장음표시 사용
31쪽
vulgaribus libris consentire vel multo saepius suo sibi iudicio uti eoque tali, quod hominem non imperitissimum illum quidem, sed tamen ingenio et correctoris munere intemperanter abutentem vel maxime deceat. Neque id a vobis, te dico et orellium, ignoratum est in plerisque, quae placet brevi in conspectu ponere, quo id, quod di. ximus, planius intelligatur: q. t omittit in ceteris malis, fortasse, ut ait orellius, quia sufficere ei videbatur magniam animo molestiam capio; g. 3 praebet elarissimi atque ornatissimi vini pro eo, quod vel maxime esse e consuetudine Cieeronis idem monuit, elarissimi viri atque ornatissimi eiris; g. 6 eum scriptum invcnisset defendendos esse non Putant, non alterain negationem, quod alii secerunt, ante defendendos adiecit, sed omnino delevit, cuius illud simile ex contrario, quod g. l4 afuerim mutavit in non adfuerim: g. 8 post istam omittit φsam, quod contra g. 32 verbis et se pronomen ipsum temere adiicit; g. 16 delet, quae nimirum non necessaria videbantur,vv. inter se, ilemque g. 17 ita ante quissest, ut, g. 20 hinus ante M. Messallae, vide- Iieet ne bis brevissimo intervallo idem verbum iteraretur; g. 2l scribit sperat se absolutum omisso iri, quocum compares g. 65 intercessorem se professus pro eo, quod alii habent vel se fore vel foro Professus; q. 22 satis videbatur Q. Hortensiam tantagra itate abiecto v. hominem ; g. 31 verbum vere Ciceronianum omittit fideri, quocum conferreni g. 36 suvisarentur, nisi in hoe cum ceteris libris praeter Lauriensem consentire videretur; g. 35 in accusativo c. infinitivo delet esse, quod idem addit g. lverbis Deilo Patior oblatum mihi te us: g. 44 cur aimplicem senatum, quam frequentem maluerit, non liquet: g. 45 non satis concinnum videtur putasse et ante crudeles insidias: g. 49 et initio sententiae delet, quod idem addiderat cum cod. Η. Stephani g. 27, quo loco temeritatem eius coarguit orellius: dissoluta maluit g. 83 laboribus, Periculis, sicut g. 9l ex laetitia, ex voluptate; g. 53 in interrogatione omittit num: de g. 60, qua in adiuncta sententia est iteratum non tulit, supra diximus: similiter g. 63 in verbis in ea re in qua ne alterum re reseeuit: g. 69 cum ipse quoque, quod in celeris libris praeter Erlart. est, vel animis vel animus scriptum invenisset, hoc, quod explicatum non haberet, haud cunctanter omigit salva quodammodo sententiae inlegritate, quam tamen persectam unus praestat Ersuri. ; g. 72 in o. neque enim ipsi particulam causae delet, quam ultro addit g. Id verbo honestatis; g. 78 num consulto omiserit, id quod orellio non displicet, accusator, dubitare lieet
propter vicinitatem similiter exeuntis Verbi minitatur: certe carere eo vix possumus in tanta ambiguitate subiecti, quod si abesset, secundum ea, quae antecedunt, vitam esse, non accusatorem, ianusquisque Putaret; eadem sectione ante pronom. relativ.
quae omittit ea; g. 79 summa elegantia scribit pro cum summa eleg. Haec igitur omnia eiusmodi sunt, ut ad libidinem quandam et ingenii ostentationem potius quam ad necessitatem ullam aut testimonii veritatem reserri debeant. Quo magis admiratus sum singulare iudicium orellii - le enim hac in re socium non habuit , qui tantum tribuorit illius libri auctoritati, ut IX, 28 in o. Πoriam ego faces e ere de mania
32쪽
bus et gladios extorquens potui, aicut Ieci, voluntates veno consceleratas ac nefarias nec sanam Potui nec tollore omittendam putaret adversandi partieulam molestam nimirum, ut ait . vel ob id ipsum, quod in proximo superiore enuntiato praecessissent uv. nisi mem paucos fuisse arbitramini, qui conari aut sperare possent se tantum imperium delere posse. Atqui idem ille interpolator, quasi ludere ingenio, non dolo malo sallere vellet, non solum illud vero omisit, sed etiam hoc nisi vero in nisi forte mutaviti Quidῖ quod libidinis suae ipse apertissimus testis est, qui eandem particulam temere modo omittat, modo adiiciat, ut g. 1 in quo boni τει agnoscerent, in nobi ac perditi cives - faterentur. Nee maior eius auctoritas est in praenominibus omittendis, ut nollem de ea re dubitatum ab orellio g. 30, in qua
praesertim causa errandi promptissima esset, quippe cum eiusdem viri nomen proxime antecessisset; verba haec sunt: Qui cum summessa voce de scelere P. Lentuli, des audacia coniuratorum omnium dixisset, tantummodo ut mos, qui ea Probatis, ema ine Possetis, de sumticio P. Lentuli, do carcere magna et queribunda voce dicebat. Quanquam quis non videt acerbitatem huius appellationis ita comparatam, ut iteratum Praenomen Vel maxime notaro hominem existimandum sit: hane enim esse Praenominis vim in utramque partem reclissime contra Zumptium defendit Madvig.
opp. Acad. Pr. p. 362. Debebas igitur et hoc admonere orellium et simul illud eommemorare, Parcensi in hac re nihil tribuendum, qui idein illud omitteret saepius, ut g. 6 ante Nortensius, iterum eadem sectione ante Cornelium et in hoc quidem cum Bern. Salisb. Eleetor. , denique g. 23 ante Curio, cuius in locum substituit Curioni. Cetera, in quibus Parcensem eum vulgaribus libris consentire diximus, haec sunt: g. 56
praepositionem iteratam anis omittit eum Bern., tribus tuis, quattuor Oxonn., itemque in aute uv. omni honore g. 61 - si modo recto tacuit Torrentius - cum Salisb. et trihus Oxonu., cum ipse solus praebeat g. 91 ad luctum et ad lacrimas, quod nimirum correxit, quo melius conveniret eum dissoluto, quod finxit, ex laetitia, ex molia late; g. 87 esse delet auto risus sum tum 1 Oxon. et Elector., g. 88 nunc eum 3 Oxonn. et eodem Elector. Mullo his digniores memoratu tres loci lique partim tales, in quibus vel maxime desideremus aceuratum optimorum librorum testimonium. Nain do Ersur- tensi quidem non dubito, quin unus antiquissimam repraesentet scriptoris manum
XXXI, 86 hanc: Quamobrem Mos, dii Patrii ae yenates, qui huic urbi atque hiae rei publicae praesidetis, qui hoc i erium, qui hanc libertutem, qui Populum Romanum, qui haec tecta atque te la - semastis, testor et qs.; hoc enim et coacervationis ratio paene flagitat et ipsos homines recte opponit tum imperio eiusque sormae tum urbis tectis atque templis, quod si abesset, aliquid et id non levissimum ad
integritatem sententiae requireretur; libertos autem cum per se saepe significet statum liberae rei publieae γ. Schilli. Clav. s. v. , tum in hac verborum complexione nepotest quidem aliter intelligi. Ac ne illud quidem recte obieceris, non sine concinnitatis damno abesse pronomen hunc, quod ut omitti posset, secit appositum Roma-
33쪽
niam. Quam tu et orellius recepistis scripturam libri Parcensis, qui in hac re convenit eum luo Salisburg., hanc libertatem populi Romani, ea mihi non minus quam vulgala hanc libertatem Populumquo Romanum, vel ab errore scribendi vel a coniiciendi studio repetenda videtur. Etenim lac suisse initio hoc compendio seriptum P. R. v. Wund. V. Lecit. p. XIII : intelliges ς' id est qui facile potuisse praetermitii ante p. b. IV eiab. Observ. Crit t. in orat. pro Sestio p. 49 unde vel genitivus exsisteret simpliciter, vel accusativus addito que . Neque aliter indicanduin existimo de XV, 44 verbis his: Tu, cum tua Mox numquam sit audita, cum indicio lecto, descrimo,
di kalo quieveris, tacueris, roPento tantiam rem ementiam ct in eum locum to M. ducas, ut ante quam me commutati iudicii marmoris, is summae negligentiae tuo
indicio conDictum osse Dicare γ ita enim primum orellius, cum in libris quibusdam delerioribus v. audeas omissum, tu uno Geneven si alio positum lom invenisset, ex libro Parce i edidit pro vetere ac vulgata scriptura: tantiam rem enuntiare audeas. Quo igitur casu laclum arbitramur, ut a veteribus editoribus, quibus quidem liceret honos libros Oculis usurpare, nihil de omisso verbo memoriae proderetur ' Quid porro non impellit ac cogit quasi, ut scriptorem illum Parcensem id ipsi uti verbum in suo videlicet non optimo exemplari omissum ridisse et damnum eo modo, qui se suamque artem scilicet non dedecereii resarsisse pulemus' Atque ut hoc ita esse credamus aliis et gravissimis causis adducimur. Primum sententiao ratio melius procedit. si is, qui ad tempus quieverit et tae uerit, subito non omentiri aliquid, sed enuutiare, quale id eunque sit, give verum, sive salsum, Proponitur, ut hac ipsa in re satis praesidii inesse censeamus ad illud orellii refutandum, qui negat enuntiandi verbum in rem cadere, quae ut manifesta atque Omnibus nota in medium prolaratur, sed in arcana consilia: in qua sententia ne id quidem verum est, quod vult illam rem omni.bus notam: quasi hoc scilicet curet mendacii architectus. Accedit, quod si ista via processisset Ciceronis argumentatio, Verondum illi erat, no rueret in dicendo ae praecipi. taret, quem vides causam suam ita prudenter ac moderate ngere, non ut in mendacium hominis tanquam certum et ab ipso com ssum invehatur, sed ut indicium eius in mendacio positum rebus ipsis demonstret. Quod si coneedis, huc omnem speetare Ciceronis orationem, ut mendacii coarguat Torquati indicium. non potest prosecto hie ementitus dici, quo se summae negligentiae eon ineeret, Sed hoc ipso demum no-gligentias crimine estici, ut mendax sit non sine audacia. Itaque ementiam si dixisset Cicero, pro certo sumpsisset id, quod ita esse re ipsa erat probandum. Ao ne
extremo quidem loco XXV, 70. Cuius aures unquam hoc respuerunt conatum rasa hominem usque a Pueritia non solum intemPeriantia et Scelere, sed etiam consuetudine et studio in omni sagitio, sturo, caede Mersatum 2 quo loeo Parcensis testimonium in Omisso v. usque non modo a Vulgaribus libris Berii. Salisb. Eleet.. sed ab ipso etiam Pithoeano quodammodo confirmari videmus, lamen ne hac quidem in re assentiendum tibi puto, qui intelligam causas, cur id deleretur, probabiles plures as
34쪽
serri posse, eur vero adderetur, vix ullam. Atque in omittendis quidem voeabulis vidimus Parcensem semel cum meliore libro . sed eodem loco cum vulgaribus idque non recte consentire: cetera vel ex libris deterioribus ducta vel longe plurima numero ingenio conficia esse. Iam in ordine vorborum qualem fio praestet videamus. Atque ut de extrema orationis parte prius dicamus comparemusque illum, ut par est, eum optimo libro Εrsuriensi, quinquies, si modo reete numeravi, ab unis duo-hus libris verum verborum ordinem servatum vidi: g. 89 hac vita . g. 90 huius miseriis essa et contentos vos: g. 9l fama, honore; g. 92 sunt iam: perraro iidem eum aliis in recto consenti uul, ut I. 89 in uv. ωos, Aesicos, eum Beria. et edit. BOuon. Sed idem ille codex, quem modo parem optiuio cognovimus, ita in hac ipso parto ab eo discedit, ut multo saepius vel ad deteriores accedat vel propria habeat et talia, quae ex quo quasi sonte repetenda sint minime lateat. Quod cum idem in priore parte fieri videamus, ut quae ex illo deseriplae sint eollocationes verborum, raro aliorum auctoritate et eorum vulgarium muniantur, saepissime sua stent, hae ipsae, quas dixi esse eius proprias, quales sint, ne quid inconsultius ngere videar, explicandum arbitror. Ac primum si quae reprehendi posse viderentur hysterologine nomine, eorum lare Ordinem immutatum iuveni, ut g. 1 misericordem ac mitem Pro mitem ae miser quo cuin conserri potest g. 8 lenitatem et misericondiam pro misericordiam lenitatem-quo; g. 34 auctoritate, consilio pro consilio, auctoritiate; g. 74 amictum demissumque pro demissum afflictumque; g. 83 consilio et Mirtute pro Miret. et eons. : g. 90 dolone et cruciatu pro crue. ae dolone. Deinde quae disiuncta erant interpositis vocabulis, quorum sere singularis vis sententiaeque virtus esset, ad communem legem collocationis revocando pervertit, ut g. 2 quo quidem genere orationis non uterer seripsit pro genere non utenor orationis, cuius non dissimilia sunt g. ii emertem tem Portim illorum pro illo vim ex ora. ten . et g. 69 δε me ψso qui accusatus erum
aliquid di m pro do me aliquid i mo, qui occur . erant, dicere; dochmii numerum, do quo exposui ad Lael. I, 3. p. l8, sustulit g. 59 Sitivis uunquam sibi cognationem
cum Praediis Esse existima a suis; copulam, quam vocant, elegantius Postiam uouagnovit in his: g. 2 et diatri Deustas est et sciem dialitur; g. 4 si Patefacta per me osti f. 42 scripsit aut Mem aut ingenium μυtet defuissct pro eo, quod multo est
numerosius, aut Mem putet aut ingenium do isse. Alia vero ita comparata sunt, ut quandam ipse collocandi qlegniiliam secutus scriptoris verba videatur voluisse in quadrum redigore Bo consormare, qno Persinent g. 55 nes gesta est tota pro totia res
gesta est: g. 60 quis hoc dixit unquam 2 pro quis hoc unquam dixit λ; g. 23 quas
non ad maximam ciMiam Partem COMPEni ut Pro quias non ad max. Part. ciuium
conMensedit, quo uno modo st, ut quae debet esse vis verbi cistam, ea plane perspicialiari oppositorum rationem magis illustrare sibi visus est g. 9 hoc ordiner tem usveruti mihi fuit magis proprium quram ceteris pro vulgato: fuit magis mihi pro-yritim quam celeris; repetitioni nimirum afflictae medendum putavit g. 45, ubi, cum
35쪽
duo priora enunciata ducta essent a pronomine mihi - per me tertiumque ila incepisset: quemquam donique ego iuvarem et qs., hoc Parcensis ita mutavit, ut scriberet ego denique: I. 92 traieetionis ornamentum scite illigavit Ego ul - sic Mos Pro Ut ego sic DOs, atque idem ille, tanquam se ipse levi latis accusaret, delevit g. 72. ubi praebet et quod unquam Verbum Pro Merbiam ecquod unq-m- excidit eiqA; saepius vim verbis ita conciliat, ut quae voce esserenda putet, sententino initio collocet, velut
g. 25 Si hoc Putas esse regium, me consteor negem, g. 65 nolle fori illam rogationem de se, g. 44 conDictum tuo iudicio, g. 59 complexi suas Possessiones, g. 34 illis
rebus, alia. Quae cum ita sint, cum lot. in illo et tam singulares res iuveniantur, quae ab omni veritate testimonii longissime videantur abesse, iure nostro videbimur neque his fidem adiungere neque celeris, nisi id vel necessitas aliqua in rebus ipsis posita postulaverit vel extrinsecus allata auctoritas suaserit: quod vero eum in aliis eum optimo libro convenire, in pluribus autem deleriores sequi, saepissime vero RuO iudicio qualicunque stare videmus, illud profecto adducor, quo iam dudum inclinat sen- lentia, ut hominem sic enim sere hani illa tempora - quadam elegantia imbutum neque iudicio satis confirmalum scripturis temere vel ex diversis libris congestis vel ingenio inventis textum tanquam egregium quoddam ποίω -ι consecisse credam. His
igitur praemunitis aggrediamur ad singula. XXIII, 64 orellio eum per se suspecta essent verba L. Caecilii in his: Si mauo etiam longius, quam fris quotidiani ossea
Postulat, Pietas et fraternus amor L. Caecilium Protulisset, i lorianem sensus ηὶ sinos, uniuscuiusquo indulgentiam in suos testarer, Pelenem Ernato veniam L. Caa-eilii ex intimis mestris cogitiationibus atque ex humanitate communi, tum ea etiam suspeeliora lacta sunt testimonio Pareensis hoc: errato L. Caecilii meniam, id quod tu ita commemoras, rit ne verbo quidem impugnes. Mihi quidem, ut hoc primum asseram, mirum videretur, ni id invenirem tu eo libro, quo hane ipsam verborum collocationem toties vexatam esse ex iis, quae Supra secundo loco posui, exemplis compertum haberem. Ipsa autem iteratio nominis eiusque traiectio sive eo consilio laeta est, ut quod in perpetuitate dicendi omissum videretur, perspicuitatis causa eursu Orationis quodammodo interpellato adiiceret v. Pal. Cic. p. 145 ed. all. , sive, quod mihi magis probatur, ita est comparata, ut quae sibi contrarie relata essent, ea quo essent illustriora eoniungeret v. ad Lael. p. l67 , utroque modo egregie cum Cieeronis consuetudine videtur eouvenire. Atque ut hoc loco rem satis apertam disputatione non attigisti, ita iure quodam tuo lotum neglexisti, quod idem orellius g. 54 ex Pareensi et duobus libris delerioribus edidit: Ita prorsus: interpositi sunt gladiatores, quod testamento Patris deberi Midemus pro eo, cuius clamat veritas: Midemus deberi: deberi enim, in quo verbo summa argumentalionis consistat, quis tandem nolit in ipsa sententiae clausula positum ' Parcensi hoc quidem dignissimum erat, qui quid sequeretur sententiae, simili errato prodidit g. 14, eum scripsit: Multum hareMox Dalere fortasse deberet pro vulsalo verborum ordine: Multum haec Mox fortassa
36쪽
deberet Dalere. Sed iam quo nomine orellium accusavimus, id transferamus oportet in te ipsum. Quid eni in causae putasti esse, ut relicta vetere memoria XXVI. 73 in vulgarium librorum lestimonio ac Parcensis acquiesceres hoc: Acce it P. Sulla. λ-
dices , vulnus vehemens ot mortiferum, merumtamen eiusmodi, quod mi Iurestur eius mitra et natura accmenes potuisses p An hoc dandum Lambino censuisti, quem et Omnino constat in collocandis verbis libere plane versatum esse et hunc ipsum ordinem saepius memini nil rectare temere, ut Brut. I, 2 sapientium cisium bonorumquc,
de orat. II, 89, 363 sapientiae laudem et eloquentias, aliis locis. Ac vide mihi, quanto praestet itiae vulgata scriptura, cuius rationes collocandi tibi non incognitas esse spero - dixit autem ea de re et ΚlotEius Tu se. Disp. II. 23, 54. Ut enim sit in Proclio, ut i aDus miles ac timidus - jugiat, et ego Pal. Cic. pp. 98. 99 ed. all. - diam eum isa ante dixisset Cicero, onmia P. Sullae diu multumque et mullo labore quaesita unam eripuisse horam, non id poterat a stirinare, quod unusquisque
sensu iam pserceptum tener t. necepisse illum vulnus, cui lanquam fi cundarium adderet illud vehemens et mortiferum, sed in his ipsis verbis, si quid video, novae sen- lentiae nova vis Oantiis vertitur, rit v. mulnus inloriectum recte deliteseere nec ullum ad sententiam momentum asserre putandum sit. - Εxtremo loco diccndum est de III, 9 verbis his: Quare nihil est, quod ex tonio comitatu mironum ara lissimo mura me unum abstrialuas: sin sex flicium atque unia est omnium bononiam causa. Ex libris, de quorum quidem scriptura constet, nihil huic loco subsidii assertur: utrumque enim verborum ordinem et omnium bonorum et bonorum omnium a vulgaribus libris pariter sustentari videmus, ill uin a duobus tuis et Parcensi, hunc, quod Garatonius testatur, a Barbor. quem in vulgalis mendosum esse dicit XXII, 63, et, quod ex silentio coniicias editoris Halcnsis, ab Oxoniensibus. Licet igitur, opinor, ac potius necesse est, ut ii re tam dubia, non negligere Vel conseniicias prope vetustissimarum editionum testimonium vel silentium eorum, quos paulo diligentiores fuisse in
edendi ossicio comperium habemus. Quodsi scripturae ab his proditae aliquid etiam
a sententiae ratione commeudaiionis aecesserit, iure nostro videbimur spretam a leae repudiatam in pristinum locum restituere. Νeque enim tam numeri causa, qui profecto et gravior ad aures accidit et suavior; sed quod sententiae, ut ita dicam, eardo vertitur in hoc, ut, ne unus ex virorum comitatu amplissimorum abstrahatur, boni eonsentire omnos dicantur, quod contra si omnes boni dicerentur, simul et illud uotaretur ne Praedicaretur, omnes, qui consentirent, bonos esse, quod quidem in haeaequnti late bonorum et virorum amplissimorum non erat eur fieret: illam igitur ob causam praeserendum censeo: sin sex Oficium atque una est bonorum omnium causa.
Omnes boni ea vi, qua diximus, recto Postium est, ut hoc asseram, de RepuhI. VI, 12, 12 Somia. Scip. c. 2) te senatus, te omnes boni, ta socii, to Latini intuebuntur; illum autem locum, quem modo tractavi, adnumerare poteris iis, quos Κlotzius et ego nominavimus ad Lael. II, 6
37쪽
Res eo deducta est, ut omissa singulorum Iocorum partitione celera, quae in unum genus conferri vix possulat, universa disputatione complexi totam huius generis rationem concludamus. Atque in bis quoque Parcensem ita sibi videmus constare, ut multo plura exhibeat vel in modum vulgarium vitiosa vel suo, ut dicitur, Marte
et ea invita Minerva excogitata: unus cum optimis rarius consentit aut ita sequitur, ut vera et aliena suis et salsis misceat. Itaque in extrema parto Orationis unus eum uno Εrsuriensi in vero novies convenit, quinquies, ut ante diximus, in ordine verborum,
quater in ipsa scriptura g. 85 nullius litteris de P. Sulta: g. 86 Lue rei Publicae;
g. 89 at ut assiicta: g. 9l malo; celera, si vera sunt, aut communia sunt talartensi cum aliis et vulgaribus libris, ut g. 83 seris re cum 5 Oxonn.; g. 85 midetur cum Beria. Eleelor. ed. Bou Oii. i Oxonn.: g. 88 tanti sceleris eum Pithoean. H. Steph. : g. 90 pateat cum II. Steph.; g. 93 in ru Publica cum tribus tuis, o oxolan. , aut singulari quadam auctoritate sustentantur, ut g. 92 mos reiections scholiastae Ambrosiam: si autem salsa sunt, aut suo sibi errore aut levi fido vulgarium nituntur, quorum illud
his et vicies g. 8l non nosset: si nulla R. P. ea; quano; g. 83 laboribus, perieulis: consilio et viritite; g. 85 assumo: g. 86 munimine; g. 87 ducor; g. 89 disciplinarum
et scholae cum H. Steph.; ne oscit: catamitritem suam Possit; obtestor; g. 90 exmetes; eius; dolore et cruciatu; g. 9l ex Moluptate; sui mium; nolictus esse cum l. Steph : g. 92 miseriis: ttitiam rmono; ego ut cum Pare. 2; g. 93 et mea et Mest λhoe etiam saepius factum invenimus. Neque alia eius ratio est in priore parte, in qua primum hoc memorabile est, quod unus Parcensis cum optimis libris Ersuri. et Palat. IX. in ea Scriptura convenit, quae vix possit esse ex coniectura prosecta g. 36,
qui audissent eos Pari calamitate raso, quaesiserunt, ossentne eadEm moluntate, eum
idem eadem sectione paulo ante et ab illis ipsis libris et ab Ambrosiano diseedat in v v. Quis negat P Sed leges indictam et miri. Levius est, quod g. 39 indiciis dodit cum Ambros. et uno libro ins. Lambini, quorum illum ita idem resinquit, ut verba alio et vulgari ordine ponat. Quod autem I. 40 in eo legitur cons entistis, quod non Palatinus solum nonus, sed etiam, ut videtur, plures Oxonienses servarunt, nam de duobus modo altera memoria contulistis prodita est, id profecto tale est, ut, unde ductum sit, in medio relinqui debeat. Sed his ipsis, quae modo attulimus, eodem sententiac revolvimur, quo et initio huius disputationis, cum de supplementis dieeremus, et post in ordine verborum incidimus, esse in Parcensi nonnulla, quae dubitari non possit quin ex libris petita sint, qui quidem non aequarent virtute sua optimos illos Ersuri. et Palat. IX, sed tamen ab his propius abessent, quam vulgaros;
plures autem et auctoritate diversos libros seculum ut pulemus, cum perpetua facit ius inconstantia ac rerum optimarum Pessimarumque vicissitudo, tum certiore etiam testimonio adducimur duorum locorum g. 53 et g. 9l, quibus Am ὐρίαν commemorat: quodcuin eum Cum bonis raro, cum deterioribus multo saepius, saepissime vero cum uullo consentire, Sed ex arbitrio suo Pendere videamus, prosecto stulti es-
38쪽
semus, si fidem eius praesertim non aliunde confirmatam Pluris aestimaremus, quam euiuslibet vel interpolatoris vel eorreeloris. Qui si pauea unus habet, in quibus omnes numeri veritatis inesse videantur, videndum certe est, ne qua specie decepti cum in errorem abripiamur, ut haec ipsa ex libris ducia potius quam ex coniectura petita putemus comprobemusque illud orellii, qui censet illum, sequia casu nacius esset praestantissimum exemplum, multa longo integriora nobis servame, quam non modo vulgares libros, verum etiam Eesuriensem.' Quae qualia sint, quoniam partem eorum iam profligavimus, in reliquis superest ut cognoseamus. Ac primum g. 66, quod Gruterus edidit ex MSS., ut ait, et vel t. edd. Atque in ψsa rogatiouo ne Per et imquid ageretur quis tamen nostrum Sullam aut Caecilium et erebatues, pro quo in duobus Francii quis tum vestrum exstare testatur Graevius receptum illud mutato pronomine et ab ipso et a Garatonio, in hune modum utrumque deflexum est in cod. l. Stephani ei Parcensi, quemadmodum Lainbinus cum Sylvio voluerant: quis tandem et qs. Atque in magna specie veritalis quis lamen non videt vanitatem coniecturae, quam praesertim Parcensis seceris, ut statim ignosceres, addito, quo videlicet aequa-hilius flueret oratio. verbo egit sie: Atqua in *sa rogatione ne quid Per Mim a retiar egit. Quis tandem nostrum et qs. Itaque te prosecto miror, quo perlincrct illud tamen, non vidisse, qui et recte percepisses vim verborum in ipsa rogatione ita
expositam: si rogatio ad populum lata esset, et de simili usu particulae Matthia eum attulisses huius ipsius orationis initio I, 1, p. 49 ut in his Pristinae fortunas 1eliquiis miseris et Ulictis tamen haberet quaedam etc. Apparet enim in hoc versari Ciceronis argumentalionem, ut nihil neque egisse per vim neque, Si res ita tulisset, aelurum fuisse uiruinque Dalrem liberet: alterum enim, qui legem Promulgasset, quae videretur communem salutem prae fratre negligere, hanc ipsam fratris rogatu deposuisse nec quidquam posthac nisi e re publica egisse. Iam haec ipsa, quae dixit, ita auget atque , ut ne si lata quidem esset rogatio, in qua vis non inusitata esset, tamen ab illis quidquam luisse limendum neget, sed omnem seditionis opillionem ex Antonii improbitate pependisse. Rem credo tam esse manifestam, quam quae Possit esse manifestissima; de usu autem particulae, si fas est te admonere, videas, quae post Ernest. Clav. s. U. lamen, Heusiug. ad ostic. I, l2, 4, Bernhard. et Εllendi. ad Brut. XXX, 1l4, Κritz. ad Sall. Iug. LV, l, alios, explicatiora paulo ae deseriptiora dedimus ad Lael. p. 529. - Neque reetius laclum existimo ab utroque vestrum, quod uno Parcensi a uel Ore pro vulgata illa et ab omnibus contestata particula quia substituendam putastis quoniam ς. 22 verbis his: Mitto tam do rege quaerere, illud quiacro,
peregrinum cur me esse dixeris: nam si ita sum, non tiam est admirandum regem esse mc, quia, ut tu Mis, etiam Peregrini /mos Romae fuerunt, quom consulem
Romao fuissa peregrinum. Quamvis enim et facilis error sit atque in ipsis optimis libris non inauditus, euius rei exemplo est Medicens ille Epist. ad Famil. I, I, l, neque abhorreat omnino ab huius loci ratioue Particula quoniam - alterum enim qtitia
39쪽
eonsilii alicuius veI laeti eausam assert in ipsa ratione versantem, alterum quoniam ex temporum ratione suspensam et eam Praesentem id est vi ac uecessitate quadam cogentem -: tamen hoc loco quod vehementius confirmaret Cicero non habebat, quoniam satis erat causam nou ab illustri quadam minimeque dubia rei veritate, sed ab ipso adversarii argumento qualicunque - addit enim ut tu Mis - repeiere. Alia ratio est vexatissimi illius loci pro Sest. I, 2 Ego autem, iudices, quia quo voce - utendum Putabam, ea nunc uti cogor in corum Periculis de mellendis: iis Potissimum vox haec se mitit, quorum Ῥona et mihi et vobis ci PVulo Romano restituta est; in quo ipso lamen scite defensam particulam dicis a K lolgio et Soldano, quo de post viderimus. - Sequuntur tres loci, quibus Parcensis cum cod. II. Slephani ila superant coleros oinues, ut lamen nihil hinc de librorum, quos secuti sint, praestantia, sed lan. tum de coniecturae cuin facilitate lum veritate colligere liceat: adeo in omnibus aperia res est atque in erraudi quadam proclivitale posita, ut illa ipsa re de ceterorum librorum fide et auctoritate non modo non detrahatur, sed ea quodammodo augeatur. Itaque g. 48 in verbis: ImO somitus est non dicere in quem Melis ac non defendore qιwm sectis, cum quidem aberrassent scribentium oculi ad superiorem versum Regnum est dicere in quem velis ac defindere quem velis, altera negatio omissa est: omissam ut invitis libris Lambinus et Sulvius, ita ex ipsis libris Fraucii primus et illi, quos propo Suimus, restituerunt, quam operam minus selieitercessisse Francii primo et Lambino quis non videly Itemque in manibus erat, quod iidem illi duo dederunt g. 49 An mero cum honos agebatiar an lissimus familias
mestrae, - sv utissimus iis familiarissimis suis succensuit Palor tutis, cum Suialiam et defenderent et laudarent 2 Quippe alienissima ab hoc argumentandi genere ac plane absurda est at particula, quae postquam per errorem induci coepta est, tantum intellexisse censendi sunt librarii, rat ad sententiae inlogritatem negationem addendam sentirent. Denique quod XXII, 62 in omnibus, ut videtur. Iibris inventum est in L. Caecilium, Arudentissimum atque ornatissimum mirum, Nohcmcutor in e eius est, id profecto apparet tale esse, ut nemini paulo nil cultori peccati suspieionem non asscrre debeat: ipsum quidem erroris genus tam frequens tamque pervagntum hahetur, quod saepe in omnibus ac vel antiquissimis libris admissum videamus, velut pro Cluent. XXXIV, 94 cum in ceteris tum in palimpsesto etiam Taurinensi. Docte, ut solet, ne copiose cum de ipsa adiectivorum Prudens et Pudous permutations tum de vi ac potestate posterioris dispulavit Iordan. ad Caecii . XXXV, 102 p. 295, nisi id unum explicatum requiro, quomodo sat, ut hoc vocabulum saepe euin dignitatis honos latisque ii ominibus, volui hoc ipso loeo, quem tractamus, coniunctuin inveniatur, cui quaestioni lucem asserent ea, quae exposuit Zuinptius ad Verr. II, 8, 24 p. 258. - Cetera, quae integri Ora hahel Parcensis ipso Ersuriensi, ut numero non multa sunt, ita originem partim a melioribus libris, partim a doterioribus traxissct videntur:
ex melioribus his eum Bavarito t. ara lonii g. 65 in v v. Kalendis Ianuariis et g. 67
40쪽
in uv. de summa re Publica, semel cum Memmiano Lambini g. 63 in v. auferebat consevtit, ex deterioribus his Salishurgenscin tuum vel solum vel adiunctis aliis sequitur: sunt autem haec g. 52 Nonas mi embres, g. 80 conceditis. Nain de tertio quodam loco g. 67 vehementer dubito num vertim sit, quod ex ipso et vulgaribus libris compluribus adseivistis tu et orellius: Hic tia epistolam meam save recitas - et ex ea crimen aliquod in P. Sullum quaeris: et, si furorem incredibilem biennio ante concePtum cruPisse in meo consuliatu scriρsi, me hoc demonstrinse dicis, Suulam in illa fuisse siveriore coniuratione. Antiquior enim, ut videtur, Bushcquii li-her habet tibi si furori, Palat. pr. et quia si Iunor. emendatumque in quinto quiraturor. Omissis uv. et si. Quodsi licet in re iam ambigua coniecturam sacere, cum illud reputo, o innis illa discrepantiarum varietas ex quo quasi capite ae sonte nuxisse videatur, redeundum arbitror ad illud Bushequii tibi si; quod eum explicatum esset ab quopiam in qua si, hoc corruptum videtur in modum Palat. pr. et quia sis deinde vel quia vel si omissum. Unum locum sciens prnelerit X UII, 46, in quo quam recte receperis ex Parcensi Perculerim ac Persmerim, mox viderimus. Finita linc dispulatione, quoniam de tertio genere librorum MSS. nihil habeo novi asserre, quae milii dicenda rostant, ea si e libet distribuero, ut primum agam dc iis locis, tu quibus deteriores libros non recte secutus videaris; deinde de aliorum coniecturis immorito a te vol comprobatis vel repudiatis; ium tibi vulgalam, quam dicunt, scripturam nulla certa causa nequo testimoniorum sido deserueris: denique ubi eo dicum auctoritati nimium, tuo iudicio parum tribueris; postremo de coniecturis a te ipso Propositis. Ae primum deleriores libros I S. non recte secutus videris in his. - XI, 32
haec leguntur: An et ero nemo clarissimum Mirum generis Mestri ac nominis mPrehendit , qui silium stium vita Prisa 'a -: tu rem Publicam mePrehendis, quiae domesticos hostes necaseia 2 Miror hoc loco lanium te dedisse unius libri Sali BurgensiA auctoritati, ut nomo, quod vulgo ante snon ut lute scribis p. 89, t. SpostJ reyrehendit Iesitur. id tu eenseres sententiae initio collocandum. Nam quod assers esse omissam in aliquot libris hanc vocem, profecto id non est eiusmodi, ut
aut hoc ipso loco, quo censes, omisSam demonstret aut omnino quidquam valeat,
nisi qui sint illi libri declaratum fuerit. II Oe igitur incertum et anceps: illud vero
perspicuo salsum, quod ais in hoc contrariorum genere id est argumentatione, quam dicunt, a minore ad maius Procedente sit biectum solere praeponi. Qualiquam paulo eallidior es, qui dicas solore, quod si premere velis, iaceam. At tamen resurrexero mox et te a Ironio et a tergo Hrgebo. Neque quod solet fieri seinper fieri necesse est, et qua quidque ratione sat diligenter considerandum. Sunt sane pleraque exempla, quae allulerunt viri a te laudati Madvig. Linondall. in Cie. Acad. p. 39 et unia d. Tura. I. p. 349 sqq. ila comparata, ut contraria inter se relata aequabilitor oratione structa procedant, vetiit illud, quod ipsum te resutare potest, pro Rabir. 1 osili. V. 16: An vero semos nostros horum sum lieiorum omnium metu domi num be-