장음표시 사용
421쪽
Primb, Sancti Philiberti vitam, cujus initium haec faciunt verba, incly- AN. CH. tas Age arbiter, ab Ermentario Gemmeticensi tum Monacho ac tirunculo, 8 jussu Coschini Gemmeticensis Abbatis compositam asserit, atque in opi- i 'nionis suae confirmationem duas male detorquet Praefationes, quibus prae- . μ'ψν' dictae Vitae Scriptor Se Ermentarius utuntur. Legit apud Auctorem vitaei: 'R 'in ipsa Praefatione hanc periodum. Ego insimus intellictu vel opere, imperanie . R ηδ'' Domno Co ino Sancti agminis Gemmetuensium Patre, quanquam indignus in- - '' δ' voco Clementiam Christi, ut ad fribendum Visam Beatissmi si tib xii i se sensim ' Τη meum eruiat, qui bruta labia asinae fcit loqui, super quam cordis spe u claudi- , cans Prophetasedebat. Ex hoc textu colligit Ermentarium Gemmeticensem l VRQ 'Monachum ad conscribendam Sancti Filiberti vitam manum calamo 3ussu p' δ' Coschini Gemmeticensis Abbatis admovisse. Legit de apud Ermentarium is δ' ' hoc Praefationis initium ad Hilduinum Abbatem, quod supra iam reci- Μ-
tavimus. Vitam Reati Filiberti atque Miracula in eum Trangatione declarata, 'qua ego tunc te oris tirunculus miniss cutio composui stylo, Claritudini Vestramittore curavi. Atque inde concludit Ermentarium tirunculum in Gemmetico fuisse, cum vitam Sancti Filiberti sub Abbate Coschino scribebat. Huic ratiocinationi Chronologia palam refragatur. Ab obitu enim Cosi XCII. cluni G mmcticensis Abbatis ad primam Sancti Filiberti ex Hero Insula Transtationem integrum seculum de ampli is cmuxit, quia Sancto Filiberto Sanctus Richardus, huic Coschinus in adia inistrationem Gemmeticensis Monasterii proxime succellit. Vitam igitur Sancti Filiberti, quam iussu praedicti Coschini scriptam prae manibus habemus, haud scripsit Ermentarius, qui lucis usuram longe post ejusdem Costliini mortem accepit. Nec refert, quod Ermentarius ipsam Vitam Sancti Filiberti direxitii cupavitque Hilduino Abbati cum libro primo Transsationum ac Miraculorum c)usdem Sancti Filiberti. Id enim, inquit optime Joannes Mabillonius ', praestitit in eum nem, ut Hilduinar non stam Miraculorum Sancti Tiliberti , d maxime ejusdem Vita tictione moveretur, fidemque Monachi, --niensibus palabundis a Carolo Calvo impetraret. Audi ipsummet Ermentarium in Praefatione ad Hilduinum. Vitam Beati Alliani , atque Miracula in ejus TransaIrone declarara, qua ego Iunc temporis tirunculus minus culto composui Ibis, Claritudini Vestrae mittere curavi, quatenus talia recolentes, de ejus iterum trans sitione consideretis. I uia, sicut optime nostis, propter Normannorum infestationem a nuis ei praebetur ossicium ι fra tim cum nec ibi consistere, nec alicubi locum, quo transferri possi, obtinere valeamus. Si Cero hoc negotium vestro
peractum fuerit a utorio Potestis namque id facissime perficere, si posse comisatum
fuerit velo, secundum quippe post Regem locum in omnibus tenuis vobis quam- maximὸ non modo imprae Hiarum, verum etiam in futurum proficietu. In eundem finem conspirant de hi Versus Busdem Praefationis.
Hildaias Auisium simma sit vita, salusique,
Sit felix vita, gloria perpes, Amen. meritis almi futius valeas Filiberii, Vitam se virtutes csus habenda cape. Sis memor, oro, suis nostri quoque sis miseresens, Utque iat isse memor sit, memor esto sui. Ide preces pro te Dominum fundendo precesur, Ut felix vivas, c=jugiter vj F. Tu quoque posiepiam Regem Carolum reverenter, a u. nobis tandem det miserando sicum. Vive diu felix, gaudens per tempora multa,ERMEN enim vestre TARIUS issa cupit. In hac igitur prima Praefationis periodo, Vitam Reati Altareti, aque Mi XCIII.
racula in 'us Transsatione declarata, qua ego tunc temporis tirunculus minusculio composui stylo, Claritusni Vesba mittere curavi, vox relativa, qua, non mus VIII. Ccc
422쪽
38 gΑNNALES ECCLESIASTICI 8 3 1
AN. CH. ad vitam Filiberii refertur, sed ad Miracula in uus Translatione declarata, quae scripta sunt ab Ermentario tirunculo sub Hilbodo Abbate. Unde de Chi siletium de alios quoscumque redarguas, qui Monachis Gemmeticensibus Emientarium accensent, nec, ut ita sentiant, alia ducuntur ratione, quam quod Sancti Filiberti vitam ab eo conscriptam putant iubente Coia chino Abbate Gemmeticensi. Certe Ermentarius, qui se Monachum Heriensem sub Abbate Hilbodo, de rerum anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-quinto in Hero Insula gcstarum oculatum se testem ostendit, tertioque post anno, cum primum de Miraculis librum absolvit, adhuc tirunculum se fuisse prodit, alibi non induit Monachum, priusquam in Hero Insula Monasticen ageret. Secundb, Chi Metius, ut Ermentarium Monachum Gemmeticensem Se Auctorem vitae Sancti Filiberti magis probet, Coschinum Abbatem Gem- meticensem collocat haud procul anno Chri in DCCC xv, per inisi a Ludovici Pii imperantia, seu Coschinum, qui vere Gemmeticensiis Abbas fuit, in illud tempus rnicit, seu duos distinguit Coschinos Gemmeticenses AbbatCs, quorum unum debito loco proximum Sancti Aichardi successorem agnos cat, alterum Carolo Magno Se Ludovico Pio Augustis synchronum
Editus est Abbatum Gemmeti censum Catalogus in Gallia Christiana de in Neustria Pia, utrobique per nonum seculum copiosior quam oportet, nonnullis Abbatibus, qui Centulae praefuerunt, perperam insertis , nono tamen seculo non invenitur Coschinus, i md in toto Catalogo unus tantum occurrit Coschinus, qui Sancto Alchardo proxime successit, Chil perico Tertio tum Rege, ut Tomo quarto diximus. At esto, duo fuerint Coschini Gemmeticenses Abbates, quorum Iunior Praesulatum haud procul anno Chri in D cccxv per initia Ludovici Pii imperantis gesserit, an ejus iussit Vitam Beati Filiberti tunc conscripsisse censendus est Ermentarius, qui post annos tres ac viginti cum primum de Miraculis librum anno Redemptoris octingentes: mo triccsimo-octavo perficiebat, tirunculus adhuc erat, ut ipsemet postea testatus est in literis ad Hilduinum Abbatem iam allegatis 3 Quis quempiam in scribendo tirunculum per annos tres ac viginti continuos dicat 'Haec alias cum minus accurate perpendissemus, auctoritate Chimetiana quam laudavimus permoti Gemmeticensem Monachum 5e scriptorem Vitae Sancti Filiberti censuimus Ermentarium, duoLque Coschinos Gemmeticenses Abbates 'admisimus. Hos errores quibuscumque locis aut simul aut separatim repereris, amica benignitate sic emenda. Fatere nomen Auctoris ignorari, qui vitam Sancti Filiberti jubente Costhino Gemmeticensi Abbate literis commendavit. Ermentarium primo Monachum Heriensem, deinde vagae suae Congregationis Abbatem agnosce. Nec ullum in Abbatum Gemmeticensium Catalogo recense COLcninum praeter proximum Sancti Aichardi successorem, quem Tomo quarto memoravimus integro fere seculo, priusquam Carolus Magnus Ludovicum filium in consortium Imperatoriae Dignitatis assumeret. Quae sequuntur apud Chii fletium de duobus Ermentarii libris, qui de Sancti Filiberti Transsationibus ac Miraculis inscribuntur, sitis examinabuntur locis. Haec impraesentiarum lassiciant. v II. Sigebertus in suo Chronico sic ad hunc annum scribit. Monente Grego-rismivit 1 rio Papa, se omnibus Episivis assentientibus, Ludovicus Imperator metuit, ut ino Muiuia Galgia ct Germania F vir. u omnium Sanctorum in Calendis Novembris celebraretur, quam Romani ex innituro Bonifacii Papa celebrant. Lege sub initium
Tomi prioris quae dicta sunt de institutione hujus Festi, cuius mentio fit ipsis Kalendis Novembris in genuino Bedae Martyrologio, quocum Sigebertus facile conciliatur, quia Ludovicus Augustus quod Romae 3e in aliis quibusdam locis agi jam consueverat, id deinceps in Gallia es Germania XCVI. XCVII.
423쪽
fieri praecepit, Gregorio Quarto tum Pontificc. Nivemensem Ecclesiam, AN. CH. ut Coquillius in Nivernentium Episcoporum Catalogo testatur, Hugo per 81 stillud tempus regebat. Successerat Gersecta, cujus mentionem ante bien-
mum iecimus. Utriusque meminit Chentit is, at quatuor mcdios inter- ria
ponit ipsumque Hugonem in annum Redemptoris octingentesimum se- , ' xagesimum sic reficit. Hugo I anno δε o. feriar instituisse Mum Omniam i '. Sanctorum in Gallia se Germania, Nicolai ct Caroli Calvi temporibis. Rober- p.
tus Chenutii Catalogum & Chronologiam sequitur i at nullum habet st
verbum de Solemnitate omnium Sanctorum. Severtius a Chenutii Catalogo Chronologiaque non recedit; at negat ista convenire eum Solemni ' ' 'tate omnium Sanctorum, cuius institutionem ad Gregorium Papam .ea nam ''
ct ρ- sta ionem per GAG- aique Germaniam ad Ludosuam Carei niam up u ' positὰ refert, culpandus tamen quod Sigebertum ea de re siluisse scribit, A ' is Ε,
nisi forte censeas consultum ab eo Sigebatum ad annum Redemptoris Nivinis, octingentesimum sexagesimum, quo nomen Hugonis a Chenutio celebra- Is. tur. Hugonem omittunt Sammarthani, laudat Coquillius ad hunc annum Redemptoris octingentesimum tricesimum - quintum, quo Ludovicus Imperator statuit, ut deinceps in Galliis de in Germania Festivitas omnium Sanctorum in Kalendis Novembris celebretur. Plures autem in Cathedra Nivernensi sederunt Hugones Episcopi, quos varia Diplomata Codicis Nivernensis apertissime distinguunt. In Annalibus Hepidanni, Dedicatio Basilica Sancti Galli memoratur apud XCVIII.
Goldastum anno Dcccxxx III, apud Duchesinium , anno DCccxxxiv. 'To . Auctor veteris Chronici in San-Gallcnsi Monastario scripti atque in anno LChristi nongentesimo vicesimo-ssexto desinentis, necnon & Hsrmannus cum Pistorianus tum Canisianus, eandem Dedicationem in annum Re demptoris octingentesimum tricesimum- quintum reficiunt. Chronographus San - Gallensis, sic. DCCC xxxv. Dedicatio Basilicis Sancti Galli. Hermamus anno Redemptoris octingentesimo tricesimo-quinto, de anno Ludovici Augusti vicesimo-secundo, in Editione Pistoriana sic annotatis. Di.
M. Dedicatio Basitica Sancti Galli. Idem Hermannus in editione Canisiana, sic. rys. Basilica S. Galli dedicata est. Haec Dedicatio in Necrologio San- Gallensi ς ponitur decimo sexto Kalendas Novembris. Dies ille, cui prae- e Ap. Goldas . figitur in Kalendario litera C, facile nos adducit, ut neglecta utraque m ςb Ai 'Hepidanni editione Chronographum San-Gallensem & Hermaniuim cum Pistorianum tum Canisianum sequamur, annus enim Redemptoris octin- NovA S. gentcsmus tricesimus - quintus litera Dominicali C praeditus fuit, de Ec. GA 1 BA clesiarum Dedicationes diebus Dominicis fieri consueverunt. Adversari si ς- v videtur Rat pertus, novam enim Basilicam Sancti Galli, quam Gotetbertus Rh*6yR 'Abbas alvio Redemptoris octingentesimo tricesimo inchoavit, testaturpetfectam fuisse anno ab aedificatione coepta septimo, dedicatamque annopbst secundo, sive ab operis inchoatione nono, id est, anno Redempto m octingentesimo duodequadragesimo. Gotῆbertus Abas veterrisructa novam S. Galli coepit ad care Rasilicam, anno videlicet Incarnationis Domini DCCC xxx, Hiadorarici vero Imperatoris xvra, quam utique spatio se Am annorum ad plenum aedi cando perduxit, caraviaque nono Ded nionem Vsius Sasilica perpetravit. At in hunc Ralperti textum, qui capite sexto legitur, naevum circa nummos annorum, ab inchoatione Baslicae ad ejus Dedicationem, constat irrepsisse. Nam caput septimum, quo res post dedicatam Basilicam ginae memorantur, ab Abbatis Bernuici substitutione sic incipit.
Tempore vera 'audente idem Abias Gotrepertus, cum m atatis gravitatem
corpora ue ins mirarem non sufficere crederet ad instantiam necesspta em negotio--- . ὰ madomo Clementi imo Augusto impetravit, ut Rernwicus Monachus avor, seu S mallensis, Iuccessere illi exularet. .Euod statim ut ιβι postulavit,
fectum est ordinatus e P vero Remmicus Abas, vivente Gotverto, anno Im
424쪽
333. Basilica igitur Sancti Galli, quam GotZpertus Abbas erexit, nec anno ab Lu Do v. operis inchoatione septimo persecta suit, nec nono dedicata, sed multo I M p. 11. catius ut perfecta, sic εc dedidita, fuit enim dedicata decimo sexto Κ Lo Ακ.ilendas Novembris, anno post coeptam aedificationem sexto, Incarnationis IM p. is. Dominicae octingentesimo tricesimo - quinto, Imperii Ludoviciani vice Pippi Ni simo-secundo. Dedicationi praesentes interfuerunt Episcopi Constantien- R. 11. sis de Basileensis eum Augiensi Abbate. Sic enim idem Ralpertus scribit. LuDov.i reperias Abas Dericationem ipsias Basilica perperrumis, contententius ad idem R. Is . Non eritim, inviseriis, ad cujus marcesm pertinebat, Constantiens Episva , C A κ o Li anagae Oudabitho Basiliens Episopo, Erubalis quoque Au ensis Monoerii Ab- R. o. sare cum ahquantis sua Congreetationis futribus. Istorum Episcoporum atque Abbatum nomina variis modis effetuntur. misseo1us seu misseoli vel
bl soletis aut volsserus D tiopus est Constantienss ad Rhenum. Oadalrichus sive Udatricus Episeopus est Basleensis seu Basiliensis. Corepertus seu Gotetbertus Abbas est san- Gallensis. Etlebaldiis sue Etla idus Augiensis est Abbas. XC IX. In libro de Sancti Quintini Miraculis ac Transsatione , quem ex vel
TRANs- rum Chartatum Regelio Claudius Hemeraeus Augustae Viromanduonimi Ario S. vindieatae & illustratae subjecit, haec leguntur capite quadragesmo. Asas Q ηηIiη Iebs, si is, atqu/ ιικὰ iadolis, Ser issimi Euros Augusti sitis, Πώλπivsque Imperatoris statur, Hugo nomine, spatiarum praefati Mars is maximo Hl xis amore, magni centissmoque mouit honore decorares M, siti loci impedi κιγ, Ηγι, hoc nequiυit accelerare, ni Aulchrais istius remotam fuisset. ciua de eos, anno octingentesmo G smo quinto rarim Incarnationis, siquidem ΗΔΔπici
Imperasoru duodecimo, nec non istisius Abasis seundo, die vi II XI. Novembris, consitia praefuit Imperatoris alioramque bonoa vim hominum plurimoram, Elchamdam Di pam Nomiomaco , O S meonem Ponti rem Laadanensem, ac Patruriam Saxonia Praestim, da que eoram Chorvi pos, atque Sacerdotes, o alios Dei quamplures Ministros conυocans, ipsam sacram de loco Po S. posieras EIigitis,
corpias Hemans, optimo Ioco quo se naac optime acet tumalarum , ara Idus condi vim o sericis , deuoraιὼ m suus inmolatam iaceniissime sepetitit. In Se mone de tumulatione sanctorum Christi Mar rum Quintini ac Victorici de Cassiani Confestaris, haec quoque de praedicta Sancti Quintini Transatione memorantur. C Ao Dominica Incarnationis octiventesmo vige o-
cuia quidem Episorti bened itione Eas Lia, a Fabudo memoraliti Abbate honorasthi ν constracta, Christi Munyias diuiniini membra in honorabili crypta unio maluntur. Hic textus alludit ad Inventionem sincti Quintini quae per Sanctam Eusebiam prius facta est quam Viromandui Francis subessent, necnon 3c ad alteram quae per sanctum Elietum Novioniensem Episco. 14,ἡ . , pum facta est anno Christi sexcentcsimo quadragesimo- primo, ut Mino. tertio a probavimus. C. In textus proxime descriptos irrepserunt naevi. Hugo non Monasticus sed Canonicus Abbas Rit. Coma deposta Clericis annumeratus est, de in Clericorum seu Canonicorum Monasterio multis annis degit, ut obse . Ad an. sis Natum Tomo superiore h. Deinde Coenobiis San-Quintiniens ae Sitivensinn, ε. δέ seqq. praefuit in quibus erant Clerici seu Canonici. Quibus temporibus Abbas
illorum locorum constitutus sit, accurate perpendimus ad annos Red - Num. H. ptoris octingentesmum tricesimum . tertium φ, de octingentesimum trice- Num. s. simum - quartum 4. Male secundus annus regiminis Sm - Quintiniensis cum anno Dominicae Incarnationis octingentesimo vicesmo- quinto, Lindovici Augusti duodecimo componitur. Restitui debet annus Dominicae Incarnationis octingentesimus tricesimus - quintus, Ludovici Augusti viru
425쪽
eelimus secundus. Lege Claudium de L Fos in Hissoria San. Quinti-niensi a. Interfuerunt huic Translationi, D go Metense Episcopus, Achardus Episcopus Noviomensis, Simeon Laudunensis Episcopus, & Baduradus Episcopus Paderbornensis, cum duobus Chorepiscopis Et aliis quampluribus Dei Ministris. De Drogone nulla dissicultas. Lege de Achardo & Ba.durado quae nuper ad hunc annum h praemisimus, cum ageremus de Episcopis, qui synodo apud Theodonis villam adsederunt. Simeon Laudunensis Episcopus Ostros do, cuius mentionem Tomo superiori secimus, hoc eodem anno successit, postquam Ebo in Synodo apud Theodonis villam congregata jussiis est a Pontificali Ministerio recedere. Hincmatus Rem se Archiepiscopus opusculo quinquagesilao- quinto proximos Hincmari Laudunensis Episcopi decessores, Simeonem & Pardulum, sic commemorat. Decessores, inquit, mi, Simeon, o Pardulas cui secussisti. De Simeon erursum recurret sermo, superstes enim in vivis erat, quando Hincmarus ad Archiepiscopatum Remensem assumptus est, ut ex praelaudato constat opusculo. Ad annum Redemptoris octingentesimum undetricesimum ejam monuimus eos falla, qui Patraram seu Baduradum Saxoniis, id est Paderbomae in Saxonia, Praestim, in Episcopum s ensem perperam desectunt, ostendimusque seriem Sagiensium Episcoporum sic instituendam esse, ut post Sanctum Godegrandum, cujus obitus anno Christi septingentesimo septuagesino consignatur, in Sagiens Cathedra sedeat Ragemfrudus, tum Reginaedus, deinde Inget nonus, qui Concilio Senonensi praesens interfuit, & Privilemo pro Monasterio Remigiano subscripssit anno Redemptoris octingentesimo tricesimo- tertio. Guntharius seu Guntherus Hildesheymen is Ecclesiae primus Episcopus, cum Templum Sanctae Caeciliae condidisset, aliudque Beatissima Virginis a Ludovico Imperatore vidisset inchoatum, obiit hoc anno, sepultusque est in Sacello Areis a se constructae. Lege Bruschiunx in Catalogo Hildech mensium Episcoporum & Bucelinum parte prima Germaniae Sacrae. Successit Remibertus seu Frembertus, de quo iidem Scriptotes Stephanus Bali ius libro primo Miscellaneorum publicavit Chronicon mirruburgense, quod incipit a Martyrio Sancti xiliani, de Itque in anno Christi millesimo centesimo primo. In hoc opere series potissimum habetur Romanorum Pontificum, Imperatorum, Archiepiscoporum Mogunti, censum ,& Episcoporum Wircchurgensium In plerisque locis circa Chronologiam non desunt naevi. Praecipuus nobis videtur, quod Sancti Buria chardi primi mi eburgensis Episcopi felicem ad Deum transitum rejicit in annum Christi septingentesimum nonagesimum - primum, eἱque tunc successorem subrogat Megin gaudiam, qui post eundcm Burchardum anno Christi septingentesimo quinquagesimo- primo sedere coepit. Tomo superiore dissidium illud annorum quat aginta non negligenter exau mavimus ad annum Redemptoris octingentesinium decimum-quintum 4, Ludovici Augusti secundum, quo concordia inita est inter miseerum Wirceburgensem Episcopum & Ralgatiunt Abbatem Fuldensem. Wolfgeri Wircebu genss Episcopi mortem Caspar Bruschius in Herbipotensium Episcoporum catalogo & Gabriel Bucelinus in prima parte Germaniae Sacrae collocant anno Redemptoris octingentesimo tricesino primo, Auctor Chronici Mnetiburgensis octingentesimo trietamo secundo. Discrepantia istius anni ex eo prosciscitur, quod miseerus seu volsgetus apud Bruschium Ecclesiae suae praeest uno es viginti annis, mensibus sae, disias tristis, & in Wirzib gens Chronico sedet annos xxii, mensis vi, aera XI. Controvertitur etiam dies obitus, in Chronico volseetias moritur II Id. Noetemtris, apud Bruschium Danu Novembriam seu ii Non. Novembris. Idus & Non, δε-cile commutari potuerunt. Quidquid autem si de die, longὸ majoris est
426쪽
momenti quae super anno movetur dissicultas. moisgeri mortem pridie Nonas Novembris anno Redemptoris octingentesimo duodevicesimo consignavimus. Ad illum usquc annum a prima Wircinurgensis Episcopatus erectione secuti sumus Egit Wardi Chronologiam, quae Molsgeri Praesulatum annis viginti-duobus de mensibus sex circumscribit. moisgero successit Humbertus, qui Fuid sis Ecclosiae Dedicationi ac Translationi Sancti B nifacii Martyris interfuit anno Redemptoris Octingentesimo decimo-nono Iut ad illum annum ex scriptis Rabam de Candidi simul collatis probavimus. Atque haec epocha pati non potest, ut obitus isteri post annum
Redemptoris octingentesimum decimum- octavum rniciatur, vel differ tur in annum noni seculi seu tricesimum- primum seu tricesimum- secundum. Humbertus sive Humbertus aut Hubertus apud Bruschium sedet novem annis, tribus mensibus, octo diebus, obitque anno salut9 3 1, mensi Martio. Eundem annum notat Bucclinus, posteruin Auctor Chronici Wim Tiburgensis, apud quem haec leguntur. DCCCXLII. Humbretus Epi pus Wimbum obiis v ii Idus Martii. Stait annos X. menses III. L s v I II. De Pontificatus diuturnitate convcnit Egil ardus: At Praeter minutias mensium ac dierum, seu novem annos seu decem tribuas, Humbertus Episcopus, qui Dioecesin Wirceburgensem anno Redemptoris octingentesimo ciecimo-nono jam regebat, haud assecutus est annum Redemptoris octingentesimum quadragesimum-secundum quem Auctor Chronici Virtibvrgensis apposuit, imo nec praecedentem quem Bruschius de Bucelinus adnotarunt. Longe aliter initituenda hoc loco Chronologia Proximis post Humberti mortem Kalendis, ut B schius testatur, ad Episcopatum Nirceburgensem promotus cst GotEbaldus Abbas Inferioris Altaichii, qui deinceps Episcopale munus de Abbatiale simul gestit. Inter Additiones ad Hundium, quas Christophorus Geπoldus Abbatibus Attaliae Inferioris adfecit, extat Charta h, in qua laudatur Vir Venerabilis Golualdus mira burgensis E sopus nec on G, Rector Monasterii cui vocabulum est Altasa. Datum hoc Diploma XI Cal. Aprilis, anno, Christo propitio, ιν Regini Domini Ludoiici Gloriosest i Regis in Orientali Francia, In I. ι , Ratis na civitate, id est, anno Redemptoris octingentesimo tricesimo- sexto, quocum per mensem Martium componuntur Indictio decima - quarta de annus Ludovici Regis decimus - nonus, initio Regni ducto a die quo consors Regni Bosoatici dictus cst a .patre. Gotχbaldus nondum Episcopus erat pridie Nonas Octobris, anno decimo-septimo Ludovici Augusti, Indictione nona iam inehoata, sive anno Redemptoris octingentesimo tricesimo, ut patet ex Diplomate ad illum annum a nobis descripto, in quo Ludovicus Boioariae Rex ita loquitur. Vir Venerabilis Grebaldus Sacri Palatii nostri Summus pennus, ct Abbas Monasterii quod dicitur Araba, quod est constractam in honore Sancti Mauritii Martyris Chri , adiens Excelgentiam nostram innotuis CD- mentia nos , dcc. Eundem Got2balclam non Episcopum sed Abbatem vocat Theganus capite quadragesimo - quinto, ubi meminit Legatiovis, quam Ludovicus Boioariae Rex ad Lotharium fratrem misit anno Redemiaptoris octingentesimo tricesimo- tertio, postquam rcs apud Compendium In patris exauctoratione gestas audivit. Direxit, inquit, Legatos sos GozbaLdam Abbatem o Morhardum Palatinam Comitem. Ergo non multum a recta Chronologia noteris aberrare, si mortem Humberti Wirceburgensis Episcopi Gotzbaldique subrogationem anno Redemptoris Octingentesimo rebcesimo quinto consignaveris. Porro Humbertus, si pridie Calendas Ianuarias, ut Bruschius asserit, ad Episcopatum assumptus est eodem quo mol*erus obiit anno, certe vitam nec decimo nec undecimo sed decimo-septimo Pomtificatus anno terminavit. De Golibaldo successore sermo saepius recurret. Mortuus est hoc anno Ermor Aletensis Episcopus, clim sedisset annos duodeviginti. Subrogatus est et Jarnuvaltus. De utroque consulendus
427쪽
Auctor Armoricae Sacrae. Memorantur & hoc eodem anno a Sammarthanis in Gallia Christiana Sendardus Aptensis Episcopus de Liuiadus Episcopus Uinciensis. In Rabani vita, quam Rudolias ejus discipulus literis commendavit, de Ioannes Mabillonius parti secundae Seculi quarti Benedictini nuper inseruit,
Deus dona Romanus Diaconus, qui Sanctorum Reliquias ante aliquot annos Egin hardo detulerat, alias etiam hoc anno dedisse memoratur praedicto Rabano tunc Abbati Fuldensi. Supradictus Diaconus itinere, quo caeperat, in Franciam venit, ac trimum se ad Ei ardum contulit, erat enim etf-iliaris. Deinde commendatu sub signaculo Sanctarum Reliquiis ibi in Ecclesia Matorum Martyrum Marciatini se Petri conservandu Moguntiam profectus est, ubi tunc erat quidam Presbyter ex Monachis nobis seu Fuldensibus, nomine Theor-mar, pro causis quibusdam ab Abbate ad Ossarium Archiepi pum missus. Is cum Diaconam vidγset, cognito quod esset Romanus, percontatus est ob quam causam tam procul a patria peregia esset profectus, audit seque causis itineris , hortari eum carpit, ut partem Reliquiarum, quas se habere confessus est, seo donaret Abbati Rabano, sciensse procul dubio ob id bene ab eo fore remunerandum. Placuit Dia cono suadentis consilium, factaque promissone dimisit Presburum, die qaa tunc inter eos convenerat, ad locum ubi Reliquio dimi t. obviam ei reversurum, o si Abbati conventio eorum placui et, Reliquiaν suscepturum. Illi ante cum festina tione Monasterium revertens, primam rem a Archiepiscopi retulit Abbati, deinde quomodo cum Diacono de Reliquiis condictum habuerat, intimavit. αtiuus Age auditu valde gavisis est, volenseque velociter experiri fidem ponsionu, remisiseum, se alterum cum eo Presbyterum ex Iratribus nostas, nomιne Araharium cum munusvias, sicut promissum erat, Diacono perferendis, ad cuin hositium cum venissent, algatu muneribus Reliquias quas promiserat, reposcebant. Tum illa, deliberatum, inquit, habeo υobsum parater ad Monasterium proficisi, se non solam partem Reliquiarum, sicut promis, sed etiam totum , quod modo habeo ex omni-bin, quas ad hanc terram attuli, vestro Abbati inerre, voque dei me cum eis
partur committere. Erat autem eo tempore sitivitas SanIorum Mari um Marce
lini se Petri, ad quam quia magna multitudo populi consuxerat, o Draconus quosdam ex eis, apud quos hostituatur, sussectos habebas meritus est enim, ne forte eorum machinationibus, vel raude, vel violentia Reliquias amitteret visim eudis non prius loco egredi, quam transacta festivitate populus ad sua remearet, miseruntque ad Albatem, Diaconi voluntatem nuntiantes, Vsi interea Da itineris, a se subvectioni Sanctarum Reliquiarum necessaria videbantur, parare curabant. Erat etiam non procul ab eis Presbyter, unus ex fureώ- nostris , nomine Mihadus, Praepositus locorum in sitas partibus Monasterio sebacentiam, cui injunctam erat, ut statutis temporibus inde necessaria Fratribus a mini raret. Hunc flatuerunt accersiri, quo facilius id, quod inchoatum habebant, ese sicere moliebantur, fraterno roborati consilio implere potuissent. rari cum venisset, o finita SH nitate populus ex maxima parte Iam recessinu, paratis omnibus, qua itineris eorum usus tostulabat, loculum, quo Sancta Reliquiae erant recondita, elevantes cum hymnu cir laudibus ferre carperunt, undique per viam consuentibus populis, ct elata in exce*ῖm voce divinas laudes cantantibus, ac sic iter eorum Domino proserante cum turba non modica, qua feretrum sequebatur, die altera ad Mona linum
venerant. Fratres autem occurrerunt eis cum Crucibus ac cereis, adventum eorum
praestolante Abbate in Ecclesia Beati Johannis Baptistae , qua erat in itinere eo, stans a Monserio Amicum mersus quasi'diis novem. In quam pridis Nonas Iunii cum sacris.Reliquiis intrantes, populo, qui eos de diversis veniens per se tum secutus ea se jam reverti volebat, orandi ac mota solvendissatium dabant. uibus peractis levantes loculam, ad Monasterium venerunt, ac minuam Beati Bonificii Martyris cum laude se laetitia ingress , iuxta Astare, in parte meridiana feretrum cum sacris cineribus posuerunt. cubera autem die De dona Diaconin. O germanus Irater illius, nomine Theodoricus, Linus, primo mane, cum Abase
428쪽
ac duobus Presbyteris, Portim ego alter eorum, seorsam Basticam ingress , locatam afferuerum, o sngatiram o a Santurum, Aus in piavinis semotim condiras rans, proferentes Assari is derant, coxam sidelicet ac pedem Sancti Alexandri Papae cr Martyris, o fruitium Feticis mi Diaconi, capas Sanctis Concordya Marit is, ae panem de sibias Sanctoram Apostoticoram Fabiani alae Urbani Mariturum Christi, pedem Mati Cissati, ac dentem 5.1i Siaasiani, ia ossistis S ALD--m Pamplati Presbyteri o Martyris, Papia, Naari arque Victoris, Sancta P que Fescitaris murris sipum stiriam, o Sancturam Virginum o Munyram Emmer tiana atque Eastra paries non famas, in svulis sacculis seorsam coniuras. πιι cum uti venerabiliter fis liget, o cam honore ac remerentia deo Iatus I cuis reconderet, post paucos dies, remuneratam maconum ac trem utis remiss in patriam, promittentes s cam Hiis SaActorum Religatis ,si eis mira comes ac ἀ- minas famor adesset, iteram ad eam esse mensaras. Ps quam iis rates AH asirent in patriam sam, molaris dbutis admodum laticis, memoratus Avas cam cyoriture Oigarii Arctivisopi Mogantia Us Euo per Reginbal vim Geps pum ejus o u Sanctisum Mari vim Alexandri se Fuliani cum magno honore in ratis in Ecessam Erasa Dei Graitricis Mariae, ad Septemfrionatim pia m MoκUerii sium, atque in arca saxea incusis eortim piambeis Iocatis ad orientem ADturis cod oculis iv Kal. Avuli, erigens desiper ligneam aedisciam, mechanica arae subriculam, Pod argento se uaro usque Iapidibias pulcris varietate decorusit,
addos etiam Versus, quιιώs, unde o qao o ad qaa loca transii sunt, a claratur, metrica lege composios o lithris reis fripsos, hoc modo. Ponii es Sammi, Roma hvic quos misi habendos, Pa res fueraAι Sedis A stolicae. Eos seritis Chri tiraban is sepit omando, tigoramque ossa hoc contatas in Ioculo. Leetita ergo duo pratam ex arti secati Veneraκι istic dini se honore sus. αaos id fumalus Domini mox ob in assans
Supplere accepit, hkque smal posuit.
Nar0ν Alexander, Mari r Fabianus es ipse,. Nac menera smul, Doctor aterque pius.
Alitisimus Me Agapita ae manem. Omnes L pariter datam hanc satis sistis ornant, Virgo Dei Genifrix quam disar er meritis.
Vos quoque eat insons Templam hoc, hos cam prece sese
Reliquorum vero Sanctorum ossa, qui supra nominari sint, in arca, Dum ad instar arca sederis Dei ex tigno fabricarum alue de ararum cum Cherusin acvisibin his in Elastica Mati Zon facii Martyris in asseri ori tati poseaeras, comaedit, donec menerationi eoram Iocam congratim parans. Guὸd se ponea cum Dei adjutorio, qtiumcelerrime potuis, devotus imptimis. Haec autem gelasant anno asIncarnatione Domini DC ccxxxv, Indiatione x III.
Eadem Indictione, anno Imperii Ludoviciani vicesimo-secundo, mense Augusto, Christianus Abbas Monasterii Germanensis in suburbio Atticsiodorens Praeceptum impetravit a Ludovico Imperatore, quod in secunda parte Seculi quarti Benedictini nuper publicatum sic invenies. In Nomine Domini Dei o Saliauris nostri Isti Chrsi, Ludomicus dimina repropitiante H mentia Imperator Avusus. Si petitionibias se oram Dei ustis o rationabiti Aquas Majestatis notira uarisas Insentiaierint, dimini cutius amore sum mas, i Γώου misericordiam nolis opensus concitiandum omnino cons mus. Iaapropter notume e volumus canctis Melitas sancta mi Ecιυμ o novis, proniibin staret Ofaturis, quia Chri Mnas V nerabitis Assis Monasterii Sancti Germani C fessoria christi, quod es fiam in suburbia istissi odorensiam, adiens Sensitaum Calminis
429쪽
inis nostri fiet oi mansuemdixi nostrae, antecessorem suum Abbatem Deus - Dedit AN. CH.
μμ Iam recipere mereretur. CujusIvplicationes dignu ac rationabiles judican- η δ'' aurem illi accommodare libatis se Hrino hos nourae auctoritatis a te, et ea C A R OL . memoratum Christianum Abbatem ac Monachos in sepedicto Monasterio S. Germaxi si
Confestis Domini per tempora labentia sub regulari habitu degentibas fieri dissique decrevimus: ter quos praecipimus atque Iubemus, ut quandocumque quispiam Abarum 9usdem Mon erit divina vocatione rebas humanis excesserit, mentiam
habeant ex Ameri s , si talis inter eos inveniri poterit, qui eis secundum Reeularem ordinem praee, valeat se prodesse, Abbatem eligere: quatenus Regularis Ordinis normam 9us sanctissima adminis tione integerrimὰ consimantes, immo ad-plere dentes, pro nobis, conjuge, proseque nostra, ac flabititate ct pace totius Imperii a Deo nobis commisti aiunt us eos, quietioque Domini mi icordiam im defessis precibus exorare delectet e se ut haec nosse praeceptionis aucuritas nostris o successorum nostrorum temporibus inviolabilem ct inconuul am obtineat μι--tatem, manu propria noura subter eam fmavimus, O anuli nocuri impres one ignari Ius imus. Data quarto Kalendas Augusti, anno Chrso propitio vigesimo secundo Imperii Domini Ludovici pii imi Augusti, Iniuctione decima. tertia. Acum Luco sisti in Dei Nomine feliciter. Amen. Ili hoc Praecepto Christia
num habes proximum Deusdedit in Abbatiali munere successerem. Utrum autem hic Christianus idem sit cum Christiano, qui post aliquot annos Autilliodorensem Episcopatum suscepit, inquiremus infra. In libro de constructione novae Corbeiae, quem saepe iam citavimus, mas C I X. rinus Abbas Corbeiensis in Episcopatu Paderbornensii fit otiam Abbas Rec Wallivus bacensis seu Rassiacensis in Meldensi Dioecesi. Desunt Characteres Climia Ass. NOVAE nologici , tamen id hoc anno putamus actum fuisse, cum Hilduinus ab exi Dηlio redi illet, de Ludovicus Imperator tranquilla cum filiis pace potiretur, Ny yyyεμ nec adhuc in Saxoniam essent delatae Sancti Viti Reliquiae, quarum Trania Α ' R lationem anno sequenti describemus. Hac observatione praemisia te, tum 'Auchoris accipe. Imperator etiam Venerabilem Abbatem Narinum ampliavit honore, eique Nonasterium Radacis cognomento Hierusalem, ad gubernandam tradidit. Idem Ludovicus, ut Sancti Dionysii memoriam illustraret, in cuius Basi- C X.
lica pristinam auctoritatem recuperarat, Hilduino illius loci Abbati man- AR OPAcr-davit, ut quaecumque tum ex Graecis cuni ex Latinis fontibus de eodeni τιςA H L primo Parisiorum Episcopo scripta repererat, in unum volumen congere- VRiη re , Historicoque stylo prosequeretur. In Nomine Domini Dei se sisIυὰ bH ' δ' μη nostri Jesu Christ, Ludomicus Divina repropitiante Clementia Imperator Augustas Hilduino Venerabili Abbati Monasterii Sanctis imorum Martyrum aes cialium Pro- rectorum Dion sit pretio ociorumque ejus, aeternam in Chriati salutem. Eluamum muneris atquepraesidii non mias nobis ac praedecessoribus sutrogenitoribus nostris meram etiam totius Imperii nox ri populis, Domini providentia per beatissimum
Dionysium saepenumero, immo continuon magnis gratiarum ubertatibus contulerit,
cunicta per Iransacta tempora Gallicae generationes sierunt, qua ejus insigni A II Iatu fidei rudimenta sumpserunt, ct salutis Fubsidia perreperunt. Praedecessores auatem nostri gloriam hujus eximii testis o amici Dei non inaniter coluerunt, quidum eγω sacras exuvias in terris ob amorem se bonorem Domini nostri Iesu Christi mus VIII.
430쪽
AN. CH. opibus quibus tolerant bonor errant, per ejus preces dignis ab honoris primilem. 8 , potiri O in terrenis se caelembus meruerunt, ut videlicet unus ex inscia Franco-- coram Retibus Dagoiaraus, qui eundem pretiosissmum Chrissi Martyrem veneratus VRφν' non mia retur fisos, ct in mortati est vita sublimatus, ct per Uus adyuto- 'Priam, Acut aevina ac celebris ostenso perhibet, a poenis est tiberatur, iisque vitai perenni issiderabiliter conitimius. Progenitores Poque nostri meis suum nomen, '' mmini Dionysii sic enim merbis ae Friptis suis eum appetiare consuevere) non ' ρ δ η i μου aelesti e se iubetissima pietate amplexi I t. rauia proavus ne lari ' M' Larolus Princeps Francorum inclytas, per orationes V s exceruentisimi Martyris,' μ ' - riptam se fisisse gratulatus es apicem Principatus etiamque δε Vo mortalitatis ' ''' sempore, Pod charius potuis habere depositum, corpus scilicet proprium, in magni V AE R Q L sis iandum, se animam Domino praesentandam ebur commendavit, ita : - 1ὸ μ per maximὸ devotionem atque fiduciam cordis sui erga peculiarem Patronum. -- Δ. Patenter scndri. Sanc a nihilominus recordationis avus noster Pipinus propter auetare, quod ante sipulchrum sepefati saepivique dicendi domini Dionysi per dilinam ct memorabilem revelationem Iesse iistus sanctismi Martyris in honorem Deio Apostolorum Petri se Pauli, qui praesentes ostendebantur, a beato ct Angelico
viro Stephano Summo Pontifice dedicatum est, inter sacra Missurum solemnia una cum duobus suis, Karolomanno videlicet c, di τὰ memoria domino ac genuone norio Grais Iure praenominato Magno, ab eodem Apostolico Papa in Regem Francorum unctus , superni muneris benedictionem percepit. I uHue cum quanta se humilitate ante timina Basilica Sanctorum Martyrum, defuncto huyus vita curriculo , sepeliri praeceperit, titulus etiam ipsius conditorii innotesit. Sed se nos mu tis ac Irequentibus largitioqibus benescia vus sumus experti, fraecipue tamen inhumana varietatis eventu, quo Dei, ut si per fatendum est, ossa judicio in virga eruditionis sua visitati, se baculo speciosa misericordia ejus, ante praescriptum a ture per merita es statium domini ac piissimi patris nostri Dion sit, virtute divina reerecti se rassisti sumus , cingulumque militare judicio atque aut ritate
scotali resumpsimus, o vique ad praesens inlustratiose adjutorio sustentamur.
Idcirco venerabιtis custos ac cultor ibius proviseris se adjutoris nostri domini Dionisii, monere te molamas, ut quicquid de ejus notitia ex Graecorum Historiis per interpretasionem sumptum, vel quod ex libris ab eo patrio sermone conscriptis se thoritatis nostra Jussone ac tuo salaci sudio interpretumque sudore in nostram Iinguam expluatis, huic negotio inseri fuerit congruam, quodque etiam in Latinis Codicibus1am inde habes inventum, adiunctis eis, qua in libelro ejus passionis continentur, necnon es issis, quae in tomis vel ciantis vetus simis armaris Parisiaca Ecclesia, sacra videlicet Sedis Iaa, prolatis inveneras, o obtutibus nos
Serenitatis ostenderas, secundum quod rerum, causarum etiam se temporum con-nientiam noveris, in corpus unum redigas, atque uniformem textum exinde componas , quatenus devotis compendiosius valeant iηηotest, ct fastissiosis minis te capacibus vel di s lectionis possit radiam sublevari, pariterque omnibus aedi
rationis utilit ι trovideri. His ita contextis, volumus ut revelationem Mensum
beato Papa Stephano in Musa ejusdem Iunctissimi Diovsii, sicut ab eo ductata est, o gesta qua eidem subnexa sunt, una cum hymnis quos de boc mori Fimo Mami re atque Pontifice habes, o officium nocturnale subjungas. Sed o disserenter aecum integrisau sui quaeque ex eo reperta sent, in altero volumine colligas, nobisque disiincta , ωπecte transiripta quanto us dirigas aut praesentes, quoniam maximum valdeque dulcissmum pignus desiderabilis prae ita illius domini es Flutivioris nostri, ubicumque simus, habere nos credimus, si cum eo, vel de eo, aut ab eo dinis, oratione, coliatione, lectione colloquimur. Vale in Christo, vir Dei, inscris orationibus jugiter memor nostri.
C XI. In his literis Ludovicus aliquid de Dagoberto Magno refert, quod Historicae repugnat veritati, certa vero sunt quae subjungit de progenitoribus suis, patre videlicet Carolo Magno, avo Pippino, de Martello proavo. Quam Monachus San- Dionysianus post Dagoberti Regis obitum viru