장음표시 사용
391쪽
canentibus, o quae tunc ibidem fuerunt agenda peractis, ad Theodonia vi a Palitatim regrassi δε- Quid Ludovicus ad Theodonis villam egerit, ejus filius Carolus Rex
in literis ad Nicolaum Papam sam laudatis iic exponit. Iterum Placito nerali convocato praefatum Ebonem, qui reum Metis se consessus fuerat, pia Iussit exhiberi, ct eum pro inlata injuriarum contumelia, ac nonnultas E sopis praesentibus, Disiopi Aaidem Imperatori satisfacere, se Pontificatim reverantiam servare cupientes obtinuerunt apud eundem Imperatorem, ut non coram laicis, sed in acrario, i us Ebonu causa dissoneretur. Lbo autem omni temporali privatas subsidio, omnique humano destitatus solatio, tempori consulem, accersio quodam recisse, nomine Framegaudo, misit per eum genitrici nostra Iudith Gloriosa - ratrici anulum, quem ab ea quondam acoeperat, quem etiam, quotieycamque E quo tangebatur incommodo, mittere stibat, se ut sui mi reretur flebiliter peroravit. Eundem vero anulum gentiris nostra in i o nos Nativitatis articulo, quia
Archiepscopus erat, pro sua religione or sanetitate, ut nostri iugiter in si is orationibus memor esset, ei miserat. Tunc i a borum remissens, 9 que lacrymabilia ses tria agno siens, pio se se apud Episcopos, qui Huc convenerant, obIιnere
curavit, quatenus o Imperatoris animum satisfaciendo lenirent, o leges divinas 'an rediendo non violarent, ne fortὶ vindictam siveritatis exercenus in eum, qui in eos deliquerat, non viderentur dignam Deo reddere vicissitu Fnem, qui eos a tanto periculo misericorditer liberaverat. Statuerat enim animo , ut pro revcr-tia tanti Ministerii nullatenus in ipsisitionem cu70quam Episcopi praeberes assensum. Et ob hoc apud Pium Imperatorem obtinuit, ne in ellus iupositionem amplius impelleret, quod se sicundum moderatisimum v iam genitracis nostrae G riosa Imperatricis consilium stis facerent Ptissimo Imperatori , ct in eandem Ebonem non aliam sente uiam intutissent, nisi quam irae scripto ediderat. Hanc auum aut senticam Friptionem a praefato Fulcone Venerabiti Abbate, cui iunc Ecclesia Remensis commius fuerat, Hiacmarus Venerabilis Archiepi pus accepit, se vobis eam, ut i e nobis retulit, transmisit. Sed, uirum pure ac j impliciter vobis sit directa, ignoramus. Hoc tamen verissoὸ novimus, qu)d nullus Episcoporum eam propria maηu subter firmaverit. Nam idem uo comperta inmitabiti sui di Priminis causa, protulit tres testes, tanquam si os Confluseres , Atulfum videlicet Archie sietam, Moduinum es Badarudum Episcopos, qui vicem ιluus obtinentes dicerent , si ita verum est, ut ira Ebo eis conserebatur, consitam ei darent, ut a Ponti cali Mini ferio abstineret. Iesi etiam sibi alios tres ad verunt, Notonem silicet Archiepisopum, Nodericum cr Aotardum Episo's. αuibus expletis r ductas est in custodiam. Ut postremas hu)us textus periodos melius intelligas, audi Hincmarum super eadem materia in Dissertatione iam allegata. uo accusesus ab ipso Augusto in generati Synodo habita in Palatio Theodonis vilia, inducias petiit, σsecundum Canonicum institutionem elegit sibi per consensum S nodi Oscopol Judices peccatorum soram, quos Canones Electos appellant, de quibas riptum euin Concilio Micano, cap. Lx in I, ut ab Hectis Iudicibus provocari non liceat, ct dedis libritam Synodo manu sea firmatum hac eadem continentem. Ego Ebo indignus ut pus, recenosios fugio Mem meam, se pondera peccatorum meorum, testes confessores meos, Aiulsum videlicet Archiepiscopam, ct Baduratam uisiorum, necnon se Modrinum Di pum, conflitui mihi Iudices delicZorum meorum,
O puram i i consessonem dedi, quaerens remedium paenitenta, ct salutem anima mea, ut recederem ab eficio se Ministerio Ponti cali, quo me recognosio esse imae um, se alienum me reddens pro reatibus meis in quibus pecca se secura ipsis confessus sum, eo silicet modo, ut i sint testes alia ' succedendi , consecrandi fibrogandique in loco meo, qui digne praeesse se prodesse post Ecclesia, cui ha
unus indignus praefui. Et ut inae ultra nultim repetitionem avit inter stationem auctoritate OAonica facere valeam, manu propria mea se ribens mavi.- o
392쪽
omittas, Di in eodem concilio fuerant, Episcopis accipiti tenuam, iacentibus Litoo Q pre oriunem omnibus. Secundiam tuam confestonem cesia a Ministerio. Et sic co- 1 ia b.
gen ratiιὰν subito vad Theodonis missam, anno Incarnationis Domini notri Iesu Lti ho Q. Chrisi Dcccxxxv, anno etiam Imperii sitiris Coars Hudsumici xxxi Illege x x ii) Indictione x iii , sub die Kalendarum I v Nonarum Martii. Hi C , koii sunt Episopi, νι confisonem manasa propriasmaram audierunt, in qua comi cluebatur, quod ipse No pro uastam criminibus, qua confessoribus siis Aulo Archiepisvo, Maiarari Episos, Modrino Elisopo, Anardo Episopo, Theoderi/o Episops , o Nothoni Archiepisopo confrίμου es, nasturentis Osti iam Ponti cale agere dueres. Nam se ipsi testes, eodem uom posente se corum Uunte, inco cra omnium qui a uerant, tum E soporum quam o ceterorum S cerdoram, ilia mora testificati sani, qaia tale peccatam eis cossi us fuerat, pro quo dignus non erat Epi pati Miniserium astra am agere. Sed o Me ipse ista sconfessores sit in Ierunt, Dia si idem peccatum ante orianationem ad si is, Eo modo Episopus ordinari delaum. Pro qaa re ad eorum constium dixit se iam Ebo coram omnitas ad Miniseriam Epi pati indunam, o as eo recedere duere, o sub paenitentia modo Dominum Isbi rapisium facere messe. Nam o Episcopi, sicundam confessionem ipsis manu sua propria roboratam o te imonium
confusoram suorum decremerant, at a Miniserio recederes Pontificati, o Hiis ora- Iuxaruit aiionam officiis o excabiis Dbminos i do eam Ai propitiam faceret. Baesam Posripic nomina eorundem Epi portim. Drago Archiepsopias, miti Arctivi ptis, o si Nis-garius Archiepiscopus, Ragno uiati, Archiepisopus, Landrannus Arcti pisum, x ηλο ηη
Aluricus Archiepiseopus, Notho Archiepisopus, Alastis Aria visum, satis uisu ς ' η' 'Eli pus, fias Epi pus, Fratarius Episcopus, Euhanradus Epscopias, Ra narius Episopus, WVnus Eli pus, Theodericus Episcopus, Acardas Di pus, X.ihadas Epi vas, Eatradas Epis pas, Modoratis Episvas, item Theodericas si pus, Matiuarias Episcopus, Grilricus Episcopus, Godoridas Episopus, Tea mandas Epi pas, Ermianus Elisuas, Haberius Episi pus, Erurdas Epi pus, Albericus Episopas, Heculsus Episvas , Joannes Episopus, Niluem nus Episs-pas, Hildi Episcopas, chrissanas Epi vas , Sifigatas Episcopas, item Raganarias Episopus, Cristis Esi pus, Teat udus Esi pus, Eonas Episopus, Fato Eliso Ius , Ada Episcopas, Guiberias Episcopus, umludus Epi pus, Morbenas Epi pus. Et hae snplura, Haecanu Synodo pos hae omnia parrati, dura eis a Drogone, qui Synodo piastribus tina ram miri Episeopo Tremerens, Falconi, qui succe sis in
Sede Remens Ebonis factui designaras. Hoc autem ira merum esse, ut d imas, etiam qui Annatim Domini Hadoamici Imperatoris Historiam de anno DCccxxxv mmisicis Incarnationis x Ameris, mani se a Iectione comperis . per Annatim
Domini estis sici I Eratoris Historium hic Auctor vitam intelligit ejusdem Ludovici, quam per annos ab Astronomo digestam citare consuevimus. Praeter hanc observationem nonnullas necesse est hie sub iciamus In Collectione Cationum Orientalium & Africanorum, quam Adrianus X. Papa Carolo Magno Regi, cum Romae esset, ad usum Occidentalium Ecclesiarum dedit anno Christi septingentesimo septuagesimo- quarto, diversorum in Africana provincia Conciliorum Canones quinque supra centum sub Africani Concilii nomine reperiuntur. Sexagesimus - tertius hoc insignitur titulo, si ab eleetis sa cisas travocare non liceat; atque in hune modum editus prae manibus habetur, I bavium fueris provocarum, etigui qui provocaverit Judices, se cum es o Age contra quem ιυocaveris, at abi ι Hinceps nulli horas pravocare. Εbo istius Canonis auctoritate fretus tres
393쪽
Praeter Auctores supra descriptos consulendus etiam Flodoardus , habet cnim de Ebone non p.tuca, quae ceteris aut illustrationi sunt aut sup- uplemento. Ebo in eurim Dissis praesens as Imperis ore praesente est acitis i , 3 1 'eMim fatio fuero crim natus, o risiam fulses criministis annitum a Regno v v O V. de cerat, armi ue ab eo ablaris, confessam, nec conυinam, contra Regulas : My E Iesaisicus as AH iura ae ctriuranoram scietisse ιtiminaleras, scat o LOTHAR cm snpio sal riptione se a resoruis, me ti coram omnibus professisseerat. y is Ei cam e m alia etiam crimina, de Duas pos hune Missurion m are undas P i r P ιNι erat, G de quibus Uad Imperatorem Iam an ea saerat ac seras, o non cu/o- xi me purgatas, , ut o v sola Episoporum ad S etiam Papam demisUras, o LuDOV. tro quιλ am eorum ex serat a hostio Imperauris ejectas, quae patefacta meri- R 39Mie negare non malebas, petiit se stim, ut sine praesentia Impirauris tireris ei in C ARO LI
quensiam Asticanam Concitiam, at parcereIur Usus verecundiae, ac pro re ει- ιδεμ obprobriam ac instorem iυιθurionem si Iariam, ne Dignitas Sacerdota-
que tibiatam propriae ac sima vocis confisione auestitam in alaecationem si, naen ab eo quarense etes exigente, Synodo vitiis porrexit. Uscut videri tunc ab his Dilate acrunt potuis, Sacerdotio se sponse selmovit, quaerens remediam paenitenia, μοι in eodem pras sonis .estis riptionis sua I besto contineIur hoc modo. Ego Ebo indignus Episcopas, recognsransfugitiuum meum, d c. ut supra ex Hinc-maro. M as omnιa secandam tiges Dilas moderatur Ecclesia, in Synori legatiter adimpleret, αI cum eis, qaos s. natim Amica promιncia Canones elegerat ibadices, dicente Apostolo , adiersas Presbyteram ac sationem noti recipere, nis sub duobus meI sillas usibus, ut in ore Goram mel ιriam testam consaresessam sae accusarionis, o tis alias se Sacerdotio defuncto ei saccedora, tes, canonis eterlam, astetis es alios iras Episopos, meritatis de sua accusatione o tis
recte collocat, Ecclesias enim regunt, Atrebatensem cum Camerac si Theodoricus, Achardus Noviomensem cum Tornacens. Quae supra de Ebone scripta sunt ex multis Auctoribus Optimae notae, fabulosam arguunt narrationem Remensum Clericorum, qui eundem Ebonem , ut depositionis suae libellum scriberet, ab Imperatore Ludovico coactum sic Hagunt. Imperaur jussis eam adduci ad Gotonis vissum in Parrochia Metios, tibi eruι Placitum Imperatoris pasticam. Prae raras autem Concitia Disoporam au Mus est ab Imperatore, utque dia nimiis terroritas mare.
ratas , iΛιro tandem constio cum ceteris ovi pixo miribas suis, quia Epis..ptia nec Archi pisopas suis omnitas ιonis expotiatas, sabque custodia unus, o
394쪽
AN Cn ab Ealsasea seque utus, in Synodo Aristolica auc Ieritare non convocata, neci que ellus Legatione roborata, damnari nulgaunus Iuxta Decreta Sanctorum Patrum
F' potusset, ne dititias in talibus torqueretur, es etiam uenus corpore iram maximi LM DO V pristipis quocumque modo declinaret, coactus siri ι librigam hunc. Ego Euo in-Ι Me digni quondam Epi pus dec. ut supra CX Hin am.
LO HAR- Ebo post depositionem suam, ut Flo ardus observat, in Ciselpinis fertur
ΙΜ P ' regionibus conversurus usue ad obitum Ludovici Imperatoris. Per illud tempus P s P P 1 N I successor ei non est datus. Sic enim postea Carolus Rex in suis ad Nico-R laum Papam literis iam laudatis. Domnus Imperator per desidum Monas HL u D O V. Sancti Gregorii Venerabilem Abbatem sua Dignitatis titeras praedere ri vestro Domno
' Gregorio Venerando Papae dirigit, ejus a sensum, si fieri posset, in depositione 9-C A R O L sus Ebonis expostulans. Ipse vero per praefatum Abbatemuea Auctoritatis siter, R ε ei remisit, sed quid in i s insinum fueris, omnibus Di pu cir cunnis Regni XIII, nosti ordinibas habetur incognitum. Sed Sanctitatis ves solerita per frinia 'Li Digaitatis vestri intestare puerit, quid sedem praedec sor Wμr smscrit inde.
Credimus tamen , quia si in afectionem praedicti Monu Domnus Imperator ipsum praedecesorem vestrum fautorem habuisset, continuo vacanti Ecclesia uti alium P
ii cem fibras et. I uod quidem moderatis: mo con o agere disserens efficaci egie R ouetruR sagacitate, ut se Ae audacia in My moi viris temerariis deinceps comprimere-ς e X Vu tur, o Ecclesiae flutus non labefactaretur. Ebo ad obitum usque Ludovici Pii V M Q η sub custolia detentus fuit tribus in locis , primo in Monasterio Fuldensi , cu)us regimen penes Abbatem Rabanum crat; deinde in Episcopatu Le-. xoviensi, cui Freculfus Episcopus praesidebat, postremo in Coenobio Floriacensi seu Sancti Benedicti ad Ligerim, cui Boso praeerat Abbas. Audi
Futeo M Clericos Remenses. Finito, inquiunt, Concilio, reductus estsub arta custodia ruri Ctioni. ad idem Sancti silicet Bonefacti Monas ferium. Post aliquantum vero temporis P sco pus commendatus est similiter ad custodiendam Frecuso Lexoviens Episcopo, inde R Μηη is etiam Boseoni Abbati in Monasterium Sancti Benedicti, μι cujus manu exulabat, V Ayy , quando Dominus jmperator miam totius ingressus est carnis. Interim Fulco mansit Chorepiscopus Remensis & Abbas San- Remigimus.
XIV. Praeter Drogonem Episcopum Metensem , cui titulus Archiepiscopi
QPQ tributus est honoris causa, Synodo apud Theodonis villam interfuerunt δ' T octo Archiepiscopi, Herii Trevirensis, Otrarius Mogunt iacensis, Ragnore L M ivlix Rotomagensis, Landrannus Turonensis, Atticus Senonensis, Notho suur Pan Arctat Cnsis, Aialfus Bituricensis, oc Ebo Remensis.su s, ax E provincia Trevirens, praeter Hettium Metropolitam & Drogo- DIVER si s nem Antistitem iam nominatos, duo interfuerunt Episcopi, FrotariusvR ViΝcus. Tullensis de Hildi sive Hildinus Virodunensis, non semel a nobis la X V. dati , ut Ze Erardus in provincia Coloniensi Leodiensis Episcopus. XVI. E provincia Rotomagensi praeter Ragnoardum Metropolitam duo inter erunt Episcopi, neculsus Lexoviensis, de mitidus seu Guiladus aut Vitardus vel Wilardus Constantiensis, de quibus iam locuti sumus. XVII. E provincia Turonensi praeter Landrannum Metropolitam intersuit Raganarius seu Ragenarius Venetensis Episcopus, cujus quoque memi
XVIII. E provincia Senonensi praeter Aldricum Metropolitam tres interfuerunt Episcopi, Jonas Aurelianensis, Enchanradus Parisiensis, Sc Hubertus Meldensis, quorum Ctiam mentionem supra fecimus. XIX. E provincia Moguntiacensi praeter Oigarium Metropolitam interfuit Batraaus Episcopus. Hune Codex San-Quintiniensis in Translatione Sancti Vide Tom. Quintini Patratum Saxonia Pres leni, Ludovicus Augustus in suo Praecepto ' Bad rudum, Carolus Rex in literis ad Nicolaum Papam 8c Hinc rus Ar-
p 36, chiepiscopus in posteriore contra Gode scalcum diuertatione ς Badaradum, - C p Theganus d Raradadam Episivam Saxonicum vocat, nec alium arbi rare avia ado Episcopo Pademornens in Saxonia.
395쪽
E provincia Remens , praeter Ebonem Metropolitam & puleonem AN. Cn.
Cliorcpiscopum Remensem, sex interfuerunt Episcopi, Raganarias seu 8 , o Ragenarius Ambianensis, Theu ira , seu Theodoricus Atrebatens s M C, meracensis, Aeardas Noviomeniis & Tornacensis, Ressaris seu Rotaldus i aut Rotardus Suessonensis, Goduridas seu Godcfridus Silvancchensis, & Liriumlimanas Bellovacensis, omnes nobis sana noti. E prouincia Lugdunensi tres interfuerunt Episcopi, M.Linus Augusto- idunensis, Asieritis Lingonenss, & Favio seu Faova Cabilonensis, de qui- ribus egimus quoque supra. . ti '
E provincia Narbonens duo interfuerunt Episeopi, rari Diti, Nemau - μ '' γ' sensis At SNquias seu Sisebutus Urgellensis, quos jam laudavimus. E provincia Viennens internit Ari. Hic Valentinetis, Episeopu, no is ' '
his videtur. Memoratur in Catalogis apud Democharem, Severtiunt, Ro- Y vhertum & Sammarthanos, omittitur a Columbo. Non est expungendus v v j sed suo movendus loco. Post Bonitum, qui Concilio Narbonensi subscri psit anno Redemptoris octingentesimo nonagesino- primo, sederunt in v vii Valentinensi Cathedra, maldus, Salvius seu Silvius, & Lambertii, , ut eti superioribus mis constat. Lambertus Roberto manet incognitus, a Che-Dutio recensetur absque Charactere Chronologico , Sammarthanis deces.sor est Ratberti, Pontificatum ex Severtii calculis init anno Redemptoris octingentesimo tricesimo ia tertio , vitamque claudit anno Redemptoris octingentesimo quadragesimo, sed nee ad annum Redemptoris octingentesimum quadragafimum pervenit, nee proximum nactus est succesibrem Ratherium , anno enim Redemptotis octingentesmo tricesimo - quinto Pontificales Infulas iam gerebat Ado. De succes1bribus Lamberti sic Clim
nutius. Ionitas, Ruppetassea Ruentis, Dactrannus e DaI rennus circa -- num suo , ΤΠurdus, Icac r, Americtis, Ado, gracurris, Aresimbertus, Agistis, Raenus, Isaae a. an ros. . Apud Severtium idem habetur Catalogus an Dique singulorum Episcoporum consignantur, sedet Ductrannus ab an. Is sal an. sar. Ado A an. pri is an. sso. Apud Robertum Dactrantis no latur anno pro . A Sammarthanis Ru berius Lamberti proximus constitutiatur succeitar, aditque Synodam Mantilensem anno δ p, deinde solis nomi nibus indicantur, Dane ruanas, AEurdas, Isaac I, Americus, Ado, Eroca das , Archimianus sie Archimbaldus, Agildas e Ainus. Roserius, Isaac amno si . At quis sibi persuadeat decem Valentinenses Episcopos obiisse intra spatium annorum octo, quod ab anno Redemptoris octingentesimo septuagesimo - nono ad octingentesmum octogesmum - septimum inte cessit Anno Redemptoris octingentesimo septuagesimo - nono, quo Valentia Francis parere desiit, Ratbertus Ecclesiae Valentinens praeerat. Id liquet ex subscriptionibus Synodi tunc apud Mantatam congregatae. Rat herium antecessit in Epistopatu Ratherias, Ratherum Dructanus. Hanc Episcoporum Valentinorum seriem refert approbatque Joannes Columbus φ. Ceterum Ratherus, ut suo loco probabimus, Episcopatum anno hiab. t. d. duodevicesimo Caroli Calvi jam obtinebat. Ergo ut Ado Lamberto, se Disc. V Adoni Druchanus successit, & donec a regno Francorum avellatur Valen 'tia, quatuor duntaxat hi supersunt illius civitatis Episcopi a nobis memorandi , Α , Dructanus, Ratherus, At Ratbertus.
Ex Aquens provincia praesens interfuit Joannes Segestaricens, Episco. xxiv. pus, qui sedere coepit anno Redemptoris octingentesimo quinto, seditque
Praeter Archiepiscopos & Episcopos, quorum Diteeeses per provincias XXV. hactenus distinximus, Sγnodo apua Theodonis villam alii duodecim ii
terfuerunt Episcopi, RHoldas, um us, Theodericas, inutiosarias , G Alricas, Tetirmandus, Em ratis, Crisio , nullatidas, Eontis, Teatbertus, &Norbenas. Horum Sedes minus notae. suspicamur Ratoidum eundem esia
396쪽
ac Rotaldum seroncnsem Episcopum, Godolricum eundem esse ae Udesoricum Episcopum Basileensem, de quibus supra, nec Ermbertum de Mor-bertum ab Herimberto Episcopo Laudens de a Roberto Regiensi Episcopo
differre, qui Synodo apud Mantuam hoc eodem interfuerunt anno, ut mox dicturi sumus. Petrus Pithoeus duodecim coaetaneorum scriptorum Codici Chartam inseruit prius ineditam, nulloque Charactere Chronologico munitam in qua Ludovicus Augustus Regni sui divisionem inter diutuos uos, Pipinum, Ludomicum de Larolum facit. 11clchior Halminsset dius Goldastus eandem Chartam Tomo secundo Imperialium Constitutionum editurus, audacter titulum finxit, in quo fidentillime locum tempusque promulgationis absique dubitatione sic adnotavit. Lu vici mi Imperatoris Augusti Conintatio
de pare publica se divisone Regni facienda interfluos, ordinata in Cari aco in
generati Convemu Procerum Imperii , anno DCCCXXXVII. Andreas Duchesinius Tomo secundo coaetaneorum Auchorum stetit a partibus Pithoei, Chartam enim illam recudit Chronologicis destitutam Cliaracteribus, vocavitque Praeceptum Ludovici Imperatoris de rivisione Regni sui inter filios. Stephanus Baturius Tomo primo Capitularium servavit annum Redemiaptoris octingentesimum tricesimum - septimum, quem legit apud Goldaiatum, sed locum mutavit, expunct6que Carisiaco substituit Aquis granum, Titulo Chartae sic apposito. Charta divisionis Imperii, inter Pippinum, Ludovicum , Carolum, flios Imperatoris, data anno Christi Dc CC xxxvii, Ma trunt in generali populi moventu. Pithoeus nullum irae fixit Titulum illunc optime Duchesia ius, Praeceptum Domini Ludovici IN. de dimisione Regni sui inier fitios; alii prolixiores indiderunt Titulos cum naevis, in quos nobis hie inquirendum. Primo, male dicitur Charta divisionis Imperii, melius a Goldasto Constitutio de aevi ne Regni, dc a Duchesinio Praeceptum a dimisione Regni. Sic enim in ipsa Praefatione loquitur Ludovicus Imperator. Notum fieri volumus omniam vestrum solertiae, quod inter dilectos filios nostros, Pipinum , - domicum, Larolum, Re i nobis a Deo commisi talem divisionem facere decrevi-mas. Nullum de dividendo Imperio verbum habet, quia Imperium, quod in sola consistit appellatione, dividique non potest,. csim Imperator hoc nomine ne vicum quidem obtineat, a multis annis cum Italia seu Longobardia Lothario contulit, ideoque in suo Diplomate partitur tantiam ditiones Francorum extra Italiam sitas, quas Regnis Aquitaniae, Baiuvatiae, de Alamaniae, seu Pippini, Ludovici de Caroli sortibus accenset. Secundo, Charta male dicitur data anno Christi Dcccxxxv I 1. Gol-dastus, qui primus de Chartae Titulum de Titulo annum DCC cxxxvii praefixit, nullam Chronologiae suae rationem reddit. Baluatus in suis Notis recurrit ad Nithardum de ad Annales Bertinianos, quia Donationem Regni Carolo a Ludovico Imperatore factam iisdem limitibus cucumscribunt Nit bardus libro primo de Annalista Bert nianus ad annum Redemptoris octingentesimum tricesimum- septimum. Sed in illis locis nec Nitha dus nec Annalista Bertinianus ad Chartam alludit, qua Ludovicus Augustus tria distinguit describitque Regna pro totidem filiis, Regnum Aqui.
tantae pro Pippino, Regnum Bajuvariae pro Ludovico, de Regnum Alamaniae pro Carolo. Certe Ludovicus Imperator cum de Lothario de Italiae Regno penitus sileat, servatoque aetatis gradu per ordinem distinctissimὸ significet quid imposterum ad Pippinum Aquitaniae Regem, quid ad Ludovicum Regem Baiuvariae, quid ad Carolum Alamaniae Regem pertinore velit, non uno tantum de Carolo sed aliis etiam de filiis solicitum se Terrib, Goldatas Chartam in Carisiaco datam contendit, Baiurius Aqui rani. Duo Conventus anno Redemptoris octingentesimo tricesimo- . o septimo
397쪽
septimo celebrati sunt, unus Aquiloni, alter in Carisiaco. In Aquilara- AN. CH. nensi Placito Ludovicus Imperator Larolo portionem Regni dedit, quam Ni- 8 3. s. thardus libro primo de Annalista Bertinianus ad annum Redemptoris Oc- Lutio V. tingentesimum tricesimum - septimum suis fimbus circumscribunt. In Ca- i iarisiacensi Conventu, cuius mentionem Astronomus in Vita Ludovic Pu Loikλk. de Nithardus libro primo faciunt, idem Ludovicus Imperator apud AstrO- i is, nomum Carolo filio Mustriam, apud Nitha dum portionem Regni inter Se- Pi, tu i quanam se Ligerem tradit. At in utroque Placito nec Ludovicus Boioariae R Rex memoratur, nec tripertita fit Regni divisio pro totidem fratribus in Lutio,.
consortium Regiae Dignitatis a patre tam vocatis, id est, pro Pippino R i, qui dimi. est Rex Aquitaniae, pro Ludovico qui dictus est Rex Baiuva- C , o riae, de pro Carolo qui dictus est Rex Alamaniae. Ut igitur Chartam, de R .
qua disputamus, anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - septimo emistam supra negavimus, sic de inficiamur editam in alterutro nventuum, qui per illum annum apud Aqui ranum Ec apud Carisiacum ii biti fuerunt. Quarto , Goldastus Chartam ait datam in generasi Conventu Procerum XXX. Imperii, melius autem Balutius in generati populi Conventu, nam Goldasti locutio sapit aetatem Imperatoribus, ex Carolidarum stirpe progenitis,
Quamvis in tota Charta nullus occurrat Character, qui certum ac de- XXXI. terminatum designet annum, collatione tamen multorum indiciorum facta con)ecturae deprehenduntur ad stabiliendam Chronologiam non leves.
Charta ut tres Reges, Pippinum, Ludovicum dc Carolum, sic ερ tria distinguit Aquitaniae, Bajuvariae de Alamaniae Regna i non est igitur data
priusquam Carolus a patre Rex Alamaniae renuntiaretur in Conventu Mota mallensi, qui mense Augusto, anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - nono celebratus sitit. Annis proxime sequentibus orti sunt tumuliatus, intestina saevierunt bella filiis contra patrem rebellantibus, Ludovi cus Augustus de auctoritatem dc libertatem amisit, modoque Pippinum, modo Ludovicum, vel etiam utrumque passias est hostem, nec de Regno inter filios tres, Pippinum, Ludovicum Sc Carolum, dividendo consilium . inire potuit ante labentem annum Redemptoris octingentesimum tricesimum - quartum, postquam Lotharius in agro Blesensi cum nec fugae nec praelii locum videret, de undique cum a patre tum , fratribus cingeretur,
supplex ad patrem venit, eique, teste Gegano η, juratis delitatem, es
ut omnibus imperiis sis obessire debaisset, se ut iret in Italiam, Cr ibi maneret, inde non exiret nis permissione patris. Ea rerum series facile suadet Regni divisionem inter filios, Pippinum, Ludovicum 5e Carolum, ab Imperatore Ludovico factam in proximo Conventu, quem hoc anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-quinto habitum in villa Theodonis, Ze prima Dominica Quadragesimae seu Nonis Martiis absolutum diximus. Opinioni nostrae plurimum lavet, quod in eodem Placito aliud indictum est hoe quoque anno Normatiae post Pentecosten celebrandum, ubi, teste Asti nomo, filius Pipinus occurrit, nee Luriticus altissias defuit, uterque enim tunc in amicitia patris erat cum Carolo fratre. Serius vero differri non potest haec tripertita Regni divisio, quia post Conventum brmatiensem statim investigari coepit ratio reconciliationis inter Ludovicum dc Lotha
rium Augustos sanciendae, annisque posteris, qui Pippini Regis obitum praecesserunt, initae sunt aliae Regni divisiones praetermisso Ludovico Bo-joariae Rege, qui proclivior erga Lothatium fratrem quam erga patrem tune videbatur. Praeceptum igitur de Reio tres in partes dividendo Ludovicus Augustus apud Theodonis villam in generali Conventu promulgavit anno Redemptoris octingentesmo tricesimo - quinto, cum Pippinumae Ludovicum filios habebat in amieitia, pristinaeque Dignitati cum ap- Tomas VIII. Z L
398쪽
. m. plausia populi restitutus Lothario filio trans Alpes summoto sormidolosum
. piis sis, . ac sudaeor, o pace ac ternam carisatem intris o aere motiunt. Cfas ἀ- ωsonu mori sue oriunationem Iaim nobis furare , eruis. Huic Praefationi Goldastus quatuordecim capita publicam ad pacem spectivalia subjicit, in- aermedia hac notatiuncula, deest tali Uia MDe otariaris Regnorum. In aliis editionibu, habetur illa diviso post capita pacis publicae, nec occurrit ratio, cur a Goldasso praetermitti debuerit, ouamvis loco non suo posita via deatur. Ordinem sequemur, quem praelaudatae offerunt oditiones. Ordi mur a pace publica. Caput primum. μου DIS praenissione dis suimus, at s psis no Ira
de hae lare . susem aliquis eorum, pri quam fatus sit, diem obicris, o salem stium reti eris. quem populas ipsius Agere metis, at pisui suo succedat in Regni haere istare, viati s as hoc cofensiani parrat Vsas pacti, o re enare permi sunt Ilum 'viris sui in eo Regno quod dii ν Vas futir raram ha is. Maia siralem iam Aon sanerit, tunc visumas, vis tala pars Regni Dam idem habesar, δειλιών qualiter iniιν illas Dires qai superstites remaUrani. Brevius in Testamento Caroli Magni. Mutas statis Ius calluet i oram Diam putrum natus fueris, quem populas est re πιιι, ut patri stis succidat in Regni sandrate. moLmas at tu cos MDκι parmi ipsus pueri, o regnare permitiant dum fu- ναι si is sortione Remi, quam pater fas eortim Dur sabais. E Charta L doviciana delenda sunt lia voces, poti nostram de hae lice discessam, absunt enim a Carolina, nec dubium, quin Ludovicus Praeceptum patris imitari voluerit. In utroque Diplomate Regii liberi consortes tantum Regiae Dignitatis a patre constituuntur, ideόque Carolus & Ludovicus in suis Chantis Regio se titulo nullatenus abdicant. NM usum omnia, inquiunt, irassis rimas, Hyae eo Maenesmare decretimas, ut quandia ααina Mave stari placueris nos hanc corporalem agere vitam, possus no a st saper a Deo conse maram Regnam atque Imperium Gad, μαι hactinas sit, in regimine alae ordis sisne es omai domisatione Regati a Pe Imperiatis ut a disruus habeamus 'Minos ditictos stiri nos,os aque Deo amasilem popuIam nostram eam
omni subinione, qua patri astiis se Imperiori ac Regi a sus svatis exhileiam
Anno Redemptoris octingentesmo sexto, Carolus diviso tres inter filios Regno, si, priusquam ipto decesserit, unus ex illis filiis moriatur relicto Puero, quem populus pro defuncto patre consortem Regiae Dignitatis ab avo fieri cupiat, illum vi eiusdem Testamenti demortuo patri successorem sufficit, vultque patruos ejus in hoc consentire. Genuinus est hic C pituli Carolini sensus. Cave enim ne futuri Regis electionem in arbitrio populi positam suspiceris. Carolus cum universum Franciae Regnum tres in partes pro totidem filiis, Carolo, Pippino de Ludovico, divisit, in nepotem , qui prius orbaretur paree quam avo, nihil omnino juris transmisit, aliam editurus Constitutionem, si vellet illum cum patruis r gnare, tamen in gratiam nepotis adhuc pueri subiecit annuere se, ut in eadem qua pater Regni portione regnaret, si Rex postularetur a populo. Post qua
399쪽
driennium, id est, anno Redemptoris octingentesimo decimo, pippinus Italiae Rex, alter eius filius, obiit relicto filio uxori ducendae nondum idoneo , cui nomen Bemardus. Hic statim a patris obitu Rex Italiae non est dictus, sed post triennium ex postreino avi Testamento, quod ad annum Redemptoris octingentesimum decimum-tertium exposuimus. En exemplum, quo nihil ad explicationem Capituli Carolini potest aptius afferri. Ludovici mens eadem ac Caroli fuit, nec domit exemplum, quo pariter constaret nihil iuris a Ludovico transmissum in nepotem, qui prius patrem quam avum amisisset. Anno Redemptoris octingentesimo tricesimo- quinto, Ludovicus Regni sui ditiones, quantalicumque extra Italiam positas obtinebat, tres in partes pro totidem filiis, Pippino, Ludovico Se Carolo, separavit, dc in generali Conventu Chartam istius divisionis apud Theodonis villam emisit. Anno post tertio Pippinus Aquitaniae Rex, praedictorum filiorum natu maximus, ex hac vita discellit retustis liberis, Pippino Je Carolo, quibus ex avi Ludovici Charta praecitata nihil iuris accessit in Aquitaniam, ut ad annum Redemptoris octingentesimum duodequadragesimum insa probaturi sumus. Horum nepotum melior fuisset conis ditio , si Ludovicus avus ante filios suos migrasset cx hoc secuto, Regnum enim Aquitaniae ab eodem Ludovico ad Pippinum eius filium, deinde a Pippino ad eius filios Pippinum de Carolum haereditario iure sine controversia transiisset. Ex Ludoviciana igitur Charta voces has expunge, diu nostram de hae luce discessum, de initium primi capitis ita restitue. Haec autem rati orinatione di suimus, ut si aliquis eorum dcc. Caput secundum. Placuit etiam inter praedicus ilior statuere atque praecipere
propter pacem sir concondiam, quam inter eos perpetuo permanere desider.ranus, ut nustus eorum fratris sui terminos vel Regni limites invadere praesiumat, neque fraudulenter ingredi ad conturbandum Reseam ejus vel marcas minuendas, sed
potius ad vel un quisque i orum mirem sum, prout temporis opportuni s ' miserit. Ur auxilium ei ferat contra inimicos 'us juxta rationem c possibilitatem. Huic capiti respondet primum Carolinuin, quod iri fine i tum sic differt. Cin uvet unusqui que Horum finem suum, se auxili m ei ferat contra inimicos ejus iuxta rationem c possibilitatem e insta patriam sive contra ex
. Caput tertium. Nec aliquis actum hominum tris sui pro qui fluet Gasi vel culpis ad se confugientem seu piat ad intercessionem pro eo faciendam, quia volumus at qailibet homo peccans ct intercessone indigens intra Regnum Dominisai vel ad loca sancta, vel ad honoratos homines confugiat se inde bulum intem sionem mereatar. Secundum caput Caroli, quod huic persimile est, se
incipit. Neque aliquis utarum homin in tris fixi pro quibuslibet causis e culpisias confugis tem seu piat, occ. Caput quartum duas in partes distinguitur. Prima similis est tertio capiti Carolino, cusus editionem utpote clariorem damus, reiectis in oram lectionibus Ludovici, quae differunt. Similiter praecipimus, ut Pemlibra tib rum hominem, qui Dominam suam contra voluntatem uus dimiseris, se de uno
Regno in aliud profectus fuerit, neque ira Rex si piat, neque hominibus sis
consentiat, ut talem rominem recipiant, vel injusu retinere praesumant. Hoc non
filam de liberii, sed etiam de seriis fugitivis statuimus redinandum 3, ut nulgadsordiis relinquatur occasio. Altera pars abest a capite Carolino, sic autem lcgitur in Ludoviciano. Sed cur hoc praecipimus, ut nu us ex bis tribus Miribus, nobis in corpore consissentibus, vel nasseum mel cujuslibet alurius hominem secramentum Metitutas sibi promittere faciat, O per hoc eum vel a uobis v I ab Hiero Domino δε o per hujusmodi sacramentum aυertaι se ad si a trahat. Capita, quintum, sextum, septimum, octavum, nonum Sc decimum, XXoII. simillima sunt Carolinis, quarto, quinto, sexto, scptimo, octavo εe nono. videtur tamen observandum, quod Carolus vult, ut ad rei dubiae decla Tomus VIII. Zetii
400쪽
rationem Dei voluntas & rei veritas Iudicio Crucis inquiratur, Ludovicus vexisti Cmcis, uterque, ut existimamus, eadem iudicii forma. Caput undecimum cum d imo Carolino convenit. Ludovicus exemplum patris secutus filiis suis curam & defensionem cum Ecclesiae Romanae tum aliarum commendat. Carolus in suo Tcstamento sic loquitur. Super omnia autem Iubemur, ut Es ires Iratres curam o defensionem Ecclesis Sancti
Petri simul Iuscipiant, sicut quondam ab avo nostro Larolo , O bona memoria genitore Pippino Rege, o a nobu posita fusi ta es, ut 5cc. Similiter se de celeta Ecclesiis, quae seb illarum potestate fuerint, praecipimus, ut &c. Ludovicus in suo Praecepto, sic. Super omnia autem iubemus, ut Vsi tres fratres curam ct ae sensionem Ecclesia Sancti Petri simul P piant, scui quondam a proavo nostro Karolo, se avo nostro Pipino, obeata memoria genitore nostro Grais Imperatore , ct a nobis postea se pia est, ut dec. Similiter deicereris Ecclesiis, qua se, sitarum potestate fuerint, praeci timus, ut dec. Caput duodecimum idem cit cum undecimo Carolino, cuius editionem, quia magis arridet, hic subiicimus. a uia si de his flaturis atque contententiis aliquid case vel ignorantia, quod non optamus, faerit irruptum, praecipimusui qua citissme secundum Iustitiam emendare sudeant, ne forte propter dilationcm mallas damnum pust accrescere. Caput decimum-tertium duas in partes distribuitur. Priorem, quae decimo-quinto capiti Carolino similis cst, supra descripsimus η, cum observaremus Regios liberos consortes tantum Regiae Dignitatis constitutos fuge cum a Carolo tum a Ludovico, quorum uterque servato Imperat Oris ac Regis nomine, quandiu viveret, filios suos ac populum obedientes
habere voluit cum omni subjectione, qua patri a filiis se Imperatori ac Regi a suis populis exhibetur. Polleriorem partem nunc accipe. D si aliquis ex buiribus iis nostris per mavorem obediuntiam ac bonam voluntatem imprimis Deo Omnipotenti ac postea nobis placere cupiens, morum probitate promeruerat, ut ei mavorem honorem ac potestium conferre delectet, or hoc volamus ut in nogra maneat pote iste, ut Egi de tortione fratris sui, qui non placere curaverit, O Regnum est honorem ac potestatem augeamus, ct i Eum talem essetamus, qualiter uis propriis meritis dignus ostenderit. Hanc posteriorem partem, cui nihil in Test mento Carolino simile reperitur, adiecit Ludovicus, ut unumquemqu trium filiorum, inter quos Regnum dividebat, magis in ossicio contineret, sibique redderet addictior . Caput decimum-quartum simile in decim quarto Carolino, quod una cum aliis, quae supervacancum duximus hic denuo repetere, habes Tomo superiore in Testamento Caroli . In editionibus, Pithoeana, Duchesniana & Balueiana, sequitur tripertitia Regni divisio, quae non debuit a Goldasto praetermitti. Tribus coniatat capitibus, quae totidem Ludovici filiis distincta tribuunt Regna, se vato nativitatis ordinc ; primum enim est de Regno Aquitaniae, quod datur Pippino natu maximo i secundum de Regno Bosoariae, quod Ludovico alteri filio conceditur ι tertium de Regno Alamanniae, quod Carolo natu minimo consertur. Tria haec Regna, in quorum consortium a Ludovico patre Pippinus, Ludovicus & Carolus adscisci intur, Onvies Francicae Monarchiae provincias extra Italiam sitas comprehendunt, ut patet ex post Hori parte capitis decimi - tertii de pace publica supra descripti, qua Ludovicus Augustus in sua manere vult potestate, ut cuipiam ex praedictis tribus filiis, qui per majorem obedientiam ac bonam voluntatem Imprimis Deo omnipotenti ac postea patri placere cupierit, Regnum ac honorem augeat de portione alterius filii, qui Deo patrique pla re non adeo cu
Primo capite Ludovicus Aquitanico Regno praeter omnem Aquitaniam quicquid Ligerim vi Sequanam interjacet cum pagis duodetriginta, nostro