quod sine periculo sit praummere posset, prius M
nsilium de his inveniret, qua annumeravimus, in quibus unus omni-m 'o'