장음표시 사용
51쪽
Loris pueri, qui laetens cum Iunone Fortunae in Mumio sedens, mammam ametens, castissimo colitur a matribus: de Caesare V. Schneid. Beli. Gall. II. 17. p. 159
et Goertilet. Emendall. I lilian. ΓPrgr. Vileherg. 1823J p. r. Itaque et recte se haberet,
quod nunc non modo librorum auctoritas, Red etiam Sententiae ratio coarguit, Tusc.
Disp. IV, 16, 35. Quid autem est non miserius solum, sed foedius otiam et draommius, quam aegritudine. quis afflictus debilitatusque iacens λ, modo appositi Ioeo haberes iacens ipsius subiecit aegritudine quis offlictus debilitatusque, in quo explicando miro errore lapsum memini Κlolχium: et vero optimo se habet librorum scriptura Tae. Diat. de Orall. II, in. Igitur ut intraoimus cubiculum Materni, sedentem ipsum, quom pridie recita rat, librum intra manus hiabentem amrehendi, si de quo tantum adiicio, quod sponte tua intelligis, ψsum pronomen tu hoc verborum ordine non ad Maternum, sed ad librum reserendum esse. Sed ut ad loeum, unde degressa est, redeat oratio, testem te tuum alieno tempore citasse ipsumque illum in simili eausa similique narrationis habitu a partibus meis stare, docent ea, quae scripsit de Vorr. I, 37, 93. Malleolus a me Productu i cst et mater cius atque ανia, qurae miserae sentes e num a te Puerum patriis bonis osse dixerusit. Denique, ut brevi praecidam, quid mihi de universo genere dissolutionis, quod quidem cernitur in duobus adiectivis, gla luendum esse videatur, non multa exempla, ut dixi, vim et acrimoniam habent; longe plurima numero quadam quasi compendiaria ratione et celeritate numerandi universum quoddam genus dunbus sive necessariis sive liberioribus partibus complectuntur: pauca ita comparata sunt, ut alterum adiectivi in altero explic tur, ex quo genere est quod loco non suo assert Ziimpl. l. l. p. 985 ex Verr. III. 6l,
4 l. hoc crimen non esse ROmne natum- , non ab accusatore scium - , Non exten or - constitutum, sed vetus, agitatum iam et te Praetono iactatum et is. Sed errores corrigere, quos mullos commisit in hac re interpretum non salis diligens observatio, et taedii plenum est et invidiae: satis habeo commemorasse, in ali ero, quod posuimus, genere versari et quae Stueren b. pro Arch. ed. pr. p. llo ex Cic. de Fin.
V, 22, 62, de Inu. I, 25, 35 attulit, et quod Zumplius l. l. p. 985 laudavit ex Epist. ad Fam. XIII, 28 med., denique quae Κriletius posuit ad Sall. Iug. XXVIII, 4. p. 162: adde Tuge. Disp. IV, 16, 36. Ex quo intelligitur, qualis ille sit, quem tum moderatum, alias moristum, temPeriantem, alias constantcm continentemque dicimus. Ex
substantivorum autem genere, in quibus idem fere Valere, quod in adiectivis, recte statuisti pro Sest. p. 215, unum libet adiungere maxime memorabile exemplum Verri IV, 35, 77. Quid hac tota Sicilia est elarius, quam omnes Sc stas matronas et vim ones conirenisse, cum Diana exmniaretur ex oppido unxisse unguentis p complesso coronis et foribus 2 ture, odoribus incensis usque ad agri sues prosecutas esse pNon vidit Zumplius, quem honoris causa nomino, lure et Odoribus ut partibus suis totum comprehendi summenti genus, sed alterum verbum altero explicari voluit. Naeista esset explicatio curiosa. Quanto reclius Madvig. Opp. Acad. Pr. p. 490: asyndeton,
52쪽
inquit. Satis apte studium omnia coniungentis exprimit. In Epistolis ad Famil. multa eius generis a cod. 3Iediceo servata esse docet oreti. III. 8, 2. XIII, 24, 3. Admonent me liaec, ut ad te redeam tuumque de asyndeto, quod vocant, bimembri iudi-eium qua ius litui via per omnes et orationis et orationum partes disputatione persequar. In quo accidit iam, ut mihi cum amico quodam tuo sit aemulandum, qui praestitam a se operam ita tibi vehementer probavit, ut meam ne tibi vendilare videar quodammodo verendum existimem. Quare rem . quaeso, nudire, auditam tuo iudicio permittere velis, de me autem sic habeto, in comparanda tua gratia vello mecum quovis contendere. partam nemini obtrectare. Cum igitur diu incertus suisses quid faceres de verbis, quae leguntur pro Sest. IX, 22. Nequam esse hominem et te, em et salsa πinione orrones hominum ab adolescentia commendatum sciebam, cum ipso duplicem viam interpretandi ingressus e3ses, quarum neutram recie possuleneri sentires, errantem in viam deduxit animoque confirmavit admonitio ami ei, sello, ut ais. sic explicantis: sciebam hominem salsa opinione commendatum esse propter serrorem hominum ab adolescentia scit. duclum . At, quaeso, quid tandem refert, utrum error ille ab adolescentia hominis duetus, an ipse homo errore hominum ab
adolescentia commendatus dieatur Τ Quasi vero non 8ponte intelligatur causam erroris esse adolescentiam, aut, si ista esset dicentis voluntas, non mullo a plius v v. ab adolescentia leviusque coniungerentur cum v. commendatum ea ratione, quam cxposuisti P.
Sull. XXV, Ti. p. 40 a sua mitra damnatum. Cis. ad Fam. XIII, 40, i satis enim commendatum tibi cum arbitriabar ab φso more maiorum. Sed euicuimodi est, quamcunque in partem accipis verba ab adolescentia, nihil hinc certe prosielmus ad ablativi, qui lc maxime vexavit, rationem explicandam. Ut enim te ipsum aggrediar, qui putas asyndeto locum esse in synonymis, quorum alterum gradationem, quam vocas, haheat nullam ' an ex animo existimas gravius quid esse errorem fulmoninione 2 dieque asyndeton ad illud genus pertinet, quod a te dispulatum g. 14 p. 106 altulisit, neque, id quod ipse vidisti, in explicatione verantur. Sed in hunc cr-
rorem, ut videris, ab Madvigio inductus es; alterum, quem nunc perstringam, ipse errasti. Abiecto enim asyndeto utriusque ablativi diversam rationem ita libi videris comprehendere, ut ille nequam et levis homo propier salsam opinionem non recto iudicio hominum id est errore commendatus dicatur. Imo salsa opinio ex errore proficiscitur, non inverso ordine: illud certius quiddam ac distinctius, hoc communius t infinitius est: error facit ut quis horia lauia. quam immerito invenit, id est salsa opinione commendetur. Proxima igitur, non remotior causa commendationis falsa opinio est. Dubitationem, si qua restare videtur, eximit Verborum ordo: nam cum triplici attributione graviter hominem notatum vel lol, duo priora id proximo consequi necesse erat, quod rem causamque maxime continerct, ut haec ipsa sit eausa putanda. quod ablativi non eo Ordine. quem res et ratio flagitat, sese excipiant, quemadmodum
factum invenimus in duobus locis simillimis de orat. III, 44, 174, quem attuli ad
53쪽
Lael. p. 49, et Brut. LXXVII. 256 Omissis illis disinis consiliis, quibus fame constituta est in enatorum svientia salus es itatis aut belli aut domi Liv. XXX. 30. Patili er alter alterius consPoctu admiratione muttio PrVe attoniti conticuere . Quanquam illa ipsa eolloealio defenditur Tusc. I isp. III, 15, 3l arma, quibus eorum GH- vcnientes in cius diuturna Praemoditatione millelsi, in FOlge Ianger vorhergeliender Uberi esting fungantur. In hac enim paucitate exemplorum acquiescere Praestat, quam multa et aliena coacervare. - Superest, ut de duobus Iocis dicamus, tu quibus non modo de asyndeti ratione, sed de ipsa librorum scriptura vehementer dubitatur, quorum ulrtimque sporo me Perpurgatum dedisse lain facili coniectura, quam quae
Possit esse facillima. Prior est pro Sest. XXVII, 58, 59. Hune Trgranem) Cn. Pom-Peius cum in suis castris sumtirem tibiectum vidissct, erexit ratque insigne regium, quod ille de suo culte abi crat, mPosuit et certis rebus in cnratis regnare tuasit, nec minus et sibi et limis imperio gloriosum Putasea constitutum a so regem quam constrictum teneri. 59. Tulit, gessit, qui et Use hostis fuit - regnat hodie et amicitiae nomen ac societatis, quod armis violarat, id precibus est consscutus: illo C prius miser - est Publicatus. Ex coniecturis Vel dicam hariolationibus, quibus plurimis hic locus leti talus est, nulli ne minima in quidem inesse veritatis speciem tecum quicunque huius artis aliquem usum ae scientiam habent omnes consentient; non consentient de explicatione, quam ipse assensu tuo comprobasti, I. M. Gesneri, qui verborum tulit, gessit obiectuin vult esse insigne regium, quod Tigraues de suo capite abiecerat, ut dicatur illud quasi doni loco tulisse et denuo gestavisse. -Quodsi haec explicatio,' inquis, sequae quam dubia sit ipse optiine Perspicio, comprobetur, tum post hanc exclamationis speciem oratio ita continuanda foret: Tulit, gessite et qui ctqs.' Noli dubium vocare, quod aperte salsum: nec formo diadema est dono serre, nee prono diadema idem ost quod ferro sive gestare, ut nihil dicam, Obiectuin
verborum illorum non posse esse quodlibet - tale autem. Cum inulta res aute Ommemoratae sint, est insigne regium - , sed id, quod eum ad summam eorum, quae dicta sunt, reseratur, lacile ab unoquoque ae necessario percipi atque intelligi possit. Denique ne sic quidem erat, cur es particula orationem continuandam reu- seres, cuius rei causam iam cognosces. Vide enim ne his lol incommodis remedium reppereri in Praesentissiliati m. Cicero cum singillatim unam quamque rein alligisset, quam suppliei misericordiae suase regi concessisset Pompeii clementia, summam rei breviter complexus, quo acrius eluceret illius Viri generositas, gravissime addidit: tulit, cessit, i. c. nequo animo cum accepit polentique inorem gessit, quod qui caput teneret eorum quae dicta sunt statim agnosceret, sive Tigranem ipsum, sive Proces eius nitimo comprobendisset: seria allico dixeris: er natun ilin an, er sab ilim nachinc ne sorte obiecit opponas mulationem. conseras veli in ii. t 4 p. 106. si qui se osserunt, insectantur. Hactenus igitur omnia de uno Pompeio diei a crant: quae sequuntur ita ad Tigrauem pertinent, ut, cuin et conclusionem efficiant eorum, quae
54쪽
ante dicta sunt, et eadem contrarie reserantur illi Cy rio, copulandi particidam aut, quod nonnulli putarunt, index mulali subiecit pronomon is non modo non desiderent, sed ne serant quidem. Altero loco eiusdem orationis g. 79, qui vulgo sic exhibetur: Atqui ne ex eo quidem tempono id mit Sositus, ut a suis munitus tulo in foro vivistratum gereret, nem ρtiblicam administraret, cum in optimo libro Paris. post fom additum inveniretur tiam, in duobus Bernens. et eod. Scl. Victori tuo magistratu , Madvigius opp. Acad. Pr. p. 476, qui praesertim nec asyndeton Ierret nee quod magistratus gestio ad unum locum sori adstringi videretur, coniecturam
proposuit hanc: M a suis munitias tuto in foro, dum magist/ratum genetret, IUDr Publicam administraret. Vellem virum alioqui instructissimum a doctrina ingeniique copia latii sui copiam facientem sortius petisses ac plagam graviorem imposuisses: nune vero quid velit ille ne salis quidem perspexisse atque adeo adversus umbram pugnaro ecnsendus es. Negat nimirum ille recte dici in foro gerones modistriatum eseneraliorem esse eam gestioncm, quam quac ad unum huiuscemodi locum adstringi possit; Romae aliquem vel in Hispania, non in foro gerere magistratum: in hoc rempublicam geri si vo administrari singulis actionibus, non magistratum universe. Nihil vidi acutius, nihil, quod ipsa veritalis specie meniis aciem magis possit praestringere; lamen egregie salsum os t. Quid enitvῖ non nogas csso vexatum armis Clodianorum tribulantum Sestii: igitur ne non tuto quidem ipsum magistratum fossisse: quem ut in foro saltem luto gereret re publiea administranda, cum aliis et locis et temporibus non liceret, in re suo videtur id agere potuisso, quod quidem non egit, ut suoriam se praesidiis muniret. Quid nisῖ dumpe manus dns mihique cone dis de veritate huius coniecturae: ut re suis inunitus itiis in foro tam n magistratum genoret, rom Publicam administriarct, quod serinanice sic verias: isum vota den Seinen sedecht in Si-ehei Leit aus dem Forum vveniggiens se in Auit etv betaeiden und so das Gemeinwesen Eu besOrgen. Vides, credo .stoc ipsum senientiae acumen, quod cernitur in verbis magistratum generret, Causam fuisse, cur adiiceret Cicero illud nil erum: rem publieam administrianet, quae quidem non tiliter dissolute posita sunt, quam illa, quae supra commemoravi: adstini, defendunt: adsunt queruntur, alia. Hoc cum negavit IIadvigitis, ipse sui oblitus est v. opusc. Acad. I r. p. 447: de coniectura eius hoc dico, Praeterquam quod per se minus probanda sit propter litterarum similitudinem - nihilentin esse sesequentius in libris luSS. permulatione particularum tum et tamen Plani sunt erilicorum libri - hoc dico vehementer offendere, quod verba dum mn stratiam gereret aut loco non suo posita aut ita supervaeanea ac potius iuepla videantur, quasi quis rem Publicam possit gerere, qui non sit in magistratu.
Reliqua, quae Propter certas eausas nunc addere non licuit, formis de eripla propediem dabuntur unoque cum his volumine coniuncta proflabunt in Iibraria Ad. Multori. bibliopola Brandenburgensis.