Ioannis d'Auezan ... Dissertatio de sponsalibus, et matrimoniis

141쪽

contudit. ex. in eo Congruit ius Canonicum cum Iure Ci

uili or Nou. Leonis Philosophi 33. Ratio verb, cur etiam iure Pontificio id permittatur, haec est, quia per coitionem non sunt una caro simul effecti d. c. a se .can. Agathos. Et multb magis admittendum fuit voto religionis cedere debere fidem datam de matrimonio contrahendo, quod, admissum fuit, sed cum hoc temperamento, ut quae fidem dedit de aliquo in matrimonium accipiendo, si monasterium velit ingredi, fidem datam impleat, & Deo per quem iurauit, satisfaciat quali quali connubio, nuptias contrahere iubeatur,. ita tamen ut copula carnali abstineat, quo monasterium casta, intacta ingrediatur, quae est cautio cap. 6 ex. deson Iib. matrim cui similis sere cautela proponitur in c. s. ex.

de iureiur ubi qui iurauit se soluturum Usuras, quae hoc iure sunt illicitae δε damnatae , eas soluere cogitur non quidem ab ipso creditore, sed conscientia religione iurisiurandi cogente sola, sed statim condicet Potentius, fauorabilius, arctius est votum religionis voto matrimonii, vel sponsione de matrimonio contrahendo. Hinc fit, ut quamuis paterquam uni despondit filiam, alij non possit collocare, monasterio tamen vovere,vi tradere libere possit Edicto Caroli Magni lib.

s. Capitular tit. 9 I. cum alioqui certum sit eam , qua se vovit Deo, nuptias contrahere non posse can.si homo. can. meliore. 17. q. I. praesertim si solemni voto Continentiae, non

etiamsi nudo, limplici voto obstricta sit, c. 3. iancta Glossa. ex. qui clerici vel ouentes matrim contra, posC. atque multum interesse inter utrumque voti genus peritissime docuit dominus Culac ad Rubricam illius Tituli. Maneat igitur solui inter coniuges matrimonium si alteruter alio consentiente, vel uterque mutuo consensu ductus lege priuata , ut loquitur Summus Pontifex in d. c. 16., quasi instinctu diuino commotus& impulsus praeoptauerit vitam litariam, monasticam. Desideramus consensum, reculo nulli enim fas est alterum obligare ad ea, quae sunt perfectionis, quae sunt voti magis, quam praecepti, an integri

tas. a.

142쪽

DE A RIMONII S. 11 eet iudici ac auctoritate Ecclesiae, non domesticum quemcumqu priuatum , cum ex quacumque causa sine iudicio Ecclesia diuortium factum improbetur, ean seculares. 33. a. R. can. multorum. s. q. 6. quamuis iusta fit diuorti faciendi Cauta , c. I 3. de Ponsat o matrim. c. I 2 in sine de desonsae. impuber o c., de diuort. ex Idem facio iudicrum Ecclesiae, de iudicium Episcopi, ut c. 1. de matrim contracto contra interdict. Eccles Ee.x Re autem integra,liberum est,niex maritis, etiam alio inuito S: reluctante, se voto religionis obstringere, larcstiorem durioremque vitam eligere ita tamen ut manenti in seculo liceat aliam sibi conditionem quaerere, aliudque inire connubium, quae distinctio inter consummatum n non consummatum matrimonium valdet notanda est secundum ea, quae proponuntur. Durare autem Iure Pontificio post diuortium vinculum

matrimonij id etiam arguit, qudd saepius maritus non sit eligendus, tabeo qui semel placuit, ad alium transire nonposisit eo superstiti, quod refugiunt etiam bruta animantia , in

quibus bos comparem suum requirit,&equus diligit, ut cum alio iugum trahere nesciant can horrendus. 32. q. s. Vnde R. Hieronym in Epitaphio Fabrata lib. .epi . 3o. Fabiolam inlaoc laudat, quod tam grauivi leuera poenitentia defungeretur conscia culpae, quam contraxerat transeundo ad secundas nuptias, superstite adhuc marito, quem ob adulterium dimiserat, quae nuptiae iustae esse non potuerunt debuit enim eo uiuo spirante coelibem vitam viuere, nondum prioris coniugij Vinculo&iures luto, can. . VI. q. T. nec potuit alij nubere sina adulterio can. . ea .cau or . in Evangelio diMit carci cap. o. Atque in hoc diligenter discriminare oportet ius Pontificium adure Civili, ex cuius constitutione quacumque ex causa diuortio facto bona gratia , puta restincto amore &41 Te tu coniugali, vel ex alia iusta de legitima, siue cum amaritudine pectoris mita repudio , di luitur matrimonium. Cuius varietatis ratio haec forte non improbabilis reddi posse videtur, quia cum Iure Ciuili4 politico matrimo nium censeatur genere contractus , qui coniugum consensuperficitur, LQ. δε iudic de ob id mullis modis eius dictolutio

143쪽

ras TR ACTATUS II.

permissa est Iure verbiontificio non censeatur nudo ge nere contractus nam hoc quoque iure matrimonium contractum esse constat ex e. vlt ex de condit appositis. sed religione sacramenti, quod stabile N perpetuum vinculum habet in verb. flammeo utpote a Deo nexum, qui contrahentes eo ligat Min unum coniungit, cum, inquam, Iure Civili matrimonia a solo hominum consensu pendeant, mirum non est ii contrario consensu, dummodo iusto, solemni, de legitimo dis

soluantur.

Olim Flaminis, id est, sacerdotis Iouis,& Flaminicae, id

est, uxoris sacerdotis, non nisi morte dirimi poterat, ut Festus lib. Io. e. Is. Gellius scribunt. His enim diuertere non licebat, ideo videlicet, quia horum, ut& Pontificum, nuptiae maioribus auspiciis fiebant, farre nempe, siue confarreatione

certis verbis, S decem testibus, Ac solemni sacrificio facto, in quo panis farreus adhibebatur, teste Vlpiano in Fragm. tit. s. nam huiusmodi nuptias proprias tantum fuisse Pontificum MFlaminum, docet Boetius in Topica Ciceronis. Et quae in manum flaminis conuenerat, desinebat esse in patris potestate. Cornelius a citus lib. . Annal. Auando exiret e iure patrio qui id minium apisceretur, quaque in manum flais minis conueniret Denique Flaminio Diali, aut Vestali sacerdotio soluebatur patria potestas, Ulpian lib. singui. regul tit. Io Et quod stingulare fuit Romae in matrimonio Flaminis MFlaminicae, generaliter obtinuit in toto orbe Christiano Omnes siquidem, qui Catholicam, orthodoxam fidem profitentur, hodie iure illo sanctiori, iure illo sacerdotali seu flaminico utuntur neque enim separatio coniugum, quae fit diuortio, sed mors sola matrimonium dissoluere potest. Et licet iure populi Romani& Mosaica lege admitterentur diuortia, quibus coniugia dirimebantur , tamen Christiana lex non aliam permittit solutionem matrimonij, quam quae ex morte Coutingit, uti Paulus scribi cap. 7. i. ad Corinthios non

patitur aliter disiungi, quam sola fati finitione.