장음표시 사용
401쪽
respectu eis Sequanam, Aquitaniae respectu trans Sequanam sitis, sic at- AN. CH.
tribuit. Od Aquitaniam totam inter Ligerim se Sequanam , ct ultra Sequanam spetv xxviii, id est, Cataonis, Mellianum. Ambianensis es Pontium usque i in mare. Nihil hic obscurum, vel scitu difficile, praeter enumerationem tμψ0V Pagorum, qui dicuntur esse duodetriginta, quamvis quatuor tantum nil ' merentur. Hi s uni, Catalaunensis, Meldensis, Ambianensis & Ponti .ux. 'QTNAR Catalaunum, civitas ad Matronam, nomen dat pago Catalaunens. Mela , '' δ'
di seu Meltis ad eundem fluvium nomen fecit pago Meldens seu Mel i N
tiano. Ambianum ad Somonam caput est Ambianensis pagi. Pontius seu i 'Pontivus - pagus inter amnes Somonam de Alteiam situs est, atque ad .R'QV Ambianensem Dioecesim totus pertinet. Horum quatuor pagorum deli ' neatio Regnum Aquitaniae non tantum a Pyrenaeis montibus ad Ligerim RQ L atque ad Sequanam, sed etiam ad Matronam, ad Somonam 5e ad Al- . si telam extendit per Dioecesses Autissiodorensem, Senonensem, Tricassi-. n. is nam, Catalaunensem, Meldensem, Parisiensem, Silvanectensem, Roto
magensem, Bellovacensem, Suessionensem, de Ambianensem. Nec dubium nobis videtur, quin hae Dioeceses pagos amplexae sint xxv m, ut habent editiones supra laudatae , quamvis Hadrianus Valesus admittat tantum xum in Notitia Galliarum, cum de Pontivo sermonem instituit.
Secundo capite Ludovicus Regnum Bojoariae per provincias de pagos XLIV.
sic describit Ad Bajuvariam totam Torinnam, Ribuaraas, at omas, Saxoniae, Frisia, Ardenna, Asbania, Bragmento , Franaeres, Mevision, Mede nemi, Amau, Oste an, Menen, Temunensis, Bolensis, Aventovico, Camasecensis,
Virdo madensis. De Toringia, Saxonia, de Frisia, notissimis regionibus ultra Rhenum saepe disseruimus. Ribuarias etiam & Atoarias trans eundem Rh num a Ludovico poni suspicamur. Hujus enim capitis duae videntur esse partes s una, quae provincias Trans-Rhenanas, puta Toringiam, Ripuarias, Atoarias, Saxoniam de Frisiam complectatur; altera, quae Cis- Rhenanas regiones, Ardennam, Halbaniam, ceterasque supra nominatas comprehendat. Riparios seu Ripariolos, qui corrupte Ripuarii, Ribuarii, Riboarii, 3e Ribuerit vocantur, Hadrianus Valesius a ripa Rheni dextra seu Ge manica quam incolebant cognominatos scribit, posteaque transgressos in
Galliam. Nihil autem vetat quominus vetus illorum trans Rhenum patria nomen Ripariae vel Ripariarum, corrupte Ribuariae vel Ribuariarum, Ludovico Pio Imperatore retinuerit. Riparios primit in distinguimus in Trans Rhenanos de Cis - Rhenanos, deinde hos dividimus in Superiores de Inferiores 1 collocamusque Superiores inter Rhenum & Mosollam ad ripas Rheni, Blesae, Saravi de Mosellae, Inferiores inter Rhenum Se Mosam ad ripas Rheni, Rurae Se Mosis; omnes autem attribuimus Rcgno Boioarix, seu Trans - Rhenani sunt aut Cis- Rhenam, seu superiores aut inferiores appellantur. Triplicis quoque generis sunt Attuarii sive Attoarii vel Hattuarii, alii trans Rhenum Chattis olim finitimi dictique Chattuarii, quorum nomen oppidum Hatteru ad Lupiam fiuvium etiamnum retinere creditur: alii cis Rhenum emisi, partim in finibus Lingonum consederunt. partim ad amnem Nersam, qui Rhenum inter ac Mosam medius dessuit, atque in Mosam apud Gennapium egoitur. Boioatiae Regno accensendi sunt Attuarii Trans-Rhenani, necnon Ze Cis-Rhenani ad amnem Nersam inter Rhenum ac Mosam, sed qui sedes in Episcopatu Lingonensi fixe- runt, attribuendi sunt Alamanniae Regno, cui Burgundiam, ubi Lingones, adsunxit Ludovicus, ut dicemus infra. Inter instrumenta publica, quae rerum Burgundicarum Historiae conducere plurimum possunt, Si phanus Perardus Chartas non paucas evulgavit, quae pagum Attoario- Leniarum in Dioecesi Lingonensi memorant, de in Chronico Lingonensi Iaco- dAt ari. bus Vignerius eundem pagum Attoariorum, cujus mentionem ad annum
402쪽
Christi septingentesianum septuagesimum quintum Tomo sexto seci mus, prope Beluam ' collocat. Ceteri pagi, quos Regno Bosoariae Ludovicus Augustus attribuit, positi sunt cis Rheniam. de is sive AGduenna, cum ab Arduenna sγlva cognominetur, situm suum suo nomine satis prodit. De Adania sive Haibania egimus Tomo quinto ad annum Christi septingentesimum quadragesimum - secundum v. De Bracbanto,
corrupte Eragmenso, recentioribus Brabantia, egimus Tomo tertio ad an
num Christi sexcentesimum quadragesimum . De Flandria, quae vitiosδ and res, egimus Tomo primo ad annum Christi quadringentesimum quinquagesimum - sextum Mopson scia pagus Menpiscus, pagus est Menapiorum, qui Morinis de Flandris proximi dicuntur. Papus Merinensi, seu pagus Medenantcnsis vel Medenentensis , recentioribus est Melanthois a regio, de qua consule Tomum tertium ad annum Christi sexcentesimum quinquagesimum q. i Amaa depravate scribitur, restitui debet Ainua, id est, Hainoum, sc nuncupatum ab Haina sive Aina fluvio, qui mediam regionem, Hannoniam hodie dictam, secat. Osduan seu pagus Austrebatensis, vel Autlerbantus, aut Austerhan, sive Ostrebannus, de Ostiebantus, de quo consule Tomum Tertium ad annum Christi sexeen
tesimum quadragesimum - quintum denen seu pagus Adertens, sive Adartisus vel Adariosus, posteris Adartesia 3c Artesia, cujus caput Atrebatum. Termanensis seu Tertianensis vel Tamennensis pagus, cuius caput Τ uenna. goti is seu Boloniensis vel Bononiensis pagus, cujus caput Bononia. Itien sitio nomen est ab amne Quantia seu Quanta vel Quento, quasi dicas vicum ad Quentam seu Qventum. Pagus Camaraceniis seu Cameracensis, corrupte cumul censes, caput habet Cameracum. Pagus Vbromadensis, vitiose Virdomadenses, ubi Noviomum Episcopali Sede conia
Tettio capite Ludovicus Regnum Alamanniae se attingit. GH Alamaniam, triam Eurganaeam excepto qaod Apino darum es , totam Provinciam,or istum Gorium, o is Uu media Francia inure A, tangensis, Castrensis, Po-Dano, Remegensis, Laudunenses, Mositas, Treviris. Alamannia: trans Rhenum sitae coniungit sui gundiam, provinciam, Gothiam, de ali luot pagos mediae Franciae. Burgundia, priusquam Francis parere coepisset, Reges habuit; Regium quoque Titulum sub Meroveadis Francorum Regi hus gessit, seu toti Franciae Monarcha, seu Franciae duo vel tria in Regna separatae duo tresve Reges imperarunt. Angustioribus modo limitibus, modo spatiosioribus, pro temporum vicissitudinibus circumscripta reperitur, sines enim Austria, Neustriae ac Burgundiae certi non erant ac fixi, frequenterque mutabantur seu variis eventibus bellorum seu diversis Re inorum partitionibus, ut multis exemplis saepius ostendimus. AEtate Lu-oviei Pii, Burgundia complures, qui vel Austriae vel Neustriae quondam fuerant, pagos seu Comitatus complectebaturi ortum versus per Rhenum ab Alamannia, Meridiem versus a Provincia per Rhodanum, Occasum versus ab Aquitania per Ligerim Et a Neustria per lineam a Ligeri ductam ad Sequanam, Septentrionem versus ab Austria disterminabatur per
Suram qui sinistram Mosellae ripam supra Treviros subit. In definiendis Burgundiae limitibus tota pene dissicultas consistit in linea, quam a Ligeri
trahendam ad Sequanam diximus. Lineam illam ad occasum Stamparum, Castrorum, ac Lutetiae designandam arbitramur, quia praeter alios Bur undiae pagos non paucos quos anno Redemptoris octingentesimo trice--ο- septimo Ludovicus Augustus Carolo filio suo tribuit, hi quinque postremi cum apud Nithardum libro primo, tum apud Annalistam Bertiniani in anno praedicto, reeensentur in eadem Burgundia, mistinensis, Milidunensis, scimpensis, Castrens s Ar Parisiacus, quorum tres priores ad Senonensem pertinent Archiepiseopatum, duo posteriores ad Lpisco
403쪽
patum Parisiensem. Idem Ludovicus Imperator in tertio capite, quod AN. CHexaminamus de tripertita divisione Regni extra Italiam positi, totam Ala- omanniae Rcgno Burgundiam non attribuit, excipit enim id qaia pisis s 'Aquitaniae Regi ilarum est. Data est autem Pippino pars Regni Burgun : μ'QV dici, quae Ligerim de Sequanam necnon de Sequanam atque Mosellam inter acci. Haec de Burgundia. Per provinciam intellige quicquid Alpes,
Rhodanum, Ac mare Medaternaneum interjacet. Gothiae nomine, Septi- o '' δ' maniam accipe cum adsuente Marca Hispantea Insulisque Balearibu,. , yyy t Praeterea Regnum Alamannicum per mediam Franciam Comitatibus au- , gezur octo, quorum situm paucis exponemus. Pagus Uabrin sis ad ripas 'μ'0 'Αlisontiae , Omae, de Cari, inter Mosellam ac Mosam late patet, variis: Τ' modis effertur, Wabrensis, Mabtiass, Vaprensis, Waprensis, Murensis ' ρR Uaurentis, Wauerensis, miserensis, Wibarensis, Nauariensis, Uajuten .
sis , corruptἡ Murensis. Pagus Vongensis seu Vonzensis vel Vonciacus, a vitiose tangensu, nomen accepit , Uongo vico ad Axonam. Castren Visibis sis pagus, longe diversus ab eo, quom in Episcopacu Parisiensi supra lau- s μdavimus, situs est ad Mosam 5e ad Barum qui Mosae infra Doncherium a Aser.
laeva immiscetur. Pagus Portianus seu Porcensis aut Porticensis, corrupte Potiantu, dicitur, Cius caput Castrum Portianum ad Axonam infra Rei- . , teste . Sequuntur Comitatus, Remensis corrupte Remegensis, Laudunensis, Mose lanus corrupte Mosessis, de Trevirensis corrupte Treviru, a Remis
Belgicae secundae Metropoli, a Lauduno urbe Episcopali, a Mosella fluvio, & 1 Treviris Belgicae primae Metropoli, sic appellati. Qui praedictam Regni divisionem ediderunt, omnes illam arbitrati sunt vi urmutilam atque imperfectam, α post vocem Tretiris, in qua desinit, ad V
iecerunt asteriscos cum hac notatiuncula. uis vetusti j a membrana risit. Nos opus integrum suisque numeris absolutum censemus. Ditiones enim Francorum, quantaecumque sunt extra Italiam, sub hac tripertita divisione continentur Pippini Regnum a Pyrenaeis montibus, qua Novem- populaniam seu Vasconiam vel tertiam Aquitaniam ab Hispania dividunt, protenditur usque ad Matronam qui rigat Catalaunum, imo usque ad So-monam qui lavat Ambianum, necnon Sc usque ad Aliciam per pagum Pontivum qui situs est inter Somonam de Alteiam. Ludovici Regnum ab ultimis Binoariae finibus per Germaniam ad mare usque Ballicum, ad te minos usque Daniae, de ad oceanum usque dilatatur, deinde cis Rhenum per Galliam Belgicam usque ad Quentovicum Pontivo conterminum. Caroli Regnum Alamanniam trans Rhenum, cis eundem fluvium Galliam Narbonensem seu veterem Provinciam Romanorum, cum Marca Hispanica trans Pyrenaeos montes, dc Balearibus Insulis in mari mediterraneo ι item in Gallia Celtica maximam Burgundiae partem, Ec in Belgica multos Comitatus ad Mosellam, ad Mosam, ad Axonam, ad Vidi lam,
de ad alios intermedios amnes complectitur.
In hac divisione Ludovicus Augustus Caroli patris exemplo Regnum X L VII.
inter filios sic partitur, ut auxilio sibi mutuo possimi eta, quotiescumque necessitas postulabit. Quamvis enim Regnum Caroli medium sit inter alia duo, de ut Bojoarico abortu sc & Aquitanico cingatur ab occasu, tamen haec tria Regna Septentrionem versus in Gallia Belgica fiunt collimitanea. Contiguae sunt inter se Dioecesses Suessionensis , Noviomensis Se Laudunensis, totidem autem Regnis accensentur, Suessionensis ponitur in sorte Pippinina, Noviomensis in Ludoviciana, Laudunensis in Carolina. In eadem partitione notandum quoque videtur. cur Ludovicus de Carolus Regnis Lothariano conterminis donentur, Pippinus nequaquam. Id consultd factum putamus ab Imperatore, quia Pippino non ita fidebat ac Ludovico. Certe Pippinus in patrem multo gravius ac Dequentilis quam Ludovicus peccavit, lactionemque Lotharianam saepius atque ardentius
404쪽
. CH. anno Redemptoris octingentesmo triccsimo gestas suisque U locis descriptas non repetemus Hac suificiant de Regni divitione in Coti in in ventu apud Theodonis villam facta, cu)us epocham aliis adjecimus in his jus anni titulo primum ab ea numerantes annum trium Regum, Pippini videlicet, Ludovici fit Caroli. XLVIII. In illo Placito aliud indictum est hoc eodem anno mormatiae post Pen. VERENDA- tecosten celebrandum. Neutri Lotharius interfuit. Ormatiam Pippinus Rau 3 EP. & Ludovicus Reges profecti sunt. Atque inde observa quanta tunc in- - η ra ter Liuiovi eum Imperatorem tresque filios, quibus Regnum nuperri diviserat . intercederet amicitia. Lotharius ex mandato patris in It
ita degebat, ubi multa gessit hoe anno laude dignissima. Verendarium Curiensem Episcopum Sedi suae restit1t, ut Bucclinus in Chronologia
Rhaetiae testatur. & ante biennium jam insinuavimus. Muniscum erga Caiasinense Monasterium de Aut spertum Abbatem se praebuit. Audi Leonem Ita l. e. i. in Chronico Casnensi . mic nempe Authperto Abbati, Lorhartas Rex ς - Mi - Μ, Huniora , sili4s se pruincti Ludomici, Prac tam fecit confirmans omnia, qua suos Graistis iam a Registi, qaam a Principibias seu Praefectis costatu hae-LR 'AER 'β umo factant Prasum uiam magnum, qua vocatur Cervarius, c servo , ct hin
L. reditates pArimas o suo pertinentes, in pago Marserum, alio Praecepto in Me
XLIX Angelus de Nuce in Notis ad hunc textum observat duo haec Lotharii Praecepta in Regesto Petri Diaconi sub numeris centesimo decimo ¢esimo undecima reperiri, de primum datum fuiste nono Catindas Maritias , anno Imperii I , Indich. Is, in Papia civitate, additque designari perhu; uscemodi Characteres annum Christi Iss. Quae dicta sunt anno priore de Lothario post redintegratam pacem in Italiam dimitto, facile persu
dcnt illum nono Kalendas Martias hoc anno moratum esse Papiae, nec inficiamur Indictionem decimam - tertiam huic eidem anno per mensem Februarium illigari. Quapropter annum Imperii Lothariani decinium-septimum, qui nono Kalendas Martii cum anno Redemptoris octingentesii notriccsimo - quarto componitur , expungendum arbitramur, esuique loco substituendum censemus annum Imperii Lothariani decimum-Οctavum, qui nono Kalendas Martii cum anno Redemptoris octingentesimo tricesimo- quinto comparatur. Istius cmendationis ratio vel cx eo manifestissime patet, quod anno Redemptoris Octingentesimo tricesimo - quarto Lotharius, ut rerum illo anno geliarum accurata scri s cdocet, mens Februario procul aberat a civitate Papiens.
L. Cum autem Papiae degebat, inter Patriarchas, Maxentiuin videlicet Cost urio Aquileiensem seu Foro-Juliensem de Venereum Gradentem, magna hoc tΝrER PA- anno vertebatur in Italia contentio, de qua quid Dandulus de Candidus
τR ARCHA scripserint, imprimis animadvertendum videtur. Maxentius Patriarcha Aqui-
turliare mutur, nee a Gregorio Papa admonitus desistere voluit, imo re tito sc-iaris. Vidio anudietis visivas ad sibi reverentiam csesefectionem Metropolisano debitam exhibendam, in trium coegit. Ita Dandulus. Sic verb Candidus. Successit Maxentius, ad cujus μυ-- , curante Lothario , Eugenius II Pontifex Concilium Mantua stiguit, in quo Gradenses Insula Aquileiensi Ecclesiae aludi cata es, Venereo, qui falso Patriarchatus nomine utebatur, deposito. Ambos hos
Auctores Ughellus Tomo quinto Italiae Sacrae in Maxentio Aquileiensi Patriarcha transcripsit, deinde quid illa de controversia sentiret, eodem
Tomo in Venereo Gradensi Patriarcha sic exposuit. Venereus is Ri - alion m , ex patre Ioetio Trumundo pie Scornato, in d/functi Fortunati locum primus ex Veneta gente Patriarcha conintutus an. δ s o, Ecclesias multas vi bellarum Hratlas resfimis, cuyus tempore Maxentim Aquiloensis Patriarcha,
Mibarii IN. Aufastus favore, Episopos Uria Gradensi E laesa subtrahere αμ
405쪽
narus, nee Gregorii quidem suarti Pontificis interdicto qui it. Rhellus in hoe AN. CH. textu Dandulum Candido rectὸ praesere, & Lotharium, quem Dandulus 8 r e
Regem vocavit, haud immerito nuncupat Imperatorem, illum enim Lu- Luo οὐ dovicus pater a multas annis in consortium Imperatoria: Dignitatis adsci- Iu vit. Duae res apud Candidum egent examine; venerii seu Venerei Pa- Ttriarchatus & Synodus Mantuana. p THAR Venerius falso Patriarchaias nomine non usus est, in Gradensem enim Patriarchatum Fortunato legitime successit, atque, ut Ughellus subdit, DPallii O .m iam Priam se Privilegiorum antea a praedaecessorib- Gregorii Papae Luo οὐ Mens Ecclesia concessorum confirmarionem impetravit ut & Regiorum Prae. Dceptorum a Ludovico o Loibario Augustis , antequam lis inter illum ae
Maxentium Aquileiensem Patriarcham oboriretur. De Patriarchatibus D
Aquileiensi seu Foro-Juliensi Sc Gradensi fuse disseruimus ad annum Cluisti
septingentelimum septuagesimum - quartum , quo Carolus Francorum a No RRex Longobardiam subegit. Tunc Patriarcha Foro-Julienss erat Siginatadus, Gradensis Joannes. Siginaldi sucee res ad hunc usque annum fue- .runt, Paulinus, Urbanus & Maxentius, de quibus supra locuti sumus, ouia Foro-Juliensis provincia paruit Francis ex quo Longobardiam perdomuerunt. Post Ioannem in Gradensi Cathedra sederunt Fortunatus &Venetius. Ad Gradensem provinciam, cum Franci Regnum Longobardorum extinxerunt, pertinebant marina Venetia quae liberi suris erat MIstria quae Graecorum Imperatori parebat. In marina Venetia praeter Gradum Episcopales hae civitates conspiciebantur, Torcellum, Heraclea, Melamaucum, Equilium, Olivola & Caprulae, in Istria Tergestum, Justinopolis, AEmonia, Parentium, Petinum & Pola. Post annos quindecim, cum Joannes Patriareba Gradens s adhue erat, anno Christi septingente simo undenonagesimo a Graecis ad Franeos atque a Gradens patriarchatuad Foro - Juliensem transit Istria, deinde rediit ad Gradensem anno Redemptoris octinsentesmo quinto, cum Fortunatus Patriarchali Dignitate jam gaudebat, idque factum Observavimus h annuente Carolo Augusto, Τom. s. ad cui nondum subjiciebatur Gradus. Patriarchalis haee civitas in eiusdem sos. Caroli ditionem anno Redemptoris octingentesmo decimo venit, ac deinceps sub Fortunato & Venerio Patriarchis in Francorum potestate per mansi, donee ortis Ludovicum Augustum inter ejusque fit os discordiis, quas superioribus annis commemoravimus, iterum dominationi Venetorum se summist. Inde datum disceptationi locum putamus, utrum Gra-
densis an Foro-Juliensis Patriarcha jus Metropoliticum per Istriam impositerum exercere deberet.
Venerius Gradensis Patriarcha, seu Franeis seu Venetis subjaceret Gra- L II. dus, Istriam aiebat huic Metropoli subesse, sitamque opinionem consoniabat exemplo non longe petito, anno enim Redemptoris octingentesimo quinto, cum Gradus in potestate Venetorum esset, Carolus Magnus Istriam, quam Graecis eripuerat ante annos sexdecim, & provinciae Foro-Juliensi tunc attributam esse voluerat, Gradensi Patriarchatui rursum restitui permisit, , Leone Tettio Papa, ut id seret, apud Aquisgranum rogatus. Maxentius Patriarcha Foro-Julienss. postquam Veneti Gradum recuperarunt, Istriam, cui Franci dominabantur, ad provinciam Foro-Julienscm revocare studuit, allegato Caroli Magni exemplo, qui statim ac candem Istriam Francicis ditionibus adjecit, illius Dioeceses avulsi , Patriarcharu radens subiecitque Foro-Iuliensi, ne Metropolim extra Franciae fines positam venerarentur. Maxentio favit Lotharius Augustus. A multis enim retro seculis atque ab ipsa aetate Clo vel Magni mos invaluerat, ut Episcopi Francorum non lummitterentur Metropolitae, qui Sedem suam intra Franciae terminos non haberet, &, si secus quid actum anno Redemptoris octingentesimo quinto, id indulgentiae Caroli Magni tribuendum.
406쪽
Deinde Venerius, quia patria Venetus, apud Francos in proditionis suspiacionem facile venit, addequod Fortunati decessoris nuper tumultuati re
Ex his observationibus nemo non intelligit, quomodo apud Dandulum Maxenti in Patriaresa φώιλ ns, seu Foro-Juliensis, Loibarii Regis futias δε- more, Gradensem Ecel sum Patriarchalem o Safuganeos Istria turbare nititur, de apud Ughellum Lanarii Imp. sis Itias favore, Episopos I9hia Gradens Ecclesiae saltrahere conaras dicitur. Causa superior evast Maxentius, de , teste Dandulo, antedictos Episeopos .dsbi remerentiam o subjectionem Metropolisano deliram exhibendum in totam coegit. Cave tamen ne scriptis Candidi deceptus arbitreris Gradensem Insulam Aquileiens seu Foro-Juliensi Ecclesia adsudieatam fuisse, Voenis, qui satio patriarchaius nomine utebatari deposito. Venereus haud ejectus suit e Patriarchatu, mansit Gradensis Patria cha sed Dioecesi seu provincia valde imminuta, nam qui prius Uriae marinaeque Venetiar praeerat, solam deinceps Venetiam rexit. Ne quid difficultatis hoe loco superesse videatur, rationem paucis domus, cur Maxentium, quem Dandulus, Candidus &Ughellus Aquileiensem patriarcham vocant, Foro-Juliensem appellemus. Attila Hunnorum Rex Aquileiam Metropolim funditus evertit, Nieeta tune Aquileiensi Metropolita, cujus tamen successores inibi manserunt Templo de Pontificali Palatio restauratis, de paulo ante Longobardorum adventum in Italiam Patriarchale nomen more Graecorum 3e Orientalium sibi vendicarunt. Adventante Alboino Longobardorum Rege Paulus seu Paulinus Aquileiensis patriareha cum Ecclesi suae thesauris in Gradensem Insulam concessit. Dein Gradiis Aquileia nova dicta est, εe Helias, qui Paulino post probi num proxime successit sactu; est Patriarcha Cladi seu novae Aquileiae, Patriarchali sede Cradum transsata Post Heliam sedit Severus. Hoc autem mortuo, Patriarchae duo iacti sunt, unus Gradi, alter Aquileiae veteris. Aquileienses Patriarchae, quia sibi timebant a Graecorum incursionibus, apud oppidum, cui nomen Cormones, inter Forum- Iulii de Gradis eam morati sunt, donee Calistus Sedem Patriarchalem apud Forum-Julii constituit. Abhine ut Cradenses a Grado se a Foro-Julii Foro-Julienses dicti sunt Patriarchae, de Carolus Magnus, qui Forum-Julii profligatis Longobardis anno Christi septingentesmo septuagesimo- quarto, radum pulsis Venetis anno Redemptoris octingentesmo decimo subegit, in Testamento, quod anno Redemptoris octingentesmo undecimo condidit, inter Regni siti Metropoles quarto loco Forum-Julii, quinto Gradum numeravit nulla prorsus Aquileiae sacta mentione. Nec te moveat quEd abstinuerit a nomine Patriarchatus, de Forum-Julii eum Grado Metropoliticis seu Metropolitanis civitatibus accensuetit. Etenim ubi se mo fit de Aquileia, de Grado, de Foroia Iulii, deque illarum civitatum Antistitibus, ex quo Metropolitanus Aquileiensis Patriarcham se more Graecorum Ae Orientalium nuncupavit, Metropolis de Patriarchatus, Metropolitanus de Patriarcha promiscue solent usurpari. Quapropter apud Dandulum jam citatum Maxentius Patriarcha Foro-Iuliensis Episcopos Istriae cogit ad exhibendam sibi reuerentiam Se sub ectionem Metropolitano
Candidus in textu, quem supra descripsimus, causam, quae Gradensem inter de Aquileiensem seu Foro-Juliensem uertebatur, agitatam dieit in Concilio Mantuano temporibus Eugenii Papae. Donesmundus ejusdem Synodi meminit in Historia Mantuana a ut de Usthellus in multis loeis Italiae saetae. Tria hoe de Coneilio sunt inquirenda; quo anno celebratum sit, a quibus Episcopis, de quo exitu. Ferdinandus Ughellus Tomo primo Italiae Sacrae in Etsulso Mantuano
Episcopo sic scripsit. Bajias Di si umoribis Patriarcha ADiuiens stu
407쪽
Foro-Juliensis , Manlua coegis Conciliam ex auctoritate EVenii Secundi Ponti- AN. CA. scis, anno raΙ. Sed ubi advertit Eugeni una ad annum Redemptoris octin- 83 s. gentesimum duodetricesimum haud pervenisse, mutata sententia reposuit I ubo annum Redemptoris octingentesimum vicesimumquartum Tomo secundo I is, ii in Episcopis Parmensibus, Regientibus, Ferrarientibus ac Fav tam , N Loiij x. Tomo quarto in Episcopis Cremonensibus ac Vercellensibus. Deinde iis, . Tomo quinto in Patriarchis Aquileiensibus idem Concilium habitum dixit Pibi, tui ex auctoritate Eugenis Papa I I, anno Iasi, α qua: Tomo primo praemisera , R ii. sic emendavit. De eo, inquit, Concilio supra egimus in trimo Tomo in Epi ' L u o o Q. pis Mantuanis, ubi corrige, anno δῶ δ, ac reporie ra , qui uisimus fuit Eu e- i, nil II. Eodem tamen Tomo quinto, cum sermonem habuit dς Sustr - C i x o Liganeis Aquileientis seu Foro - Julientis Patriarcliae, rediit ad annum Re- ι demptoris octingentesimum vicesimum - quartum in Episcopis Cenetensibus, Felirentibus, Patavinis ac Veronensibus. Eugenius Secundus Papa
sedere coepit mente Maio, anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- quarto, vitainque clausit mense Augusto, anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - septiino. Haec Tomo superiore probavimus , nec ab illo Ad Min. t
computo recessit Ughellus in Romanis Pontificibus h. Hic igitur Auctor
ut annum primum Pontificatus Eugeniani cum anno Redemptoris octin- Irab Her. gentesinio vicesimo - quarto, sic de ejusdem Pontificatus annum ultimum cum anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - septimo comparare potuit. Id lamo quoque quinto in mente nonnumquam habuit, facta iam emendatione, quam ex Aquileiensium Patriarcharum Catalogo descripsi mus. Concilium enim, de cuius epoclia disputamus, anno Redemptoris octingentesimo vicesimo-septimo cons gnavit in Episcopis Tarvi sinis, Bel Iunensibus, de Concordiensibus. Idem Nomenclator Tomo secundo asseruit de Vitale Comaclensi Episcopo, quod interfuit Mantuano Concilio in causa Pauli Pareiania Aquileiensis, bd Tomo quinto de Franconio Episcopo
Vicentino, quod Concilio Mantuano interseit anno δrs, crrore utrobique manifesto, nam lis inter Maxentium Aquileiensem seu Foro-Juliensem Patriarcham de Venereum Patriarcham Gradensem fuit, S: Synodus Mammana longe post annum Redemptoris octingentesimum decimum-tertium rejici debet, sorte mutatus fuit ordo numerorum, de annus Suet abiit in annum si3. Istius vitii, quod facile potuit irrepere, non levis est suspicio, Ughellus cnim Venereum, quocum in Mantuana Synodo Maxentius . Aquileiensis seu Foro-Iuliensis Patriarcha litigabat, Gradensem Patriarcham non agnoscit ante annum Redemptoris octingentesimum tricesimunt, quo Fortunatum eius decessorem obiisse prodit. Fortunatus, ut Tomo priore diximus, ex hac vita sublatus est anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - quinto. Venereus igitur, qui Patriarchales Infulas post ipsius Fortunati mortem suscepit, anno vicesimo - quarto noni Seculi non interfuit Concilio Mantuano. Vivebat autem annis ejusdem seculi vicesimo-sexto, vicesimo-septimo, vicesimo- octavo, dc tricesmo- primo, ni-lulque vetat quominus eidem Synodo censeatur adfuisse, si per illud tempus celebrata sit. At reiicienda videtur in hunc annum, quia lis in ea fuit de Episcopis II riae, quos Venereus Patriarcha Gradensis a sua nolebat avelli provincia, quamvis Gradiis .in potestate Venetorum esset, Foro-Juliensi vero provinciae rursum attribui postulabat Maxentius Patriarcha Foro-Juliensis applaudente Lot hario Augusto, ne qua pars Franciae Metropoli ditionis exterae subiaceret. Gradus autem ad Venetos rediit Fra eta domesticis laborante tumultibus, quos superioribus annis enarravimus, de Lotharius, qui sopito bello sub finem prioris anni reversus e Gallia tae. rat, totum hunc annum in Italia degit ubi Mantua. Non inficiamur nostrae sententiae refragari nomen Eugenii Papae, cujus auctoritate coactum
Mantuae Concilium volunt Candidus de Ughellus supra citati, sed Dan-
408쪽
dulus M idem Ughellus superius etiam alle ali controversam, quae in Concilio Mantuano agitata est, motam testantur temporibus Gregorii Papa: Q Drti, qui consecratus est Pontifex septimo Kalendas Februarias anno Redemptoris octingentesimo duodetricesimo, vitamque ad annum usque Redemptoris Octingentesimum quadragesimum - quartum p
Ughellus Tomo primo Italiae sacrae iam citato subdit Concilium Man.
tuae celebratum fuisse prae tibias, Ptironuetruo Archiepisopo Raiennale, Ange erro Mediolanos, Andrea Ferrariens, Leone Famentino, Viruti Comachns, risis ora Bononiens, Nodederis Regiens, Lamperis Parmens, Auserio Ver- reddis, Lumserio Brixiens, tierimperio Laadens, Siniperio Cremonens, Ma uiua V ronens, ErDIpho Mantuano, Francarso Vicentino, Dominico Parasino , Adesduto miseno, Ennonico dae Corina, Odesieris Aegonensi, Anselmo Cou- cordens, Auruisque Felirens, cum aliis quam pluribus Presbyteris, Di assarium Liguria Prasulam nomine assidebant. Primo loco ponitur Ravennas Archiepiscopus Petrona ius seu Petrona eius aut Petronax vel Pertinax, sub cubus Pontificatu Otgarius Moguntiaeensis Archiepiscopus sacras Beati Severi Ravennatis olim Antistitis, Vincentiae uxoris Se Innocentiae filiae Reliquias in Moguntinam Diceeesuri transtulit, ut anno proximo dicturi sumus. Seeundo loco in Synodo Mantuana nominatur eritis sive Angil-hertus vel Angcibertus aut Engilbertus Mediolanensis Archiems eopus. In hujus Antistatis encontio apud Ughellum duae Lotharii Augusti pro M nasterio Ambrosiano Chartae reperiuntur, quae eundem Lotharium hoc anno, Indactione decima- tertia, mensibus Januario Ac Maio papiae commoratum Ostendunt. In prima Lotharius Imperator praedicto Coenobio Lemoniam nobile praedium legat rogatus ab Hirminarde conjuge, e us frater Hugo in eodem Monasterio sepultus quiescit. In Nomin/ Dominixos,issu Chrsi Dei Herni. Hlotharias dimina oriunante prosidentia Imperator Augustus aanto praece gentius hamantias τigra praelata, sanio fluae sitis ἀ- inia ob aere asPiis, o qualuei p. Iasa Metiam ad hoc pertinentia do risi eae qai . istansisse, atque perficere decenatione, quarenus ex commissis A g toris lene tractans placuis, sus opitulante Clementia, oryontia fetici re u Ara vitias, o Herna inenarrasiti pietate costula felix fuciter adipi re mereartiri Denique δε- ἀὼctu convax nosra est ingurris ditanaram rerum stiritu, di sime nostrum sedulo monere procurares clementiam, at locis Deo aeraris Assitrum sismunmtis mani centiam, occasone actuata ex diliationes uiris si, pueriti et gantia desisti, Hugoi nomine, insumius hoc suisere decenasit, ut uag- mensum pietatis nos O emolumentum merceris in Iaco, quo ipse corpore hamaras extitis, caemeteriositicet Sancti A lusi, ad decorem Iaminis, os pro ruris-nem Eutim ornamenta quidam conferremias, ianescia pro merueris augmenis Oprafati Deri camati beatitudinῶν. αuapropter canctorum comperios itiam Saaia Dei Eces a noue .mque pronitam sitius o futurorum sagacitas , quia nos . 0 Tm d lecta conjugis nostra beneplacitis precibus dignare volores, essensim praebuimus, ideoque eidem sancto Iseo pro rem δο 0 iam pueri nostram ι noscentiam conferamus, qviandam carum, nomine Lem Ia, cum cura anaomnicara,
o Cup Eum ad se a jicientem, dicitum silico in honore Saxat Genesi, necnonia era, mel mansa, cum mancipiis itidem communentibias vel assislanti j trigintastiatuor, mes omnibus pertinosiissa adjacinitis suis, ira ui as hodis a viis sis, ... dis fururi tro tempore Rectores quisem loci eum ad d coram Itiminis es ornamenta Eccles ira procuranda, pro remedio anima praedicti pueri δει periis nesae a iam Ioci teneant, atque postriani, o ai ceteras res su iam Ecclesia cuniam utilitarem ipsitis loci dissonans. Pros itatis κumque gratia circa eundem sanaumo venerabilem Acum lemni manere has nostras hierus feri Usmu , 'r as decernimus risuque manseram us Diamus, ut nas insitium Sancti Dei Ga -
409쪽
si, nostrarem cie, prontium scilicet o futurorum, praefata sancta AE AN. CH.
haesurus. ipsa ιυνιου suoque pertinent iis etet alacentiis, quamlibra inferae prae- 8 sitimas motis am uat coni arietuum, sed Recton s 9 iam loci perennu tempori- i ii 'ltis eam Ditis oraene sientis, O secundum utir Mum ellusium Ecclesia gubem l . 'nantes, assentias praeiacti pueri exorem veniam, o aeterna beatiminis gloria peri L. cepti em Asinarique dii nisus deprecentur mitissmam incolumitatim. Es at haec 1 is , nostra auctor Ius pleriorem in Dei Nomine obtineat mi rem, o a sitius Suniti s Dei Eoa a nos, Mae aetigentias conservetur meri que credatur, manu propria st '
,Mur eam firmam min, O annuli nostri impresione subier ad gnari Iusimm. L .
moraris Imperasoris data cimo, Inaectione decima tertia. Octum Psia elli 4RQx rare is Dei Nomine feticiser. Amen. Imperii Lollia mi duplex est epocha, 'quia Lotharius tertio Kalendas Augustas anno Redemptoris octingentesimo decimo - septimo dictus est Imperator a Ludovico patre, & anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - tertio in Solemnitate Paschali Romae coronatus est Imperator a Paschale Papa. Secundum posteriorem epocham
in Diplomate proxime descripto annus Imperii Lothatiani duodecimus
per montem Januarium cum Indictione decima- tertia sive cum anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-quinto componitur. Prior epocha n
latur in altero Diplomate, quo Lotharius Ambrosiano Monasterio non tantum Donationem quam hoc ipso anno nuperrime secit, sed etiam Priavilegium quod Angilbertus Archiepiscopus ante quadriennium concessit, ab eodem Angilberto rogatus ita confrmat. In Nomine Domini nisini Iesu Christi Dei Herni. utinarim Hiina ordisante proiidentia ImperaIον Aadisus. Dignum est, ut eorum petitiones hi sussisse OLaiare se aus Iussa des exuriose procurare decerunt, qui disina Mavetiare Imperiali sunt ae irare praelati, qaoram suiuam o len olentiam in hὼ decertare cognosunt, qua ad os quia Divina Moestatis p νιλοι, solarium o iuramen sua suti titulis o Monae reman rationis compendium. Igior seriararam fiatiam Sancta Dei Ga sis A raramque cognoscat stertia, quia V neralitis Evilianus Archiepisopus nostris is tit os Dbus quaAdam aueforitatem, id est, Privilegium quod idem Engilbertus sive
Angilbertus ante quadriennium, ut ad innum Redemptoris octingentesmum tricesimum-primum retulimus, cinacessis Monasterio, ali Conses a Nura. ir Dei Amsrosus corpore humatus requiesti, petiitque cotismationem cum altius Piivilegii tum Regiae Donationis, ut illud Monasterium perpetudpossideret carus, Duram haec sunt moranti, Oradatiricam, Lemoniam , Cle- ρι adam , Ceresolum, Gruumticum, Sinuriam, Castrandum, o GaIta nudum.
DasItham, cr omnes res quas eadem Eccosa Us o leguli oriane quoquo
modo a viseras, meI in antea, Di ina tristi Ie Clementia, a uirere poteris. m. uapro ιν per hanc nostrum aue orituum decernimus, mansuramque conssuimus, ni Acmo inde quippiam quocumae in tempore etiam nosurum subtrahere praesumat, aut quamIura confranetarem itidem Deo famulantibus inferre, sta sae . nostra omritate confirmatu sua stilitas maneas insitatio. Es Pandoquidem Abas ex eodem Monasterio deusseris, secundam suam insitationem licentiam habeant per consensum Archi soporam, qui tunc pro tempore faerim, de iis Congregatione Astendi ratim Asa em, qui eis seundum Reratim o justitiam praeficere alios possit. Et αι Me nostra auctoritas pleniorem Arimas mirarem, manu propria
ri Umi Aquai. Druet miras Saliarissus arque Notarias ad micem uiamari recogami o sus. Data terris Nonas Maias, anno, CHisto propitio, Imperii m- misi Hlotarii Hesmo - o Anio, Indictione decima-unia. O ctam Papia Palatio Regio in Dei Nomine feliciso. Amen. In hoc Lotharii Praecepto nomina villarum seu praediorum nonnihil aliter effetuntur, quam in Angilberti Diplomate , quod ante quadriennium recitavimus, ut ex utriusque collatione
410쪽
deprehendes. Iotharianorum etiam Praeceptorum, quae data sunt hoe anno, currente Indictione decima- tertia, subscriptiones inter se differre, nec uni convenire anno, suspicatus est Ughellus, quia primum illorum anno Lothatiam Imperii duodecimo, alterum anno ejusdem Imperii decimo Octavo consignatur. Ideoque cum illud, quod anno Lotharii Augusti duodeeimo emissum est, aescripsisto anno Redemptoris octingent tesmo tricesimo- into, cui quoque decima - tertia Indictio per mensem Januarium apponitur, posterius, quod anno Lotharii Augusti decimo-
octavo concessum est, reiecit in annum Redemptoris octingentesimum quadragesmum-primum. Sed priusquam in hanc opinionem iret, cur non advertit decimam-tertiam Indictionem anno Redemptoris octingentesmo quadragesimo - primo non illigarit Indictio decima- tertia nono Kalendus Fumarii de tertio AsBas Maias, quibus data sunt ista Praecepta, cum anno Redemptoris octingentesmo tricesimo- quinto comparatur, quocum per eosdem dies ut duodecimus se & decimus octavus annus Imperii Lothariani propter diversas e)us epochas componitur 1 duodecimus ob posteri rem epocham, quae petitur 1 Solemnitate Paschali, in qua Lotharius anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- tertio Romae coronatus est Imperator a Paschale Papat decimus - octavus ob priorem epocham, quae petitur a die, quo Lotharius in consortium Imperatorii Nominis a patre Ludovico vocatus est, tertio videlicet Kalendas Augusti, anno Redemptoris octingentesmo decimo - septimo.
Post Archiepiscopos Ravennatem & Mediolanensem in Synodo Mantuana sederunt, Andreas Episcopus Ferrariensis, Leo Faventinus Episcopus, risistis Episcopus Comaclenss, S: Chrisophoras Bononienss Episcopus, da quibus nihil late speciatim dicemus, quia Dioecesses extra Franciam postas rexerunt. Ughellus autem fallitur, cum sub Vitale Comaclensi Episcopo reseri, quod in Concilio Mantuano cutis Pisuli Parriarchis Aquilitem D contra Gradensem agitata est. Paulus enim seu Paulinus Patriarcha Foro-Julienss sve Aquileiensis anno Redemptoris octingentesmo quarto sublatus est ex hac vita, & in Mantuana Synodo lis inter Patriarchas Maxentium Foro - Iuli ensem sive Aquileiensem At Venereum Gradensem suit. Septimo loco in Concilioah antuano ponitur Nisdideritis Regiensis Episcopus. Tomo superiore Nordbertum leu Nodetbertum Regiensem in In ria Episeopum ad annos Redemptoris octingentesimum decimui
quartum & octingentesmum decimum- quintum, tum Uitalem ad annum Redemptoris octingentesmum vicesimum - Octavum laudavimus. In
Regiensium Episcoporum Catalogo sequitur Robertus, cujus successor Sigisseedus seu Sigisridus anno Redemptoris octingentesimo quadrage-smo- quarto sedit. Ex hac Regiensium Episcoporum serie deprehendimus Concilio Mantuano non Noderbertum ut vult Ughellus h , sed Robertum assedisse, qui sorte Hincinato in posteriori Dissertatione ς contra Codecces m corrupte est Morbertus, apud Aquilaranum hoc anno in Ebonis Archiepiscopi Remensis depositione memoratus, nihil enim obstat quom, nus Regiensis Episcopus, qui mense Martio ineunte fuerit Aquisgrani, Regium eodem quoque anno redierit, adieritque Mantuam. Octavo loco ponitur Lamperias, Parmensis Episcopus de quo nihil aliud
Nono loco ponitur AUrias sue Autherius vel Anterus Vercellensis Episcopus. Tomo sexto ad annum Christi septingentesmum septuages-mum - quartum 4, quo Vercellae cum reliquo Longobardiae Regno Francis parere coeperunt, de Chronologia Vercellensium Episeoporum, Ar-hionis, Chrisanti, Nottingi, & Auserit, susὰ disputavimus, locum illum adi si lubet. Notthaudia, Ausetii successor, ut infra probaturi sumus, anno Redemptoris octingentesimo quadragesimo - quarto gorebat.