장음표시 사용
371쪽
suus, aut Curicus, eum inquierare, AEG sne volantisse ipsus ad idwm Moniano iam uuire, avit aliquam orἀπι- rionem facere, vel Missus celebrare pras maι. at omni sempore quieti o scuri ab De omni motistia mel controvensa es nata. ia eodem Monasterio Deo de vire possint. es vero, qui odiiunandias ibi est cum electione Fratram, Iropter vita meritam o honestarem morum, o non propter surpia lucra soler pecaniam Astasar, o Assae alta calamnia, a qascunque Episcopo,prous sti placueris, beata catur. De Sacerdoritas avia Diaconibus oriunandu id Asmetar qaod in Regula praecipitur, ne
salum ahquis Dis pus subdiectionem ab
eis requirat qaos oriunavit, nec unquam
oscio dignos ordinare disserat. Deniqae' se conitrarii at Abias ac ferar de criminatibus cavi sis , non univis Di pi adicio ritimine νsnuntia, sed pra--ntialis Concitii expecte r censra. Mai s sne maluerit appellare Sedem solicam, res ad Romani Ponti iais νουαν .uiuentiam. ει quotiesanque
necestus urges, eam venire Romam mo
Ei potestulam in vitres o feminas sui
Ordinis habeat. Si mero Abbas vel M/nachias de eodem Nonas,rio ad Ctiricitus ordinem promotis faeris, non illic haleat atrarius possuum remorandi δει ahqaid faciend7. IZaia mero de eodem Nonasterio Monachi exigente ca a communione priτentar, ejias Discisos ἀ- versa loca adeant, o communionem sine atiqua resematione percipiunt, Presfuris diserterias interdicere necesse est, aut facere de Mura non praesumam, quia
duilam si Religionis persolvere pin i similium scaniam Regatim P
reis Benedicti, a propriis AHarisas, M nritis Uriticet ex eodem Carnuto reginiuriter electis, in per Iuum obem --r. Nec illuram raram , qua iri in ' Iurio PMopto nominatim continentur,
s sumpserit, o inpenda smorum Dei
in atios asas convenerit, as Ap stica
communione anassem Iis anima em
sone utam sparumas, vir nis admoni ὸ istos s correxerit, cum rapa ribas a Iuno Dei excuses quae meretur tormenta persiavus. Ut avium soc Privile am certam obtineas .m, o mi famulis in jam dias Moriatens Coeno-Moscaritatem conferat, quamdiu maso Dominas nostis Eces sam sam durare voluerit, nostra id FUriptione roboravimus. Scriptam per manus Gy
372쪽
rionis ex hoc materia mini a r. I. ias peccatu habiturorum terra exigentis bus , anathema ad eos 'menerit, mel prisilegiam eidem Misaactio indui mus, ut farres qui em Congregationu rugans ditisum ostiam in omnibus absoluti. Visum gaque n.bis es, ui hanchrentium eidem tristiamus , quatinus tres, qui in quibasam C auiis gemunt, quod vivere regaturiter neque AF miserint passio metioranda vitae ad ipsim darem Monachorum diverrere , permissatur eis tamdia in ipso C nobis degere, F contenti fierini ait Monastica consuetudine, quo que in suis Monasteriis mitu ν ordo redire. Permirarimus etiam, at s alicuius de ipsis tritas onerosa contersiis se rit, ipse potius cam fis iumenis diseritqaum alias i aiser. Haec stior omnia, qua Mytis Praecepti Acreisque nostri pagina continet, tam eidem Abbati, quam cunctis qui in eo quo in oratae loco- qae successerint, via quoram inierasse poterit, in perpetuam sermunda Δ- cernimus. Si qais vero Regum , Sacerdotum , Iudicum, at e scalariam personarum hanc consti sionis nostrae paginam agnoscens, contra eam venire tentaveris, potestatis honorifiae si ἀ-gnitate careat, namque se divino γαῶ-cio exi ere de perpetrata iniquitate co
gnostar, o nis mei illa qisa ab illa sunt
maia Atara restitueris, tia digna paenuerentia Ancisa acti 2 seleris, a sacratis o Corpore o Sanguine Domini Dei aedemptoris j su Chri si istienus sub anuis mutis inseruiatione fas, aque in extremo examine d ricti allioni sui crat. Cunctis a tem eidem loco jusa sem
actionis recipiunt, o apud aestrictam fricem praemia Herna paris inmniant. Scriptum per manus Theodori Notariis se iam S. D Romanis Ecclesia, is messe Aprili o Isactione vo .
CORUM. 33sFRAGMENTUM PSEU DO PRIVILEGII
GREGORII MAGNI. AUGrirati igitur dimina, vita
1 Maii ritu Aristolorum princi
pis, consensu omnium Romanorum Pomtifcum , ct voluntate totius Senatus Romani , fluadente nobu viro Apostilico Anserico Suesserum urbis Pontis ce, se omniam Gallia Episoporum favente Iudicio decernimus, ut nullus Archiepis porum via Archidiaconorum tres pra- fata Basilica de ordinatione sei Abbatis velEcclesiasticorum graduum assumpti ne sequiuet, sed secundum praerogativam ipsius loci vobis moia recitatam beatissimi praedecessoris nostri Domini Joannis Papa tempore decretam, o Apostolica auctoritate firmatam, ordinatis-κ si Abbatis Vsi ires peragant, or Ecclesiasticorum traduum dignitatem suseipiam. Consecrationes quoque fontium , se scrutinii m Pria in i M.-nasterio celebrent. Chrismatis quoque ac olei, altaris, calicis, corporalis, a quo cumque voluerint Pontifice benedictionem expetant, ne tantus honor a Do- quam rectore ullius occasionis causa vel necessitatis intermittatur , ne vile troia fiblimitatis uos, Sanctae Mariae, or beati Petri, necnon se protomartyris, o Domini Medardi meritis sacratus, quem capus Monoeriorum totius Gallia constituimur, nu2M que ditioni patimur
lib. II. ep. IO. quis vero Regum, Sacerdotum,
. Iudicum , persenatamque sicularium , hanc constitutionis nostrae pagi
nam agnosens, contra eam venire rentaverit,
373쪽
Laverit, potesatis honor Bue seri dignia
tau ineas, reumque si dimino Discis exsere de perpetrata iniquitate cognoscat. Et nisi vel ea qua ab uti maia abGra .nt restitueris, vel digna paenitentia illicite acta des erit, a Iazratissimo Corpore ac Sanguine Deior Domisi nostri Redemptoris Iesu Christi alienus fiat,
atque in aeterno examne d rictae a tioni subjaceat. Coctis autem eidem l
co justa servantibus sit pax Domini nostri Jese Christi, quatenus o hic fu
tum bona actionis recipiant, ct apud dis ictum Diacem fraemia Mema pacis
LvII. Auctor pseudo-privilegii, quod impugnamus, prae manibus habuit -- cerum Ioannis Octavi Papae Privilegium, dc ex eo primam descripsit partem, quae circa occasionem emittendi Privilegii circaque res a Floriacensi Monasterio cum possessas tum possidendas versatur. Voces aliquot necessario mutavit . ut Privilegium, quod Ludovico Balbo Rege Joannes Oct, vus anno Redemptoris octingentesimo septuagesimo-octavo concessit, ad Gregorium Quartum Joanne Octavo vetustiorem Sc ad Ludovicum Pium avum Balbi revocaret ι utrum autem bene an male id executus sit, manet investigandum.
L VIII. Joannes Octavus quas ob causas in Galliam venerit, de Monasterio Flo tiacensi Privilegium dederit, sic exponit. Cum propter multiplices Ecclesia
Dei curas Gallicanam adeuntes regionem Trecas civitatem devenissimus, anno Incarnationis Dominica DCCCLXxum, se ad resecanda qualibet inutilia, vel flus uenda Ecclesiastica Iura, Synodum generalem flurimorum cel brarem. t ΕΝ - porum, inter alias gressit auctoritati nostra Venerabilis partium mestrarum Abia nomine Theotberras, ex Caenobio quod vocatur Horiacus in pago Aurelianensi&c. Gregorius Quartus sic in pseudo privilegio. Cam propter mali lices Ecclesia Dei curis Gaazicanam adeuntes regionem ad Gloriose m delenissemus Imperatorem Nudomicum, inter alias uessit auctoritati nostra idem Serenissimus Augustus cse Venerabilis partium veprarum Abbas ex Caenobio, Pod nominatur Furiacui in pago Aanelianensi deci Uterque Pontifex in Galliam venit , Gregorius anno Redemptoris octingentesimo tricesimo- tertio, quo strenuam pro vitibus operam navavit, ut filios perduelles patri reconciliaret i Joannes anno Redemptoris octingentesimo septuagesimo- octavo, quo Trecense Con-
. cilium celebravit. Theotbertus Abbas Floriacensis, qui Synodo Tricassinae praesens intersuit, a Ioanne Papa Privilegium petiit impetravitque. Bosse, cuius jam meminimus, Abbas erat Floriacensis, quando Gregorius Lud vicum Augustum adiit. Architectus pseud privilegii Gregoriani nullam Bosonis memoriam fecit, Abbatem enim, qui Monasterio Floriacensi tuneo praeerat, a Ludovico Pio non distinxit, quem simul de Augustum 5e Α batem Floriacensem sic appellavit. Suggessi auctoritati nostra idem Serenissimus Augustus cse Venerabilis tartium vesiarum Abias ex Carnobio, quod nomininiur Floriacus in pago Aurelianens. In eodem pseudo-diplomate, pia memoria Imperasor Larolus dicitur pater ejus, qui Privilegium a Gregorio postulavit, eoque loco designatur Carolus Magnus pater Ludovici Augusti, cui tan-xam Abbati Floriacensi Gregorius Privilegium concessisse fertur. Et i tra de eodem quoque Ludovico sic Gregorius. Potativit idem amabilis Deo Princeps sepra memoratus praefatas Abbaae ad reprimendam quorundam cupiaditarem Privilegium nostra auturitatis eidem Monasisio conferri. Quis autem
374쪽
non censeat eum ineptiisse, qui Ludovicum simul & Augustumn Ab-tem Floriacensem asseruerit. Huic ineptiae locum procul dubio fecit prava consuetudo, quae diu viguit apud Francos, ut ipsi Reges Abbatias sibi re. tinctenti causas Monasteriorum Praepositis, Decanis & Thesaurariis, militiae quoque curam Ma oribus Palatii commendarent. Id Ludovico Pio superstite nusquam factum invenimus, perraro regnante Carolo Calvo, saepe post tempora Ludovici Balbi Regis. Atque ex hae obseruatione denuo colligimus pseudo - Gregorianum Diploma conschitin suisse post an tium Redemptoris octingetitesimum septuagesimum- octavum, quo Joannes Octavus papa Trecis Ludovicum Balbum Regem coronavit, α Theot.berto Abbati Floriaeensi Privilegium dedit suprὰ descriptum. In Privilegio Joannis Pontiscis & in pseudo - Gregoriano par est elogium Monasterii Floriacensis. Nihil enim disparilitatis ex eo deprehendi. cur, quod Sancti Benedicti Corpus illuc ab ejusdem loci Monachi, alia
tum dicunt, Joannes a Beneventana provincia, pseudo - Gregorius a Capuana, quia Ducatus Beneventanus, cui nomen cliam provinciae Beneventanae tribuitur, in plures distinguitur provincias, quarum una est Capuana, in qua Casinum visitur, unde Reliquiae Sancti Benedicti translatae sunt in Galliam. Lege Camillum Peregrinium parte prima libri secundi Historiae Principis Langobardorum, ubi suse disterit de antiquo Ducatu
In Privilegio, quod Ludovico Balbo Rege Joannes Papa Monasterio
Floriacensi concessit, erga Floriacum munifici duo laudantur Imperatores, pila memoria Gloriosas Imperator Eurotas & Lata recordationis pater ejus Sere.
nissimus Augaris, id est, Carolus Calvus & Ludovicus Pius Augusti, quo. rum ille Ludovici Balbi pater, hie avus extitit. In pseudo- diplomate
Cregoriano muniscus erga Floriacum solus commendatur pia memoria m. Perator Graias pater ejas, nempe Abbatis qui Privilegium postulavit, hoe est, Carolus Magnus pater Ludovici Pii, quem author pseudo - privilegii Floriacensem Abbatem sngit. Utroque Diplomate cavetur, nequis MO-Dasterio Floriacensi molestus res ei collatas aut deinceps conferendas auferre praesumat. Actum supra non semel de munificentia, qua Pippinus Rex Rusque filius Carolus Magnus ac nepos Ludovicus Pius Floriacum Iocupletaverunt. Agetur inna de Carolo Calvo. Totum Joannis Octavi Privilegium duabus in rebus consstit, ut e sua Congregatione Monachi Floriaeenses Abbatem eligant, a quo secundum Regulam Sancti Benedicti gubernentur, & ut nullam rerum sua an a qu piam patiantur imminutionem. Pseudo-diplomatis Gregoriani multo plura sunt capita, eaque falsitatem produnt. Pleraque per Ordinem examinabimus. Prius autem nonnullas observationes accipe, quae fidem eiusdem
Privilegii plurimum elevant. Gregorius Papa Quartus anno Redemptoris Octingentesimo tricesmo- tertio, mense Junio, post Festum Sancti Joannis, in Alsatia cum Ludovico Augusto collocutus est. Cur itineri se tam longo tamque dii ficili commiserit, attente si perpenderis, nusquam in animum induces habitum in ista congrcssione sermonem de Privilesio, quod Imperator postularit in gratiam cu)uspiam Monasterii, proximoque Aprili mense Romanus Ponti lex gratanter concesserit. Deinde quis sibi persuadeat privilegium a Gregorio pro Monasterio Floriacensi datum anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - quarto, mense Aprili, cum Francia domestico tumultu laborabat, Imperatore Ludovico suae libertati nuperrime reddito, & Lothario filio perduelli nondum ad obsequium patri debitum reverso 3 Certe Pontifex, s quod Privilegium emist, id praectare debuit, postquam Ludovicus, cui se fratum & acceptum praebebat, dignitatem suam plenissime reeuperavit, alioquin manifestum erat periculum, ne Diploma suo careret essectu, tuncque Sedis Apostolicae laesa cen- Tomas VIII. V uAN. CH.
375쪽
AN. CH. seretur auctoritas. Praeterea Constitutione Pontificia non opus erat, ut 8 , . Floriacum res suas quiete possideret , huic tranquillitati satis consulebat
Lui, o, P pceptum Regium, nec probabile videtur Ludovicum ad Sedem Apostat , ii ' tolicam in tali negotio recurrisse. Dispar fuit causa Theotberti Floria L. ii, censis Abbatis, qui licet Piivilegia Monachis Floriae sibus a multis Epi 1 ia, is ' scopis sam concessa non ignoraret, in s)nodo Tricassina Privilegitimp i , , tui a Romano PQntisce, qui tunc aderat, ad reprimendum quo mi s i institim piae latim postulavit. Nihil hic Abbas contra suam dignitatem persecit: si his . in simili ca1u secus sentiendum de Rege vel Imperatore, qui suae potestati & auctoritati dissidendo plurimum derogasset. C k o i , in pseudo-diploniate Gregoriano vult Pontifex, us quia V serabilis Patis geneaetus Monuriarum tinguior o dominas, dux es Religionis M.fainea, si
Lxii etiam Pi eidem Canobis ploriacens praefueris, primus inter Abbati, Gallii ' Haec praerogativa, qua sublimiorem vix reperias, non occurrit in Joannis Octavi priuilegio pro Monasterio Floriacens. Tale silentium suspicionem falsitatis inducit. Nam si Crogorius marius anno Redemptoris octingemtesimo tricesimo - quarto Floriacensem Abbatem tam insigni privilegio donavit, eandem praerogativam, ad Theotbertum, qui tertius post Abbas cum laude floruit, transmissam quis neget 3 Porro si Theotbertus tam praeclaro gavisus est Privilegio, ut primus esset inter Abbates Galliarum, cur Joannes Ponti sex titulum adeo illustrem omisit in Diplomate, quo visus est totus in exornando eodem Theotberto Abbate Monachisque Floriacenshus 3 Insertum est Gregorii Magni registro pseudo-privilegium, quo Suessonense Monasterium Sancti Medardi constituitur captis Monaste- moram totius Galgia. Commentum semel inventum, postea facile a Gregorio Primo ad Gregorium Quartum & a Monasterio Sam - Medardensi ad Floriacense transferri potuit. Ut autem nullum in Historia vestigium apparet, unde cognoscas Sam-Medardense Monasterium caput olim Gallicanorum extitisse, sc nec ulla in libris memoria superest, unde concludas Abbati Floriacensi primum aliquando locum inter Abbates Galliarum attributum suisse. Supposititium igitur utrumque arbitrare Privilegium. Sam-Medardense de quo fuse Tomo secundo ad annum Christi quingen-
N.. IA. I. simum nonagesimum - tertium a disseruimus, S Floriacense quod imprae
LXII l. In pseudo privilegio Floriacens Gregorius Quartus de sacerdotum de
Diaconorum ordinationibus ita statuit. De Saraiassistis aut diaconitas oria-
nandis id ob metur quod in Rigati praeci stir, ne sal tm aliquis Episcopus sub
jectionem ab eis rigairus qtios ordinumit, nec anqtiam ossit. dignos ordinare differat. Et paulo post. Si mero Abba, vel Monachus de eodem Monasterio ad Ctiricatus ordinem promosas fuerit, non istis habeat ulterias pessulem remorandi aut
ahquid faciendi. Sed ista nec inter se, nec cum Regula conveniunt. Papa. decernit, ut Monachos Floriacenses, qui Diaconatu vel Sacerdotio digni fuerint, Episcopus ordinare non disserat, & ut Abbas vel Monachus, si promoveatur ad Clericatum, ulterius in ipso Monasterio nec morandi nec aliquid faciendi potestatem habeat. Hae pugnant inter se, nec magis consentiunt cum Regula, cujus caput sexagesimum secundum inscribitur de Sacerdotibus Monasterii. Si Di, Albis, inquit Sanctus Benedictus, sibi Presbyteriam mel Diaconum ordinare pesieris, Astiis AF ι, qai aegnas si sacer
Potio favi. OMinias uatem caveat elationem otii supersiam, nec quiquam ρ
sumat, ns quod ei ab Abbate priVisur ,siens se modio magi, disi lina regulari
subditam, nec occasione sucirrisit olli salar Rextilla os di nitam o disjunam, sed magis de magis in Deum proficiat. Loram meris issim smper astendat,
rionis o motantas Ablatas pro visae merito eum promomere volvierit. Qui tamen
Regulam a Decanis mel Propositis consituram Ai serianda Mai.
376쪽
Praeterea vult Gregorius Quartus, ut Abbas Floriacensissisendi o si sandi potessuum in viros o saevinus si ordinis habeat. Id autem supponit
Floriacum caput fuisse Monasteriorum Gallicanorum, quod supra negavimus, origine detecta tabulae, quae primum in gratiam Monasterii Sa Medardensis excogitata lapsu temporis ad Floriacense transiit. Si cetera falsitatis argumenta docilent, sola haec sustic et clausula, squis vero Regum dcc, quae sumpta eli ex interpolato Gregorii Magni Privilegio pro Xenodochio Augustodunensi. Talem mim clausulam, de qua disputandi commodior alibi locus occurret, Romanus Pontifex multo serius usurpare coepit. Denique vulgatum Gresorii Quarti Privilegium uno tantum Charactere Chronologico munitur, sola videlicet indictionis nota, quae nec vitio caret, ut mox probaturi sumus. Auctor Diplomatis sic habet. Scriptum per munus Theodori Notarii O Griniarii Sanctae Romana Ecclesia, in mensi aprili, O Indictione vis. Imitatus videtur Ioannem Octavum, cuius Privilegium sic clauditur. Scriptum per manus Georgis Scrimaras Sancti Sedis Apostoticae , in mense Augusto, Indictione x I. Joannes Octavus, postquam initio sui Diplomatis annum apposuit Incarnationis Dominica DCCCLX xvi II, recte addit in fine mensem Augustum cum Indictione undecima, quae per mensem Augustum cum anno Redemptoris octingentesinio septuagesimo - octavo componitur. At in Privilegio Gregoriano mensis Aprilis & Indictio septima servari non postulat, quia toto tempore quo Gregorius Quartus sedit, Indictio septima per mensem Aprilem cum anno duntaxat octingentesimo' vicesimois nono Incarnationis Dominicae convenit, Gregorius autem Privilegium serius edidisse fertur, postquam Gallicanam adiit regionem, δc ad Gonosem Imperatorem Hladovicum devenit, id est, post annum Redempto- Iis octingentesimum tricesimum- tertium, quo Gregorius & Ludovicus in Alsatia stinui locuti sunt, Festivitate Sancti Joannis Baptistae iam celebrata. Difficultatem agnovit, qui Privilegium publicavit, ideoque in margine posuit Indictionem xis, quae per mensem Aprilem cum anno Redemptoris octingentesimo triccsimo-quarto comparatur. Probaremus hanc emendationem, nisi Privilegium aliunde commentitium ostenderetur, ut multis argumentis probavimus supra. Cum eodem pseudo-privilegio prodiit in lucem Historia Monasterii Fi-giacensis, quae naevis quoque non caret, maxime sub initium, ubi instauratio Coenobii memoratur, nec id mirum, cum Auctor ab illa procul aetate dissitus manum calamo post. longam multorum seculorum intercapedinem admoverit. Operis hoc est exordium. Obbatiam igitur Fiacensem antiquit 'nm Sancti Salvatoras constructam, o ab ipso Omnipotente Domino per semeti8sem mirabiciter consicratam, a Pippino vero Rege nobiliter perfectam, a Sarolo quoque Imperatore thesauris se Reliquiis honoratam, a piarimis etiam Abbatibus Iam gubernatam, Asmarus venerabilis vita Abbaae pene destractam reno- ωavit, se a terito anno Ludovici Augusti uiaque ad quinium filii qm Lotharii, triginta silicet , duobus annis , regulariter tenait. Hic primism Fiacensis Ger cus, poIImodum a Pash si Papa apud Romam in Monachum se Abbatem benedictus, eo quod in supradicto Monasterio niatas remansi et Monachus, eundem locum honoribus, thesauris, ae ad ciis plurimis decoramit, inter qua etiam Cruci- i vultus magnas duas fecit imagines, utrassue opere argentario undique formatus, auro lapidibusique pretiosis adornatas, quarum myorem Fiaco posuit, minorem vero Conchis, ut per hoc cunctis clare fieret, locorum istorum quis cui praeesse debuisset. Nam se eundem locum, quandia vixit, tenuit. Ollit ausem temporibus Risimundi Iotisoni Comitis se Stiphani Episcopi Catanenses, anno ab Incarnatione Domini octingentesimo quinquagesimo - secundo, Indictione decima - quinta sse is que est in Haco, in cimiterio Beata Mariae. Hic vero Raimundus siupra.
377쪽
Suphastis Iam ipsius quis omniam proborum rogatu se consilio post Sed sis,
m is, Conche em Ecclesam rentiis. Ips mero morrao O in possis Sancti Maria
Dacos alia, Radassus evasiam loci Monuihus curam pastoralem vis, o Ea rati R is stii Ladbiici decimo - septima anno mini liriam fiam ιmpiens, o ipse Conchas rexis, spust que Fiaco quisis. Ili hoc textu multa sunt exama
Figiacum seu Fiacum, illustro Monasterium in Dioeces Cadurcens ad Sellum fluvium sub Meroveadis Regibus stetit. A Saracenis eversum cst , Theodorico Quarto Francorum tum Rege. praecipuum nactus est ini tauratorem Pippinum Aquitaniae Repem, Ludovici Augusti filium, Ca roli Magni nepotem. Supposititia sunt, qua de Stephano Tertio Papa Pippinoque Francorum Rege in Aquitaniam atque in Dioecesim Cadur censem anno Cluisti septingentesimo quinquagesimo - quarto prosectis ex commentitio Pippini Regis Diplomate circumseruntur. Illis de rebus eon sule, quae Tomo quinto scripta sunt ad annos octavi seculi quinquagesi muni-secundum te quinquagesimum-quartum b. Interierunt nomina Fi giacensum Abbatum, qui vastationem Coenobii praecesseriant. Ex Historia praecit ita primus post instaurationem loci censondus Abbas Aigmarus, de quo sermo nobis hic instituendus. Anno Redemptoris octingentesimo decimo - septimo, cum Paschalis Papa Pontiscatum suscepit, apud Figiacum nonnulli degebant Cleriei. nullus omnino Monachus. Inde patet reparando loco Pippinum Franco tum Regem e usque situm Carolum Magnum incubui , quamvis nee opus perfecerint, nec ibi restituerint Monasticen. Aigmatus Figiacensis Clericus Romam perrexit, Abbas a Paschale Pontifice benedictus in Galialiam rediit, & adnitente Pippino Ludovici Augusti filio, quem pater ab anno Redemptoris octingentesimo decimo - quarto per Aquitaniam in consortium Regii Nominis adsciverat, Figiaco Monachos restituit quo deinceps cum Abbatis titulo rexit. Quot autem, & quibus annis, manet inquirendum. Si textui supia descripto fides est, Monasterio restilaritispra fuit a seriis Λnno Ladomici Nι - γixtam siti ejus Louarii, iriguta siticis es Aobas annis, vitamque clausit anno ab Iacarnatione Domini octinsenusmo quinqua sis stando, Indiatione decima Plata. Sed haec stare
non possunt. Luciovicus cxeunis anno Redemptoris octingentesimo de cimo - tertio consors Imperatorii Nominis a Carolo Magno dictus est, proximo mense Januario s.lus imperare coepit eodem Carolo patre tum mortuo. Hae duae Imperii Ludoviciani epochae in unam pene recidunt, utriusque enim annus primus eum anno Redcmptoris octingentesimo decim quarto maxima ex parte componitur. Habita illarum epocharum ratione, annus Ludovici Augusti tertius terminatur anno Redemptoris octin
gentesimo decimo-sexto, vel quinto Kalendas proximi Februarii seu posittidie ordinationem Paschalis Papae. RRectis ambabus his epochis, Hintoriographum, in quem inquirimus, locutum forte dices in eorum opinione, qui ut annum Redemptoris octingentesmum decimum- quartum cum postremo Caroli, sc annum Redemptoris octingentesmum decimum- quintum cum primo Ludovici comparant, atque ita procedendo tertium annum Imperat Ludoviciani componunt cum anno Redemptoris octingentesimo decimo- septimo, sub eujus initium, nempe sexto Κώ
das Februarii, Paschalis in Romana Cathedra sedere coepit. Esto, hanc amplectamur Chronologiam. Certe si primus annus Aigmari Figiacensis Abbatis idom est eum anno Ludovici Augusti tertio, Redemptoris oetingentesimo decimo - septimo, necesse est annus ejusdem Abbatis Aigmari
378쪽
tricesimus-secundus illigetur anno Lotharii post patrem imperantis octavo, AN. CH. necnon anno Redemptoris octingentesimo quadragesimo - octavo, atque S , . IIulictioiu undecimae..Multum autem ab hoc computo recedunt tres hi i 1 'Figiacensis Historiae Chronologici Characterest annus quintus Imperii ἰ μ' Py
Lot bariani , annus octingentesimus quinquagesimus secundus Incarnaia i ' tionis Dominicae, Indictio decima-quinta. Nec etiam inter se consentiunt hi numeri, simul quidem annus Redemptoris odtingentesimus quinquage p si simus - secundus de Indictio decima-quinta conveniunt, at neutri respon-
det annus quintus Lotharii Augusti, quamcumque Imperii Lothariani epocham sequaris. Duae res facile nos adducunt, ut Imperii Lothariani stCharacterem hoc loco nihili faciamus. Lotharius Ludovici Pii filius nihil st unquam Iuris in pagum Cadurcensem obtinuit, ergo ut Figiacensi, apud u 'μ
Cadurcos Abbatis anni colligantur, Imperii Lothariani opoclia consuli non debet. Deinde ab anno tertio Imperii Ludoviciani ad annum quintum Imperii Lothariani, cuicumque Chronologiae adhaereas, annos nus. quam duos ac triginta numerabis, quia Ludovicus obiit anno Imperii sui vicesimo-septimo, Redemptoris octingentesimo quadragesimo, Indictione tertia. Ccterum expuncto Imperii Lothariani Charactere, ceteri rectissime cohaerent. Aigmarus Figiacensis Abbas anno Redemptoris octingentestino vicesimo constituitur Paschale Papa de Pippino Ludovici Augusti filio tunc Aquitaniae Rege, Monasterium triginta es duobus annis regulariter tenet, bus humanis eximitur anno ab Incarnatione Domini oc gentesimo quinquagesimosecundo, Indictione decima-quinta. Nec isti Chronologiae refragantur, quae subiunguntur de proximis Aigmari successbribus Cirardo de Radulio, quorum ille parum seu tempore modico regimen Monasterii gerit, hic Laroli Regis ui Ludomici decimo septimo anno sive anno Redemptoris octingentestimo quinquagesimo-septimo vitam claudit. Adde-qubd anno Redemptoris octingentesimo vicesimo, ut Tomo superiore m. ν. a.
probavimus, memoratur permutatio GEula Lonante Divo Martino sera , se gio. ii. I.
in qua prima usus Abbatia Figiacensis jacta fuerant fandamenta, eam vicis aliquot in pagis Ruthenico se Cadurcino μὰ intra Avarium inter Cadurcensim Epi- Fcopum γ PVinum Ludovici Imperatoris filium Aquitania Reoem. Guillelmus Cruceus h ad illum locum perveterem Abbatiae Figiacensis schedam alle- Num. si. gat. Nihi I ad firmandam opinionem nostram magis apposite produci potest. Pippinus enim, qui reparando Fisiacensi Monasterio studet, Cellulam, in qua pauci Clerici degunt, ab Episcopo recipit, ut illic ordo Monasticus cum pristino splendore restituatur. Atque haec esto epoclia Monastices apud Figiacum instauratae. Aigmarus Abba eiusque sucees res ut Figiaco sic de Conchis praestini L X X. in textu Figiacensis Historiae supra descripto. Sed huic assertioni vetera G AM refragantur monumenta. Figiacum Sc Conchae duo distinguebantur Mo CONCHtη nasteria sub Merove icae familiae Rcgibus 1 Figiacum in Dioecesi Cadur 'censi, Conchae in Rutenica i utrumque dirutum fuit a Saracenis anno Christi septingentesimo tricesimo-secundo. Conchae citius reparatae sunt quam Figi acum. Pippinus Franeorum Rex Saracenos in Hispaniam e Gablia penitus summovit. Tunc Dado locum solitariae vitae commodum inter Concharum rudera quaesivit. At ne talem duceret vitam, qualem se sperabat actutum, prohibuerunt Medraldus aliique complures, qui se tradiderunt in ejus disciplinam, sumitque luncti Regularem seu Monasticam Congregationem instituetunt, Coenobio, quod eversum iacebat, a fundamentis instaurato. Primus igitur Abbas raparatarum Concharum fuit
Dado, qui posteὶ Monasterii Praesecturam in Medialdum transfudit, & ι in Grania Vabrum secessit, ubi exoptatum sibi quietem texuit, se visendi fnem fecit. Medraldus successor Conchense Monasterium administravit annis Redemptoris octingentesimo primo de octingentesimo decimo-nono.
379쪽
A ris Successit Medraldo Geosredus, huic Anastasius, qui Coenobium annori Redemptoris octingentesimo vic simO-tertio gubernabat. Haec constant' Α' ex veteribus Chartis, quas suis locis ex Conchensi Tabulario citavimus. LUDOV- Anastasio Concharum Abbati synchronus vixit Aigmarus reparati Figiaci, Me prunus Abbas. Horum succc res valde distincti reperiuntur. Anastasi uni LOTHAR. aput Sammarthanos in Conchensium Abbatum Catalogo sequuntur He-ΙMP- lias & Gumbertus, Aigmarum in Historia Figiacensi Girardus de Radul- P, P Ni fus Hae sussiciant, ut Aigmarum utrique Monasterio, Figiacensi vide-R licet ae Conchensi, praefuisse conitanter inficieris, cademque Coenobia si-L PQR mul anterioribus temporibus unita fuisse perneges. R Quamvis ita sentiamus, haud dissitemur inter utriusque loci Monachos C 'ROL 3 singultirem amicitiam intercessiste, nihilque obesse, quominus Aigmarus
R s- credatur Crucifixi istici diras fecisse ma in ιma nes, utroque opere argenta rio undique formatis, auro lapidiburique pretiosis adornaras, quarum mayorem Fiaco Tom 7. . si . posuerit, minorem vero Conchis, ut ter hoc cunctis claresceret locorum sortim
M mutua benevolentia, non autem quis cui praeesse Abdi et, ut Auctor Figi, 2 si, ' censis Historiae perperam interpretatur. Agemus infra de Aigmari Abba- ' iis obitu, Ze ad annum quo contigit 'artem praecitati textus ex eadem LX XΙ- Historia denuo repetemus examinabimusque. LXX II. In Gestis h Aldiici Cenomannensis Episcopi, prior pars tertii capitis ad' Ap liunc annum pertinet, ut hi designant Characteres. Incarnationis Do-
Panethi, perii Domni Hludovici Piissimi Imperatoris XXII, anno vero ordinarionis pra-am Pa ivi. Aripti Aldrici Disopi tenιo. Ne quid autem scrupuli tibi moveatur, ob In-1Ecia pRo dictionem x iii, ob annum xxii Ludovici Imperatoris, & ob annum E Lisia tertium Aldrici Pontificis, quia tres hi Charactorcs anno potius Incarna-CημψΜΑ ' tionis Dominicae DCCC xxxv quam DCCC xxx x v convenire videntur, observa paulo post periodo vix interiecta diem undccimum ante Kalendas Decembris sic adnotari. Praescripto anno Incarnationis Domini no i Jesa risii, xi quoqae Kalendarum Decembris die solemniter consecravit Iam dictus Aluricus Pontifex absidum Matris tr Senioris civitatis Ecclesiae. Certe x i Κalendas Decembris per annum DC c C x x X I v currcbat Indictio xim Κωlcndis Septembribus incepta 1 numerabatur & Ludovici imperat OIis ani us xx i I, epocha Imperii Ludoviciani a die ducia, quo Carolus Magnus L dovicum filium Imperii consortcm dixit , admodum quoque probabile fit inchoatum annum tertium Aldrici Antistitis, si Praesulatus initium a die sumas, quo primum clectus in Pontificem fuit. Capite quarto Cenomannensis Ecclesia non undecimo Kalendas Decembris sed undecimo Kalendas Januarii dedicatur. i dyaravit ut Fratres ct Canonici Cenomanica in urbe degentes habeant plenam refectionem in X I Kalendarum Ianuariarum die, quando Mater se ritualis Ecclesia Senior Cenomanica in honore Sancti Salvatoris oe Sancti v An, Dei Gentiricis Maria se Sancti Gemasi o Proihasii e Sancti Suphani est a Iam dicta AEdrico Disopo sokmniter dedicata. Die quooue undecimo Kalendas Januarii memoratur Ordinatio Aldrici. Similiter, addit Auctor Gestorum post periodum proxime recitatam, censuit ut praedictis Fratribus se Canonicis undecimo Kalendarum lanuariarum die ferti ploa refectis, in quo die Osi dictus Aldricus in praefripta cimitate es in praefata Ecclesia est canoniia se solemniter a Nobilissimis es Doctissimis atque Sanctissimis Episcopis Pontifex ordinatus. Haecipismet Aldricus ita confirmat capite tricesimo- secundo. In anniversario etiam Ordinationis nostra, quae celebratur XII Kal. Ianuarias, quae tamen am ripatur una dis propter Dedicationem Matris se Senioris nostra Sedis Ecclesiae,. qua est x i GL fanuarias, habeant praedicti Fratres ad eorum refectionem dcc. Cenomannenss igitur Ecclesiae Dedicatio, quam hoc anno, Redemptoris octingentesimo tricesimo - quarto consignamus, non undecimo Kalendas Deccmbris sed undecimo Kalendas Ianuarii facta est. Et in Aldiici
380쪽
Cestis, capite tertio, ubi dies xi Latindarum membris legitur, reponi debet AN. CH. xt K akidarum satiarii, quo die ut Indictio xm & annus xxi i Im- 83 .peratoris Ludovici numerabantur, sic & Aldrici Episcopi procul dubio I titio .cceptus ab aliquot diebus erat annus tertius. Aldricus enim non in civi- Iia , ii
late Cenomannica sed in Metropoli Turon si Cmomannensis Episcopus Loiti,k est ordinatus a Landranno Turonensi Metropolita, de quo Joannes Maan I ia, is in Historia Turonensium Archiepiscoporum sic scribit. i ldricum Cenoma- Pispitii noram Epi pam, Ladomiti Pithea erectam in locam Franconis, ordinavit 6- R , omnis m)nse Decembri asa. Existimamus Aldricum ordinatum Episcopum Lutio. suisse Turonis decimo-octavo Kalendas Januarii, die Dominico, & unde- iselmo easdem Kalendas civitatem Cenomannicam cum Nobilissimis o Doc- C , ko i itissimis atque Sanimis mis Episvis ingressum, non ut ab iis ordinaretur in . Episcopum, sed ut solemniter in Episcopali Sede collocaretur sive ordinaretur, Ordinationis vocabulo nequaquam stracte sumpto. Characteribus, qui spectant ad annum Redemptoris octingentesmum LXXIII. tricesimum-quartium, se expositis, res illo anno ab Aldtico Episcopo gestas accipe. Praefripto anno Incura tionis Domini Asinisse Christi, xi quo- qae Katindarum Ianaarii die soIemniser consecratis jam dctus Aldrictis Pon- ' Idit. maletifere assim matris o senioris .ivitiaris Ecclesiae, quam a noto fandatis se mirabitiser ornaGι alae fabricamis, in qoa oratiare mirabilis ν Iuricium Ora sitim confraxit. Jam dictam quippe assidam anu cum praefuso aliari conseruiit in honore Sancti Sulmioris o Saκita Dei genitritas Maria o Sanctorum
Mari rem Germissi es proilusii o SaActi Stephani, in quo O R liquias sancti
Sa Mors o Sanctae susiam Dei genitricis Maria atque de proprio corpore San torum Mari rum Graiasiis Prothasii e Sancti Suphani in saepedias ahari propriis manibus decenter collocatis o mirasititer composuit. . tiam quoque partem praescripsa matris o civitatis Ecessae, cujus consecrationis dies pentitis ab omniabus ignorabatur, in praedicto Domini Saλauris nostri 'si Chrsi n mine se Sancte Dei genitricis Maria SuAetiram e Martyrem Gemasii o Prothoi atque Sancti Suphani reconciliavit alae si niter dedis it. In praefata namque
Eccissa satori altaria constraxis, es a noto fandavit isqae in s risina die
sacrumit numero decem, o nomina super ea eorum Sanctiram, in quorum me
mortis ea consecravit, de supra ad ribere jasu, qua es adsue per svola aliaria inseria Hostatim o diuin Id ae diti nuν intestigantibus reperiri hodieraa die
queunt. Deamlulatorio Auidem stimam per testim in circuitu ipsius Ecclesiasti is qsibus o utraria quiκque nos liter construxit atque seruiis. Primum enim in dextera es in orientuli pane in praedictis deuotalusoriis positum sacratis inhonore Sancti Manini o Sancti uuaria ae Sancti G uni Sanctique Vedasti e sani L Domnoli alae Sancti Griles eo Sancti Risum ri Confusoram Christi, o
pignora praedictorum Sanctiram in eo propriis manibus duenire se geris Teo more collucuetit. liud vera altare in supradicta Axura parte es in eod- Δ-MIutoris in messio possum seruom in honora Sancti Petri es Sancti Johannis a toti se Ευangelisu asae Sancti Andria necnon es omniam Apostolaram, se Seliquias eorum in ipso collocuml alsari. In occidentati quippe pane ipsus Σαυ- , in ipse Iarib fetu atque seruiit auare in honore omniam Sanctorum, in quo es muliorum Sanctorum pignora propriis collacatis manibas. In Anfra amrem pane i in Euhsa es iis finis . Humbatitoris in orientati pane fecis o
consecratis altare in honore Sancti Dionysii o Sancti Laurentii ae Sancti R i-gii Sanas e M Liai sa sancti sonifatii o Sancti Rustici necnon es sancti Udaurii Martyrum o Confiseram Christi, o eorum Reliquias in i . propriis manibus costicatit istiari. In pradicto videlicet Anistro stiris o deambulatoris .
in media aliud ferit o serasit aliare in honore Sanctis Dei genitricis Maria ae Sanctis Anastasia sanctaque Curitiae necnon es omniam Sancturam Virginam, opignora Sancturam Virginam in eo malia propriis collocavit munibas. Deorsim
quoque se in rixurusve oriemali pane praefatae Ecclesiae fecit o consecraviis ab