장음표시 사용
41쪽
γενῶς κατθα- θα consuli si positum: glorro se moriemur avf elorso se ει- eemu . Et mortem et vitam Ulixes sibi suturam esse sperat rebus a se ante Eestis haud indignam. Non enim servatum se cupit, sed honeste honorifice servatum Itaque εν verbi quod est σώσομεν additamentum arbitrer necessarium. v. 203. Sileno qui hoc unum studet, iit inum bibat Ulixis erba, in quibus nimium tempus consumatur inania identur esse Iiaque Iratus et spe pluris iniquasi bacchans exclamat ἄν 'ε παρυε. Quae heiba ubicunque inveniuntur. baechaniis sunt vel cupiditate animi quadam affecti. Si senex ebrius et bileelians in Aristoph Vesp. v. 326 hae dieiione utitur. s. Av. 1720. Similiter apud Eurinidem in Troad. v. 0 Qissandra loquitur Juribunda et salem gestans r
In omnibus locis hac larinula quidquid supples is ad quem est directa impellitur ut eadem voluptate vel gaudio ruatur Postquam igitur Silenus quasi bacchans linsecverba dixit. 3 clops appare interrogans, In βακχια τε: Si ersus si a Silen e se
negatur, me non satis intelligere confiteor, quomodo Cyclops bacchandi herbo pos-i uti In Cyclopis ei mone, qui versibus 204-2IL eontinetur tria sunt. do ciuibus quod magni momenti non sunt, pei pauca addere liceat. Quaelitur enim v. v I uirumn C sec. app. ari'. an BJ. deinde uirnm s C ano B seribondum sit, donIque Elm eius reeten animadverterit ad Eur Heracl. 24 semininae forma; numerum
pluralem vocabuli πλενe plane exterminandum esse e tragicorum operibus. Ae rimum quidem 1 scribendum censeo quod interrogatio non est duplex sive ui urammatici dicunt, disiunctiva, sed alteia alteram neeuratius explicat Uivntvr quidsem
Graeci in his quoque interrogationibus vocula ἐς quasi ori igenies vel emendani:s, sed semper tales interrogationes dubitalionis aliquid habent semper qui respondet rem itas habere negat ueliam in senientiis interrogativis primitivam suam signis eationem, prosecto, sane 'etinet et qui hae partieula utitur ei te vult, num .prosecto here ita res se habeant multum eius interesi, ut stirmetur id quod inieri oeat Unde iii ut saepissime coniungiitur eum attieulis ἄρα, αρ, si, ita Deinde πού τε tenendum esse non tam e particula rix quae sequitur quam ex ipsis notionibus quae areiissime cohaereant elucet Itaque codicis B seriptu iam η πρός τε ιιασιοῖς εἰσι χὐπῖ ιητέρων
ceteris pri eserendam censeo. - Denique Elmst ei opinionem iam satis resutatam H-
Baennalein 'niosnehnngpii liber atrieth Parti Leit p. 122 mueli vatil
v. 213. τα et στρα ' quin scribendum sit, quoniam hic versus ter commemoratur ita seriptus At hi dubitaverim. v. 222 s. Cyelops propius ad antrum acredens tandem Ulixem eiusque socios conspicatus, cum nonnullo agnos atque caseos ideat collatos se ab illis privatum putat eaque eius opinio Sileni appropinquantis faeie confirmatur quae et vino et apportandi labore calefacta tumet. Cuius rei caussam nesciens veram Cyclops Silenum ab advenis vapulasse iudicRt. Is autem qua est astutia statim hanc rem ita esse simulat minar commemorans, quas nisi quae peterent dedisset, in ipsum Cyclopem iecerint. Quo saet Polyphemus admodum credulus illos mactare instituit. Silenum igitur ni inas quibus advenae in dominum usi essent narrantem haec dixisse libri ins s. est traditum: δησαντες ὁ ῖ σε
reserri. Utraque interpretatio optime quidem in Silenum convenit. ni Cyclopem incitaturus iocose quae fieri omnino non possunt confabulatur sed ne ille iam initio modum nimis egredi videatur in depingendis suppliciis quae excogitata esse dicit ab
advenis. κωρ ταμ scribere malim. Verba enim εο o I: ceλμον μέσον cum pro Cyclopis natura gravissima sint et iam supra v. 174. a Sileno cum vi quadam commemorentur dubito num mutanda sint. Praeterea si ,καρτα ' verit,imus duae illae notiones et vinciendi et exscindendi aeque sibi respondent, utraque singulari vocabulo accuratius desinitur, i σανε ες καρτα - ἐξ ιν τεσθω βία. v. 237. μύσι ιγ erro: κέ ui ειν. Casuu bonus terro di Ἀρειν' coniecit, Rulinvenius quem plerique recentiores editores Secuti sunt, πολέφειν Sed iure G. ermannus ad hunc locum adnotat Tam variis modis talia dici solent ut ego quidem non mutandam rensuerim scripturam librorum. . 24εν ο ινλων κ αβ αλειν is sorte his verbis linus custodis ianuae, quo ser i ungi solebant significari putemus, Riihi, kenii ' coniectura ' μv- λωνα καιε βαλειν maxime probabilem iudicemus.
42쪽
ως σφαγέντες αντικαπλῆσονσι ridi ν τῆν ἐμῆν αὐανθρακος θερμῆν δοντος δαιτα πω κρεων ο εω. Cum quae tradita sunt: - ναrέντες BC πMσorσι νηδνν 1ii hi ἐν α ανθρακος Θερμην ἔδοντος δαιτα τοι κρεανο ινιυ fCJ nemo possit intelligere, interpretes omnibus modis hune locum tempta erunt ut coniecturas enumerare longum sit. Hoc unum oως quod in p. Par. ali legitur, pro , ω seribendum esse omnes concedunt. Cum lx liceat redere, quod Matthiae visum est, duas a poeta constructiones confusas esse νηδrν ῆι hιῆν δοντος του κρεανομον et νηδν ἐιιοὶ si κρεανομω aut Dorio aut τω κρεανομω suis esse scriptum apparet. Quo in ocabulo lateat ilium. sortasse chori verba demonstrant, quibus v. 374 deseribit C elopem ratione quadam in calidis hominum carnibus devorandis uti solerer ἔνθα τε δαινυμενος μvσαροῖσιν οδονσιναι θρυ-ων Θωι δα νθρακων κρέα. Qua de re mihi ideo recte sacere, si do νιος h. l. ab Euripide esse eripium arbitror. Ex ει quae sequuntur τα δ' ἐκ λεβητος Lyen καὶ τετηκοι colligendum csse puta, Cyclopem hoc loco earnium geliera, quae devoraturus sit distinguere se partem ex prunis calidam partem e pelve seu lebete decoctam vel assatam esse sumpturum. itaque seripsi τω κρεων ο ι ,,nach Ar vn Beach enhei de Metaehstve e q. V. 247. ως ἔκπλεώς γε δαιτος εἰ 1ι ορεσκοον recie iam n Stephano pro ro- diei scriptura quae est δαιrος μεροσκοον emendatum Sse, qui versus subsequentes respexerint intelligent. Versum 252 αλλοι προ αντρα τα τ' ἀνίκοντο ξένοι cum L. Din dorso sic
muta erim αλλο .... τα σά γ' g. E., quae coniectura pro inie ad odie uin scii-pturam accedat.
Qui hunc locum emendandum statuerunt eos verborum aut coniunctio sesellii velut Lentingium μ' qui seribendum censet εριεῖς βορας χρηζοντες ιιπολῆς λαβεῖν i. e. ἡμιεῖς eiis 'νες βορῆς ώςτε λαβεῖν αντην δειπολῆς, aut significatio velut Piersonem 'qui hanc proseri conieeturam βοραν ei ζοντες ἐμπολῆς λαβεῖν nos cupienter ei-bum pro mercibus rei pere ' Sed h. l. neque δειπολη signi licat , merces ' qua in re alter eum altero consentii, neque genetivum ορας eum verbo Iei οντες coniungi lieel. 'Εμπολη est .emptio V βορας δειπολῆ igitur ..cibi emptio ' qua signifieatione Euripides
utitur in Iph. Taur. IIII ζαχρισον ὁ δι' ἐμπολας νῶσον βαρβαρον icto P. Xenophon in Cyrop. lib. VI 2 39: imoλην λαμβάνειν - Φιπολῶν. euius dictionis simil-
limae inveniuntur apud Graeeos haud paucae x elut M λαμ8άνειν - αἰδεῖαλαιJSoph. i. 345. ρχὴν λα/ιβάνειν ur. Ιph. vi. II 24. οργην λα ιβάνειν Suppl. 1050. Deo λα ιβάνειν hue. I, 9 I. Τρεσιν λα ιβάνειν Demosth. p. 947 l. IS Phorm. IIJ. Itaque loeum sic censeo interpretandum . nos cibi emptionem facere cupientes prope
v. 258. κονδῖν ῆν οντω βι R. um Barnesium levissima unius litterae mutatione recte coniecisse κονδῖν ῆν ονιων ΤΟΥΤΕ Ι - ΤΟΥΤDIJ βία inter omnes
v. 260. ἐπεὶ κατελη I: η σον λάθρα Lllixem que in lagicis numeris δ ui oporteat, ita non esse locutum. xitium igitur in verbo ἄτελησθη quaerendum omnes sere intei pretes concedunt. Error unde nuxerit et quo modo codicis scriptura non admodum neglecta vitandus sit dissicilliinuin est eruere. Optima Heathii coniectura πε ἐλέφ: η ' quod non sit veri simile ut ἐπεί γ' ἐλήφθη in ἐπεὶ κατ- ελ νγη mutatum fuerit, resutaia G. Hei mannus scripsit: ἐγεε ον ἐλη I: 1 σον λάθρα πωλῶν Cui quominus assentiamur sententiarum impedit ratio, cum a Polyphein sui tum illud non sit detectum. Fortasse scribendum est ἐπεὶ κατείρχ: ηoquod retentus, prohibilus si '. v. 261 ε 3 ω κακεῖς γαρ ἐξολοι - iret hostim κακως ' ἄρ' seribendum censet Lentingius, quocum artungius facit. κακω go ic' particulam γάρ demimstrat in exclamationibus non inveniri nisi in responsis, quibus id quod antecedat niuirmetur. Et recte quid et Hai iungius videtur ani in advertisse sed falso hunc locum intellexisse. Silenum enim arbitror fraudulentae mercatui ne accusatum verba κακως α ἐξολοι' in se ipsum referre voluisse ut e v. 26S:
οι παῖδες ἀπόλοιν ' ον ιιέλισε ' ἐγω νιλ n. conicio, Ulixem autem sermone vel bis ει φε δο ιαι' interrupto in se vertisse. Itaque 'itteram excidisse atque Euripidem sic scripsisse contendor ΣΕΙΛ Iroa κακως γαρ ἐξόλοιτ' I. εἰ Dενὁοlιαι. Silenus dicturus est κακῶς γὰρ ἐξολοι ι' ιιὼν δέμας s. χεὶρ ἐμη, sed Ulixes in hominem tam mendacem vehementer inflammaius verbis eius obloquitur in se detestationem reserens, si mentitus sit. V. 265. ... καν ἱερα νματ' ἰχθvων τε πῶν γένος. Quod codice traditum est, sive ιιά , se ibimus si vel λθ . iure ab interpretibus improbatur. Itaque G. Hermannus, qui credat neque quempuam ita x dixisse, neque ερα νματα sine articulo serri posse coniecit in Dρά . Si vero μὰ F legimus desunt exempla, quibus demonstretur hanc elisionem omnino suisse usitatam. Cum autem antea Sile-
43쪽
nus bina numina implorans non solum articulo, sed etiam vocula a te repetita utatur, eum in postrema undarum ac piscium imploratione hae vocula non usum esse negaverim. Quare codicis seriptura reiecta sententiarum rationem reperiamus oportet aliam. Cum igitur ereidum semper in mari habitantium mentionem saeia Silenus, verba quae sequuntur ad earum domieilia pertinere veri simile est Itaque seripsi: μα ν καλε πω τας τε Νηρέως κορας καθ' laeti 'κνι-H 49νων τε παν έιος
isper al3pso et ere puellas in aeris fluetibus et piscium totum genus iuro v. 273 φευδεσθ' εγωνε τονδε του 'ναδαμ αν θνος, πολύ ως πέποιθα, καὶ δικαιο eo λέγω. Verba quae in Odie leguntur: φευδε τ9' ἔγωγε οὐδε του μιδαμαι : ro πολλα πεποιθα κε L, ut emendarent, Omnibus modis muta erunt interpretes, quos reserre singulos inutile est. Stephani tantum mentionem faciam, qui τονδε et πολ ω in veteri codice esse ait et Reiskii, qui hanc probans scripturam interpretatur . . ego ero persuasus sum et edico hune Silenum esse multo iustiorem quam ipse Rhadamanthus est Sed vix est redibile voeabulum πολλω ab Euripide ita esse colloeatum. Νeque aliter hae de re idetur sensisse Reit,vius ipse, quoniam defendi tamen vulgatam posse dicit per ellipsin particulae Huλον M. Mea quidem sententia in archetypo fortasse si scriptum sui tr
πόλλω lin M. I. fald J πέποιθα ra. quibus in verbis indoctus quidam librarius πολλοὶ salso pro adverbio positum esse ratus πολλοῦ scripsit et vota ob genetivum qui sequitur in ,,τονδε' mutavit sibi persuadens Ulixem quod iustum atque integrum se praedicaverit, Rhadamanthum a Cyclope appellari. Itaque scripsi εγωγε ονδε ον 'PAdceti ανΘDoc πόλλ' ως πέποιθα, καὶ d. i. , ego ero hunc cum multum ei considam, etiam iustiorem habeo quam Rhadamanthum. v. 2SS. sv λῆς Ἀρος νι oce σον ' νιγμένον τέλον κτλ.Codicis scripturae μὴ r. . re σους τ duabus de caussis, quas primus protulit G. IIermannus, servari non potest. Iure enim contendit neque ανre h. l. sine rertiore descriptione dici, neque Ulixem eiusque socios, etsi ut amici non nimie ad C elopem enerint amicos Cyclopis posse appellari. Quare manifesto ersus 252
σα αδ hoc quoque loe praeseri προ ανερα τα τωδ' M. p. quidem probabiliorem mihi invenisse videor coniecturam προ αντρα τον ' g. g. quae levissima litterarum mutatione sit effecta. irehhosiius, cui Nauckius adstipulatur, iniuria vocabulum ξένονις reposuit secluso glossemate solemni L am in iis quae sequuntur xv. 290-296J, cur ut amici ad Cyclopem venerint, accuratius exponit. v. 290. ναων scribendum esse pro a/εῶν iam anterus vidit. Sane ab Aeschylo haec vocabuli forma alteri sere praesertur, nunquam autem neque a Sophocle neque ab Euripide. De navium stationibus omnino non cogitandum est quod in omnibus locis, quorum postea sit mentio templa erant eptuni in Taenari promontorio est Paus III, 20, 2. 25, 4. huc. I, 2S. Properto, I 3, 22. in Maleae es Paus III, 23, . in Sunii es. Aristoph. qu. 560. in Geraesi ess ih. 56 I. Schol. ad Pind. l. XIII, 59. Strabo X. 446. Apollon Arg. III. 1244ῆ' Ceterum νεων
et ναων vocabula confundi posse locus demonstrat ex Heraclidarum sabula desumptus rv. 780 νίων et αοιδα χορων τε ιολπαί, in quo libris traditum est ναων. v. 291. δρυσ&ιιεσθα sta iure Stephanus defendit, si te in libro quodam s. re vera legit sive coniecti. Qui enim lixis sermonem cum Cyclopis 3I6-346Jaccurate comparaverit, is partes singulas sibi respondere lacile intelliget. Cum igitur Cyclops in responsione eandem rem commemorans v. 3IS hoc verbo utatur quin Ulixes quoque eo sit usus non dubito. Quod Hartungius dicit contra hanc scripturam a Graecis illa eptuni templa telis Troianis non condita, sed lanium adepopulatione defensa et servata esse' nihil valet ad refellendum. Nam Ulixes ostendit sibi suisque sociis parcendum esse, quod Graeci sint qui eptuno, olyphemi patri templa condiderint eique semper summam pietatem atque honorem praestiterint, non, quod Troiam everterint, euius rei mentionem lacit ut ab uni erga Graecia gestae. Rem ita se habere ex his versibus elucet: 297. ων καὶ σὴ κοινο γῆ γαρ 'Lλλωδoc ινχονς οἰκεῖς Mn' Ixvy, et πνρισιακτω πέτρα. quibus verbis quid aliud vult demonstrare nisi hoc Tu quoniam ipse Graecus es, iisdem igitur seueris nobiseum honoribus ne virtutibus, Graecos tam male non tractabis 'Versus 293 - 295, quippe qui explicandi caussa ad dietionem ει Ελλαδος -
χοῖς ' additi sermonem quasi incidant, a ceteris ita distinguendos esse eenseor . . . . de νσαμ εσ: α ης ν Ελλαδο μυχοῖς - ιερος τ' θραν στος Ταιναρον ιένει λιμην Μαλέας τ' ακροι κεν θμωνες τε Σον νέον
44쪽
Γεραίστιοι τε καταφυγαί - 'Ελλίδος doc φρον γ' ονείδη Φρυξιν οὐκ ἐδωκα μεν' unde Iiicitur ut inter se coniungantur verba ἱδρυσώiιεσ:λα et ἐδωκωμεν, quibus Ulixes declarare conatur se omnesque Graecos cum C elope esse connexos quibusdam amicitiae vinculis, quae revellere eius sit. Itaque s vocula suum liabet locum neque cum irchhostio in δε mutanda est. Iam vero altera restat quaestio de verbo ἐδωκα με ι'. Cum tibi nusquam ιδοναι condonandi habet significationem aut eum Hariungi versum excidisse aut Euripidem aliter scripsisse statuendum est. Eadem de aussa iam Musgravius νεεJωκa ιμ et novissimo tempore ireti hostius εξεπρίξαριεν eontererunt, e quibus coniecturis priorem multo saritiorem esse apparet. Cum autetia mihi persuasum sit h. l. non oristum sed persectum tempus postulari, quod ea, quae superioribus temporibus Q ἰraecis saeta sunt MevσώριεσγαJ, iis opponuntur, quae modo sunt persecta atque ad me perduein Troia eversaJ liane proponam coniecturam oti λελοίπαDεν ,πὸ haben die Schmach nich vnbercthu, nichi tingerachi gelasseri ' ' ονειδο enim simili ratione atque δα Πιον νοούν l. cum, erho λείπειν coniungi posSe contendam. Pro diectivo , ID Igoοι te' , quo multi offenduntur interpretes, utimquam satis defenditur his locis: Eur Andr. 4 Ss N Hίνει ὁ την τύλαιναν Πιάδα κυο ιν
τέλει κτλ. In explieandis vel eorrigendis iis, quae nobis sunt tradita νομοις ἐζ νητοῖ εἰς λογον αποστρίτη κτλ. Varia temptaverunt interpretes Seripturam in μοι corruptam SSe sere omne Concedunt quare Musέrra tum secuti uod Hermannus. Hariungius Nauckiu ,. νόμιος ' seripserunt. Cum autem, ut iam supra dixi et novissimo tempore pengelius animadvertit toto in hor Ulixi sermone orba re
spicienda sunt quae postea Cyclops iacit cf. v. 33SJ, nescio an etiam hoc loco numerus praeserendus sit pluralis. Nominandi casum ab Euripide scriptum esse eversu 302 ον αμ si σονποροι τι πηχ: έντε ριέλοε ελοισι νηδDν cci νώθον πλῆσαι σίειν. sequitur, quo in crsu ad negationem quae est ex superioribus aliquid supplendum esse apparet. Cum autem ei bi notionem supplero non possimus, nihil restat nisi νομος ἐστί vel potius νόμοι εἰσίν. Iam vero ceterorum coniecturis quas deinceps enumerare longum est neglectis explicabo quibus caussis commotus scripserim τίς λογον αποστρένης Cui igitur in archetypo credam nominativum , νόμοι scriptum suisse saei te potuit fieri, ut I pro vocabulo II: legens librarius quidam artis metricae imperitus G2 scriberet quod verbum alter numeros salsos esse ratus iterum in I muta, it Coniectura mea haec officitur sontentiar Sed leges sunt mortalibus, -- quis contemna earum rationem Hanc Gesoste haben die ferblichen ,-wermochfe thre Wors abweisen' δ' - . . . I 3. Sileni consilium duas Oniplectitur sententias quaru in iter est generaliS: εων κρειῶν μηδῖν In Ic οὐδ . altera Aingularis caussam asserens cur lingua quoque Cyclopi devoranda sit: ἐν τε ἐν γλῶσσαν δίκηc, κοπι - ενοσει καὶ λαλίσzα-- Κνκλυν p. Totius consilii Explicandi aussa particulam γαρ' ' addit Silenus, ut momentum haud parvum prior Senientia adiungat, particulam ε ' Ich ill direine Rath gebeno lasse amisch schra rom Fleischeolisse Menschen urigo unduenn au seine unge ge resse haben iras, Cyclop, wissi dv in sel ruewandfer Res
Pol 3phemus quae respondet in iis eadem atque t lixes divisione usus primum. quae ad deos, deinde quae ad homines pertinent, refellere eo natur. Rem ita se habere
His verbis elope quae Ulixes Q. 29u-295 pio tulit reici nemo non videt. Sed inesse aliquid in iis neresse est, quo demonstretur Ulixis argumentationem salsam
45쪽
esse, propterea quod Cyelops addit τι αδ προπιστῆσω urs; cur haec protulisti Atque inest illa sentetitia, si καθιδρνεσθαι h. l. solitam condendi, exstruendi singnificationem habere statuamus arces marinas, quas pater condidit, valere iubeo, i. e. noli commemorare arces marinas patris potentia conditas quid haec ad te cur haec profers uua de re non est, cur cum G. Hermanno scribamus ας καθ'7δρνται πα- 'e Neque igitur Musgravius, Hari ungius, qui καθιδρνεσθαι habitandi significationem ampleet putent, mea quidem sententia recte interpretati sunt. De dictione χαίρειν κελετω ess Eur El. 400 χαίρειν ἐω uero sur. 575 χαιροντων πονοι. v. 21. 1 δ' οἰδ' ιι εν ἐστ' suo κρείσσων εὐ c. Cum Cyclops Iovem exsistere' agnoseat potestate quadam ac i ornatum neque deum eum esse neget, sed sibi soli potestatem vindicet maiorem, ari ungius ne iusta caussa scripsit: οτι κεν εστ' ἐυον o. 9. . 322. ο μοι μελει το λοιπον. eminem dilorum explicuisse, dicit Fixius quid sibi velleto λοιπον in futurum:' mutandum esse in τοσοiτον non flocci ' facio. Errat et vehementer quidem to λοιπον h. l. minime significat in suturum' sed subiectum est enuntiationis reliquum mihi non ordi est amin iis quae sequuntur reliquum illud quod cordi sibi non sit, Cyclops aeruratius ex Ponit: γον μοι πιλε ακονσον. est . 323-33 I. Polyphemus Iovis auctoritati illudens primum quid tempestate coorta lacere soleat, describit se in antrum satis firmum recedere cibo potuque quam maxime frui pietate erga Iovem adeo neglecta, ut etiam tonitru im tando eum irrideat Hanc inesse sententiam iii est quem fugiat uuae autem verba in codie leguntur: οταν νωθεν lιβρον ἐκχέ', ἐν τῆ δε πές es στεγν' ἔχω σκηνωριατα
ea ex parte corrupta esse nemo non videt. G. IIermannus solo vocabulo ἔχω in, H ν ' mutato reliqua sana esse ratus quoniam aliquid deesse ideatur versum excidisse putat. Quod iudicium num reeium sit dubita velim. Vitiose enim eripia arbitror esse haec verba ἐν στέγοντι γαστέρ' -ιαν Ἀπεκπιων γαλακro ἀμφορεα πέπλον κροτω, in quae coirigenda et explicanda magnum studium multamque operam contulerunt interpretes. Iam ea liger ευ στένων τε scribens viam quasi monstravit eamque alii sunt ingressi nain, in εν mutandum esse vix quemquam sugere potuit. Sed στίγων quominus probetur, verba obstant, quae paullo ante leguntur:
in quibus iam inest illa tegendi notio. Melius igitur placet, quod Iacob sto visum
est: σείνων γασxseci' enirem implens earnibus, qua ratione Homericus ille Cyclops deseribitur, qui dιεγαλην ἐπλοσαro νηδυν Sed partieipio indicativum στενω τε eum Goesi prae iam ita ut cum verbo praecedenti χω cohaereat. Proximo versu Musgravius coniunctionem sententiarum qua opus est facillime videtur restituisse coniectura εἱ ἐκπιων quae eo est probabilior, quod ἐπεκαίνειν verbum hoc uno loco invenitur. Denique haeremus in Verbis πέπλον κρου cia, quae quocunque
modo explicaveris, difficultatem quandam relinquent. Iacobsius δολον eo visa mar-tungius πίθον κρονυν proposuit Ante omnia in illa dictione explicanda vel emendanda id est spectandum, ut Iovis tonitrua yel ips strepitu quodam imitetur. Itaque πέπλον eoicia', sive pedendi notionem inesse putas sive obscoenam illam signis eationem, quam ex Catulli et oratii ' carminibus novimus, intelligi prorsus non potest. eri similius foret quod Variungius scribit πίθον nisi nomina idem signis eantia suspieionem moverent. Fortasse simplicius de antri parietibus cogitandum est, quos amphora epota serit. Quare scripserim πίερον. V. 333. τίκτουσα ποίαν ταμ πιαίνει 'Orci. Sic in codice legitur et apud Plutarchum de des orac di p. 435 B. J, qui hune et praecedentem ei sum affert. Sed quod Athenagoras in Legat pro Christ. p. 28. I 03 Deosdein commemorans versus non τίκτoDσα sed Ivovσα scripsit, Vale enarius ad Phoen. 34. locum ita corrigendum esse censet. Quod iudicium affirmare cum codice prohibemur tum loco ex Euripide desumpto, in quo eandem fere dictionem invenimus rAlex. rg. XII, 3. ' γαρ πάλαι καὶ πρῶτον δι ἐγενομεθα,
p. 337 . V. 334 o ου τινι voa πλην ἐμοί, θεοῖσι δ' οὐ, καὶ Ἀλν μεγίστρὶ γαστρι εἶδε δαιμόνων. Quod Hermannus statuit in priore versu numeros laesos esse ideoque Dre scribendum, tum ab artungio, qui eius coniecturam ob sententiam recepit, est resutatum. Diosecto enim iambis anapaestos in sabulis satyricis personae migrent, quae comicas suseipiunt partes'. vel ut Cycl. I. ad 23 I. 234. Aesch. Prom. PMk. D. IS Qui
46쪽
vero sententia um aeeurate consideraverit rationem is lacile intelliae vitium non in Ari' 'ντινι , de elin m ,ἐγω quaerendum EFfe cum pronomen vocabulis μοί et θεοισιν oppositis bundet, particula autem desideretur ouam elori Tri
ραν articulo os inter se coniuncin unam quasi notion6m identur osseer i tim
Hermannus, cum particula τέ usurpari soleat ubi tui adnoeiatur . uod ad rom sequa sermo sit, non pertineat neque cum ea cohae oai ,s kerihhndum C. ,hi Quod iudieium quamquam in multos locos praecipue historicornm quadra tamen in tragicorum peribus non pauca inveniuntur exempla e ciuibus apparet rizza M